In mijn ervaring komt de echte big smile vaak als de verhalen over de kleinkinderen gaan.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 13:02 schreef Elpis het volgende:
[..]
Ah ja dan had ze vast niet verwacht nooit oma te zullen worden. Maar goed ieder moet doen waar hij zich goed bij voelt en je bent niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Zou je ook een kleinkind kunnen adopteren?
[..]
Mja maar zij heeft niet veel aan jouw ervaringen. Dat zijn toch meestal 'daar moet je bij geweest zijn'-momenten. Dat kind dat binnenkomt hoort wel bij haar 'ervaring' op dat moment.
Je klinkt wat verongelijkt.
Maar vind je dan dat je ouders nog steeds die tijd en aandacht ook voor jou moeten hebben? Je bent toch al lang en breed volwassen en het huis uit?quote:Op dinsdag 12 juni 2018 13:09 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
In mijn ervaring komt de echte big smile vaak als de verhalen over de kleinkinderen gaan.
En staan ze zowat iedere week langs de lijn bij sportwedstrijden van het grut.
Mijn hobby heeft hun belangstelling niet zo. Dus als ik uitvoering heb zijn ze er zelden bij, tenzij ik ze nadrukkelijk vraag. Voelt voor mij een beetje als een ‘moetje’ voor hen. Ze hebben natuurlijk ook de vrijheid om nee te zeggen, maar dat doen ze niet, dus zo heel verschrikkelijk zullen ze het ook niet vinden.
Maar ik ervaar er wel een verschil in. Alsof ze het bij mij allemaal wel hebben gezien, maar de dingen van de kleinkinderen zijn nieuw en interessant. En kleine kinderen wil je minder snel teleurstellen dan een volwassene, want ‘die snapt dat wel’ . Of zo.
Nu is mijn snapvermogen best groot, en zo in de luwte leven geeft ook ruimte om mijn eigen dingen te doen, maar soms steekt het.
invriezen werkt goed genoegquote:Op dinsdag 12 juni 2018 12:14 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Denk je dat een arts je op jouw leeftijd, met jouw voorbehoud ‘want stel dat ik het later toch wil’ zou opereren?
Ja dat kan ook.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 13:09 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
In mijn ervaring komt de echte big smile vaak als de verhalen over de kleinkinderen gaan.
En staan ze zowat iedere week langs de lijn bij sportwedstrijden van het grut.
Mijn hobby heeft hun belangstelling niet zo. Dus als ik uitvoering heb zijn ze er zelden bij, tenzij ik ze nadrukkelijk vraag. Voelt voor mij een beetje als een ‘moetje’ voor hen. Ze hebben natuurlijk ook de vrijheid om nee te zeggen, maar dat doen ze niet, dus zo heel verschrikkelijk zullen ze het ook niet vinden.
Maar ik ervaar er wel een verschil in. Alsof ze het bij mij allemaal wel hebben gezien, maar de dingen van de kleinkinderen zijn nieuw en interessant. En kleine kinderen wil je minder snel teleurstellen dan een volwassene, want ‘die snapt dat wel’ . Of zo.
Nu is mijn snapvermogen best groot, en zo in de luwte leven geeft ook ruimte om mijn eigen dingen te doen, maar soms steekt het.
Dat is toch geen antwoord op mijn vraagquote:
Ik zeg nergens dat ze net zoveel tijd en aandacht aan mij moeten besteden als aan de kleinkinderen. Natuurlijk wordt dat anders als je volwassen wordt. En dat is prima. Als ze net zoveel aandacht aan mij zouden geven als aan de kleinkinderen zou ik het benauwend vinden.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 13:17 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Maar vind je dan dat je ouders nog steeds die tijd en aandacht ook voor jou moeten hebben? Je bent toch al lang en breed volwassen en het huis uit?
Ja, als het in die verhoudingen is snap ik je punt.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 13:37 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Ik zeg nergens dat ze net zoveel tijd en aandacht aan mij moeten besteden als aan de kleinkinderen. Natuurlijk wordt dat anders als je volwassen wordt. En dat is prima. Als ze net zoveel aandacht aan mij zouden geven als aan de kleinkinderen zou ik het benauwend vinden.
Maar tussen elke twee weken spontaan langs de lijn staan en één keer per jaar, door mij uitgenodigd, naar een uitvoering van mij komen...
Of bij een bezoekje aan mij 90% van de tijd over de kinderen praten, 5% over zichzelf en 5% over mij.
Daarin zit voor mij toch wel een verschil in aandacht. Zowel qua tijd als qua gevoel.
Lijkt me ook weer lastig, maar dan op een andere manier.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 13:30 schreef Elpis het volgende:
[..]
Ja dat kan ook.
Ik herken het deels, want mijn ouders vragen zelden naar de dingen in mijn leven, maar ook niet naar mijn kinderen. Laat staan dat ze langs de lijn staan. Terwijl ik altijd dacht dat mijn moeder kinderen juist leuk vond.
Helemaal prima hoor. Ook daarvoor geldt dat iedereen moet doen wat hem zelf gelukkig maakt. Ik verwonder me slechts.
wil het al zo lang ik weet dat het kan.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 13:33 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Dat is toch geen antwoord op mijn vraag
Maar je hoeft mij niet te overtuigen, succes met het overtuigen van een arts.
En weet zij wat jij (niet) wil?quote:Op dinsdag 12 juni 2018 14:08 schreef tailfox het volgende:
[..]
wil het al zo lang ik weet dat het kan.
Maar ja vriendin heeft nogal kinderwens
Ik geloof niet dat die er veel van vinden. Andere opa en oma zien ze regelmatiger bij verjaardagen en ze gaan de puberfase in en krijgen dus hun eigen bezigheden. Ik weet nog dat ik als puber ook niet zoveel zin had in opa en oma.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 14:06 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Lijkt me ook weer lastig, maar dan op een andere manier.
Hoe vinden de kinderen dat, dat opa en oma er weinig zijn?
Waarom vond je samenwonen een goed idee? Je hoopt dat 1 van de 2 van gedachten verandert?quote:Op dinsdag 12 juni 2018 14:08 schreef tailfox het volgende:
[..]
wil het al zo lang ik weet dat het kan.
Maar ja vriendin heeft nogal kinderwens
omdat ze het geaccepteerd heeft.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 14:16 schreef Elpis het volgende:
[..]
Waarom vond je samenwonen een goed idee? Je hoopt dat 1 van de 2 van gedachten verandert?
Gelukkig dat je kinderen er weinig van vinden Want hoe zou je het dan uitleggen....quote:Op dinsdag 12 juni 2018 14:15 schreef Elpis het volgende:
[..]
Ik geloof niet dat die er veel van vinden. Andere opa en oma zien ze regelmatiger bij verjaardagen en ze gaan de puberfase in en krijgen dus hun eigen bezigheden. Ik weet nog dat ik als puber ook niet zoveel zin had in opa en oma.
Kan je er met je ouders over praten? (En nee ik heb het ook nog nooit aangekaart, maar ik zoek zelf ook niet veel contact met ze om eerlijk te zijn. Ik zou me wat hypocriet voelen het aan te kaarten ).
Oftewel je hebt een paar jaartjes lol (hoewel je je dat kan afvragen als ik je vorige topic eens lees) en daarna uit elkaar als zij het tijd vindt worden voor kinderen? Ok. Niet veel anders dan gewoon opvolgende relaties hebben alleen weet je nu dat de kans erop aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ligt. Moet kunnen.quote:
Wauw. Zo’n diepe wens voor de rest van je leven opgevenquote:
Het gaat niet per se om sterke verhalen/anekdotes.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 13:02 schreef Elpis het volgende:
[..]
Ah ja dan had ze vast niet verwacht nooit oma te zullen worden. Maar goed ieder moet doen waar hij zich goed bij voelt en je bent niet verantwoordelijk voor haar geluk.
Zou je ook een kleinkind kunnen adopteren?
[..]
Mja maar zij heeft niet veel aan jouw ervaringen. Dat zijn toch meestal 'daar moet je bij geweest zijn'-momenten. Dat kind dat binnenkomt hoort wel bij haar 'ervaring' op dat moment.
Je klinkt wat verongelijkt.
zo leuk ben ik blijkbaar.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 14:24 schreef Cat-astrophe het volgende:
[..]
Wauw. Zo’n diepe wens voor de rest van je leven opgeven
Zij maakt(e) er grapjes over, hij mag er niks over zeggen. Hij maakt er een grapje over en krijgt de wind van voren. Dát vind ik hypocriet.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 12:47 schreef tombolafan het volgende:
[..]
Waarom? Ze heeft toch aan hem aangegeven dat ze toch wel kinderen wil? Dan is het imho niet heel vriendelijke van hem er grapjes over te gaan maken...
In familie-apps is het ook altijd goed te merken. Post iemand een leuk niet-kleinkind-gerelateerd nieuwtje dan is het van ‘leuk!’ en 'nice'.quote:Op dinsdag 12 juni 2018 11:02 schreef Cat-astrophe het volgende:
Wat ik wel vervelend vind is dat gesprekken in de familie vrijwel alleen over de (klein)kinderen gaan. Dat ik het gevoel heb meer moeite te moeten doen om mijn verhaal te laten horen tussen alle leuke dingetjes die de kinders hebben gedaan of gaan doen. Herkenbaar?
als de situatie in de tussentijd veranderd is en hij weet hoe ze er nu over denkt dan is dat niet hypocriet maar terecht imhoquote:Op dinsdag 12 juni 2018 14:39 schreef Drizzt_DoUrden het volgende:
[..]
Zij maakt(e) er grapjes over, hij mag er niks over zeggen. Hij maakt er een grapje over en krijgt de wind van voren. Dát vind ik hypocriet.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |