[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #15

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 21:37 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Dat beeld had ik in het begin ook. En toen dacht ik "Nee! Gatverdamme, dit wil ik niet! Ik ben tot alles bereid, maar dit zweverige gedoe is precies hetgeen wat ik niet wil!"

Maar ja, ik zag geen andere optie dan therapie of thuis bij mijn mammie wegkwijnen. Had ik het toch maar een kans gegeven.

Zo extreem als ik het mij voor had gesteld, was het gelukkig niet. Al die mensen met diverse persoonlijkheidsstoornissen vond ik een stuk normaler overkomen dan ik mij van tevoren inbeeldde en ik kon het al snel met een paar goed vinden.

Het was wel cringy af en toe. Het waren veel kwetsbaar lijkende meisjes en dat bepaalde ook de hele sfeer. Als man was je sowieso de lul, want tja mannen zijn slecht en potentiele verkrachters. Voor mij voelde het alsof alle vrouwen er zo over dachten, maar realiseerde mij later dat het er maar een paar waren. En nota bene niet eens degenen die daartoe bijvoorbeeld door PTSS echt aanleiding hadden: als die het moeilijk hadden, koppelden ze het aan een bepaalde trigger of aan bepaald gedrag, niet aan mannen in het algemeen. Ze wilden juist behandeld worden om niet meer zo'n last te hebben van dat soort triggers en gewoon normaal met mannen om kunnen gaan.

Ik kreeg uiteindelijk door dat de meisjes die er wel zoveel problemen mee schenen te hebben eigenlijk hun eigen gedrag op anderen projecteerden. Ze waren hoofdzakelijk bang voor agressie omdat ze daarmee geconfronteerd werden met dat van hunzelf. Tijdens therapie waren het brave angstige meisjes. Buiten therapie om bleken dingen te gebeuren die dat beeld totaal tegenspraken. Maar uiteindelijk hadden ze zichzelf ermee en de behandeling sloeg bij hen niet aan. Als je daar zit en niet eerlijk over jezelf kan zijn, kan je ook niet werken aan hetgeen waardoor jij je rot voelt.

Hoe jij je gedraagt, heeft effect op anderen. Je zal altijd in het leven houden dat bepaald gedrag van anderen bij jou negativiteit oproept. En andersom doe jij dat ook bij anderen en krijg jij reacties daarop waardoor je je bijvoorbeeld een klootzak of loser gaat voelen. Of je voelt dat niet omdat je dat voor jezelf blokkeert door in een gedragspatroon te schieten waardoor jouw problemen in stand blijven.

Je maakt met de behandelaars een afspraak door bepaald gedrag sowieso niet te doen: geen agressie, drank, drugs, zelfbeschadiging of suicide-pogingen. Doe je dat toch, zet je je behandeling op het spel.

Het kan heel cringy zijn en je vaak genoeg je strot uitkomen. Maar door elke keer te bespreken wat je denkt en voelt, ga je uiteindelijk meer bewust worden van jezelf. Je spanning mag je niet meer destructief uiten, dus er zit niks anders op dan te praten. En dan krijg je voor jezelf helder wat het nou werkelijk is waardoor jij je rot voelt.

Of je mensen nou leuk of niet leuk vindt, je zit met elkaar opgescheept. Ik leerde daardoor wel beter mensen te aanvaarden en te zien zoals ze zijn. Voorheen was het meer van "je bent goed of je bent slecht". Nu kan ik dat wat genuanceerder zien.

Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen. Enerzijds blijf je dezelfde persoon, maar je kan flexibeler met jezelf en situaties omgaan.

Dit proces moet je gewoon ervaren.

En om je niet helemaal af te schrikken. Ik heb ook wel lol meegemaakt.

