R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik vraag me af hoe dat bij jullie verloopt / verliep rond die leeftijd?
De meeste van mijn vrienden zijn wel echt goede en langdurige vriendschappen (meeste al vanaf de basisschool).
Maar nu iedereen drukker wordt, merk ik dat de vriendschappen verdwijnen of erg oppervlakkig worden. Bijvoorbeeld in de app met enkele van die goede vrienden, reageer ik al weken nauwelijks meer. Dat komt vooral omdat de meesten alleen wat (over zichzelf) zeggen als ze iets bereikt hebben : ''Ik heb een vast contract'', ''Ik heb een promotie'', ''Ik krijg een nieuwe lease auto''
Aan het begin reageerde ik er nog wel op, maar nu merk ik steeds meer van : Men is niet meer geïnteresseerd in elkaar, wil alleen even de persoonlijke successen in de app smijten, en daarna is het weer /care.
Iedereen is natuurlijk ook druk met een fulltime baan, hypotheek, vriendin, samenwonen, schoonfamilie, sommigen een kind op komst. Een flinke overgang t.o.v. de tijd van het studeren en het lantefanteren.
Hoe ervaren andere fokkers dit?
De meeste van mijn vrienden zijn wel echt goede en langdurige vriendschappen (meeste al vanaf de basisschool).
Maar nu iedereen drukker wordt, merk ik dat de vriendschappen verdwijnen of erg oppervlakkig worden. Bijvoorbeeld in de app met enkele van die goede vrienden, reageer ik al weken nauwelijks meer. Dat komt vooral omdat de meesten alleen wat (over zichzelf) zeggen als ze iets bereikt hebben : ''Ik heb een vast contract'', ''Ik heb een promotie'', ''Ik krijg een nieuwe lease auto''
Aan het begin reageerde ik er nog wel op, maar nu merk ik steeds meer van : Men is niet meer geïnteresseerd in elkaar, wil alleen even de persoonlijke successen in de app smijten, en daarna is het weer /care.
Iedereen is natuurlijk ook druk met een fulltime baan, hypotheek, vriendin, samenwonen, schoonfamilie, sommigen een kind op komst. Een flinke overgang t.o.v. de tijd van het studeren en het lantefanteren.
Hoe ervaren andere fokkers dit?
Herkenbaar. Je gaat vaak je eigen weg. Je verhuist, andere interesses. Blijft vaak niet meer over dan elkaar feliciteren op een verjaardag.
Ik maak me er niet te druk om, zo is het leven. Uiteindelijk doe je ook weer nieuwe vriendschappen op.
Ik maak me er niet te druk om, zo is het leven. Uiteindelijk doe je ook weer nieuwe vriendschappen op.
Where law ends, tyrrany begins.
Dit.quote:Op zaterdag 17 maart 2018 08:21 schreef Gunner het volgende:
Herkenbaar. Je gaat vaak je eigen weg. Je verhuist, andere interesses. Blijft vaak niet meer over dan elkaar feliciteren op een verjaardag.
Ik maak me er niet te druk om, zo is het leven. Uiteindelijk doe je ook weer nieuwe vriendschappen op.
Datquote:
Herkenbaar. Je gaat vaak je eigen weg. Je verhuist, andere interesses. Blijft vaak niet meer over dan elkaar feliciteren op een verjaardag.
Ik maak me er niet te druk om, zo is het leven. Uiteindelijk doe je ook weer nieuwe vriendschappen op.
Dat is ook wel zo, alleen ik dacht toch wel dat deze vriendschappen wat anders waren. Juist omdat we van kleins af aan met elkaar zijn opgegroeid.quote:
Herkenbaar. Je gaat vaak je eigen weg. Je verhuist, andere interesses. Blijft vaak niet meer over dan elkaar feliciteren op een verjaardag.
Ik maak me er niet te druk om, zo is het leven. Uiteindelijk doe je ook weer nieuwe vriendschappen op.
Maar kennelijk is een fulltime baan al voldoende de connectie weg te nemen
Is overigens geen verwijt naar mijn vrienden wat ik heb het zelf net zo goed.
Dit.quote:
Herkenbaar. Je gaat vaak je eigen weg. Je verhuist, andere interesses. Blijft vaak niet meer over dan elkaar feliciteren op een verjaardag.
Ik maak me er niet te druk om, zo is het leven. Uiteindelijk doe je ook weer nieuwe vriendschappen op.
Na je 30e? Mwah. Zou toch de oude vriendschappen wel koesteren en proberen er meer in te investeren. Het verwateren ben je zelf ook bij. Dat mensen bepaalde mijlpalen delen lijkt me niet meer dan normaal. Als je zelf dingen deelt, kunnen ze daar weer over vragen.quote:
Herkenbaar. Je gaat vaak je eigen weg. Je verhuist, andere interesses. Blijft vaak niet meer over dan elkaar feliciteren op een verjaardag.
Ik maak me er niet te druk om, zo is het leven. Uiteindelijk doe je ook weer nieuwe vriendschappen op.
Misschien gewoon eens afspreken ipv appen.
Laatst nog afgesproken, maar het voelt toch een beetje als naar een kerstmarkt gaan op 2 januari ofzo, de angel is er uit.quote:Op zaterdag 17 maart 2018 08:34 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Na je 30e? Mwah. Zou toch de oude vriendschappen wel koesteren en proberen er meer in te investeren. Het verwateren ben je zelf ook bij. Dat mensen bepaalde mijlpalen delen lijkt me niet meer dan normaal. Als je zelf dingen deelt, kunnen ze daar weer over vragen.
Misschien gewoon eens afspreken ipv appen.
Weet niet of dit iets is dat typisch onder mijn vrienden speelt, maar het valt me op dat iedereen vooral heel graag een succesvol plaatje over zichzelf neerzet, en verder ontbreekt de echte interesse in de anderen.
Niet dat ik jaloers ben op iemand die een promotie maakt of die een mooie vakantie heeft geboekt, ik ben dan echt wel iemand die interesse toont. Maar de laatste tijd heb ik wel steeds meer zoiets van ''Pfff, volgens mij willen jullie ook alleen maar even komen vertellen hoe awesome jullie leven is en hoe succesvol jullie zijn'', en verder is er geen interesse.
