![David Mitchell: "As a child, I was scared of the sun."- Would I Lie to You? [HD] [CC-EN,ES,CS,ET]](https://i.ytimg.com/vi/mKc32jQIY0w/0.jpg)
David Mitchell was bang om (toevallig) naar de zon te kijken. Iemand had gezegd dat hij daar blind van zou worden, toen hij een jaar of zes was.
“Waarschuwingen worden gemaakt voor de doerakken, waardoor brave kinderen doodsangsten uitstaan.”
Daar kan ik me wel in vinden.
Wie was bang voor wat?
TS: bang om wratten te krijgen. Bijna ieder kind in de buurt had wratten, en die waren besmettelijk. Als zesjarige had ik smetvrees, vooral wrattensmetvrees.
Maar als kind echt panisch.
Overigens ook op vakantie, kennelijk een goed moment om nieuwe angsten op te doen: jaar of 20 geleden een keer met kamperen terechtgekomen in een lokale wervelstorm. Camping geëvacueerd, bomen omgevallen en een dode in de omgeving. Jarenlang werd ik nog onrustig bij ieder briesje als ik buiten was.
Mijn moeder is een keer bijna een hele avond bezig geweest me te overtuigen dat dat niet echt zo was omdat ik een druivenpit had ingeslikt en helemaal dol werd van de angst, en maar bleef roepen dat ze met me naar het ziekenhuis moesten
Dood gaan we allemaal. Het is slechts de vraag of je een relatief pijnloze dood sterft of een lang ziektebed waarin je weet dat je eind nadert, dan weet je dat je nooit meer je bed uitkomt, nooit meer het ziekenhuis zal verlaten en dat de komende dagen / weken je laatste zijn. Dan sterf je waarschijnlijk alleen, met een ongeïnteresseerde nachtzuster die het geen reet intereseert en vanavond aan een balletje, aardappels en jus zit terwijl jij je laatste adem, langzaam, maar o zo pijnlijk uitblaast. En niemand geeft een fuck.quote:
Nu niet meer maar ik had echt nachtmerries over die krengen
Nou, als je een gezin en een sociale kring hebt is het niet zo eenzaam als jij het voorstelt. Mijn zus, moeder en ik waren in ieder geval de hele tijd aanwezig tijdens het ziekteproces en het stervensproces van mijn vader en die overleed thuis (euthanasie).quote:Op vrijdag 9 november 2018 09:52 schreef C.L.Werner het volgende:
[..]
Dood gaan we allemaal. Het is slechts de vraag of je een relatief pijnloze dood sterft of een lang ziektebed waarin je weet dat je eind nadert, dan weet je dat je nooit meer je bed uitkomt, nooit meer het ziekenhuis zal verlaten en dat de komende dagen / weken je laatste zijn. Dan sterf je waarschijnlijk alleen, met een ongeïnteresseerde nachtzuster die het geen reet intereseert en vanavond aan een balletje, aardappels en jus zit terwijl jij je laatste adem, langzaam, maar o zo pijnlijk uitblaast. En niemand geeft een fuck.
Het blijft kut zelfs als je een gezin hebt.
. Ook naar de tandarts gaan. Gingen meestal uit school, rond 16:00 uur, maar had 's ochtends al buikpijn ervan.
Verder weet ik nog wel dat ik als kind altijd wel een beetje bang was (of ontzag had) voor kinderen uit hogere klassen. Vooral de ''stoere''.
Vind het wel grappig dat die hele verhoudingen van populaire / impopulaire mensen (zat er zelf tussenin) in de jaren na de middelbare school opeens verdwijnt als sneeuw voor de zon en dat er een totale herverdeling lijkt plaats te vinden in aanzien/populariteit zodra mensen de volwassenheid inrollen.
Ik was wel eens bang dat ze me in het donker aan zouden vallen.quote:
Vreemd genoeg voor vleermuizen....
Nu niet meer maar ik had echt nachtmerries over die krengen
Tegenwoordig vind ik het hele coole en fascinerende beesten, met name de grotere soorten. En daarnaast, babyvleermuizen:
Verder:
- Mensen die ik niet goed kende.
- De dood.
- Regen. Vanwege angst voor overstromingen. 's Nachts wakker liggen en elke vijf minuten naar de kamer van mijn ouders rennen (ik had een rolluik voor mijn raam) om uit het raam te kijken en te controleren. In mijn hoofd was steeds de hele straat overstroomd.
