Het vintage objectieven topic #4

Productie werd in de Sovjet-Unie vaak in gewicht gemeten, men bestelde dus x ton lenzen. Was dan handig als ze een onsje zwaarder waren .

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2018 22:39 schreef ultra_ivo het volgende:
Productie werd in de Sovjet-Unie vaak in gewicht gemeten, men bestelde dus x ton lenzen. Was dan handig als ze een onsje zwaarder waren .

Dit staaltje planeconomie maar ook de overkoepelende Russische ontwerpopvatting die zoveel betekende dat spullen door een landbouwmechanicien moesten kunnen worden gerepareerd. Dat gold zowel voor lenzen als voor straaljagers.
Een oude Russische lens haal je zelfs met twee linkerhanden nog vrij eenvoudig uit elkaar en het verschil met Japanse lenzen is dat je die Russische daarna ook weer vrij eenvoudig in elkaar draait.

quote:

Op zaterdag 13 oktober 2018 23:36 schreef Ouwesok het volgende:

[..]

Dit staaltje planeconomie maar ook de overkoepelende Russische ontwerpopvatting die zoveel betekende dat spullen door een landbouwmechanicien moesten kunnen worden gerepareerd.

Dat maakt je gereedschapskist wel een stuk eenvoudiger. Een 15 duims Bacho, een grote platte schroevendraaier en een hamer. Meer ben je niet nodig

quote:

Op zaterdag 10 november 2018 21:59 schreef derLudolf het volgende:

[..]

Dat maakt je gereedschapskist wel een stuk eenvoudiger. Een 15 duims Bacho, een grote platte schroevendraaier en een hamer. Meer ben je niet nodig

De keer dat ik een Russische 45mm uit elkaar haalde had ik aan één stevige kruiskopschroevendraaiert genoeg.
Een hamer moet je tegen een Russische lens niet inzetten, dat kost je je hamer.

Terug naar vintage objectieven. Mijn serie jaren70-Sigma macro's is er weer een rijker, de 2.8/55mm, de enige die geen 'naam' heeft, is vandaag aan de collectie toegevoegd. De enige die nu nog ontbreekt is wat Sigma de Micromacro heeft genoemd, een 2.8/100mm.
Plaatjes van en met de 55mm komen binnenkort wel. De eerste indruk is dat het dingetje best wel aardige plaatjes kan maken.

Schijtweer op zo'n zeldzaam dagje vrij. In die paar minuten dat er nog iets was dat op licht leek en het even niet regende snel even een paar opnamen met de Sigma 2.8/55 macro, een lens uit 1974 uit het midden van Sigma's periode van maffe lenzen.
Van zijn tijdgenoten was al bekend dat ze op volle opening erg lastig scherpstellen en pas vanaf 8 bruikbaar beeld opleveren.
Blij verrast was ik dan ook toen deze 55mm daar een aangename uitzondering op maakte. Scherpstellen lukt ook op volle opening en het uiteindelijke plaatje is qua scherpte en contrast eigenlijk best wel dik in orde voor zo'n ouwe lens.

Met het diafragma op 8. De lens zit op de Sony A6000
Sigma 2.8/55mm macro testdrive by Ouwesok, on Flickr

Op zijn kortst gefocust komt ie tot 1:2. Doet ie best aardig
Sigma 2.8/55mm macro testdrive by Ouwesok, on Flickr

Nog een aanwinst in mijn collectie gouwe ouwe is een Sigma 3.5/18mm uit 1992. Hij komt uit de reeks Sigma's met dat biologisch afbreekbare zen-coating.
Korrtom, weer zo'n ding dat er totaal niet uitziet maar eigenlijk wel lekker fotografeert. Eerste proeven op de A7 zien er hoopgevend uit.



Eerste proefje op de A7

Sigma 3.5/18mm testdrive by Ouwesok, on Flickr

[ Bericht 29% gewijzigd door Ouwesok op 17-11-2018 18:17:41 ]

Vintage spul met een vintage lens.

