Het kleutertopic deel 4

Je overschat ze ook snel, denk ik. Ik vind het ook gek hoe mijn tolerantie minder wordt, terwijl dat eigenlijk niet heel logisch is. Ik kan nu bijvoorbeeld best geïrriteerd reageren als I iets omstoot. Terwijl ik dat toen ze wat kleiner was veel minder had. I herinnerde me daar zelf aan laatst. Ze stootte een glas water om. Ik zei: "He I, waarom doe je dat nou? Let toch even op." En zij: "Maar mama, dat deed ik per ongeluk. Dat kan toch gebeuren, dat zeg jij altijd."

Oh ja. dat zei ik altijd ja. .

quote:

Op maandag 26 februari 2018 21:24 schreef AwayTL het volgende:
Spees, toen ik aan het leren was en niet met de kinderen bezig was viel het mij op dat wij heel onbewust V veel meer recht zetten dan Frans. Bij Frans gooien we het toch snel op de leeftijd ‘ah kan hij niks aan doen hij is nog maar heel klein’, terwijl we bij V sneller reageerden met ‘veehee, let nou eens op, doe nou wat zachter’ . (We hebben echt geturft en het was best wel een groot verschil)

Nu we dat minder zeggen en hem positiever benaderen is hij ook veel liever voor zn broer. Heb het idee dat hij zelf wat aan het compenseren was.

*noteert* dat gebeurt hier ook veel idd

quote:

Op maandag 26 februari 2018 22:16 schreef Franny_G het volgende:
Je overschat ze ook snel, denk ik. Ik vind het ook gek hoe mijn tolerantie minder wordt, terwijl dat eigenlijk niet heel logisch is. Ik kan nu bijvoorbeeld best geïrriteerd reageren als I iets omstoot. Terwijl ik dat toen ze wat kleiner was veel minder had. I herinnerde me daar zelf aan laatst. Ze stootte een glas water om. Ik zei: "He I, waarom doe je dat nou? Let toch even op." En zij: "Maar mama, dat deed ik per ongeluk. Dat kan toch gebeuren, dat zeg jij altijd."

Oh ja. dat zei ik altijd ja. .

check.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 22:16 schreef Franny_G het volgende:
Je overschat ze ook snel, denk ik. Ik vind het ook gek hoe mijn tolerantie minder wordt, terwijl dat eigenlijk niet heel logisch is. Ik kan nu bijvoorbeeld best geïrriteerd reageren als I iets omstoot. Terwijl ik dat toen ze wat kleiner was veel minder had. I herinnerde me daar zelf aan laatst. Ze stootte een glas water om. Ik zei: "He I, waarom doe je dat nou? Let toch even op." En zij: "Maar mama, dat deed ik per ongeluk. Dat kan toch gebeuren, dat zeg jij altijd."

Oh ja. dat zei ik altijd ja. .

Daar is die lange adem weer he ook herkenbaar.

Ooh leuk die tekeningen. L had van weekend mij en mn man getekend. Hij zei: Dit zijn papa en mama die getrouwd zijn. Ze staan hand in hand met hartjes eromheen.

Morgen 10 min gesprek.

Hier ook nog druk aan t voorbereiden voor t kinderfeestje.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 22:16 schreef Crumpette het volgende:

[..]

*noteert* dat gebeurt hier ook veel idd

^^ Dat ja. In het peutertopic zei ik dat vandaag ook al. Maar blijft lastig, omdat hij zoveel dingen van peuter kopieert waarvan hij echt wel weet dat het niet mag. A. gooit speelgoed door het huis. Wij zeggen dat het niet mag. Vervolgens gooit I. ook iets door het huis. Daar kan ik dus echt slecht tegen.

Vandaag merkte ik ook duidelijk iets van jaloezie. A. kan superleuk in zijn eentje spelen. Gaat enorm op in zijn fantasiewereld en heeft I. dan ook helemaal niet nodig. I. interpreteert dat als negeren (denk ik), of voelt zich iig buitengesloten. Het vermogen om zelf te spelen, ontbreekt bij hem vrijwel volledig. Hij leeft op sociale interactie zeg maar, en snapt de behoefte om alleen te spelen ook niet zo. Als reactie gaat hij A. irriteren. Speelgoed afpakken of hem fysiek ‘lastig vallen’ (op zijn hoofd trommelen of nét even tegen hem aan lopen terwijl hij langsloopt, bijvoorbeeld). Ik weet niet zo goed hoe ik hierin kan begeleiden. Als ze gescheiden spelen (ik met I. boven, terwijl papa met A. beneden is bijv), gaat het heel goed, zijn ze allebei blij. Maar samen not so much. Ik vind het zo sneu voor beiden. A. wordt steeds gestoord in zijn spel en I. is de hele dag bozig en gefrustreerd (nu in de vakantie zitten ze ook gewoon veel op elkaars lip, dan valt het extra op).

