Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #183

Hier een andere ervaring. Ik vond ivf echt heel vervelend, maar ik heb wisselende ervaringen. Eerste poging vooral heel veel last van bijwerkingen. Punctie kan ik mij echt niks meer van herinneren. 2e poging minder bijwerkingen, maar een helse punctie, daar heb ik echt angst van ontwikkeld (eendenbek zien als ik onderzocht moet worden vaginaal is tegenwoordig instant een paniek aanval plus huilen) 3e poging ik voelde mij prima, punctie weer erg pijnlijk. Alleen volgens mijn man en collega’s was ik niet te genieten tijdens de periodes van hormoonspuiten, zelf heb ik dat vooral de laatste keer echt niet zo ervaren

Ik trok het lichamelijk ook prima, mentaal een stuk minder. Vooral dat wachten op de uitslag. En nu of het wel plakt.

Geestelijk herken ik wat nikki zegt, daar kom ik nu pas echt achter. Tijdens het traject ging ik eigenlijk alleen maar door. Tuurlijk was er wel de angst en de twijfel en de enorme klap dat het niet gelukt was en we kinderloos zouden blijven. Wat het echt met ons en met mij gedaan heeft, dat krijgt nu pas langzaamaan een plekje.

Maar voor mij was de impact er ook lichamelijk wel. De hormonen maakten mijn fysieke belasting vrijwel nul. Tel daarbij op dat ik van het oosten van het land naar het noorden van het land moest reizen, om de dag, met de trein. Er was voor mij geen sprake van kunnen werken, of zelfs gezellig afspreken in die tijden. Dan was er alleen maar het traject. Plus dat ik de punctie als erg naar heb ervaren, en mijn man ook. Ik reageerde erg slecht op de verdoving/pijnstilling die ik bij de punctie kreeg. Hierdoor dipte mijn hartslag steeds (de laatste keer zelfs zo dat iemand me moest vertellen wanneer ik moest ademen anders vergat ik dat). Nog los van de pijn, die ruim een week daarna nog doorzeurde. Nouja. Niet gezellig dus.

Maar net als nikki heb ik ook geen ervaring met andere deken van de mmm, dus ik kan niet vergelijken.

Dat doorgaan terwijl je in het traject zit herken ik ook wel. Terugkijkend, ik was natuurlijk grotendeels ook zwaar depressief wat eigenlijk ook niet hielp, ik leefde grotendeels steeds in zo’n roes en moest niks meer van de buitenwereld weten. Ik baal nu wel ergens dat we niet eerder gestopt waren, maar dan meer dat ik eerst had gezorgd voor een stabiele en we nog een vergoede poging over hadden. We hebben wel pauzes ingelast en er was nooit echt rust, terugkijken dan. Maar toen wist ik niet beter en kon ik voor mijn gevoel niet anders, het klinkt beetje chaotisch, maar die periode was ook gewoon zo, niet alleen mbt tot de kinderwens maar ook allerlei andere dingen die ons leven zeer beheerste

Ik merk nu pas dat het traject psychisch zn tol eist. Ik ging ook steeds maar door maar merk nu echt dat het ook goed is om af en toe rust te nemen en indien nodig psychische hulp.

De twijfel of het ooit gaat lukken vind ik ook het zwaarst, daar is gewoon geen garantie voor.

Lichamelijk vind ik het allemaal best te doen, alleen die punctie was vreselijk volgende keer mag het gelukkig via de dagopname met een roesje dus dat geeft wel weer rust.

Wauw wat een (heftige) verhalen. En ook zoveel herkenning. Bedankt voor het delen! Ik ga het allemaal stapje voor stapje nemen en vooral niet alleen maar door willen gaan (waar ik wel de neiging toe heb ook..). Waarschijnlijk kunnen we eind juli pas voor de intake terecht, en waar ik eerst toch weer bozig werd houd ik mezelf nu maar voor dat weer even pauze gewoon goed is. Een paar maandjes meer of minder maakt toch niet zoveel uit.

Barreltje dit topic helpt mij ook heel erg. Het is zo fijn om gewoon begrepen te worden. En nu weer het delen van al die ervaringen, echt een enorme meerwaarde.

Nikki wat spannend voor je zusje!

Inderdaad wat een traject. Ik zit nu bij de gynaecologie en het doet me toch ineens meer dan ik dacht. En er is nog niet eens iets gebeurd..

Ik jompel mee voor Cygne

Mijn zus is PUPO, dit is de laatste kans. Nu na het traject 5 eicellen in bijna 1,5 jaar, 3 bevruchtingen, 2 embryo's niet goed genoeg om in te vriezen... en de laatste was wel super en die zit er in. Ik duim zo dat het raak mag wezen. Ze wil hierna niet meer verder, hoe mijn zwager erin zit weet ik niet, die heeft destijds nog gesproken over donor-eicellen.

18de weten we het, maar dan begint, ongeacht wat de uitkomst is, alsnog een heftig traject. Zo niet, dan is het heel verdrietig, zo wel, met haar achtergrond van miskramen en een kind met een aangeboren afwijking... dan wordt het een paar pittige maanden.

quote:

Op maandag 11 juni 2018 13:03 schreef kahlie het volgende:
Ik jompel mee voor Cygne

Mijn zus is PUPO, dit is de laatste kans. Nu na het traject 5 eicellen in bijna 1,5 jaar, 3 bevruchtingen, 2 embryo's niet goed genoeg om in te vriezen... en de laatste was wel super en die zit er in. Ik duim zo dat het raak mag wezen. Ze wil hierna niet meer verder, hoe mijn zwager erin zit weet ik niet, die heeft destijds nog gesproken over donor-eicellen.

18de weten we het, maar dan begint, ongeacht wat de uitkomst is, alsnog een heftig traject. Zo niet, dan is het heel verdrietig, zo wel, met haar achtergrond van miskramen en een kind met een aangeboren afwijking... dan wordt het een paar pittige maanden.

Wat pittig kahlie, doet ze ook PGD? Ik zal mee duimen.

Dit kwam langs op m'n Facebook. Niet gelezen, maar misschien interessant.

http://www.iflscience.com(...)-and-how-to-cure-it/

Lurkt weer verder

Ik had net een follikelmeting en er zit wéér maar 1 follikel . Vraag me echt af waarom ik die fostimon moet blijven spuiten als er toch maar 1 follikel komt die ik ook prima van mezelf maak. Ze hogen de fostimon ook niet op want dan loop ik het risico om meteen te veel follikels te maken.
Nouja. Waarschijnlijk maandag inseminatie (zondag komt waarschijnlijk ideaal uit maar dan zijn ze gesloten ). Sorry hoor, even van me af schrijven. Laatste poging en dan weer door met hopelijk meer kansen .

Kirb het zit ook niet mee zo.. zo net wel/net niet

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 09:42 schreef Kirb het volgende:

[..]

Wat pittig kahlie, doet ze ook PGD? Ik zal mee duimen.

Nee, ze heeft 1 kindje uit de 'normale' derde IVF/ICSI poging, 1 overstimulatie met medische gevolgen gehad en nu hebben ze binnen eigen cylcus elke keer een punctie gehad als de bloedwaarden goed genoeg waren om te proberen 1 of 2 eicellen te verkregen. Daarom duurde het zo lang om 5 eieren te krijgen.

Wat een klote nieuws voor jou weer trouwens
Mijn zus vond het ook vreselijk om dan te spuiten en dan 1 ei te hebben, voelt zo oneerlijk om al dat werk te doen (inclusief bijwerkingen) en nog niets daar voor terug te zien.

Dank je wel voor de lieve wensen B.ertha

Davientje_ dat is een interessant onderzoek! Ik ga hem doorsturen naar een dinnetje die PCOS heeft. Dank je wel!

Het embryo van mijn zus deelt niet verder na ontdooien. Einde verhaal dus, maar omdat het embryo pas op dag 5 wordt ingevroren is de kans op overleven helaas sowieso al minder. Nu hopelijk zo snel mogelijk door met een nieuwe PGD poging, daar horen ze hopelijk vanmiddag meer over.

Thanks barrel en kahlie. Ik moet gewoon weer even de knop omzetten naar positief denken. Dat de gynaecoloog ook de verwijzing nog niet had doorgestuurd helpt ook niet, zal nu wel augustus worden voor we voor een intake terecht kunnen in het nieuwe ZH. Op naar terrasjes dan maar deze zomer.

Is dat IVF-Mnc, Kahlie? Daar las ik over, en moest toen ook aan barreltje denken. Ze doen dan elke maand een punctie in eigen cyclus. Dan heb je alleen verse terugplaatsingen. Barrel zou dat eventueel ook iets voor jou kunnen zijn?

Oh nikki wat rot zeg..

quote:

Op woensdag 13 juni 2018 10:05 schreef Kirb het volgende:
Thanks barrel en kahlie. Ik moet gewoon weer even de knop omzetten naar positief denken. Dat de gynaecoloog ook de verwijzing nog niet had doorgestuurd helpt ook niet, zal nu wel augustus worden voor we voor een intake terecht kunnen in het nieuwe ZH. Op naar terrasjes dan maar deze zomer.

Is dat IVF-Mnc, Kahlie? Daar las ik over, en moest toen ook aan barreltje denken. Ze doen dan elke maand een punctie in eigen cyclus. Dan heb je alleen verse terugplaatsingen. Barrel zou dat eventueel ook iets voor jou kunnen zijn?

Oh nikki wat rot zeg..

Geen idee of het iets voor ons is.. Ik heb altijd wel genoeg eitjes eigenlijk..
Alleen geen embryos dus dat effect is eigenlijk wel hetzelfde..
En eigenlijk weet ik niet of ik het durf om maar 1 eitje te hebben per keer.. want ons afval percentage is zo enorm.. dan moet ik misschien wel een jaar lang iedere maand een punctie .. ook al valt het me mee, erg prettig is het ook weer niet..

quote:

Op woensdag 13 juni 2018 10:38 schreef Barreltje het volgende:

[..]

Geen idee of het iets voor ons is.. Ik heb altijd wel genoeg eitjes eigenlijk..
Alleen geen embryos dus dat effect is eigenlijk wel hetzelfde..
En eigenlijk weet ik niet of ik het durf om maar 1 eitje te hebben per keer.. want ons afval percentage is zo enorm.. dan moet ik misschien wel een jaar lang iedere maand een punctie .. ook al valt het me mee, erg prettig is het ook weer niet..

Oh shoot sorry, ik dacht je telkens wel veel embryo's had maar geen cryo's. Ik dacht dat dan elke keer een verse tp juist positief uit kon pakken.
Wanneer gaan jullie nu weer starten?

quote:

Op dinsdag 12 juni 2018 17:08 schreef Davientje_ het volgende:
Dit kwam langs op m'n Facebook. Niet gelezen, maar misschien interessant.

http://www.iflscience.com(...)-and-how-to-cure-it/

Lurkt weer verder

Dat is zeker interessant!

Het valt me op dat in Amerika veel serieuzer om wordt gegaan met pcos dan hier. Ik heb nu in diverse real live series gezien dat meiden pcos hebben en daar wordt veel meer mee gedaan dan hier. Hier is het gewoon een diagnose maar daar wordt ook met medicatie gekeken of er iets aan te doen valt (los van clomid).

Daarnaast valt het me op dat er altijd wordt gesproken over die symptomen als haargroei en overgewicht. Als ik kijk naar mezelf en de meiden die ik ken met pcos dan komen die klachten helemaal niet overeen. Het lijkt soms wel of pcos een hele andere ziekte is in de VS dan hier

Ah balen kirb! Maar hopelijk is dit hem gewoon

Cygne hoe gaat het met jou? Wanneer ga je testen?

quote:

Op woensdag 13 juni 2018 10:40 schreef Kirb het volgende:

[..]

Oh shoot sorry, ik dacht je telkens wel veel embryo's had maar geen cryo's. Ik dacht dat dan elke keer een verse tp juist positief uit kon pakken.
Wanneer gaan jullie nu weer starten?

Je hebt eigenlijk wel gelijk.. iedere keer wel embryo's maar geen cryos..
Ik heb een beetje een suf hoofd de laatste tijd..

Shit voor je zus _NIKKI_
Aan de ene kant snap ik wel dat ze zijn gaan werken met 5 dagen, omdat invriezen duur is en het ontdooi percentage zo laag was. Dat is nu gestegen, want sterkere embryo's gaan de vriezer in, maar nu is de klap daarvoor weer heel groot.

Slording van het ziekenhuis Kirb, alles duurt al zo lang. Hopelijk kun je toch gewoon snel terecht.
Het is een tussenvorm, want ze wilden wel invriezen en dan pas teruggaan plaatsen als er een groep eieren was. Dat komt omdat er altijd zoveel embryo sterfte was bij mijn zus. Omdat je dan telkens geen terugplaatsing hebt (ook heftig). Heel vaak waren er veel embryo's en dan ook veel sterfte op dag 3-4.

quote:

Op woensdag 13 juni 2018 16:59 schreef kahlie het volgende:
Shit voor je zus _NIKKI_
Aan de ene kant snap ik wel dat ze zijn gaan werken met 5 dagen, omdat invriezen duur is en het ontdooi percentage zo laag was. Dat is nu gestegen, want sterkere embryo's gaan de vriezer in, maar nu is de klap daarvoor weer heel groot.

Slording van het ziekenhuis Kirb, alles duurt al zo lang. Hopelijk kun je toch gewoon snel terecht.
Het is een tussenvorm, want ze wilden wel invriezen en dan pas teruggaan plaatsen als er een groep eieren was. Dat komt omdat er altijd zoveel embryo sterfte was bij mijn zus. Omdat je dan telkens geen terugplaatsing hebt (ook heftig). Heel vaak waren er veel embryo's en dan ook veel sterfte op dag 3-4.

Die 5 dagen komt in haar geval door de PGD. Het vervelende is vooral dat ze nu eerst weer een algemene informatiebijeenkomst moet bijwonen voor ze mogen starten met een nieuwe 'echte' poging. Die bijeenkomst is eind juli pas en daarna gaan ze pas een behandeling inplannen. Aangezien mijn zus al een kindje heeft via hetzelfde traject vind ik (en zij en velen met ons denk ik) het behoorlijk overbodig en zonde van de kosten die die bijeenkomst uiteraard met zich meebrengt. Alsof ze niet weten dat je overstimulatie kan krijgen, dat niet elk embryo ingevroren kan worden etc. Maargoed het is nu dus voorlopig afwachten terwijl zij eigenlijk gewoon snel verder willen, met name omdat de ziekte die uitgesloten wordt start rond je 38e levensjaar. Fingers crossed dat de eerste behandeling gewoon lukt.