R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo,
Ik kamp al een tijdje met een onzekerheid, dit kán komen doordat ik het probleem groter maak dan het daadwerkelijk is, zoals ik wel vaker doe.
Als ik in een groep ben, zie; 3 of meerdere personen, dan merk ik op dat een groot deel van mijn vrienden / collega's meer tegen elkaar praten dan tegen mij. Dit betekend niet dat ik niet word aangekeken tijdens een conversatie, maar wel minder als de andere gesprekspartners. (Ongeveer 35% tegen mij, en 65% tegen andere.)
Het is nu een soort obsessie voor mij geworden waardoor ik liever maar met een persoon afspreek om te voorkomen dat ik mijzelf kapot ga analyseren. Spreek ik met meerdere mensen af ben ik mijzelf het grootste gedeelte bezig houden met wie meer tegen wie praat, dit levert op dat moment onzekerheid op waardoor ik minder enthausiast ga praten, maar vooral ook na het afspreken levert dit enorm veel onzekerheden op.
Ik heb de volgende redenen kunnen bedenken waar het aan zou kunnen liggen:
- Onzekerheid over bovenstaand probleem waardoor ik minder enthausiast deelneem aan de gesprekken
- Ik praat meestal minder als diegene waar meer tegen gepraat wordt.
- Diegene waar meer tegen gepraat word ziet desbetreffende persoon in 90% van de gevallen meer.
- In grotere groepen voel ik mijzelf soms wat ongemakkelijk waardoor ik minder zeg.
- Ik word niet leuker van alcohol, en meestal ben ik wel aangeschoten als we aan het chillen zijn.
Maar ook praten sommige vrienden van mij meer tegen andere vrienden van mij (en hun) terwijl ik die desbetreffende persoon beter ken. Dit kan komen doordat ze elkaar lang niet meer hebben gezien of gesproken oid.
--
Daarbij zijn er veel vrienden van mij die willen dat ik er bij ben, of die met mij willen afspreken, we hebben het dan altijd wel gezellig, dus ik lig voor de rest wel goed in de groep, alhoewel ik de laatste tijd niet vaak meer aanwezig ben bij de chill sessies.
Het is dus niet zo dat er niet tegen mij gepraat wordt, maar dat er wel in veel gevallen meer tegen andere vrienden gepraat wordt. Dit creert bij mij een minderwaardigheidsgevoel wat ik altijd al wel gehad heb. Dit heeft dus, voor zover ik weet weinig te maken met jaloezie. Ook krijg ik een gevoel van een soort verraden te zijn alhoewel ik weet dat ik dit niet al te serieus moet nemen.
Wat betreft mijn collega's is het eigenlijk heel simpel, ik zie er nog erg jong uit voor mijn leeftijd (ik ben 25 jaar, maar mensen schatten mij 18 jaar) en het overgrote gedeelte waar ik mee samenwerk zijn allemaal volwassenen van boven de 40 jaar.
Ook is er bij mij een lichte vorm van autisme geconstateerd, hierdoor ga ik van alles helemaal kapot analyseren.
Ik ben nu in ieder geval definitief gestopt met alcohol, blowen en harddrugs. Ik ga weer beginnen met fitness en gezond eten om het beste uit mijzelf te halen.
Ik neem, als deze onzekerheid weer naar boven komt bovenstaande punten door waardoor ik het probleem een stuk realistischer ga inzien, en dat het uiteindelijk niet zo veel voorstelt, maar dit blijft lastig.
Iemand hier die ook hetzelfde ervaart, of iemand die tips voor mij heeft hier beter mee om te kunnen gaan?
Thanks!
Ik kamp al een tijdje met een onzekerheid, dit kán komen doordat ik het probleem groter maak dan het daadwerkelijk is, zoals ik wel vaker doe.
Als ik in een groep ben, zie; 3 of meerdere personen, dan merk ik op dat een groot deel van mijn vrienden / collega's meer tegen elkaar praten dan tegen mij. Dit betekend niet dat ik niet word aangekeken tijdens een conversatie, maar wel minder als de andere gesprekspartners. (Ongeveer 35% tegen mij, en 65% tegen andere.)
Het is nu een soort obsessie voor mij geworden waardoor ik liever maar met een persoon afspreek om te voorkomen dat ik mijzelf kapot ga analyseren. Spreek ik met meerdere mensen af ben ik mijzelf het grootste gedeelte bezig houden met wie meer tegen wie praat, dit levert op dat moment onzekerheid op waardoor ik minder enthausiast ga praten, maar vooral ook na het afspreken levert dit enorm veel onzekerheden op.
Ik heb de volgende redenen kunnen bedenken waar het aan zou kunnen liggen:
- Onzekerheid over bovenstaand probleem waardoor ik minder enthausiast deelneem aan de gesprekken
- Ik praat meestal minder als diegene waar meer tegen gepraat wordt.
- Diegene waar meer tegen gepraat word ziet desbetreffende persoon in 90% van de gevallen meer.
- In grotere groepen voel ik mijzelf soms wat ongemakkelijk waardoor ik minder zeg.
- Ik word niet leuker van alcohol, en meestal ben ik wel aangeschoten als we aan het chillen zijn.
Maar ook praten sommige vrienden van mij meer tegen andere vrienden van mij (en hun) terwijl ik die desbetreffende persoon beter ken. Dit kan komen doordat ze elkaar lang niet meer hebben gezien of gesproken oid.
--
Daarbij zijn er veel vrienden van mij die willen dat ik er bij ben, of die met mij willen afspreken, we hebben het dan altijd wel gezellig, dus ik lig voor de rest wel goed in de groep, alhoewel ik de laatste tijd niet vaak meer aanwezig ben bij de chill sessies.
Het is dus niet zo dat er niet tegen mij gepraat wordt, maar dat er wel in veel gevallen meer tegen andere vrienden gepraat wordt. Dit creert bij mij een minderwaardigheidsgevoel wat ik altijd al wel gehad heb. Dit heeft dus, voor zover ik weet weinig te maken met jaloezie. Ook krijg ik een gevoel van een soort verraden te zijn alhoewel ik weet dat ik dit niet al te serieus moet nemen.
Wat betreft mijn collega's is het eigenlijk heel simpel, ik zie er nog erg jong uit voor mijn leeftijd (ik ben 25 jaar, maar mensen schatten mij 18 jaar) en het overgrote gedeelte waar ik mee samenwerk zijn allemaal volwassenen van boven de 40 jaar.
Ook is er bij mij een lichte vorm van autisme geconstateerd, hierdoor ga ik van alles helemaal kapot analyseren.
Ik ben nu in ieder geval definitief gestopt met alcohol, blowen en harddrugs. Ik ga weer beginnen met fitness en gezond eten om het beste uit mijzelf te halen.
Ik neem, als deze onzekerheid weer naar boven komt bovenstaande punten door waardoor ik het probleem een stuk realistischer ga inzien, en dat het uiteindelijk niet zo veel voorstelt, maar dit blijft lastig.
Iemand hier die ook hetzelfde ervaart, of iemand die tips voor mij heeft hier beter mee om te kunnen gaan?
Thanks!
Zij praten minder tegen jou, of jij praat gewoon minder in een grote groep? Ik praat ook heel weinig in een grote groep mensen. In een kleinere groep kan ik het hoogste woord hebben. Ik zie daar geen probleem in.
Ligt er ook al hoe goed ik de mensen ken overigens...
Ligt er ook al hoe goed ik de mensen ken overigens...
Ik denk ook dat het analyseren niet echt bijdraagt aan het probleem. Als je tijdens een gesprek met een groep continu aan bijhouden wie tegen wie praat en hoeveel procent van de tijd dat is en hoe zich dat verhoudt met hoeveel ze tegen anderen praten.... ja, dan ben je niet bij het gesprek, maar zit je in je hoofd als het ware. Zal vast wel iets te maken hebben met je stoornis. Al eens met iemand gepraat over wat je kan doen tegen dat soort gedrag?
Wat een topic... TS praat niet veel, heeft een lichte vorm van autisme, gebruikt hard drugs & drank en chillt alleen met alcohol... en het gek vinden dat mensen niet zoveel met jou praten. Wat heb je zoal te melden dan? Waar gaan de gesprekken over?
Als ik wist dat iemand harddrugs gebruikte zou ik ook een beetje afstand houden. Goed dat je ermee gestopt bent. En verder moet je gewoon zelf proberen het gesprek te maken. Nooit wachten tot anderen het doen.
