Kletstopic voor users die geen kinderen willen #3

Ik ben uiteindelijk uit elkaar gegaan om de reden wel/geen kinderen en ik neigde veel meer naar geen kinderen.

Dat werd ook heel raar gevonden door de omgeving, zeker als je al 30+ bent.. en toch zit ik er soms nog wel mee.. het is toch zuur als een (goede) relatie om die reden kapot gaat.
Maarja het is een echte 'dealbreaker' zeggen ze.

Valt niet echt een compromis over te sluiten.

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 21:09 schreef Newssworld het volgende:
Ik ben uiteindelijk uit elkaar gegaan om de reden wel/geen kinderen en ik neigde veel meer naar geen kinderen.

Dat werd ook heel raar gevonden door de omgeving, zeker als je al 30+ bent.. en toch zit ik er soms nog wel mee.. het is toch zuur als een (goede) relatie om die reden kapot gaat.
Maarja het is een echte 'dealbreaker' zeggen ze.

Valt niet echt een compromis over te sluiten.

Gut, dat moet wel lastig en kut geweest zijn

Dat lijkt me onwijs kut als je relatie er door verbroken wordt maar het is inderdaad geen punt om concessies op te doen.

2 heren waarmee ik wat langere tijd serieus gedate heb en die destijds ook wisten dat ik geen kinderwens heb -sterker nog, zelf zeiden ook geen kinderwens te hebben- hebben nu beide toch 1 of meer kinderen. HOE DAN?!
Ik kan daar werkelijk niet bij.

Sterilisatie spookt ook wel wat meer door mijn hoofd de laatste maanden. Het lijkt me fantastisch om niet meer de angst te hebben onverwacht zwanger te worden, maar laten snijden in een gezond lichaam staat me erg tegen. Plus alles laten verwijderen brengt ook risico's als verzakkingen met zich mee natuurlijk. Nog los van het probleem dat veel artsen zich er niet aan willen branden bij vrouwen.

Welke verzakkingen? Een sterilisatie is geen hysterectomie he.

Alles verwijderd krijgen kun je sowieso vergeten.

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 21:16 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Gut, dat moet wel lastig en kut geweest zijn

Jep dat is geen pretje.
8 jaar daarvoor dacht ik nog helemaal niet echt over wel of geen kinderen krijgen, dan zit je in een hele andere fase van je leven.

Ook heb ik ooit in een relatie daarvoor gezeten wat vooral achteraf niet goed bleek te zitten en daarom ook redelijk snel en goed kon afsluiten, in dit geval; dat de relatie wél goed zit en het enige is: kinderen ja/nee, dan is dat een stuk lastiger moet ik zeggen.

Maar om voor kinderen te gaan omdat die ander dat wil?
Andersom zou het ook niet gebeuren en is er altijd 1 iemand mischien niet helemaal tevereden.. dus ff door de zure appel heen :/

Ik zou het zelf ook niet anders doen hoor, en als mijn man nu ineens zou zeggen 'ja, ik wil wel kinderen', dan zou dat ook einde huwelijk zijn.

Maar.... als ik zie hoe we nu beide tegenover elkaar aan tafel en met een laptop zitten te gamen

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 21:45 schreef Rozekwarts het volgende:
Dat lijkt me onwijs kut als je relatie er door verbroken wordt maar het is inderdaad geen punt om concessies op te doen.

2 heren waarmee ik wat langere tijd serieus gedate heb en die destijds ook wisten dat ik geen kinderwens heb -sterker nog, zelf zeiden ook geen kinderwens te hebben- hebben nu beide toch 1 of meer kinderen. HOE DAN?!
Ik kan daar werkelijk niet bij.

Hoe dan? Omdat we geen robots zijn en de menselijke wil veranderlijk is. Dat is niet hetzelfde als wispelturig. We worden mede gevormd door onze relaties met anderen en de dingen die we meemaken. Voor mij was er eerst een leven waarin ik oprecht geen kinderen wilde en me geen leven met kinderen voor kon stellen. Daarna brak een leven aan waarin ik dolgraag kinderen wilde maar geen moedertje wilde zijn (voor mij geen tutten tijdens de zwangerschap, borstvoeding geven en thuisblijven bij de kinderen). En daarna begon mijn huidige leven, waarin ik over mezelf ontdekte dat ik een goede moeder ben en daar heel gelukkig van word.

Grappig genoeg heeft mijn lief eenzelfde ontwikkeling doorgemaakt. Maar als mijn vader niet jong was overleden, had ik wellicht nooit dat sterke verlangen naar een gezin van mezelf gehad en was mijn lief ook nooit op het idee gekomen. En dan waren we nu heel gelukkig geweest met elkaar en onze gamekamer.

Ik ben dat laatste altijd als een reëel scenario voor mezelf blijven zien, als de dingen anders waren gelopen of als mijn lief niet in mijn verlangen mee was gegroeid. Het scheelt misschien dat geen kinderen krijgen nooit een principekwestie voor me is geweest. Ik wilde me eenvoudigweg niet voegen naar de rol die de maatschappij voor me had bedacht. Wat ik als jonge twintiger misschien onvoldoende heb beseft, is dat dat ook kan betekenen dat je een voor de hand liggende keuze maakt om andere redenen dan dat die keuze voor de hand ligt. Ik moest eerst afscheid nemen van het idee van kinderen krijgen om er vervolgens uit vrije wil (of iets wat erop lijkt) voor te kiezen.

Ik kan me op mijn beurt aardig inleven in mensen die daar een andere keuze in maken, bijvoorbeeld omdat ze heel principieel zijn, omdat een zeker verlangen zich nooit ontwikkelt, omdat ze andere dingen meemaken of omdat ze andere mensen ontmoeten. Een scenario waarin iedereen lijkt op mij en een soortgelijk leven leidt, lijkt me tamelijk onwaarschijnlijk (en bovendien zeer onwenselijk).

Claudia

Een man vinden die ook geen kinderwens heeft blijkt nog een hele opgave. Sindskort op een datingsite, meeste willen wel kinderen, veel weten het nog niet zeker naar bijna niemand (op een niet al te verre afstand dan) wil zeker weten geen kind.
Misschien naïef maar had er meer verwacht.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 08:18 schreef ichangedmymind het volgende:
Een man vinden die ook geen kinderwens heeft blijkt nog een hele opgave. Sindskort op een datingsite, meeste willen wel kinderen, veel weten het nog niet zeker naar bijna niemand (op een niet al te verre afstand dan) wil zeker weten geen kind.
Misschien naïef maar had er meer verwacht.

is dat niet gewoon om kansen op date zo groot mogelijk te krijgen?

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 09:19 schreef HaverMoutKoekje het volgende:

[..]

is dat niet gewoon om kansen op date zo groot mogelijk te krijgen?

Is dit vrouwenlogica? Een man die iets wil die wil dat kennelijk niet echt, maar doet dat om zijn kansen op een date zo groot mogelijk te houden. Wat een treurnis. Mannen kunnen namelijk geen mening hebben, die willen alleen maar zo snel mogelijk het slipje van hun date in.

Maar als je tegen een vrouw die geen kinderen wil zegt: "wacht maar tot je de juiste man vindt" dan is het hek van de dam.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 09:43 schreef Kapitein_Scheurbuik het volgende:

[..]

Is dit vrouwenlogica? Een man die iets wil die wil dat kennelijk niet echt, maar doet dat om zijn kansen op een date zo groot mogelijk te houden. Wat een treurnis. Mannen kunnen namelijk geen mening hebben, die willen alleen maar zo snel mogelijk het slipje van hun date in.

Maar als je tegen een vrouw die geen kinderen wil zegt: "wacht maar tot je de juiste man vindt" dan is het hek van de dam.

Nee, want ik ben ook een vrouw en vind t onzin.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 09:47 schreef Samzz het volgende:

[..]

Nee, want ik ben ook een vrouw en vind t onzin.

Gelukkig maar. (dat je het onzin vindt.)

quote:

Op donderdag 4 oktober 2018 14:30 schreef Rozekwarts het volgende:
Wooooow jullie gaan fast and furious! Of ik fok te weinig, dat kan ook natuurlijk.

Ik heb geen relatie en ben niet aan het daten maar het valt mij tegen hoeveel mannen er al een kind hebben of (zsm) een willen. Dacht dat het voor mannen nooit zo'n ding was, flink in vergist.

In mijn omgeving hoor ik dat mensen het vreemd vinden dat ik ook geen partner zou willen die al een kind(eren) heeft. Dat vindt men "te kieskeurig en ik ontkom er toch niet aan als ik niet mijn leven lang alleen willen blijven" Snap dat echt niet. Sowieso, waarom concessies doen, maar ook denken dat ik mijn leven lang alleen blijf/ dat dat worst scenario zou zijn.

Zo gek is dat toch niet voor mannen? Oke er zijn gemiddeld gezien meer vrouwen met een kinderwens dan mannen, maar ik wist al vrij gauw dat ik het plaatje "huwelijk en kinderen" echt wel wat voor mij vond . Terwijl ik juist vooral bij mijn vrienden hoor dat het voor hun niet zo hoeft en ze het zonder wel prima vinden en vooral willen reizen.

