Over hoofdkussens, Jewel slaapt sinds een maand of 2 denk ik op een kussen, ze was toen nog net geen 2. Daarvoor gooide ze het kussen altijd uit bed, sliep ze ook altijd op haar buik en kroop ze onder de deken vandaan. Tot er opeens een knopje om leek te gaan, sindsdien slaapt ze op haar rug, op een kussen en onder de deken. Geen idee waar die ommekeer vandaan kwam. Wij hebben voor haar overigens een peuterkussen.
Arja, wat vervelend dat Emmy ziek is geworden! Hopelijk gaat het nu weer wat beter? En lastig is dat idd, je kan niet zoveel voor ze doen behalve veel liefde geven en kijken naar de behoeftes van je kind (de een wil de hele dag hangen en knuffelen, de ander wil alleen maar slapen bijvoorbeeld). Elke dag een bad zodat het snot loskomt lijkt mij super goed!
Nazil, wat jammer dat hij niet in het grote bed wil! Het zou kunnen dat hij er inderdaad gewoon nog niet klaar voor is, maar lastig te achterhalen als hij er zelf ook niets over los laat. Bij Jewel heb ik dat probleem nooit gehad, die sliep al met 15 maanden in een peuterbed en vond dat alleen maar fijn (in een ledikant slapen ging niet meer goed). Wel zijn we bij haar begonnen met een slaapzak en hebben we pas een dekbed en een kussen in het bed gedaan toen ze was gewend aan het bed zelf, zodat de overgang wat geleidelijker zou zijn. Is het anders een optie om de ledikant in een andere kamer te zetten zodat hij geen keuze meer heeft? Misschien accepteert hij het grote bed dan makkelijker?
Gefeliciteerd met je 2 peuters én met jezelf Radyhyn!
Hier lijkt Jewel helemaal door te hebben dat ze 2 jaar is geworden. Ze had al peuterbuien, maar die lijken met de dag erger te worden. Ze wil alles en toch niks, als wij haar iets vragen dan is het antwoord op voorhand al nee. Het tegenovergestelde vragen werkt nu dus het beste, dan werkt ze tenminste nog een beetje mee
Ik merk dat ik het lastig vind, ze is zo verschrikkelijk tegendraads en dat maakt haar ook enorm huilerig. Het is dus of schreeuwen, of huilen. Helemaal op de dagen dag ik alleen met de meiden ben, is dat best zwaar. Haar jaloezie als ik met Vlokje bezig ben is enorm toegenomen en op die momenten probeert ze op een negatieve manier mijn aandacht te trekken. Waar het eerst hielp om dat gedrag te negeren, maakt die tactiek haar nu alleen maar bozer. Het is ook alsof haar gedrag elke dag een andere aanpak vergt. En van super boos, kan ze even snel weer omdraaien naar super lief. Jewel boos en huilen, concludeert ze dan zelf waarna het weer goed is
Die negatieve spiraal waar we soms in vast komen te zitten vind ik wel vermoeiend, doet mij ook twijfelen aan mijn opvoedkundige kwaliteiten.