Dit komt misschien ook wel omdat ik er zelf niet echt van houd om op te scheppen over spullen / prestaties, maar ik vroeg me bij mijzelf eens af : Heb in juli mijn eerste huis gekocht, sinds een tijdje ook een nieuwe baan. Misschien doe ik het ook wel als een soort test, door eens af te wachten of een ander misschien ergens over begint, maar gewoon helemaal niemand begint er over of vraagt ergens naar
Ik herken het vooral met relaties. Zodra iemand een relatie krijgt is die weg. Vind dat altijd best jammer.
Maarja, that's life.
Maarja, that's life.
Giechelend van de pret reed de bus volgeladen met meiden de afgrond in.
Denk toch dat dit iets natuurlijks is.quote:Op zaterdag 17 maart 2018 08:43 schreef Night__Stalker het volgende:
[..]
Laatst nog afgesproken, maar het voelt toch een beetje als naar een kerstmarkt gaan op 2 januari ofzo, de angel is er uit.
Weet niet of dit iets is dat typisch onder mijn vrienden speelt, maar het valt me op dat iedereen vooral heel graag een succesvol plaatje over zichzelf neerzet, en verder ontbreekt de echte interesse in de anderen.
Niet dat ik jaloers ben op iemand die een promotie maakt of die een mooie vakantie heeft geboekt, ik ben dan echt wel iemand die interesse toont. Maar de laatste tijd heb ik wel steeds meer zoiets van ''Pfff, volgens mij willen jullie ook alleen maar even komen vertellen hoe awesome jullie leven is en hoe succesvol jullie zijn'', en verder is er geen interesse.
Dit komt misschien ook wel omdat ik er zelf niet echt van houd om op te scheppen over spullen / prestaties, maar ik vroeg me bij mijzelf eens af : Heb in juli mijn eerste huis gekocht, sinds een tijdje ook een nieuwe baan. Misschien doe ik het ook wel als een soort test, door eens af te wachten of een ander misschien ergens over begint, maar gewoon helemaal niemand begint er over of vraagt ergens naar
Als je een jaar of 18 bent, dan vorm je als vriendenclubje samen een 'eilandje' : Jullie maken dingen mee op jullie vakanties, hebben samen een bepaalde humor, hobby's : Je vriendenclub is dan echt jouw wereldje.
Tegen eind twintig gaan mensen bouwen aan een gezin. Dat eilandje wordt dan hun vriendin, hun baan, hun huis, hun kind. Daar gaat dan het zwaartepunt liggen, en mensen willen dat zo goed mogelijk verkopen aan de buitenwereld.
Vaak merk je ook dat mensen in hun tienerjaren / studententijd ''trots'' zijn op (de omvang van) hun vriendengroep / hun jaarclub : Daar identificeer je je mee en het laat zien hoe maatschappelijk geaccepteerd je bent.
Als mensen een gezin krijgen, is hun gezin hun 'trots' en niet meer de vriendenclub waar ze toe behoren. Ik vind dat wel logisch.
Op je 20e heb je sociale status door veel vrienden te hebben en veel op stap te gaan, dan ben je 'geslaagd' en populair. Op je 30e is dat alweer een heel ander verhaal. Dan ben je geslaagd als je een eigen gezinnetje hebt of aan het bouwen bent.
Heel normaal, mensen krijgen een partner, gezin, carrière
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Dit, maar dat geldt m.i. ook andersom.quote:
Ik herken het vooral met relaties. Zodra iemand een relatie krijgt is die weg. Vind dat altijd best jammer.
Maarja, that's life.
Ben zelf single, een van mijn beste vrienden (eerste van mijn vrienden) krijgt in mei zijn eerste kind.
Dat zijn toch dingen waar we als tieners / student wel eens over spraken. Ik dacht toen echt dat ik super betrokken zou zijn bij mijn vrienden als ze een kind krijgen.
Realiteit blijkt nu dat je beiden gewoon een heel ander leven hebt en hele andere interesses als vrijgezel die nog regelmatig op stap gaat en persoon met een relatie, doorzonwoning en een kind op komst.
Het houdt mij nauwelijks tot nooit bezig eigenlijk, moet ook zeggen dat ik eigenlijk ook zelden wat van me laat horen als in 'hoe gaat de zwangerschap' etc. Het interesseert me gewoon niet.
'Wij' zijn nu tegen de zestig. Het vriendenclubje van rond de twintig bestaat nog steeds maar is wel ontiegelijk minder intensief. Sommigen zijn totaal uit de picture anderen komen na jaren weer in beeld. Elk jaar gaan we nog een lang weekend kamperen waarbij de volgende generatie ook gewoon mee gaat. Tussendoor eens een verjaardag of naar de film.quote:
[..]
Dat is ook wel zo, alleen ik dacht toch wel dat deze vriendschappen wat anders waren. Juist omdat we van kleins af aan met elkaar zijn opgegroeid.
Maar kennelijk is een fulltime baan al voldoende de connectie weg te nemen
Bij dit lezen moest ik een beetje huilen van herkenning. De vriendschappen die ik nog heb zijn heel sterk, alleen die groep is heel erg klein. Iedereen heeft een leven die past bij hun leeftijd en ik studeer nog en zit ziek thuis.Dit maakt me bang voor de toekomst. Ik ben maar bij allerlei clubjes en verenigingen gegaan om de leegheid op te vullen. Alleen dit is geen leuke leeftijd
Nu is het wel zo dat mensen naar mate ze ouder worden over het algemeen zelf ook minder behoefte hebben aan de godganse dag een groep vrienden om zich heen. Dus troost je met die gedachtequote:
Bij dit lezen moest ik een beetje huilen van herkenning. De vriendschappen die ik nog heb zijn heel sterk, alleen die groep is heel erg klein. Iedereen heeft een leven die past bij hun leeftijd en ik studeer nog en zit ziek thuis.Dit maakt me bang voor de toekomst. Ik ben maar bij allerlei clubjes en verenigingen gegaan om de leegheid op te vullen. Alleen dit is geen leuke leeftijd
Naja... ik zie nu tenminste twee á drie keer per week mensen en een goede vriendin eens per week. Alleen het blijft lastig. Ik hoop dat je gelijk hebt, dank je welquote:
[..]
