Depressie & Angst #150

Trouwens, toen ik afgelopen jaar hulp zocht heb ik me bij meerdere plekken aangemeld.

En ook heb mijn zorgverzekeraar gevraagd om wachtlijstbemiddeling. Die hebben toen ook meegeholpen uit te zoeken waar ik t snelst terecht kan.

Thanks voor het meedenken. Gaan we doe morgen ook ff bellen.

quote:

Op donderdag 1 maart 2018 20:38 schreef Koettie het volgende:
Thanks voor het meedenken. Gaan we doe morgen ook ff bellen.

14 weken... zou toch niet moeten kunnen eigenlijk he.
Voordat mensen aan de bel trekken... dan zou je eigenlijk heel vlot aan de beurt moeten zijn.

Verzekering bellen lijkt me goed plan.
Sterkte

MEE is steeds in gesprek maar heb via hun sociale kaart iets gevonden wat er wel goed uit ziet. 8 weken wachttijd, beter dan het dubbele. Vanmiddag als vriend klaar is met werken eens voor gaan zitten, kijken of hij het wat vindt. Pff, ben er zo moe van.

Vind het zo lastig allemaal, het is zo vergelijkbaar met de vorige keer en toch zo anders. Nu even muziek hard en maar even opruimen, verstand op nul. En heb mezelf aangemeld voor een mindfulness cursus.

Ik heb in het verleden al diverse therapievormen gehad en in november 2017 heb ik wederom hulp gezocht omdat ik een vrij heftige ''terugval'' had. Ondanks mijn therapieverleden blijf ik moeite houden met het vinden van mijn plek binnen de maatschappij. Het begint ondertussen een sluipmoordenaar voor mij te worden.

Ik heb voor mijn studie de nodige vakken gevolgd en succesvol afgesloten m.b.t. gedragsontwikkeling en problematiek, psychologie etc. Ik heb aan de hand hiervan en op basis van de feedback die ik uit mijn omgeving krijg wel het gevoel dat er iets gruwelijk mis met mij is. Ik leef nu al enige tijd met een masker voor maar ik weet niet goed hoelang ik dit nog kan volhouden.

quote:

Op vrijdag 2 maart 2018 11:30 schreef Senn88 het volgende:
Ik heb in het verleden al diverse therapievormen gehad en in november 2017 heb ik wederom hulp gezocht omdat ik een vrij heftige ''terugval'' had. Ondanks mijn therapieverleden blijf ik moeite houden met het vinden van mijn plek binnen de maatschappij. Het begint ondertussen een sluipmoordenaar voor mij te worden.

Ik heb voor mijn studie de nodige vakken gevolgd en succesvol afgesloten m.b.t. gedragsontwikkeling en problematiek, psychologie etc. Ik heb aan de hand hiervan en op basis van de feedback die ik uit mijn omgeving krijg wel het gevoel dat er iets gruwelijk mis met mij is. Ik leef nu al enige tijd met een masker voor maar ik weet niet goed hoelang ik dit nog kan volhouden.

Het is al een goed begin dat je bewust bent van je masker.
Diep dat eens uit en prik er doorheen. Kun je je masker afzetten of veranderen ?

Waarom denk je dat er iets mis is met je trouwens ?

Wat zwaar Senn88. Waarom draag je dat masker, doordat je denkt dat er wat mis met je is?

Hier vandaag de GGD gebeld of de doorverwijzing die de huisarts gaf naar een andere instantie voldoende is. Natuuurlijk niet en het liefst krijgen ze het ook via de huisarts want dat gaat sneller.. Dus vanmiddag maar de huisarts weer bellen als vriend thuis is. Ben benieuwd, again. De wachttijd is daar ook wel lang, ongeveer 8 weken maar volgens mij is dat het minimale ofzo.

BOBA is niet per se alleen voor autisten. Je hebt die diagnose nodig om bij zee binnen te komen, daarna gaan ze gewoon in op wat jij nodig hebt. Zintri ook trouwens.