En ik merkte vooral dat ik eigenlijk helemaal niet zo raar ben ten opzichte van anderen. In iedereen herken ik wel iets van mezelf.

~~~~~~

Dat ik nu nog wel forse problemen heb, is omdat bij mij door de behandelaars nooit helemaal duidelijk was waar ik mee worstel. Dat begint nu pas te komen nu ik eind dertig ben. Het is erg frustrerend, want ik ben vanaf mijn 17e heel intensief bezig geweest met aan mezelf werken en ik ben over mezelf tegenover behandelaars altijd zo eerlijk mogelijk geweest. Maar ja ... het is zoals het is. Bij mij ligt de situatie voor behandelaars complexer. Ik lijk in eerste instantie onder normale omstandigheden te zijn opgegroeid. Mijn ouders lijken ook normaal. Nu blijkt dat mijn moeder autisme heeft en mijn vader narcistisch is. Mijn vader is heel intelligent en handelt heel subtiel. Maar waar het op neerkomt is dat hij een ideaal en succesvol wil leiden, niet kan verdragen dat ik niet aan zijn ideaalbeeld voldoe maar dat ook niet tegenover anderen en zichzelf wil toegeven. Dus met heel subtiel gedrag heeft hij mij altijd laten merken dat ik in mijn hele wezen een slecht persoon was. Hij geeft mij een gevoel wat vergelijkbaar is alsof ik mijzelf tegenover hem moet verantwoorden omdat ik bijv een massamoord op mijn geweten heb. Dat komt omdat hij bij zichzelf niet kan aanvaarden dat hij net als ieder ander mens ook fouten maakt en alles op mij projecteert.

Dat mijn vader en ik niet matchen, aanvaard ik al jaren. Maar mijn omgeving zegt dan "hij bedoelt het niet zo" en "maak het toch goed met hem". Ik ben eigenlijk niet eens meer boos op mijn vader. Hij heeft weinig empathisch vermogen, maar dat heeft hij gewoon niet. Verder herken ik wel veel van mezelf in hem. Ik denk dat ik wel goed begrijp hoe hij zich voelt.

Ik ben wel boos op iedereen die wel snapt hoe het mij allemaal in de weg stond, maar in hun eigen domheid en naïviteit hebben ze ervoor gekozen niet alleen mij in de steek te laten, maar mij zelfs tegen te werken. Mijn vader heeft namelijk geld en verkiezen financiële hulp en giften boven dat van mijn welzijn.

Ik kan mij nu pas van iedereen losmaken. Eerst kon ik dat niet. Maar als ik niemand meer heb, heb ik ook geen verplichtingen meer. Mijn familie wil ik niet meer zien. Maar ik wil graag mijn eigen weg opgaan. Ik ben ook wel blij dat ik mij hiervan kan losmaken en mij niks meer wil laten opleggen.

quote:

Of je voelt dat niet omdat je dat voor jezelf blokkeert door in een gedragspatroon te schieten waardoor jouw problemen in stand blijven.

quote:

Je maakt met de behandelaars een afspraak door bepaald gedrag sowieso niet te doen: geen agressie, drank, drugs, zelfbeschadiging of suicide-pogingen. Doe je dat toch, zet je je behandeling op het spel.

quote:

Op vrijdag 21 september 2018 19:42 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Je zegt gewoon wie je bent, wat je doet in het dagelijkse leven en waarom je er bent. Meer info hebben ze niet nodig in het begin.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 05:11 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Godverdomme ja, therapie tegen agressie voor mensen die niet agressief mogen zijn. Echt , wauw.. Petje af dat ze het voor elkaar hebben gekregen dat het grootste gedeelte van de maatschappij dit soort therapie kritiekloos aanvaart of zelfs idealiseert als aanbidder van de psychiatrie.. Nou ja, zo'n grote prestatie is dat nou ook weer niet, aangezien de maatschappij (psychisch gezonden en (ex) cliënten met internaliserings complex)
walgt van mensen met psychische problemen en het de meesten geen reet interesseert wat voor therapie ze krijgen en of het wel effect heeft. Hoe minder resultaat hoe beter, het is immers de schuld van de mensen met psychische problemen dat ze die hebben en ze moeten niet geholpen worden, maar boete doen onder een dekmantel van hulp.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 09:10 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Ha, dat klinkt als mijn borderline clubje!

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 13:29 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Ik raad je de chocolademelk van harte aan.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 13:32 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

De sessies zijn nu al een succes.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 13:35 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Sommige mensen hebben echt wel behandeling nodig tegen hun agressie.

The Young Ones - The Best of Rik

Er bestaan in real life ook opgefokte frusties als Rick van The Young Ones

Hoewel als ze niet behandeld worden , dan wordt voor ons het leven een stuk grappiger toch?

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 13:44 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik kan mij nu niet zo goed concentreren. Ik ben al blij als ik verder kom dan 1 zin

Ik dacht: ff wat humor erbij slepen

Het ging over agressie en ik zag toen The Young Ones voor me

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 13:45 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Moet kunnen.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 13:48 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Heb ik al zolang niet gedronken trouwens, Baileys

Lekker of mierzoet spul?