Nu is het wel zo dat mensen naar mate ze ouder worden over het algemeen zelf ook minder behoefte hebben aan de godganse dag een groep vrienden om zich heen. Dus troost je met die gedachte
Ja ik merk het ooit. Toen ik 18 was dacht ik dat ik altijd mijn beste vrienden zouden behouden. Maar nu zijn vrienden niet meer zo belangrijk, het gaat om familie. Ik ben single, hoop ooit dat ik gezegend wordt met een eigen familie.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Sommige types kunnen helaas hun focus maar op een ding leggen en hebben niet die flexibele mindset om vrienden te kunnen hebben naast hun primaire leven. Want waarom zou je geen vrienden kunnen hebben naast je baan.
Maar ik moet zeggen dat ik blij ben dat toen vorig jaar mn lange relatie strandde, ik mijn sociale netwerk altijd heb onderhouden. Geen enkele heeft me teleurgesteld.
Natuurlijk veranderen interesses ook met de jaren. Enkele vrienden van weleer zijn tegenwoordig brave huisvaders. Van hen verwacht ik niet dat ze zich aan mij kunnen spiegelen. Dus dat maakt de omgang ook veel relaxter, Bij hen ga ik thuis op bezoek of ga lekker uit eten.
En als ik lekker als een twintigjarige de beest wil uithangen dan heb ik daar intussen ook alternatieven voor gevonden.
Maar ik moet zeggen dat ik blij ben dat toen vorig jaar mn lange relatie strandde, ik mijn sociale netwerk altijd heb onderhouden. Geen enkele heeft me teleurgesteld.
Natuurlijk veranderen interesses ook met de jaren. Enkele vrienden van weleer zijn tegenwoordig brave huisvaders. Van hen verwacht ik niet dat ze zich aan mij kunnen spiegelen. Dus dat maakt de omgang ook veel relaxter, Bij hen ga ik thuis op bezoek of ga lekker uit eten.
En als ik lekker als een twintigjarige de beest wil uithangen dan heb ik daar intussen ook alternatieven voor gevonden.
Ik geloof niet dat het een kwestie is van niet kunnen, maar van niet willen. Af en toe met vrienden afspreken naast je relatie en fulltime baan is immers geen rocket science.quote:
Sommige types kunnen helaas hun focus maar op een ding leggen en hebben niet die flexibele mindset om vrienden te kunnen hebben naast hun primaire leven. Want waarom zou je geen vrienden kunnen hebben naast je baan.
Maar ik moet zeggen dat ik blij ben dat toen vorig jaar mn lange relatie strandde, ik mijn sociale netwerk altijd heb onderhouden. Geen enkele heeft me teleurgesteld.
Natuurlijk veranderen interesses ook met de jaren. Enkele vrienden van weleer zijn tegenwoordig brave huisvaders. Van hen verwacht ik niet dat ze zich aan mij kunnen spiegelen. Dus dat maakt de omgang ook veel relaxter, Bij hen ga ik thuis op bezoek of ga lekker uit eten.
En als ik lekker als een twintigjarige de beest wil uithangen dan heb ik daar intussen ook alternatieven voor gevonden.
Hoe ik er ervaar, is dat wij mensen veel te snel aanmerken als 'vrienden'. Omdat je toevallig bij een paar mensen met wie je het wel kunt vinden in de klas terecht komt op de basisschool, en daarom gemakshalve tot en met medio 20 aan elkaar blijft plakken is leuk, maar het zegt helemaal niets over de vraag of je als vrienden wel echt bij elkaar past. Het zegt eerder iets over gemakzucht en het gebrek aan de wil / durf om aan nieuwe contacten te bouwen.
Misschien komt het bij mij ook door de omgeving waar ik ben opgegroeid (gooi), maar in mijn vriendengroep speelt toch haantjesgedrag een grote rol : Wie heeft de grootste, wie heeft het beste, wie heeft de meeste vrouwen. Die onderlinge competitie zorgt ervoor dat men zich eigenlijk diep van binnen niet bij elkaar op zijn gemak voelt. Omgaan met vrienden is immers je guard omhoog houden en 'presteren'.
Mijn ervaring is ook dat de paar vriendschappen die puur waren en gebaseerd op wederzijdse belangstelling en interesse blijvend zijn. De mensen met wie ik bevriend ben geraakt min of meer via toeval (bij elkaar in de klas terecht gekomen), zijn bijna allemaal voorbij.
Zo’n vriendschap had ik ook. Ik heb het gewoon stop gezet. Heb je niks aan, was wel even slikken. Nadat we klaar waren met school was het.. Mja.. ze zag niet wat ze had, dus irl was het alleen maar geklaag, en haar interesse voor jou was totaal weg. En dan kon je eens in de zoveel tijd wel nog een appje over succesvolle dingen verwachten.
Zijn nu andere leukere vriendinnen voor in de plek gekomen.
Zijn nu andere leukere vriendinnen voor in de plek gekomen.
Heel normaal. Nieuwe levensfasen breken aan. En zeker met kinderen, werk ... Dan blijft er best weinig tijd over.
En jij verandert. Je krijgt misschien andere hobbies. Daar maak je misschien wel nieuwe vrienden.
In ieder geval is het met kinderen krijgen wel klaar met 3x per week gezellig vrienden zien.
Bij mij is sociaal contact vooral met sport en hobbies. Oude vrienden spreek ik soms nog wel, soms zien we elkaar. Maar het is niet als vroeger.
En jij verandert. Je krijgt misschien andere hobbies. Daar maak je misschien wel nieuwe vrienden.
In ieder geval is het met kinderen krijgen wel klaar met 3x per week gezellig vrienden zien.
Bij mij is sociaal contact vooral met sport en hobbies. Oude vrienden spreek ik soms nog wel, soms zien we elkaar. Maar het is niet als vroeger.
Whatever...
Je hebt gelijk dat je elkaar wel boeiend moet blijven vinden. Ik heb ook geen vrienden meer die ik voor mijn studententijd had. De vrienden die ik nu heb die heb ik bij mn studentenvereniging of in de politiek ontmoet. Dat geeft een sterke band.quote:
[..]
Ik geloof niet dat het een kwestie is van niet kunnen, maar van niet willen. Af en toe met vrienden afspreken naast je relatie en fulltime baan is immers geen rocket science.
Hoe ik er ervaar, is dat wij mensen veel te snel aanmerken als 'vrienden'. Omdat je toevallig bij een paar mensen met wie je het wel kunt vinden in de klas terecht komt op de basisschool, en daarom gemakshalve tot en met medio 20 aan elkaar blijft plakken is leuk, maar het zegt helemaal niets over de vraag of je als vrienden wel echt bij elkaar past. Het zegt eerder iets over gemakzucht en het gebrek aan de wil / durf om aan nieuwe contacten te bouwen.