Beetje gemengde gevoelens deze periode.

Maar ik ben vooral trots dat deze week mijn laatste week bij mijn huidige werkgever is.
Achteraf is het echt gekkenwerk geweest om 70 uur per week te werken (zeker met mijn achtergrond).

Het zal even wennen zijn de vele vrije tijd, maar ik ben stapje voor stapje weer bezig om grip op mijn leven terug te krijgen

Gisteren heb ik geëvalueerd met mijn psycholoog. 2e evaluatie.

Ik had gemerkt dat t de laatste tijd best weer wat rammelt allemaal, heb veel spanning en weinig energie. Maar op zich niet heel erg vreemd, er is meer gaande in mijn leven; ik ben begonnen met ander vrijwilligerswerk o.a. en ik heb met haar steeds diepere onderwerpen aangesneden.

Waar ik vorige evaluatie aangaf nog niet richting de kern te willen daar denk ik dat ik dat nu wel aankan. En dus gaan we voorzichtig dieper kijken, meer naar de bron van de problemen.

T zal wel een turbulente periode worden. Maar ik denk dat ik t wel aankan. Hopelijk helpt het om t verleden wat tot rust te gaan brengen.

Wauw, net bericht gehad van de behandelaar waar vriend was aangemeld 'en afgewezen' bij gebrek aan autisme specialist. Vriend kreeg mail dat de behandeling is goedgekeurd en er contact opgenomen wordt voor meer info. Ik heb even gebeld en die vrouw zei ja vreemd, want als ik dit lees zie ik geen reden dat hij niet behandeld kan worden hier blabla. Dus ze gaat vandaag even checken en proberen of hij er gewoon in kan. Hij staat nu toch al op de wachtlijst. Ik duimmm echt.

Edit: Sorry jongens, foutje. Kan dus niet. Huisarts daarna gebeld maar die is op vakantie. Morgen even de vervangende huisarts bellen.

[ Bericht 13% gewijzigd door Koettie op 08-03-2018 11:33:11 ]

Ben zelf ook doorgestuurd naar een GGZ instelling voor psychologische hulp.
Er was een wachttijd van 8 weken, toen een intakegesprek gehad, en er werd me verteld dat zij me
niet konden helpen omdat ze niet gespecialiseerd waren in mijn problemen. Waarom ze me dan lieten komen is een raadsel, aangezien mijn dossier al bekend was.

Krijg ik een paar maanden later een rekening van 581,13 (Waarvan eigen risico voor eigen rekening).

Leuk! Wil je hulp, word je er uiteindelijk nog depressiever van .

Hoi allemaal,

Een tijd terug postte ik hier veel. Toen ging het beter en voelde ik de behoefte niet zo. Nu bestaat mijn leven echter uit overleven en "ziek" thuis zitten. Ik heb een stemmingsstoornis (ik wissel hypomanische periodes af met hele downe periodes), schizofrenie, eetstoornis en PTSS. De eerste en de laatste passen volgens mij in dit topic, over die andere twee zal ik mijn mond houden maar een beetje lotgenotensteun en -contact lijkt me op dit moment fijn. Ik hoop dat het me lukt om het allemaal te volgen (ik heb een zware psychose achter de rug en concentratie e.d. zijn nogal een probleem. Ik doe mijn best overal op te reageren, alleen langere berichten gaan me waarschijnlijk nu niet lukken)

Liefs

quote:

Op zaterdag 10 maart 2018 17:18 schreef ChildoftheStars het volgende:
Hoi allemaal,

Een tijd terug postte ik hier veel. Toen ging het beter en voelde ik de behoefte niet zo. Nu bestaat mijn leven echter uit overleven en "ziek" thuis zitten. Ik heb een stemmingsstoornis (ik wissel hypomanische periodes af met hele downe periodes), schizofrenie, eetstoornis en PTSS. De eerste en de laatste passen volgens mij in dit topic, over die andere twee zal ik mijn mond houden maar een beetje lotgenotensteun en -contact lijkt me op dit moment fijn. Ik hoop dat het me lukt om het allemaal te volgen (ik heb een zware psychose achter de rug en concentratie e.d. zijn nogal een probleem. Ik doe mijn best overal op te reageren, alleen langere berichten gaan me waarschijnlijk nu niet lukken)

Liefs

Eetstoornis (en sowieso eetproblemen) zie je wel vaker bij mensen die daarnaast ook andere psychische problemen hebben, waaronder ook depressie. Had dacht ik ook iets met controle te maken (of juist controleverlies). Weet niet of daar een apart topic voor is.

Dat van die concentratieproblemen (her)ken ik wel. Als ik een langere post schrijf, gaat daar relatief veel tijd overheen (denk daarbij aan bijvoorbeeld een uur, wat een tijdsduur is die ik regelmatig haal als ik een post schrijf. En dat is dan m'n maximale tempo).

Ja, ik had al iets meegekregen van hoe 't de afgelopen periode met je gegaan was. Ik kom op 't moment niet zo heel vaak op fok, dus heb niet alles gevolgd.

Wees (weer) welkom

quote:

Op maandag 12 maart 2018 20:27 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Eetstoornis (en sowieso eetproblemen) zie je wel vaker bij mensen die daarnaast ook andere psychische problemen hebben, waaronder ook depressie. Had dacht ik ook iets met controle te maken (of juist controleverlies). Weet niet of daar een apart topic voor is.

Dat van die concentratieproblemen (her)ken ik wel. Als ik een langere post schrijf, gaat daar relatief veel tijd overheen (denk daarbij aan bijvoorbeeld een uur, wat een tijdsduur is die ik regelmatig haal als ik een post schrijf. En dat is dan m'n maximale tempo).

Ja, ik had al iets meegekregen van hoe 't de afgelopen periode met je gegaan was. Ik kom op 't moment niet zo heel vaak op fok, dus heb niet alles gevolgd.

Wees (weer) welkom

Als je nergens zin in hebt is eten ook niet heel erg aantrekkelijk hè....

Die algemene galheid des levens maakt sowieso initiatief nemen voor zaken minder aantrekkelijk.

quote:

Op maandag 12 maart 2018 20:27 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Eetstoornis (en sowieso eetproblemen) zie je wel vaker bij mensen die daarnaast ook andere psychische problemen hebben, waaronder ook depressie. Had dacht ik ook iets met controle te maken (of juist controleverlies). Weet niet of daar een apart topic voor is.

Dat klopt en volgens mij mocht er ook geen algemeen topic voor komen. Omdat mensen heel snel getriggerd konden worden, geloof ik. Ik zal het eens aan een mod vragen.
Op dit moment zit ik vooral in de naweeën van een manie en psychose. Dus een beetje down. Alleen ik weet niet wanneer het officieel depressief is. Ik heb juist expres voor veel dingen gezorgd om me bezig te houden (maar er is ook nog wel een restje manie over nu)

quote:

Dat van die concentratieproblemen (her)ken ik wel. Als ik een langere post schrijf, gaat daar relatief veel tijd overheen (denk daarbij aan bijvoorbeeld een uur, wat een tijdsduur is die ik regelmatig haal als ik een post schrijf. En dat is dan m'n maximale tempo).

Een uur gaat mij echt nooit lukken Ik houd het het liefst kort en simpel

quote:

Ja, ik had al iets meegekregen van hoe 't de afgelopen periode met je gegaan was. Ik kom op 't moment niet zo heel vaak op fok, dus heb niet alles gevolgd.

Wees (weer) welkom

Dank je wel

quote:

Op maandag 12 maart 2018 21:28 schreef ludovico het volgende:

[..]

Als je nergens zin in hebt is eten ook niet heel erg aantrekkelijk hè....

Die algemene galheid des levens maakt sowieso initiatief nemen voor zaken minder aantrekkelijk.

Depressief zijn staat niet lineair gelijk aan minder eetlust hebben. Sterker nog, een valkuil voor depressievelingen is om (bijvoorbeeld) aan de alcohol te gaan (ik tikte bijna "alcolol" ), wat depressieve gevoelens kan versterken of andere remmingen weg kan halen.

Het kan dingen minder aantrekkelijk maken, maar het is niet zo dat elke depressieveling de hele dag lusteloos op bed ligt of zo. Dat laatste is trouwens van niet-depressievelingen weer een valkuil

quote:

Op maandag 12 maart 2018 21:31 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat klopt en volgens mij mocht er ook geen algemeen topic voor komen.
Omdat mensen heel snel getriggerd konden worden, geloof ik. Ik zal het eens aan een mod vragen.

Aan de ene kant vind ik 't een eigen verantwoordelijkheid om met triggers om te gaan, inclusief het lezen van zo'n topic.
Om wat voor triggers gaat 't dan bijvoorbeeld?
Succes met vragen, ik heb er zelf minder goeie ervaringen mee.

quote:

Op dit moment zit ik vooral in de naweeën van een manie en psychose. Dus een beetje down. Alleen ik weet niet wanneer het officieel depressief is. Ik heb juist expres voor veel dingen gezorgd om me bezig te houden (maar er is ook nog wel een restje manie over nu)

Heb je een diagnose depressie, op dit moment? Dat is op zich wel een goede graadmeter

quote:

[..]

Een uur gaat mij echt nooit lukken Ik houd het het liefst kort en simpel

Ja, dat probeer ik vaak ook, maar ik denk dat ik 't schrijven gewoon leuk vind

quote:

[..]

Dank je wel

Graag gedaan

quote:

Op maandag 12 maart 2018 23:52 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Depressief zijn staat niet lineair gelijk aan minder eetlust hebben. Sterker nog, een valkuil voor depressievelingen is om (bijvoorbeeld) aan de alcohol te gaan (ik tikte bijna "alcolol" ), wat depressieve gevoelens kan versterken of andere remmingen weg kan halen.

Het kan dingen minder aantrekkelijk maken, maar het is niet zo dat elke depressieveling de hele dag lusteloos op bed ligt of zo. Dat laatste is trouwens van niet-depressievelingen weer een valkuil

Lusteloos in bed is van niet depressief een valkuil?

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 11:20 schreef ludovico het volgende:

[..]

Lusteloos in bed is van niet depressief een valkuil?

Niet per definitie. Als ik depressief dreig te worden ga ik heel veel ondernemen (waardoor ik dan weer in een manie of psychose kan schieten)

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 11:25 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Niet per definitie. Als ik depressief dreig te worden ga ik heel veel ondernemen (waardoor ik dan weer in een manie of psychose kan schieten)

Precies dit!
Ik word alleen niet psychotisch ervan (Niet officieel althans. Wel ervaar ik veel stress, triggers en ga ik chaotischer/wanhopiger worden en gaan dingen als tijd en realiteit rommeliger worden).
Ik word er ook onrustig van of zo, wil er uit (ook uit de situatie denk ik), word wanhopiger, zoek uitwegen/oplossingen. Vaak put dit gedrag me alleen weer uit, ook al levert 't vaak ook (langetermijn)oplossingen op.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 11:25 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Niet per definitie. Als ik depressief dreig te worden ga ik heel veel ondernemen (waardoor ik dan weer in een manie of psychose kan schieten)

Dus je bent bipolair? Dan zul je hier veel mensen tegenkomen die dat dus niet herkennen. Daar bedoel ik niet mee dat je hier niet welkom bent hoor, maar het heeft andere klachten/kenmerken/hoe je het ook wilt noemen dan een depressie of angststoornis.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 11:40 schreef aeque het volgende:

[..]

