Het babytopic (0-1 jaar) Deel 713

quote:

Op donderdag 23 augustus 2018 22:26 schreef Jagärtrut het volgende:
Mijn laatste post nog een keer:

[..]

Zoals wat? Ben wel benieuwd!

Wat een leukerd, rena!

Nog veel meer bijgelezen, maar allemaal vergeten!

Mijn baby sliep vandaag overdag in totaal anderhalf uur . Maar, in het goed te maken soep hij vanaf half 8 tot net in z'n eigen bed en hadden we een avond voor ons. Jammer dat de duutser met z'n vader moest bellen, maar goed.

Flessenwarmer, luieremmer, wieglakentjes, wiegdekentjes (door de warmte), meyco hydrofielen (uberhaupt hydrofielen ), maxi cosi voetenzak, de 125cc flesjes, flessenborstel, verschoningsmatje voor buiten de deur (die blijft gewoon in het vakje in de tas) , ook de dure luiertas neem ik niet heel vaak mee (prop liever een luier in mijn schoudertasje en klaar), jasjes (door de warmte) en vast nog wel meer dingen.

_{Luma badsetje gebruik ik ook veel minder vaak dan gedacht... meestal neem ik hem mee onder de douche of stop hem in de wasbak beneden /gemakzucht}

Jammer dat je man moest bellen, maar wel lekker tijd voor jezelf toch? doe je dan ook echt iets voor jezelf of dat niet? geeft mij altijd wel een lekker gevoel om met mezelf bezig te zijn beetje nagels doen of masker oid.

Schanu, ik vind het echt heel terecht dat je daar verdrietig om bent. Je collega’s maken zo’n groot deel uit van je leven, raar dat ze niet even de moeite nemen om langs te komen, al is het maar kort.
Kan me voorstellen dat de stap nu groter is om weer terug te gaan

Rena Wat een leuke dame heb je toch!

Rena wat leuk is het als ze bij je aan tafel kunnen zitten als je ergens bent he?

Schanu daar mag je best verdrietig om zijn! Dat kunnen je collega’s eigenlijk ook niet maken. Ik zou zelf ook verdrietig zijn (zelf heb ik namelijk ook maar een paar collega’s). Logisch dat je na zo weinig contact de dremper hoog vindt. Collega’s van mijn vriend kwamen trouwens ook pas na bijna een half jaar, dat vond ik ook al laat.

Hier krijgen we wat meer slaap, M. heeft de nachtvoeding weer geannuleerd Hij is nu al wel een half uur halfbakken aan het mopperen dus kan nu niet slapen

[ Bericht 1% gewijzigd door LaBelleFleur27 op 24-08-2018 06:10:48 ]

Ik vind de wandelwagen ook een onding. En wij zijn van de bak op de inzet overgegaan toen hij op z'n knieën ging zitten en uit de bak wilde klimmen. Heel lang bijna alleen gedragen, en als t echt moest dan kleine stukjes met het ding half liggend. Maar Dirk kon al wel goed blijven zitten op dat moment, alleen nog niet zelf gaan zitten. Ik vond het daardoor verantwoorder dan wachten op t moment dat ik te laat was en hij uit de bak viel.

Schanu, ik heb ook slechte ervaringen met terugkomen na verlof. Zij zijn (2 naaste collega's, maar wel heel groot bedrijf) ook inderdaad niet op bezoek geweest. Nu heb ik ander werk en ondanks dat we met een klein clubje (in totaal 5 mensen) zijn en ik er nog geen halfjaar werk weet ik gewoon dat het hier anders zou lopen. Ik vond het terugkomen van verlof dus ook niet zo leuk. Ik hoop dat het bij jou meevalt.

Avond alleen voor jagär.

