Ultimatum stellen of toch niet?

quote:

Op dinsdag 7 augustus 2018 22:40 schreef Seven. het volgende:
Ik zou in deze gewoon zeggen 'ga je mee naar mijn ouders?'. Als hij tegenstribbelt, gewoon zeggen dat je geen zin hebt om zijn scharrel te zijn en dat het dus voorbij is.

En dan verder ook geen woorden aan vuil maken, weggaan en niet omkijken.

Precies dit.
Ik heb persoonlijk nooit begrepen waarom emotionele afhankelijkheid voor bepaalde mensen veiliger/ fijner aanvoelt dan zelfrespect en gelijkwaardigheid. Wanneer IK persoonlijk mij niet zou willen binden om wat voor reden dan ook, zou deze situatie oke zijn. Maar dat is dan MIJN eigen keuze.Maar door zo een slappe smoes een scharrel of "iets zonder naam" met een man hebben?,want hij is bang in de liefde, eerder teleurgesteld en bla bla? Dit is echt de oudste smoes ter wereld. Valt mij ook op dat meestal vrouwen hierin trappen, want (ervaren) mannen pikken dit niet. En wel lekker de gezelligheid, seks, bij elkaar zijn, uit eten, maar geen schoonouders, geen verplichtingen? En dit duurt al EEN HALF JAAR, wanneer je intussen al donders goed weet wat je met iemand wil? Hij is een baas, heeft het prima voor elkaar! Wat HIJ wil, gebeurt in deze vriendschap, in plaats van wat BEIDEN willen. Na een half jaar weet je of je echt verliefd op iemand kan worden en echt van iemand kan gaan houden. Natuurlijk zijn er geen garanties in het leven, maar je weet in je hart of het potentieel er is of niet. Dus ook hij weet het allang. Een goed gesprek voeren, maak er geen groot drama van. Reageert hij twijfelachtig, draait hij erom heen, wordt hij boos of is hij zogenaamd in de war en weet hij niet wat hij wil? Ga verder met je leven, het ligt niet aan jou, twijfel niet aan jezelf, move on!!