R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
En dan bedoel ik niet voor je ouders, broer/zusje of andere directe familie of beste vriend(in), maar gewoon voor een willekeurige ander die je niet of nauwelijks kent.
Door enkele ervaringen in het verleden ben ik, met uitzondering tot een select groepje mensen dicht bij mij, erg individualistisch en misschien zelfs wel wat a-sociaal geworden. Voor mij houdt dit in dat ik eigenlijk niets doe of wil doen voor een ander, ook al kost het me eigenlijk geen moeite.
Daar staat dan wel weer tegenover dat ik tegelijkertijd ook geen overlast wil vormen / veroorzaken bij andere mensen. Met andere woorden : ik heb dus niets voor een ander (tenzij dierbare) over, maar anderen hebben ook geen last van mij.
Dit is overigens niet een eigenschap waar ik erg trots op ben. Mijn oordeel over andere (vreemde) mensen is in beginsel altijd negatief : Ik wantrouw mensen snel, zie vreemden eigenlijk standaard als wolven die schijt hebben aan jouw welbehagen en behoeften en die alleen maar zo veel mogelijk voor zichzelf willen graaien.
Echter zijn er ook veel mensen die oprecht veel voor een ander over hebben. Ik heb dat zelf niet, maar ik vind dat wel heel mooi. Zoals bijvoorbeeld in mijn appartementencomplex, als een buurvrouw in de app zegt of iemand kan helpen met het ophangen van een lamp, of als iemand vraagt : Is er iemand met een fietspomp? Ik heb in de twee jaar dat ik in die groep zit, nog nooit op zo'n verzoek gereageerd. Andersom vraag ik echter ook nooit een van mijn buren om hulp. Ik word ook heel snel chagrijnig als mensen zich ook maar enigszins in mijn vaarwater begeven of zich met mij bemoeien.
Ik zou er best wat meer van willen hebben, dat empathische. Ik weet ook niet waarom mijn vertrekpunt ten aanzien van 'vreemden' zo negatief / sceptisch of bijna vijandig is, er is mij immers nog nooit iets ergs aangedaan.
Ben wel benieuwd hoe andere fokkers hierin staan, hoe jullie tegen 'vreemden' aan kijken en hoe bereidwillig jullie zijn om een persoon die je niet kent te helpen zonder dat je daar een direct belang bij hebt.
Door enkele ervaringen in het verleden ben ik, met uitzondering tot een select groepje mensen dicht bij mij, erg individualistisch en misschien zelfs wel wat a-sociaal geworden. Voor mij houdt dit in dat ik eigenlijk niets doe of wil doen voor een ander, ook al kost het me eigenlijk geen moeite.
Daar staat dan wel weer tegenover dat ik tegelijkertijd ook geen overlast wil vormen / veroorzaken bij andere mensen. Met andere woorden : ik heb dus niets voor een ander (tenzij dierbare) over, maar anderen hebben ook geen last van mij.
Dit is overigens niet een eigenschap waar ik erg trots op ben. Mijn oordeel over andere (vreemde) mensen is in beginsel altijd negatief : Ik wantrouw mensen snel, zie vreemden eigenlijk standaard als wolven die schijt hebben aan jouw welbehagen en behoeften en die alleen maar zo veel mogelijk voor zichzelf willen graaien.
Echter zijn er ook veel mensen die oprecht veel voor een ander over hebben. Ik heb dat zelf niet, maar ik vind dat wel heel mooi. Zoals bijvoorbeeld in mijn appartementencomplex, als een buurvrouw in de app zegt of iemand kan helpen met het ophangen van een lamp, of als iemand vraagt : Is er iemand met een fietspomp? Ik heb in de twee jaar dat ik in die groep zit, nog nooit op zo'n verzoek gereageerd. Andersom vraag ik echter ook nooit een van mijn buren om hulp. Ik word ook heel snel chagrijnig als mensen zich ook maar enigszins in mijn vaarwater begeven of zich met mij bemoeien.
Ik zou er best wat meer van willen hebben, dat empathische. Ik weet ook niet waarom mijn vertrekpunt ten aanzien van 'vreemden' zo negatief / sceptisch of bijna vijandig is, er is mij immers nog nooit iets ergs aangedaan.
Ben wel benieuwd hoe andere fokkers hierin staan, hoe jullie tegen 'vreemden' aan kijken en hoe bereidwillig jullie zijn om een persoon die je niet kent te helpen zonder dat je daar een direct belang bij hebt.
Ik ben dus juist de tegenover gestelde. Ik sta snel klaar voor anderen, inclusief vreemden of mensen die ik nauwelijks kent. Als iemand hulp nodig heeft met verhuizen, of iets moet lenen, of een luisterende oor nodig heeft, sta ik snel klaar. Helaas ben ik dan ook snel teleurgesteld als een ander dat niet is. Jij en ik zouden geen vrienden kunnen zijn.
In Nederland ben je ook beter af met jouw instelling denk ik. In Westerse landen zijn mensen gewoon egoïstischer en minder snel betrouwbaar.
In Nederland ben je ook beter af met jouw instelling denk ik. In Westerse landen zijn mensen gewoon egoïstischer en minder snel betrouwbaar.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
In het verleden heel heel veel gedaan, zoveel dat ik zelf geen tijd meer had en merkte dat er misbruik van gemaakt werd. Dus op een gegeven moment een punt achter gezet.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
Ben ik grotendeels mee gestopt.
Er werd te veel misbruik van gemaakt.
Als ik al eens iemand had geholpen, gaf diegene geen thuis als ik het eens nodig had.
Nu alleen nog bij mensen waarvan ik zeker weet dat ze er ook voor mij zullen staan.
Er werd te veel misbruik van gemaakt.
Als ik al eens iemand had geholpen, gaf diegene geen thuis als ik het eens nodig had.
Nu alleen nog bij mensen waarvan ik zeker weet dat ze er ook voor mij zullen staan.
In de hemel is geen bier. Daarom brouwen we het hier
Het beste bier brouw je zelf.
Bier is bitter. Bier is best. Bier is beter dan de rest.
Ik heb alleen een drankprobleem als het op is.
Het beste bier brouw je zelf.
Bier is bitter. Bier is best. Bier is beter dan de rest.
Ik heb alleen een drankprobleem als het op is.
Wat de anderen hierboven zeggen. Mensen maken snel en vaak veel misbruik. Echter zijn er ook mensen waar je echt op kan rekenen. Dus het beste is veel te doen voor mensen waarvan je weet dat ze het ook voor jou zouden doen.
To truly try means to accept God's love, his healing, to accept the world can be ugly, but your heart doesn't have to be."
Je hebt er altijd een eigen belang bij, dat is namelijk waarom je dingen doet, zelfs als dat eigen belang alleen maar een goed gevoel is dat je krijgt over jezelf als je toch maar mooi iemand anders hebt geholpen.
Ik herken wel veel in je verhaal. Ik doe alles voor de mensen waar ik van hou, dus familie, vrienden, mijn vrouw. Maar ik ga niet veel moeite doen om iets te doen voor iemand die ik niet ken. Het is lastig uit te leggen, ik hou dan bv wél weer de deur open voor iemand als die net aan komt lopen want dat kost nauwelijks moeite. Ik ben ook niet onder de indruk van Giro 555 reclames voor Afrika of wat dan ook. Vroeger deed ik veel voor mensen, maar daar kreeg je in verhouding nooit echt wat voor terug als de situatie daar een keer om vroeg, of ik werd door sommige mensen alleen maar gebeld om naar hun PC te kijken of wat dan ook, en voor de rest hoorde je daar ook niks van.
Daar ben ik dus mee gestopt, en dan hoor je diezelfde mensen helemaal niet meer.
Wat ik wél een (paar) keer gedaan heb is clown spelen op de kinderafdeling van een ziekenhuis, dat is in het redelijk recente verleden geweest. Dat was dus niet cliniclown ofzo, in ieder geval, niet bij/voor die organisatie. Dat was voor kinderen die niet meer beter gingen worden, en dus gingen overlijden, maar daar ben ik mee gestopt omdat ik dat niet trok. Het intense verdriet wat, zelfs bij lachen, direct onder de oppervlakte hangt bij die kinderen en de ouders van die kinderen, dat kon ik niet handelen, en daar ben ik mee gestopt.
Voor de rest, wat bedoel je precies met voor andere mensen doen? Ik bedoel, hoe snel vraagt een echt vol-sla-gen vreemde nou om je hulp?
Ik herken wel veel in je verhaal. Ik doe alles voor de mensen waar ik van hou, dus familie, vrienden, mijn vrouw. Maar ik ga niet veel moeite doen om iets te doen voor iemand die ik niet ken. Het is lastig uit te leggen, ik hou dan bv wél weer de deur open voor iemand als die net aan komt lopen want dat kost nauwelijks moeite. Ik ben ook niet onder de indruk van Giro 555 reclames voor Afrika of wat dan ook. Vroeger deed ik veel voor mensen, maar daar kreeg je in verhouding nooit echt wat voor terug als de situatie daar een keer om vroeg, of ik werd door sommige mensen alleen maar gebeld om naar hun PC te kijken of wat dan ook, en voor de rest hoorde je daar ook niks van.
Daar ben ik dus mee gestopt, en dan hoor je diezelfde mensen helemaal niet meer.
Wat ik wél een (paar) keer gedaan heb is clown spelen op de kinderafdeling van een ziekenhuis, dat is in het redelijk recente verleden geweest. Dat was dus niet cliniclown ofzo, in ieder geval, niet bij/voor die organisatie. Dat was voor kinderen die niet meer beter gingen worden, en dus gingen overlijden, maar daar ben ik mee gestopt omdat ik dat niet trok. Het intense verdriet wat, zelfs bij lachen, direct onder de oppervlakte hangt bij die kinderen en de ouders van die kinderen, dat kon ik niet handelen, en daar ben ik mee gestopt.
Voor de rest, wat bedoel je precies met voor andere mensen doen? Ik bedoel, hoe snel vraagt een echt vol-sla-gen vreemde nou om je hulp?
Breitling - Instruments for Professionals
Snap je punt. Ik vind betrouwbaar echter wel iets anders.quote:Op zondag 25 februari 2018 21:51 schreef Keep_Walking het volgende:
In Nederland ben je ook beter af met jouw instelling denk ik. In Westerse landen zijn mensen gewoon egoïstischer en minder snel betrouwbaar.
Ik ben bijvoorbeeld wel betrouwbaar, alleen niet behulpzaam.
Eens met je verhaal, vind dat heel mooi wat je hebt gedaan voor die kinderen. Dat soort dingen raken mij niet.quote:
Voor de rest, wat bedoel je precies met voor andere mensen doen? Ik bedoel, hoe snel vraagt een echt vol-sla-gen vreemde nou om je hulp?
Het is echt heel erg; een goede kennis van mijn ouders (al vanaf mijn jeugd) ging dood. Ik vond dat kut, maar vooral voor mijzelf : ik moest immers naar een begrafenis, en dan ook vrij nemen van werk terwijl het al zo druk was. Op dat moment hekelde ik de halve wereld : waarom moest die gast nu net dood gaan terwijl het mij nu totaal niet uit kwam. Super egoïstisch natuurlijk.
En wat ik bedoel is misschien niet zo zeer helpen, maar meer de sociale omgangsvormen waar ik soms echt totale schijt aan kan hebben.
Bijvoorbeeld : Het heeft gesneeuwd, en het openbaar vervoer komt stil te liggen. Er komt een vrouw naar me toe met een heel verhaal over dat ze naar haar kleindochter is geweest en nu niet meer naar huis kan en dat het altijd zo slecht geregeld is met de NS : Ik zeg in dat soort gevallen doodleuk : mevrouw, stop alstublieft met tegen me praten, dit interesseert me echt niets.
Laatst zat ik in mijn auto na het hardlopen op het strand. Komt er een echtpaar rond de 60, ze kloppen op mijn raam : ze hadden een strandwandeling gemaakt, maar waren veel te ver doorgelopen. Of ik toevallig nog langs zandvoort kwam en ze daar kon afzetten.
Ik moest wel naar Zandvoort, maar ik ergerde me meteen dood : Je bent toch fucking in Nederland, bel een taxi en je bent er in een kwartier. Ik heb ze toen ook niet meegenomen. Ik denk dan heel snel ''Hoe is dit mijn probleem? Laat me met rust''
Ik besef dat het mooi is als je een ander wilt helpen, maar ik begin me meteen te ergeren als vreemde mensen mij ongewild aanspreken of iets van mij willen.
Vraag iemand je te helpen verhuizen en leer je echte vrienden kennen, zoiets luidt het spreekwoord, toch? Enfin, ik heb een hoop namen doorgestreept toen ik zelf een keer omhoog zat.. Sindsdien is het juist makkelijker geworden om onbekenden/vreemden te helpen, omdat het no strings attached is..
Wacht, wat? Iemand gaat dood en jij begint dat dat JOU niet uitkomt? Jij moest toch al die kant uit en je neemt die mensen alsnog niet mee? Dat je er niet voor gaat om rijden, dat zou ik ook niet doen, maar als toch al die kant uit gaat, dan alsnog niet?quote:
[..]
Eens met je verhaal, vind dat heel mooi wat je hebt gedaan voor die kinderen. Dat soort dingen raken mij niet.
Het is echt heel erg; een goede kennis van mijn ouders (al vanaf mijn jeugd) ging dood. Ik vond dat kut, maar vooral voor mijzelf : ik moest immers naar een begrafenis, en dan ook vrij nemen van werk terwijl het al zo druk was. Op dat moment hekelde ik de halve wereld : waarom moest die gast nu net dood gaan terwijl het mij nu totaal niet uit kwam. Super egoïstisch natuurlijk.
En wat ik bedoel is misschien niet zo zeer helpen, maar meer de sociale omgangsvormen waar ik soms echt totale schijt aan kan hebben.
Bijvoorbeeld : Het heeft gesneeuwd, en het openbaar vervoer komt stil te liggen. Er komt een vrouw naar me toe met een heel verhaal over dat ze naar haar kleindochter is geweest en nu niet meer naar huis kan en dat het altijd zo slecht geregeld is met de NS : Ik zeg in dat soort gevallen doodleuk : mevrouw, stop alstublieft met tegen me praten, dit interesseert me echt niets.
Laatst zat ik in mijn auto na het hardlopen op het strand. Komt er een echtpaar rond de 60, ze kloppen op mijn raam : ze hadden een strandwandeling gemaakt, maar waren veel te ver doorgelopen. Of ik toevallig nog langs zandvoort kwam en ze daar kon afzetten.
Ik moest wel naar Zandvoort, maar ik ergerde me meteen dood : Je bent toch fucking in Nederland, bel een taxi en je bent er in een kwartier. Ik heb ze toen ook niet meegenomen. Ik denk dan heel snel ''Hoe is dit mijn probleem? Laat me met rust''
Ik besef dat het mooi is als je een ander wilt helpen, maar ik begin me meteen te ergeren als vreemde mensen mij ongewild aanspreken of iets van mij willen.
Nee sorry, dát herken ik dan weer totaal niet, das ook van de pot gerukt.
Breitling - Instruments for Professionals
Vroeger hield ik echt veel te veel rekening met anderen. Ik vergat mezelf en kreeg al die aandacht eigenlijk nooit terug op de momenten dat ik het echt nodig had. Heel veel mensen die misbruik maken van je.
Tegenwoordig hanteer ik het principe dat ik er voor iedereen ben/interesse toon in iedereen (en dan praat ik even over kennissen/vrienden/familie), ook als het mezelf wat meer moeite kost, zolang ze er op bepaalde momenten ook voor mij zijn. Niet onder het principe van ''voor wat hoort wat'', maar als mensen je een week na je moeders begrafenis niet eens meer vragen hoe het nu met je gaat/aanbieden je te helpen, terwijl je voor hun heel wat meer hebt gedaan/veel meer interesse hebt getoond...voor minder erge dingen...tja. Dan houdt het voor mij wel op.
Compleet vreemden..tja, wat valt daar over te zeggen? Ik hou, zoals gezegd door iemand anders, deuren open voor anderen...we doneren aan het goede doel..., ik geef mensen op straat een glimlach, ben vriendelijk naar anderen, maar hoe vaak krijg je echt de kans om er voor ze te zijn?
Tegenwoordig hanteer ik het principe dat ik er voor iedereen ben/interesse toon in iedereen (en dan praat ik even over kennissen/vrienden/familie), ook als het mezelf wat meer moeite kost, zolang ze er op bepaalde momenten ook voor mij zijn. Niet onder het principe van ''voor wat hoort wat'', maar als mensen je een week na je moeders begrafenis niet eens meer vragen hoe het nu met je gaat/aanbieden je te helpen, terwijl je voor hun heel wat meer hebt gedaan/veel meer interesse hebt getoond...voor minder erge dingen...tja. Dan houdt het voor mij wel op.
Compleet vreemden..tja, wat valt daar over te zeggen? Ik hou, zoals gezegd door iemand anders, deuren open voor anderen...we doneren aan het goede doel..., ik geef mensen op straat een glimlach, ben vriendelijk naar anderen, maar hoe vaak krijg je echt de kans om er voor ze te zijn?
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Ben het met je eens hoor.quote:
[..]
Wacht, wat? Iemand gaat dood en jij begint dat dat JOU niet uitkomt? Jij moest toch al die kant uit en je neemt die mensen alsnog niet mee? Dat je er niet voor gaat om rijden, dat zou ik ook niet doen, maar als toch al die kant uit gaat, dan alsnog niet?
Nee sorry, dát herken ik dan weer totaal niet, das ook van de pot gerukt.
Ik verbaas / schaam me soms ook wel eens over de egocentrische reactie die dit bij mij oproept.
Maar mijn levenshouding is nu eenmaal : Ik val een ander nergens mee lastig, val mij dan aub ook nergens mee lastig.
Wat betreft dat meerijden heeft het er ook mee te maken dat ik het ook op mijn werk al erg druk heb, en dat ik dat hardlopen op het strand (in mijn eentje) ook echt doe om even rust te hebben. Daar hoort mijn autorit (met bijbehorende muziek, lekker rustig in mijn eentje in de auto) ook bij. Ik erger me dan meteen als ik even in mijn eentje er tussenuit ben, en mensen gaan zich alsnog met mij bemoeien.
Maar ik zou toch ook graag ooit eens leren wat meer voor een ander over te hebben. Dit gedrag stamt echter ook voor een groot deel uit mijn jeugd. Mijn ouders zijn redelijk vermogend, en juist wel van het helpen / geven, en ik zag altijd al hoeveel aasgieren er op hen afkwamen als ze iets nodig hadden, verder zag je ze nooit. Daar is ook wel een beetje die ''fuck you all'' houding begonnen met groeien.
Nou Ts.. Dat is niet zo lief hé.
Vraag is: waarom?
Lui? Asociaal? Zwaar verbitterd?
Edit: ik zie je laatste post nu net.
Dus het is wantrouwen?
Vraag is: waarom?
Lui? Asociaal? Zwaar verbitterd?
Edit: ik zie je laatste post nu net.
Dus het is wantrouwen?
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Blijf je dan wel beleefd of heb je die bejaarde wandelaars ook weg gescholden?quote:
[..]
Ben het met je eens hoor.
Ik verbaas / schaam me soms ook wel eens over de egocentrische reactie die dit bij mij oproept.
Maar mijn levenshouding is nu eenmaal : Ik val een ander nergens mee lastig, val mij dan aub ook nergens mee lastig.
Wat betreft dat meerijden heeft het er ook mee te maken dat ik het ook op mijn werk al erg druk heb, en dat ik dat hardlopen op het strand (in mijn eentje) ook echt doe om even rust te hebben. Daar hoort mijn autorit (met bijbehorende muziek, lekker rustig in mijn eentje in de auto) ook bij. Ik erger me dan meteen als ik even in mijn eentje er tussenuit ben, en mensen gaan zich alsnog met mij bemoeien.
Maar ik zou toch ook graag ooit eens leren wat meer voor een ander over te hebben. Dit gedrag stamt echter ook voor een groot deel uit mijn jeugd. Mijn ouders zijn redelijk vermogend, en juist wel van het helpen / geven, en ik zag altijd al hoeveel aasgieren er op hen afkwamen als ze iets nodig hadden, verder zag je ze nooit. Daar is ook wel een beetje die ''fuck you all'' houding begonnen met groeien.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
nou, goed bezig hoor.quote:
ik heb toevallig een paar mensen in mijn familie zitten die toevallig ook een beetje zijn zoals jij. met die familieleden heb ik gelukkig geen contact meer en die wil ik ook nooit meer terug zien. en niet lullig bedoelt verder.... maar misschien dat je je eens een keer zult bedenken als jij zelf eens de gene bent die heel hard hulp nodig heeft van iemand anders ooit.