Misschien komt het bij mij ook door de omgeving waar ik ben opgegroeid (gooi), maar in mijn vriendengroep speelt toch haantjesgedrag een grote rol : Wie heeft de grootste, wie heeft het beste, wie heeft de meeste vrouwen. Die onderlinge competitie zorgt ervoor dat men zich eigenlijk diep van binnen niet bij elkaar op zijn gemak voelt. Omgaan met vrienden is immers je guard omhoog houden en 'presteren'.
Mijn ervaring is ook dat de paar vriendschappen die puur waren en gebaseerd op wederzijdse belangstelling en interesse blijvend zijn. De mensen met wie ik bevriend ben geraakt min of meer via toeval (bij elkaar in de klas terecht gekomen), zijn bijna allemaal voorbij.
Ik ageer meer tegen types die geen enkele interesses meer in anderen lijken te hebben als ze gesettled zijn.
Degenen die het meest op mij lijken op welke aspecten dan ook, die zijn er nog. De rest is logischerwijze verwaterd.
Mijn probleem is dat sommigen te ernstig emotioneel zijn ingesteld i.c.m. Weinig (zelf)inzicht, dus van ontspanning is geen sprake. Het is keihard werken als hulpverlener, niet wetende wanneer de volgende keer weer komt. Heel heftig.
Aan de andere kant heb ik dat probleem van "prestatie vertoning" dan weer niet. Iedereen vraagt altijd aan iedereen hoe het gaat, maar je moet echt tegen die heftige emoties kunnen. Daarom wil ik sommigen ook niet meer zien. Ze willen erover praten, maar hoe vaker ze erover praten hoe erger het wordt en blijft hangen. Dan raken ze verlamd, in paniek, etc.
Soms vraag ik mezelf af wat ik heb misdaan om telkens zulke vrouwen tegen te komen, of dat het vrouw eigen is. Dan heb ik liever een groep kerels die oppervlakkig houden, en gewoon over alledaagse dingen praten. Alsof ik niet kan voorstellen hoe het met de ander gaat, er hoeft niet altijd over problemen te worden gepraat. Is niet gezond.
[ Bericht 1% gewijzigd door Yiwei op 17-03-2018 11:15:58 ]
Mijn probleem is dat sommigen te ernstig emotioneel zijn ingesteld i.c.m. Weinig (zelf)inzicht, dus van ontspanning is geen sprake. Het is keihard werken als hulpverlener, niet wetende wanneer de volgende keer weer komt. Heel heftig.
Aan de andere kant heb ik dat probleem van "prestatie vertoning" dan weer niet. Iedereen vraagt altijd aan iedereen hoe het gaat, maar je moet echt tegen die heftige emoties kunnen. Daarom wil ik sommigen ook niet meer zien. Ze willen erover praten, maar hoe vaker ze erover praten hoe erger het wordt en blijft hangen. Dan raken ze verlamd, in paniek, etc.
Soms vraag ik mezelf af wat ik heb misdaan om telkens zulke vrouwen tegen te komen, of dat het vrouw eigen is. Dan heb ik liever een groep kerels die oppervlakkig houden, en gewoon over alledaagse dingen praten. Alsof ik niet kan voorstellen hoe het met de ander gaat, er hoeft niet altijd over problemen te worden gepraat. Is niet gezond.
[ Bericht 1% gewijzigd door Yiwei op 17-03-2018 11:15:58 ]
Ik heb geen verstand van apps maar verder klopt het wel.
Wat ik bij mijzelf zag was dat de mensen die interessant/ de moeite waard waren na een tijdje allemaal naar het buitenland vertrokken dus die zie je nooit meer.
En vrouwelijke vrienden zijn vroeg of laat getrouwd + kinderen en dan hebben ze geen interesse meer voor jou (of het wordt gecompliceerd).
Je ontmoet wel weer nieuwe mensen af en toen, maar bijna alle hechte vriendschappen vormen zich in je jonge jaren. Daarna bouw je niet gauw meer vriendschappen op met veel diepgang.
Kortom, sociaal leven gaat boven de 30 inderdaad in een nosedive.
Wat ik bij mijzelf zag was dat de mensen die interessant/ de moeite waard waren na een tijdje allemaal naar het buitenland vertrokken dus die zie je nooit meer.
En vrouwelijke vrienden zijn vroeg of laat getrouwd + kinderen en dan hebben ze geen interesse meer voor jou (of het wordt gecompliceerd).
Je ontmoet wel weer nieuwe mensen af en toen, maar bijna alle hechte vriendschappen vormen zich in je jonge jaren. Daarna bouw je niet gauw meer vriendschappen op met veel diepgang.
Kortom, sociaal leven gaat boven de 30 inderdaad in een nosedive.
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Wel herkenbaar wat ik hier lees, maar ik stoor me er zeker niet aan. Sommige vriendschappen verwateren of verdwijnen zelfs nagenoeg. Anderen blijven wat hechter. Ik ben zelf 35 en heb een relatie zonder kinderen (de meeste vrienden hebben al wel kinderen).
Maar goed er zijn er altijd nog wel een paar vrienden over die nog wel zo nu en dan open staan voor een avondje stappen of een dagje naar een festival. En dat vind ik zelf ook wel relaxed, gewoon een paar keer per jaar nog echt iets leuks doen met vrienden, ik hoef de meesten ook niet meer wekelijks te spreken. Heb de meesten ook weinig te melden.
Maar goed er zijn er altijd nog wel een paar vrienden over die nog wel zo nu en dan open staan voor een avondje stappen of een dagje naar een festival. En dat vind ik zelf ook wel relaxed, gewoon een paar keer per jaar nog echt iets leuks doen met vrienden, ik hoef de meesten ook niet meer wekelijks te spreken. Heb de meesten ook weinig te melden.
٩๏̯͡๏)۶
Gaat het je enkel om wat "in de app" geschreven wordt?
Dat is namelijk je enige voorbeeld.
Persoonlijk lijkt het me heel erg beperkend als dat de basis van je sociale leven is.
Dat is namelijk je enige voorbeeld.
Persoonlijk lijkt het me heel erg beperkend als dat de basis van je sociale leven is.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Gelukkig word ik omringd door kinderloze stellen. In mijn omgeving is het meer een uitzondering dan regel dat stellen kinderen krijgen.quote:
[..]