Shanu, wat naar om te lezen en te begrijpen dat je verdrietig bent! Ik zou me daar ook niet fijn bij voelen.
Yeah LaBelleFleur! Dat is fijn, kan je tenminste slapen 's nachts, nou ja nu het mopperen nog stoppen

J had een goede avond en goede nacht, amper gehuild Ze heeft om 21:00 een fles op, 02:30 en 07:00. Hopelijk gaat er snel een fles tussen door om een uur 0f 00:00 of ze gaat die van 02:30 overslaan (wishifull thinking I know....)

Schanu: ik zou daar qua werk ook de pest in hebben. Hoe was de band met je collega’s voor je verlof?
Hoop dat je toch prettig aan het werk gaat, wanneer het zover is.

Ik voelde mij ook een beetje vreemd toen ik weer begon. Goed, mijn collega’s kwamen wel samen langs (3 vd 5), en hebben weleens een berichtje gestuurd.
Het was wel een beetje ongemakkelijke sfeer toen ze er waren, alsof we ineens niets meer gemeen hadden met elkaar.
Voor mijn verlof had ik best goed contact met 1 collega. We praten over persoonlijke dingen, ze wist als eerste van mijn zwangerschap op werk en we tagde elkaar bijna dagelijks op Facebook over iets grappigs.
Toen ik met verlof ging was vrij gelijk alles klaar.
Uit het oog, uit het hart ofzo.

Nu was ik midden tijdens de vakantieperiode begonnen dus ben ik ruim voldoende ingepland.
Ik heb geen vast rooster dus ik sta variabel mijn 15 uur p/w contract vol te maken.
Nu is echter iedereen weer terug en mijn nieuwe rooster voor september is slechts 10,5 uur per week, elke maandag gehele dienst en een lullige zaterdag van 3 uurtjes.
Dus dat voelt wel alsof ik nu een soort reservekracht ben en op het wachtbankje zit terwijl ik al 8,5 jaar daar werk.
Daar ga ik dus nog over in gesprek want hier ga ik niet mee akkoord.

Oh well, we zien wel hoe het loopt komende tijd.
Het is we jammer op die manier.

Jagar, wat goed dat hij de avond in eigen bed sliep! Jammer van de Duutser, gemiste kans voor quality time maar hopelijk volgen er nog heel veel herkansingen.

Exode, wat fijn van de goede avond en nacht!! Ik duim met je mee dat J snel overgaat tot het overslaan van de nachtvoeding

Venco, wat vervelend dat je nu zo weinig wordt ingepland, en dat terwijl je er al zo lang werkt. Ik snap dat dat heel verkeerd voelt goed dat je daarover in gesprek gaat, ik ben benieuwd wat er uit dat gesprek gaat komen!

Voor wat betreft mijn collega's, mijn manager is een man en mijn overige 2 collega's vrouwen. Ik werk als jurist arbeidsrecht en we hebben meestal onze eigen dossiers waardoor we erg zelfstandig werken. Sterker nog, we werken niet eens vanuit de dezelfde locatie (want grotere werkgever). De band die we hebben is echter goed. We zien elkaar normaal gesproken om de 2 a 3 weken voor de vergaderingen en bellen elke werkdag met elkaar. We sparren ook erg veel. Ik ben bij beide dochters zwanger geworden via ivf omdat de lui, ook met hormonen, niet aansloeg, en mijn collega's waren redelijk betrokken bij dit proces. Het probleem in dezen is echter vrees ik dat mijn liefste collega degene is met lichamelijke klachten, waardoor ze niet kon komen. Zij is degene die eergisteren ook appte wat ik als kraamcadeau wil vanuit de organisatie, dat zijn dingen waar mijn andere collega's niet aan denken.
Als deze collega geen lichamelijke klachten had gehad, was zij waarschijnlijk wel gekomen en had ze de rest meegenomen. Echter is zij een paar weken terug wel met de auto op vakantie gegaan naar een verder gelegen land dus dat dat wel kan maar met de auto naar mij niet, voelt ook wel weer wat dubbel..

Enfin, de hormonen zullen in dit geval ook niet bepaald meewerken bij mij

[ Bericht 0% gewijzigd door Schanu op 24-08-2018 10:41:13 ]

Ik hoop straks ook een beetje aan te kunnen sluiten hier.

