ADD&ADHD #70 Een rustig 2018 gewenst

quote:

Op donderdag 11 januari 2018 22:27 schreef littledrummergirl het volgende:
Waarom zou dat logischer zijn Volgens mij is dat alleen t advies als je slecht in slaap kan vallen

Hij is hyper rond 22.00 uur en dat kakt pas weer in om 8.00 uur 's ochtends. Een uurtje later is zijn eerste dosis.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 10:21 schreef DevilsWhore het volgende:

[..]

Ik doe niet aan medicijnen. Ik heb mezelf over de jaren structuur aangeleerd (qua huishouden). Dat ik nu werk, helpt ook. Ik probeer nu zo veel mogelijk op het werk te doen, want thuis doe ik het niet.

Waar kun je jezelf niet toe zetten?

Structuur aanbrengen
En solliciteren.

Ik maakte een tijdje een weekplanning, werkelijk weerzinwekkend om dingen op gezette tijden te doen. Maar het hielp wel.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 10:53 schreef -Miauw- het volgende:

[..]

Structuur aanbrengen
En solliciteren.

Ik maakte een tijdje een weekplanning, werkelijk weerzinwekkend om dingen op gezette tijden te doen. Maar het hielp wel.

Je beantwoordt je eigen vraag.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 11:01 schreef DevilsWhore het volgende:

[..]

Je beantwoordt je eigen vraag.

Echt?

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 11:01 schreef -Miauw- het volgende:

[..]

Echt?

Lekker alles kapotplannen!

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 11:04 schreef DevilsWhore het volgende:

[..]

Lekker alles kapotplannen!

Ja
Maar goed, toch maar eens doen.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 10:13 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Hoe heb je die verklaring geregeld dan?

degene die je medicijnen voorschrijft zet dat op papier, en je apotheek kiest dan of ze dat accepteren heeft geloof ik te maken met wat voor soort contract je apotheek met je verzekeraar heeft.

Ik ging gisteren mn langwerkende merlloze methylletjes ophalen, kreeg ik doodleuk te horen dat ze die pas om 20 feb konden leveren. Of ik geen concerta wilde voor 60¤ t doosje... Eehm nah . Ik ga nog wel even door met de kortwerkende. Meer mensen last van leveringsproblemen

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 21:53 schreef littledrummergirl het volgende:
Ik ging gisteren mn langwerkende merlloze methylletjes ophalen, kreeg ik doodleuk te horen dat ze die pas om 20 feb konden leveren. Of ik geen concerta wilde voor 60¤ t doosje... Eehm nah . Ik ga nog wel even door met de kortwerkende. Meer mensen last van leveringsproblemen

Wel twee andere soorten medicatie voor andere aandoeningen die er ineens niet zijn. Is er een algeheel tekort aan medicijnen, ofzo?

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 22:05 schreef Chai het volgende:
Verkeerde topic

Klinkt Add erig om verkeerd te zitten, of overal tegelijk

quote:

Op zaterdag 13 januari 2018 21:53 schreef littledrummergirl het volgende:
Ik ging gisteren mn langwerkende merlloze methylletjes ophalen, kreeg ik doodleuk te horen dat ze die pas om 20 feb konden leveren. Of ik geen concerta wilde voor 60¤ t doosje... Eehm nah . Ik ga nog wel even door met de kortwerkende. Meer mensen last van leveringsproblemen

Ja ik kreeg ook ander spulleke, Sandoz was niet meer leverbaar en die heb ik altijd...

quote:

Op maandag 15 januari 2018 08:48 schreef Monopoly het volgende:

[..]

Wij krijgen een ambulante 'hulpverlener' (meer de praktische tak van de psycholoog, helpen met huishoudschema, de praktische kant van het hele gebeuren). Dat soort mensen kunnen echt zo fijn helpen met dingen die mijlenver lijken maar toch mogelijk zijn. Weet niet of de praktijk waar jij/jullie bij lopen zo iemand hebben? Vaak vallen dingen samen ADHD inherent met impulsief geld uitgeven en daardoor problemen. Zij kunnen dan helpen met budgetteren etc.