Dus je bent bipolair? Dan zul je hier veel mensen tegenkomen die dat dus niet herkennen. Daar bedoel ik niet mee dat je hier niet welkom bent hoor, maar het heeft andere klachten/kenmerken/hoe je het ook wilt noemen dan een depressie of angststoornis.

Het bipolaire topic is dood en ik had toch wel behoefte aan mensen die ook dippen kennen

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 11:42 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Het bipolaire topic is dood en ik had toch wel behoefte aan mensen die ook dippen kennen

Heette bipolair niet ook manisch-depressief?
En mensen zonder diagnose (die dus misschien nieteens officieel een diagnose depressie (of iets vergelijkbaars) zouden krijgen) die wel depressieve klachten hebben, zijn toch ook welkom hier?

Snap ook niet waarom dit überhaupt ter discussie gesteld moet worden nu. Je bent gewoon welkom.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 11:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heette bipolair niet ook manisch-depressief?

Manisch depressief is een vorm ervan. Alleen bij mij gebeurt het zo snel dat ik zelfs buiten de rapid circle boot val. Soms kan ik een maand een van beide zijn, soms kan dat letterlijk elk kwartier wisselen. Ik ben extreem wisselvallig in extremen. Als ik blij ben, is het snel te. Gisteravond van ik down en heb ik uren zitten huilen. En nu is het ineens weer goed. Straks komt een vriendin en dan moet ik erop letten dat ik niet te blij word. Toch hebben die buien op zich alle kenmerken van een depressie of een manie, maar soms wisselen gewoon heel snel.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 11:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heette bipolair niet ook manisch-depressief?
En mensen zonder diagnose (die dus misschien nieteens officieel een diagnose depressie (of iets vergelijkbaars) zouden krijgen) die wel depressieve klachten hebben, zijn toch ook welkom hier?

Snap ook niet waarom dit überhaupt ter discussie gesteld moet worden nu. Je bent gewoon welkom.

De enige die hier een discussie in ziet ben jij. Ik merk het op richting haar zodat ze niet raar opkijkt als ze op reacties stuit van mensen die bepaalde dingen niet herkennen.

Maar goed jij als huispsycholoog herkent en begrijpt natuurlijk alles.

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 12:01 schreef aeque het volgende:

[..]

De enige die hier een discussie in ziet ben jij. Ik merk het op richting haar zodat ze niet raar opkijkt als ze op reacties stuit van mensen die bepaalde dingen niet herkennen.

Maar goed jij als huispsycholoog herkent en begrijpt natuurlijk alles.

Er is toch niks aan de hand. Als ik het idee heb een manie te hebben, post ik hier gewoon niet (als ik het iig op tijd door heb). Ik snap dat dat probleem niet begrepen wordt, echter de andere kant van de medaille wel. Daarnaast heb ik heel veel niet-gediagnosticeerde angsten. Dus daar een beetje her- en erkenning voor zou ik wel fijn vinden

Zijn er mensen die Stephen Fry gezien afgelopen vrijdag.

Ging hij ook in op zijn bipolaire stoornis

https://dewerelddraaitdoo(...)nten-van-stephen-fry

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 12:03 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Er is toch niks aan de hand. Als ik het idee heb een manie te hebben, post ik hier gewoon niet (als ik het iig op tijd door heb). Ik snap dat dat probleem niet begrepen wordt, echter de andere kant van de medaille wel. Daarnaast heb ik heel veel niet-gediagnosticeerde angsten. Dus daar een beetje her- en erkenning voor zou ik wel fijn vinden

En als je wilt, kan ik het (neem ik aan ) ook gewoon bij je aangeven dat ik die indruk heb (dat je misschien even een "ben ik manisch?"-selfcheck moet doen ).
Ik denk dat 't kunnen aanduiden, dat je er zeg maar last van hebt, al heel wat stress voor je kan schelen, klopt dat?