Onze dochter is vanavond een week oud en had een behoorlijk vliegende start. Gisterochtend (dus na nog geen 6 dagen) al op het geboortegewicht én erover, voeding ging heel erg goed.. Prachtig en lief meisje. Ik stort alleen een beetje in merk ik. Het slapen is er momenteel bijna niet doordat ze heel veel last van krampjes heeft. Gisteren heeft ze misschien 2 uur in bed gelegen tussen 13:00 en 06:00. Wel nog een beetje op onze arm, op de schouder weggedut, maar slapen in bed wil niet echt, terwijl dit de dagen ervoor echt goed ging. Nu bleek ze vanochtend ineens 80 gram afgevallen.

Mis vooral de roze wolk momenteel. Als het niet lukt frustreert het zo onwijs.. Ze kan er niks aan doen, maar ik kan zo boos worden op mezelf en ergens op haar, of ja, meer een beetje moedeloos.. Denk nu stiekem wel echt: waar zijn we aan begonnen.. Hoop zo dat dit snel beter voelt.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2018 14:54 schreef NicolasJoy het volgende:
Ik hoop straks ook een beetje aan te kunnen sluiten hier.

Onze dochter is vanavond een week oud en had een behoorlijk vliegende start. Gisterochtend (dus na nog geen 6 dagen) al op het geboortegewicht én erover, voeding ging heel erg goed.. Prachtig en lief meisje. Ik stort alleen een beetje in merk ik. Het slapen is er momenteel bijna niet doordat ze heel veel last van krampjes heeft. Gisteren heeft ze misschien 2 uur in bed gelegen tussen 13:00 en 06:00. Wel nog een beetje op onze arm, op de schouder weggedut, maar slapen in bed wil niet echt, terwijl dit de dagen ervoor echt goed ging. Nu bleek ze vanochtend ineens 80 gram afgevallen.

Mis vooral de roze wolk momenteel. Als het niet lukt frustreert het zo onwijs.. Ze kan er niks aan doen, maar ik kan zo boos worden op mezelf en ergens op haar, of ja, meer een beetje moedeloos.. Denk nu stiekem wel echt: waar zijn we aan begonnen.. Hoop zo dat dit snel beter voelt.

Ik herken dit. Onze dochter is 5,5 week oud nu, en ze heeft ook wat moeite met slapen, en ik had in het begin (wat heet begin, we praten over nog geen 6 weken) ook dat gevoel van 'waar zijn we aan begonnen'. Maar, dat heb ik nu helemaal niet meer. Ik ben gewend aan de nieuwe situatie, en dat gevoel dat je hebt gaat weg.

Tenminste, zo was het bij mij

Lastig NJ, maar ze is nog zo klein. Ze hoeft toch ook niet per se in bed te slapen? Zeker overdag niet Ik snap je frustratie heel goed en herken die ook wel een beetje. Voor mij was de gouden tip om los te laten. Meer concreet: verwacht niks. Dat ze vandaag twee uur in bed slaapt, zegt niets over hoe dat morgen gaat. De ene week beginnen ze steeds om 20.00 aan de nacht, en dan ineens weer dagen om 23.30 en blijven die oogjes maar open floepen. Reken nergens op, zoek nog even niet naar regelmaat of logica of controle. Dat komt wel, en sneller dan je denkt misschien En roep desnoods hulp in en ga even een paar uur slapen ‘s middags, dat kan ook de wereld schelen.

Tegen de krampjes: fietsen met de beentjes, het buikje masseren en een kipkep erop (pittenzakje) deden hier de truuk vaak.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2018 14:54 schreef NicolasJoy het volgende:
Ik hoop straks ook een beetje aan te kunnen sluiten hier.