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 13:50 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Hoe minder agressief ze worden, des te gemakkelijker zijn ze weer te plooien voor of binnen de maatschappij. Dan komen de standaardpraatjes weer om de hoek kijken; als jij lief doet tegen die en die, is de kans groter dan je weer een baan zult vinden enz enz enz. En met behulp van wat extra medicatie gaat het vast een stukje sneller. Dan heeft de therapie gegarandeerd een positieve uitwerking op agressieve mensen, ongeacht hun gradaties van agressie.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 13:53 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Therapeut in korte broek met zijn benen over elkaar

Geforceerd grappig doen en ondertussen die verwilderde blik in zijn ogen door de coke

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 14:28 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Bij mij zou dat niet werken.

Jezelf dingen laten opleggen omdat het moet, werkt bij mij maar volgens mij de meesten uiteindelijk averechts.

En het huisje boompje beestje leven spreekt mij gewoon niet aan

Er valt ook veel meer uit het leven te halen dan alleen dat

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 14:36 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Ik beuk je zo het ziekenhuis in

Ik wou zeggen: Glennis Grace heeft ook anger management nodig.

Maar het is zo obvious dat ze ontzettend nep is. Die wilt eerder interessant doen voor de camera.

"Als ik nu een grote bek op zet tegen die vent, vindt Nederland dat ik een stoer wijf ben die doet wat ze wilt. Die kerel gaat me toch niks doen, want er zijn allemaal mensen bij en ook een camera."

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 16:38 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik vind Anouk veel sympathieker. Het is niet altijd lief wat ze zegt, maar ze is oprecht. Ik merk dat ze heel direct is en dat mensen zich daardoor weliswaar gekwetst voelen. Maar ik zie eigenlijk niet dat ze daar echt bewust op uit is.

Wat ik van meerdere mensen gehoord heb die diverse BNers hebben ontmoet, is dat Anouk echt heel chill is. Geen kapsones.

Als ze tegen mij iets zou zeggen wat ik niet leuk vind, moet ik wel ff slikken. Maar juist dat directe prikkelt mij om erover na te denken. Ik incasseer het, omdat ik weet dat ze gewoon zegt wat ze ziet. En daar wil ik lering uit trekken. Ik wil begrijpen hoe zij het ziet. Dan kan ik het misschien alsnog oneens zijn met haar. Maar dat mag! Iedereen heeft zijn eigen mening.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 18:37 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Passief agressief misschien?

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 19:10 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Daarom chocolademelk met Bailey's!

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 19:16 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Uiteraard! Anders gaat het hele feest niet door.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 19:31 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Die hebben wel recht op een beloning na al dat droog staan.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 19:48 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Oh my god! Ik zie nu zo voor dat jij het beleeft als Al Bundy die het niet kán laten om dikke vrouwen te beledigen.

Al Bundy's Best Insults

Doet hij zo ontzettend zijn best, maar die vrouw triggert dan net datgene waardoor hij zich niet kan beheersen

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 20:05 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik kan trouwens wel oprecht ontroerd raken als iemand in tranen is. Vrij makkelijk zelfs, omdat ik snel de emotie erachter kan oppikken.

Ik irriteer mij wel heel snel aan mensen die dit doen om in te spelen op het gevoel van anderen om daarmee aandacht te krijgen. Ik kan ook wel aanvoelen of het verdriet oprecht is of meer een manipulatieve functie heeft.

Als iemand echt verdriet heeft, ga ik die persoon niet nog een trap nageven. Ik vind mezelf dan een waardeloze laffe klootzak. Als ik iemand zijn oprechte verdriet voel, voel ik snel drang om te helpen. Misschien kom ik op zo'n moment niet al te aardig over, maar dat doe ik niet om te pesten. Ik zou je kunnen troosten zodat je je op dat moment weer ff beter voelt. Maar als ik denk dat je meer hebt aan een concreet advies waar je echt verder mee kan, doe ik liever dat.

Zou ik reageren met "ach gossie, kom maar hier krijg je een kusje lieverd!" bij wijze van - dan vind ik dat ik jou tekort doe. Ook al heb je een kwetsbaar momentje, dat wil niet zeggen dat je helemaal van suiker bent. Ik wil mij overigens niet als een lul met een vermeende eigen mening opstellen: ik hou er wel rekening mee wat je op zo'n moment kan verdragen.

Ik doe dit, omdat ik zelf weet hoe ontzettend vernederend het is als mensen je betuttelen. Ik wil je liever door een beetje scherp te zijn je het gevoel geven dat ik je als gelijkwaardig zie.

quote:

Op zaterdag 22 september 2018 20:48 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja ik moet me hier niet meer boos om maken want daar heb ik zelf last van omdat ik het post op een forum van grotendeels psychiatrie sympathisanten. als ik er maar niks meer mee te maken hoef te hebben en die zwendelpraktijken niet meer hoef aan te zien/aan te horen of te steunen. de ex psychologen die ik had waren als persoon wel oké dus daar moet ik het maar bij laten bij de herinnering aan hen als persoon en niet als vertegenwoordiger van een oplichterij / tucht sector

[..]

Leuk filmpje bedankt voor het delen