En stressreductie helpt ook

quote:

Op dinsdag 13 maart 2018 12:40 schreef Droopie het volgende:
Zijn er mensen die Stephen Fry gezien afgelopen vrijdag.

Ging hij ook in op zijn bipolaire stoornis

https://dewerelddraaitdoo(...)nten-van-stephen-fry

Op jouw aanraden heb ik m gekeken. Ik vond het echt een mooi gesprek.

Heel mooi hoe hij omschrijft hoe het is en zonder oordeel vertelt.

Mijn gesprek met de psycholoog was redelijk positief.

Het vrijwilligerswerk dat ik doe geeft me een goede basis om te oefenen met grenzen aangeven en ik merk dat nu het me daar lukt het ook op andere vlakken beter lukt.

En wel een goeie ontwikkeling, het lukte me ook om als situaties me boos maken daar op een goeie manier uiting aan te geven.

Afgelopen weekend had ik zoiets. Ik was helemaal blij met een stukje spel dat ik bij een rollenspel zou krijgen. Ik speel een niet al te competent persoon en mocht de leiding nemen. Hilariteit vooraf want dat zou natuurlijk grappige situaties op gaan leveren. Ik had er helemaal zin in en praatte erover met verschillende mensen die het ook erg grappig vonden.

Behalve een persoon die meteen ging van 'ja als je maar wel de consequenties kunt accepteren' refererend aan een spel waar superlomp, onveilig en vervelend gespeeld werd. En dan op zo'n belerende toon.

WTF dacht ik. Maar in plaats van mijn lol te laten schieten heb ik vrij direct gereageerd met 'Nou volgens mij is het spel hier redelijk fluffy, dus dat harde spel kun je thuislaten. Hier spelen we op een leuke manier met elkaar en ik verwacht niet dat er nare consequenties zitten aan het spelen van een superfluffy personage dat daardoor hoogst waarschijnlijk een niet heel competente leider gaat zijn. De reactie was 'ja ik wist niet echt wat je nou bedoelde'. Ik heb toen nog even uitleg gegeven maar was er eigenlijk wel klaar mee. Je kan ook meteen vragen hoe of wat ipv zo'n rare opmerking te maken.

Fijn om te weten dat ik ook gewoon terug kan duwen terwijl ik boos ben zonder dat de wereld in de fik vliegt.

Ik zit nu een tijdje bij een psych en ik heb totaal geen klik bij hem. Het helpt ook niet echt mee dat hij regelmatig binnenmonds aan het gapen is. Ik snap dat het misschien boring is om allemaal verhalen te moeten aanhoren, maar dan moet je gewoon een ander vak kiezen.

Mag ik jullie om hulp vragen bij een dilemma?

Vorig jaar is iemand enorm rottig omgegaan met onze vriendschap en naderhand verdraait hij wat er is gebeurd ten koste van mij tegenover wederzijdse vrienden.

Gisteren komt hij, na 8 maanden, ineens vragen of ik even wil praten met hem. Op dat moment heb ik ja gezegd maar eigenlijk voel ik niks voor contact. Ik heb omdat ik er weer heel de tijd in mn hoofd mee bezig was een email opgesteld waarin ik hem uitleg geen contact meer te willen vanwege hoe hij met mij is omgegaan. Nu twijfel ik of ik m ga verzenden.

Ik heb de voors en tegens die ik kon bedenken opgeschreven maar mijn hoofd zit helemaal vol en ik heb last van dikke paniek. Willen jullie eens meedenken en kijken naar of ik iets over t hoofd zie of wellicht dat jullie nog een ander perspectief op de situatie kunnen werpen dat ik gemist heb?

Voors:
Ik heb eindelijk de moed om m een keer zeggen hoe verdrietig ik ben geweest door de situatie en dat ik vind dat hij bijzonder rot met me omgesprongen is, en onspringt omdat hij nu de boel ten koste van mij verdraait.
Daarnaast denk ik dat daarmee het ook wel klaar is en hij mij niet opnieuw opzoekt. Deze situatie triggert vaak oud zeer en ik hoop door dit tegen hem te zeggen het tot rust komt.

Tegen: ik verwacht er bij hem niks mee te bereiken. Hooguit dat hij het weer verdraait tegenover anderen en dan kan ik dat weer recht gaan zetten.
Ik weet niet 100% zeker of dit de rust brengt die ik zoek.

Overigens is de tekst netjes. De strekking is een uitleg dat ik erg verdrietig ben geweest van de situatie omdat ik de vriendschap heel waardevol vond. En dat ik het niet fair vind dat hij tegen vrienden het nu zo verdraait dat hem geen blaam treft. En dat nu hij tegenover gezamenlijke vrienden zijn rol in de situatie niet erkent, maar het allemaal bij mij legt hij niet het beste met me voor heeft. En ik daarom geen contact wil.

[ Bericht 4% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 16-03-2018 16:47:23 ]

Lastig. Als het niets uithaalt, heb je dan wel de opluchting denk je? Dat is ook veel waard.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2018 16:30 schreef Koettie het volgende:
Lastig. Als het niets uithaalt, heb je dan wel de opluchting denk je? Dat is ook veel waard.

Daar gaat t me eigenlijk om.

Een van de dingen die ik verrekte moeilijk vind, en waar ik vreselijk om kan stressen, is om boosheid op een goede manier bij mensen te ventileren. Het lukt me de afgelopen tijd steeds beter dat op een adequate manier te doen.

Maar dit is precies zo'n situatie waarin ik van 0 naar 100 ga in 3 seconden qua stress en paniek. Vandaar dat ik jullie ff wil vragen als hulplijn om ff mee te kijken.

Ik zou het dan doen. Want het is voor jezelf een overwinning, het is uit je systeem en hopelijk daarna die opluchting. 100% ben je nooit.

Mocht ie het weer verdraaien weet je iig dat het toch echt nooit meer goedgekomen was.

Hier kan vriend trouwens maandag terecht bij een psych. Rondje eisen aangepast aan wachttijd, dat hij ergens loopt vonden we het belangrijkst.

Ben benieuwd want zoals het nu loopt is het echt niet fijn voor beide.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2018 17:23 schreef Koettie het volgende:
Ik zou het dan doen. Want het is voor jezelf een overwinning, het is uit je systeem en hopelijk daarna die opluchting. 100% ben je nooit.

Mocht ie het weer verdraaien weet je iig dat het toch echt nooit meer goedgekomen was.

Ik heb even kort gesproken met een vriend van me. Hij hielp me door me er bewust van te maken dat mijn paniek ook kon komen door de heftige stressreactie van mijn lijf. En me eraan te herinneren dat ik best mag zeggen dat hij toen ik erom vroeg niet thuisgaf, en ik nu geen behoefte meer heb aan contact. En dat Mvj van nu dat ook prima kan.

Op een manier schrok ik zo van de situatie en de stressmodus van mijn lijf dat ik gevoelsmatig helemaal terugging naar toen ik nog heel jong was en vaak dit soort situaties meemaakte. Toen kon ik dat totaal niet handelen.

Kort samengevat; nu ik wat tot rust ben gekomen laat ik t er lekker bij want ik hoef niks meer van hem. Als ik hem weer tegenkom en hij me weer vraagt om te praten kan ik hem prima vertellen dat ik daar geen behoefte meer aan heb.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2018 17:23 schreef Koettie het volgende:
Ik zou het dan doen. Want het is voor jezelf een overwinning, het is uit je systeem en hopelijk daarna die opluchting. 100% ben je nooit.

Mocht ie het weer verdraaien weet je iig dat het toch echt nooit meer goedgekomen was.

Voor ik t vergeet: dankjewel voor het meedenken.

Maar je hebt dus met hem gepraat mevrouw? Hoe ging dat?

quote:

Op vrijdag 16 maart 2018 17:24 schreef Koettie het volgende:
Hier kan vriend trouwens maandag terecht bij een psych. Rondje eisen aangepast aan wachttijd, dat hij ergens loopt vonden we het belangrijkst.