Onze dochter is vanavond een week oud en had een behoorlijk vliegende start. Gisterochtend (dus na nog geen 6 dagen) al op het geboortegewicht én erover, voeding ging heel erg goed.. Prachtig en lief meisje. Ik stort alleen een beetje in merk ik. Het slapen is er momenteel bijna niet doordat ze heel veel last van krampjes heeft. Gisteren heeft ze misschien 2 uur in bed gelegen tussen 13:00 en 06:00. Wel nog een beetje op onze arm, op de schouder weggedut, maar slapen in bed wil niet echt, terwijl dit de dagen ervoor echt goed ging. Nu bleek ze vanochtend ineens 80 gram afgevallen.

Mis vooral de roze wolk momenteel. Als het niet lukt frustreert het zo onwijs.. Ze kan er niks aan doen, maar ik kan zo boos worden op mezelf en ergens op haar, of ja, meer een beetje moedeloos.. Denk nu stiekem wel echt: waar zijn we aan begonnen.. Hoop zo dat dit snel beter voelt.

Slaapt ze wel goed bij/op jullie? Lukt het je om dat te accepteren en haar bedje even te laten voor wat het is? Want eindeloos proberen terwijl het niet lukt, levert (te)veel frustratie. Ze is nog zo mini en heeft jullie nabijheid nodig.
En ben je thuis of moet je werken?
Indien thuis: geef eraan toe. Pak haar lekker bij jullie en duik met drieën het bed in. Lekker dutten samen. Even geen kraambezoek of andere bezigheden. Tijd, rust en aandacht voor elkaar. Het krijgen van een kindje is een life changing event. Gun jezelf wat tijd om daaraan te wennen. En aan elkaar te wennen. Het komt goed en wordt echt beter, ook al voelt dat nu misschien niet zo.

Wat Malteser zegt, dus

NJ, die eerste periode is ook pittig. Zijn al goede tips gegeven hierboven en ik sluit me helemaal aan bij het verwachtingen proberen los te laten. Ik heb me al snel maar gewoon overgegeven aan het feit dat B niet in bed wilde slapen en hij lag daarom de hele dag op mij/vriend of in de draagdoek. Daar was hij wel blij en sliep hij, dus wij blij. En dan afwisselen, zodat we om en om wat slaap konden pakken.
Geeft je vrouw borstvoeding? Toegeven aan het clusteren hielp hier ook enorm. Heb avonden uren gezeten met een baby aan de borst, die een af en toe een slokje nam, dan weer sliep, weer slokje, en zo door. Maakte me het maar comfortabel en probeerde niks anders te willen. Sterkte, en het wordt echt beter!

Schanu, dat is ook gewoon niet leuk. Mag je zeker van balen. Hopelijk is toch je terugkomst weer ok.

Ik heb weer een baby met oorontsteking Hij was verkouden geweest en had al wat rode oortjes. Maar ging deze week echt top, dus we dachten dat hij er deze keer door zou komen zonder antibiotica. Maar helaas, vanacht vanaf 2 uur was het drama, vanochtend 39 koorts. Net bij huisarts geweest en fikse dubbele oorontsteking. Nu weer antibiotica en volgende week naar KNO arts. Zielig mannetje is het

Proberen inderdaad heel erg 'los te laten', maar ik merk dat dat echt mijn zwakke punt is. Dat wist ik al wel met andere zaken, maar hiermee heb ik het nog meer.. Één huiltje en mijn hartslag slaat over en m'n ogen staan wijd open, hoe moe ik ook ben. De kraamhulp is absoluut niet van het laten huilen, maar ze gaf ook aan dat we ook moeten accepteren dat ze soms gewoon echt niet geholpen kan worden, dat we alleen maar kunnen troosten en ze dan nog blijft huilen natuurlijk. Dat accepteren lukt rationeel wel, maar emotioneel nog niet.

Tegen de kramp hebben we nu ook sab simplex gekregen, kroelen op het buikje inderdaad, fietsen vindt ze niks.

Bij ons wordt ze langzaamaan wat rustiger, maar echt slapen is er amper tot niet als ze kramp heeft. Ze heeft net anderhalf uur geslapen in het bedje. Of ja, in bed gelegen, want als we gingen kijken leek ze meer wakker dan in slaap. Nu om en om bij mij en m'n vriendin, alleen liggen is ook maar zo alleen.

Ik ben gelukkig nog thuis, weet ook nog niet precies wanneer ik weer moet werken, ik de loop van volgende week verwacht ik. Maar ik weet echt nog niet hoe ik dit moet combineren, zo weinig slaap, zo'n vol hoofd en dan werken.

Maar ik merk (en weet) dat het hem vooral echt zit in de rust bewaren, maar dat is zo moeilijk. Ik heb toch een gevoel van falen als het dan niet lukt, ook al weet je heel goed dat het niet aan jou ligt.

Misschien dan toch nog meer samen in bed kruipen inderdaad, een manier vinden dat ze meer bij/op ons kan liggen.

M.b.t. borstvoeding: dat loopt als de tierelier, maar op de een of andere manier wilde het gisteren niet helemaal. Ze leek echt 25-35 minuten per voeding goed te drinken, maar toch zoveel afgevallen.. Zijn nu om de hoeveelheid voeding te bekijken aan het kolven en dit met de fles aan het geven.

Morgen een extra kraamdag i.v.m. het gewichtsverlies bij de baby/de immobiliteit bij m'n vriendin/etc. Wel heel fijn om even nog één dag de hulp te hebben.

't is vooral dat je alles goed wil doen voor het kleintje, maar het natuurlijk nooit perfect kan. Ik weet het, ik snap het, maar accepteren en voelen dat het is zoals het is, is nog erg moeilijk. Hoop dat ik snel het gevoel heb van: 'Ik weet niet beter dan dat we dit kindje hadden' en de blijdschap van de eerste dagen terug komt. Momenteel heb ik alle kraamvisite even afgezegd, de telefoon weggelegd en blijven de geboortekaartjes even liggen. Proberen te troosten en samen te knuffelen, meer even niet.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2018 15:39 schreef NicolasJoy het volgende:
Proberen inderdaad heel erg 'los te laten', maar ik merk dat dat echt mijn zwakke punt is. Dat wist ik al wel met andere zaken, maar hiermee heb ik het nog meer.. Één huiltje en mijn hartslag slaat over en m'n ogen staan wijd open, hoe moe ik ook ben. De kraamhulp is absoluut niet van het laten huilen, maar ze gaf ook aan dat we ook moeten accepteren dat ze soms gewoon echt niet geholpen kan worden, dat we alleen maar kunnen troosten en ze dan nog blijft huilen natuurlijk. Dat accepteren lukt rationeel wel, maar emotioneel nog niet.

Tegen de kramp hebben we nu ook sab simplex gekregen, kroelen op het buikje inderdaad, fietsen vindt ze niks.

Bij ons wordt ze langzaamaan wat rustiger, maar echt slapen is er amper tot niet als ze kramp heeft. Ze heeft net anderhalf uur geslapen in het bedje. Of ja, in bed gelegen, want als we gingen kijken leek ze meer wakker dan in slaap. Nu om en om bij mij en m'n vriendin, alleen liggen is ook maar zo alleen.

Ik ben gelukkig nog thuis, weet ook nog niet precies wanneer ik weer moet werken, ik de loop van volgende week verwacht ik. Maar ik weet echt nog niet hoe ik dit moet combineren, zo weinig slaap, zo'n vol hoofd en dan werken.

Maar ik merk (en weet) dat het hem vooral echt zit in de rust bewaren, maar dat is zo moeilijk. Ik heb toch een gevoel van falen als het dan niet lukt, ook al weet je heel goed dat het niet aan jou ligt.

Misschien dan toch nog meer samen in bed kruipen inderdaad, een manier vinden dat ze meer bij/op ons kan liggen.

M.b.t. borstvoeding: dat loopt als de tierelier, maar op de een of andere manier wilde het gisteren niet helemaal. Ze leek echt 25-35 minuten per voeding goed te drinken, maar toch zoveel afgevallen.. Zijn nu om de hoeveelheid voeding te bekijken aan het kolven en dit met de fles aan het geven.