Dat is wel heekenbaar Phaidra. Ik denk dat het begeleiden alleen maar kan gebeuren door vervanging voor I te regelen. Met jou een spelletje doen of meehelpen bij wat jij moet/wil doen ( wat hier altijd zorgt dat Frans dat ook wil en missie mislukt ).

Ik maak voor V ook afspraken buitens huis. Knutselen bij opa en oma of spelen met een vriendje.

Het lastige hieraan vind ik dat ik zelf ook wel erg op mezelf ben en samen spelen/dingen doen niet heel erg mijn ding is. Ik verwacht dan ook meer dat hij alleen dingen gaat doen terwijl hij juist samen wil wat ik dan weer niet altijd zie zitten
.

Overschatten van de oudste, check. Constant.

quote:

Op maandag 26 februari 2018 23:06 schreef Phaidra het volgende:

Vandaag merkte ik ook duidelijk iets van jaloezie. A. kan superleuk in zijn eentje spelen. Gaat enorm op in zijn fantasiewereld en heeft I. dan ook helemaal niet nodig. I. interpreteert dat als negeren (denk ik), of voelt zich iig buitengesloten. Het vermogen om zelf te spelen, ontbreekt bij hem vrijwel volledig. Hij leeft op sociale interactie zeg maar, en snapt de behoefte om alleen te spelen ook niet zo. Als reactie gaat hij A. irriteren. Speelgoed afpakken of hem fysiek ‘lastig vallen’ (op zijn hoofd trommelen of nét even tegen hem aan lopen terwijl hij langsloopt, bijvoorbeeld). Ik weet niet zo goed hoe ik hierin kan begeleiden. Als ze gescheiden spelen (ik met I. boven, terwijl papa met A. beneden is bijv), gaat het heel goed, zijn ze allebei blij. Maar samen not so much. Ik vind het zo sneu voor beiden. A. wordt steeds gestoord in zijn spel en I. is de hele dag bozig en gefrustreerd (nu in de vakantie zitten ze ook gewoon veel op elkaars lip, dan valt het extra op).

Is het dan een idee om A. op z'n kamertje te laten spelen en dat I hem daar niet mag storen? Of een ander afgebakend hoekje in huis met z'n spulletjes? Je kunt een soort tijdblokken maken: drie kwartier zelf spelen, dan even samen een spelletje doen, pauze met drinken etc.

I is nu bezig met de Rots en Water training, ze is twee keer geweest en het leidt thuis ook wel tot grappige gesprekken en confrontaties. Ze gaat soms over mijn fysieke grenzen heen (toch op mijn schoot gaan klimmen als ik heb gezegd dat het niet kan, aan me hangen, uit frustratie slaan), en ik zeg dan nu: als je dit nog een keer doet, dan word ik een rots. En dan neem ik de afwerende houding aan die ze leren op de training. I vindt dat heel erg vervelend en confronterend, maar ze snapt het wel. Ondertussen heeft ze nu te maken met een jongetje in haar klas die over haar grenzen heengaat. Al een paar keer met buitenspelen heeft hij haar geduwd of probeert hij in haar oog te prikken met een stokje. I kan zich best goed verweren en gaat ook naar de juf als het jongetje niet stopt, maar het is wel interessant en leuk om het op die manier te hebben over hoe je omgaat met het overschrijden van grenzen, hoe je voor jezelf kunt opkomen maar ook de grenzen van een ander hoort te accepteren. .

quote:

Op maandag 26 februari 2018 22:16 schreef Franny_G het volgende:
Je overschat ze ook snel, denk ik. Ik vind het ook gek hoe mijn tolerantie minder wordt, terwijl dat eigenlijk niet heel logisch is. Ik kan nu bijvoorbeeld best geïrriteerd reageren als I iets omstoot. Terwijl ik dat toen ze wat kleiner was veel minder had. I herinnerde me daar zelf aan laatst. Ze stootte een glas water om. Ik zei: "He I, waarom doe je dat nou? Let toch even op." En zij: "Maar mama, dat deed ik per ongeluk. Dat kan toch gebeuren, dat zeg jij altijd."

Oh ja. dat zei ik altijd ja. .

Wat goed dat ze dat dan zegt!

Haal ik Jan vandaag op die sport instuif had op de bso
heeft hij zijn sokken en vest in de gymhal laten liggen. Vanavond maar even bellen of ze er zijn

Negeren is soms ook goed, denk ik. Zeker als je weet dat je er op dat moment even niets mee kan.

Ik ben nu twee dagen fulltime met haar samen geweest en dan is bij mij ook *ineens* het geduld op. We hebben eigenlijk de taakverdeling dat vriend baby op bed legt en ik I, maar dat hebben we nu dus even omgedraaid. (Dat leverde ook weer een dramatische huilbui op, maar goed.)

Wij waren vanmiddag naar een theatervoorstelling en ik blijf me verbazen over hoe los/vrij I is. Als gevraagd voor wie er even het podium op wil om te helpen, zit zij meteen met haar vinger omhoog. En gewoon ook staan kletsen met een toneelspeler alsof het niets is. Mijn vriend en ik waren vroeger als kind best verlegen, dus ik vind dit zo grappig om te zien. Alhoewel ik ook denk dat die verlegenheid bij mij voortkwam uit een conservatieve opvoeding. Wij voeden onze kinderen zo anders op dan hoe onze eigen ouders het gedaan hebben.