Dit, maar dat geldt m.i. ook andersom.
Ben zelf single, een van mijn beste vrienden (eerste van mijn vrienden) krijgt in mei zijn eerste kind.
Dat zijn toch dingen waar we als tieners / student wel eens over spraken. Ik dacht toen echt dat ik super betrokken zou zijn bij mijn vrienden als ze een kind krijgen.
Realiteit blijkt nu dat je beiden gewoon een heel ander leven hebt en hele andere interesses als vrijgezel die nog regelmatig op stap gaat en persoon met een relatie, doorzonwoning en een kind op komst.
Het houdt mij nauwelijks tot nooit bezig eigenlijk, moet ook zeggen dat ik eigenlijk ook zelden wat van me laat horen als in 'hoe gaat de zwangerschap' etc. Het interesseert me gewoon niet.
Ik stuur vrienden vaak nog wel berichten waar ik interesse in ze toon, maar na wat oppervlakkig gepraat hebben we geen contact meer en komt het nooit tot afspreken.
En ergens snap ik het wel, want je leven verandert en zo ook je vrienden, alleen vind ik het zonde om (hechte) goede vriendschappen te verwateren. Al helemaal omdat ik weet dat het wél kan.
Edit: ben wel gezegend met een hobby waar ik bijna elke dag nog mensen leer kennen. Soms blijven er mensen hangen, zo is er in een jaar een hecht clubje ontstaan van likeminded mensen waar ik toe behoor.
Giechelend van de pret reed de bus volgeladen met meiden de afgrond in.
Dit heb ik ook inderdaadquote:
Wel herkenbaar wat ik hier lees, maar ik stoor me er zeker niet aan. Sommige vriendschappen verwateren of verdwijnen zelfs nagenoeg. Anderen blijven wat hechter. Ik ben zelf 35 en heb een relatie zonder kinderen (de meeste vrienden hebben al wel kinderen).
Maar goed er zijn er altijd nog wel een paar vrienden over die nog wel zo nu en dan open staan voor een avondje stappen of een dagje naar een festival. En dat vind ik zelf ook wel relaxed, gewoon een paar keer per jaar nog echt iets leuks doen met vrienden, ik hoef de meesten ook niet meer wekelijks te spreken. Heb de meesten ook weinig te melden.
Ik heb mijn vrienden gewoon niet zo veel meer te melden. ''Vroeger'' maakte je nog dingen mee tijdens uitgaan, op feestjes. Nu ben je doordeweeks aan het werk, en is het leven een stuk stabieler geworden.
Hierdoor wordt afspreken met vrienden toch vooral praten over de situatie thuis, hoe is het op het werk, nog een nieuwe wasdroger gekocht? Etc etc. Hoewel ik wil dat het goed gaat met mijn vrienden, hoef ik niet zo nodig te horen dat collega X dit of dat zei tegen collega Y. Dat is hun dagelijkse belevingswereld en voor hun relevant, totaal niet voor mij.
Ik heb nog een soort van vriendenclubje met een vriend die een 5 jaar jonger broertje heeft. Gaan we wel eens op stap met allemaal gasten van rond de 22 (ben zelf 29). Die kunnen nog echt overloos ouwehoeren over onzin, lekkere wijven. Ik merk dat dit verdwijnt bij de meeste mensen die een fulltime job en verantwoordelijkheden krijgen.
Vooral ditquote:
[..]
Je hebt gelijk dat je elkaar wel boeiend moet blijven vinden. Ik heb ook geen vrienden meer die ik voor mijn studententijd had. De vrienden die ik nu heb die heb ik bij mn studentenvereniging of in de politiek ontmoet. Dat geeft een sterke band.
Ik ageer meer tegen types die geen enkele interesses meer in anderen lijken te hebben als ze gesettled zijn.
. Zodra mensen een relatie krijgen, gaat (bijna) alle aandacht naar de relatie. Ook mensen die letterlijk in mijn gezicht (2 maanden voor de relatie) zeiden: "wij blijven áltijd vrienden, wat er ook gebeurd". 3 maanden in de betreffende relatie, dag contact 
. Alle begrip dat je leven én relatie veranderd, zeker als er kinderen in het spel komen, maar vervolgens geen tijd meer hebben voor anderen is dan gewoon een keuze die je maakt.
Dus dan maar opzoek naar nieuwe vrienden, gelukkig hier en daar ook gevonden
.
Ik herken het, net als velen, ook wel. Dat het verandert betekent ook niet dat een vriendschap per definitie verwaterd. Ga voor kwaliteit ipv kwantiteit.
Zo zorgen wij dat we altijd wel 1 weekend per jaar een toffe stedentrip maken met de vrienden, zijn eigenlijk altijd wel memorabele weekenden. Zeker omdat het een soort uitlaatplek is voor het "work hard" wat iedereen wel heeft. Daarnaast nog een festival, of wat concerten.
Wat ik ook merk is dat het wat fragmenteert. Niet iedereen van de vriendengroep heeft dezelfde interesses, dus doen degene met een gemeenschappelijke interesse apart dingen (sport, beurs, concert e.d.) waarbij er altijd wel overlap is vwb personen.
Daarnaast is eind 20, begin 30 ook wel een lastige tijd heb ik gemerkt. Dan begint het burgelijk leven waarbij sommige een beetje doorslaan. Hopelijk kunnen ze het over een paar jaar wat relativeren.
Mijn advies, wat tofs organiseren voor over een paar maanden (iedereen heeft immers een drukke agenda dus korte termijn wordt lastig). Even doorbijten en hopelijk is het over niet al te lange tijd weer beter.
Zo zorgen wij dat we altijd wel 1 weekend per jaar een toffe stedentrip maken met de vrienden, zijn eigenlijk altijd wel memorabele weekenden. Zeker omdat het een soort uitlaatplek is voor het "work hard" wat iedereen wel heeft. Daarnaast nog een festival, of wat concerten.
Wat ik ook merk is dat het wat fragmenteert. Niet iedereen van de vriendengroep heeft dezelfde interesses, dus doen degene met een gemeenschappelijke interesse apart dingen (sport, beurs, concert e.d.) waarbij er altijd wel overlap is vwb personen.
Daarnaast is eind 20, begin 30 ook wel een lastige tijd heb ik gemerkt. Dan begint het burgelijk leven waarbij sommige een beetje doorslaan. Hopelijk kunnen ze het over een paar jaar wat relativeren.