Morgen een extra kraamdag i.v.m. het gewichtsverlies bij de baby/de immobiliteit bij m'n vriendin/etc. Wel heel fijn om even nog één dag de hulp te hebben.

't is vooral dat je alles goed wil doen voor het kleintje, maar het natuurlijk nooit perfect kan. Ik weet het, ik snap het, maar accepteren en voelen dat het is zoals het is, is nog erg moeilijk. Hoop dat ik snel het gevoel heb van: 'Ik weet niet beter dan dat we dit kindje hadden' en de blijdschap van de eerste dagen terug komt. Momenteel heb ik alle kraamvisite even afgezegd, de telefoon weggelegd en blijven de geboortekaartjes even liggen. Proberen te troosten en samen te knuffelen, meer even niet.

Ze is zes dagen oud, met zes dagen is er vaak een regeldag: veel drinken om de hoeveelheid op te voeren.

Kolven laat nooit goed zien hoeveel ze bij je vrouw drinkt.

Geef het gewoon een kans om zichzelf te regelen. Een drinkende baby stimuleert de borst beter dan een kolfapparaat. Bijvoeden obv kolfopbrengst is contraproductief ipv gewoon vaak aanleggen. Dikke kans dat die 80 gram net een keer poepen scheelt ofzo!

Zoek ajb goed borstvoedingsadvies... niet van een kraam die niet eens denkt aan een regeldag, maar zoek een ibclc lactatiekundigenof bel met eurolac...

Eens met Kwak! Een dag iets afvallen lijkt me nog geen reden voor allerlei maatregelen die ook tegen je kunnen werken? Inderdaad, andere timing qua luiers of zo en het had ook prima gelijk kunnen zijn of iets erbij?

Hier komen we overigens ook iets meer in ons ritme. Dit weekend is B 4 weken. Na de kraamweek begon ze toch wel erg veel te spugen, ze had er ook last van. Je zag haar gezicht vertrekken en veel huilen. Ze was gewoon steeds ontevreden eigenlijk. Inmiddels twee keer bij een osteopaat geweest en we merken echt al dat het beter is. Ze slaapt beter en spuugt nog wel redelijk veel maar lijkt er niet echt last meer van te hebben.

Vannacht voor het eerst 4 uur aan één stuk geslapen

Grote zus vind het nog steeds geweldig, ze is zķ lief en knuffelig met haar zusje

Ik ben zo trots op mijn baby, we zijn vanaf vanochtend 11 tot net naar Plopsaland geweest en ze was zo zoet, heeft maar een heel klein hazenslaapje gedaan in de wagen en was alles vol bewondering aan het bekijken (moeders werd ondertussen gestoord van alle studio100 muziek die ik inmiddels kan dromen ) en in zich op aan het nemen Vind het nu echt nog steeds leuker worden, ook dat aan tafel eten is zo gezellig Ze viel in de auto naar huis in slaap en staat nu in de maxicosi op bed te slapen en wordt wakker as we speak, heel verantwoord Oh en we hebben een vreselijke mega Bumba gekocht, hij is ongeveer net zo groot als C nu is, maar ik vond hem zo leuk

Jagar, fijn van de rustige avond! Kan me voorstellen dat jullie daar hard aan toe zijn

Fleur, lekker dat hij de nachtvoeding geskipt heeft

Exode, fijn van de goede nacht!

Schanu

Herkenbare emoties hoor NJ, ook voor de heren absoluut! Die roze wolk is ook wel een beetje een mythe vind ik, iedereen roept als ze er net zijn geniet er van en dat soort dingen, maar de eerste weken zijn gewoon heel heftig! Maar het is ook belangrijk om niet te veel te verwachten al van je baby, het komt echt goed! Probeer anders een lactatiekundige in te schakelen voor de voedingen

Elliebel wat sneu voor je kleine mannetje Beterschap!

