Ik voelde me behoorlijk bevoorrecht dat ik erbij mocht zijn gisteravond.
Grappig genoeg vond ik het optreden niet perse intiem aanvoelen, omdat het podium zo gigantisch groot/lang was.
Locatie was sowieso redelijk bizar te noemen. We werden eerst door het hele VRT gebouw geleid, waarna we in een zaaltje terecht kwamen met een bar waar je ook naar buiten kon. Daar buiten stonden we uiteindelijk te wachten voor een pui van een magazijn. Nadat het luik omhoog ging, kwamen we in een soort IKEA-achtige opslag/magazijn terecht (vrij letterlijk!). Daar moest je doorheen lopen om uiteindelijk in een tweede hal te komen waar het concert was. Ik kan het niet anders omschrijven als een hele hoge, beetje langwerpige en smalle zaal. Een beetje een rechthoek eigenlijk.
Je staat met je neus bovenop het podium, maar je hebt eigenlijk niet het overzicht van het geheel, omdat het zo lang was. Denk aan de lengte van een festival-stage, maar dan dat je zo'n beetje tegen de stage aanstaat, zonder - zoals je meestal bij festivals hebt - dat gapende gat tussen stage en banier waar publiek achter staat. Ik denk dat het daarom wat minder intiem 'aanvoelde', omdat ik in mijn hoofd had dat ze op een kleine stage zouden spelen in een klein zaaltje.
Het concert:
Heel erg goed, kan niet anders zeggen. Band in topvorm en goed geanimeerd. Jamie leek het naar z'n zin te hebben en ook Nick zat er goed in. Alex geweldig bij stem. Mirrorball was de opener. Vond ik niet helemaal top uit de verf komen. Ik had het idee dat het geluid nog even goed afgesteld moest worden.
Daarna volgde verrassend genoeg 'Fireside' die ik volgens mij niet eerder heb live gezien (moet ik even nazoeken). Geweldige uitvoering. Publiek zong uit volle borst mee. Daarna een vrij bizarre uitvoering van 'Four out of Five' in een soort van Tropische drumbeat variant. Alex schijnt de laatste jaren een grote liefde voor Braziliaanse en Latijns-Amerikaanse muziek te hebben gekregen, en dat was hier wel goed te horen. Ik vond het... mwah. Wat wel weer cool was, is dat de laatste seconden van het nummer waar de riff terugkeert - zoals we dat ook kennen van de studio-opname - intact bleef, maar dan 2/3 keer zo langzaam als normaal. Een beetje zoals in die breakdown van Drawbridge die de lead-in was naar TBHC tijdens de 2018 tour. Dat was heel cool!
Daarna volgde 'Big Ideas'. Een nieuw liedje. Voor een hoop mensen een teleurstelling, maar het was een rustig op piano gebaseerd nummer. Alex achter de piano. Ik kan er zo'n 1ste keer - en dan ook nog live - weinig van maken, maar ik vond dat er wel veel gebeurde in het nummer met interessante start/stop drumdingetjes van Matt. Het nummer eindigde ook met gitaar, zoals Body Paint en werd wat voller.
Body Paint zelf is ook nog noemenswaardig. Dit is een nieuwe hit hoor, no doubt. Ongelofelijk goed live, met een nog verder uitgestrekte outro dan die van Brooklyn. Matt ook goed los op de drums. Veel feller dan bij Fallon. Hiermee hebben ze wel echt een nummer te pakken dat tijdens de concerten gaat uitgroeien tot een hoogtepunt. Alles zit erin wat je bij AM verwacht.
De rest van de set waren hits en same 'ols. Wel heel erg blij dat ik That's Where Your Wrong nu live heb mogen zien. Dat is toch een van m'n favorieten van SIAS.
En toen was het voorbij. In the blink of an eye. Geweldige ervaring en een heel fijn terugzien met de band.
ZiggoDome, let's go!