R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
De laatste 2-3 jaar ben ik het contact met mijn (voormalig) beste vrienden een beetje kwijtgeraakt.
Althans : ik besef en merk heel duidelijk dat mijn rol/positie in dit groepje niet meer is wat deze was rond mijn 15e-25e.
Door bepaalde omstandigheden ben ik meer een 'outsider' geworden. Dit komt deels omdat ik mijzelf in die rol heb gebracht, maar ik denk ook gedeeltelijk omdat ik niet mee kon/wilde gaan in de ontwikkeling van de vriendschap die zich tussen de vier anderen wel heeft afgespeeld. (Zonder hier al te diep op de details in te willen gaan).
Ik merk dat ik nu in een positie ben dat ik bijvoorbeeld nog wel word uitgenodigd op verjaardagen, maar ook dondersgoed weet en merk dat zich ''onder het oppervlak'' soms dingen afspelen die zij onderling bespreken en waar ik (bewust) buiten gehouden word.
Vraag me voor mijzelf nu al een tijdje af : wat ga ik hiermee doen? Accepteer ik gewoon dat dit groepje me een paar dagen per jaar toch een feestje, sociale gelegenheid of iets dergelijks bezorgt en pak ik daar gewoon de voordelen van? Of moet ik toch meer aansluiting zoeken bij het aanwezige gevoel van ongemak en ook wel frustratie die dit bij mij oproept? In zekere zin voelt het namelijk toch als een soort ''niet goed genoeg (meer) zijn'' of afgewezen worden o.i.d.
Ik ben nu dus een soort vijfde wiel aan de wagen. Dit kun je negatief interpreteren als : het vijfde wiel is niet echt belangrijk en enigszins overbodig. Maar aan de andere kant : ik zit ten minste nog wel aan de wagen
Zouden jullie hiervoor bedanken of gewoon accepteren zoals het is, de voordelen ervan plukken en verder lekker je eigen ding doen?
Althans : ik besef en merk heel duidelijk dat mijn rol/positie in dit groepje niet meer is wat deze was rond mijn 15e-25e.
Door bepaalde omstandigheden ben ik meer een 'outsider' geworden. Dit komt deels omdat ik mijzelf in die rol heb gebracht, maar ik denk ook gedeeltelijk omdat ik niet mee kon/wilde gaan in de ontwikkeling van de vriendschap die zich tussen de vier anderen wel heeft afgespeeld. (Zonder hier al te diep op de details in te willen gaan).
Ik merk dat ik nu in een positie ben dat ik bijvoorbeeld nog wel word uitgenodigd op verjaardagen, maar ook dondersgoed weet en merk dat zich ''onder het oppervlak'' soms dingen afspelen die zij onderling bespreken en waar ik (bewust) buiten gehouden word.
Vraag me voor mijzelf nu al een tijdje af : wat ga ik hiermee doen? Accepteer ik gewoon dat dit groepje me een paar dagen per jaar toch een feestje, sociale gelegenheid of iets dergelijks bezorgt en pak ik daar gewoon de voordelen van? Of moet ik toch meer aansluiting zoeken bij het aanwezige gevoel van ongemak en ook wel frustratie die dit bij mij oproept? In zekere zin voelt het namelijk toch als een soort ''niet goed genoeg (meer) zijn'' of afgewezen worden o.i.d.
Ik ben nu dus een soort vijfde wiel aan de wagen. Dit kun je negatief interpreteren als : het vijfde wiel is niet echt belangrijk en enigszins overbodig. Maar aan de andere kant : ik zit ten minste nog wel aan de wagen
Zouden jullie hiervoor bedanken of gewoon accepteren zoals het is, de voordelen ervan plukken en verder lekker je eigen ding doen?
Optie 3: voordelen er van plukken zolang het kan maar ondertussen rap aan de gang gaan met het opbouwen van eigen vriendengroep.. Deze situatie is namelijk geen lang leven beschoren. Succes 
Alius aliud dicit
Ai, dit is zo pijnlijk herkenbaar. Ik zou de eer aan mezelf houden en op zoek gaan naar wat anders. (niet noodzakelijkerwijs in die volgorde).
Somebody that I used to know
Wat geef je eigen gevoel je in TS dat je met deze situatie moet, en waarom?quote:Op vrijdag 27 april 2018 23:39 schreef Bogatell het volgende:
De laatste 2-3 jaar ben ik het contact met mijn (voormalig) beste vrienden een beetje kwijtgeraakt.
Althans : ik besef en merk heel duidelijk dat mijn rol/positie in dit groepje niet meer is wat deze was rond mijn 15e-25e.
Door bepaalde omstandigheden ben ik meer een 'outsider' geworden. Dit komt deels omdat ik mijzelf in die rol heb gebracht, maar ik denk ook gedeeltelijk omdat ik niet mee kon/wilde gaan in de ontwikkeling van de vriendschap die zich tussen de vier anderen wel heeft afgespeeld. (Zonder hier al te diep op de details in te willen gaan).
Ik merk dat ik nu in een positie ben dat ik bijvoorbeeld nog wel word uitgenodigd op verjaardagen, maar ook dondersgoed weet en merk dat zich ''onder het oppervlak'' soms dingen afspelen die zij onderling bespreken en waar ik (bewust) buiten gehouden word.
Vraag me voor mijzelf nu al een tijdje af : wat ga ik hiermee doen? Accepteer ik gewoon dat dit groepje me een paar dagen per jaar toch een feestje, sociale gelegenheid of iets dergelijks bezorgt en pak ik daar gewoon de voordelen van? Of moet ik toch meer aansluiting zoeken bij het aanwezige gevoel van ongemak en ook wel frustratie die dit bij mij oproept? In zekere zin voelt het namelijk toch als een soort ''niet goed genoeg (meer) zijn'' of afgewezen worden o.i.d.
Ik ben nu dus een soort vijfde wiel aan de wagen. Dit kun je negatief interpreteren als : het vijfde wiel is niet echt belangrijk en enigszins overbodig. Maar aan de andere kant : ik zit ten minste nog wel aan de wagen
Breitling - Instruments for Professionals
Ik weet het dus echt niet.quote:
[..]
Wat geef je eigen gevoel je in TS dat je met deze situatie moet, en waarom?
Enerzijds denk ik : Gast, kweek een ruggengraat. Het is graag of niet en je laat jezelf toch niet als buitenbeentje behandelen die wel leuk oppervlakkig mee mag praten maar als het ergens om gaat opeens ''er buiten'' gehouden wordt. Ik ben zelf toch ook hoog opgeleid, een (volgens mij) redelijke verstandige gast, ik laat mijzelf niet zo behandelen dat anderen even voor mij gaan beslissen dat ik ergens wel of geen inbreng in kan hebben, dus laat ze stikken.
Aan de andere kant denk ik juist weer ; blijf gewoon dicht bij jezelf en maak er geen ego kwestie van. Als zij binnen een ''vriendengroep'' zo graag een soort rangorde willen hanteren en zichzelf tot de kern hebben gebombardeerd en mij (en nog een ander) tot een soort aanhangsels : Maak je er niet te druk om. Ik weet van mijzelf wat ik te bieden heb, dat ik over het algemeen verstandige en redelijke dingen zeg, dus zoek het probleem verder niet bij jezelf. En houd het contact gewoon nog aan, puur om de mogelijkheid open te houden dat je er misschien af en toe nog iets uit kunt plukken dat voor jezelf voordeel oplevert.
Volledig tegenstrijdige gedachten dus, maar beiden voor mij van toepassing.
Gewoon laten vallen en verder gaan met je leven. Als ze iets om je geven hoor je vanzelf wel weer iets van ze. En anders is het toch duidelijk?
Zoals ik dit lees, zit je gewoon in een gedachtentrip in jezelf. Je vat bepaalde dingen, door hoe jij je gedachten hebt gevormd over dingen, op.quote:
De laatste 2-3 jaar ben ik het contact met mijn (voormalig) beste vrienden een beetje kwijtgeraakt.
Althans : ik besef en merk heel duidelijk dat mijn rol/positie in dit groepje niet meer is wat deze was rond mijn 15e-25e.
Door bepaalde omstandigheden ben ik meer een 'outsider' geworden. Dit komt deels omdat ik mijzelf in die rol heb gebracht, maar ik denk ook gedeeltelijk omdat ik niet mee kon/wilde gaan in de ontwikkeling van de vriendschap die zich tussen de vier anderen wel heeft afgespeeld. (Zonder hier al te diep op de details in te willen gaan).
Ik merk dat ik nu in een positie ben dat ik bijvoorbeeld nog wel word uitgenodigd op verjaardagen, maar ook dondersgoed weet en merk dat zich ''onder het oppervlak'' soms dingen afspelen die zij onderling bespreken en waar ik (bewust) buiten gehouden word.
Vraag me voor mijzelf nu al een tijdje af : wat ga ik hiermee doen? Accepteer ik gewoon dat dit groepje me een paar dagen per jaar toch een feestje, sociale gelegenheid of iets dergelijks bezorgt en pak ik daar gewoon de voordelen van? Of moet ik toch meer aansluiting zoeken bij het aanwezige gevoel van ongemak en ook wel frustratie die dit bij mij oproept? In zekere zin voelt het namelijk toch als een soort ''niet goed genoeg (meer) zijn'' of afgewezen worden o.i.d.
Ik ben nu dus een soort vijfde wiel aan de wagen. Dit kun je negatief interpreteren als : het vijfde wiel is niet echt belangrijk en enigszins overbodig. Maar aan de andere kant : ik zit ten minste nog wel aan de wagen Zouden jullie hiervoor b
Ik ken dat ook van mezelf. Maar ik weet dat dat het dromen van de mind is.
Grote kans dat jij dat hier ook hebt.
Het is je eigen onzekere aannamepakket, geprojecteerd op de nonverbale reacties van je vrienden die je volgens die aannamelijn beoordeelt. Maak je niet druk, je droomt. In werkelijkheid zijn je vrienden waarschijnlijk gewoon nog je vrienden.
Ik produceer één van de vijf elementen, en wel de meest explosieve! Watch out!
Ik heb dat ook wel eens gehad. Ik zou me gewoon afzijdig houden danwel de vriendschap laten verwateren.
Herkenbaar. Zoek je wel veel contact met ze? Ik zou gewoon meer contact met ze zoeken. Dan komt er vanzelf wel een geschikt moment waarop je kan vertellen dat dit je dwars zit. Komt dat er niet dan zou ik het idd laten verwateren.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Bedenken wat je zelf wilt (intensiever contact, andere vrienden, in een hutje op de hei gaan zitten, etc.) en vervolgens je best doen om dat doel te bewerkstelligen.
In het geval van 'de banden aanhalen met die vrienden' zou ik eens beginnen door zelf vaker activiteiten voor te stellen. Ze als groep maar ook individueel, meer betrekken in jouw leven. En wellicht je wens om weer een hechtere vriendschap op te bouwen, simpelweg naar ze uitspreken.
In het geval van 'de banden aanhalen met die vrienden' zou ik eens beginnen door zelf vaker activiteiten voor te stellen. Ze als groep maar ook individueel, meer betrekken in jouw leven. En wellicht je wens om weer een hechtere vriendschap op te bouwen, simpelweg naar ze uitspreken.
"Pools are perfect for holding water"
Ooooooow. Topic verkeerd begrepen. Ik dacht dat dit een 'wat kan ik zelf beter doen om X te bereiken'-topic was.quote:
[..]
Ik weet het dus echt niet.
Enerzijds denk ik : Gast, kweek een ruggengraat. Het is graag of niet en je laat jezelf toch niet als buitenbeentje behandelen die wel leuk oppervlakkig mee mag praten maar als het ergens om gaat opeens ''er buiten'' gehouden wordt. Ik ben zelf toch ook hoog opgeleid, een (volgens mij) redelijke verstandige gast, ik laat mijzelf niet zo behandelen dat anderen even voor mij gaan beslissen dat ik ergens wel of geen inbreng in kan hebben, dus laat ze stikken.
Aan de andere kant denk ik juist weer ; blijf gewoon dicht bij jezelf en maak er geen ego kwestie van. Als zij binnen een ''vriendengroep'' zo graag een soort rangorde willen hanteren en zichzelf tot de kern hebben gebombardeerd en mij (en nog een ander) tot een soort aanhangsels : Maak je er niet te druk om. Ik weet van mijzelf wat ik te bieden heb, dat ik over het algemeen verstandige en redelijke dingen zeg, dus zoek het probleem verder niet bij jezelf. En houd het contact gewoon nog aan, puur om de mogelijkheid open te houden dat je er misschien af en toe nog iets uit kunt plukken dat voor jezelf voordeel oplevert.
Volledig tegenstrijdige gedachten dus, maar beiden voor mij van toepassing.
Is het wel terecht dat je ze dit kwalijk neemt? Je zegt dat dat zowel door jou, als door ontwikkelingen binnen die vriendengroep komt. Toelichting?
En heel eerlijk zou ik als lid van die vriendengroep omgekeerd ook een beetje passen voor iemand die alleen mee doet om de vruchten te plukken. Vriendschap is een investering van twee kanten en zulks.
"Pools are perfect for holding water"
Meer initiatief nemen in het contact en jezelf kwetsbaarder opstellen als je wilt dat zij die twee dingen ook meer gaan doen.
quote:
Meer initiatief nemen in het contact en jezelf kwetsbaarder opstellen als je wilt dat zij die twee dingen ook meer gaan doen.
"Pools are perfect for holding water"
Vriendschappen veranderen, of je past je daarin aan/gaat erin mee, of je probeert terug te krijgen wat je had, of je groeit uit elkaar.
Dat is de normaalste zaak van de wereld. Soms is het zonde, maar alles vindt zn weg uiteindelijk wel weer.
Dat is de normaalste zaak van de wereld. Soms is het zonde, maar alles vindt zn weg uiteindelijk wel weer.
compact en kleverig.
En zélf initiatief nemen tot contact met personen uit de groep?
Ik snap het probleem hoor, maar je zult ook moeten erkenning dat het leven van de vrienden ook niet meer hetzelfde is als 10jr geleden.
Kinderen, gezin, werk. Als een single zijnde uit een grote vriendengroep herken ik het beeld.
Ik ben ook nooit uitgenodigf voor de Kolonisten v Catan-sessies die de vaders wel hebben. Boehoe
Edit: zeg je facebook account op, word je ook niet meer gekweld als de vrienden wat samen doen en er word 'was weer lache' gedeeld op vleesboek.
Ik snap het probleem hoor, maar je zult ook moeten erkenning dat het leven van de vrienden ook niet meer hetzelfde is als 10jr geleden.
Kinderen, gezin, werk. Als een single zijnde uit een grote vriendengroep herken ik het beeld.
Ik ben ook nooit uitgenodigf voor de Kolonisten v Catan-sessies die de vaders wel hebben. Boehoe
Edit: zeg je facebook account op, word je ook niet meer gekweld als de vrienden wat samen doen en er word 'was weer lache' gedeeld op vleesboek.
M'n schoenen zijn gejat, maar ik hoef niet meer naar buiten, want er is nog wel wat.
Zijn het echte goede vrienden (vrienden voor het leven) of gelegenheid vrienden/kennissen. Echte vriendschappen zijn zeldzaam maar dat zit altijd wel goed qua verstandhouding. Maar ook dan kan je uit elkaar groeien. Je hoeft echt niet overal dezelfde raakvlakken te hebben maar de click moet er wel zijn. Heb je wel besproken met je vrienden dat je het jammer vond (de verstandhouding nu op het moment) en dat je je buitengesloten voelt? Miss hebben ze zich gedistantieerd omdat jij dat ook deed (is aanname van mij kan van alles zijn) of de raakvlakken zijn gewoon minder.
'' I am under no obligation to make sense to you.''
En als je diep in je hart kijkt, wat wil je dan?quote:
Is dat wat zij jou bieden nog voldoende voor je of wil je meer?
Somebody that I used to know
Kan je niet op een subtiele tactische manier dit ter sprake brengen bij je vrienden?
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Wat maakt het uit wat wij ervan vinden. Want je krijgt duizend meningen te horen die allemaal verschillend zijn.quote:
De laatste 2-3 jaar ben ik het contact met mijn (voormalig) beste vrienden een beetje kwijtgeraakt.
Althans : ik besef en merk heel duidelijk dat mijn rol/positie in dit groepje niet meer is wat deze was rond mijn 15e-25e.
Door bepaalde omstandigheden ben ik meer een 'outsider' geworden. Dit komt deels omdat ik mijzelf in die rol heb gebracht, maar ik denk ook gedeeltelijk omdat ik niet mee kon/wilde gaan in de ontwikkeling van de vriendschap die zich tussen de vier anderen wel heeft afgespeeld. (Zonder hier al te diep op de details in te willen gaan).
Ik merk dat ik nu in een positie ben dat ik bijvoorbeeld nog wel word uitgenodigd op verjaardagen, maar ook dondersgoed weet en merk dat zich ''onder het oppervlak'' soms dingen afspelen die zij onderling bespreken en waar ik (bewust) buiten gehouden word.
Vraag me voor mijzelf nu al een tijdje af : wat ga ik hiermee doen? Accepteer ik gewoon dat dit groepje me een paar dagen per jaar toch een feestje, sociale gelegenheid of iets dergelijks bezorgt en pak ik daar gewoon de voordelen van? Of moet ik toch meer aansluiting zoeken bij het aanwezige gevoel van ongemak en ook wel frustratie die dit bij mij oproept? In zekere zin voelt het namelijk toch als een soort ''niet goed genoeg (meer) zijn'' of afgewezen worden o.i.d.
Ik ben nu dus een soort vijfde wiel aan de wagen. Dit kun je negatief interpreteren als : het vijfde wiel is niet echt belangrijk en enigszins overbodig. Maar aan de andere kant : ik zit ten minste nog wel aan de wagen
Praat met je vrienden. Geef aan dat je weer 'closer' wil worden.
Of als je dat erg moeilijk vindt, stel dingen voor om met elkaar te doen, begin zelf met over zaken praten (waar je nu het gevoel hebt buiten gehouden te worden).
In daad en woord dus zelf je best doen de band aan te halen ipv passief af te wachten of zij dat voor jou doen.
Werkt het dan alsnog niet dan is het tijd om verder te kijken, maar doe eerst zelf eens wat meer moeite ervoor.
Of als je dat erg moeilijk vindt, stel dingen voor om met elkaar te doen, begin zelf met over zaken praten (waar je nu het gevoel hebt buiten gehouden te worden).
In daad en woord dus zelf je best doen de band aan te halen ipv passief af te wachten of zij dat voor jou doen.
Werkt het dan alsnog niet dan is het tijd om verder te kijken, maar doe eerst zelf eens wat meer moeite ervoor.
Our task must be to free ourselves by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature and its beauty.
Heel herkenbaar.
Wat weegt zwaarder voor jou?
Wat als je ze nooit meer zou (kunnen) zien. Kun je je dat voorstellen? Hoe zou jij je voelen? Hoeveel zou je missen?
Uit eigen ervaring word je weer opgenomen in de inner-circle met alle geheimen. Trek veel met ze op. Het is volgens mij niets persoonlijks of een complot tegen jouw persoon. Zo tikken zij gewoon.
Wat weegt zwaarder voor jou?
Wat als je ze nooit meer zou (kunnen) zien. Kun je je dat voorstellen? Hoe zou jij je voelen? Hoeveel zou je missen?
Uit eigen ervaring word je weer opgenomen in de inner-circle met alle geheimen. Trek veel met ze op. Het is volgens mij niets persoonlijks of een complot tegen jouw persoon. Zo tikken zij gewoon.
|
|