IMA, wat fijn dat het beter gaat, zo wordt het genieten langzamerhand steeds meer he?

Kolven is ook juist onder andere omdat de voeding zo hard gaat. De melk loopt sneller dan dat de kleine kan drinken. Daardoor ook juist steeds het verslikken en de krampjes waarschijnlijk.. Hebben ook contact met een lactatiedeskundige, dus ik zal die ook nog eens vragen hoe of wat zij dan nu adviseert.

Ik probeer nu vooral rustigere momentjes te pakken met de kleine om weer even iets meer het verliefde gevoel terug te pakken. Beetje knuffelen, beetje de mooie dingen weer zien. M'n vriendin probeert nu juist de luiers, omkleden e.d. een beetje te oefenen, dat heeft zij nog bijna niet gedaan door de fysieke problemen.

Verschonen ging hier dan wel weer goed, totdat nu de spuitluiers echt begonnen zijn. Even niet opletten en je zit onder.

quote:

Op vrijdag 24 augustus 2018 14:54 schreef NicolasJoy het volgende:
Ik hoop straks ook een beetje aan te kunnen sluiten hier.

Onze dochter is vanavond een week oud en had een behoorlijk vliegende start. Gisterochtend (dus na nog geen 6 dagen) al op het geboortegewicht én erover, voeding ging heel erg goed.. Prachtig en lief meisje. Ik stort alleen een beetje in merk ik. Het slapen is er momenteel bijna niet doordat ze heel veel last van krampjes heeft. Gisteren heeft ze misschien 2 uur in bed gelegen tussen 13:00 en 06:00. Wel nog een beetje op onze arm, op de schouder weggedut, maar slapen in bed wil niet echt, terwijl dit de dagen ervoor echt goed ging. Nu bleek ze vanochtend ineens 80 gram afgevallen.

Mis vooral de roze wolk momenteel. Als het niet lukt frustreert het zo onwijs.. Ze kan er niks aan doen, maar ik kan zo boos worden op mezelf en ergens op haar, of ja, meer een beetje moedeloos.. Denk nu stiekem wel echt: waar zijn we aan begonnen.. Hoop zo dat dit snel beter voelt.

Die krampjes zijn zo naar! Vooral voor haar maar zeker ook voor jullie. Het is een giga dooddoener maar het wordt beter, echt!
Bij J begonnen ze ook al in de eerste week, morgen is ze 8 weken en ze is er zo goed als vanaf en dat ondanks overstap van borstvoeding naar kunstvoeding het weer even aanwakkerde.

Die roze wolk hebben weinig ouders, ik gun hem jullie wel, zo snel mogelijk. Want ook bij jullie gaat het voordat je het weet stukken makkelijker.

Die overproductie had ik hier ook, Nj. Af en toe ging het zo hard dat het arme kind het amper weggedronken kreeg. Ik had het idee soms dat het door haar neus er weer uit kwam Blokvoeden kan misschien helpen. Ik kreeg de tip van de vk om één keer beide borsten even helemaal leeg te kolven, want ik zat in een soort onmogelijke cyclus van megastuwing aan twee kanten, en bij elke voeding dronk de kleine dan hooguit aan één kant de ergste druk eraf en dan had ze genoeg. Die andere kant liep dan nķg voller in de tijd naar de volgende voeding (hallooo klaptieten ) en het werd steeds erger zo. Die kolfreset bleek hier de gouden greep. Hopelijk helpt de lk jullie goed. (En inderdaad, wat kwak zegt: wat je kolft hoeft niks te zeggen over wat ze live drinkt. Het levert je in die zin tamelijk waardeloze info op waar je niks mee kan en het helpt ook niet bij het synchroniseren van vraag en aanbod, denk ik.)

Knap hoe je de regie pakt door visite af te zeggen etc. Goed van je dat je actief op zoek gaat naar genietmomentjes met je meisje. Sterkte!