Mijn advies, wat tofs organiseren voor over een paar maanden (iedereen heeft immers een drukke agenda dus korte termijn wordt lastig). Even doorbijten en hopelijk is het over niet al te lange tijd weer beter.
Uh, dan waren jullie dus géén vrienden.....quote:
[..]
Vooral dit
5 Ferrari's op videoband!
Er lijken ook bijzonder weinig 30+’ers met een interessant leven te zijn. De meeste zijn helemaal tevreden met een saai burgerleven of ze leven van weekend naar weekend waarbij dan alleen maar drank en drugs op de agenda staan. That’s it. Emotionele diepgang of echt bijzondere mensen kom ik maar weinig tegen. Zal vast ook deels aan mij liggen, daar niet van, maar toch.
Hoeveel mensen zijn daadwerkelijk wél vrienden? Denk dat het meer gelegenheidsvrienden zijn dan echte vrienden.quote:
[..]
Uh, dan waren jullie dus géén vrienden.....
Of een gradatie lager, een kennis
.Iig ga ik voor kwaliteit ipv kwantiteit. En als er iets gebeurd met je, dan weet je pas wie wél echte vrienden zijn.
Daarom geloof ik ook niet in van die 'vriendengroepen' van 10 of 20 man.quote:
[..]
Hoeveel mensen zijn daadwerkelijk wél vrienden? Denk dat het meer gelegenheidsvrienden zijn dan echte vrienden.
Of een gradatie lager, een kennis
Iig ga ik voor kwaliteit ipv kwantiteit. En als er iets gebeurd met je, dan weet je pas wie wél echte vrienden zijn.
5 Ferrari's op videoband!
Vrienden komen vrienden gaan, meestal heb je een paar die je leven lang mee gaan, maar de meeste mensen zullen vertrekken.
Absoluut niet mee eens. Alleen veranderd wel het type vriendschap wat je nog aan gaat op 'latere' leeftijd. Ik heb via hobby de laatste vijftien jaar best vrienden opgedaan die ik ook buiten die hobby als vriend beschouw. Wel wetende dat van die groep er waarschijnlijk maar één overblijft als die hobby stopt. Dat wil niet zeggen dat met een paar de vriendschap niet oprecht en emotioneel gedeeld is maar die ga ik zeer waarschijnlijk wel uit het oog verliezen op termijn verwacht ik. Dan komen er vast wel andere hobby's en vrienden voor terug. De vriendenclub uit mn jeugd blijft net als familie altijd bestaan denk ik. (we zijn zestig inmiddels).quote:
Er lijken ook bijzonder weinig 30+’ers met een interessant leven te zijn. De meeste zijn helemaal tevreden met een saai burgerleven of ze leven van weekend naar weekend waarbij dan alleen maar drank en drugs op de agenda staan. That’s it. Emotionele diepgang of echt bijzondere mensen kom ik maar weinig tegen. Zal vast ook deels aan mij liggen, daar niet van, maar toch.
Pfff herkenbaar. En eerlijk? Ik worstel daar soms best mee.
Ben 33, al bijna 10 jaar getrouwd, 3 kleine kindjes, koophuis. De vriendengroep van tot een paar jaar geleden is zo goed als uit elkaar gevallen. Maar met de meesten heb ik nog wel contact. Ik probeer die contacten echt te onderhouden door ze eens per maand toch wel face to face te spreken. Ergens eten, of gewoon lekker thuis bij iemand op de bank bijbuurten. Ik gebruik wel facebook en whatsapp. Maar ik merkte dat contacten op die manier verwaterden en dat je geen 'echt' contact meer had met mensen. Ondanks dat hoe mijn leven er nu uit ziet, voel ik nog wel aardig se behoefte om er eens per maand uit te gaan naar de kroeg, festivalletje.. gewoon leven! Maar dat blijkt in de praktijk soms een onmogelijke opgave qua matchende agenda's en dan ben je zo een paar maanden verder. Vind het lastig dat veel neuzen niet dezelfde kant op staan, dat mensen blijkbaar niet die behoefte voelen die ik voel. Maar weet niet zo goed waar ik nieuwe gelijkgestemden kan ontdekken.
Ben 33, al bijna 10 jaar getrouwd, 3 kleine kindjes, koophuis. De vriendengroep van tot een paar jaar geleden is zo goed als uit elkaar gevallen. Maar met de meesten heb ik nog wel contact. Ik probeer die contacten echt te onderhouden door ze eens per maand toch wel face to face te spreken. Ergens eten, of gewoon lekker thuis bij iemand op de bank bijbuurten. Ik gebruik wel facebook en whatsapp. Maar ik merkte dat contacten op die manier verwaterden en dat je geen 'echt' contact meer had met mensen. Ondanks dat hoe mijn leven er nu uit ziet, voel ik nog wel aardig se behoefte om er eens per maand uit te gaan naar de kroeg, festivalletje.. gewoon leven! Maar dat blijkt in de praktijk soms een onmogelijke opgave qua matchende agenda's en dan ben je zo een paar maanden verder. Vind het lastig dat veel neuzen niet dezelfde kant op staan, dat mensen blijkbaar niet die behoefte voelen die ik voel. Maar weet niet zo goed waar ik nieuwe gelijkgestemden kan ontdekken.
Dingen als festivals en op stap gaan daar heb ik nieuwe mensen voor gevonden dus daar val ik m gesettelde vrienden ook niet meer mee lastig. Dat maakt de omgang ook wel wat relaxter denk ik.
Haha, dit klinkt een beetje als een van mijn meest burgerlijke vrienden.quote:
Pfff herkenbaar. En eerlijk? Ik worstel daar soms best mee.
Ben 33, al bijna 10 jaar getrouwd, 3 kleine kindjes, koophuis. De vriendengroep van tot een paar jaar geleden is zo goed als uit elkaar gevallen. Maar met de meesten heb ik nog wel contact. Ik probeer die contacten echt te onderhouden door ze eens per maand toch wel face to face te spreken. Ergens eten, of gewoon lekker thuis bij iemand op de bank bijbuurten. Ik gebruik wel facebook en whatsapp. Maar ik merkte dat contacten op die manier verwaterden en dat je geen 'echt' contact meer had met mensen. Ondanks dat hoe mijn leven er nu uit ziet, voel ik nog wel aardig se behoefte om er eens per maand uit te gaan naar de kroeg, festivalletje.. gewoon leven! Maar dat blijkt in de praktijk soms een onmogelijke opgave qua matchende agenda's en dan ben je zo een paar maanden verder. Vind het lastig dat veel neuzen niet dezelfde kant op staan, dat mensen blijkbaar niet die behoefte voelen die ik voel. Maar weet niet zo goed waar ik nieuwe gelijkgestemden kan ontdekken.
Die zegt doodleuk opeens in onze app ''Hee jongens, zullen we over zes weken afspreken om een biertje te drinken? ''
Niemand die überhaupt reageert, en terecht ook. Mensen roepen ook wel héél gauw dat ze niet kunnen, maar feitelijk is er sprake van niet willen of gewoon er geen moeite voor willen doen.
De meeste mensen in Nederland hebben écht niet zo'n drukke baan (40 uur per week max). Oke, als je kinderen hebt wordt het al wat anders, maar wat hebben mensen met een relatie zonder kinderen nou helemaal te doen in de avonden / in het weekend?
Geen reet! en dan hoor je al snel gezeik als ''Jaa maar je hebt ook schoonouders waar je soms langs moet, je eigen ouders, opa/oma'' Allemaal bullshit. Je kunt best op zaterdagavond even bij je (schoon)ouders gaan eten van 17:00 - 20:00 en daarna door borrelen met je vrienden.
Ik vind dat ''te druk'' en ''kan niet'' altijd zo doorzichtig. Het is in de meeste gevallen gewoon een kwestie van gemakzucht en desinteresse, gecombineerd met het feit dat de meeste vriendschappen in NL gewoon gelegenheidsvriendschappen zijn in plaats van vriendschappen die zijn gebaseerd op een sterke intrinsieke click / verbondenheid / passie.
En diezelfde suffe, lamlendige lui storten op hun 40e in een dikke midlife crisis.quote:
De meeste mensen in Nederland hebben écht niet zo'n drukke baan (40 uur per week max). Oke, als je kinderen hebt wordt het al wat anders, maar wat hebben mensen met een relatie zonder kinderen nou helemaal te doen in de avonden / in het weekend?
Geen reet! en dan hoor je al snel gezeik als ''Jaa maar je hebt ook schoonouders waar je soms langs moet, je eigen ouders, opa/oma'' Allemaal bullshit. Je kunt best op zaterdagavond even bij je (schoon)ouders gaan eten van 17:00 - 20:00 en daarna door borrelen met je vrienden.
Ik vind dat ''te druk'' en ''kan niet'' altijd zo doorzichtig. Het is in de meeste gevallen gewoon een kwestie van gemakzucht en desinteresse, gecombineerd met het feit dat de meeste vriendschappen in NL gewoon gelegenheidsvriendschappen zijn in plaats van vriendschappen die zijn gebaseerd op een sterke intrinsieke click / verbondenheid / passie.
Ohw maar een oppas is ook zo geregeld hoor, doe gewoon mijn dingen ook al heb ik een kind. Het valt mij alleen op dat heel veel ouders dat niet willen want dat kost dan weer geld, nee alsof die luiers allemaal gratis zijn.quote:
[..]
Haha, dit klinkt een beetje als een van mijn meest burgerlijke vrienden.
Die zegt doodleuk opeens in onze app ''Hee jongens, zullen we over zes weken afspreken om een biertje te drinken? ''
Niemand die überhaupt reageert, en terecht ook. Mensen roepen ook wel héél gauw dat ze niet kunnen, maar feitelijk is er sprake van niet willen of gewoon er geen moeite voor willen doen.
De meeste mensen in Nederland hebben écht niet zo'n drukke baan (40 uur per week max). Oke, als je kinderen hebt wordt het al wat anders, maar wat hebben mensen met een relatie zonder kinderen nou helemaal te doen in de avonden / in het weekend?
Geen reet! en dan hoor je al snel gezeik als ''Jaa maar je hebt ook schoonouders waar je soms langs moet, je eigen ouders, opa/oma'' Allemaal bullshit. Je kunt best op zaterdagavond even bij je (schoon)ouders gaan eten van 17:00 - 20:00 en daarna door borrelen met je vrienden.
Ik vind dat ''te druk'' en ''kan niet'' altijd zo doorzichtig. Het is in de meeste gevallen gewoon een kwestie van gemakzucht en desinteresse, gecombineerd met het feit dat de meeste vriendschappen in NL gewoon gelegenheidsvriendschappen zijn in plaats van vriendschappen die zijn gebaseerd op een sterke intrinsieke click / verbondenheid / passie.
Enige wat ik mij nog wel kan voorstellen, als je kind een wedstrijd of een uitreiking heeft of iets dat je zegt nee ik kan niet, maar verder, ze zit nu ook gewoon achter de laptop die maakt het nu echt niets uit of ik om half 9 zeg, je moet naar bed of een oppas.
Mja ik merk dat ik daar zelf ook slecht tegen kan soms. Mijn man en ik werken beide fulltime en dan dus drie kleine kindjes. Maar we hebben een heel fijne oppas die vaak kan, dus voor ons is opvang voor de kindjes bijna nooit een issue. Maar ik ken mensen die met 20 uur werken p/w en kinderen dan tegen mij zeggen dat ze het druk hebben.. vooral net het huishouden en idd verplichte nummertjes naar ouders/schoonouders en dan zeggen ze dat ze moe zijn of geen tijd hebben.
Blijkbaar hechten zij dan inderdaad minder waarde aan het contact als ik dat doe ofzo. Anders maak je toch tijd voor dat soort dingen lijkt me.
Dus ja dan komen we weer op het punt dat ik misschien naar wat meer gelijkgestemden moet zoeken, maar dat ik geen idee heb waar ik die ga vinden.
Blijkbaar hechten zij dan inderdaad minder waarde aan het contact als ik dat doe ofzo. Anders maak je toch tijd voor dat soort dingen lijkt me.
Dus ja dan komen we weer op het punt dat ik misschien naar wat meer gelijkgestemden moet zoeken, maar dat ik geen idee heb waar ik die ga vinden.
Herkenbaar deels maar ook weer niet. Ben de 40 gepasseerd en ik lijk ieder jaar nieuwe vrienden er bij te krijgen.
