Maar goed, ik dwaal af. Al is die afronding van mijn postdoc wel een goed startpunt. Dat was namelijk het moment dat ik mijn vriendin voor het eerst voorstelde aan mijn ouders. Zij was een paar maanden eerder in mijn leven gekomen en de uitreiking van mijn postdoc-diploma leek me wel een goed moment om haar met de familie kennis te laten maken. Vóór haar waren er natuurlijk meer dan genoeg scharrels en vriendinnen geweest, maar die stelde ik meestal niet voor aan mijn ouders. Dit was dus serieus.
Een paar jaar later besloten we samen te gaan wonen. Een enorme stap voor mij, aangezien ik tot dan toe mijn hele volwassen leven alleen had gewoond. Inmiddels hadden we ook het stadium bereikt dat je na gaat denken over eventuele kinderen. Allebei wat ouder, maar wel allebei met een kinderwens. Dat lukt vaak niet direct en zo was het ook bij ons. Na een jaar zonder resultaat meldden we ons maar bij de fertiliteitskliniek van het nabij gelegen ziekenhuis. Aan mijn zijde bleek uit het eerste onderzoek geen enkel probleem en dus werd het aan haar zijde uitgezocht. Op de dag dat we daar uitslag van zouden krijgen, bleek ze volgens een zwangerschapstest zwanger te zijn. De fertiliteitsarts was enigszins verbaasd, omdat één eileider niet optimaal functioneerde. Nu we er toch waren, kregen we gelijk maar even een snelle echo en die bevestigde nogmaals de uitkomst van de zwangerschapstest.
Een maand later beviel een goede vriendin van mijn levenspartner en uiteraard gingen wij bij haar op bezoek. Tijdens de fietsrit kreeg mijn vriendin het opeens erg benauwd en moest ze even bijkomen op een bankje langs het fietspad. Tot dan toe was de zwangerschap zonder bijwerkingen geweest en dus vermoedden wij dat dit het begin was van wat ons bespaard was gebleven. Na even uitgerust te hebben vervolgden we onze weg naar het ziekenhuis voor het babybezoek.
Een paar weken later gingen we voor de eerste officiële echo naar het echocentrum bij ons om de hoek. Veel blije gezichten daar in de wachtkamer; zwangere vrouwen stralend van geluk en trotse toekomstige vaders ernaast. Zo ook wij. Dat gevoel verdween snel bij de eerste beelden. Afgaande op de beelden de grootte van de foetus was het hartje een paar weken daarvoor opgehouden met kloppen, hoogstwaarschijnlijk toen mijn vriendin het benauwd kreeg op de fiets.
Het verwerken van een miskraam is natuurlijk geen kattenpis en het ging ook met veel verdriet gepaard. Tijdens een korte vakantie om er even samen tussenuit te zijn en het verdriet te verwerken, kreeg mijn vriendin weer benauwdheidsklachten. Dat lag natuurlijk aan de warmte en het constant slenteren over heuveltjes. Uitgerust kwamen we terug van de vakantie en hadden we het geluk om opnieuw zwanger te zijn.
Een week of zeven in de zwangerschap begonnen de benauwdheidsklachten weer. Plotseling zat mijn vriendin buiten adem op de grond in de keuken. Gezien de eerdere miskraam verwees onze huisarts ons direct door naar het bloedlab voor bloedonderzoek en om gelijk een hartfilmpje te maken. Dat duurde even, omdat degene die het filmpje maakte een vreemd ritme zag. Een half uurtje later was het ritme tijdens een nieuw filmpje gewoon in orde en mocht mijn vriendin naar huis. Onze huisarts zou ons bellen met de uitslagen.
Twee dagen later (op 19 november) zat ik op kantoor toen mijn vriendin mij belde. Ze moest zich per direct melden op de hartbewaking van het ziekenhuis. Als een echte Hollandse meid wilde ze natuurlijk gewoon op de fiets gaan, maar daar stak ik een stokje voor. Nog nooit ben ik zo hard naar huis gefietst en eenmaal daar aangekomen pakten we een taxi naar het ziekenhuis.
Op de hartbewaking werd ze gelijk aan allerlei monitoren gekoppeld: levensbedreigende hartritmestoornissen waarvan de oorzaak nog onbekend was en een bloedstolsel in één van de hartkamers ter grootte van een kleine knikker. Vermoedelijk had ze op die fietstocht, toen we op babybezoek gingen, een hartaanval gehad. Aangezien ze zwanger was, kwam de gynaecoloog ook maar even langs voor een echo: een drieling was onderweg. Extra complex, omdat dan niet het hele scala aan medicijnen ingezet kan worden.
Een week later was het nog een tweeling en weer een week later nog een eenling. Deze hield het nog anderhalve week vol, waarna de miskraam compleet was.
De hartritmestoornissen werden heviger en speciale medicijnen moesten uit de VS worden ingevlogen. Het bloedstolsel in haar hart loste niet op en op Eerste Kerstdag ging mijn vriendin in het bijzijn van mijn ouders voor de eerste keer dood zonder te sterven. Gelukkig was ze maar even van de wereld en al snel ging haar hart weer kloppen in het juiste ritme.
Tussen Kerst en Oud & Nieuw lag ze op de operatietafel om een ICD (een soort pacemaker met defibrillator-functie) te krijgen, maar de hoofdcardioloog kwam net terug van vakantie en staakte de operatie voor iemand ging snijden. Hij wilde haar naar de Europese specialist op het gebied van hartritmestoornissen sturen. Gelukkig zat deze specialist in het LUMC te Leiden.
In Leiden werd besloten om over te gaan op een open hart operatie om het bloedstolsel en een deel van haar hart wat afgestorven was bij de hartaanval te verwijderen. Daarna zou er wel een ICD geplaatst worden.
Tijdens de operatie werd duidelijk dat niet een hartaanval de oorzaak was van de hartritmestoornissen, maar diverse ontstekingen die her en der dood weefsel hadden achtergelaten. De ontstekingen waren het gevolg van een auto-immuun ziekte. Dat kon gelijk worden vastgesteld.
Ondanks het verwijderen van het stolsel en dood weefsel, bleven hartritmestoornissen zich voordoen. De specialist probeerde hier eerst de standaard ablatietechniek voor (wegbranden van stoornishaarden in het hart), maar ook dat was niet afdoende. Dus werd de niet zo standaard techniek van externe ablatie uitgevoerd. Zelfs de Europese specialist doet dat maar een keer of 5 per jaar en dat is al ruim meer dan wie ook in Europa. Helaas leverde dit ook niet het gewenste resultaat en werd besloten tot een tweede open hart operatie, waarbij nog meer van haar hart verwijderd werd. Eindelijk waren de hartritmestoornissen weg! Toen ze weer enigszins op kracht was (voor een open hart operatie wordt je borstkas opengerukt - voelt nog een maand aan alsof er een vrachtwagen op je geparkeerd staat - ), kreeg ze eindelijk de ICD geïmplanteerd en na exact 100 dagen in het ziekenhuis, waarvan ruim 24 uur op operatietafels en na meerdere keren te zijn doodgegaan zonder te sterven, mocht ze naar huis. Dat was alleen wel 2 weken nadat ik onze kat had moeten laten inslapen.
Vanwege de diverse medicijnen en een hart dat te klein is, mag mijn vriendin niet meer zwanger worden en kan zij geen gezonde eicellen produceren. Aangezien haar levensverwachting met de auto-immuun ziekte bijzonder onzeker is (80% sterft binnen 10 jaar van de diagnose en slechts 3% haalt 20 jaar na de diagnose), komen we ook niet in aanmerking voor adoptie. We hebben wel inmiddels een nieuwe kat en een vogel, en een hondje staat op haar wensenlijst. Trouwen stond ook op haar wensenlijst, maar dat is 5 maanden geleden afgevinkt.
Volgende week gaan we eindelijk op huwelijksreis. 
Een paar weken terug liep ik dus een cursuslokaal uit met in mijn handen het belangrijkste diploma dat ik ooit in mijn leven gehaald heb. Voor de cursus reanimeren.
Mocht je ook de cursus willen volgen: https://www.hartstichting(...)den-reanimatiecursus
Een reanimatiecursus kost gemiddeld ¤ 35 inclusief lesboekje. Een herhalingscursus kost gemiddeld ¤ 15. Belangrijk om te weten: diverse zorgverzekeraars vergoeden een reanimatiecursus via de aanvullende verzekering. Check dit bij jouw verzekering. Meestal vind je deze vergoeding onder het kopje 'preventieve zorg' of 'preventieve cursus'.