En dan natuurlijk wel je gespreksonderwerpen een beetje handig kiezen
En dan natuurlijk wel je gespreksonderwerpen een beetje handig kiezen
Mensen waarderen mensen die luisteren ook niet per se minder dan mensen die meer inbrengen, dus zie het probleem sowieso niet.quote:Op donderdag 12 april 2018 15:03 schreef -Magica- het volgende:
Zij praten minder tegen jou, of jij praat gewoon minder in een grote groep? Ik praat ook heel weinig in een grote groep mensen. In een kleinere groep kan ik het hoogste woord hebben. Ik zie daar geen probleem in.
Ligt er ook al hoe goed ik de mensen ken overigens...
Alleen als je tijdens het gesprek allemaal dingen aan het analyseren bent kom je ook niet over als geïnteresseerde luisteraar.
Ik praat minder in een grote groep wat resulteert dat mensen dan ook minder tegen mij praten. Als ik het zo formuleer klinkt het best wel logisch.quote:
Zij praten minder tegen jou, of jij praat gewoon minder in een grote groep? Ik praat ook heel weinig in een grote groep mensen. In een kleinere groep kan ik het hoogste woord hebben. Ik zie daar geen probleem in.
Ligt er ook al hoe goed ik de mensen ken overigens...
Merk jij ook dat er minder tegen je gepraat wordt als je in een grote groep minder zegt?
Ik heb het misschien overdreven, dit analyseren is meestal achteraf. Tijdens het gesprek let ik er wel op, maar kan me aandacht gelukkig ook nog genoeg richten op de gesprekken.quote:Op donderdag 12 april 2018 15:10 schreef LurkJeRot het volgende:
Ik denk ook dat het analyseren niet echt bijdraagt aan het probleem. Als je tijdens een gesprek met een groep continu aan bijhouden wie tegen wie praat en hoeveel procent van de tijd dat is en hoe zich dat verhoudt met hoeveel ze tegen anderen praten.... ja, dan ben je niet bij het gesprek, maar zit je in je hoofd als het ware. Zal vast wel iets te maken hebben met je stoornis. Al eens met iemand gepraat over wat je kan doen tegen dat soort gedrag?
Ik heb er in het kort even over gepraat met mijn psycholoog, hij zei dat het inderdaad aan bovenstaande punten kan liggen. Het ligt er maar net aan hoe je het weg zet.
Ik heb binnenkort weer een afspraak met mijn psycholoog en ga dan hier wat meer inhoudelijk op in.
Vertel.quote:
[..]
Uhu, lichte vorm. Tuurlijk.
Ik heb genoeg te melden, de gesprekken gaan over van alles.quote:
Wat een topic... TS praat niet veel, heeft een lichte vorm van autisme, gebruikt hard drugs & drank en chillt alleen met alcohol... en het gek vinden dat mensen niet zoveel met jou praten. Wat heb je zoal te melden dan? Waar gaan de gesprekken over?
Drugs gebruikte ik alleen op festivals, mijn vrienden hier in tegen gebruiken nog meer dan mij.
Daarnaast wordt er vrijwel altijd geblowd tijdens het chillen, ik ben hier mee gestopt en dronk dan als alternatief wat alcohol.
Jezus, wat een oordeel weer man.
Aan de harddrugs zal het niet hebben gelegen, ik val hier (gelukkig) nog mee als ik mijzelf ga vergelijken met hen.quote:
Als ik wist dat iemand harddrugs gebruikte zou ik ook een beetje afstand houden. Goed dat je ermee gestopt bent. En verder moet je gewoon zelf proberen het gesprek te maken. Nooit wachten tot anderen het doen.
En dan natuurlijk wel je gespreksonderwerpen een beetje handig kiezen
Het gespreksonderwerp kiezen doe ik wel vaak, echter wordt er dan vaak verder over gepraat tegen m'n andere vrienden, dit omdat, hun dan op dat moment meer inbreng hebben over het onderwerp dat ik heb. (Denk ik)
Ik luister inderdaad altijd erg veel, en kom naar mijn inziens altijd erg geinteresseerd over. Het analyseren heb ik misschien iets overdreven, ik let er wel op maar kan me gelukkig nog genoeg focussen op de gesprekken.quote:
[..]