Nu klopt het wel, 2 vrienden zijn weg gevallen. 2 met kinderen inderdaad. De een heb ik na zijn vertrek uit het studentenhuis nooit meer gezien. Kreeg nog wel een mail van hem met de bekende afsluiting: "We moeten eens afspreken!" maar op mijn voorstel voor tijd en datum kwam geen reactie. De andere is een broer van iemand uit mijn vriendenclub. Hij is gesetteld via de truc: "Wat je van ver haalt is lekker!". Ook met degenene een kind er mee. Maar dat heeft ook een nadeel kwam hij erachter: af en toe moet dat lekkers terug naar het land voor herkomst met daar de familie. En soms neemt ze haar kroost mee ook
Dan stond hij op de stoep hoor: "Jongens, ik lust wel een biertje!" Maar verder goed contact met hem dus geen kwaad woord verder.
Sommigen duiken in een relatie en dan hoor je ze niet. Maar op een of andere manier zijn vele van mijn vrienden toch niet geschikt voor langdurige relaties. Ik ook niet dus dan vinden we elkaar wel weer
Maar daardoor blijf ik ook vrienden er bij krijgen: door het uitgaan, maar ik ga uiteraard vooral naar tenten waar veel 30+ers komen. In de grote studentensteden heb je die wel. Ook door mijn hobby muziek maken, heb in wat bands gezeten en met een paar oud band leden hou ik contact.
Verder komen er werkelijk wat FOK!kers van hun zolder en met enkelen heb ik nog steeds contact. Ook door het werken aan mijn persoonlijke ontwikkeling heb ik vrienden gemaakt.
Daarnaast wissel ik nogal eens van baan en daar ook nog contact met een paar collega's gehouden. Met gedeelde interesses inderdaad.
Maar kortom, hierdoor ken ik meer vrienden dan 10 jaar geleden en is het soms op mijn verjaardagfeesten stampvol. Maar ik klaag dus niet
Nu klopt het wel, 2 vrienden zijn weg gevallen. 2 met kinderen inderdaad. De een heb ik na zijn vertrek uit het studentenhuis nooit meer gezien. Kreeg nog wel een mail van hem met de bekende afsluiting: "We moeten eens afspreken!" maar op mijn voorstel voor tijd en datum kwam geen reactie. De andere is een broer van iemand uit mijn vriendenclub. Hij is gesetteld via de truc: "Wat je van ver haalt is lekker!". Ook met degenene een kind er mee. Maar dat heeft ook een nadeel kwam hij erachter: af en toe moet dat lekkers terug naar het land voor herkomst met daar de familie. En soms neemt ze haar kroost mee ook
Dan stond hij op de stoep hoor: "Jongens, ik lust wel een biertje!" Maar verder goed contact met hem dus geen kwaad woord verder.Sommigen duiken in een relatie en dan hoor je ze niet. Maar op een of andere manier zijn vele van mijn vrienden toch niet geschikt voor langdurige relaties. Ik ook niet dus dan vinden we elkaar wel weer
Maar daardoor blijf ik ook vrienden er bij krijgen: door het uitgaan, maar ik ga uiteraard vooral naar tenten waar veel 30+ers komen. In de grote studentensteden heb je die wel. Ook door mijn hobby muziek maken, heb in wat bands gezeten en met een paar oud band leden hou ik contact.
Verder komen er werkelijk wat FOK!kers van hun zolder en met enkelen heb ik nog steeds contact. Ook door het werken aan mijn persoonlijke ontwikkeling heb ik vrienden gemaakt.
Daarnaast wissel ik nogal eens van baan en daar ook nog contact met een paar collega's gehouden. Met gedeelde interesses inderdaad.
Maar kortom, hierdoor ken ik meer vrienden dan 10 jaar geleden en is het soms op mijn verjaardagfeesten stampvol. Maar ik klaag dus niet
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Is dat niet iets van alle leeftijden? Ik merkte dat al rond mijn 20e. Vriendschappen die gebaseerd zijn op zuipen en feesten zijn over het algemeen de vriendschappen die het snelste verwateren. Het zou sowieso verwonderlijk zijn als je een vriendengroep hebt van zes man die rond hun dertigste nog steeds heel erg close zijn met elkaar.
Dit hele topic gaat over midlife crisis. Een beter voorbeeld ga je bijna niet vinden. Gelukkig gaat het leven verder na midlife. Zo mooi en al dan niet spannend als je zelf wilt.quote:
[..]
En diezelfde suffe, lamlendige lui storten op hun 40e in een dikke midlife crisis.
Mensen komen en gaan. Per saldo heb ik niet veel minder vrienden dan vroeger. Het soort vriendschap is wel anders. Gezin en werk nemen veel tijd in beslag. Dus het contact is toch wat minder vaak en wat oppervlakkiger.
Niet zo gek, ik ging vroeger met vrienden weken door de natuur zwerven, dan bouw je wel wat op. Dat doe ik nu met vrouw en kinderen.
Meeste van die oude vrienden heb ik dus wel contact mee. Maar het verwater wel, is meer van af en toe bellen dan elkaar regelmatig zien.
Niet zo gek, ik ging vroeger met vrienden weken door de natuur zwerven, dan bouw je wel wat op. Dat doe ik nu met vrouw en kinderen.
Meeste van die oude vrienden heb ik dus wel contact mee. Maar het verwater wel, is meer van af en toe bellen dan elkaar regelmatig zien.
Whatever...
Ik ken wel mensen die nog steeds hun vriendenkring van vroeger hebben en er wekelijks mee klaverjassen. Stuk voor stuk mensen die nooit weg zijn gegaan uit het dorp waar ze geboren zijn
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Vriendschappen zijn gekke relaties. Ze vormen zich niet door een fysieke aantrekkingskracht of familiaire band. Maar ontstaan uit een wederzijds vervulling van behoefte. De ander heeft iets wat jij wilt. Als klein kind kan dit om een speelgoed gaan, later worden dit minder materiële zaken zoals een goed gesprek, veel lachen etc.
Wanneer dit wegvalt zal een vriendschap gauw verwateren. Het gezamelijke doel is immers weg.
Acda en de munnik hebben het nummer andere maan geschreven: daarin zingen ze; wanneer ben je 2 vrienden die elkaar niet elke dag hoeven te zijn. En wanneer ben je geen vrienden meer.
Wanneer dit wegvalt zal een vriendschap gauw verwateren. Het gezamelijke doel is immers weg.
Acda en de munnik hebben het nummer andere maan geschreven: daarin zingen ze; wanneer ben je 2 vrienden die elkaar niet elke dag hoeven te zijn. En wanneer ben je geen vrienden meer.
|
|