Ik loop er ook tegenaan dat de spreekwoordelijke date-vijver voor mannen zonder kinderwens kleiner is. Maar dat is andersom natuurlijk net zo. Iedere wens/geaardheid/overtuiging zal de poule potentiële kandidaten kleiner maken uit het geheel van het aanbod

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 21:45 schreef Rozekwarts het volgende:
2 heren waarmee ik wat langere tijd serieus gedate heb en die destijds ook wisten dat ik geen kinderwens heb -sterker nog, zelf zeiden ook geen kinderwens te hebben- hebben nu beide toch 1 of meer kinderen. HOE DAN?!
Ik kan daar werkelijk niet bij.

Ik heb dat ook meegemaakt met een ex. Die beweerde altijd bij hoog en laag nooit, maar dan ook nooit kinderen te willen krijgen omdat ze haar vrijheid niet kwijt wilde, dat had ze haar moeder ook al uitgebreid verteld en daar was ze ook heel open over. Binnen een jaar nadat ze het met mij verbrak was ze zwanger, de tweede volgde niet snel daarna en ze is echt veranderd in een huismus die haar hele identiteit ophangt aan haar kinderen

Mensen kunnen blijkbaar heel erg veranderen.

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 00:35 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Hoe dan? Omdat we geen robots zijn en de menselijke wil veranderlijk is. Dat is niet hetzelfde als wispelturig. We worden mede gevormd door onze relaties met anderen en de dingen die we meemaken. Voor mij was er eerst een leven waarin ik oprecht geen kinderen wilde en me geen leven met kinderen voor kon stellen. Daarna brak een leven aan waarin ik dolgraag kinderen wilde maar geen moedertje wilde zijn (voor mij geen tutten tijdens de zwangerschap, borstvoeding geven en thuisblijven bij de kinderen). En daarna begon mijn huidige leven, waarin ik over mezelf ontdekte dat ik een goede moeder ben en daar heel gelukkig van word.

Grappig genoeg heeft mijn lief eenzelfde ontwikkeling doorgemaakt. Maar als mijn vader niet jong was overleden, had ik wellicht nooit dat sterke verlangen naar een gezin van mezelf gehad en was mijn lief ook nooit op het idee gekomen. En dan waren we nu heel gelukkig geweest met elkaar en onze gamekamer.

Ik ben dat laatste altijd als een reëel scenario voor mezelf blijven zien, als de dingen anders waren gelopen of als mijn lief niet in mijn verlangen mee was gegroeid. Het scheelt misschien dat geen kinderen krijgen nooit een principekwestie voor me is geweest. Ik wilde me eenvoudigweg niet voegen naar de rol die de maatschappij voor me had bedacht. Wat ik als jonge twintiger misschien onvoldoende heb beseft, is dat dat ook kan betekenen dat je een voor de hand liggende keuze maakt om andere redenen dan dat die keuze voor de hand ligt. Ik moest eerst afscheid nemen van het idee van kinderen krijgen om er vervolgens uit vrije wil (of iets wat erop lijkt) voor te kiezen.

Ik kan me op mijn beurt aardig inleven in mensen die daar een andere keuze in maken, bijvoorbeeld omdat ze heel principieel zijn, omdat een zeker verlangen zich nooit ontwikkelt, omdat ze andere dingen meemaken of omdat ze andere mensen ontmoeten. Een scenario waarin iedereen lijkt op mij en een soortgelijk leven leidt, lijkt me tamelijk onwaarschijnlijk (en bovendien zeer onwenselijk).

Wat een mooie post!

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 09:43 schreef Kapitein_Scheurbuik het volgende:

[..]

Is dit vrouwenlogica? Een man die iets wil die wil dat kennelijk niet echt, maar doet dat om zijn kansen op een date zo groot mogelijk te houden. Wat een treurnis. Mannen kunnen namelijk geen mening hebben, die willen alleen maar zo snel mogelijk het slipje van hun date in.

Maar als je tegen een vrouw die geen kinderen wil zegt: "wacht maar tot je de juiste man vindt" dan is het hek van de dam.

ik wist niet dat mannen dating sites alleen gebruiken om hun levenspartner te vinden. Als je een leuke date zoekt voor nu hoef je het sommige zaken niet voor eerste zoen uit te onderhandelen

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 09:19 schreef HaverMoutKoekje het volgende:

[..]

is dat niet gewoon om kansen op date zo groot mogelijk te krijgen?

Heb ik me ook even afgevraagd. Maar vaak staat er aangegeven dat ze iemand zoeken die ook twijfelt of wel een kinderwens heeft.

quote:

Op maandag 15 oktober 2018 21:45 schreef Rozekwarts het volgende:
Dat lijkt me onwijs kut als je relatie er door verbroken wordt maar het is inderdaad geen punt om concessies op te doen.

2 heren waarmee ik wat langere tijd serieus gedate heb en die destijds ook wisten dat ik geen kinderwens heb -sterker nog, zelf zeiden ook geen kinderwens te hebben- hebben nu beide toch 1 of meer kinderen. HOE DAN?!
Ik kan daar werkelijk niet bij.

Sterilisatie spookt ook wel wat meer door mijn hoofd de laatste maanden. Het lijkt me fantastisch om niet meer de angst te hebben onverwacht zwanger te worden, maar laten snijden in een gezond lichaam staat me erg tegen. Plus alles laten verwijderen brengt ook risico's als verzakkingen met zich mee natuurlijk. Nog los van het probleem dat veel artsen zich er niet aan willen branden bij vrouwen.

Je weet dat een sterilisatie alleen betekent dat ze de eileiders doorsnijden, zodat een eitje niet meer in de baarmoeder terecht kan komen?

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 00:35 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Hoe dan? Omdat we geen robots zijn en de menselijke wil veranderlijk is. Dat is niet hetzelfde als wispelturig. We worden mede gevormd door onze relaties met anderen en de dingen die we meemaken. Voor mij was er eerst een leven waarin ik oprecht geen kinderen wilde en me geen leven met kinderen voor kon stellen. Daarna brak een leven aan waarin ik dolgraag kinderen wilde maar geen moedertje wilde zijn (voor mij geen tutten tijdens de zwangerschap, borstvoeding geven en thuisblijven bij de kinderen). En daarna begon mijn huidige leven, waarin ik over mezelf ontdekte dat ik een goede moeder ben en daar heel gelukkig van word.

Grappig genoeg heeft mijn lief eenzelfde ontwikkeling doorgemaakt. Maar als mijn vader niet jong was overleden, had ik wellicht nooit dat sterke verlangen naar een gezin van mezelf gehad en was mijn lief ook nooit op het idee gekomen. En dan waren we nu heel gelukkig geweest met elkaar en onze gamekamer.

Ik ben dat laatste altijd als een reëel scenario voor mezelf blijven zien, als de dingen anders waren gelopen of als mijn lief niet in mijn verlangen mee was gegroeid. Het scheelt misschien dat geen kinderen krijgen nooit een principekwestie voor me is geweest. Ik wilde me eenvoudigweg niet voegen naar de rol die de maatschappij voor me had bedacht. Wat ik als jonge twintiger misschien onvoldoende heb beseft, is dat dat ook kan betekenen dat je een voor de hand liggende keuze maakt om andere redenen dan dat die keuze voor de hand ligt. Ik moest eerst afscheid nemen van het idee van kinderen krijgen om er vervolgens uit vrije wil (of iets wat erop lijkt) voor te kiezen.

Ik kan me op mijn beurt aardig inleven in mensen die daar een andere keuze in maken, bijvoorbeeld omdat ze heel principieel zijn, omdat een zeker verlangen zich nooit ontwikkelt, omdat ze andere dingen meemaken of omdat ze andere mensen ontmoeten. Een scenario waarin iedereen lijkt op mij en een soortgelijk leven leidt, lijkt me tamelijk onwaarschijnlijk (en bovendien zeer onwenselijk).

Mooie post!

Ik vind het zo bijzonder in dit topic dat er twee dingen best telkens terugkomen in dit topic: dat mensen kennelijk van gedachten kunnen veranderen gedurende hun leven, en dat mannen eigenlijk geen kinderen willen. Zo wordt er althans wel vaak gepost, en dat begrijp ik toch niet helemaal.

Gisteren op de verjaardag van mijn zus was er een vriendin met kind. Krijg ik ineens te horen dat alle hoop op mij gevestigd is ivm het feit dat ik als enige van de kinderen een relatie heb. Echt, doe normaal.

Mensen die je een kind aanpraten tsrwijl ik niet eens zeker weet of ik wel een goede moeder ben. Nee, een kind laten opgroeien met een onzekere moeder met een angststoornis waardoor ik niks met dat kind kan gaan doen, goed plan!

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 12:54 schreef girlnextdoor. het volgende:
Gisteren op de verjaardag van mijn zus was er een vriendin met kind. Krijg ik ineens te horen dat alle hoop op mij gevestigd is ivm het feit dat ik als enige van de kinderen een relatie heb. Echt, doe normaal.

Mensen die je een kind aanpraten tsrwijl ik niet eens zeker weet of ik wel een goede moeder ben. Nee, een kind laten opgroeien met een onzekere moeder met een angststoornis waardoor ik niks met dat kind kan gaan doen, goed plan!

En toen je dat zei, wat was toen de reactie?

quote:

Op dinsdag 16 oktober 2018 13:17 schreef Lienekien het volgende:

[..]

En toen je dat zei, wat was toen de reactie?

'ja maar ik zou toch graag oma worden'

Mijn moeder snapt het leven gewoon niet.