quote:
Dat zeg ik niet per se. Maar in deze maatschappij vind ik ook dat we mensen die 'succes' behalen ook wel te makkelijk ophemelen.
Paar dagen geleden was er zo'n aflevering van de Reunie op TV waarin ze na 40 jaar weer eens gingen kijken hoe het ging met een Gymnasium klas uit Wassenaar.
Die lui groeiden op in de slappe was, en gezegd moet worden dat ze ook allemaal wel iets hadden bereikt. Een specifieke heer had zelfs een hele gevangenis waarin mensen zich konden ontwikkelen opgezet in Afrika. Iedereen vol lof natuurlijk.
Terwijl ik zoiets heb : Het is ook allemaal wel erg voorspelbaar. Ik vind het te makkelijk om de reet te kussen van dat soort lui die toevalligerwijs met hun neus in de boter gevallen zijn. Ik ben zelf ook in een rijk gezin opgegroeid en heb het nu ook ''goed'' voor elkaar. Ja ik heb mijn universiteit gehaald, ben niet in de criminaliteit beland, nu een prima baan en goed huis, maar wat ik nu bereikt heb had ik waarschijnlijk niet bereikt als ik in een achterbuurt was opgegroeid. Ik vind het daarom ook niet knap van mijzelf. Ik voel mijzelf dan ook niet beter dan de schoonmaker uit Turkije die bij mij op kantoor de vuilnisbakken leegt. Hij heeft veel minder kansen gehad dan ik en veel minder vangnetten. Ik vind het niet echt een prestatie eigenlijk.
Bij sommige individuele verhalen vind ik het inderdaad knap wat mensen hebben bereikt, maar vaak is het bijna onmogelijk om te ontsporen en is het al bij je geboorte uitgeschreven dat je op een bepaalde manier succesvol gaat worden. Vind dat niet per se een compliment waard nee.