Een praktische en vooral heel nuttige cursus die iedereen zou moeten volgen.
Misschien red je wel een keer het leven van mijn vrouw.
[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 01-11-2018 10:31:28 ]
HA
HA
HA
STAYING ALIVE
STAYING ALIVE
Tijd voor een refresh. Ze zijn tot nieuwe inzichten en daarmee een nieuw ritme van masseren gekomen.quote:Op maandag 29 oktober 2018 11:18 schreef LurkJeRot het volgende:
Die cursus heb ik jaren geleden al gedaan.
Dat is nog wel van toepassing.quote:
.Ik doe gewoon elke keer netjes een nieuwe cursus als mijn pasje verlopen is.quote:Op maandag 29 oktober 2018 11:21 schreef UIO_AMS het volgende:
[..]
Tijd voor een refresh. Ze zijn tot nieuwe inzichten en daarmee een nieuw ritme van masseren gekomen.
[..]
Dat is nog wel van toepassing.
stoer dat je het allemaal zo deelt 
Ik zal eens informeren bij de lokale afdeling van het Rode Kruis voor zo'n cursus
Tof!quote:
Ik zal eens informeren bij de lokale afdeling van het Rode Kruis voor zo'n cursus
Dat is het ritme voor reanimatie toch?quote:
Tof verhaal TS, ik moet toch ook eens zo'n cursus doen.
Dat is het ritme voor het masseren van het hart. Dus in dat tempo moet je masseren (30 keer) en dan 2 keer blazen. En vervolgens weer 30 keer masseren.quote:Op maandag 29 oktober 2018 11:45 schreef zatoichi het volgende:
Dat is het ritme voor reanimatie toch?
Tof verhaal TS, ik moet toch ook eens zo'n cursus doen.
quote:En dat is opmerkelijk voor een 42-jarige met een IQ van 152 die op zijn 35e een postdoctorale studie heeft afgerond.
r/iamverysmart
yup. en als je het een kutnummer vindt, in deze spotify lijst staat vast wel iets dat je wel makkelijk kunt onthouden:quote:
[..]
Dat is het ritme voor reanimatie toch?
Tof verhaal TS, ik moet toch ook eens zo'n cursus doen.
All of these songs are 100 BPM – the right beat to perform CPR. Pick one to remember in case you ever need to save a life.
Handig! Al heb ik niets tegen Staying Alive.quote:
yup. en als je het een kutnummer vindt, in deze spotify lijst staat vast wel iets dat je wel makkelijk kunt onthouden:
All of these songs are 100 BPM – the right beat to perform CPR. Pick one to remember in case you ever need to save a life.
.
Dat invullen was destijds bij leven toch wel een nuttige actie.quote:Op dinsdag 30 oktober 2018 10:41 schreef Bosbeetle het volgende:
Klinkt inderdaad als een nuttige cursus... ik heb niets nuttigs in mijn leven gedaan tenzij je het invullen van een donor codicil meerekent... maar dat is niet persee nuttig tijdens je leven meer erna
Dit zou net zo verplicht moeten zijn als zwemles. Van basisschool af aan. Wauw.
quote:
Dat lijkt me wat heftig.quote:Op woensdag 31 oktober 2018 21:31 schreef Dr_Flash het volgende:
Tjee wat een verhaal
Dit zou net zo verplicht moeten zijn als zwemles. Van basisschool af aan. Wauw.
Nou ja je kunt kids vanaf een jaar of 5-6 best leren dat ze wat moeten doen als ze iemand zien omvallen lijkt me. Niet om dan zelf de reanimatie ter hand te nemen, maar minstens de hulpvraag zo efficient mogelijk de wereld in te sturen. Dat kunnen ze wel.quote:
Dit.quote:
Tjee wat een verhaal
Dit zou net zo verplicht moeten zijn als zwemles. Van basisschool af aan. Wauw.
Om te reanimeren hebben ze waarschijnlijk ook niet genoeg kracht. Je moet de borstkas van een volwassene zeker 5 cm in kunnen drukken, 30 keer achter elkaar, in een ritme van 100 BPM en na 2 keer lucht in blazen opnieuw beginnen. Dat lukt een 5-6 jarige nooit. Maar ik ben het met je eens dat ze moeten weten dat ze direct 112 moeten bellen.quote:
Nou ja je kunt kids vanaf een jaar of 5-6 best leren dat ze wat moeten doen als ze iemand zien omvallen lijkt me. Niet om dan zelf de reanimatie ter hand te nemen, maar minstens de hulpvraag zo efficient mogelijk de wereld in te sturen. Dat kunnen ze wel.
Inmiddels de rest van de OP ook gelezen en je aangemeld voor de cursus?quote:
Op Yep. Heel herkenbaar.quote:
Heb je het (aangrijpende) verhaal van die man van de Volkskrant ook gelezen? Over leven na de hartstilstand.
Ik wist dus echt niet dat een cursus zo betaalbaar was. Ga me eens inlezen waar en wanneer dat bij ons in de buurt kan.
En waarschijnlijk ook gewoon declarabel bij je zorgverzekering.quote:
Mooi verhaal
Ik wist dus echt niet dat een cursus zo betaalbaar was. Ga me eens inlezen waar en wanneer dat bij ons in de buurt kan.
quote:
[..]
Dat is het ritme voor reanimatie toch?
Tof verhaal TS, ik moet toch ook eens zo'n cursus doen.
Voor jou TS, mogelijk minder van toepassing, maar als iemand toch denkt aan een reanimatiecursus, kijk dan ook eens op https://www.buurtaed.nl zodat er een externe defibrillator in de buurt hangt. Niet zo’n apparaat met paddels, maar een automagische met één knop die tegen je praat. Ook heel betaalbaar en potentieel levensreddend.
Ik weet waar die van ons in de buurt hangt!
Sterkte voor je vriendin en jou.
Hopelijk hoort jouw vrouw bij de <3%
Sterkte met alles!
Ook niet geheel onbelangrijk inderdaad.quote:
Verder hulde voor het persoonlijke topic. Intens verhaal!
Voor jou TS, mogelijk minder van toepassing, maar als iemand toch denkt aan een reanimatiecursus, kijk dan ook eens op https://www.buurtaed.nl zodat er een externe defibrillator in de buurt hangt. Niet zo’n apparaat met paddels, maar een automagische met één knop die tegen je praat. Ook heel betaalbaar en potentieel levensreddend.
Ik weet waar die van ons in de buurt hangt!
Bedankt!quote:
Wat een verhaal, reanimatiecursus heb ik al gedaan. En een keer of 4 herhaald. Of ik het echt kan zal hopelijk nooit blijken bij een echte reanimatie.
Sterkte voor je vriendin en jou.
Daar gokken we uiteraard wel op. En met de medische doorontwikkeling worden de kansen natuurlijk ook constant beter.quote:Op zaterdag 3 november 2018 10:10 schreef SeLang het volgende:
Ik schrok mij rot van dit verhaal
Hopelijk hoort jouw vrouw bij de <3%
Sterkte met alles!
.Al aangemeld voor de cursus?quote:
Leef wel met je mee TS
, sterkte voor jou en je vrouw!Echter kleine reality check. Hou er rekening mee dat de kans op een succesvolle reanimatie klein zijn en dat zelfs als het lukt er een kans is op blijvend letsel.
Het is dus niet zoals op tv dat na 5 minuten duwen en schreeuwen je geliefde op miraculeuze wijze opstaat klaar om een marathon te lopen.
Bedenk dus dat je stevig in je schoenen moet staan.
Natuurlijk is de kans dat iemand sterft als je niks doet vele malen hoger.
oranje kruis ehbo met kindereanimatie hier De overlevingskans neemt significant toe met reanimeren dan met alleen 112 bellen. Die kans neemt weer significant toe als er een AED in de buurt is, die ook nog eens goed gebruikt wordt.quote:
Cursus is zeker nuttig. Heb hem zelf ook want duikinstructeur.
Echter kleine reality check. Hou er rekening mee dat de kans op een succesvolle reanimatie klein zijn en dat zelfs als het lukt er een kans is op blijvend letsel.
Het is dus niet zoals op tv dat na 5 minuten duwen en schreeuwen je geliefde op miraculeuze wijze opstaat klaar om een marathon te lopen.
Bedenk dus dat je stevig in je schoenen moet staan.
Natuurlijk is de kans dat iemand sterft als je niks doet vele malen hoger.