Maar niet heus.....Daaaag.
Ik ben altijd bereid om iemand te helpen als ik dat kan.
Kom een kijkje nemen op onze facebookpagina van Stichting Queri.
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
https://www.facebook.com/thuiszorgvoordieren/
De tering wat wonen er toch verzuurde mensen in Nederland als ik dit zo lees :/ erg egoistisch en zonder reden.
Geirriteerd zijn omdat er iemand dood gaat? Mensen niet oppikken terwijl je zelf die kant opgaat?
Momemteel ben ik voor langere tijd op reis. De mensen die ik veelal ontmoet zijn de goedheid zelve. Persoonlijk sta ik ook voor mensen klaar (meehelpen als iemand met pech aan de kant van de weg staat). Een wandelaar lang de weg meememem als deze zijn duim omhoog heeft. Of mensen die opzoek zijn naar werk (in Australie) via mijn eigen netwerk aan een baan/accomodatie helpen.
Ik geloof eigenlijk wel in karma, tijdens mijn reis zoveel goede mensen ontmoet, met het hart op de juiste plek.
Zeg eens wat vaker ja zonder dat je er iets terug voor krijgt (behalve een leuk gesprek).
Mijn vrienden/netwerk in Maastricht zijn ook vrijwel altijd bereid om te helpen. Stond met pech in Utrecht. Een kennis kwam met de sleepwagen me helpen vanuit Maastricht (vergoede hem uiteraard de benzine). Maar ook met verhuizen is een aanhanger met een paar man zo gefixed (als je dit een paar weken van tevoren aangeeft).
Een andere extreme is Azie. Deze mensen cijferen zich soms helemaal weg om je te helpen. Dat hoeft dan voor mij ook weer niet.
In Nederland wordt overal een probleem van gemaakt, terwijl men hier meer mogelijkheden ziet lijkt het wel.
Zo had ik laatst een probleem met mijn koffer. Random kerel op straat aangesproken, op de brommer naar een reparatietent geweest, kon het niet maken. Toen ik de avond nog naar 3 zaken geweest, 2 uur bezig geweest. Wilde hem trakteren op een biertje/koffie. Dit weigerde hij en zette me weer bij het hostel af.
[ Bericht 3% gewijzigd door Maikuuul op 26-02-2018 00:33:25 ]
Geirriteerd zijn omdat er iemand dood gaat? Mensen niet oppikken terwijl je zelf die kant opgaat?
Momemteel ben ik voor langere tijd op reis. De mensen die ik veelal ontmoet zijn de goedheid zelve. Persoonlijk sta ik ook voor mensen klaar (meehelpen als iemand met pech aan de kant van de weg staat). Een wandelaar lang de weg meememem als deze zijn duim omhoog heeft. Of mensen die opzoek zijn naar werk (in Australie) via mijn eigen netwerk aan een baan/accomodatie helpen.
Ik geloof eigenlijk wel in karma, tijdens mijn reis zoveel goede mensen ontmoet, met het hart op de juiste plek.
Zeg eens wat vaker ja zonder dat je er iets terug voor krijgt (behalve een leuk gesprek).
Mijn vrienden/netwerk in Maastricht zijn ook vrijwel altijd bereid om te helpen. Stond met pech in Utrecht. Een kennis kwam met de sleepwagen me helpen vanuit Maastricht (vergoede hem uiteraard de benzine). Maar ook met verhuizen is een aanhanger met een paar man zo gefixed (als je dit een paar weken van tevoren aangeeft).
Een andere extreme is Azie. Deze mensen cijferen zich soms helemaal weg om je te helpen. Dat hoeft dan voor mij ook weer niet.
In Nederland wordt overal een probleem van gemaakt, terwijl men hier meer mogelijkheden ziet lijkt het wel.
Zo had ik laatst een probleem met mijn koffer. Random kerel op straat aangesproken, op de brommer naar een reparatietent geweest, kon het niet maken. Toen ik de avond nog naar 3 zaken geweest, 2 uur bezig geweest. Wilde hem trakteren op een biertje/koffie. Dit weigerde hij en zette me weer bij het hostel af.