Onderwerpen genoeg als je op een fotograficabeurs rondloopt. Vooral handig als je een potentiele aanwinst ziet en toch even wilt weten wat voor vlees je in de kuip hebt.

Een vrij jonge Chinees(Seagull 4B) geflankeerd door twee Duitsers op leeftijd. Opname met de A6000 en een 70's Makinon 4/300mm.

De 1974 Sigma 2.8/55mm macro



Een relatief compacte klomp glas en metaal die er nog best wel jong uitziet. Hij gaat tot 1:2 en is door zijn YS-adapter(T2-compatible) aan heel veel klassieke vattingen pas te maken. Deze heeft een pdraad en past dus al zo ongeveer op alles.

Ik doe er wat herfstige plaatjes mee en wederom blijkt deze 55mm met kop en schotel boven zijn Sigma-leeftijdgenoten uit te steken. De beeldkwaliteit zit net iets onder die van de Komine 55mm die echter weer zes jaar later op de markt verscheen.
Scherpstellen loopt wat zwaarder en trager dan op de nieuwere macrolenzen maar al met al is ie best wel bruikbaar en een leuke aanvulling op de serie die ik al had en waarvan dus alleen de 100mm nog ontbreekt.

Sigma 2.8/55mm macro testdrive by Ouwesok, on Flickr

Sigma 2.8/55mm macro testdrive by Ouwesok, on Flickr

Sigma 2.8/55mm macro testdrive by Ouwesok, on Flickr

Sigma 2.8/55mm macro testdrive by Ouwesok, on Flickr

Diafragma op 4 en focus op het rechter blad.
Sigma 2.8/55mm macro testdrive by Ouwesok, on Flickr

De 55mm deed het goed op zijn eerste wandelingetje en dus mocht ie mee naar Burgers Mangrove voor een rondje vlinders.

Wederom op de A6000, diafragma naar de 11 en gaan met die tomaat

_{Geen idee welke vlinder dit is, ik vond hem ook niet op de zoekkaart.}
Vlindertuinvlinder by Ouwesok, on Flickr

Heliconius Hecale by Ouwesok, on Flickr

Mechanitis polymnia by Ouwesok, on Flickr

Heliconius charitonia by Ouwesok, on Flickr

Heliconius charitonia by Ouwesok, on Flickr

Heliconius charitonia by Ouwesok, on Flickr

Laparus doris by Ouwesok, on Flickr

Of er nog iets opvalt ten opzichte van jongere macrolenzen
Scherpte van deze Sigma is goed maar hij houdt niet zoveel over als de 1990 Sigma 2.8/50mm. Verder valt op dat de achtergronden bij nieuwere macrolenzen wat rustiger zijn.

quote:

Op zaterdag 8 december 2018 19:54 schreef Pietverdriet het volgende:
Kreeg vandaag 2 restlichtversterkers (vermoed Warschau Pakt militair spul) cadeau met lenzen
1. Cyclop 85 mm 1.5 objectief op een H3T-1, Made in Russia
Objectief heeft geen diafragma, is speciaal gemaakt voor restlichtversterkers, ben benieuwd wat die aan mijn canon 5DmII gaat doen
2. Jupiter-9 85mm 2.0 objectief ook op een H3T-1
Objectief heeft een 15 (!) lamellen diafragma en is een kopie van de Zeiss Sonnar 85mm 2.0, werkt nog prima, ben zeer benieuwd wat deze aan mijn canon gaat doen.
Ook een infrarood laser AP-1
Verder een soort telescoop
Optoyith 22x70 Diflex, Made in Germany

Die Cyclop is een tijdje erg hot geweest onder liefhebbers van maffe bokeh. Het is een speciale versie van de Helios-40 waar geen diafragma in zit omdat dat voor die restlichtkijker niet nodig is. Je kunt er op een EOS5D best wel aparte dingen mee doen al heb je wel de beperking dat je hem niet voor wat extra contrast kunt diafragmeren.

De J9 is eigenlijk een must-have voor iedere liefhebber van klassiek glas. Diafragmeren tot 4 en je hebt een heerlijke portrettele met een wel erg apart karakter.

quote:

Op zaterdag 8 december 2018 21:29 schreef Pietverdriet het volgende:
De Restlichtversterkers zijn trouwens aan gort, vermoed dat de vorige bezitter daar overdag mee heeft zitten kijken en de buizen nu geheel versleten zijn.

Op zich niet vreemd, de meeste Russische restlichtkijkers die je tegenwoordig ziet zijn om een of andere reden niet goed meer. Gelukkig heb je de lenzen nog

quote:

Op zaterdag 8 december 2018 21:43 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Ik heb de boel cadeau gekregen, werd er mee verrast.
Niet alleen de Russsische restlichtversterkers zijn vaak slecht, alle restlichtversterkers op basis van beeldbuizen zijn dat. Die hebben een beperkte levensduur, en als je hem teveel licht geeft door hem overdag of bij veel licht te gebruiken slijten ze snel. Je had dat vroeger ook met videocamera’s, richte je die op een felle lamp of zon dan branden die ook in
Moderne op basis van ccd of Galium arsenide chips trouwens ook, maar veel minder snel.\

Iets dergelijks gold vroegâh ook voor de vroege kleurenanalyzers voor in de donkere kamer. Daarin zat een photo-multiplier en daar zat een soort dekseltje op dat je vooral niet moest vergeten te sluiten voor het gewone licht weer aan ging anders kon je hem laten vervangen.
_{die dingen waren krankzinnig duur}

Een van de minst opvallende lenzen uit mijn collectie moet wel de Minolta Rokkor 2.8/35mm zijn. In geen enkel opzicht zit er iets spectaculairs aan de lens waardoor je hem bijna zou vergeten, zeker omdat Minolta ook een 1.8/35mm had die veel complexer in elkaar zat en daarom nog iets van een smoel had. Verder had de Minolta line-up in de 70's nog een 2.8/35mm met een shiftfunctie voor perspectiefcorrecties.

Ik adapter hem naar mijn A7 en neem hem mee naar Elburg waar zaterdag in de gierende kou 'Winter in de vesting' werd gehouden met heel veel oude kledij en dingen uit de oudheid.
_{Nooit geweten dat ze honderd jaar geleden in Elburg al zoveel hamburgers aten maar da's een andere discussie}

Het licht was in een woord ruk en het was bitter koud. Ik draai het diafragma op 5.6 en ga eens kijken hoe goed de Rokkor is.

Nog buiten de vesting eerst zo'n schot om te kijken of de boel(zoeker, automaat) goed ingesteld staat en of de lichtmeter niet door de Rokkor verstoord wordt. Een toiletgebouwtje volstaat daarvoor .

Minolta Rokkor 2.8/35mm by Ouwesok, on Flickr

Contrast gaat al ver boven verwachting. Was al bij de opname te merken, gediafragmeerd en wel bleef mijn focus peaking gewoon werken ondanks het donkere grijze weer.

De Rokkor blijkt heerlijk te werken op de A7. Je fietst hem makkelijk de scherpte in en hoeft niet eens zo vaak de loupfunctie in te schakelen.
Minolta Rokkor 2.8/35mm by Ouwesok, on Flickr

De hellebaardiers zochten snel een goed heenkomen, hadden niet door dat het mij meer om de steentjes ging en over hoe het verloop van scherp naar onscherp eruit komt te zien.
Minolta Rokkor 2.8/35mm by Ouwesok, on Flickr

Nog een keer de achtergrondjes, nu met een onderwerp in de voorgrond. De Rokkor blijkt best wel scherpte te leveren.
Minolta Rokkor 2.8/35mm by Ouwesok, on Flickr
Best wel raar is hoe die ledlampjes in de achtergrond eruit komen te zien. Ik heb niet het idee dat die Rokkor daar iets aan kan doen.

Eindelijk. Een oud ambacht met van allerhande soorten licht. Een beetje uit de lucht, een beetje uit de lampen en een beetje uit het kolenvuur van de smederij. Kijken hoe de Rokkor werkt op de manier van nu, ofwel schermpje van de A7 plat en uit de heup schieten.

