quote:
Op maandag 15 januari 2018 11:18 schreef DevilsAndDust het volgende:[..]
Het ochtendslaapje was al het enige slaapje dat lukte in haar eigen bed. Bij het tweede slaapje, in de middag, deed ik haar sowieso altijd al in de Tula. Maar sorry, elke dag een kind op mijn buik vanaf 10 uur 's ochtends, dat trek ik gewoon niet.
.
Ik heb net een uur geprobeerd om haar te laten slapen, maar ze krijst werkelijk de hele boel bij elkaar. Ik dacht dat baby's hun huilpiek hadden rond 6 weken, maar A begint alleen maar hoe langer hoe meer te krijsen (het is echt krijsen, het is zo ontzettend luid). Ik snap het niet. Ik heb flink mee staan janken net. Dat de peuter ook nog huilde omdat ik geen boekje met hem kon lezen hielp ook niet mee.
Baard werkt 50 uur per week (dat zijn alleen nog de uren op kantoor), ik ben drie dagen alleen thuis met baby en peuter, en twee dagen alleen met baby.
Maar ze kón het zo goed. A was dus wél zo'n baby die zelf ging slapen en dan een dutje van drie uur deed. Nu slaapt ze helemaal niet meer zelf en als ze al slaapt wordt ze na een half uur weer wakker. En als ze gewoon wakker zou blijven maar wel vrolijk zou ik het ook wel prima vinden, maar het is dus alleen maar gekrijs.
Poeh, dat klinkt zeker zwaar
kan me voorstellen dat het inderdaad nog erger/'oneerlijker' voelt omdat ze het dus eerder wel kon. Aan de andere kant: probeer daar ook het positieve van in te zien; het kán ook zo weer terug veranderen!
Dit is natuurlijk keihard makkelijk praten voor een ander, dat besef ik volledig! En was het maar zo simpel rationeel te bekijken...Zijn er lichamelijke dingen die haar onrust/pijn kunnen veroorzaken (krampjes, verkoudheid, oorpijn, ik noem maar wat)? Misschien een idee om dat voor de zekerheid even te laten checken, al is het maar voor je eigen gemoedsrust? Vooral omdat het zo plotseling is en meteen zo heftig met echt krijsen i.p.v. 'gewoon' wakker.
Sterkte in elk geval!
Rena, herkenbaarheid scheelt al de helft hè?
Daarom hou ik zo van Fok!
En die krampjes moesten ze echt verbieden bij die kleintjes
Qua maat luiers: je kunt het aangegeven gewicht als leidraad nemen, maar het scheelt ook erg per kind, hoe de bouw is zeg maar. Zolang het goed lijkt te gaan (past goed, niet elke keer lekkages enzo), is er in principe geen reden om al over te stappen, maar je zou alvast eens een keer een grotere kunnen proberen. Gewoon kijken hoe die bevalt
PKmix, bij mijn weten is er geen eenvoudige test voor reflux, maar
correct me if I'm wrong als iemand er meer verstand van heeft! Er zijn wel uitgebreidere tests, maar die zijn een stuk ingewikkelder/invasiever en meestal niet nodig. Een huisarts zal die sowieso niet zelf uitvoeren, denk ik.
Ik snap je gevoel qua medicatie, zeker als Flens er nog niet echt veel pijn/last van lijkt te hebben. Maar als het echt reflux is, kan het wel echt vervelend worden als de slokdarm geïrriteerd raakt, dus kan geen kwaad om het goed in de gaten te houden.
Wij merken al wel echt verschil met de medicatie bij Pitbull (al zijn we er nog niet).
Edit: die nachtelijke onrust herken ik wel trouwens (zei ze met wallen op d'r knieën ), maar ik weet ook dat het er deels bij hoort en dat vind ik dus zo lastig. Wanneer is het 'gewoon' babygedrag en wanneer is er meer aan de hand?
Hoewel ik het haat als anderen het zeggen : vertrouw op je gevoel!