- Onweer.
- De tandarts. Op de dag dat ik naar de tandarts moest durfde ik geen zoetigheid te eten uit angst dat ik dan ineens nog een gaatje zou krijgen. Ik heb periodes gehad dat ik obsessief bezig was met mijn tanden poetsen en bijvoorbeeld als er iets tegenaan kwam of mijn tanden op elkaar klapten moest ik het heel precies overdoen.
- Het geluid van wind die langs het huis waait.
- Andere dingen die ik niet begreep/abstracte zaken.
[ Bericht 7% gewijzigd door kuolema op 14-11-2018 02:17:55 ]
Maar spoorwegovergangen zijn erger, met de fiets of lopend is het nog alrijd eng al is het niet meer de doodsangst van toen.
Wil je niet beledigen.... Maar volgens mij is er wel meer mis dan alleen dat of niet?quote:
Ik was doodsbang voor de tijd 00.00-01.00 uur. Als ik dat op een digitale klok zag dacht ik namelijk dat dat niet mogelijk was, dat de tijd dan niet meer bestond, dus dat de wereld verging of zo.
Verder:
- Mensen die ik niet goed kende.
- De dood.
- Regen. Vanwege angst voor overstromingen. 's Nachts wakker liggen en elke vijf minuten naar de kamer van mijn ouders rennen (ik had een rolluik voor mijn raam) om uit het raam te kijken en te controleren. In mijn hoofd was steeds de hele straat overstroomd.
- Onweer.
- De tandarts. Op de dag dat ik naar de tandarts moest durfde ik geen zoetigheid te eten uit angst dat ik dan ineens nog een gaatje zou krijgen. Ik heb periodes gehad dat ik obsessief bezig was met mijn tanden poetsen en bijvoorbeeld als er iets tegenaan kwam of mijn tanden op elkaar klapten moest ik het heel precies overdoen.
- Het geluid van wind die langs het huis waait.
- Andere dingen die ik niet begreep/abstracte zaken.
Is volgens mij niet goed als je zover gaat in doom scenario's denken
Pas hoorde ik iemand in de trein nog erover....
Wat een klotefiguur
Verder was zwemles juist tof.
Bang voor de tandarts.
Sinds ik als volwassene zelf een andere tandarts heb genomen, die heel begripvol en patiëntgericht is en bovendien ook veel geavanceerdere (dus veel minder pijnlijke) apparatuur heeft, is die panische angst geleidelijk steeds minder geworden. Ik zie er nu nauwelijks nog tegenop en ben erg blij met deze.
Ik dacht dat ze met verblinden bedoelde dat je echt blind werd.
Had jij toverlampen?quote:
Ik was altijd bang voor de lampen in mijn kamer die of niet aangingen of vanzelf aan en uitgingen. Ik heb daar 30 jaar lang niet meer over nagedacht maar een jaar of 10 terug ben ik me toch eens serieus af gaan vragen hoe dat nou zat.
Nee, was zo'n typisch ouderwets rechthoekig hanglampje met kabeltje en aan/uit knop.quote:
Waar was je bang voor dan? Ik begrijp het niet helemaal.quote:Op vrijdag 30 november 2018 10:13 schreef asco het volgende:
[..]
Nee, was zo'n typisch ouderwets rechthoekig hanglampje met kabeltje en aan/uit knop.
Ik lag in bed. Probeerde mijn lampje aan te maken, lukte niet, bleef donker. Vervolgens ging daarna (bv half uur later)) het lampje vanzelf aan. En dan weer uit. Altijd onregelmatig en niet altijd.quote:
[..]
Waar was je bang voor dan? Ik begrijp het niet helemaal.
Maar als ik dan weer in bed lag was ik daar dus bang voor.
Volgens mij ook terecht. Het was een heel oud huis.
Ik was bang van onze lange gang.
Ik ben opgegroeid in een bungalow.
We hadden een soort van L-vormige gang. De korte kant van de L was de deur naar de woonkamer (veilig).
De lange kant was een gang met deuren aan iedere kant, 2 aan elke kant en 1 aan het eind (niet veilig).
Mijn slaapkamer was de laatste aan de gang.
Dus ik als kleine Cas moest het hele eind lopen door het donker naar het eind.