Minolta Rokkor 2.8/35mm by Ouwesok, on Flickr

Minolta Rokkor 2.8/35mm by Ouwesok, on Flickr

Minolta Rokkor 2.8/35mm by Ouwesok, on Flickr

Best wel om blij van te worden deze 35mm . Het is een van die voorbeelden van 70's lenzen waarbij de eenvoudigste van opzet gewoon de beste lens bleek zoals ook uit dit artikeltje blijkt
_{Een dergelijk plaatje zie je ook bij Pentax en Olympus die in die tijd van hun 28 en 135mm's een 2.8 en een 3.5-versie hadden. Die 3.5's waren niet de meest tot de verbeelding sprekende lenzen maar qua prestaties veegden ze de vloer aan met hun lichtsterkere varianten}

Wandelingetje met de A6000 en de Tamron 23A, een 3.8-5.4/60-300mm die bij Tamron best wel lang in de line-up heeft gezeten, van 1983 tot aan 2000. Aan de aantallen te zien is het niet de grootste verkoopknaller van Tamron en eigenlijk een beetje onterecht. Onder de MF-liefhebbers heeft ie inmiddels wel een aardige reputatie opgebouwd.
De lens is lang en heeft ook behoorlijke massa. Om in te zoomen moet je hem uitschuiven anders dan bij de Tokina AT-X'en die je om in te zoomen juist weer ín moet schuiven. Wat het beste is is een kwestie van smaak, ik vind zelf de Tokina's in dat opzicht net iets lekkerder werken.
De scherpstelslag is aardig kort en met de spiegelloze A6000 maakt dat een behoorlijk snelle combinatie.

Gisteren mocht ie weer eens mee naar buiten voor wat plaatjes in Natuurpark Lelystad, schijtweer of niet.

Schaamteloze crosspost uit het vogeltjestopic om aan te tonen dat het onderweg naar het Natuurpark al raak was.
Buteo Buteo by Ouwesok, on Flickr

Eenmaal in het natuurpark gewoon lekker schieten op alles, of het nou beweegt of niet.
Diafragma op 8, sluiter op 1/320, ISO op automatisch. Correctiewiel als achtergronden te donker of te licht worden.

Knobbelzwanen
Cygnus olor by Ouwesok, on Flickr

Ooievaar tegen witte lucht. Het lijkt wel mishandeling. Correctie naar +1 en gaan.
Ciconia ciconia by Ouwesok, on Flickr

Even naar de volle opening voor het vintage karakter. Let daarbij op het verloop van scherp naar onscherp. Anno 1980 toen de lens werd ontworpen had men nog niet die voorkeur voor zo'n minimaal scherptevlak met daarachter alleen nog waas. Dat kwam later pas, deze verloopt bijna net zo smooth als een oude achromaat.
Tamron 23A@4 by Ouwesok, on Flickr

Ook bij diafragmeren blijft er genoeg in de achtergrond over, deze weer op 8 en de correctie op -0.7 om de achtergrond zo donker te houden als ie was.
Tamron 23A@8 by Ouwesok, on Flickr

Dan bij de edelherten waar je ook ziet dat het scherpteverloop bijzonder smooth is
Cervus elaphus by Ouwesok, on Flickr

Donker onder de bomen. Correctie naar -1 en dan maar zien of we de herten later terugvinden
Ze hebben mij in elk geval wél in de smiezen
Cervus elaphus by Ouwesok, on Flickr

Nee, volgens de echte conservatief komt homosexualiteit in het dierenrijk helemaal niet voor
Cervus elaphus by Ouwesok, on Flickr
_{en nee, er zitten ruim zestig vrouwtjes in dat gebied en maar een paar mannetjes, dus de keuze is reuze}

quote:

Op zondag 23 december 2018 17:42 schreef Pietverdriet het volgende:
Bij laag contrast in de achtergrond werkt de onscherpte erg mooi, bij hoog contrast onrustig. Vraag me af of daar het zachte licht van invloed op is.

Er zijn nogal wat invloeden waarmee een achtergrond rustig, onrustig of chaotisch wordt. De lens is er daar maar één van.
Bij de plaatjes uit de 23A zijn bij de buizerd en de ooievaar de achtergronden best wel druk. Zit hem in de aard van die achtergrond (kale bomen) maar vooral de afstanden tussen camera en ondewerp en onderwerp naar achtergrond. Die laatste is bij zowel buizerd als ooievaar drie keer zo groot als de eerste en waarschijnlijk komt daar dat onrustige vandaan, ook omdat de vogel op vrij korte afstand zit.
Bij de edelherten zie je wat meer afstand en een verhouding camera-onderwerp:onderwerp-achtergrond die wat meer naar de 1:1 gaat.

Wel weer leuke materie voor een volgende keer dat ik een MF-lens ga uitlaten

quote:

Op zondag 23 december 2018 19:47 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Ik heb altijd geleerd hoe ronder het diafragma hoe rustiger de onscherpte, maar niet waarom.

Klopt en dat heeft te doen met de vorm van de verstrooiingscirkeltjes. Naarmate die hoekiger worden krijg je een onrustiger achtergrond. Is de opening zuiver rond dan wordt ie rustiger.
Heb je een spiegeltele, dan worden het verstrooiingscirkeltjes en die kunnen een uiterst onrustige bijna psychedelische achtergrondscherpte geven.

Overigens is die ronde opening niet de enige factor. Denk hierbij aan een Helios of een J9 die beide een zuiver rond diafragma hebben maar bekend staan om hun 'swirly' achtergrondjes.

quote:

Zo weet ik ook dat ontwerp van het objectief ook het contrast beïnvloed en dat kwaliteitsfabrikanten er naar streven hun objectieven hetzelfde contrastomvang te geven, maar hoe je dat doet, behalve door coatings en het aantal lens/lucht oppervlakken heb ik ook geen idee van.
Wel interessante materie.

Minstens zo fraai is als je ziet dat een fabrikant erin slaagt om zijn hele lenzenlijn hetzelfde karakter te geven. Mooiste voorbeeld daarvan is Minolta waarvan met name rond 1985 alle lenzen hetzelfde karakter lieten zien met een hele aparte en vooral herkenbare kleurweergave. Bekendste lens met die typische kleurweergave is Beercan (4/70-210mm) maar eingelijk hebben ze het allemaal, ook de latere series.

Voorbeeldje uit Big Beercan, de loodzware 4.5-5.6/75-300 van 1985
Falco sparverius by Ouwesok, on Flickr
_{waarbij wel aangetekend dat je bij die verschillen met andere lenzen niet aan 'dag en nacht' moet gaan denken. Het zijn allemaal subtiele verschillen maar het maakt zo'n lenzenlijn wel herkenbaar, ze krijgen een soort handschrift}

Zomogelijk nóg knapper is dat Minolta dat karakter ook nog laat zien in lenzen die ze door anderen hebben laten bouwen zoals de AF Minolta 3.5-4.5/28-85 die door Tokina werd gebouwd en die ook gewoon die 'Minoltakleuren' geeft waar die weer ontbreken in de AT-X285 van Tokina zelf en de Yashica AF 28-85mm die beide wel dezelfde formule hebben en mechanisch zo identiek zijn dat zelfs het hobbeltje dat je in de zoomring kunt voelen bij alle drie aanwezig is. Scherpte en contrast zijn dan bij alle drie weer wél gelijk.

Inderdaad interessante materie en eigenlijk best leuk om met dergelijke stukken fotogeschiedenis te fotograferen.

Leuk topic! Zitten wel halve pros hier zo te zien, maar mag de pret niet drukken

Meeste lenzen die ik heb zijn vintage, begonnen bij mijn eerste Nikon D50 tijdens mijn studie. Leuke manier om goedkoop wat verschillende dingen te proberen. Daarmee ook goed de belichtingsdriehoek leren kennen want de lenzen ondersteunden geen lichtmeting natuurlijk.

Nu vooral nog wat Nikon E-series over (50mm 1.8 en een 75-150 geloof ik) en een AF 70-300 meen ik. Zal eens kijken binnenkort