Mensen waarderen mensen die luisteren ook niet per se minder dan mensen die meer inbrengen, dus zie het probleem sowieso niet.
Alleen als je tijdens het gesprek allemaal dingen aan het analyseren bent kom je ook niet over als geïnteresseerde luisteraar.
Dan kun je tegen bijna niemand meer normaal lullenquote:
Als ik wist dat iemand harddrugs gebruikte zou ik ook een beetje afstand houden. Goed dat je ermee gestopt bent. En verder moet je gewoon zelf proberen het gesprek te maken. Nooit wachten tot anderen het doen.
En dan natuurlijk wel je gespreksonderwerpen een beetje handig kiezen
Charlie: How's it going in there?
Alan: Whatever happened to zippers? I miss zippers.
Charlie: I don't know, Alan, maybe there were too many injuries. Nobody ever got their balls caught in a buttonhole
Alan: Whatever happened to zippers? I miss zippers.
Charlie: I don't know, Alan, maybe there were too many injuries. Nobody ever got their balls caught in a buttonhole
Jaquote:
Even in het kort dus, ik moet me niet zo druk maken en het valt allemaal wel mee?
Idd praten mensen dan minder tegen je omdat je zelf ook minder zegt maar omdat ik niet graag praat in een grote groep vind ik dat juist niet erg.
Jammer dat het overgrote gedeelte van de FOK!kers hier trouwens niet serieus kan reageren, dit is misschien voor jullie een onzin probleem, maar voor mij is dit een probleem waar ik de afgelopen tijd veel negatieve waarde aan hecht, ik kan hier immers ook niets aan doen.
Ik dacht dat er in R&P wel serieus gereageerd kon worden, ongeacht waar iemand mee zit. Zeer flauw en kinderachtig dit.
Voor diegene die wel serieus gereageerd hebben, dank daarvoor. Ik ga hier zeker iets mee doen en sommige reacties hebben mij nu al verder geholpen met het realistischer en luchtiger inzien van bovenstaande problemen. Dank daarvoor!
Ik dacht dat er in R&P wel serieus gereageerd kon worden, ongeacht waar iemand mee zit. Zeer flauw en kinderachtig dit.
Voor diegene die wel serieus gereageerd hebben, dank daarvoor. Ik ga hier zeker iets mee doen en sommige reacties hebben mij nu al verder geholpen met het realistischer en luchtiger inzien van bovenstaande problemen. Dank daarvoor!
Jah, en noem het praten met i.p.v. praten tegen, dat beschrijft het doel ervan wat beter.quote:
Even in het kort dus, ik moet me niet zo druk maken en het valt allemaal wel mee?
Dit is het gewoon. Als je zelf minder deelneemt dan valt er ook minder tegen jou te zeggen.quote:
Zij praten minder tegen jou, of jij praat gewoon minder in een grote groep? Ik praat ook heel weinig in een grote groep mensen. In een kleinere groep kan ik het hoogste woord hebben. Ik zie daar geen probleem in.
Ligt er ook al hoe goed ik de mensen ken overigens...
De vraag is, hoe erg is het werkelijk dat men minder tegen jou praat? Het waardeoordeel hang je er zelf aan, terwijl het helemaal niet betekent dat ze jou het minst mogen oid. Kan ook zijn dat ze weten dat je liever luistert bijv.
Door de constatering of door je autisme?quote:
Ook is er bij mij een lichte vorm van autisme geconstateerd, hierdoor ga ik van alles helemaal kapot analyseren.
Dat is in deze nogal iets.
Want als je stopt met dingen kapot analyseren dan is het ook niet zo erg dat je niet altijd het voortouw neemt in een groep.
Verneem voor mijzelf ook dat ik in grotere groepen minder actief meedoe dan in compactere groepjes, heeft onder andere te maken met dat ik mensen slecht versta als er meerdere mensen praten om mij heen.
"Wie niet voelen wil, moet maar luisteren"
Onzin en trolposts verwijderd. Doe toch eens leuk en normaal tegen nieuwe users, zo moeilijk is dat niet.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Dat kan ook gewoon, wij als mods doen erg ons best de trollers en zeikerds te weren. Helaas lukt dat niet meteen zodra er gepost wordt.quote:Op donderdag 12 april 2018 19:31 schreef L99kzorika het volgende:
Jammer dat het overgrote gedeelte van de FOK!kers hier trouwens niet serieus kan reageren, dit is misschien voor jullie een onzin probleem, maar voor mij is dit een probleem waar ik de afgelopen tijd veel negatieve waarde aan hecht, ik kan hier immers ook niets aan doen.
Ik dacht dat er in R&P wel serieus gereageerd kon worden, ongeacht waar iemand mee zit. Zeer flauw en kinderachtig dit.
Voor diegene die wel serieus gereageerd hebben, dank daarvoor. Ik ga hier zeker iets mee doen en sommige reacties hebben mij nu al verder geholpen met het realistischer en luchtiger inzien van bovenstaande problemen. Dank daarvoor!
Ik hoop niet dat dit je ontmoedigt te blijven posten op FOK!, want er zijn veel users die je graag verder helpen.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Je kijkt mensen zelf sowieso aan? Kijk je hen recht in de ogen of wissel je ook een beetje af ofzo?quote:
Hallo,
Ik kamp al een tijdje met een onzekerheid, dit kán komen doordat ik het probleem groter maak dan het daadwerkelijk is, zoals ik wel vaker doe.
Als ik in een groep ben, zie; 3 of meerdere personen, dan merk ik op dat een groot deel van mijn vrienden / collega's meer tegen elkaar praten dan tegen mij. Dit betekend niet dat ik niet word aangekeken tijdens een conversatie, maar wel minder als de andere gesprekspartners. (Ongeveer 35% tegen mij, en 65% tegen andere.)
Klinkt meer als een lapje voor het bloeden. Door met één persoon af te spreken, heb je op dat moment geen uitweg dan interactie en zit je achteraf alsnog met je onzekerheid.quote:Het is nu een soort obsessie voor mij geworden waardoor ik liever maar met een persoon afspreek om te voorkomen dat ik mijzelf kapot ga analyseren. Spreek ik met meerdere mensen af ben ik mijzelf het grootste gedeelte bezig houden met wie meer tegen wie praat, dit levert op dat moment onzekerheid op waardoor ik minder enthausiast ga praten, maar vooral ook na het afspreken levert dit enorm veel onzekerheden op.
Ben je niet überhaupt onzeker?quote:Ik heb de volgende redenen kunnen bedenken waar het aan zou kunnen liggen:
- Onzekerheid over bovenstaand probleem waardoor ik minder enthausiast deelneem aan de gesprekken
- Ik praat meestal minder als diegene waar meer tegen gepraat wordt.
- Diegene waar meer tegen gepraat word ziet desbetreffende persoon in 90% van de gevallen meer.
- In grotere groepen voel ik mijzelf soms wat ongemakkelijk waardoor ik minder zeg.
- Ik word niet leuker van alcohol, en meestal ben ik wel aangeschoten als we aan het chillen zijn.
Is niet geheel onlogisch toch?quote:Maar ook praten sommige vrienden van mij meer tegen andere vrienden van mij (en hun) terwijl ik die desbetreffende persoon beter ken. Dit kan komen doordat ze elkaar lang niet meer hebben gezien of gesproken oid.
--
Als het jou in de weg zit, dan moet je die onzekerheid wel serieus nemen ja. Het is kennelijk iets wat vooralsnog bij jou hoort, maar wat je wel op anderen kan gaan projecteren.quote:Daarbij zijn er veel vrienden van mij die willen dat ik er bij ben, of die met mij willen afspreken, we hebben het dan altijd wel gezellig, dus ik lig voor de rest wel goed in de groep, alhoewel ik de laatste tijd niet vaak meer aanwezig ben bij de chill sessies.
Het is dus niet zo dat er niet tegen mij gepraat wordt, maar dat er wel in veel gevallen meer tegen andere vrienden gepraat wordt. Dit creert bij mij een minderwaardigheidsgevoel wat ik altijd al wel gehad heb. Dit heeft dus, voor zover ik weet weinig te maken met jaloezie. Ook krijg ik een gevoel van een soort verraden te zijn alhoewel ik weet dat ik dit niet al te serieus moet nemen.
Denk je echt dat je uiterlijk een rol speelt, naast je gedrag?quote:Wat betreft mijn collega's is het eigenlijk heel simpel, ik zie er nog erg jong uit voor mijn leeftijd (ik ben 25 jaar, maar mensen schatten mij 18 jaar) en het overgrote gedeelte waar ik mee samenwerk zijn allemaal volwassenen van boven de 40 jaar.
Ook is er bij mij een lichte vorm van autisme geconstateerd, hierdoor ga ik van alles helemaal kapot analyseren.
Je loopt bij een psych lees ik. Heb je iets van een sova-training gehad oid?
Stoppen met drugs en gezonder gaan leven kunnen je al wat meer stabiliteit geven. Maar je gaf ook aan dat je altijd al een minderwaardigheidsgevoel hebt gehad. Heb je enig idee waar dat vandaan komt?quote:Ik ben nu in ieder geval definitief gestopt met alcohol, blowen en harddrugs. Ik ga weer beginnen met fitness en gezond eten om het beste uit mijzelf te halen.
Ik neem, als deze onzekerheid weer naar boven komt bovenstaande punten door waardoor ik het probleem een stuk realistischer ga inzien, en dat het uiteindelijk niet zo veel voorstelt, maar dit blijft lastig.
Iemand hier die ook hetzelfde ervaart, of iemand die tips voor mij heeft hier beter mee om te kunnen gaan?
Thanks!
Bespreek dat met je psych en kijk misschien samen eens naar iets als schema's, om je denkgedrag constructiever aan te kunnen pakken.
Kijk tevens ook naar signalen van bevestiging geven en ontvangen. Er zijn ook non-verbale bevestigingen die je misschien nu niet zo makkelijk ontvangt en die je omgekeerd misschien ook kan gebruiken om interesse te tonen. Stel, je wil die interesse tonen door iemand strak aan te blijven kijken in de ogen, dan kun je sommige mensen daar wat ongemakkelijk door doen voelen. Het kan een beetje als een prooi voelen namelijk, rabbit in your headlight ditdat. Door soms even van oog te wisselen qua focus kun je het misschien al wat minder star maken. Verder kun je ook knikken en hmm ter bevestiging enzo.
Vragen stellen hoeven trouwens ook niet per se interesse te tonen. Het kan soms ook overkomen alsof je de ander aan de praat wil houden en/of niet voldoende op één lijn zit om een en ander op te nemen of eigenlijk niet goed genoeg luistert ofzo. Je kan bijvoorbeeld meer het idee van gehoor vinden creëren door bijvoorbeeld eerst iets samen te vatten. Dus als ik het goed begrijp, vind je x bladiebla? Dan vraag je bevestiging op of je het goed ontvangen hebt zeg maar.
Misschien vindt je het interessant om eens te kijken naar rapport, zoals bekeken vanuit NLP?
Kijk in de rechterhoek van post voor de rapporteerknop. Dan kunnen de mods wat sneller meekijken.quote:
Jammer dat het overgrote gedeelte van de FOK!kers hier trouwens niet serieus kan reageren, dit is misschien voor jullie een onzin probleem, maar voor mij is dit een probleem waar ik de afgelopen tijd veel negatieve waarde aan hecht, ik kan hier immers ook niets aan doen.
Ik dacht dat er in R&P wel serieus gereageerd kon worden, ongeacht waar iemand mee zit. Zeer flauw en kinderachtig dit.
Voor diegene die wel serieus gereageerd hebben, dank daarvoor. Ik ga hier zeker iets mee doen en sommige reacties hebben mij nu al verder geholpen met het realistischer en luchtiger inzien van bovenstaande problemen. Dank daarvoor!
Denk het wel, maar ken je gevoel wel.quote:
Even in het kort dus, ik moet me niet zo druk maken en het valt allemaal wel mee?
Maak het ook wel eens mee dat vrienden met zijn in een groep van 3/4 iemand een algemene vraag stelt (of opmerking maakt) in dialect (ik spreek dat niet, maar versta het wel). Dat is ook een vergelijkbaar iets wat ik soms heb.
De Tour is net als de gevangenis van Dendermonde, er zijn er 20 ontsnapt en weeral is er geen enkele Belg bij.
|
|