Dat zeg ik toch.quote:Op vrijdag 28 december 2018 17:39 schreef UIO_AMS het volgende:
[..]
De overlevingskans neemt significant toe met reanimeren dan met alleen 112 bellen. Die kans neemt weer significant toe als er een AED in de buurt is, die ook nog eens goed gebruikt wordt.
Maar is alsnog niet hoger dan 20%. En dan is ook nog maar de vraag hoe iemand eruit komt
Als je iets duidelijk wilt maken en dat niet in 140 tekens kan zoals op twitter faal je..
#kutstudenten
Hoezo? Op zich niks mis met nieuwe aandacht voor dit onderwerp hoorquote:
sterkteYep. Zie daarvoor ook dit (indrukwekkende) artikel : https://www.volkskrant.nl(...)tstilstand~b0adfe12/quote:
Cursus is zeker nuttig. Heb hem zelf ook want duikinstructeur.
Echter kleine reality check. Hou er rekening mee dat de kans op een succesvolle reanimatie klein zijn en dat zelfs als het lukt er een kans is op blijvend letsel.
Het is dus niet zoals op tv dat na 5 minuten duwen en schreeuwen je geliefde op miraculeuze wijze opstaat klaar om een marathon te lopen.
Bedenk dus dat je stevig in je schoenen moet staan.
Natuurlijk is de kans dat iemand sterft als je niks doet vele malen hoger.
Heb zelf ook de cursus gedaan,maar heb de situatie nog nooit mee gemaakt verder met een vreemde .... Zou het ook niet willen eigenlijk omdat de eerste reanimatie die zag heel diepe indrukken heeft gemaaktSPOILERMijn vader is in 1989 omgekiept in Frankrijk op 40 jarige leeftijd toen we net op een camping aankwamen. Hij is toen gereanimeerd door onze "buurvrouw" op de camping die op een afdeling cardiologie werkte in Frankrijk.(wat een geluk dat zij er was!
[ Bericht 5% gewijzigd door Maureentje op 29-12-2018 10:55:25 ]
Het idee is dat je de bloedsomloop (met zuurstof) gaande houdt tot de ambulances met professionele apparatuur komen.quote:
Cursus is zeker nuttig. Heb hem zelf ook want duikinstructeur.
Echter kleine reality check. Hou er rekening mee dat de kans op een succesvolle reanimatie klein zijn en dat zelfs als het lukt er een kans is op blijvend letsel.
Het is dus niet zoals op tv dat na 5 minuten duwen en schreeuwen je geliefde op miraculeuze wijze opstaat klaar om een marathon te lopen.
Bedenk dus dat je stevig in je schoenen moet staan.
Natuurlijk is de kans dat iemand sterft als je niks doet vele malen hoger.
Maar dan nog. Mooi natuurlijk dat mensen bij je gehouden kunnen worden, maar doorgaan alsof het gisteren is is er niet bij. Er komt ook nog een psychische achtbaan bij kijken. Zie link Volkskrant.quote:
[..]
Het idee is dat je de bloedsomloop (met zuurstof) gaande houdt tot de ambulances met professionele apparatuur komen.
Kans is idd klein,maar die is er wel! Ik heb mijn vader nog bij me na bijna 30 jaarquote:
[..]
Maar dan nog. Mooi natuurlijk dat mensen bij je gehouden kunnen worden, maar doorgaan alsof het gisteren is is er niet bij. Er komt ook nog een psychische achtbaan bij kijken. Zie link Volkskrant.
Ja, dus?quote:
[..]
Het idee is dat je de bloedsomloop (met zuurstof) gaande houdt tot de ambulances met professionele apparatuur komen.
Alles wat ik zeg, is dat je een realistisch beeld moet hebben wat het resultaat van reanimeren kan zijn.
Succesvolle reanimatie is slechts 20%. Je moet er dus mee kunnen omgaan dat er mensen gaan sterven onder jouw handen.
Oftewel je moet ten alle tijden geloven dat je alles hebt gedaan om te helpen en dat het niet jouw fout is als het niet lukt
Zeker! Mooi verhaal, fijn voor julliequote:
[..]