(Het lichtknopje zat aan het begin van de gang en die kon je niet aan of uit doen aan het eind, de hele avond die lamp aan vonden mijn ouders geen goed idee, dus ik liep door het donker naar het eind. Mijn slaapkamer.).
Ik had er altijd een soort van Shining-movie gevoel bij al kende ik die film toen nog niet eens.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 05-01-2019 00:03:35 ]
Als ik kleren over een stoel gooide zag ik in de schaduwen én de vorm een silhouet.
Ik had toen al teveel fantasie en nu nog steeds. Dat maakt angsten erger denk ik persoonlijk.
Waar ik toen ook bang voor was en nu nog steeds is diep water waar ik de bodem niet van zien.
Als ik erin zwem (niet vanaf een boot gezien ofzo, dan niet).
Ik ben bang voor zoveel.
Ik vind het niet eens erg ook. Ik ben ook niet van plan om ze te overwinnen.
Ik vind het eerder vreemd als je nergens bang voor bent ofzo.
Geen idee hoe ik dat moet uitleggen, ik geloof het ergens niet dat iemand nergens bang voor is.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 05-01-2019 00:02:03 ]
nadat ik een "twaalf steden dertien ongelukken" aflevering had gezien waar iemands hand door de gehaktmolen ging 
De duivel na de film met Arnold Schwarzenegger. End of days.
En toen ik een jaar of 8 was kon ik kaasschaven en een appel schillen. Of ik was al iets ouder. Maar toen dacht ik. Wat nou als ik later een kind heb, dan moet ik dit wel kunnen.
Angst kan gezond zijn als het je leven niet beheerst. Juist in je kindertijd heb je irreële angsten (Karbonkel, de Hulk) waar je later om kunt lachen, andere angsten zijn reëler en hoewel je dan als volwassene minder panisch bent is de angst er nog steeds, en vaak terecht. In diep water kun je verdrinken, een wespensteek is zeer pijnlijk, een vreemd silhouet in je kamer kan een inbreker zijn.quote:
Daar was ik echt bang voor en ook voor donker (de gang was dus ook vrij donker ^^) en schaduwen.
Als ik kleren over een stoel gooide zag ik in de schaduwen én de vorm een silhouet.
Ik had toen al teveel fantasie en nu nog steeds. Dat maakt angsten erger denk ik persoonlijk.
Waar ik toen ook bang voor was en nu nog steeds is diep water waar ik de bodem niet van zien.
Als ik erin zwem (niet vanaf een boot gezien ofzo, dan niet).
Ik ben bang voor zoveel.
Ik vind het niet eens erg ook. Ik ben ook niet van plan om ze te overwinnen.
Ik vind het eerder vreemd als je nergens bang voor bent ofzo.
Geen idee hoe ik dat moet uitleggen, ik geloof het ergens niet dat iemand nergens bang voor is.
Het verschil is dat je als volwassene sneller en beter kunt beredeneren of een situatie echt gevaarlijk is. En als kind ben je in veel gevallen te afhankelijk van anderen in een noodsituatie.
Bijvoorbeeld de spoorwegovergang: op de achterbank van een driedeursauto voelt dat heel anders (je kunt niet weg) dan aan het stuur, waar je zelf het gevaar moet inschatten, zelf mag beslissen of het veilig is en als het mis gaat kun je direct uitstappen en vluchten.
Ook was ik vroeger altijd bang om op zolder te komen. Wij hadden van die schotten waar spullen achter lagen en was altijd bang dat er iemand achter zou zitten.
Dat zou best eens kunnen:quote:
Ook was ik vroeger altijd bang om op zolder te komen. Wij hadden van die schotten waar spullen achter lagen en was altijd bang dat er iemand achter zou zitten.
https://m.ranker.com/list(...)s/christopher-shultz
Zo heel vergezocht is dat niet:quote:
Mij is ooit verteld dat iemand bij de waterplas hier in de buurt was gebeten door een snoek en een paar tenen was kwijtgeraakt. Ben jaren niet meer wezen zwemmen daar.
https://www.volkskrant.nl(...)iet-lekker~b6689e46/
.
Ik waas eens in een speeltuin/waterpark en daar zaten wel echte bloedzuigersquote:
. Niet heel fijn was dat.Ok, maar waar wij als kinderen in speelden was superschoon. Die bloedzuigers zogen je helemaal leeg en ging je als een lege huls dooT.quote:
[..]
