Hier ook lekker emotioneel, maar niet om babygerelateerde dingen.
Ik merk trouwens dat ik het nu erg lastig vind om voor mezelf op te komen (tegen vreemden). Krijg geen woord uit m’n keel en begin meteen te janken als er iets is. Waar ik vroeger altijd een grote mond had en niet over me heen liet lopen... volgens mij voel ik mij zwak op dit moment. Als er iets gebeurt, kan ik niet goed voor mezelf opkomen of wegrennen o.i.d. Ik vind het iig behoorlijk irritant, ik vreet mezelf op zo.
LMN: Aan de ene kant kan ik niet wachten om m’n kleine in m’n armen te sluiten, aan de andere kant wil ik zwanger blijven. Met m’n kleine veilig in m’n buik en overal een excuus voor hebben.