Kans is idd klein,maar die is er wel! Ik heb mijn vader nog bij me na bijna 30 jaar
Maar ben blij dat het nu goed met jullie gaat Mijn vader is gestorven aan een hartinfarct op vakantie in Frankrijk, mijn moeder heeft wel een poging tot reanimatie gedaan (zonder cursus ofzo, dus gewoon doen wat je op tv ziet), maar dat heeft niet geholpen helaas. Ik ga ook eens kijken naar zo'n cursus, nooit over nagedacht eigenlijk.
quote:
Ik zie dit topic nu pas UIO. Poeh, zo'n heftig verhaal. Ik kende het verhaal, maar niet met zoveel details..
Mijn vader is gestorven aan een hartinfarct op vakantie in Frankrijk, mijn moeder heeft wel een poging tot reanimatie gedaan (zonder cursus ofzo, dus gewoon doen wat je op tv ziet), maar dat heeft niet geholpen helaas. Ik ga ook eens kijken naar zo'n cursus, nooit over nagedacht eigenlijk.
.
Edit: lees niet goed
[ Bericht 64% gewijzigd door #ANONIEM op 30-12-2018 11:28:54 ]
Nee die heeft ze al.quote:
Waarom koop je geen draagbare defri?
Edit: lees niet goed
Ja las het laterquote:
quote:Op zondag 30 december 2018 11:23 schreef Zwansen het volgende:
Ah, ik dacht dat tong de enige fokker was die koketteerde met zijn IQ.
.
ondanks dat het best een kutverhaal is, toch een mooi topic Respect! Ik ooit al eens gedaan, ik zal eens nadenken over een refresher
Wat een reis hebben jullie gemaakt. En jammer dat de kinderwens niet ingevuld kan gaan worden. Hopelijk hebben jullie nog vele gelukkige jaren samen.
Zelf heb ik jaren geleden via mijn opleiding, leren reanimeren. Dit een jaar of twee terug toch maar eens ververst via de Hartstichting, in 20 jaar zijn er best wat nieuwe inzichten gekomen
Ik ben ook aangemeld als burgerhulpverlener en heb tot dusver in die twee jaar drie oproepen gemist
Ik troost me maar met de gedachte dat de oproepen naar heel veel meer mensen gaan en ik zeker niet de enige schakel ben.
Ik ga volgende week woensdag ook de cursus doen
Geweldig! Veel succes op de cursus!quote:Op dinsdag 23 april 2019 21:02 schreef Dr_Flash het volgende:
Holy topic revival reanimation Batman
Ik ga volgende week woensdag ook de cursus doen
Tof! Laat weten hoe het was!quote:
Ik denk al heel lang dat ik m'n reanimatiecursus eens moet herhalen. Je hebt me gemotiveerd, ik heb contact opgenomen om het te doen!
Seven. Dat zouden meer mensen moeten doen
Goed geregeld!quote:
Naar aanleiding van je verhaal, ben ik aan de slag gegaan met BHV op de werkvloer. We hebben 4 BHV-ers die allemaal op herhaling gaan deze maand. En ik heb geregeld dat de leverancier van onze AED een demonstratie komt geven, dan is in 1 klap 20 man op de hoogte hoe ze 'm moeten gebruiken (en niet alleen op de werkvloer). Hopelijk nooit nodig!
Dat is jammer. Juist de rest is serieus.quote:
Ik merk echt enorme weerstand nadat je over je vermeende IQ begint. Dan kan ik de rest totaal niet meer serieus nemen.
Hoop geleerd. Veel dingen die je moet onthouden zeg Maar goed om een keer gedaan te hebben. Volgend jaar op herhaling 
Tof!quote:
Nou, ik ben net terug
Dank je! Heb jij de cursus al eens gevolgd of ga je hem volgen?quote:
Goed verhaal, jammer dat dat jullie is overkomen. Ook goed dat je die cursus hebt gevolgd
Ik ben gediplomeerd EHBO'er dus kan ook reanimeren jaquote:
[..]
Tof!
[..]
Dank je! Heb jij de cursus al eens gevolgd of ga je hem volgen?
Nu jezelf nog even aanmelden als burgerhulpverlenerquote:
https://www.hartstichting.nl/reanimatie/word-burgerhulpverlener
Vraag even na onder welk opleidingsinstituut je instructeur valt/voor welk bedrijf hij werkt. die moet je hebben.quote:
Gaanie. Mijn "type opleidingsinstituut" staat er niet tussen
Nice.quote:
Ja ik heb hem gewoon gebeld, het is gelukt