Hier gaat alles goed trouwens. De eerste schoolweek van oudste zit erop, vond dat vooraf wel spannend met slapende baby enzo, maar het viel me alles mee. Wordt vast moeilijker als er een echte middagslaap is tzt. Ze is vandaag alweer 10 weken, maat 50 is uit de kast en sommig spul in 56 wordt/is ook al te klein.

Verder gaat dit topic echt te hard Ik lees alles, maar zo’n bijleespost steeds zit er niet in, dus ik val maar random binnen steeds Ik lees overal dat je daar geen sorry voor hoeft te zeggen, dus dat doe ik ook maar niet

[ Bericht 13% gewijzigd door Jentin op 24-08-2018 18:04:53 ]

NJ, vervelend dat het je zo zwaar valt, echter is die 1e periode ook zwaar dus het is niet vreemd dat je moe bent. Heel cliché en meer hebben het al gezegd, maar uiteindelijk wordt het beter. Zo'n kleintje moet na 9 maanden in de baarmoeder wennen aan het leven buiten de baarmoeder, zowel lichamelijk als mentaal, dat vraagt veel van de baby én van de ouders. Mij helpt het ook door mee te veren, niet te snel proberen te werken naar ritmes of bijvoorbeeld slapen in eigen bedje maar het voor nu nemen zoals het komt. Mijn kleine meid heeft de eerste 6 weken alleen maar op mijn borst geslapen, pittig maar het werkte en het was tijdelijk. Als die 1e moeilijke periode voorbij is kom je vanzelf in een beter ritme die ook jullie meer rust gaat geven, dus hou vol oh ja, mijn dreumes zat op de laatste dag dat de kraamverzorgster er was ook opeens weer onder het geboortegewicht (en ook overproductie met borstvoeding). We mochten de babyweegschaal een week langer van haar houden om het gewicht in de gaten te houden, maar de volgende dag steeg het gewicht weer en die lijn is alleen maar blijven stijgen. Daar zou ik me dus na 1 dag nog geen zorgen over maken!

IMA, wat fijn dat B gebaat is bij de osteopaat! En wat lief zoals grote zus op haar reageert

Rena, wat een heerlijke dag hebben jullie gehad in Plopsaland zo te lezen

Jentin, fijn dat het goed ging met de 1e schoolweek van de oudste! Lijkt me best lastig idd om slaapjes en dergelijke om school heen te plannen, maar hopelijk ga je daar dat vanzelf een goed ritme in vinden.

Ik ben vandaag naar de huisarts geweest, eigenlijk voor mijzelf maar heb het consult gebruikt voor N en voor mijzelf over een week een nieuwe afspraak gemaakt. Gelukkig was de arts wel zo flexibel. Ze deelde mijn vermoeden dat er meer speelt bij N, kon niks voelen bij het buikje maar zag wel de onrust in haar lijfje toen ze op haar rug moest liggen (overtstrekken,trappen met de beentjes). De ontlasting en het vele spugen vond ze ook vreemd en in combinatie met alle andere klachten heeft ze een doorverwijzing gegeven naar de kinderarts. Nu even wachten tot begin volgende week zodat we een afspraak kunnen maken en hopen dat er dan eindelijk wat antwoorden gaan komen.

Wat goed dat je naar de HA bent geweest en fijn dat ze je serieus nam en doorverwijst Schanu!

Ons dagje Plopsaland eindige wel even in een klein half uurtje verwerken en heel hard huilen rond een uur of 6 :’( Begrijpelijk maar was lang geleden dat ze zo overstuur was rond etenstijd, we hebben even samen een tijdje op bed gelegen en daardoor kalmeerde ze, misschien ook een beetje mamahonger Toen ik voorzichtig opstond omdat ik moest gaan koken begon ze weer, maar met hulp van grote zus was ze snel weer rustig. Daarna verbaasde ze ons door zichzelf op te drukken, op knieën en ellebogen! Het kruipen komt er wel aan vermoed ik Ze zegt ineens ook “dit”. PKM je had gelijk over ontwikkelingen in Center Parcs