BB:quote:Ik ben nogal van de projectjes zie: F&S / [Projectje] Alle oscar winnaars beste film kijken
Dus wordt het tijd voor een nieuw projectje, dit keer ga ik mijn platen eens beluisteren. (ik hou het eerst bij vinyl alleen) Ik zal elke plaat hier melden en er een klein tekstje bij plaatsten. Dit kan even duren(heb ooit al mijn mp3s achter elkaar geluisterd en daar was ik meer dan een jaar mee bezig dus wie weet hoe lang dit gaat duren heb ook wat minder tijd dus het zal niet elke dag geupdate worden)
Maar zonder verder getreuzel mijn platenkast:
Dagoducks' ouders:
Gehenna:
Glad_Janus:
Pipster:
Bazbo
Ben je ook van plan je gehele platenkast te draaien, post hier!
(hahaha platenkast gedraaid)
Het liefst alleen reageren op en over de gedraaide platen en algemene discussies over vinyl in het vinyl-topic voeren
En weer verder...
[ Bericht 2% gewijzigd door Bosbeetle op 22-08-2018 13:57:49 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1548070-1420250039-3024.jpeg.jpg)
Sade, ken zelf alleen het eerste nummer volgens mij:
Kun je hem in [img=720] tag zetten?quote:Op woensdag 22 augustus 2018 13:55 schreef Bosbeetle het volgende:
Bazbo's platenkast aan OP toegevoegd, vanavond ga ik weer veder met daniel lohues
Retelekkere gitaarpowerpop met onder andere held Adrian Belew. Lang niet gehoord. Goh, ik brul alles zo weer keihard mee. Vinden de buren niet leuk. Ik kocht deze op 22 juni 1987, in de week dat hij uitkwam. Er is nog een tweede Bearsplaat, maar die heb ik dan weer niet. Toch 's naar op zoek. 'Figure it out!'
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-74562-1231703757.jpeg.jpg)
Kant 1 is wel lekker, kant 2 wat minder.
En dan is het nu tijd voor Santana, en dit zijn nogal wat albums. Ik begin met het debuut, maar de rest zal niet volledig op volgorde staan.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3830588-1424197591-4607.jpeg.jpg)
Nu ga ik, niet expres, toch op volgorde.
Zijn gewoon heerlijke albums.
De plaat D van daniėl lohues, er komen er nu vier van daniėl allemaal met handtekening. Mijn broer koopt altijd de LP en de CD van lohues en geeft dan de LP aan mij
Zo heb ik er vier in de kast staan. Drie dubbelaars en dit is de enige enkele... Erg leuke muziek die soort van herkenbaar is, de onderkoeldheid en het genieten van de kleine dingen vind ik er mooi aan. Ben het meest fan van de wat meer blues achtige nummers, en electrisch kan hij helemaal niet stuk. Ik weet niet of vier achter elkaar niet wat veel is maar ik ga het proberen.Kwa teksten valt er in ieder geval wat te lachen "ik weet dat ik wat vergeten ben, maar ben vergeten wat"
Ohja en ik kan hem gewoon verstaan dat helpt ook wel
Eentje verder, dit keer aosem met daarop liedjes over appels, knooin, honing en dingen die slof bunt.
Kijk aan: The Beatles! Ik kocht deze op 22 mei 1980, vijf dagen na mijn vijftiende verjaardag. Ik zal wel geld hebben gekregen. Inmiddels ken ik de plek en betekenis van dit album in de popgeschiedenis. Die ontken ik dan ook niet. Toen ik later naar de heer Zappa ging luisteren en ontdekte dat de hoes van zijn We're Only In It For The Money een soort parodie is op de hoes van dit Beatles-album, toen trok ik deze elpee nog 's uit de kast. Het is mijn enige Beatleplaat op vinyl (en cd). Eerlijkheid gebiedt me vertellen dat ik hem kocht, omdat ik eerder de soundtrack van de muziekfilm Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band had gekocht. Film nooit gezien, schijnt een wanstaltig iets te zijn, maar mijn toenmalige helden speelden erin mee en zongen volop de soundtrack van de film vol. De liedjes op de soundtrack bleken van The Beatles te zijn en die kende ik wel, die had ik wel eens gehoord. En heel veel liedjes op de soundtrack kwamen van dat ene album. Dat album kocht ik op 22 mei 1980. Platen van de toenmalige helden komen iets later vandaag.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 22-08-2018 21:07:05 ]
Zo! Dit giert bij vlagen lekker de bocht uit. Ook deze heb ik lang niet gehoord. Ik kocht hem op 28 november 1986. Geen idee meer hoe ik zo op dat idee kwam. Ik had toen al wel wat met jazzrock. De synth van Jan Hammer snijdt af en toe fiks de boxen aan gort, dat zal het zijn. En het clavinetwerk van Max Middleton is ook fijn. Prachtplaat, nog altijd.
Zowel een studio als een live-album. Dubbelaar, 1977. En alweer de laatste van dit vakje, dat is snel gegaan want gister pas aan begonnen. Ik kan alvast verklappen dat het volgende vakje maar twee lp's kent die geen Santana zijn.
We gaan nog even door dus.
Toenmalige helden. Ik kreeg deze op 20 mei 1980, de dag na mijn verjaardag. Op de dag dat ik geboren werd, vierde de neef van wie mijn ouders de peetouders zijn z'n eerste verjaardag. Het betekende dat ik op mijn verjaardag altijd op verjaardagsvisite moest bij mijn neef. Ik denk dat ik toen ik vijftien werd tegen mijn ouders zei: 'We vieren mijn verjaardag en doen de cadeau-uitreikerij wel een dag later.' En ja, dit waren mijn toenmalige helden. Ik vind nog steeds dat de gebroeders Gibb prachtige liedjes hebben gemaakt. Hun eerste plaat is zelfs erg psychadelisch. Dit is hun tweede (1968) en ook hier staat veel mooi werk op. Grote hit Massachusetts is present, maar voor mij is The Change Is Made de topper.
Goede titel heeft deze plaat... de titels van de nummers zijn dit keer niet zo pakkend... Weet eerlijk gezegd niet meer precies hoe dit album klinkt... Daarom gaan we hem luisteren.
Deze kreeg ik op 5 december 1980 van Wouter Kronenberg, mijn klasgenoot. Ik weet het niet meer, maar het zal een sinterklaascadeau zijn geweest. Wouter was de zoon van een muziekleraar en nog geen twee jaar later speelde hij met zijn bandje Casual Affairs de aula van de school plat. Nog bij Toppop of Veronica's Countdown geweest ook. Ik denk dat Wouter zelf genoeg had van deze plaat en ervan af wilde; zijn naam staat twee keer op de hoes gestempeld en aan de binnenkant zit een sticker met daarop: 'weg met de beegees'. Later kwam ik erachter dat dit een soort verzamelplaatje was met een tweetal grote hits, wat albumnummers en ook wat obscuur materiaal erop. Allemaal werk uit de beginjaren, maar de plaat kwam uit in 1978 in de UK. Sommige stukken zijn echt stereo, andere 'electronic created stereo'. Maar de liedjes zijn stuk voor stuk weer van prima niveau. Wat zou er van Wouter geworden zijn?
De laatste lohues in mijn kast in in zijn discografie, het album begint met witte wieven
Om vervolgens via de A28 naar de prairie te rijden waar 't stöf... vind bij de eerste twee nummers deze plaat weer wat leuker dan moi 
Dans dago dansquote:Op woensdag 22 augustus 2018 22:30 schreef Dagoduck het volgende:
Ik kan niet meer stilzitten met die muziek van Santana hoor.
Ik draai er gewoon nog eentje.quote:
Op :format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-498524-1171238935.jpeg.jpg)
Eentje met wat mindere recensies.
Een bootleg die ik nog niet hebben kunnen vinden op internet (ze hebben allemaal andere hoezen
) Gemaakt in Formosa/Taiwan? 
Opgenomen door bezoekers tijdens hun concert in Ahoy in 1971 (Ahoy was toen net 3 maanden daarvoor geopend).
Ik heb geen youtubelinkje ervan, maar het klinkt als veel percussie en weinig stem.
Ik ben hier ook wat huiverig om 8 van hem achter elkaar te draaien straks, zodra ik in het vakje met alle NL-talige albums komquote:
Ik weet niet of vier achter elkaar niet wat veel is maar ik ga het proberen.
Hij heeft toch wel erg sterke nummers maar ook wel wat mindere nummers. Moet zeggen dat ik vlier heel erg kon waarderen en moi eigenlijk het minste. Als ik de vier die ik heb moet raten dan zou ik zeggen vlier > aosem > D > moi... (eigenlijk zou ik hout moet, gunder en ericana ook nog eens aan moeten schaffen, die allenig reeks vind ik ook niet altijd even sterk)quote:Op donderdag 23 augustus 2018 11:08 schreef Gehenna het volgende:
[..]
Ik ben hier ook wat huiverig om 8 van hem achter elkaar te draaien straks, zodra ik in het vakje met alle NL-talige albums kom
Ah ik moet Vlier nog steeds luisterenquote:
[..]
Hij heeft toch wel erg sterke nummers maar ook wel wat mindere nummers. Moet zeggen dat ik vlier heel erg kon waarderen en moi eigenlijk het minste. Als ik de vier die ik heb moet raten dan zou ik zeggen vlier > aosem > D > moi... (eigenlijk zou ik hout moet, gunder en ericana ook nog eens aan moeten schaffen, die allenig reeks vind ik ook niet altijd even sterk)
Schaf ze altijd blind aan (iets met Ericaan en dat je dat dan in de kast hoort te hebben of zo), maar is er met die nog niet van gekomen, moet er ook wel een beetje voor in de stemming zijn.De allennig serie heeft vooral tegen zich, dat het vrij lange platen allemaal zijn. En dat het toch wel veel hetzelfde is qua sound. Maar Allennig 1 en 2 vind ik er zelf wel duidelijk bovenuit steken
Ik zou denk ik zelf gaan voor:
Ericana > Allennig 2 > Gunder > Hout Moet > Allennig I > D. > Aosem > Allennig IV > Moi > Allennig III
Mijn zevende van Santana, nog elf te gaan
quote:
Inclusief de driedubbelaar Lotus.quote:
Op 
Dat schijnt een draak van een plaat te zijn met een verschrikkelijke productie. Maar wat vind jij er van in uur 37 van je Santana-marathon?quote:
DD176: Santana - Shangó
[ afbeelding ]
Het klinkt niet echt als Santana, net een nummer dat leek wel hardrock/heavy metal en dat Hold On, tja.. Als ik dat soort muziek wil horen zet ik wel wat anders opquote:Op donderdag 23 augustus 2018 13:34 schreef Grobbel het volgende:
[..]
Dat schijnt een draak van een plaat te zijn met een verschrikkelijke productie. Maar wat vind jij er van in uur 37 van je Santana-marathon?
quote:
Ik haal mij een hond op 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-618486-1381684996-7323.jpeg.jpg)
Deze heb ik zelf al vaak gedraaid, heerlijk album.
Dit is echt een geweldig nummer.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-942874-1306048534.jpeg.jpg)
Jaaaaaaaaaa, daar is Dance, Sister, Dance weer
Ook een vaag verzamelplaatje voor de Britse markt. Ook uit 1978, maar het staat vol met spul van tien jaar daarvoor. Zelf kocht ik deze op 15 augustus 1979. Wederom prachtliedjes van de gebroeders, die zich toen nog niet met die hoge hijgstemmen bezighielden.
commotus van lucretia dalt, ik zag haar een tijd geleden in het voorprogramma van jessika kinney en eivind kang (geloof ik) een klein meisje ingebouwd tussen oude pedalen ossiloscopen en andere fratsen met op schoot een grote bas. Het klonk erg tof en lieflijk dus gelijk maar een plaatje van gekocht. Na het concert nog een beetje met haar gekletst ze kwam over als een tof iemand.
Grappig genoeg heb ik haar later nog wel eens gezien maar het lieflijke was er toen helemaal vanaf ze is nu meer van de wat killere muziek, de electronica heeft plaats gemaakt voor 2 laptops de bas voor een gitaar... en het ietwat klunzige voor een strak geheel... best wel jammer.
maar deze plaat is tof
![Lucrecia Dalt - Commotus [Full Album] / [2012]](https://i.ytimg.com/vi/azKKza8gzy8/0.jpg)
DD179: Carlos Santana & Buddy Miles - Live!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1694867-1237473432.jpeg.jpg)
Geen idee wat Dave Grohl op de albumhoes doet trouwens.
Lushus uit utrecht, lekker springerige avant-pop, met een zangeres
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-496806-1378501096-3821.jpeg.jpg)
Je hebt at the drive in, je hebt mars volta maar als je nog één stapje verder de chaos in wilt dan heb je el gruppo nuevo omar rodrigues lopez, met de drummer van hella die zijn volledig eigen stijl meebrengt, cedrix bixler die op zijn voltas zingt en omar die alles uit zijn gitaar pielt, de bassist is ene juan pena (kan zijn dat die ook in volta of at the drive in zit)... vreselijk drukke plaat leuk op de juiste momenten
Zach Hillquote:
Plaat 120
[ afbeelding ]
Je hebt at the drive in, je hebt mars volta maar als je nog één stapje verder de chaos in wilt dan heb je el gruppo nuevo omar rodrigues lopez, met de drummer van hella die zijn volledig eigen stijl meebrengt, cedrix bixler die op zijn voltas zingt en omar die alles uit zijn gitaar pielt, de bassist is ene juan pena (kan zijn dat die ook in volta of at the drive in zit)... vreselijk drukke plaat leuk op de juiste momenten
Ik ken die dan weer vooral van Death Grips Zat ook in Wavves, Team Sleep en honderden andere toffe projecten
Een plaat die ik nog een keer moet uitchecken dus
Die is idd erg tofquote:
Plaat 118
[ afbeelding ]
commotus van lucretia dalt, ik zag haar een tijd geleden in het voorprogramma van jessika kinney en eivind kang (geloof ik) een klein meisje ingebouwd tussen oude pedalen ossiloscopen en andere fratsen met op schoot een grote bas. Het klonk erg tof en lieflijk dus gelijk maar een plaatje van gekocht. Na het concert nog een beetje met haar gekletst ze kwam over als een tof iemand.
Grappig genoeg heb ik haar later nog wel eens gezien maar het lieflijke was er toen helemaal vanaf ze is nu meer van de wat killere muziek, de electronica heeft plaats gemaakt voor 2 laptops de bas voor een gitaar... en het ietwat klunzige voor een strak geheel... best wel jammer.
maar deze plaat is tof
And now for something completly different
Marissa nadlers self titled LP. Melancholische folk muziek, lees veel echo een zachte hoge vrouwenstem die verhalen schetst van een tijd die was of tijd de ze had gewild, vol met willow trees, bees, rains en wooden houses... met een acoustische gitaar.Vele malen live gezien, vaak was ze zenuwachtig als de hell maar als ze begint met zingen
Altijd gedacht dat de self titled ouder was, maar deze blijkt eerder te zijn dan de selftitled... ook heerlijke muziek, ik zou er bijna een glaasje whiskey bij pakken...
Kwam er trouwens achter dat ze in mijn geboorte jaar geboren is... (net als britney en beyonce trouwens
)
ps. deze plaat heb ik gekregen van thrascanman omdat hij hem dubbel had
Dus eigenlijk kun jij je platenkast nooit helemaal afluisteren.quote:
Trouwens de vorige van lushus eindigde in een eindeloze loop aan het einde van kant A, en deze ook
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-738201-1337893236-5363.jpeg.jpg)
Het is een spel van geven en nemen.
Heb verschillende endless loops inderdaadquote:
[..]
Dus eigenlijk kun jij je platenkast nooit helemaal afluisteren.
Die van 35007 op hun sea of tranquility EP is het fijnst die heb ik verschillende keren wel eens voor veel langere tijden op laten staan...
Ja, deze hebben we dubbel en nee, ik ga 'm niet twee keer draaien. Het wordt toch al een dagje Bee Gees. Die van De Vrouw is een Nederlandse persing, die van mij een Britse. Ik kocht deze op 5 oktober 1979. De plaat zelf is van vier jaar eerder. Het is het eerste album dat die hoge hijgstemmen nadrukkelijk aanwezig zijn. De muziek zelf is over het algemeen meer lekkere rhythm 'n blues met hier en daar een kweelballad dan de latere disco van de gebroeders. Leuke plaat, mooie melodieėn weer. Zal ik 'm toch twee keer draaien?
Uit de tijd dat ie in trans was van Sri Chinmoy.
Je draait de cd?quote:
DD182: Carlos Santana - Mavishnu Jogn McLaughlin
[ afbeelding ]
Uit de tijd dat ie in trans was van Sri Chinmoy.
[...]
Nou hoorquote:
Ik zocht alleen maar een grotere afbeelding dan 220x220. /aangepast...En John Coltrane, gezien het feit dat ze nummers van Coltrane coveren op deze plaat afgaande op de tracklist. Luisterend naar de clip die je plaatste klinkt het niet eens heel erg als heiligschennis.quote:
[b]
Uit de tijd dat ie in trans was van Sri Chinmoy.
Blijkbaar is dit een traditional:quote:
[..]
...En John Coltrane, gezien het feit dat ze nummers van Coltrane coveren op deze plaat afgaande op de tracklist. Luisterend naar de clip die je plaatste klinkt het niet eens heel erg als heiligschennis.
Hoor ze krijsen! Nu zijn de hoge hijgstemmen niet meer weg te denken. Nog altijd geweldige composities, maar de lekkere rhythm 'n blues maakt in 1976 plaats voor plattere disco (You Should Be Dancing). Toch staan er een boel pareltjes op. Boogie Child vind ik een lekker ding, Can't Keep A Good Man Down ook. Ik kreeg deze plaat op 5 december 1979 van Sinterklaas.
quote:Op vrijdag 24 augustus 2018 09:34 schreef Dagoduck het volgende:
[..]
Nou hoor
Waren wel twee bazen in hun hoogtijdaden natuurlijk. Ik kwam hier net pas achter het bestaan van die plaat. Maar volgens mij moet ik die ook zeer binnenkort eens gaan draaienquote:
[..]
...En John Coltrane, gezien het feit dat ze nummers van Coltrane coveren op deze plaat afgaande op de tracklist. Luisterend naar de clip die je plaatste klinkt het niet eens heel erg als heiligschennis.
Plaat nummer 13 is van de mannen van Stiff Little Fingers uit Belfast. Nobody's Heroes.
De tweede plaat van de heren, niet zo sterk als hun eerste (die komt later nog), maar al met al nog steeds een prima plaat met toffe nummers.
Het helpt zo te horen ook dat Larry Young erop mee speelt.quote:
[..]
Waren wel twee bazen in hun hoogtijdaden natuurlijk. Ik kwam hier net pas achter het bestaan van die plaat. Maar volgens mij moet ik die ook zeer binnenkort eens gaan draaien
He is dat de nieuwe van Green Day?quote:
Plaat 013:
Plaat nummer 13 is van de mannen van Stiff Little Fingers uit Belfast.
De tweede plaat van de heren, niet zo sterk als hun eerste (die komt later nog), maar al met al nog steeds een prima plaat met toffe nummers.
[ afbeelding ]
Ja ik dacht laat ik ze maar weer eens een kans geven, na Kerplunk en Dookie nogal uit het oog verloren.quote:
[..]
He is dat de nieuwe van Green Day?
DD183: Santana - Collector's Item
Nog een bootleg, er staat letterlijk alleen maar A of B (en een afbeelding van een lp) op de labels.
Soundboardopname opgenomen in december 1969.
Ik kocht deze plaat op 23 juli 1979. Het was de derde elpee en de eerste liveplaat die ik ooit kocht en ik was er helemaal ondersteboven van. Bijna dagelijks draaide ik 'm en stond ik 'm voor de stereo luid mee te zingen. Het was alsof ik zelf voor een volle zaal stond. Ik woonde destijds op een grote zolderkamer in het ouderlijk huis. Die kamer was nog niet zo lang geleden gemaakt; ervoor was de zolder onbegaanbaar. De nieuwe muren bestonden uit gipsplaten, die nog kaal waren. Geen gezicht. Ik tekende met viltstiften allerlei mensen op de onbewerkte gipsplaten, van groot vooraan beneden tot heel klein bovenin. Zo leek het net of ik voor een enorme menigte stond te zingen. Er ging ook wel eens een poppetje mis, dan knipte ik iemand uit een krant of muziektijdschrift en plakte die eroverheen. Wat ik aan deze dubbelelpee heel raar vond, is dat kant 1 en 4 op de eerste plaat staan en kant 2 en 3 op de andere. Op de plaat zelf staan niet alleen veel stukken van de twee albums ervoor (zie mijn vorige twee albums), maar ook veel hits uit de jaren zestig, al dan niet in medley. De Gibbgebroeders hebben een fijne band om zich heen en het hele concert (opgenomen op 20 december 1976) is een groot feest van herkenning. Dit vind ik nog altijd echt een heel leuke plaat en ik moet heel veel moeite doen om niet alles weer keihard mee te brullen!
Daar is nog een origineel van
We gaan nog even de hogere sferen in. Met de vrouw van Sjon Coltrane.
Ooooooooooooooooooooooooooooooooooo...
quote:
[..]
Ja ik dacht laat ik ze maar weer eens een kans geven, na Kerplunk en Dookie nogal uit het oog verloren.
De fuck, hij heeft gewoon een plaat metquote:
DD184: Turiya Alice Coltrane & Devadip Carlos Santana - Illuminations
[ afbeelding ]
We gaan nog even de hogere sferen in. Met de vrouw van Sjon Coltrane.
Ooooooooooooooooooooooooooooooooooo...
Alice gemaakt? 
Opletten: dit was de allereerste elpee die ik zelf kocht. Op 29 mei 1979 ging ik met het geld dat ik voor mijn veertiende verjaardag had gekregen, naar de winkel ELPEE in de toenmalige Raadhuispassage (dat we toen het voormalige V&D-pand noemden) in ons zo majestueuze Apeldoorn. Een paar maanden eerder keek ons hele gezin naar een groot Unicef-gala op televisie. Twee optredende groepen vielen op. De eerste was ABBA, maar mijn Zus vond dat gelijk goed, dus vond ik het niks. De tweede waren drie mannen die met hoge hijgstemmen het lied Too Much Heaven zongen. Hé, dit was anders dan anders, bijzonder, zo hoorde je het niet vaak op de radio; dat moet ik hebben. Later die week kocht ik (bij V&D in het toen 'nieuwe' pand) het singletje; samen met een plaatje dat Paradise By The Dashboard Light heette was het 't eerste vinyl dat ik zelf kocht. Al snel wilde ik meer van die gillende keukenmeiden horen. Op 29 mei 1979 was het zover. Ik kwam met de plaat thuis en zette hem in de huiskamer lekker hard op. Zelf had ik geen platenspeler. Daarna draaide ik hem nog een keer. En nog een keer. Toen werd mijn moeder het een beetje zat. Ik vroeg of ik de platenspeler mee mocht nemen naar mijn nieuwe slaapkamer op zolder. Het mocht. Mijn ouders hebben nooit meer een grammofoonplaat in de huiskamer kunnen draaien. Op dit album staan de hits Too Much Heaven, Tragedy en Love You Inside Out. Nu ik het zo terug hoor, vind ik alle composities erg sterk, zij het dat die piepstemmetjes me nu wel de keel beginnen uit te hangen. Gelukkig is dit de laatste Bee Gees plaat in onze collectie.
[ Bericht 6% gewijzigd door bazbo op 24-08-2018 12:33:39 ]
Maar even een eigen foto erbij. Bootleg met leuk doorzichtig rood kleurtje.
En dan nu het laatste Santana-album. Drie platen.
Deze is van De Vrouw. Is een herdruk uit 1975 van een origineel uit 1959. Grappig, hij doet sommige stukjes in een Jamaicaans-Engels-parodietaaltje. Zou dat vandaag de dag nog kunnen? Verder is het allemaal wel wat gezapig. Of je moet houden van een veertien minuten durende versie van Mathilda. O, wat zou m'n moeder dit graag nog 's hebben gehoord.
maar staat de bananaboat erop, deeeeeeeeeeeoooooooooo deeeeeheeeeeooooo daylight come and you wanna go home...quote:
bazbo 0031: Harry Belafonte - Live on stage at Carnegie Hall
[ afbeelding ]
Deze is van De Vrouw. Is een herdruk uit 1975 van een origineel uit 1959. Grappig, hij doet sommige stukjes in een Jamaicaans-Engels-parodietaaltje. Zou dat vandaag de dag nog kunnen? Verder is het allemaal wel wat gezapig. Of je moet houden van een veertien minuten durende versie van Mathilda. O, wat zou m'n moeder dit graag nog 's hebben gehoord.
Nee. Wel Hava Nageela, Cotton Fields en The Marching Saints. Of de spelling op de hoes klopt, ik vraag het me af.quote:
[..]
maar staat de bananaboat erop, deeeeeeeeeeeoooooooooo deeeeeheeeeeooooo daylight come and you wanna go home...
De Bellamy Brothers. Bekend van dat ene hitje, ja. De rest van het album is van hetzelfde type net zo goed in het gehoor liggende nette-jongens-countryfolkrockpop. Niet onaardig, maar ook geen spektakel. Deze is van De Vrouw, begrepen?
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 24-08-2018 16:14:09 ]
Aha! We zijn bij Belew en dit is zijn eerste soloplaat uit 1982, nadat hij furore had gemaakt bij Frank Zappa, David Bowie, Talking Heads en King Crimson. Lekkere gitaarpop met malle wendingen. Vooral als hij tekeer gaat op zijn fretloze gitaar, dan jakkert het de heerlijk de bocht uit. En natuurlijk is er weer een heel arsenaal aan dierentuingeluiden dat hij uit zijn jengelstengel trekt. Ik kocht deze op 18 februari 1987.
WHOA! WHOOPEEE! Lekkere ragplaat van Belew, al staan er ook weer wat sfeerdingen op. Zo komt er dit keer een walvis uit z'n gitaar. Ik kocht deze tweede soloplaat op 13 februari 1987. Dat is de dag dat mijn vader drieėnvijftig jaar oud werd, zie ik nu. Ik denk niet dat ik die avond gezellig in de woonkamer zat, maar eerder op mijn eigen zolderkamer genoot van de jengelstengel van Belew. Hij is de ware Twang Bar King!
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 26-08-2018 16:17:33 ]
Krijg nou wat! Geen Santana
Ik heb nog een goedkoop C&A woodstockshirtje met deze man erop:
Maar muziek van hem ken ik eigenlijk niet zo
Leuk wat Nederlandstalig tussendoor.
Toen zijn eerste twee soloplaten niet echt lekker verkochten, moet Belew hebben gedacht: 'Als het dan toch niets uitmaakt wat ik uitbreng, kan ik net zo goed een enorme freakplaat opnemen.' En dat is deze derde soloplaat uit 1987 dan ook. Ik kocht 'm op 2 juli van dat jaar. Instrumental music for guitar and percussion is de ondertitel van deze elpee. Nu moet ik zeggen dat deze in mijn herinnering stond als een enorme pielproductie, maar nu ik hem terug hoor valt me dat ontzettend mee. Verbazingwekkend weer welke idiote geluiden Belew uit zijn gitaar weet te persen. Ergens hoor ik zelfs zo'n aapjesorkest als vroeger bij V&D stond. Lekker, hoor. Meer Belew heb ik niet op vinyl; z'n complete discografie heb ik op cd.
[ Bericht 2% gewijzigd door bazbo op 25-08-2018 12:39:01 ]
Magistrale slowjazz van mevrouw Bley op Hammond uit 1987. Verder piano (Don Elias), gitaar (Hiram Bullock), bas (Steve Swallow), drums en percussie. Ik kocht 'm op 27 oktober 1989. Dit smaakt naar meer, maar ik heb niet meer (op vinyl).
Improvisatiesolopianoplaat van meneer Bley op het ECM-label uit 1973, toen nog gehuwd met Carla. Er staan verscheidene Carlacomposities op, plus nog stukken van Annette Peacock (die komt later ook nog in mijn rijtje). Ik kocht deze fijne pingelplaat op 11 april 1988.
Hoe kwam ik er in hemelsnaam bij om dit te kopen? Staat me bij dat ik in 1987 een documentaire zag over de leadzanger David Clayton-Thomas en zijn verscheiden. Op 11 mei 1987 kocht ik deze verzamelplaat. Staan prachtsongs op, maar meer dan een Greatest Hits hoefde en hoeft voor mij niet. Leuk om weer terug te horen. 'What goes up, must come down'!
quote:
Poeh, de hele zaterdagochtend bezig geweest, maar ze staan achterstevoren. Wat nu?
gewoon van z tot a spelen 
Jaaa! Deze kocht ik op 20 juni 1988, nadat ik de film een keer op televisie had gezien. Ik vind de versie van Peter Gunn en Gimme Some Lovin' erg lekker. De rest ook, trouwens. Weet nog goed dat toen ik net samenwoonde met De Vrouw (mei 1989), we deze vaak draaiden, omdat er voor ieder wat leuks opstond. Zij was nogal into de soul en pop, ik meer in de rock en jazz en gepiel. Feest om deze weer eens te draaien.
DEZE IS VAN DE VROUW! Vraag me niet waarom deze in huis is. Als je het Haar vraagt, weet Ze het ook niet. Soms kocht Ze een elpee omdat er een hitje op stond en dat wilde hebben. In sommige gevallen heeft Ze dan de hele elpee nog nooit gehoord, alleen dat ene hitje. Toen ik Haar leerde kennen in 1989, begreep ik daar helemaal niets van. Nu nog niet, trouwens. Deze plaat komt uit 1977 en Ma Baker staat erop. Belfast ook. En Have You Ever Seen The Rain (van Creedence/JohnFogerty). De eerste drie liedjes vond ik het nog wel geinig, maar na een plaatkant vond ik het allemaal heel erg op elkaar lijken. En in Plantage Boy zingen de drie bruine dames: 'Plantage Boy, brown and free'. Leuke hoes, wel.
Deze is ook van De Vrouw. Zelf heb/had ik geen Bowie op vinyl. Pas later ben ik al zijn platen op cd gaan kopen en het jaren tachtig/negentig spul heb ik overgeslagen. Zijn beste werk vind ik tot en met Scary Monsters. Deze plaat komt uit 1983 en was een commerciėle hit. Ik moet zeggen: na een plaatkant gaan de stukken op de andere plaatkant heel erg op elkaar lijken. Beetje Boney M.-effect. Ik vind 'm dan ook niet zo goed. Allemensen, wat duurt hij lang! Maar dat kan ook komen doordat hij nogal vaak blijft hangen. Niet naar te luisteren. Toch doe ik het.
Aha, de Italiaanse bard met een plaat uit 1983. Mooie, melodieuze en akoestische liederen in de taal waar ik de ballen van snap. Toch waan ik me in de middeleeuwen. Soms swingt het ook zachtjes. De Vrouw (van Haar is deze plaat) vond het eerste nummer al te lang duren; ik waardeer dit wel.
De Vrouw beschuldigt mij ervan dat deze van mij is. Is niet zo. Dit soort zondagmorgenzwijmelpop kocht ik niet, toen niet, nu niet en nooit niet. Dit is een Arcade TV-LP uit 1981 en ik zal blij zijn als hij is afgelopen.
Schijnt een goed (ontvangen) album te zijn. Ik zal het gaan horen.
Nog eentje die we dubbel hebben. De Vrouw zegt dat ze altijd alleen maar het laatste stuk draaide. Dit is een plaat met liveopnames uit 1977. Geen gewoon livealbum, er staan concertopnames op, maar het merendeel is opgenomen in hotelkamers, backstage, in de tourbus, enzovoorts. De plaat vertelt dan ook het verhaal over de verschillende facetten van het leven op tournee. Ik kocht hem op 9 juni 1986, heb 'm meer dan vijfentwintig jaar niet gehoord en vind het weer een prachtplaat.
Nog een populair album.
JIPPIE! Dit is echt een geweldige plaat. Drummer Bill Bruford mag lekker tekeer gaan op zijn eerste soloplaat uit 1977. En wat een band heeft hij om zich heen verzameld: Dave Stewart, Jeff Berlin en wijlen Allan Holdsworth. Vooral het vloeiende gitaarspel van Holdsworth maakt grote indruk. Ook geweldig zijn de bijdragen van Annette Peacock (waarvan later meer) in combinatie met de schitterende flugelhorn van wijlen Kenny Wheeler. Maar laten we vooral het drumwerk en de uitstekende composities van Bruford zelf niet vergeten. Ik kocht de plaat op 8 april 1986 en natuurlijk heb ik deze al lang ook op cd. Meesterwerk.
Tweede soloplaat uit 1979. Peacock en Wheeler doen helaas niet mee op dit album, maar Berlin, Stewart en de magistrale Holdsworth gelukkig nog wel. Ook een prachtplaat, die ik kocht op 3 oktober 1989. Het betere jazzrockwerk!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-397339-1434791378-7920.jpeg.jpg)
Only When You Leave klinkt wel aardig, maar de rest moet echt verschrikkelijk zijn als ik het zo hier en daar lees. We zien het wel.
Na zijn twee soloplaten bracht EG records in 1979 deze 'bootleg' uit. Ik kocht de Amerikaanse persing (EGS 106) op 2 september 1986. Live opgenomen voor radiozender WLIR in My Father's Place. Helaas is Allan Holdsworth niet meer van de partij. Voor hem in de plaats is 'Unknown' John Clark en die kan er ook wat van. Paar stukken van de eerste plaat, de rest van de tweede. Ruw geluid, rauwe opname, maar zéér vermakelijk en laat horen dat de band ook live z'n mannetje stond. Lekkāh.
Verzamelalbum met daarop stukken van de eerste drie Bruford-platen (de derde Gradually Going Tornado heb ik niet op vinyl, wel op cd), plus een (solodrum) stuk van de tweede plaat met Patrick Moraz. Veel hiervan hoor ik vandaag voor de tweede (of derde, als je de liveversie van The Bruford Tapes meetelt) keer voorbij komen. Niet erg. Het blijft uitstekende jazzrock en al doet Holdsworth op drie stukken niet mee, hij drukt een groot stempel op het toenmalige Brufordgeluid. Ik kocht deze verzamelaar op 13 februari 1989, de dag dat mijn vader vijfenvijftig werd. En ik heb 'm ondertussen ook op ('expanded') cd.
Deze plaat komt uit 1975 (al kocht ik 'm pas op 4 april 1986) en is van vóór de bard overging op de vrouwvriendelijke softpop. Op dit album staan tien verhalende liederen. Gave teksten (vooral het titelnummer Spanish Train), prachtige orkestraties en pakkende melodieėn. Ook al vijfentwintig jaar niet gedraaid en ik vraag me af waarom eigenlijk ...
De eerste 12" maxisingle die voorbij komt! Deze kocht ik op 24 oktober 1989 en denk dat het een van de laatste vinylplaten is, aangezien we rond deze tijd helemaal overstapten op cd. Het titelnummer is nogal een discostamper; het komt van een plaat die ik niet heb. Interessanter zijn de twee stukken op de achterzijde. Don't Pay The Ferryman komt oorspronkelijk van The Getaway, de plaat na Spanish Train (0049). A Spaceman Came Travelling komt daadwerkelijk van Spanish Train, maar is hier te horen in een fijne live-uitvoering. Na The Getaway verzandde De Burgh in zwoele zwijmelzweeftevensoftrock en kant 1 van deze EP is daar helaas een erg goed voorbeeld van.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1551256-1388332463-7159.jpeg.jpg)
![Bruce Springsteen - Born in the USA [1984] - Full Album](https://i.ytimg.com/vi/XPNl1Dn_u0U/0.jpg)
Erg goed album die vorige, eens kijken wat ik van deze vind.
Een magistrale 3xLP de collected works van massive attack... heerlijke plaat, diepe bassen erg prettig trip hop
![Massive Attack - Safe From Harm [2006 Collected]](https://i.ytimg.com/vi/SMMg7D-lPOk/0.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4572343-1368740263-6392.jpeg.jpg)
MORE COWBELL!
gladjanus nog bij de A 
The River was me iets te rustig, deze begint ook rustig.
![Bruce Springsteen - Nebraska [1982] - Full Album](https://i.ytimg.com/vi/1dy2O9Khq1A/0.jpg)
Ik moet het tempo wat omhoog gooien, anders wordt het een meerjarenplan.quote:
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-7132442-1434442758-8337.jpeg.jpg)
Yep, ook deze hebben we dubbel. Ik zette hem zojuist op en De Vrouw zei: 'Bij deze hoopte ik altijd dat hij heel snel afgelopen was.' Er staan schitterende liederen op, wat mij betreft. Hoe iemand zó jong zó'n wereldje met verhalen kan maken, met zulke grootheden ook nog eens, het is mij nog steeds een raadsel. Met dank aan David Gilmour, zullen we maar zeggen. De Vrouw zal nog op haar neus kijken als ze erachter komt dat ik nog wat meer Kate Bush in de kast heb staan. Maar dat is niet voor nu. Deze kocht ik op 25 juli 1988.
[ Bericht 1% gewijzigd door bazbo op 28-08-2018 08:18:31 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/R-1115196-1193243707.jpeg.jpg)
Henry Mancini
met onder andere pink panter, peter gunn, baby elephant walk, en meer, geweldige film muziek 
Peter Gunnquote:
Plaat 124
[ afbeelding ]
Henry Mancini
Op 26 augustus 1988 kocht ik deze tweede, meer ingetogen plaat van mevrouw Bos. Wederom prachtige liedjes rondom haar pianospel. Mooi werk. De Vrouw is even de deur uit, dus kan ik op m'n gemak door de BushBush crossen!
Hiervan schijnt ook een 'volledige' versie te bestaan, plus een video. Volgens mij heb ik de video destijds eens op televisie gezien, maar de volledige concertregistratie heb ik nooit gehoord. De vier stukken op deze EP smaken wel naar meer. Dit kocht ik op 14 mei 1985.
Kijk! Hoor! Kate gaat meer elektronisch. Was het de Fairlight CMI die haar creativiteit nog verder aanwakkerde? Heerlijk spooky spul, dat een fraaie voorbode is van haar hierop volgende meesterwerk Hounds Of Love, die ik dus helemaal niet heb. Deze kocht ik op 30 augustus 1988, bijna dertig jaar geleden! Met deze prachtplaat is de letter B hier klaar.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-8347124-1459818908-7199.jpeg.jpg)
De opmaat voor een stapel YES-albums over een paar vakjes.
Tijd voor een stapeltje Stills.
Ik ben weer terug van vakantie. Verder met Beck.Ik ben geen groot Beck-fan maar hij maakt zo nu en dan een fantastisch nummer.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(40)/discogs-images/R-11231378-1518891146-2294.jpeg.jpg)
Nog maar een covertje van ome Neil.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3432259-1343074526-9014.jpeg.jpg)
Tijd voor één van mijn persoonlijke muziekhelden, Craig Williamson. Zal voor de rest niemand wat zeggen, maar deze man heeft in verschillende bands over een langere tijd verschrikkelijk goede muziek gemaakt.
![ARC OF ASCENT - Circle Of The Sun [FULL ALBUM] 2010](https://i.ytimg.com/vi/Ne8R8wo_qPg/0.jpg)
Zijn solodebuutplaat.
quote:
DD196: Chris Squire - Fish Out Of Water
[ afbeelding ]
De opmaat voor een stapel YES-albums over een paar vakjes.
[...]
Joepie! Ook een van mijn favoriete platen. Echt super, deze. Duurt nog even voordat hij hier bij mij aan de beurt is.
Tja waarom heb ik deze ooit gekocht... het is duidelijk een jaarmarkt koninginnedag aankoop.. luister zelden. Opzich redelijke muziek wel al is het mij iets te bombastisch. Het niet echt een must have ofzo
Glad037: Arc Of Ascent – The Higher Key
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-5943059-1422107817-3497.jpeg.jpg)
Ik denk dat mijn buren de bass ook voelen.
dat welquote:
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1928915-1253105328.jpeg.jpg)
De melvins
dit is een vrij vroege plaat van hun dus zoals te verwachten zwaar sloom en flipper-achtige punk ![Melvins - Gluey Porch Treatments [Album]](https://i.ytimg.com/vi/PJOsvcVg590/0.jpg)
The Melvins Unveil Bizarre Concert Poster Featuring Courtney Love Kissing Kurt Cobain's Corpsequote:
Plaat 126
[ afbeelding ]
De melvins
Na even weer wat andere verplichtingen, zoals mijn verjaardagfeestje en meehelpen een lokaal festival te organiseren. Nu weer tijd om plaatjes te draaien
Dus we gaan verder met deze moderne klassieker. Van de drie laatste Swans platen is dit denk ik mijn favoriet. Een lange trip die alle kanten op gaat, maar wel heel erg als een geheel blijft klinken.
Dit is de tweede plaat van de melvins trilogie op het grote label waar nirvana ze op had gekregen, hier al het geluid waar de melvins voor mij bekend mee zijn geworden, beukende rifs, typische melvins drums, zwaar en pakkend.
Grappig is dat dale (de drummer) goed bevriend was met kurt, en ook nog bij nirvana gedrumt heeft. Dale heeft het niet graag over Kurt en je ziet hem bij interviews wisselend geirriteerd of gemotioneerd als het over kurt gaat. Buzz stond volgensmij iets verder van hem af, maarja ik neem aan dat dit soort posters ook niet zonder dale's toezegging worden gemaakt.quote:
Lijkt me dan ook meer een sneer naar Courtney, die - in hun ogen - heel veel bullshit verteld en daarnaast aardig wat geld verdiend aan de legende van Kurt. Maar toch, om nou te gaan touren met een skeletten-foto van je overleden maat.quote:
[..]
Grappig is dat dale (de drummer) goed bevriend was met kurt, en ook nog bij nirvana gedrumt heeft. Dale heeft het niet graag over Kurt en je ziet hem bij interviews wisselend geirriteerd of gemotioneerd als het over kurt gaat. Buzz stond volgensmij iets verder van hem af, maarja ik neem aan dat dit soort posters ook niet zonder dale's toezegging worden gemaakt.
Persoonlijk - van een afstandje - vind ik 'm wel grappig. Maar te bedenken dat je vrij dicht naast die gast stond, had ik zoiets niet gedaan..Op reddit zegt de artiest dat hij volledige vrijheid heeft gekregen, het was geen opdracht ofzo... ze hebben er zelf geen statement over gegeven ofzo... Geen idee hoe kurt dit zelf gevonden zou hebben toentertijd was hij volgensmij wel van de morbide humor.quote:
[..]
Lijkt me dan ook meer een sneer naar Courtney, die - in hun ogen - heel veel bullshit verteld en daarnaast aardig wat geld verdiend aan de legende van Kurt. Maar toch, om nou te gaan touren met een skeletten-foto van je overleden maat.
Ik denk ook dat hij dit zelf ook niet zo erg zou vinden eigenlijkquote:
[..]
Op reddit zegt de artiest dat hij volledige vrijheid heeft gekregen, het was geen opdracht ofzo... ze hebben er zelf geen statement over gegeven ofzo... Geen idee hoe kurt dit zelf gevonden zou hebben toentertijd was hij volgensmij wel van de morbide humor.
Bedenk me ook dat ik 'm als heel negatief zag, maar dat hoeft eigenlijk niet. Je zou 'm ook kunnen zien als dat Courtney Kurt nog steeds erg lief heeft, na al die jaren. "Not even death can do us apart" of zo
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-8657934-1471902720-4408.jpeg.jpg)
Ik had de vorige twee al, dus ik vond eigenlijk dat ik deze ook gewoon moest hebben, om de trilogie compleet te hebben (ben daar toch wel erg gevoelig voor
). Had eigenlijk verwacht dat ik er niet meer veel aan zou vinden na de vorige twee. Ik bedoel, waarmee moeten ze die 2 uur mee vullen., alles was toch wel zo'n beetje gedaan in de vorige 4 uur. Nouja mis dus, ook deze blijkt super tof. Heeft een behoorlijk eigen karakter te hebben en bouwt naar een mooie conclusie 
De Melvins samen met Jello Biafra (bekend van dead kennedies) een meer recht toe rechtaan punk plaat met jello op zang dus. Het begint met een vrij goede versie van halo of flies van alice cooper. De titels zijn pareltjes zoals "the lighter side of global terrorism" (extended space melt version). En een leuke versie van California über alles met een "rolletje" voor de toenmalige senator van california meneer swarzenegger. Ook zit er een singletje bij met nog drie extra nummers. Eigenlijk zegt de titel van de plaat "sieg howdy" al genoeg
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4920734-1382695989-9076.jpeg.jpg)
Oftewel, Jarboe die oude nummers van haar toenmalige bands Swans en World of Skin opnieuw opgenomen heeft. En dan bevat deze weer een 'best of' selectie van de albums "Indemnity 1" en "Indemnity 2". Ik koop normaal niet snel compilatie albums, en al helemaal niet verkorte versies van beschikbare albums. Dus het voelde een beetje als een miskoop deze. Maar goed, de muziek is wel erg tof en voor ¤5,- moet ik ook niet zeiken
En we zijn nog niet klaar met Stills, nog even een live-album
Met dit geweldige nummer:
![Bloomfield, Kooper & Stills - Super Session (1968) [Full Album] šŗšø Electric Blues/Psychedelic Soul](https://i.ytimg.com/vi/QaS_MTHqyqc/0.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-10867782-1505644779-2237.jpeg.jpg)
HoeC! We zijn al bij de C. De C van Camel. Daar komen er een paar van. Lekker. Dit was de eerste Camelplaat. Hij komt uit 1973, maar ik kocht hem pas op 10 maart 1989. Het orgel van Pete Bardens is hier fijn aanwezig. Prijsstukken zijn opener Slow Yourself Down en afsluiter Arubaluba. Niet eens de beste Camel, maar wel een prima voorbode van wat later nog gaat komen. HoeC!
Joa! Dit is misschien wel de beste Camelplaat. Hoewel, die ik hierna ga draaien is mijn favoriet. Dit is pas hun tweede album en hier op Mirage slechts vijf nummers. Het lange Lady Fantasy is het hoogtepunt en misschien wel het 'ultieme' Camelnummer. Ik kocht deze plaat op 10 maart 1989. Precies: op dezelfde dag als de vorige plaat. Even op Discogs gekeken. Ik heb een originele Britse persing uit 1974!
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1392702-1414717242-9082.jpeg.jpg)
Solodebuut van Sting.
G62 Vąli - Forlatt
Vakje 3, begint met wat neo/dark folk. Vąli maakt heerlijk rustgevende akoestische folk op z'n gitaar, begeleid op viool en af toe een fluit. Zit bomvol mooie meeslepende melodieėn
Aanrader voor de fans van Ulver's tweede album. 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-612972-1401182963-7322.jpeg.jpg)
Mijn eerste plaat, een begin van een jarenlange verslaving. En nog steeds een geweldige plaat vol rauwe energie en geweldige lyrics, De band zelf is de laatste jaren nogal afgegleden maar dat maakt deze plaat niet minder goed. De clip van I bet you look good on the dancefloor op MTV is mijn eerste stap geweest naar het ontwikkelen van mijn muzieksmaak en deze passie.
Ze hebben duidelijk meer succes met hun huidige werk, maar daar vind ik echt geen klap meer aan
Toffe plaat inderdaad, moet er ook nog eens een keer een kopie van halenquote:
bazbo 0056: Camel - Mirage
[ afbeelding ]
Joa! Dit is misschien wel de beste Camelplaat. Hoewel, die ik hierna ga draaien is mijn favoriet. Dit is pas hun tweede album en hier op Mirage slechts vijf nummers. Het lange Lady Fantasy is het hoogtepunt en misschien wel het 'ultieme' Camelnummer. Ik kocht deze plaat op 10 maart 1989. Precies: op dezelfde dag als de vorige plaat. Even op Discogs gekeken. Ik heb een originele Britse persing uit 1974!
Nog een modern folk pareltje, Sol Invictus. Zoals wel meer van die neofolk artiesten, begon hun carričre ook in de industrial scene. Als één van de eersten maakten ze overstap naar folk. Death in June was nog iets eerder, en dat gebeurde dan ook toen Tony Wakefold daar nog in speelde. Hij richte een paar jaar later Sol Invictus op en ging verder in die stijl.
Wederom meeslepende muziek, maar dit keer met een melancholisch, bijna hopeloos, sfeertje. De stem van Tony is nogal een 'acquired taste', de man zingt zo vals als een kraai en heeft een bereik van niets namelijk.
Ik vind het zelf goed passen bij de troosteloze muziek, maar snap goed dat mensen er op af knappen.
Kijk. Ik geloof dat dit mijn favoriete Camel is. Lunar Sea vind ik zo schitterend. De band is hier in topvorm. Op 9 juni van dit jaar was ik in Tivoli Vredenburg en mocht daar de heer Latimer met zijn Camel het hele album van voor naar achter horen spelen. Kippenvel, hoor. Mijn versie van deze elpee kocht ik op 24 december 1989. Toen ik zojuist op Discogs ging kijken, ontdekte ik dat er met mijn plaat iets bijzonders is. Uit de informatie (nummering) op de hoes maak ik op dat het om een Canadese persing uit 1976 gaat. Echter, de binnenhoes vermeldt iets van 'More by Camel' en noemt dan platen van later, ook eentje van 1981. Kijk ik op het label op de plaat zelf, dan gaat het inderdaad om een herpersing uit begin jaren tachtig. Dat is vreemd. Ik herinner me dat ik in de tijd dat ik 'm kocht nogal eens kwam bij MikMak, toen een tweedehands meubel- en allerhandezaak hier in ons zo majestueuze Apeldoorn. Helemaal bovenin, op de tweede verdieping onder het schuine dak, verkocht men grammofoonplaten, nieuw en tweedehands. Deze Camel kocht ik welzeker tweedehands. Ik vermoed dat er meerdere exemplaren van hebben gestaan in de bak en dat zo de binnenhoes met de plaat erin is omgewisseld met die van een andere persing. Heb ik dan nu een supercollector's item?
Deze kocht ik op 24 december 1984. De plaat zelf komt uit 1977. Oorspronkelijke bassist Doug Ferguson had plaats gemaakt voor Richard Sinclair (van Caravan) en het geluid op deze plaat is wat meer jazzy. Ook wat lichter, lijkt het. Ik mis het echte symfonische van de eerste platen. Toch staat er goed spul op. Opener First Light, bijvoorbeeld. Maar ook Skylines en Unevensong.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-284763-1099561373.jpg.jpg)
Nog eentje van Sol Invictus. Hoewel de vorige mijn favoriet blijft als algeheel album. Heeft deze wel de betere individuele songs imho. En ik had ook nooit durven te voorspellen dat een jazz-standaard als 'The Thrill Is Gone' werkt in een jazzy neofolk setting
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3121518-1316786739.jpeg.jpg)
Wederom een dubbelalbum.
![Rod Stewart - Man Of Constant Sorrow (1969) [HQ+Lyrics]](https://i.ytimg.com/vi/gxzkMI0SiOM/0.jpg)
[ Bericht 0% gewijzigd door Dagoduck op 30-08-2018 11:04:30 ]
Een soundtrackalbum.
Man man man man man...
Ik ken zowaar zelfs een nummer
Prijsnummer:
Ik weet het nog goed. Het was een donderdagavond. Koopavond. 1 maart 1984. Ik kocht deze dubbelaar, verschenen in 1978. Ik kende alleen Nude (komt nog), maar had ergens in een muziekboek of blad gelezen dat Camel live erg goed was. Thuis knalde ik 'm gelijk op de draaitafel en daar klonk Never Let Go. Die orgelsolo! Die gierende gitaar aan het slot! En dan aan het eind van de plaatkant Lunar Sea! Die synthesizersolo! Die snijdende sax helemaal aan het eind! Kippenvel. En dan had ik alleen nog maar de eerste plaatkant gehad. Ook op kant twee veel moois, waaronder een prachtversie van Lady Fantasy. De tweede plaat stond helemaal in het teken van The Snow Goose en jongens, wat vond ik dat gaaf. Nog, eigenlijk. Mijn versie is een originele Nederlandse uit 1978 en dat is leuk om te weten.
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 30-08-2018 18:31:20 ]
Een box met twee albums van the melvins, Love en Death. De eerste love (waar voor het gemak de labels van death op zitten) is een vrij noisey soundtrack voor een film, er zitten weinig echte nummers op het vooral veel fieldrecording achtige dingen met gitaar geluiden en samples enzo. De tweede death (gelabeled love) is een wat meer reguliere plaat met daarop melvins zoals we ze kennen van de albums die ze in de big business line-up maakten (alleen dan zonder de mannen van big business).
[ Bericht 0% gewijzigd door Bosbeetle op 30-08-2018 19:39:15 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-958460-1364756025-9934.jpeg.jpg)
Op hun tweede plaat zijn de ruwe kantjes eraf, maar de kwaliteit is bijna even hoog als het debuut. Hierna draai ik wat 10" singles van dit album.
Liveklassieker. Kraakt een beetje.
Dit is niet het filmpje van dit album, maar ik heb niets anders:
Die death plaat is super poppy eigenlijk.... en die love plaat is niet zo noisey als ik gehoopt had.quote:
ah een Melvins album dat ik nog niet heb. Aangeschaft
De melvins fantomas split uit de sugar daddy serie. Jullier herinneren je misschien dat er een cassette bandje met de originele demo's in mijn fantomas box zat, wat op dat bandje staat staat ook op de LP
op de andere kant staat een lang solo nummer van buzz osbourne (deze staat niet op youtube
)[ Bericht 1% gewijzigd door Bosbeetle op 30-08-2018 20:20:48 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-958450-1431084320-3449.jpeg.jpg)
Menace Ruin met het album the die is cast. Ik weet niet helemaal waar ik deze plaat moet zetten kwa genrem naar wat een plaat is dit. Dead can dance achtige zang, dikke lagen noise en electronica die toch heel organisch overkomen, af en toe lijkt het bijna black metal maar ik weet niet helemaal in welke vorm.... En het zijn nog moleculair biologen ook
ze schreven in hun promo een erg wazig stukje over the ubiquitin proteome system waarmee ze hun muziek probeerden te omschrijven 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1160714-1199058509.jpeg.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1010812-1194251489.jpeg.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-7287433-1438060246-6699.jpeg.jpg)
Klinkt niet slecht voor een bootleg. Live registratie van een concert in Cologne anno 2006, geen idee hoe ik aan deze plaat kom.
Daar is ie weer... mike oldfields tubular bells
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-372754-1422557871-8468.jpeg.jpg)
Deze plaat is geweldig, ooit eens uit de kast getrokken om te luisteren, puur vanwege de hoes. Staan twee nummers op, Baby Night op de ene kant en Silly Sally op de andere. Inclusief stukje Soft Parade-cover.
quote:
DD211: Sweet Smoke - Just a Poke
[ afbeelding ]
Deze plaat is geweldig, ooit eens uit de kast getrokken om te luisteren, puur vanwege de hoes. Staan twee nummers op, Baby Night op de ene kant en Silly Sally op de andere. Inclusief stukje Soft Parade-cover.
[...]
Die is echt supertofquote:
Plaat 131
[ afbeelding ]
Menace Ruin met het album the die is cast. Ik weet niet helemaal waar ik deze plaat moet zetten kwa genrem naar wat een plaat is dit. Dead can dance achtige zang, dikke lagen noise en electronica die toch heel organisch overkomen, af en toe lijkt het bijna black metal maar ik weet niet helemaal in welke vorm.... En het zijn nog moleculair biologen ook
quote:
PLaat 132
[ afbeelding ]
Daar is ie weer... mike oldfields tubular bells
quote:
DD211: Sweet Smoke - Just a Poke
[ afbeelding ]
Deze plaat is geweldig, ooit eens uit de kast getrokken om te luisteren, puur vanwege de hoes. Staan twee nummers op, Baby Night op de ene kant en Silly Sally op de andere. Inclusief stukje Soft Parade-cover.
Meteen hun andere album er ook maar achter aan. Minder improvisatie, andere invloeden.
CULT! Een van mijn all-time favorieten
Deed toen hij in 1971 (!) uitkwam helemaal niets. Was ongetwijfeld te vreemd, te duister voor het publiek toen. Maar gelukkig kwam er dankzij het internet de uiteindelijke respect wel (en een toffe reünie). Het is een folk plaat, maar in plaats van de hippie sfeer die rond die tijd meer gangbaar was, krijg ik met dit album meer het gevoel dat je verdwaald in een donker bos bent, en uiteindelijk verscheurd wordt door wolven Nouja dat dusquote:
Jezus, gister onder de juiste invloed voor het eerst in lange tijd First Utterance weer eens geluisterd, met een goeie koptelefoon en audio hardware, en godverdomme wat is het toch een magisch goed album
Het is echt onwerkelijk hoeveel detail er in de audio zit, en hoe ontzettend dynamisch dat album gemixt is, die versie die Rise Above destijds heeft uitgegeven is echt heel goed gemixt!
![1971 Comus - First Utterance [Full album]](https://i.ytimg.com/vi/eFmqHiHMC1Q/0.jpg)
Onlangs een heruitgave op cd van First Utterance op het Esoteric label. Die klinkt ook geweldig. Zwikkie bonus nummerkes erbij ook.
En doorrr...
DD213: The James Gang -Yer Album
Er staat een James in de Gang? De eerste band van Joe Walsh (Eagles).
Ah, mijn eerste Camelplaat. Deze plaat kwam uit in 1981 en ik kocht hem op 20 mei 1983, nadat ik een cassettebandje dat ik van een klasgenoot had gekregen helemaal stuk had gedraaid. Ik heb een latere versie, zonder klaphoes. Was volgens mij ook goedkoop. Ik blijf 'm schitterend vinden. Conceptalbum, één verhaal, veel mooie afwisselende korte delen, prachtgitaarwerk. Een van de lievelingsplaten van De Vrouw.
En dan nu; een stapeltje Herman van Veen-platen. Begin dit jaar naar een voorstelling van hem geweest in de schouwburg. Ik kende hem wel van muziek uit mijn kindertijd en zijn hits van de radio natuurlijk. Mijn ouders hadden al kaarten en ik heb toen last minute (letterlijk) toch nog maar een kaartje gekocht. Dat was eigenlijk het moment dat ongebruikte kaarten van het bestuur van de schouwburg vrij kwamen dus ik zat nog een stuk beter dan mijn ouders
Heb me erg vermaakt, was positief verrast zeg maar.
Live album uit 1984. Ik kocht hem op 20 december dat jaar, toen hij net uit was. Ton Scherpenzeel speelt de toetsen hier. Leuke concertregistratie, wel. Drie stukken komen van het toen recente album Stationary Traveller (dat ik niet op vinyl heb). De rest is ouder spul, waaronder drie van Nude en twee van The Snow Goose. Mel Collins en Peter Bardens zijn de gastmuzikanten. De lange uitvoering van het titelnummer vind ik heel mooi. De hele plaat is natuurlijk veel te kort voor een redelijke weergave van het concert. Vijfentwintig jaar later verscheen een uitgebreide versie op cd en die geeft een veel beter beeld. Dit was mijn laatste Camelalbum op vinyl. Het gehele oeuvre heb ik op cd, uiteraard.
Don van Vliet! Geniale gek. Dit was zijn laatste album, voordat hij zich uit de muziekwereld terugtrok, zich verstopte in de Mojave woestijn en zich volledig ging richten op zijn schilderwerk. Wat een waanzinnig spul staat hier weer op. Met het maniakale gitaarwerk van Jeff Moris Tepper en Gary Lucas. Mijn enige Beefheart op vinyl. Maar hoe kom ik hieraan? Ik heb hem nooit gekocht in mijn vinyltijd (1979-1989), want ik ben pas veel later Beefheart gaan luisteren. Normaal gesproken plak ik altijd een stickertje met datum aan de binnenkant van de hoes, maar deze niet. Ik vermoed dat ik hem ooit heb gekregen van óf een collega die afstand ging doen van zijn vinyl óf dat hij onderdeel was van de enorme stapel die ik ooit van iemand kreeg (met daarin een bijna volledig complete verzameling van één artiest, die veel later nog aan de orde komt). Geen idee, eigenlijk.
_a.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-984190-1429806992-2785.jpeg.jpg)
wilde net vragen hoe je al die data uit je hoofd weetquote:
Normaal gesproken plak ik altijd een stickertje met datum aan de binnenkant van de hoes, maar deze niet.
quote:
[..]
wilde net vragen hoe je al die data uit je hoofd weet
Ah daar is hij dus begonnen! Heb z'n solo werk wel eens geluisterd, en heeft ook met best grote artiesten samen gespeeld.quote:
Yep! Ook met Jeff Buckley en er is een schitterende plaat met Peter Hammill.quote:
[..]
Ah daar is hij dus begonnen! Heb z'n solo werk wel eens geluisterd, en heeft ook met best grote artiesten samen gespeeld.
Dit was zo ongeveer de eerste elpee die De Vrouw kocht, toen ze een jaar of dertien was. 'Dertig jaar niet gedraaid en je zingt zo alles weer mee.' Ik houd mijn hart vast voor wat nog komen gaat.
Ken 'm ook via Buckley. En heb 'm daadwerkelijk geluisterd door z'n werk met Urfaust.quote:
[..]
Yep! Ook met Jeff Buckley en er is een schitterende plaat met Peter Hammill.
Wat blijkbaar een Tsjechische avant-garde-jazz-band is en niet de Nederlandse black metal band, zoals ik verwachte. Die staan namelijk op dezelfde pagina op Spotify. En zelfs het eerste akkoord dat ze aanslaan is gewoon exact dezelfde sound en stijl als die black metal band en gaan daarna snel over naar funky jazz
Was wel een leuke verrassing
Ja, daar was ik al bang voor. Kan het nog erger?
(Verrek, wat zit dit allemaal goed, perfect, typisch Amerikaans in elkaar, zeg. Snap wel waarom dit duo zo populair was.)
Ja, het kan erger. Dat krijg je als je de gehele platencollectie van voor naar achteren draait. Dat je eind augustus in de kerstumuziek zit. Nou ja. Adem inhouden. En het is pas de tweede kerstplaat in vijfenzestig albums tot nu toe.
Niet eens heel erg, dit. Geinig concert met veel hitjes die voorbij komen, al dan niet in medley. Is de laatste Carpentersplaat uit de verzameling. We hebben geloof ik nog een of andere 4cd-verzameldoos, maar die laat ik voorlopig even in de kast staan. Gaan we ook nog een keer alle cd-boxen uit je kast draaien? Het moge duidelijk zijn dat de Carpentersplaten allemaal van De Vrouw zijn. Morgen weer wat anders met een C.
Okay, Comus was misschien vreemde Freak-folk voor z'n tijd, maar Exuma deed er nog een schepje boven op, en ook al een jaar eerder in 1970.
Carribische freak-folk. Wel lekker vrolijk en energiek in combinatie met o.a. kikkers, vogels en krekels en carribische keelzang 
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6217022-1413967789-6115.jpeg.jpg)
Een van de 'makkelijkere' platen van Current 93, uit '94. 10 jaar na het angstaanjagende industriėle debuut. En qua muziek is er niets van die vroege fase is te herkennen op dit latere werk. Dit is namelijk hypnotiserende en warme folk, maar David Tibet zingt er nog steeds overheen met een sinistere en psychotische stem, over allerlei onnavolgbare obscure en esoterische onderwerpen.
Bijzondere en intrigerende muziek, en een smul-vijver voor de liefhebber, want C93 heeft bijna 100 platen uitgebracht inmiddels
Kansalaistottelemattomuus (ik blijf een beetje last houden met onthouden / uitspreken) . Of wel burgerlijke ongehoorzaamheid.
Deze plaat meegenomen nadat ik ze een paar keer in een week tijd had gezien.
De Schotse zanger van Oi Polloi (Deek Allen) is hier bezig met Finse gelijkgestemden. Recht toe recht aan, maar dat mag best op zijn tijd.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-977743-1232504311.jpeg.jpg)
Oftewel de volledige 2LP editie van 'Theinmostlight'-trilogie, met eerst de EP (op kant A) 'Where The Long Shadows Fall' dan het album 'All the Pretty Little Horses' en aan het eind (op kant D) de EP 'The Stars Are Marching Home'. Beide EP's zetten de toon met hun lange dark ambient tracks. En het album is 'gewoon' weer folky C93 goud
Een kwart van deze hits komt van de twee gevangenisconcerten. Die behoren in mijn visie dan ook tot het beste werk van Cash en staan daarom hier in de cd-kast. Toch ook leuk om Ring Of Fire en Bonanza weer eens te horen. Deze plaat is van De Vrouw, die hem na twee nummerkes alweer zat was. Ik niet.
O ja, deze had ze ook. De frontman van Chicago solo. Mooie songs, maar wat vooral opvalt is de zo typische jaren tachtig productie. Als ik de info op de binnenhoes eens doorspit, doen er allerlei geweldige muzikanten mee, maar ik hoor ze door al het gelikte en kille elektronischecomputergedoe heen helemaal niet. Dat vind ik jammer. Plaat had beter verdiend.
'O ja! Deze had ik ook!' roep ik uit als ik deze plaat uit de kast trek. Het was de zomer van 1988. Fast car was een hitje en ik ontmoette iemand die alle liedjes van deze plaat a capella kon nazingen. 'Geen kunst,' zei ik haar. 'Jij bent óók een neger.' Ik mocht van haar wel met haar meezingen. Zij overstemde me toch, zo'n krachtig stemgeluid had ze. Bovendien kende ik die liedjes nog helemaal niet. Dat veranderde op 22 juli, want toen kocht ik deze plaat. Inderdaad, deze had ik ook. Vijfentwintig jaar niet gedraaid. Mooie liedjes, wel. Nu zing ik ze ook zo mee. Vraagt De Vrouw: 'Was dit nou een man of een vrouw?' Ik zeg: 'Dat kun je op de hoesfoto niet zien. Volgens mij is het een neger.'
Deze dubbele verzamelaar kocht ik op 13 april 1987 en is nogal een ratjetoe. Draken als Swing Low Sweet Chariot en Wonderful Tonight, maar ook klassiekers als Layla en Presence Of The Lord en Spoonful. Het solowerk kan me niet zo bekoren (of hij moet het live spelen, zoals op de vierde plaatkant hiero), maar Blind Faith en Cream smaakt naar meer!
Zo! Dit is het betere werk, meneer Clapton! Eind 1986 was op de Nederlandse televisie de BBC-serie Edge Of Darkness te zien. Met Bob Peck en Joe Don Baker in de hoofdrollen. Mijn vader probeerde uit alle macht het verhaal te volgen; ik was van begin af aan gegrepen door de meeslepende muziek. Niet veel later (10 januari 1987) vond ik die in de platenwinkel. Balen: het is een EP. Mooi: het is mooi. Heel gaaf om weer terug te horen; ik heb het nooit op cd kunnen vinden, maar ik heb ook niet goed gezocht. Volgens Discogs heb ik zo ongeveer de eerste versie van de BBC Records. Als Clapton meer van dit werk had, dan zou ik meer van hem in de kast hebben staan. Maar dat heb ik niet. Zou die serie eigenlijk nog wat zijn?
[ Bericht 0% gewijzigd door bazbo op 02-09-2018 15:18:35 ]
quote:
Ik weet niet zeker meer welke van de twee platen in de LP van Herman van Veen ik nou al had gedraaid vrijdag dus ik draai ze allebei nog wel een keer.
Ik ga even het hele huis goed stofzuigen. Deze is van De Vrouw. Eigenlijk is het nog niet zo erg als dat ik had verwacht. Tuurlijk, het is allemaal heel gelikt en lief, maar er zit zelfs ergens wat humor in en het klinkt ook wat jazzy her en der. Ik heb het wel eens erger gehoord, eerlijk gezegd. En Moon River van Mancini staat erop: leuke keuze.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1889956-1349068314-9781.jpeg.jpg)
Nog eentje van Current. Ik dacht dat deze nog vrij recent was, maar hij blijkt toch alweer bijna 10 jaar oud...
Voor de begrippen van Current 93 is dit een album die redelijk 'gewoontjes' klinkt. Maar hij is imho wel erg sterk van begin tot eind. En een mooie terugkeer van de scheurende elektrische gitaren hier en daar, die al een tijdje afwezig waren 
Dit is geen reggae. Wat het wel is, weet ik ook niet goed. Poppy, dansbaar, vrolijk, een voorloper van Manu Chao? Of van alles een beetje en nog wat meer? De Vrouw heeft Jimmy Cliff live gezien tijdens Pinkpop in Landgraaf in negentienhunebed of een jaar eerder of later, daar wil ik van af wezen. En omdat dat ene hitje (Reggae Night) erop staat, moest ze 'm kopen. Dat er nog een tweede hitje op staat (Sunshine In The Music), vertelt haar verhaal niet, maar dat tweede hitje is wel representatief voor de gehele plaat. Beetje nep dit, maar aanstekelijk is het wel.
Fijne plaat jaquote:
G69 Current 93 - Aleph At Hallucinatory Mountain
[ afbeelding ]
Nog eentje van Current. Ik dacht dat deze nog vrij recent was, maar hij blijkt toch alweer bijna 10 jaar oud...
volgende maand live zien, ben benieuwd.Oh nice, heb ze een paar jaar terug eens op Incubate gezien. Erg toffe band had hij toen om zich heen verzameld. Met o.a. Tony McPhee van Groundhogs en Bobbie Watson van Comusquote:Op zondag 2 september 2018 20:11 schreef bartrid het volgende:
[..]
Fijne plaat ja
Aah! The Cock! Toen ik in 1988 De Vrouw had leren kennen, gaf ik haar voor Sinterklaas of met Kerst een cadeau: deze plaat van Joe Cocker. Zij vond het titelnummer erg mooi; ik luisterde de rest van de plaat ook en die viel me helemaal niet tegen. Deze had ik de afgelopen achtentwintig jaar niet meer gedraaid. Het is niet slecht, maar de productie is typisch Amerikaans en wat eenvormig: ieder nummer heeft dezelfde sound. Daarom ligt verveling op de loer. Maar slecht? Nee, de stem van de heer Cocker is ook hier geweldig. We kochten twee jaar na deze nog een liveplaat uit 1990 en ik moet zeggen dat ik die ook al achtentwintig jaar niet heb gehoord.
Met Nurse with Wound dus dat lijkt me erg tof.quote:
[..]
Oh nice, heb ze een paar jaar terug eens op Incubate gezien. Erg toffe band had hij toen om zich heen verzameld. Met o.a. Tony McPhee van Groundhogs en Bobbie Watson van Comus
Oh die heb ik ook eens op Incubate gezien, maar wel een ander jaar dan C93 dacht ik. Dat was ook gruwelijk tofquote:
[..]
Met Nurse with Wound dus dat lijkt me erg tof.
Mooie lange opbouw met veel poėzie en enorm noisy climax deden ze toen. Sowieso vond ik het al gaaf dat je werkelijk geen idee hebt wat ze dit keer gaan doen Ik herkende in het tweede nummer een zin over Brigitte Bardot. Toch maar verder met de volgende LPquote:
Godgristushallelujah, mag ik deze op 45 rpm afspelen?
Eén van mijn all time favoriete nummers.
Plaat 44| Broken Social Scene - Broken Social Scene
Plaat 45| Broken Social Scene Ft. Kevin Drew – Spirit If
Plaat 46| Broken Social Scene – Foregiveness Rock Record
Deze blijk ik zelfs dubbel te hebben.
Ik heb de Broken Social Scene wel tien keer live gezien. De eerste keer in de kleine zaal in Paradiso pasten ze met z’n vijftienen maar net op het podium. Fantastische muziek om live te horen. De teksten zijn wel wat weird maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt door de sfeer in de muziek. De laatste keer dat is ze zag ging het helaas mis, zanger werd boos op het (luidruchtige) publiek en liep weg. Terecht maar toch ook jammer voor de mensen die wel aandachtig aan het luisteren waren.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4669279-1371679910-6788.jpeg.jpg)
Best geinig zo tussendoor.
Geboren in Kansas City, overleden in Amsterdam en zijn as ligt begraven in Copenhagen.
Plaat uit 2001 die ik, denk ik, voor het laatst in 2002 geluisterd hebt. Doet het ook niet echt meer voor me.
ohjeequote:
DD217: USA for Africa - We Are the World
[ afbeelding ]
Godgristushallelujah, mag ik deze op 45 rpm afspelen?
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3063446-1389369279-5380.jpeg.jpg)
Weer een twee-in-één LP. Aantal jaren geleden nog live gezien in Paradiso, was wel geinig.
Dit is natuurlijk allemaal nogal emo/pathetisch/bombastisch en met maar liefst drie covers. Maar allemaal zeer goed uitgevoerd.
[ Bericht 0% gewijzigd door Z op 03-09-2018 16:32:37 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-3745466-1342647625-6987.jpeg.jpg)
Stapeltje Wakeman-platen.
Koel! Dat duurt bij nog even voor die voorbij komen. Ik heb er ook een hele zwik. (Plus bijna het gehele oeuvre op cd...)quote:
DD221: Rick Wakeman - Journey to the Center of the Earth
[ afbeelding ]
Stapeltje Wakeman-platen.
[...]
Mike Patton croont op mondo cane italiaanse oldies uit de jaren 60, allemaal met een orkest op de achtergrond
In 2008 gezien in de paradiso
En dan nu Mike Patton aan het werk als componist, hij componeerde de score bij "a place beyond the pines"...
![The Place Beyond the Pines [SOUNDTRACK]](https://i.ytimg.com/vi/kFThsFiCm8I/0.jpg)
Ik vond Journey to the Centre of the Earth op momenten best leuk
Hou sowieso wel van conceptalbums. Verder met de zes wijven van Henry 8. Met maar eens de binnenkant van de hoes ipv. de buitenkant.
Licht kromming in de plaat maar nog wel af te spelen, beetje vals af en toe.
Edit, oei bij volgende nummer is het toch niet best meer. Ik ga verder met de volgende plaat
Een album met een stuk spiegelpapier.
Nog een soundtrack gecomponeerd door meneer Patton
Wederom een bootleg.
Is de film wat?quote:
Plaat 135
[ afbeelding ]
Nog een soundtrack gecomponeerd door meneer Patton
Nope.. beetje standaard horror/thriller niet heel spannend.quote:
Ik ben ook wel een beetje uitgeKing'ed dus die sla ik over dan.quote:
[..]
Nope.. beetje standaard horror/thriller niet heel spannend.
Oooh. Post eens een opnamedatum en een setlijst?quote:
DD225: Rick Wakeman - Unleashing the Tethered One
[ afbeelding ]
Wederom een bootleg.
https://www.discogs.com/R(...)our-/release/5337721
[ Bericht 12% gewijzigd door bazbo op 03-09-2018 21:38:28 ]
Jeumig. Dit blijft ook gaaf. Op 16 juni 1987 kocht ik dit album, nadat ik een recensie had gelezen in de Music Maker, waar ik een tijdje een abonnement op had. Ene Erik de Vroomen had in eigen beheer dit werk opgenomen. De productie is dan ook wat kaal en ruw, maar ik houd daar wel van. Composities zijn verschrikkelijk goed. Nederlandsche prog zoals je het niet veel meer hoort. Ik niet, tenminste. Natuurlijk heb ik deze ook al lang op cd (in een zeer uitgebreide dubbel-cd-versie nog wel), maar wat me opvalt is hoe goed deze vinyl klinkt. Kijk ik op Discogs, dan ontdek ik dat ik de originele (eerste) Nederlandsche persing op het Boni-label heb. Kan ik nog geld voor vragen als ik mijn collectie ga verkopen (lees: als ik dood ben).
[ Bericht 5% gewijzigd door bazbo op 04-09-2018 06:08:57 ]
Nog een patton project dit keer kaada/patton (eerder hadden ze de cd romances uit dat was één van mijn favoriete patton platen) dit is hun tweede plaat, hij is weer net zo onderhuids als de vorige aan de oppervlakte is het een beetje eenvoudige muziek maar er zit een soort laag onder bij de eerste plaat is dat vaak extreme zang van patton maar hier is het iets anders. Subtiel soort plaat met moeilijk te omschrijven muziek, het midden tussen easy listening en film muziek denk ik.
Ik hoorde in 1922 net ook wel wat dingen die kaada-esqe klonken dus patton heeft goed naar z'n samenwerking geluisterd.
Lekker bootlegjequote:
[..]
Oooh. Post eens een opnamedatum en een setlijst?
https://www.discogs.com/R(...)our-/release/5337721
Rock.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-6168012-1412769487-9417.jpeg.jpg)
Op de gok gekocht na hun concert op Incubate, er was op dat moment niets bekend over deze release, en hij zag er wel intrigerend uit, dus de gok gewaagd. Op het plastic hoesje is een deel van de lyrics geprint, en daarbinnen zit een enorme poster gevouwen die de 3 LP's houden. Bleek het toen nieuwe album te zijn "I am the Last of All the Field That Fell (a Channel)". Die erg piano gericht is, wat imho erg fijn klinkt. En daarnaast is de derde plaat in het pakketje het later uitgebrachte album "My Name is nearly All That's Left", wat een redelijk fijne spoken word plaat is.
How ya doin'?
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1673455-1236015588.jpeg.jpg)
En de laatste van Joe.
Lijkt wel een golfslagbad, niet af te spelen helaas
DD230: Muddy Waters - Hard Again
Geweldig album, al vele malen gedraaid.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-2893020-1306015213.jpeg.jpg)
Snel uitgegroeid tot een top 20 plaat in mijn verzameling. De zang is niet erg toegankelijk en je hoort het Spaanse accent redelijk goed, maar bij mij raakt het de juiste snaar. Masterpiece!
![Arenna - Beats of Olarizu (2011) [full album]](https://i.ytimg.com/vi/XIb3qAQ2KeI/0.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-8238069-1457725652-1167.jpeg.jpg)
Tijd voor wat WTF-muziek, en dan is Nurse With Wound altijd een goede keuze. Legendarische industrial band, die al sinds eind jaren '70 de meest wazige muziek maakt die ik ken. Verspreid over honderden releases, waar geen een (en ik heb er inmiddels al heel wat gehoord) hetzelfde klinkt. Ooit werd hem eens gevraagd wat Stephen Stapleton z'n eigen favoriete release was, en dat was deze. Hij was eens aan het knutselen in z'n studio met verschillende effect pedalen, en uit het niets bleek er iets te resoneren wat dan weer vervormd werd door allerlei effectpedalen aan elkaar waren aangesloten. Dat resulteerde in een stuk muziek dat constant veranderde en leek te leven, zonder dat er verder menselijke invloed was. Stephen is er nooit achter gekomen wat er nu precies gebeurde, maar raakte geļntrigeerd door het resultaat, waar hij uren naar kon luisteren. En dus ook maar opgenomen heeft
Het is een lange zit, dit is namelijk de nieuw uitgebrachte versie met 4LP's
Maar weer eens een solo-album van een YES-bandlid.
''In de blote kont''
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-7484891-1442429467-8085.jpeg.jpg)
Bootleg.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-936904-1174842984.jpeg.jpg)
Bootleg.
G72 Nurse With Wound - Chromanatron
"A hallucination on the music of Sand by Andrew Liles and Steven Stapleton"
Die subtitel somt het eigenlijk wel mooi op. Sand is een van mijn favoriete krautrock bandjes. Behoorlijk obscuur, hadden slechts 1 plaat 'Golem' uitgebracht in '75 die uiteraard niets deed. Maar voor bands als Nurse With Wound en nog meer Current 93, was het een enorme inspiratie bron. Beide mannen achter die bands zijn jaren bezig geweest om de mannen van Sand te vinden om die plaat opnieuw te kunnen uitbrengen. Wat dan uiteindelijk in 2010 gebeurde.
Voor deze plaat mochten Andrew en Steven het archief van Sand in duiken om dit als basis te gebruiken voor iets nieuws. Het resultaat is een van de fijnste krautrock jams (met een glitchy start) die ik kan op kant A
, en een compleet onheilspellend en noisy B kant, die op een heel ander vlak heel tof is.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-625342-1140111687.jpeg.jpg)
De eerste van de Massaker die langs komt(jup, met de zoon van Free-jazz legende Peter Brötzmann op gitaar). Caspar heeft een hele herkenbare manier van spelen. Denk aan Jimi Hendrix op z'n aller abstracts, bijv. Star Spangled Banner tijdens woodstock:
en het lijkt dat Caspar dat als startpunt heeft gepakt en het alleen maar verder heeft uitgewerkt. Met een erg strakke noisy/industrial band die hem begeleid. Nog een leuk weetje: de drummer speelde hiervoor bij de NL-se culthelden Gore.SPOILER
Caspar Brötzman 
Tja. Gelikt gedoe. Begint met Three Times A Lady. Kwijleriger kan bijna niet. Verderop swingt het wat meer en vind ik het veel beter te pruimen. Tijdloze jaren zeventig pop. Deze is van De Vrouw. Geeft niets.
quote:
Chromanatron heb ik maar dat verhaal van Sand wist ik niet. Golem even op Spotify aangezet en dat is erg fijn, duidelijke inspiratie, ook voor Coilquote:
Even de administratie van gisteravond bijwerken:
G72 Nurse With Wound - Chromanatron
[ afbeelding ]
"A hallucination on the music of Sand by Andrew Liles and Steven Stapleton"
Die subtitel somt het eigenlijk wel mooi op. Sand is een van mijn favoriete krautrock bandjes. Behoorlijk obscuur, hadden slechts 1 plaat 'Golem' uitgebracht in '75 die uiteraard niets deed. Maar voor bands als Nurse With Wound en nog meer Current 93, was het een enorme inspiratie bron. Beide mannen achter die bands zijn jaren bezig geweest om de mannen van Sand te vinden om die plaat opnieuw te kunnen uitbrengen. Wat dan uiteindelijk in 2010 gebeurde.
Voor deze plaat mochten Andrew en Steven het archief van Sand in duiken om dit als basis te gebruiken voor iets nieuws. Het resultaat is een van de fijnste krautrock jams (met een glitchy start) die ik kan op kant A
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-4506926-1396634659-5089.jpeg.jpg)
Die bootleg was niet veel soeps. Maar weer een volwaardig album.
Weer een bootleg. LP 1 heeft kant 1 & 4 en LP 2 heeft kant 2 & 3?
Dat werd wel eens vaker gedaan, dan kon je sneller omschakelen in jukeboxen.quote:
DD237: YES - Live At The Long Beach Arena, Calif. 3/19/74
[ afbeelding ]
Weer een bootleg. LP 1 heeft kant 1 & 4 en LP 2 heeft kant 2 & 3?
Dan zou ik 1 & 3 en 2 & 4 logischer vinden .... want bij 3&4 heb je toch hetzelfde probleem als bij 1&2.quote:
[..]
Dat werd wel eens vaker gedaan, dan kon je sneller omschakelen in jukeboxen.
Ohja klopt, dat is normaal hoe dat dan ging, ik las maar half blijkbaarquote:
[..]
Dan zou ik 1 & 3 en 2 & 4 logischer vinden .... want bij 3&4 heb je toch hetzelfde probleem als bij 1&2.
Ik denk dat dit gewoon een hele brakke bootleg is dan
edit, misschien klopte mijn gedacht toch wel, even gegoogled:
quote:The record is designed to be played on one of those players that automatically drop the next record onto the platter when the previous record is finished. Then both disks are removed, flipped and placed on the device one on top of the other to play 'side 3' and 'side 4'...
ohja zo'n dingquote:
[..]
Ohja klopt, dat is normaal hoe dat dan ging, ik las maar half blijkbaar
Ik denk dat dit gewoon een hele brakke bootleg is dan
edit, misschien klopte mijn gedacht toch wel, even gegoogled:
[..]
niet helemaal de hoes maar die kon ik zo snel niet vinden, dit is de EP riddles van money & the man uit zwolle. Een erg leuk bluesrock duo, die live altijd een leuk feestje bouwen.
Mono (jpn) en worlds end girlfriend, de eerste zijn makers van post-rock van cresendo soort de tweede is wat ingetogener viool gebaseerd, en samen doen ze het erg tof, de meest voorspelbare cresendo's zijn vervangen voor iets wat veel dieper lijkt te gaan. Erg mooie plaat.
[ Bericht 0% gewijzigd door Bosbeetle op 05-09-2018 19:25:34 ]
Wel al tijden niet meer gehoord
Als het oude platen zijn kan het stof zijn. Als zelfs schone platen het doen dan kan het ook aan de naald liggen... Antistatisch borsteltje is wel een musthave bij LPsquote:
Mijn platen kraken soms. Is dat normaal?
Hier zitten de kenners trouwens: MUZ / Vinyl #37 Spin, spin, spin the black circle...
Ik toevallig een paar weekjes voor dit project nog, maar het is geen straf hem nog eens te luisterenquote:
Oeh dat is een mooie idd
Wel al tijden niet meer gehoord
Tsja. Deze dubbelelpee is van De Vrouw. Twee uur lang Perry Como. Het went. Stuk voor stuk wel 'klassieke' liederen. Eigenlijk niet eens erg. Niet eens heel erg. Als ik dat zeg, is dat erg?
Een wat meer traditionele plaat van mono met erg gave inlegvellen in de plaat met daarop schilderijen in de stijl van de hoes.
Achterop deze vellen staat een vrij lang verhaal over de plaat (de plaat is instrumentaal) wat ik eigenlijk nog nooit gelezen heb...
[ Bericht 17% gewijzigd door Bosbeetle op 05-09-2018 20:40:55 ]
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-430788-1396267714-3904.jpeg.jpg)
Nu wordt het wél erg. En ik weet ook niet waarom De Vrouw twee dubbelelpees van Perry Como heeft.
YES! Songs! 13 stuks van gemiddeld zo'n 10 minuten.
Je zal hem maar op cd hebben, of als bestand op je pc, mis je de mooie hoes.
Ik heb ze allebei?quote:
DD239: YES - Yessongs
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
YES! Songs! 13 stuks van gemiddeld zo'n 10 minuten.
Je zal hem maar op cd hebben, of als bestand op je pc, mis je de mooie hoes.
En hem dan niet op vinyl hebben bedoel ik. Duh.quote:
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-420841-1111085513.jpg.jpg)
De volgende van de Massaker, goeie titel ook
Ik heb het idee dat ze op deze plaat echt hun sound gevonden hebben. De vorige twee waren nog iets zoekend, ook qua productie. De songs zijn wel een stuk experimenteler geworden, met lange sfeer stukken. Wat volgens mij wat (nog meer ) mensen wegjaagt bij deze plaat. Ik zelf vind de afwisseling in dynamiek juist erg tof. Misschien wel m'n favoriete plaat van Capsar.![Caspar Brƶtzmann Massaker ā Der Abend der schwarzen Folklore [FULL ALBUM | HQ SOUND]](https://i.ytimg.com/vi/HB60DByWoHQ/0.jpg)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-408518-1109442716.jpg.jpg)
Koksofen, de magnus opus. Gaat nog een stapje verder dan de vorige qua experimenten. Maar ook z'n gitaarspel is nog intrigerender, onnavolgbaarder en onwerkelijker dan hiervoor. Alles heeft zo'n epische sfeer eromheen hangen. En dat is direct ook de reden dat ik deze minder vaak opzet als de rest, je moet er echt even voor gaan zitten. Net als bij die latere Swans platen, zodra je 'm weer eens opzet herinner je weer hoe zo'n meesterwerkje het eigenlijk is, maar als hij afgelopen is ben je wel kapot
![Caspar Brƶtzmann Massaker ā Koksofen [FULL ALBUM | HQ SOUND]](https://i.ytimg.com/vi/o2r-DhloxQ8/0.jpg)
Ik had helemaal geen zin om deze plaat te luisteren (na Grace). Maar deze is wellicht leuker dan Grace. Veel minder bombastisch, lekker poppy met wat rafelrandjes.
Walsjes ftw.
Veel emo bij de B. Bright Eyes - of Conner Oberst - maakt zo nu en dan uitstekend nummers. Het beste met enige mate te consumeren.
quote:
[..]
En hem dan niet op vinyl hebben bedoel ik. Duh.
Overigens heb ik de vinylversie zoals op je bovenste afbeelding. Die tweede 'harmonica'-versie heb ik nog nooit gezien. Wist niet dat die ook bestond!
Hier ook zoals de bovenste maar dan 4 dik zeg maar, wat niet op die foto te zien is (daar lijkt ie 3 dik) Hier is het wel te zien:quote:
[..]
Overigens heb ik de vinylversie zoals op je bovenste afbeelding. Die tweede 'harmonica'-versie heb ik nog nooit gezien. Wist niet dat die ook bestond!
Heb je dit boek ook?
Nou, daar is ie dan hoor. De YES-klassieker.
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-827754-1450558609-3559.jpeg.jpg)
En de laatste! Dit is meer een compilatie (soort van), het bevat opnieuw opgenomen nummers van de eerste 2 platen. Maar is wel essentiėle kost voor de liefhebber. Want potdomme wat hebben die nummers een trap onder reet gekregen
