Van harte Çavabien!
Vriend twijfelt ook, maar is meer een blij ei en heeft altijd al een kinderwens gehad. Qua stereotyperingen zijn wij het omgekeerde van wat je zou verwachten.
Hij is een soort Moeder Gans en ik een wat minder huiligere (alhoewel...) versie van Darth Vader.
Ik heb net al de uitslag binnen (best handig, zo'n online account systeem) en ik ben ongeveer zes weken ver gerekend van de laatste menstruatie. Ik heb eerlijk gezegd geen flauw idee want ik kan me niet eens meer herinneren of rond die tijd wel ongesteld was. Tegelijkertijd heb ik ander, niet al te best nieuws van vriend gehoord wat neerkomt op een financiële aderlating en weer een vreselijk onrustige periode, náást dit.
Wat ik misschien ook even had moeten vermelden: vriend en ik zijn behoorlijk snel gaan samenwonen, niet eens zo gek lang bij elkaar en, voordat we elkaar kenden, hele verstandige, evenwichtige, niet al te veel risico nemende mensen.
We hebben ons er wel vaker over verwonderd wat we in elkaar los maken, gebrek aan intelligente acties onder andere.
Ik ga sowieso een afspraak maken, met vriend erbij, bij het plaatselijk centrum. Het eerste gesprek is psychosociaal en de zes dagen verplichte bedenktijd en ik denk dat dat voor ons allebei wel zo verstandig is.
Dus het ligt niet aan mij dat alles en vooral IEDEREEN stinkt! Ik vroeg het net ook aan mijn moeder en zij herkende het direct: de geur van natte hond en ui, en de neiging om dettol over mensen te gooien want 'JE MEURT!'. En ik jank ook om alles. Ook om alle lieve, onbevooroordeelde reacties hier. Echt, dank jullie wel.