Niet meer verliefd? Deel 2

Ik zou toch gewoon eerlijk zijn, ik heb in dezelfde situatie gezeten en wilde het ook niet vertellen. Uiteindelijk is ze er op een andere manier toch achter gekomen.

Eerlijkheid duurt het langst. Stop met liegen en gewoon opbiechten die handel.

Dat verliefdheid verandert in "houden van" is heel normaal, de overgrote meerderheid van de mensen ervaren dit.
Dat verliefdheid met bijbehorende gevoelens blijft is eerder een uitzondering dan een regel.
Stel dat je besluit wél verder te gaan met je collega ipv met je huidige vriend zal het hoogstwaarschijnlijk ook in die relatie gebeuren.

Verliefd zijn op een ander is natuurlijk wel een rotgevoel, vooral tegenover je huidige vriend, maar gevoelens laten zich nou eenmaal niet zo makkelijk sturen.

Maar nogmaals: Het is heel normaal dat verliefdheid "houden van" wordt.

TS, kijk deze TED-talk eens:

tvp

Nog willen afsluiten met je scharrel terwijl je VRIEND AL TWEE JAAR VAN NIETS WEET.

Pak je spullen in en ga weg bij hem

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:04 schreef Frozen-assassin het volgende:
Nog willen afsluiten met je scharrel terwijl je VRIEND AL TWEE JAAR VAN NIETS WEET.

Pak je spullen in en ga weg bij hem

Ja had ze 2 jaar geleden moeten doen. Wat een naar mens zeg. Pure egoïst.

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:06 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:
Aan de andere kant: mijn vriend komt zo thuis van werk. Hij stelde voor ergens wat te drinken in de stad als ik me beter voel. Ik moet heel erg moeite doen om überhaupt IETS te doen de afgelopen 2 dagen, maar het is goed dat we samen iets gaan doen

Besef je hoe ziekelijk dit klinkt? Echt walgelijk

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:06 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:
Ik heb het contact verbroken met mijn (oud)-collega. Ik heb wel een korte uitleg gegeven (hoe dom het ook klinkt voor jullie) en daarna meteen geblokkeerd. Hij belde mij en ik heb niet opgenomen. Ik moet nog even kijken of en hoe ik hem telefonisch kan blokkeren. Dan is het helemaal voorbij. Wel moeilijk. Het idee dat het voorbij is, is raar.

Aan de andere kant: mijn vriend komt zo thuis van werk. Hij stelde voor ergens wat te drinken in de stad als ik me beter voel. Ik moet heel erg moeite doen om überhaupt IETS te doen de afgelopen 2 dagen, maar het is goed dat we samen iets gaan doen, want ik ben al vanaf zaterdagnacht alleen maar binnen. Heb even wat boodschappen gedaan en een wandeling gemaakt, maar verder niks. Halve dag in joggingbroek rondgehangen en gejankt.

Morgen ga ik rond het middaguur maar weer aan het werk. Mezelf dwingen. Misschien helpt dat om mijn gedachten te verzetten.

kan je hem zo tijdens dat drinken gelijk even de waarheid vertellen.

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:20 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:

[..]

Hoe is het tussen jullie afgelopen?

wat zei je vriend ?

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:39 schreef Chai het volgende:

[..]

Hoef je niet gelijk zo te doen. TS heeft het al moeilijk genoeg en voelt zich ontzettend rot....

zo is het

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:55 schreef Chai het volgende:

[..]

Goed dat je het zo netjes hebt afgesloten met die oud-collega. Jij hebt tenminste nog fatsoen, dat kan ik over de meeste posters hier niet zeggen.

idd , gelukkig kan ze nu weer zonder schuld gevoel naast dr vriend kruipen.

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 21:07 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:

[..]

Het is heel normaal, maar het maakt de relatie voor mij minder. Ik vond de seks eerst heel spannend. Nu vind ik het totaal niet meer spannend (vooral nadat we een poos samenwoonden werd het saaier). Ik heb vaker geen zin. Als we seks hebben voel ik mij, grof gezegd, minder opgewonden. Ik word moeilijker opgewonden. Waar ik eerst al opgewonden werd van iets heel kleins of dat ik ernaar verlangde om seks te hebben, heb ik dat nu echt niet meer bij hem. Ik merk dat het andersom bij hem niet zo is. Als we zoenen ofzo raakt hij al snel opgewonden, terwijl ik zoiets heb 'fijn hoor, maar krijg niet meteen zin in actie'. Ik kan knuffelen fijner vinden dan seks. Maar ik vind dat heel erg moeilijk om eerlijk toe te geven naar hem toe.

Misschien vind ik hem minder aantrekkelijk terwijl hij niet is veranderd. Misschien is het allemaal gewoontjes geworden tussen ons. Moeten we meer ons best doen? Hij is knap, er is niks mis met hem. Maar bij mijn oudcollega kan ik al gek worden van alleen zijn blik en z'n ogen. Heb ik bij mijn vriend ook wel als hij soms op een bepaalde manier naar me kijkt, maar bij mijn oud collega is het meteen raak. Het kan zijn dat ik mijn oudcollega gewoonweg veel aantrekkelijker vind. Hij is ook belachelijk knap en dan heb ik ook nog de emotionele klik met hem, waardoor ik eigenlijk alleen maar een verlangen heb naar intimiteit met hem. Als hij een kwal was had ik hem niet gemoeten. Maar naast die enorme aantrekkingskracht is er geestelijk ook een enorme klik.

Het gevoel wat ik voor die ander heb, moet ik zien terug te krijgen voor mijn vriend.

Poeh, heel eerlijk en vervelend om dit zo neer te zetten, maar dit is helaas mijn gevoel.

het is toch heel logisch dat je na 5 jaar niet gelijk drijfnat wordt ? zijn jullie beetje creatief in bed ? of is het een standaard rondje geworden ? bespreken jullie elkaars fantasieën ?

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 21:07 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:

Het is heel normaal, maar het maakt de relatie voor mij minder. Ik vond de seks eerst heel spannend. Nu vind ik het totaal niet meer spannend (vooral nadat we een poos samenwoonden werd het saaier). Ik heb vaker geen zin. Als we seks hebben voel ik mij, grof gezegd, minder opgewonden. Ik word moeilijker opgewonden. Waar ik eerst al opgewonden werd van iets heel kleins of dat ik ernaar verlangde om seks te hebben, heb ik dat nu echt niet meer bij hem. Ik merk dat het andersom bij hem niet zo is. Als we zoenen ofzo raakt hij al snel opgewonden, terwijl ik zoiets heb 'fijn hoor, maar krijg niet meteen zin in actie'. Ik kan knuffelen fijner vinden dan seks. Maar ik vind dat heel erg moeilijk om eerlijk toe te geven naar hem toe.

Seks is iets wat je samen doet en samen leuk moet maken. Ik snap dat het makkelijker is om spannende seks te hebben tijdens het vreemdgaan, maar als jij echt voor jouw huidige relatie wil gaan raad ik je aan om daar werk van te maken.

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 21:12 schreef Joene het volgende:

het is toch heel logisch dat je na 5 jaar niet gelijk drijfnat wordt ?

O?

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:07 schreef Frozen-assassin het volgende:

[..]

Besef je hoe ziekelijk dit klinkt? Echt walgelijk

Stel je niet zo aan zeg

Eigenlijk heb je maar één echte fout gemaakt in deze geschiedenis Pannekoek, en dat is hier dit topic openen. Zoals je hebt ondervonden nodigt het allerlei sociopaten uit om je langs hun morele meetlat te leggen om vervolgens te concluderen dat je de lucht die je ademt niet waard bent.

Schiet je niks mee op. Wel?

Je situatie is al lastig genoeg zonder dat je je zelfbeeld te grabbel moet gooien voor die idioten hier. Bovendien is je zelfbeeld sowieso al aangetast. Zoveel is duidelijk.

Je zult echt zelf moeten uitvogelen wat je hier verder nog mee moet rn of je er überhaupt nog iets mee moet. Dat laatste is een reele optie. Heus. Niet teveel luisteren naar mensen die zelf niet de consequenties van hun "wijze raad" zullen ondervinden.

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 21:21 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

O?

nou het is niet meer zo als de eerste keer of weken hè dat je het bed uitdrijft

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 21:37 schreef Joene het volgende:

[..]

nou het is niet meer zo als de eerste keer of weken hè dat je het bed uitdrijft

Ik drijf sowieso niet. Maar dat het makkelijker is de eerste keren wil niet zeggen dat het per definitie na verloop van tijd heel anders moet worden. Daar ben je toch echt zelf bij.

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 21:36 schreef Argento het volgende:
Eigenlijk heb je maar één echte fout gemaakt in deze geschiedenis Pannekoek, en dat is hier dit topic openen. Zoals je hebt ondervonden nodigt het allerlei sociopaten uit om je langs hun morele meetlat te leggen om vervolgens te concluderen dat je de lucht die je ademt niet waard bent.

Schiet je niks mee op. Wel?

Je situatie is al lastig genoeg zonder dat je je zelfbeeld te grabbel moet gooien voor die idioten hier. Bovendien is je zelfbeeld sowieso al aangetast. Zoveel is duidelijk.

Je zult echt zelf moeten uitvogelen wat je hier verder nog mee moet rn of je er überhaupt nog iets mee moet. Dat laatste is een reele optie. Heus. Niet teveel luisteren naar mensen die zelf niet de consequenties van hun "wijze raad" zullen ondervinden.

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 22:16 schreef HyrulePrincess het volgende:

[..]

Volgens mij moeten jullie eerst deel 1 ff doorlezen, dan zie je dat TS niet zoveel fatsoen heeft

Ik heb alles gelezen. Dank u.

Zo dan, deze is echt goed ontspoort.

Maar gelukkig heeft ze het die collega nog kunnen uitleggen en kan het sprookje weer voortgezet worden.

Ze leefden nog lang en "gelukkig"!

C'est la vie

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 21:07 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:

[..]

Het is heel normaal, maar het maakt de relatie voor mij minder. Ik vond de seks eerst heel spannend. Nu vind ik het totaal niet meer spannend (vooral nadat we een poos samenwoonden werd het saaier). Ik heb vaker geen zin. Als we seks hebben voel ik mij, grof gezegd, minder opgewonden. Ik word moeilijker opgewonden. Waar ik eerst al opgewonden werd van iets heel kleins of dat ik ernaar verlangde om seks te hebben, heb ik dat nu echt niet meer bij hem. Ik merk dat het andersom bij hem niet zo is. Als we zoenen ofzo raakt hij al snel opgewonden, terwijl ik zoiets heb 'fijn hoor, maar krijg niet meteen zin in actie'. Ik kan knuffelen fijner vinden dan seks. Maar ik vind dat heel erg moeilijk om eerlijk toe te geven naar hem toe.

Misschien vind ik hem minder aantrekkelijk terwijl hij niet is veranderd. Misschien is het allemaal gewoontjes geworden tussen ons. Moeten we meer ons best doen? Hij is knap, er is niks mis met hem. Maar bij mijn oudcollega kan ik al gek worden van alleen zijn blik en z'n ogen. Heb ik bij mijn vriend ook wel als hij soms op een bepaalde manier naar me kijkt, maar bij mijn oud collega is het meteen raak. Het kan zijn dat ik mijn oudcollega gewoonweg veel aantrekkelijker vind. Hij is ook belachelijk knap en dan heb ik ook nog de emotionele klik met hem, waardoor ik eigenlijk alleen maar een verlangen heb naar intimiteit met hem. Als hij een kwal was had ik hem niet gemoeten. Maar naast die enorme aantrekkingskracht is er geestelijk ook een enorme klik.

Het gevoel wat ik voor die ander heb, moet ik zien terug te krijgen voor mijn vriend.

Poeh, heel eerlijk en vervelend om dit zo neer te zetten, maar dit is helaas mijn gevoel.

Als ik dit zo lees, denk ik dat het weinig zin heeft om bij je vriend (man?) te blijven. Ik bedoel, waarom zou je met geweld bij iemand willen blijven waar je eigenlijk niet (meer) warm van wordt!?

[ Bericht 0% gewijzigd door Puntenjager op 22-08-2018 00:07:19 ]

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 21:36 schreef Argento het volgende:
Eigenlijk heb je maar één echte fout gemaakt in deze geschiedenis Pannekoek, en dat is hier dit topic openen. Zoals je hebt ondervonden nodigt het allerlei sociopaten uit om je langs hun morele meetlat te leggen om vervolgens te concluderen dat je de lucht die je ademt niet waard bent.

Schiet je niks mee op. Wel?

Je situatie is al lastig genoeg zonder dat je je zelfbeeld te grabbel moet gooien voor die idioten hier. Bovendien is je zelfbeeld sowieso al aangetast. Zoveel is duidelijk.

Je zult echt zelf moeten uitvogelen wat je hier verder nog mee moet rn of je er überhaupt nog iets mee moet. Dat laatste is een reele optie. Heus. Niet teveel luisteren naar mensen die zelf niet de consequenties van hun "wijze raad" zullen ondervinden.

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 23:05 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Als ik dit zo lees, denk ik dat het weinig zin heeft om bij je vriend (man?) te blijven. Ik bedoel, waarom zou je met geweld bij iemand willen blijven waar je eigenlijk niet (meer) warm van wordt!?

Waarom zou je überhaupt in een relatie willen zitten met iemand die altijd beter wil?

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 00:10 schreef Xa1pt het volgende:

[..]

Waarom zou je überhaupt in een relatie willen zitten met iemand die altijd beter wil?

Njah, diep in ons hart willen we dat allemaal natuurlijk. Het heeft alleen geen zin om alles op te blazen voor een marginale verbetering.

Maar in dit geval is er geen sprake van slechts 'beter'. Ze wordt gewoon niet meer warm van haar vent (helaas beslist geen unieke situatie) en van die andere kerel zeer zeker wel.

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 00:20 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Njah, diep in ons hart willen we dat allemaal natuurlijk.

Dat zegt vooralsnog meer over jou dan over die 'allemaal' natuurlijk.

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 00:26 schreef Xa1pt het volgende:

[..]

Dat zegt vooralsnog meer over jou dan over die 'allemaal' natuurlijk.

De 'wetten' van Darwin lijken me redelijk universeel. Dat die wetmatigheden opeens niet meer gelden als je in een relatie zit, heb ik nog nooit gehoord.

Dat je niet voor het minste of geringste een bestendige relatie beeindigt is natuurlijk logisch. Dat zeg ik er ook expliciet bij.

[ Bericht 0% gewijzigd door Puntenjager op 22-08-2018 00:41:49 ]

Van wie is dit een troll?

Gadverdamme deze TS is echt van een hoog narcistisch niveau.
Hopelijk is die ex collega net zo en neukt hij elke keer een andere kut.

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:20 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:

[..]

Hoe is het tussen jullie afgelopen?

Ze was woedend. We zijn uit elkaar gegaan maar het was me het allemaal waard.

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 01:51 schreef J0kkebr0k het volgende:

[..]

Je mag ook ff bij me langskomen. Ik heb nog bier en wijn.

Kan je dr gelijk even warm maken.

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 07:04 schreef Chai het volgende:

[..]

Jij leest ook gewoon wat je wilt lezen hè. Dat jij warm nu eenmaal als eendimensionaal geil leest betekent niet dat TS dat zo bedoelt.

Verder was voor iedereen wél duidelijk dat aantrekkingskracht en geilheid er an sich nog wel is, maar die spanning van nieuw vleesch niet meer.

Ik heb idd niet de eerste 300 posts gelezen. En in de post die ik quote in dit deel, stelt TS wel degelijk dat ze eigenlijk niet zo héél erg heet meer wordt van haar vriend (en van die ander wèl).

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 21:07 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:
Het is heel normaal, maar het maakt de relatie voor mij minder. Ik vond de seks eerst heel spannend. Nu vind ik het totaal niet meer spannend (vooral nadat we een poos samenwoonden werd het saaier). Ik heb vaker geen zin. Als we seks hebben voel ik mij, grof gezegd, minder opgewonden. Ik word moeilijker opgewonden. Waar ik eerst al opgewonden werd van iets heel kleins of dat ik ernaar verlangde om seks te hebben, heb ik dat nu echt niet meer bij hem. Ik merk dat het andersom bij hem niet zo is. Als we zoenen ofzo raakt hij al snel opgewonden, terwijl ik zoiets heb 'fijn hoor, maar krijg niet meteen zin in actie'. Ik kan knuffelen fijner vinden dan seks. Maar ik vind dat heel erg moeilijk om eerlijk toe te geven naar hem toe.

Misschien vind ik hem minder aantrekkelijk terwijl hij niet is veranderd. Misschien is het allemaal gewoontjes geworden tussen ons. Moeten we meer ons best doen? Hij is knap, er is niks mis met hem. Maar bij mijn oudcollega kan ik al gek worden van alleen zijn blik en z'n ogen. Heb ik bij mijn vriend ook wel als hij soms op een bepaalde manier naar me kijkt, maar bij mijn oud collega is het meteen raak. Het kan zijn dat ik mijn oudcollega gewoonweg veel aantrekkelijker vind. Hij is ook belachelijk knap en dan heb ik ook nog de emotionele klik met hem, waardoor ik eigenlijk alleen maar een verlangen heb naar intimiteit met hem. Als hij een kwal was had ik hem niet gemoeten. Maar naast die enorme aantrekkingskracht is er geestelijk ook een enorme klik.

Het gevoel wat ik voor die ander heb, moet ik zien terug te krijgen voor mijn vriend.

Poeh, heel eerlijk en vervelend om dit zo neer te zetten, maar dit is helaas mijn gevoel.

Ik ben (heel toevallig) dit topic beginnen volgen. En weet enerzijds niet goed wat ik hiervan moet maken. Anderzijds ben ik ergens wat "hooked", zoals je in een goede soap hebt. Wij mensen drijven ergens op verhalen zeker ? "Spanning". Saai trekt ons niet zo... (geen idee)

Zuiver filosofisch bekeken, blijf ik er bij. Dat lust en liefde twee verschillende zaken zijn. Liefde kun je in een saai hokje steken, waar het gelukkig kan zijn. Lust niet. Eros kun je niet bedwingen (rationaliseren, vangen), die gaat zijn eigen weg.

Ik heb onlangs twee boeken van Esther Perel gelezen ("Erotische Intelligentie" en "Liefde in verhouding"). Als je verhalen zoekt over mensen die verdeeld geraakten tussen lust en liefde. Die vreemd zijn gegaan (met alle gevolgen van dien), kun je in dat boek redelijk wat anekdotes vinden. Alsook hier en daar wat verklaringen. Over wat er mogelijks speelde.

Iets dat alvast "typisch" is (een gekend fenomeen), is dat wanneer de relatie verbroken wordt, de man/vrouw (van het koppel) bij zijn minnaar/minnares intrekt, die "nieuwe" relatie veelal geen lang leven beschoren is, of terug in dezelfde valkuil hervalt. De man/vrouw gaat terug vreemd (met een andere minnaar/minnares). Waardoor de persoon die in de oude relatie, de rol van minnaar/minnares bekleedde, nu zelf eens kan voelen, hoe dat voelt om "BEDROGEN" te zijn (waardoor ze mogelijks ook wat meer 'empathie' en voeling voor de ander in die rol krijgt, als je het zelf eens hebt meegemaakt).

Wat ik nog altijd niet goed begrijp, is waarom TS (Pannenkoekenplantje) daar niet heeft bij stil gestaan. Bij het gevoel van de ander. Haar vriend, toen ze seks met die andere man had. Dat is/was niet empathisch van haar. Is eerder egoïstisch (of narcistisch, zo je wilt). Ik kan begrijpen dat zulke mensen ergens in een soort "roes" -willen- verkeren. De lokroep van die roes (kick, adrenaline, passie, etc) is te sterk. Ze kunnen er geen weerstand aan bieden. Maar wat met het "geweten" (gevoel voor de ander), onze empathie ? Vind ik vreemd. Psychologisch boeiend, maar ook vreemd.

In de boeken van Esther Perel stond ook te lezen dat mannen/vrouwen die vreemdgingen en dit gedrag herhaalden, soms tot het inzicht kwamen wat er "precies" in hen speelde. Maar daarvoor is een soort van psycho-analyse of andere "bewustzijns" therapie voor nodig. Dat je meer tot inzicht komt in jezelf. Wat kom je tekort ? Aandacht ? Liep er iets fout in je jeugd ? Wat mis je precies ? Waarom zoek je dit via die seks (passie) op ? Wat hoop je daarin te vinden ? Bij die ander ? Etc...

Ook stond in die boeken te lezen, dat het vreemdgaan juist extra spannend is, omdat het 'fout' is. Omdat men dan eventjes een andere "rol" kan bekleden, die men in het echte leven verloren is (door de routine bv). Feit is ook dat het moeilijker is nog heel hevig seksueel opgewonden te worden bij iemand, waar er ondertussen een enorme liefdesband (intimiteit) is gegroeid. Veel heter is het om stiekem ergens seks te hebben (op allemaal "verborgen" en "spannende" plaatsjes). Dat draagt bij aan de kick. Seks met een "vreemde". Het gebruiken staat dan meer centraal, het persoonlijke op de achtergrond (je kent elkaar niet en wilt elkaar ook niet echt "beter" = volledig, leren kennen, enkel de leuke en spannende dingen). Terwijl bij liefde dat persoonlijke juist wel centraal staat. Liefde is TOTAAL (kan ook het tekort omarmen). Lust is meer object (ego - orgastisch) gericht en FRAGMENTARISCH. Bij lust (eros) staat het gebruiken centraal. Ik herinner me nog (op een andere website waar ik eventjes vertoefde) dat er een dame was, die ervan genoot om gangbangs te hebben met heel veel mannen. Hoe heviger, onpersoonlijker zijn hun zaad in haar mond spoten (bv bij het pijpen) hoe intenser ze daarvan genoot. Zij wou echt zeer 'dierlijk' (onpersoonlijk) gebruikt worden, zich een slet ("slut") voelen. Dat was haar grote kick (roes). Enige vorm van affectiviteit (persoonlijkheid, empathie) maakte die kick bij haar stuk. Eros -passie- is gewoon ergens een beest (Duivel). Je kan dat rationeel niet echt plaatsen. Iedere persoon heeft daarin zijn eigen kicks en fetishes. Eros (die dierlijke, wilde passie) is een beest dat je liefdevol niet bij één persoon kan houden. Dat vlakt zowiezo af.

Esther Perel geeft in haar boeken tips, hoe je het seksleven in je relatie terug spannend kan maken. Door hier samen met je partner over te praten, na te denken. Over seks moet ook gesproken worden (niet enkel zomaar 'blind' gedaan). Zo kun je de seks bv eens op andere plaats te doen, of iets stiekem, of met attributen, etc. Alsook jezelf (je rol van man/vrouw/moeder/vader) eventjes opzij kunnen en durven zetten, zodat het vuur van Eros terug gaat stromen. Probeer die slet eens te spelen. Of die verleider. Vergeet dat je op dat moment je partner (of de man/vrouw van je kinderen voor je hebt). Laat dat idee terug los. Dat is goed voor het vuur in de slaapkamer (of elders). Trek eens een pakje aan, doe eens zot (speels). Zodat dat speelse kind terug in je wakker wordt. Dat kan voor Eros enorm helpen.

Al denk ik (zuiver filosofisch gezien) dat voor veel mensen dit nooit voldoende zal zijn. Ze kunnen van die "verboden" snoepjes toch maar niet afblijven. Sommige mensen zullen altijd ergens "vreemdgaan". Van de ene kortstondige relatie/affaire naar de andere duiken. Omdat ze die passie teveel nodig hebben. Dit 'blinde' verlangen drijft hen. Ook al maakt het tegelijk veel kapot. Eros heeft naast een heel passionele (vervullende) kant ook een heel verwoestende kant Iemand de Film Damage met Jeremy Irons ooit gezien ? Dan weet je waarover ik spreek. Schitterende film. Vreselijke tragedie. De tragedie van Eros (passie, lust).

Andere mensen (zeker mensen die meer naar het aseksuele spectrum neigen) hebben daar allemaal zo geen behoefte aan, om aan die wensen van Eros te voldoen. Zij vinden rust in de liefde (in de relatie, een baken, ANKER punt) en ervaren spanning in andere activiteiten. Hoeven al dat seks (onze losgeslagen hormonen ) zo niet. Dit is gewoon voor iedereen anders. Ieder mens vertelt daarin zijn verhaal. En dat vind ik zelf heel boeiend. Ik hoor graag verhalen. Schrijf ze zelf ook graag. Veel te wollig, dat weet ik. Maar ieder zijn stijl

Esther Perel heeft in haar boeken geprobeerd om zo "neutraal" mogelijk te blijven. En dat vond ik heel mooi (een "correct" uitgangspunt). Zowel de persoon die "vreemd" gaat, als de persoon die "bedrogen" is, heeft recht op zijn gevoel, zijn verhaal, zijn waarheid. Het is ergens de kunst daar in het midden te proberen staan. Zoals men ook in de gestalttherapie beoogt. Dat "nul" (referentie) punt te vinden. Iets wat je ook bij Osho (die Goeroe, en ja, ik blijf fan, sorry ) terugvindt.

Je schreef: "Ik vind dat heel erg moeilijk om eerlijk toe te geven naar hem toe.". Je wilt je vriend niet kwetsen door dit niet te zeggen. Echter kwets je hem toch (ook door het niet te zeggen) en zelfs veel meer (denk ik). Waarom dit liefdevol voor hem verzwijgen ? Dat je niet meer zo opgewonden van de seks met hem wordt. Dat heeft niet zozeer iets met "hem" te maken (al kan hij wel daarin een klein beetje manoeuvreren, zoals ieder). Maar meer met "jou". Jouw psychologie (van het verlangen, zie ook Lacan). Want jij bent het die die kick niet meer zo sterk voelt nu. En daardoor met jezelf in de knoop bent geraakt...

Ik weet niet, zou het geen idee voor jullie als koppel (en dus zeker voor jou !) zijn om eens SAMEN naar een parenclub te gaan ? Zodat je seks (passie, lust) met andere mensen kan ervaren ? Ik zag onlangs een reportage op de Belgische tv, van Luk Alloo, die met dergelijk koppel een gesprek over liefde en lust had. Zij kozen ervoor om te SWINGEN. En dat hielp hen. De vrouw moest er eerst niet zo van weten, echter uit liefde voor haar man, is ze erin meegegaan. En nu geniet ze hier ook enorm van. Is ze helemaal enthousiast. Misschien is dat een optie voor je ?

De beste groeten,
JTL

[ Bericht 1% gewijzigd door JustTalkLove op 22-08-2018 10:37:13 ]

Het kan ook zijn dat TS ergens verslaafd is aan een soort "selectieve vorm" van aandacht. Begrijpelijk. Maar ook dat is ergens wat 'narcistisch' (vanuit ons ego). En niet echt empathisch.

Ik weet het allemaal niet goed. Sommige mensen proberen haar hier te helpen, andere beschimpen haar. Dat is allemaal aandacht (positief of negatief). En seks (de blik van de ander) is ook ergens een vorm van aandacht. Misschien is het een aandachtsstoornis die hier speelt (geen idee). Ik ben geen psycholoog van opleiding. Al lees ik er wel veel over.

Het is me toch allemaal wat

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:31 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:

[..]

Dit hoef je niet meer te vragen, want je weet best dat ik het hem niet ga vertellen op dit moment.

Ik vind het wel prettig om mensen te lezen die hetzelfde hebben meegemaakt en hoe dat is verlopen.

Bah bah.....en maar je vriend voorliegen en beledigen.....lekkere catch ben jij.
Ik hoop echt dat je vriend je betrapt en hij je keihard de deur wijst!

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 14:40 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:

[..]

Hoe hebben jullie eraan gewerkt? Hoe reageerde je ex en waarom werkte het uiteindelijk toch niet?

We zijn direct nadat ze erachter kwam een paar dagen weg gegaan - vrij genomen, auto gepakt en even naar een andere omgeving. Daar veel gepraat en gepraat.

Uiteindelijk gewoon proberen de draad weer op te pakken. Hier natuurlijk veel respect voor mijn (ex) vriendin dat ze daar de moeite en tijd voor nam. Gewoon leuke dingen plannen en doen. En ik heb geprobeerd het vertrouwen terug te winnen door ook meer tijd te steken in haar.

Nu is het weliswaar om andere redenen uit gegaan (meer vriendschap dan liefde). Dus nu kunnen we gewoon goed met elkaar om gaan, maar dus niet als "vriendje + vriendinnetje". Ze zegt wel dat het er diep van binnen mogelijk wel mee te maken heeft, dat ze er een punt achter heeft gezet. Kan ik ook wel begrijpen, want als je zeg maar nu al (dus na 7 jaar) vreemd gaat, hoe moet dat dan over 10, 20, 30 jaar?

quote:

Op dinsdag 21 augustus 2018 20:31 schreef Pannenkoekenplantje het volgende:

[..]

Dit hoef je niet meer te vragen, want je weet best dat ik het hem niet ga vertellen op dit moment.

Ik vind het wel prettig om mensen te lezen die hetzelfde hebben meegemaakt en hoe dat is verlopen.

Vooruit, dan heb ik hier nog een mooi verhaaltje voor je.

Ik heb twaalf jaar een relatie gehad met wat achteraf de grootste fout van mijn leven is geweest. Negen jaar zijn we getrouwd geweest en hebben we drie kinderen gekregen. De laatste 4,5 jaar is ze vreemd gegaan. Ik kwam erachter toen het 2,5 jaar aan de gang was en heb haar geconfronteerd. Met mijn stomme kop geloofde ik haar nog toen ze zei dat er nooit echt seks had plaatsgevonden en dat ze er echt echt mee zou stoppen. Nooit heeft ze ook maar de minste excuses aangeboden voor haar gedrag.

Eigenlijk wist ik daardoor dat ze het weer zou doen. Eenmaal een vreemdganger, altijd een vreemdganger. En ruim een jaar geleden was het weer precies hetzelfde liedje. Nog steeds met dezelfde gast. Ik kwam een dag eerder met de kinderen terug van vakantie ('s nachts gereden), dook het bed in en rook gelijk dat er een ander gelegen had. Toen was de maat wel vol.

Jij beseft niet wat je aanricht bij je partner. Geloof me, de kans is behoorlijk dat hij er toch een keer achter komt. Goede kans dat je medevreemdganger nu jij hem bruusk blokkeert een anoniem berichtje richting je vriend gaat sturen. Dan wordt het echt nog een stuk lastiger uit te leggen.

Men zal wel over me heen gaan vallen, maar het valt me toch op hoe vaak vreemdgaande vrouwen zo empathieloos/gewetenloos kunnen spreken over die daad. Ze lijken het vaak te zien als iets dat ze niet kunnen tegenhouden en dat je dat dan ook niet hoeft tegen te houden. Ik ben in mijn huwelijk heel veel onwijs knappe en intelligente vrouwen tegengekomen via mijn werk (universiteit), maar heb nooit de onbedwingbare behoefte gehad dat contact een bepaalde richting op te sturen. Wat ik wel deed, was open zijn richting mijn vrouw als er weer veel werd samengewerkt met een leuk collegaatje. Als je dat doet, is de spanning al voor een groot deel weg en haal je het ook niet snel meer in je hoofd om verder te gaan.

Er lijkt ook wel een vreemdgaancultuur zich te ontwikkelen door alle social media. Het is zoveel makkelijker geworden om met anderen in contact te komen en om zaken geheim te houden...
De hele situatie heeft mij echt flink beschadigd. Dacht ik eerst dat ik het nog redelijk snel kon verwerken, nu ben ik gewoon ronduit depressief. Zij gaat verder met haar leventje van rondneuken, heeft de kinderen, heeft de helft van mijn pensioen, heeft alimentatie en feitelijk heb ik niks, behalve een leeg huis en een kutgevoel dat ik zelf moet oplossen. DAT is wat jij ook aanricht. Ik hoop echt dat je wat zelfreflectie ontwikkelt, want nu ben je gewoon een van die vele egocentrische vreemdgangers, die het niks boeit wat het voor je echte partner betekent.

Edit: Ohja, waarschijnlijk is mijn jongste niet eens van mij....

Gisteren stond er een aardige column in (volgens mij) de metro:


_{Sorry voor het beetje warrige verhaal; ik typ telkens een stukje tussen mijn werkzaamheden door.}

[ Bericht 1% gewijzigd door Hi_flyer op 22-08-2018 11:31:10 ]

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 11:23 schreef Hi_flyer het volgende:

[..]

Vooruit, dan heb ik hier nog een mooi verhaaltje voor je.

Ik heb twaalf jaar een relatie gehad met wat achteraf de grootste fout van mijn leven is geweest. Negen jaar zijn we getrouwd geweest en hebben we drie kinderen gekregen. De laatste 4,5 jaar is ze vreemd gegaan. Ik kwam erachter toen het 2,5 jaar aan de gang was en heb haar geconfronteerd. Met mijn stomme kop geloofde ik haar nog toen ze zei dat er nooit echt seks had plaatsgevonden en dat ze er echt echt mee zou stoppen. Nooit heeft ze ook maar de minste excuses aangeboden voor haar gedrag.

Eigenlijk wist ik daardoor dat ze het weer zou doen. Eenmaal een vreemdganger, altijd een vreemdganger. En ruim een jaar geleden was het weer precies hetzelfde liedje. Nog steeds met dezelfde gast. Ik kwam een dag eerder met de kinderen terug van vakantie ('s nachts gereden), dook het bed in en rook gelijk dat er een ander gelegen had. Toen was de maat wel vol.

Jij beseft niet wat je aanricht bij je partner. Geloof me, de kans is behoorlijk dat hij er toch een keer achter komt. Goede kans dat je medevreemdganger nu jij hem bruusk blokkeert een anoniem berichtje richting je vriend gaat sturen. Dan wordt het echt nog een stuk lastiger uit te leggen.

Men zal wel over me heen gaan vallen, maar het valt me toch op hoe vaak vreemdgaande vrouwen zo empathieloos/gewetenloos kunnen spreken over die daad. Ze lijken het vaak te zien als iets dat ze niet kunnen tegenhouden en dat je dat dan ook niet hoeft tegen te houden. Ik ben in mijn huwelijk heel veel onwijs knappe en intelligente vrouwen tegengekomen via mijn werk (universiteit), maar heb nooit de onbedwingbare behoefte gehad dat contact een bepaalde richting op te sturen. Wat ik wel deed, was open zijn richting mijn vrouw als er weer veel werd samengewerkt met een leuk collegaatje. Als je dat doet, is de spanning al voor een groot deel weg en haal je het ook niet snel meer in je hoofd om verder te gaan.

Er lijkt ook wel een vreemdgaancultuur zich te ontwikkelen door alle social media. Het is zoveel makkelijker geworden om met anderen in contact te komen en om zaken geheim te houden...
De hele situatie heeft mij echt flink beschadigd. Dacht ik eerst dat ik het nog redelijk snel kon verwerken, nu ben ik gewoon ronduit depressief. Zij gaat verder met haar leventje van rondneuken, heeft de kinderen, heeft de helft van mijn pensioen, heeft alimentatie en feitelijk heb ik niks, behalve een leeg huis en een kutgevoel dat ik zelf moet oplossen. DAT is wat jij ook aanricht. Ik hoop echt dat je wat zelfreflectie ontwikkelt, want nu ben je gewoon een van die vele egocentrische vreemdgangers, die het niks boeit wat het voor je echte partner betekent.

Edit: Ohja, waarschijnlijk is mijn jongste niet eens van mij....

Gisteren stond er een aardige column in (volgens mij) de metro:
[ afbeelding ]

_{Sorry voor het beetje warrige verhaal; ik typ telkens een stukje tussen mijn werkzaamheden door.}

Dude, je jongste is waarschijnlijk niet van jou? Dat is echt fucked up.

quote:

Op woensdag 22 augustus 2018 11:23 schreef Hi_flyer het volgende:
Vooruit, dan heb ik hier nog een mooi verhaaltje voor je...

Knap verwoord. En goed dit hier eens te plaatsen. Het perspectief van de ander (de persoon die bedrogen is).

Ik vraag mezelf psychologisch soms af, hoe het komt dat de ene persoon wel een "geweten" heeft. Dit geweten (het gevoel voor de ander) kan blijven behouden. Daar rekening mee houden. Zichzelf tekort doen, etc. Waar andere personen dit niet kunnen.

Dergelijk verlies van bewustzijn (voor het gevoel van de ander, het denken aan de ander), kan mogelijks door alcohol, onze hormonen, en wat nog allemaal "getriggerd" geraken. Ik weet niet of neuro-psychologen daar al eens onderzoek naar hebben gedaan (zou hen die vraag graag eens stellen). Maar naar mijn gevoel kan "lust" (met een stijging van dopamine in de hersenen) ervoor zorgen, dat de werking van het geweten afzwakt Waardoor je minder "mens" wordt. Meer dier.

Je merkt dit genoeg wanneer mensen bv teveel gedronken hebben, de PFC (prefrontale cortex) die ervoor zorgt dat we onze meer dierlijke instincten onderdrukken (ons fatsoenlijk gedragen, geen kwetsende dingen zeggen, etc) wordt door die drank wat lam gelegd. Dan krijg je pas echt een 'lamzak' (een woord dat hier in deel 1 viel).

Een ander iets, is dat zoveel mensen tegenwoordig leven vanuit een soort "egoïsme". Men wilt liefde, passie, een dikke bankrekening en wat nog allemaal hebben/voelen. Velen leven soms zo sterk vanuit zichzelf. Zo narcistisch. Ik begrijp dat niet goed...

Alsof "liefde" een koopwaar geworden is.
Als gevolg van ons neo-liberaal marktdenken ?

Geen idee.

Waar ik persoonlijk niet goed tegen kan, is al die "pijn" die wordt aangebracht. Zoals in jouw verhaal. Sommige mensen zijn daar echt ongevoelig voor. Voor de ander zijn pijn, verdriet. Ze denken in hoofdzaak aan zichzelf (hun eigen geluk, gevoel). Tja...

Worden we ergens allemaal niet wat te narcistisch ?
Is er niet meer nood aan empathie ?
Aan jezelf "tekort" kunnen doen.
Dit tekort (wat ook liefde is) te omarmen.

Geen idee.

Velen liegen, bedriegen en leven er ergens maar op los. In een soort van blind hedonisme.
Het leven als een pretpark. Tot de show over is.