[ Bericht 3% gewijzigd door Maikuuul op 26-02-2018 00:33:25 ]
[b]Mag ik niet zeggen voor me moeder
Van het Concert des Levens krijgt niemand een Program
Sokkel Lolleromfg[/b]
Van het Concert des Levens krijgt niemand een Program
Sokkel Lolleromfg[/b]
ik begrijp hier ook helemaal niks van.
boos worden omdat een goede kennis van je ouders is gestorven en je verplicht mee moet naar de begrafenis? wauw! wat treurig.
dit soort mensen vind je echt alleen in Nederland volgens mij.
boos worden omdat een goede kennis van je ouders is gestorven en je verplicht mee moet naar de begrafenis? wauw! wat treurig.
dit soort mensen vind je echt alleen in Nederland volgens mij.
Maar niet heus.....Daaaag.
Als iedereen zo gaat denken als de mensen hierbover (trouwens alle respect voor die mening) die zeggen dat ze bang zijn dat er misbruik van gemaakt gaat worden, dan zijn we lekker op weg naar een hele verzuurde egoistische maatschappij.
Eigenlijk help ik altijd wel, mits dat kan natuurlijk. Het is ook weer niet zo dat ik mijn eigen dingen ervoor op zij ga zetten. Tenzij het echt iets heel belangrijks is.
Eigenlijk help ik altijd wel, mits dat kan natuurlijk. Het is ook weer niet zo dat ik mijn eigen dingen ervoor op zij ga zetten. Tenzij het echt iets heel belangrijks is.
Do what you love, love what you do!
Waarom die laatste opmerkingquote:
ik begrijp hier ook helemaal niks van.
boos worden omdat een goede kennis van je ouders is gestorven en je verplicht mee moet naar de begrafenis? wauw! wat treurig.
dit soort mensen vind je echt alleen in Nederland volgens mij.
Beetje raar en nutteloos.
nee helemaal niet.quote:Op maandag 26 februari 2018 00:27 schreef Duveldrinker het volgende:
[..]
Waarom die laatste opmerking
Beetje raar en nutteloos.
ik vind echt dat dit soort mensen in Nederland veel voor komen. ik zeg niet dat iedereen zo is. maar dit kom ik toch wel vaak tegen. gelukkig zijn er ook mensen die niet zo zijn als TS en die wel nog wat voor een ander willen doen. dat is een pak van mijn hart.
Maar niet heus.....Daaaag.
Als je dat echt zou willen leren, probeer dan bijvoorbeeld bij die oudere wandelaars te denken 'ach als het mijn ouders waren geweest had ik het toch wel heel fijn gevonden als iemand ze even dat kleine stukje had gebracht'. Zoiets.quote:
[..]
Ben het met je eens hoor.
Ik verbaas / schaam me soms ook wel eens over de egocentrische reactie die dit bij mij oproept.
Maar mijn levenshouding is nu eenmaal : Ik val een ander nergens mee lastig, val mij dan aub ook nergens mee lastig.
Wat betreft dat meerijden heeft het er ook mee te maken dat ik het ook op mijn werk al erg druk heb, en dat ik dat hardlopen op het strand (in mijn eentje) ook echt doe om even rust te hebben. Daar hoort mijn autorit (met bijbehorende muziek, lekker rustig in mijn eentje in de auto) ook bij. Ik erger me dan meteen als ik even in mijn eentje er tussenuit ben, en mensen gaan zich alsnog met mij bemoeien.
Maar ik zou toch ook graag ooit eens leren wat meer voor een ander over te hebben. Dit gedrag stamt echter ook voor een groot deel uit mijn jeugd. Mijn ouders zijn redelijk vermogend, en juist wel van het helpen / geven, en ik zag altijd al hoeveel aasgieren er op hen afkwamen als ze iets nodig hadden, verder zag je ze nooit. Daar is ook wel een beetje die ''fuck you all'' houding begonnen met groeien.
Je hoeft echt niet Jan en Alleman te gaan helpen maar tegen die ene persoon bv ook zeggen 'mevrouw stop met praten dit interesseert me echt niets' had je ook kunnen vervangen door een vriendelijker woord of desnoods smoesje. Dan geef je die vreemde niet een onnodig klotegevoel.
IT'S GREYSIE IT'S PARTY
Wat jij beschrijft komt op mij over als een antisociale persoonlijkheidsstoornis.
Ervaar je überhaupt weleens empathie?
Ervaar je überhaupt weleens empathie?
|
|