Ik waas eens in een speeltuin/waterpark en daar zaten wel echte bloedzuigers
En in de struiken achter het pierebad zat een heks.
Durf er nog niet langs
Ik heb dat serieus een keer geprobeerd voor de spiegel omdat ik het niet geloofde. Was toch een beetje zenuwachtig welquote:
Ennnn als het 12 uur was mocht je niet scheelkijken, anders bleven je ogen zo staan.
.Later bang voor enge spoken of entiteiten; werd echter gecancelled omdat ik achter mijn knuffel sliep of een waaklampje had.
De film the Shining had ik ook veel te vroeg gezien toen ik een jaar of zeven was (stukken van gezien).
Bang dat mijn ouders zouden sterven (nog steeds kijk ik daar tegenop natuurlijk, alleen verdruk ik die gedachte gewoon. Hopelijk duurt dat nog lang).
-edit-
Ik durf trouwens niet in het donker in natuurlijk water te geraken. Krijg ik een beetje een claustrofobisch gevoel van als ik daar al aan denk. Bij een verlicht zwembad ofzo geen probleem.
zoiets zit geloof ik ook in een van de final destination filmsquote:
Het rooster op de bodem van een zwembad. Of ontwijken of supersnel er overheen zwemmen. Wel altijd checken waar het rooster zat. Waarom? Op tv was Rescue 911 en daar was een aflevering op van een kind wat met zijn arm vast zat in het rooster en bijna verdronk, ze moesten onder water zuurstof geven etc. ging maar net goed. Doodsbang dat zo'n rooster mij vast zou zuigen en ik dood zou gaan. Nu later weet ik dat de eigenaar van het zwembad in het tv programma zijn zaken niet op orde had, met een intact rooster kan je niets gebeuren.
iemand die met zn haar? Vast raakte en verdronk geloof ikZou best kunnen. Maar in het echt ook nog wel eens een meisje en een pomp die te hard zoog; darmen werden eruit gezogen. Weet niet eens of ze het heeft overleefd. Maar dat van Rescue 911 is lang voor de FD films, denk eind jaren '80, of begin '90.quote:
[..]
zoiets zit geloof ik ook in een van de final destination films
Crisisbang, echt
En het journaal. Er werd een keer op het journaal uitgelegd hoe vaak de hele wereld vernietigd kon worden door het aantal kernwapens in de wereld. Sindsdien durfde ik geen journaal meer te kijken of in de kamer te zijn als mijn ouders journaal keken.
oh ja......quote:
Ennnn als het 12 uur was mocht je niet scheelkijken, anders bleven je ogen zo staan.
Niet voor vreemden, niet voor spinnen/beesten etc, niet voor het oversteken, gewoon nergens voor.
Ik ga ze binnenkort vragen waar ze bang voor waren als kind.
Wie weet heel verhelderend
Herkenbaar! Maar dat niet in een pierenbad maar gewoon in de sloot (extra angst om erin te vallen). Kwam voornamelijk door de film Stand by Me.quote:
Oh ja, ik was ook doodsbang voor zwarte pietquote:
Ik was als de dood voor clowns, zwarte piet en eigenlijk alles in kostuum. Ben nog steeds als de dood voor clowns maar zwarte piet en kostuums zijn gedowngrade naar ‘oncomfortabel’.
De pietendiscussie is dan ook een heel makkelijke voor mij; op geheel niet politiek correcte wijze zou ik er niet om treuren als zwarte piet afgeschaft werd. Maar dan vooral omdat ik vind dat je dat die arme kindjes niet moet aandoen, bang zijn voor zwarte piet 
omdat het altijd op het journaal was...
En voor brand, ik was altijd bang voor brand.. nog steeds een beetje
Keihard op m'n stuitje vallen, daar zou ik blind van worden..
mastruberen ook zeiden ze... nou ja... dat zeiden mijn ouders dan weer niet hoor....quote:
Spinnen, nog steeds.
Keihard op m'n stuitje vallen, daar zou ik blind van worden..
Robert Long zong dat
Dan moet ik stekeblind zijn inmiddelsquote:
[..]
mastruberen ook zeiden ze... nou ja... dat zeiden mijn ouders dan weer niet hoor....
Robert Long zong dat
Afgezien van films komt het ook gewoon nog echt voor. Helaas.quote:
[..]
zoiets zit geloof ik ook in een van de final destination films
https://www.ad.nl/utrecht(...)verdronken~a539ff83/
Ja de meeste mensen wel denk ik...........quote:
[..]
Dan moet ik stekeblind zijn inmiddels
Iedereen wel lekker blind geworden iigquote:Op zondag 6 januari 2019 09:35 schreef FANN het volgende:
[..]
Ja de meeste mensen wel denk ik...........
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 06-01-2019 09:36:51 ]
Nou als je het toch over angsten hebt, dat is best wel een ramp als je blind zou worden!quote:Op zondag 6 januari 2019 09:36 schreef Driepink het volgende:
[..]
Iedereen wel lekker blind geworden iig
serieus! Dat lijkt me wel héél erg
als je zo geboren bent dan kan je er wel mee levendenk ik, maar als het je later gebeurd.....
Ik was vroeger ook bang dat ik nooit meer m'n hoofd kon draaien toen ik een stijve nek hadquote:
[..]
Nou als je het toch over angsten hebt, dat is best wel een ramp als je blind zou worden!
serieus! Dat lijkt me wel héél erg
als je zo geboren bent dan kan je er wel mee levendenk ik, maar als het je later gebeurd.....
Ja de eerste keer dat ik een stijve nek had schrok ik me ook kapotquote:
[..]
Ik was vroeger ook bang dat ik nooit meer m'n hoofd kon draaien toen ik een stijve nek had
ik zei tegen mijn moeder.... mijn hoofd doet het niet meer!
maar toen was ik nog
quote:
[..]
Zou best kunnen. Maar in het echt ook nog wel eens een meisje en een pomp die te hard zoog; darmen werden eruit gezogen. Weet niet eens of ze het heeft overleefd. Maar dat van Rescue 911 is lang voor de FD films, denk eind jaren '80, of begin '90.
Vuur had ik ook, mijn vader was brandweerman dus ik kreeg thuis altijd wel wat stukjes mee van wat ie erover vertelde. Ik bedacht in bed altijd hele ontsnappingsroutes zodat ik al mn belangrijke spullen en mn huisdieren zou kunnen meenemen. En dat eindigde altijd in paniek door de realisatie dat mn konijn op stro zat en die dus bij voorbaat al dood zou zijnquote:
Vuur. Als iemand iets met vuur deed dan raakte ik al een beetje in paniek (denk aan lucifers afsteken). Ik had ook een regelmatig terugkerende droom als kind waarin ik in een brandend huis was en bij de voordeur kon komen, maar dan de drempel niet over kon.
awwww wat zieligquote:
Vuur had ik ook, mijn vader was brandweerman dus ik kreeg thuis altijd wel wat stukjes mee van wat ie erover vertelde. Ik bedacht in bed altijd hele ontsnappingsroutes zodat ik al mn belangrijke spullen en mn huisdieren zou kunnen meenemen. En dat eindigde altijd in paniek door de realisatie dat mn konijn op stro zat en die dus bij voorbaat al dood zou zijn
Als kind steeds een dood/verbrand knijn voor je zien. Mijn angst voor vuur is misschien wel ontstaan door mijn oom die als brandweerman bij een brand om het leven kwam
Tegelijk met een collega.Pas op mijn 17de er vanaf gekomen. Was echt niet handig.
)Is mijn vroegste herrinnering (3/4 jaar). Dat ik de deurklink niet aan durfde te raken om naar mijn ouders te rennen omdat ik echt dacht dat die onder stroom zou staan. En dat het een eeuw duurde voordat mijn ouders er eindelijk waren (wat in de praktijk misschien een minuutje is geweest omdat ze onmiddelijk kwamen).
Later (jaar of 6) nog een keer in de voortent gestaan toen er heel vlakbij een inslag moet zijn geweest. Enorme klap en alles om me heen was wit licht. Nou ja, voor mijn gevoel dan, zo herriner ik het me iig.
Verder was ik een echt waarom kind. Onzin zoals dan groeit er een appelboom uit je maag leverde een stroom van vragen op over hoe en waarom. Mijn ouders hebben vroeg geleerd dat de simpele waarheid makkelijker was dan gecompliceerde onzin
Mijn ouders hebben toen mijn bed bij het lichtknopje gezet, dat hielp wel wat.