Mijn ouders kregen een vragenlijst, dat was voldoende. Ik was zelf minderjarig toen ik de diagnose kreeg, misschien dat daar het verschil inzat.quote:Op dinsdag 17 april 2018 16:43 schreef Av- het volgende:
Hoi allemaal, even een vraagje.
Al zo lang ik me kan herinneren loop ik tegen dezelfde problemen aan die overeenkomen met de symptomen van ADD. Na jarenlang wikken en wegen heb ik uiteindelijk toch maar de stap genomen om het diagnosetraject in te gaan, omdat het voelt alsof ik in een soort lus zit. Ik ben inmiddels 27.
Nu heb ik een intake gehad en n.a.v. het gesprek en een paar vragenlijsten willen ze het onderzoek gaan voortzetten. Echter willen ze nu dat ik een ouder meeneem voor het volgende gesprek, omdat ze graag willen weten hoe ik was in mijn kindertijd. Nu voel ik me daar niet helemaal lekker bij, ik heb weinig trek in het bespreken van mijn problemen in het bijzijn van een bekende. Ik snap dat dat nergens op slaat en dat ik me maar over mijn ego moet zetten, maar toch kan ik dat niet... Anderzijds vind ik het vreemd dat je als 27-jarige alsnog hulp aan een ouder moet vragen voor een diagnose. Kijk als ik nog 17 zou zijn geweest is het natuurlijk een ander verhaal. Daar bovenop weet ik dat mijn moeder absoluut niet zit te wachten op zo een gesprek.
Zonder gesprek met een ouder is een diagnose absoluut niet mogelijk, aldus de psycholoog. Is dat ook jullie ervaring of zijn er ook psychologen die daar een andere oplossing voor hebben?
Ben benieuwd
Ik had rapporten van de lagere school (heb er moeite mee bepaalde zaken weg te gooien) bij me en een duidelijke geschiedenis van mijn tienerjaren. Daarnaast heeft mijn moeder samen met mijn vriendin de Diva 2.0 ingevuld. Mijn vriendin heeft ook een gesprek gehad met de psycholoog (waarbij ik heel veel moeite had om niet elke keer in te breken). Daarnaast een gesprek met mijn (ADHD specialisatie) psychiater die het snel door had.quote:Op dinsdag 17 april 2018 16:43 schreef Av- het volgende:
Hoi allemaal, even een vraagje.
Al zo lang ik me kan herinneren loop ik tegen dezelfde problemen aan die overeenkomen met de symptomen van ADD. Na jarenlang wikken en wegen heb ik uiteindelijk toch maar de stap genomen om het diagnosetraject in te gaan, omdat het voelt alsof ik in een soort lus zit. Ik ben inmiddels 27.
Nu heb ik een intake gehad en n.a.v. het gesprek en een paar vragenlijsten willen ze het onderzoek gaan voortzetten. Echter willen ze nu dat ik een ouder meeneem voor het volgende gesprek, omdat ze graag willen weten hoe ik was in mijn kindertijd. Nu voel ik me daar niet helemaal lekker bij, ik heb weinig trek in het bespreken van mijn problemen in het bijzijn van een bekende. Ik snap dat dat nergens op slaat en dat ik me maar over mijn ego moet zetten, maar toch kan ik dat niet... Anderzijds vind ik het vreemd dat je als 27-jarige alsnog hulp aan een ouder moet vragen voor een diagnose. Kijk als ik nog 17 zou zijn geweest is het natuurlijk een ander verhaal. Daar bovenop weet ik dat mijn moeder absoluut niet zit te wachten op zo een gesprek.
Zonder gesprek met een ouder is een diagnose absoluut niet mogelijk, aldus de psycholoog. Is dat ook jullie ervaring of zijn er ook psychologen die daar een andere oplossing voor hebben?
Ben benieuwd
Ik stond er hetzelfde in als jij, ook omdat ik redelijk ver weg woon van mijn ouders en ze niet wilde 'vermoeien' met zo'n gesprek.quote:Op donderdag 19 april 2018 17:50 schreef Av- het volgende:
Bedankt voor jullie reacties. Ik ga even nadenken wat ik hiermee aan moet. Wellicht toch naar een andere psych, maar heb weinig trek om weer achteraan de lange wachtlijsten aan te sluiten....
Ieder zijn ding toch? Blij dat dit voor jou werkt.quote:Op vrijdag 20 april 2018 09:58 schreef BaajGuardian het volgende:
Medicijnen
Dat ze dat woord er nog aan verbinden.
Gewoon valeriaan nemen zo nu en dan, iig voor bij het slapen. Geen drukke dingen meer bijdoen zoals gamen, dingen doen die je focus centraliseren zoals sport (met name teamsport) en het leven is al 100x aangenamer dan afhankelijk zijn van een kop-plat-meppend 'medicijn' van een of andere farma.
-iemand met ADD. (en als kind adhd pddnos op zn papiertje)
ik denk door hogere spierspanning of door overmatig bewegen bij hyperactiviteit?quote:Op zondag 22 april 2018 23:10 schreef d4v1d het volgende:
Vandaag een online vragenlijst ingevuld en 30 april op gesprek (ADHDcentraal)
Vragenlijst ging over de afgelopen week tot nu. Zat ook een vraag over spierpijn tussen, hebben adhd'ers sneller spierpijn?
is controle vraag.quote:Op zondag 22 april 2018 23:10 schreef d4v1d het volgende:
Vandaag een online vragenlijst ingevuld en 30 april op gesprek (ADHDcentraal)
Vragenlijst ging over de afgelopen week tot nu. Zat ook een vraag over spierpijn tussen, hebben adhd'ers sneller spierpijn?
Hmm, geen last van vermoed ik. Ben ook niet echt hyperactief naar mijn ideequote:Op maandag 23 april 2018 07:08 schreef littledrummergirl het volgende:
[..]
ik denk door hogere spierspanning of door overmatig bewegen bij hyperactiviteit?
Ik ben nu al weken aan het uitstellen om nieuwe schoenen te gaan kopen. Ik vind het gewoon echt verschrikkelijk om de stad in te gaan als het druk is Iedereen loopt in de weg en je kan niet rustig je eigen gangetje gaan . Misschien ook maar eens een koptelefoon proberen ja, en eens doordeweeks gaan ipv in het weekend of koopavond.quote:Op zondag 29 april 2018 04:32 schreef Monopoly het volgende:
Wat ben ik blij met een goede koptelefoon
Kwam Koningsdag uit de nachtdienst. 2 biertjes gedronken en ben toen toch maar even naar de kleedjesmarkt gegaan. Even voor mijn neefjes wat prullaria scoren.
Beetje moe natuurlijk, maar zoveel mensen, iedereen door elkaar, rennende kinderen, schreeuwende mensen, honderduizend prikkels Verschrikkelijk.
Koptelefoon opgedaan met (serieus) klassieke muziek, zonnebril op en toch een uur over de markt geslenterd.
Ik ga haast nooit zonder koptelefoon meer de deur uit als ik weet dat ik in een 'massa' terecht kom. Zelfs met boodschappen doen heb ik hem op.
Eigenlijk is het wel klote, voorheen ging ik veel makkelijker om met prikkels, maar door die stomme depressie nog voor ik werkelijk wist dat ik ADD'er was, is het allemaal wel wat lastiger geworden.
Maar goed, accepteren is het magische woord.
Je vindt je weg wel.quote:Op zondag 29 april 2018 11:20 schreef d4v1d het volgende:
[..]
Hmm, geen last van vermoed ik. Ben ook niet echt hyperactief naar mijn idee
[..]
Ik ben nu al weken aan het uitstellen om nieuwe schoenen te gaan kopen. Ik vind het gewoon echt verschrikkelijk om de stad in te gaan als het druk is Iedereen loopt in de weg en je kan niet rustig je eigen gangetje gaan . Misschien ook maar eens een koptelefoon proberen ja, en eens doordeweeks gaan ipv in het weekend of koopavond.
Wel handig als ik ooit naar het centrum moet ja.quote:
Je begrijpt dan ook 'waarom', ipv jezelf afvragen waarom het af en toe zo kut gaat. En met die waarom heb je dan een manier om er mee om te gaan.quote:Ik ben dit traject begonnen door dat alles in het leven mis leek te gaan, somberheid, laag zelfbeeld, weinig energie, constant teleurstellingen etc.
Sinds de diagnose moest ik accepteren. Dat was wel even pittig, maar uiteindelijk is dat wel gelukt. Veel issues zijn verdwenen en ik klim voorzichtig weer omhoog, wetende dat er een solide basis is nu. Luister goed naar je gevoel en probeer dingen uit. Soms werkt het, soms niet. Uiteindelijk kom je er wel uit.
Precies. Het is een stuk begrip dat dingen anders werken in je hersenen en dat je daardoor anders bent.quote:Op zondag 29 april 2018 22:10 schreef d4v1d het volgende:
[..]
Wel handig als ik ooit naar het centrum moet ja.
[..]
Je begrijpt dan ook 'waarom', ipv jezelf afvragen waarom het af en toe zo kut gaat. En met die waarom heb je dan een manier om er mee om te gaan.
Ik ben benieuwd wat het mij gaat brengen. Of dat ik gewoon helemaal geen ADHD blijk te hebben
Klote zeg.quote:Op maandag 30 april 2018 05:17 schreef Myrr het volgende:
Zijn hier mensen die in het verleden een depressie gerelateerde stoornis hebben gehad, en waarbij dit door de medicatie weer de kop op is gaan steken?
Ik heb vroeger heel lang gediagnosticeerde dysthyme gehad, en zonder in detail uit te wijden over hoe en wat vermoed ik sterk dat ik daar weer in ben gerold het afgelopen jaar.
Ik heb een peuter, zit vol in mijn laatste jaar, vriend werkt in zijn vakgebied maar moet nog wel een aantal vakken halen en ik was al aan het afglijden (achteraf gezien) maar sinds ik weer dagelijks 3 keer 7.5 mg slik (van een hele krijg ik een pepsmoel en hoge bloeddruk) voel ik me 1 pot (neutrale) ellende. Het zijn teveel ballen die ik (wij) hoog moet(en) houden op dit moment en het breekt ons beiden op. Ik ken het gevoel van gelukkig zijn, en dat is totaal niet wat ik momenteel of de afgelopen periode ben. Alleen maar taken volbrengen en ballen hooghouden, laat de helft vallen.
Morgen arts bellen, maargoed. Ervaring? Dit is de eerste keer dat ik het uit mezelf erken, zal wel goed komen hoor, maar vind het niet erg chill op dit moment.
Ja, een soortgelijke ervaring heb ik ook gehad. Ik begon met concerta. Ik merkte dat het een positief effect had op mijn concentratie en daardoor kon ik ook makkelijker contact maken met andere mensen. Maar ik kreeg elke dag wel een paniekaanval.quote:Op maandag 30 april 2018 05:17 schreef Myrr het volgende:
Zijn hier mensen die in het verleden een depressie gerelateerde stoornis hebben gehad, en waarbij dit door de medicatie weer de kop op is gaan steken?
Ik heb vroeger heel lang gediagnosticeerde dysthyme gehad, en zonder in detail uit te wijden over hoe en wat vermoed ik sterk dat ik daar weer in ben gerold het afgelopen jaar.
Ik heb een peuter, zit vol in mijn laatste jaar, vriend werkt in zijn vakgebied maar moet nog wel een aantal vakken halen en ik was al aan het afglijden (achteraf gezien) maar sinds ik weer dagelijks 3 keer 7.5 mg slik (van een hele krijg ik een pepsmoel en hoge bloeddruk) voel ik me 1 pot (neutrale) ellende. Het zijn teveel ballen die ik (wij) hoog moet(en) houden op dit moment en het breekt ons beiden op. Ik ken het gevoel van gelukkig zijn, en dat is totaal niet wat ik momenteel of de afgelopen periode ben. Alleen maar taken volbrengen en ballen hooghouden, laat de helft vallen.