We waren bij de voorstelling Trui:


Ik heb I nog nooit zo hard zien lachen bij een voorstelling. Ze gierde het echt uit. Aanrader dus. . .

Veel plezier morgen!

Zoon is n tijdje terug met school naar n voorstelling geweest. Ik dacht dat t ook van Trui was.

Gister 10 min gesprek. Een leuk en goed gesprek. Kort gezegd: Zoon is een lief, sociaal en behulpzaam kind. Erg leergierig. Pikt alles snel op. Kan meer aan dan hij zelf denkt. Groep 1 werkjes zijn vaak te makkelijk, dus hij draait steeds meer met groep 2 mee. Zijn leerpunt: Voor zichzelf op komen. Hij wil soms in de kring bijv.. Wel heel erg graag opletten en leren, maar pietje naast hem niet. Hij wordt dan "gestoord" door pietje. Hij zit dan soms in twijfel om wel of niet mee te doen. Juf stimuleert hem om n kindje aan te spreken en te zeggen dat ze moeten stoppen. Hij moet niet belemmerd worden in t leren door n ander.

Ik heb een kleuter . Wat bijzonder, zo leuk!
Zou die emotionele memory-lane achtbaan elk jaar blijven tot je dood gaat? Man en ik hebben gisteren de hele dag door herinneringen opgehaald aan 4 jaar terug. Rond 14 uur (nu dus) kwamen we voor het eerst met z'n vieren thuis en stond de kraam op de stoep. Mijn baby. Vier. .

quote:

Op vrijdag 2 maart 2018 14:08 schreef Burdie het volgende:
Ik heb een kleuter . Wat bijzonder, zo leuk!
Zou die emotionele memory-lane achtbaan elk jaar blijven tot je dood gaat? Man en ik hebben gisteren de hele dag door herinneringen opgehaald aan 4 jaar terug. Rond 14 uur (nu dus) kwamen we voor het eerst met z'n vieren thuis en stond de kraam op de stoep. Mijn baby. Vier. .

gefeliciteerd 🎉

quote:

Op woensdag 28 februari 2018 06:46 schreef gestreeptestoel het volgende:
Zoon is n tijdje terug met school naar n voorstelling geweest. Ik dacht dat t ook van Trui was.

Gister 10 min gesprek. Een leuk en goed gesprek. Kort gezegd: Zoon is een lief, sociaal en behulpzaam kind. Erg leergierig. Pikt alles snel op. Kan meer aan dan hij zelf denkt. Groep 1 werkjes zijn vaak te makkelijk, dus hij draait steeds meer met groep 2 mee. Zijn leerpunt: Voor zichzelf op komen. Hij wil soms in de kring bijv.. Wel heel erg graag opletten en leren, maar pietje naast hem niet. Hij wordt dan "gestoord" door pietje. Hij zit dan soms in twijfel om wel of niet mee te doen. Juf stimuleert hem om n kindje aan te spreken en te zeggen dat ze moeten stoppen. Hij moet niet belemmerd worden in t leren door n ander.

Fijn dat hij het zo goed doet en zo zijn plekje heeft gevonden

quote:

Op vrijdag 2 maart 2018 14:08 schreef Burdie het volgende:
Ik heb een kleuter . Wat bijzonder, zo leuk!
Zou die emotionele memory-lane achtbaan elk jaar blijven tot je dood gaat? Man en ik hebben gisteren de hele dag door herinneringen opgehaald aan 4 jaar terug. Rond 14 uur (nu dus) kwamen we voor het eerst met z'n vieren thuis en stond de kraam op de stoep. Mijn baby. Vier. .

Gefeliciteerd! Leuk he, een kleuter. .

Ik heb de memory-lane niet zo en denk op haar verjaardag eigenlijk nauwelijks terug aan de bevalling en de dagen erna. Het eerste jaar had ik dat wel, daarna niet meer. Misschien komt het ook wel omdat ik niet heel weemoedig ben over de baby-tijd. Ik vind het nu echt leuker. .

quote:

Op vrijdag 2 maart 2018 15:43 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Gefeliciteerd! Leuk he, een kleuter. .

Ik heb de memory-lane niet zo en denk op haar verjaardag eigenlijk nauwelijks terug aan de bevalling en de dagen erna. Het eerste jaar had ik dat wel, daarna niet meer. Misschien komt het ook wel omdat ik niet heel weemoedig ben over de baby-tijd. Ik vind het nu echt leuker. .

ik heb idd meer wat jij hebt. Het nu is leuker.

Vond babytijd prima maar ben blij dat ze groter zijn, mee kunt praten etc. Mis wel de k
Middagdutjes dat ik even mijn handen vrij had. Voordeel van geen middagdutje dat je nergens rekening mee hoeft te houden

Gefeliciteerd Burdie!