Ben benieuwd want zoals het nu loopt is het echt niet fijn voor beide.

Dat is lekker vlot! Ik hoop dat ondanks dat t misschien een andere specialisatie is deze psych in elk geval je vriend kan helpen uit zijn depressie te komen.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2018 18:04 schreef DancingPhoebe het volgende:
Maar je hebt dus met hem gepraat mevrouw? Hoe ging dat?

Nee, nu ik weer helder kan denken zie ik dat mijn paniek kwam omdat ik helemaal geen trek meer heb nog met hem te praten en bang was in een situatie te komen waarin het me niet zou lukken dat te weigeren. En verder dat ik dan door zo'n gesprek opnieuw aan mezelf zou gaan twijfelen over wat er gebeurd is, terwijl ik best weet wat er is gebeurd en niks verkeerd heb gedaan.

En daarbij kwamen alle boosheid, verdriet en twijfels aan mezelf van afgelopen jaar om de situatie en alles van vroeger weer even meedoen.

Ik was simpelweg bang dat het me niet zou lukken grenzen aan te geven en wilde dat proactief heel veilig via email gaan doen. Terwijl ik nu geen reden meer heb erover te stressen, en ik best in staat ben een volgende keer face to face aan te geven dat ik na alles wat er is gebeurd geen behoefte meer heb aan contact.

Fijn! Ik vind het vaak belangrijker om het voor mezelf helder op een rijtje te hebben (itt de wervelwind van emoties die zoiets teweegbrengt, dus gaat vaak tijd en een aantal analyserende gesprekken overheen...) dan dat de ander het weet.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2018 18:47 schreef DancingPhoebe het volgende:
Fijn! Ik vind het vaak belangrijker om het voor mezelf helder op een rijtje te hebben (itt de wervelwind van emoties die zoiets teweegbrengt, dus gaat vaak tijd en een aantal analyserende gesprekken overheen...) dan dat de ander het weet.

Dat is voor mij ook wel zo. Op zich is de situatie er een waar wel mee te dealen valt en voel ik veel minder de noodzaak actief die persoon te benaderen.

Alleen gaat mijn lijf vervolgens in standje hyperalert, raak ik in paniek en trekken mijn hoofd en gevoel er vanalles bij tot ik helemaal over mijn toeren ben. Dan is het het belangrijkst om de kern van t het probleem helder te krijgen en te kijken wat er allemaal nog meer is gaan meespelen waardoor het zulke enorme proporties aanneemt.

[ Bericht 2% gewijzigd door Mevrouw_voor_jou op 16-03-2018 21:12:29 ]

Goed dat je dat ook gelukt is!

mvj, wat fijn dat je het voor jezelf duidelijk hebt!

Koetie, maandag, dat is te overzien! Hopelijk heeft hij er snel wat aan.

quote:

Op vrijdag 16 maart 2018 19:47 schreef DancingPhoebe het volgende:
Goed dat je dat ook gelukt is!

Dit is echt voor t eerst in lange tijd dat ik mezelf er zo bewust van was en met wat hulp mezelf er weer uit kon trekken. Ben ik heel blij om, hoewel ik ook echt doodop ben.

Ik ben echt heel blij met m'n lijf doorgaans maar die extreme fysieke stressreacties vind ik wel lastig.

Thanks allemaal. Ik hoop het ook. Zou voor mij al heel veel rust geven denk ik, gewoon dat ik weet dat hij ergens terecht kan als het helemaal bagger is. Fijn idee.

Oké, in januari sliep ik twee uur per nacht. Daarna sliep ik een week niet en werd opgenomen voor drie weken met een manie en een psychose. Vannacht heb ik voor het eerst weer eens een hele nacht goed geslapen zonder medicatie. Ik ben een beetje trots en blij