Morgen arts bellen, maargoed. Ervaring? Dit is de eerste keer dat ik het uit mezelf erken, zal wel goed komen hoor, maar vind het niet erg chill op dit moment.
Dat was voor mij inderdaad echt 'vreemd'. Van altijd zijn zoals je bent, opeens steeds meer ervaren dat je toch meer gevoel en emotie hebt bij dingen.quote:Op maandag 30 april 2018 13:45 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
knip
Het hoort er sowieso bij dat je je meer bewuster gaat worden van je emoties en daardoor ook wat neerslachtiger kan worden. Dan kunnen depressieve gevoelens van vroeger terugkomen. Maar als het goed is, moet je instinctief voelen of er iets niet OK is met je medicatie of dat er ouwe shit van vroeger nog verwerkt moet worden.
Ja! Ook de reden dat ik ermee gestopt ben overigens.quote:Op maandag 30 april 2018 05:17 schreef Myrr het volgende:
Zijn hier mensen die in het verleden een depressie gerelateerde stoornis hebben gehad, en waarbij dit door de medicatie weer de kop op is gaan steken?
Ik heb vroeger heel lang gediagnosticeerde dysthyme gehad, en zonder in detail uit te wijden over hoe en wat vermoed ik sterk dat ik daar weer in ben gerold het afgelopen jaar.
Ik heb een peuter, zit vol in mijn laatste jaar, vriend werkt in zijn vakgebied maar moet nog wel een aantal vakken halen en ik was al aan het afglijden (achteraf gezien) maar sinds ik weer dagelijks 3 keer 7.5 mg slik (van een hele krijg ik een pepsmoel en hoge bloeddruk) voel ik me 1 pot (neutrale) ellende. Het zijn teveel ballen die ik (wij) hoog moet(en) houden op dit moment en het breekt ons beiden op. Ik ken het gevoel van gelukkig zijn, en dat is totaal niet wat ik momenteel of de afgelopen periode ben. Alleen maar taken volbrengen en ballen hooghouden, laat de helft vallen.
Morgen arts bellen, maargoed. Ervaring? Dit is de eerste keer dat ik het uit mezelf erken, zal wel goed komen hoor, maar vind het niet erg chill op dit moment.
Mooi dat het snel kon. Je hebt er wel eens van die psychiaters tussen zitten die dan eerst de dosis willen aanpassen en "het nog even aan willen zien". Terwijl je zelf gewoon niet lekker in je vel zit.quote:Op donderdag 3 mei 2018 21:07 schreef littledrummergirl het volgende:
Ik kreeg van dex tijdens de rebound een meeeega kort lontje
En dat staat zo haaks op hoe ik normaal ben (geduldig en easy going)dat ik vrij snel overgestapt ben op methylfenidaat daar heb ik t totaal niet bij.
Ja. Het werkt nu alleen maar positief voor mij.quote:Op donderdag 3 mei 2018 03:15 schreef Monopoly het volgende:
Wel balen dat het slecht viel bij jou. Zit je nog steeds aan de dex?
Top!quote:Op donderdag 3 mei 2018 23:50 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Ja. Het werkt nu alleen maar positief voor mij.
Contant betalen? Wat voor shady dokter heb jijquote:Op dinsdag 15 mei 2018 08:35 schreef Broccolitaartje het volgende:
Jongens, ik heb donderdag een rijbewijskeuring ivm ADHD. Ik baal als een stekker dat dit moet, maar goed.
Kan iemand me vertellen wat die keuring ongeveer inhoudt? Heb je alleen een half uur lang een gesprek met een psychiater of moet je ook testjes doen?
Lekker sketchy gedoe wel trouwens. Die vent had dagelijks telefonisch spreekuur tussen 10:30-11, waarin je dus je afspraak moet maken, heeft geen secretaresse. En ik moet het geld voor de keuring contant meenemen en ter plekke afrekenen Als ik het rapport wat hij maakt wil inzien kost dat extra...
Needless to say dat ik me er nogal ongemakkelijk bij voel...
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |