Beste allemaal,
Ik zit met een dilemma.
Sinds september vorig jaar heb ik een lieve vriendin.
Ik heb haar op de braderie van Waalwijk ontmoet.
Ik kom zelf niet uit Waalwijk maar als uitzendkracht bij een evenementenbureau voor studenten werd ik daar naar toe gestuurd om typisch Nederlandse versnaperingen te verkopen zoals stroopwafels en boterkoek.
Het was een vrij warme dag en zij liep met een groepje vrienden rond. Het probleem was toen al direct zichtbaar. Ze behoort tot een rechtse groep. Zeg maar gerust extreem rechts. De meeste van haar vrienden zijn skinheads en lopen in van die zwarte bomberjacks met Nederlandse vlaggetjes en dragen grote legerlaarzen. Later leerde ik dat haar vrienden de meest extreme opvattingen er op na houden over buitenlanders, moslims, Joden, en alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft.
Zij had ook een typische bomberjack maar voor de rest zag ze er normaal uit. Hoe je het ook wendt of keert. Ik voelde me meteen tot haar aangetrokken, iets in haar ogen, haar gezicht. Ik zag dat ze mij ook leuk vond toen onze ogen elkaar ontmoetten. Ik durfde haar groepje niet te benaderen en zij stapte ook niet direct op mij af. Pas later die avond, bij de bonte avond van de braderie waar iedereen een drankje stond te doen, kwam ik haar opnieuw tegen. Ze was alleen, haar bomberjack was uit en ze maakte een meer dan normale indruk. Ik stapte op haar af en al snel raakten we aan de praat. Diezelfde avond ben ik bij haar blijven slapen.
Zoals gezegd vond ik haar echt leuk. De volgende dag zijn we in Waalwijk wat gaan eten. We hadden echt een klik. Konden over van alles praten. Toch wilde ik weten hoe het zat met dat clubje vrienden van haar. Ze zei dat ze erin was opgegroeid. Haar ouders en haar broers hebben zich allemaal aangesloten bij extreemrechtse groepjes en verbanden door Nederland en Vlaanderen. Ze snapte dat ik haar om deze reden niet leuk zou vinden. Ze verzekerde me dat ze niet zo extreem was als de rest van haar familie, of vrienden, maar je moet toch ergens bijhoren voegde ze daaraan toe.
Ik besloot haar een kans te geven. De weken en maanden daarna waren fantastisch. We zijn zelfs op vakantie naar Frankrijk geweest, op een camping aan een meer, in een woord geweldig. Toch heeft dat extreem-rechts gedachtegoed mij nooit losgelaten, en niet ten minste door haar eigen opmerkingen. Zo zaten we op een terras en was er een donkere ober. Toen hij haar iets vroeg weigerde ze antwoord te geven. Het was zeer beschamend en ik moest het maar afhandelen. Ik vroeg haar er naar en het enige wat ze zei was dat ze niet had gemerkt dat hij tegen haar praatte.
Ook verwijst ze vaak naar de Tweede Wereldoorlog en vooral naar Nazi's. En zeker niet ten goede. Haar adoratie voor figuren als Hitler blijkt uit tal van kleine en grote dingen. "Als hij nog geleefd had", "als mensen hem beter begrepen hadden", "en kijk eens naar wat hij allemaal voor Duitsland heeft gedaan". En dat is niet het ergste. Haar hekel voor Joden steekt ze niet eens onder stoelen of banken. Als Israel ten sprake komt dan loopt ze weg. Als Trump ter sprake komt dan zegt ze dat de Joden hem gebruiken, dan weer zegt ze dat de Joden hem kapot proberen te maken, en dan weer zegt ze Trump te haten omdat hij Israel zo steunt.
Het ergste van dit alles is dat ik zelf Joods ben, niet praktiserend, maar toch. En dat weet ze niet. Nu zullen jullie wel denken wat doe je nog bij haar. Maar de bovenstaande momenten komen niet elke dag voor. Sterker nog bijna nooit. Ook omdat we allebei gevoelige onderwerpen willen vermijden. We weten dat we het niet met elkaar eens zijn en over niet-politieke onderwerpen, etc, vullen we elkaar gewoon bijzonder aan. Maar mijn achtergrond, ben ik bang, zou nog wel eens een probleem kunnen gaan worden voor haar.
Volgende week wil ze mij voorstellen aan haar familie. Ik ben zeer bang dat ze op basis van mijn achternaam erachter gaan komen dat ik Joods ben. Of vragen gaan stellen. Ik heb haar vrienden of familie nooit echt ontmoet, we proberen elkaar altijd op neutrale punten te zien, maar ik wil ook niet liegen. En na bijna een jaar heb ik het gevoel dat er iets moet veranderen. Zij of ik?
Elke tip is meer dan welkom.
Groet,
Slaro