Dat zou fantastisch zijn! Maar geen idee, dat moeten we bespreken met psycholoog denk ik.

quote:

Op maandag 15 januari 2018 11:13 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Dat zou fantastisch zijn! Maar geen idee, dat moeten we bespreken met psycholoog denk ik.

woon je in nl? Dan kun je met dit soort vragen ook bij je gemeente terecht.

Ben zelf ambulant hulpverlener

quote:

Op maandag 15 januari 2018 19:40 schreef littledrummergirl het volgende:

[..]

woon je in nl? Dan kun je met dit soort vragen ook bij je gemeente terecht.

Ben zelf ambulant hulpverlener

Ja, maar ik wil het regelwerk inzake ADHD bij ManLief in handen leggen. Hij mag dit zelf proberen uit te vinden, of in ieder geval zelf het initiatief nemen

quote:

Op maandag 15 januari 2018 19:46 schreef bloempjuh het volgende:

[..]

Ja, maar ik wil het regelwerk inzake ADHD bij ManLief in handen leggen. Hij mag dit zelf proberen uit te vinden, of in ieder geval zelf het initiatief nemen

goeie instelling

Ik heb wat problemen en ik hoop dat jullie met mij willen meedenken.

Ik heb de diagnose ADHD gekregen. Die H kon ik eerst niet bij mij plaatsen. Beter gezegd: durfde ik niet bij mezelf te plaatsen, want ik zag het al voor me dat ik dan keihard werd uitgelachen. De beschrijving ADD kon ik wel heel erg toepassen op mijn kindertijd, maar vanaf een jaar of 20 meende ik dat mijn concentratieproblemen vanzelf verbeterden. Wat bij mij vooral op de voorgrond kwam, was het zeer hardnekkige uitstelgedrag.

In plaats van ADHD dacht men vroeger bij mij aan autisme. Ik heb mij twee keer uitgebreid laten testen en beide keren val ik buiten het spectrum. De tweede keer was een paar maanden terug en er werd opgemerkt dat ik ondanks buiten het spectrum wel kenmerken heb van een pervasieve ontwikkelingsstoornis.

Er is nog niks officieel bevestigd. Maar mijn moeder is zeer waarschijnlijk wel autistisch. Zoveel aanwijzingen bevestigen dat. Ik heb pas geleden lotgenotencontact opgezocht via deze
website. Dat is nog meer een bevestiging dat mijn vermoedens over mijn moeder juist zijn. Mensen met autistische ouders, met name een autistische moeder worden regelmatig aangezien voor zelf autistisch. Dat komt omdat de moeder geen goede sociale antenne heeft om aan te voelen wat haar baby nodig heeft. Baby's kunnen alleen maar huilen. Als ouders daarop niet reageren, keren ze meer in zichzelf en gaat de ontwikkeling zoals die van taal ook langzamer.

Ik wil niet 100% beweren dat ik gelijk heb, maar ik ga er wel meer over uitzoeken.

Wat mijn moeder betreft. Ze heeft meerdere problemen en het gaat al heel lang niet goed. Haar conclusie is: ik kan je vader niet missen. Maar die scheiding is 25 jaar geleden! Iedereen vindt het raar dat ze daar zo in blijft hangen, maar zoals ik haar ken, kan ze zich heel moeilijk voorstellen hoe haar leven eruit kan zien als bepaalde situaties veranderen of als ze zelf dingen anders zou aanpakken. Zelfreflectie heeft ze niet. Dan snap ik wel dat ze niet kan omgaan met die pijn. Haar pijn is dat ze verlaten is en er alleen voor staat. Dat hoeft niet als ze hulp aanvaardt van andere mensen, maar somehow vindt ze dat heel moeilijk. Als ze over zichzelf gaat nadenken, overspoelt het haar. Er gebeurt dan zoveel in haar hoofd wat ze niet kan bevatten.

Haar plannen en organiseren gaat ook met problemen. Ik ben daar ook niet bepaald goed in overigens Ik heb moeite om het allemaal te overzien. Ik wil alles tegelijk, weet niet waar ik moet beginnen en door vele gedachten wordt het heel groot in mijn hoofd. Mijn moeder heeft dat overzicht wel. Waar zij moeite mee heeft, is bedenken wat ze moet doen. Als haar huis een puinhoop is, gaat zij op de computer spelletjes spelen. Niet om het uit te stellen. Maar de gedachte "ik zou deze tijd kunnen gebruiken om dit en dat te doen" komt niet in haar op. Ik heb veel problemen met haar, omdat zij in de communicatie heel erg dwars reageert. Ik kan nooit goed met haar communiceren, omdat ze zich afsluit. Met als gevolg dat ik automatisch harder en dwingender ga praten. Ik probeer mij echt in te houden, maar het lukt niet als ze dan nog steeds zo dwars reageert. Zij wordt zodoende onrustig van mij en kan soms helemaal overstuur raken. Haar rustig uitleggen waarom ik zo reageer, komt niet aan. En ook op andere momenten als het wel rustig is, kan ik het er niet over hebben.

Dit gezegd te hebben: ze is wel de enige persoon in mijn leven geweest die mij NOOIT heeft laten vallen. Ze heeft wel alles gedaan in haar vermogen om mij te helpen. Daarom laat ik haar niet vallen.

Ik moet haar haar leven laten leiden en mij niet bemoeien met wat ze zou moeten doen. Helaas doen anderen dat wel. Ze klagen naar mij "Je moeder doet geen moeite om erbij te horen. We zitten allemaal op whatsapp want dat communiceert zo makkelijk. Als je moeder geen moeite wilt doen om zich aan te passen, weet ik het ook niet hoor!" Ik denk dan: godverdomme, hoe verschrikkelijk dom kan je zijn, zeg! Als je wilt dat mijn moeder meer contact zoekt, kan je ook weleens op visite gaan. Dat zou haar een stuk beter doen dan koetjes en kalfjes op de whatsapp.

Ik zou liever zien dat ze af en toe maar wel met regelmaat een coach ziet. Dan raakt ze niet in de war van alle verschillende goedbedoelde flauwekuladviezen, want daarvoor is die coach. Ze zal het eerst niet zo leuk vinden, maar als ze het wil proberen en ze raakt eraan gewend en kan die persoon vertrouwen, denk ik dat het heel goed is voor haar. Mijn moeder begrijpt mijn bedoeling totaal niet, maar is uiteindelijk wel akkoord gegaan om dit een kans te geven. En grrrr, nu is het de huisarts die roet in het eten gooit! Volgens dat mens heeft mijn moeder geen autisme, want zo komt ze niet over. En het is allemaal mijn schuld want ik kan niet accepteren dat ze volwassen is. Echt ... dat mensen iets niet begrijpen kan ik accepteren. Dat zoveel mensen niet willen inzien dat zij niet alles weten en meteen met een oordeel komen die te kort door de bocht is, vind ik echt verschrikkelijk! Ik ben ook maar een mens en ik heb ook weleens te snel mijn mening gevormd. Maar ik wil er best over nadenken en het bijstellen als iemand zegt dat ik ernaast zit. Heel jammer dat veel mensen dat blijkbaar niet kunnen opbrengen. Anders wordt het zeker te druk in hun hoofd ofzo...

Wordt vervolgd dit.


Maar ik heb ook mijn problemen.

De emoties kunnen hoog oplopen, maar ondanks dat moet ik wel mezelf weer op de rit krijgen. Als het slechter gaat, word ik helemaal passief en ben ik moe. Maar ik denk dat dit eerder een patroon is wat ik mezelf heb aangeleerd.

Ook al zeggen heel veel mensen dat ik niet te hoge eisen aan mezelf moet stellen. Ik denk dat ik dat juist wel moet doen. Ik moet in mijn kracht blijven. En waar ik heel slecht in ben, is om beloften en plannen om te zetten in daden.

Wat helpt jullie om je in moeilijkere tijden in de actie-modus te krijgen? En niet vastgeroest in een heel passieve modus?

Medicatie zonder krijg ik mezelf nergens toe gezet als ik kut in mn vel zit

quote:

Op zaterdag 27 januari 2018 22:21 schreef littledrummergirl het volgende:
Medicatie zonder krijg ik mezelf nergens toe gezet als ik kut in mn vel zit

Medicatie gebruik ik als ondersteuning, niet als oplossing

Het is wel zo dat het je meer energie kost met ADHD. Je moet wel enigszins aanvaarden dat je leven wat chaotischer verloopt dan dat van een ander. Maar dat betekent niet dat je helemaal niks kan bereiken.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2018 22:48 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Medicatie gebruik ik als ondersteuning, niet als oplossing

Het is wel zo dat het je meer energie kost met ADHD. Je moet wel enigszins aanvaarden dat je leven wat chaotischer verloopt dan dat van een ander. Maar dat betekent niet dat je helemaal niks kan bereiken.

Spreek vooral voor jezelf. Zonder medicatie kreeg ik 3vwo niet eens voor elkaar. Ik had nog te weinig concentratie om een proefwerk af te maken. Zelfs met medicatie kost alles me bakken meer energie dan een 'normaal' persoon, verloopt mijn leven aanzienlijk chaotischer en is 't eerder regel dan uitzondering dat ik de (expres pontificaal voor de voordeur gezette) vuilniszakken aan de kant schuif om de deur uit te gaan dan dat ik ze daadwerkelijk meeneem om ze in de container te gooien.

Mijn leven is al uitdagend genoeg mét medicatie. Waarom zou ik 't dan in vredesnaam zonder willen proberen?

Laat ik het anders formuleren

Ik heb altijd als zielig kwetsbaar mannetje geleefd. En dat moet anders!

Ik heb heel veel therapie gehad. Maar uiteindelijk moet iedereen voor zichzelf bepalen wat werkt en wat niet. In mijn geval gaat "je bent goed zoals je bent" niet op.

Ik heb bepaalde ideeën hoe ik mijn leven wil leven. Ik wil allereerst wat meer spiermassa en mij gewoon een aantrekkelijke kerel voelen. Ik heb een poos fanatiek getraind. Maar ook dat ging niet goed. Dan heb ik het idee dat ik 3 uur doe over een training waar een ander 30 minuten over doet. Ik word continu afgeleid. Ik moet mezelf elke keer pushen pushen pushen. Thuis ben ik moe. Wil ik enerzijds op de bank relaxen. Maar anderzijds moeten er van mezelf nog 1000 dingen gebeuren en kan ik mezelf zoiets niet veroorloven.

Ik ben in behandeling bij psyq voor adhd. Er worden diverse concrete modules aangeboden die ik al vaak aanvroeg

Maar omdat ik ook andere problemen heb, blijven behandelaars liever jarenlang aankijken om op te maken wat nou de geschikte behandeling voor mij is. Ondertussen gebeurt er dus niks!

Ik kan hier steen en been over klagen, maar de tijd tikt door. Ik wil nu gewoon ervoor gaan!

Mijn vader heeft waarschijnlijk ook ADHD. Hij laat meer standaard ADHD gedrag zien. Hij is een echte workoholic. Dan heeft hij ook energie genoeg over om te sporten.

Waar hij niet zo goed in is, is zich inleven in anderen. Hij kan het wel hoor. Heel goed zelfs! Maar alles gaat op zijn manier. Ik denk dat hij alles heel lakoniek ziet, omdat hij anders net als ik gaat piekeren en overal beren op de weg ziet.

Mensen kunnen hem een egoistische lul vinden en mij aardig. Het punt is wel dat hij een eigen bedrijf kan runnen. En ik heb mijn opleidingen verkloot en zit veel te lang in een uitkering. Ik doe wel vrijwilligerswerk, maar eem betaalde baan lijkt nog zover weg. Op tijd komen lukt niet. Ik kan mij niet aan deadlines houden. Of ik kan mij niet concentreren, maar als ik er wel in zit ben ik zo toegewijd en perfectionistisch dat het heel lang duurt.

Om dit te doorbreken heb ik echt een heel sterk paardenmiddel nodig. Maar ik wil het niet opgeven

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 10:21 schreef DevilsWhore het volgende:

[..]

Ik doe niet aan medicijnen. Ik heb mezelf over de jaren structuur aangeleerd (qua huishouden). Dat ik nu werk, helpt ook. Ik probeer nu zo veel mogelijk op het werk te doen, want thuis doe ik het niet.

Waar kun je jezelf niet toe zetten?

Herkenbaar. Ik weiger ook medicatie te nemen voor mn add, heb best vaak overprikkeling maar juist omdat ik het cold turkey neem leerde ik er gewoon mee omgaan. Soms wel onhandig met bepaalde weekritmes wanneer afspraken in de soep lopen (van instanties hun kant af, ik kom altijd overal op tijd) en mensen er van uitgaan dat ik dat wel even begrijp. Nee dat begrijp ik niet want dat fuckt mn gehele week up. Maar verder is het wel te doen. Begin binnenkort weer nieuwe hobby omdat ik me wat begon te vervelen. En ik werk me nu eenmaal 100x sneller door zaken heen dan andere mensen. Heb iets in no time doorgrond en dan wordt het me te technisch of abstract en zoek ik iets nieuws.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2018 23:20 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Laat ik het anders formuleren

Ik heb altijd als zielig kwetsbaar mannetje geleefd. En dat moet anders!

Ik heb heel veel therapie gehad. Maar uiteindelijk moet iedereen voor zichzelf bepalen wat werkt en wat niet. In mijn geval gaat "je bent goed zoals je bent" niet op.

Ik heb bepaalde ideeën hoe ik mijn leven wil leven. Ik wil allereerst wat meer spiermassa en mij gewoon een aantrekkelijke kerel voelen. Ik heb een poos fanatiek getraind. Maar ook dat ging niet goed. Dan heb ik het idee dat ik 3 uur doe over een training waar een ander 30 minuten over doet. Ik word continu afgeleid. Ik moet mezelf elke keer pushen pushen pushen. Thuis ben ik moe. Wil ik enerzijds op de bank relaxen. Maar anderzijds moeten er van mezelf nog 1000 dingen gebeuren en kan ik mezelf zoiets niet veroorloven.

Ik ben in behandeling bij psyq voor adhd. Er worden diverse concrete modules aangeboden die ik al vaak aanvroeg

Maar omdat ik ook andere problemen heb, blijven behandelaars liever jarenlang aankijken om op te maken wat nou de geschikte behandeling voor mij is. Ondertussen gebeurt er dus niks!

Ik kan hier steen en been over klagen, maar de tijd tikt door. Ik wil nu gewoon ervoor gaan!

Ik ben ook niet van de medicatie. Wat wel goed werkt is plannen. Dat is natuurlijk het meest afschuwelijke Maar plannen, plannen en bijwerken. Zorgen dat je in een ritme komt maar rekening houden met je beperkingen en daar realistisch in zijn. Als een ander ergens een uur over doet en jij drie, dan plan je drie uur.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2018 23:58 schreef -Miauw- het volgende:
Dat is natuurlijk het meest afschuwelijke Maar plannen, plannen en bijwerken.

Dat is inderdaad een nachtmerrie!

Maar ja, ik zal wel moeten!

Met AD(H)D zal je altijd wel wat beperkt blijven. Je moet jezelf geen illusie dat je het allemaal zo goed op rolletjes kan krijgen als mensen die dat niet hebben. Overigens lijkt het gras vaak groener dan het is.

Je hoeft je ook niet te schamen om hulp te vragen

Maar denken jullie niet dat de balans waarin je beperkt wordt verschoven kan worden? Mensen met AD(H)D gaan ergens in overcompenseren, maar dat gaat ten koste van andere dingen.

En je moet je ook bewust worden waarvan je energie krijgt en wat jou energie kost.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2018 09:17 schreef -Miauw- het volgende:
Ik lees veel over medicatie maar werken jullie ook nog op andere manieren aan het onder controle houden van je AD(H)D?

Ben niet superfan van medicatie, ben er ook niet tegen hoor maar de bijwerkingen en de resistentie en dan nog de troep die je tot je neemt...geen zin in.

De laatste tijd heb ik veel motivationele problemen, mezelf ergens toe zetten argh en ook enorm afgeleid door onbenullige dingen.

Hoe gaan jullie daarmee om, buiten medicatie dus?

Sporten. Zo heb ik bij buurtbeheer afgesproken dat ik de sportruimte kan gebruiken en ga daar zo nu en dan gewoon basketballen. Hoe meer je in je eigen kop zit hoe erger het wordt. ADD en ADHD zijn eigenlijk meer een kwestie van of je je energie kwijt kan, niet dat je het teveel hebt. In een omgeving waar je dus weinig bewegingsvrijheid hebt krijg je stress, daarom zijn bijv. drukke supermarkten en volle restaurants ook een hel voor mensen met ADD, het zijn allemaal externe prikkels, oftewel uitdagingen tot communicatie.. waar je vervolgens sociaaltechnisch niks mee kunt.

Ik heb de rest van de dag betere focus & concentratie als ik gesport heb die ochtend ja. Kan ook aanzienlijk beter stilzitten. Daarom sport ik graag 's ochtends.

Het was misschien niet duidelijk wat ik met mijn eerdere post precies wilde. Ik wilde ermee aangeven dat dit mijn achtergrond is en dat ik daarom vooral deze problemen heb denk ik.

Baaijgardian heeft zeker een goed punt!

ADHD wil niet zeggen dat je een overschot hebt aan energie, maar niet in staat bent het goed te verdelen. Je reageert wel of niet op impulsen: je kan hier niet in doseren. Mensen zonder ADHD kunnen dat wel en kunnen het daarom makkelijker opbrengen taken te doen waar ze niet zoveel zin in hebben. Iemand met ADHD moet in alles veel energie stoppen om zichzelf te kunnen motiveren.

Ik kreeg aanvankelijk de diagnose ADD en scoorde nauwelijks punten op hyperactiviteit en impulsiviteit. Later moest ik de QB-test doen. En toen begon ik mij toch te schuiven en te wiebelen op mijn stoel! En ik dacht ook "Dit was ook zo op school, vooral als ik bijvoorbeeld een toets moest maken". Na die test heb ik nog uren lopen nastuiteren. Kon moeilijk in de bus/trein stilzitten en voelde mij zo onrustig. Maar dit soort onrust is ergens ook lekker! Heb ik tegenwoordig ook vaker met werken. Als ik het heel druk krijg, overzie ik het niet meer en ik raak gestressed. Maar die stress is juist hetgeen waarop ik kick. Want het gevoel dat je knalt en gaat... dan komt er iets in me "ik wil meer!"

Verder vonden de behandelaars dat ik voor een ADDer naast beweeglijk zijn ook nogal veel praat. Dus kreeg ik later de H er ook bij.

Ik ben daar alleen maar blij mee trouwens. Als kind baalde ik altijd van mijn angstige en rustige gedrag. Ik was altijd op zoek naar de vurige kant in mezelf. Ik dacht wel altijd "ik kan zoveel willen, maar het blijkt niet uit mijn gedrag. Dus ik moet gewoon accepteren dat ik een nogal introvert en teruggetrokken persoon ben"

Maar so far blijkt dat dat vooral wijst op emotionele blokkades.

De andere kant is ook niet bepaald perfect hoor. Ik kan ook snel heel kwaad worden. En terwijl ik bijvoorbeeld in de auto loop te vloeken op het verkeer denk ik "nou nou nou! Hou je eens in zeg en gedraag je niet als een opgefokte mongool! "

Als ADD'er kan ik ook wel constateren dat die H er terecht bijgekomen is. Ik kan uren stilzitten maar in gedachten vooral onrustig zijn.

Ik kan ook stilzitten hoor. Maar ik zit dan wel ergens aan te friemelen.

Er wordt zo'n tweedeling gemaakt tussen ADD en ADHD, maar ik denk dat het op hetzelfde neerkomt. En de ma

Aan de buitenkant lijkt het wel zeer verschillend. Druk aanwezig gedrag valt meer op, mensen vinden dat stiekem bedreigend en storend. En als een sneeuwbaleffect heeft dat denk ik invloed op hoe jij als persoon gaat worden.

Zijn er nog tips die jullie hebben voor de partner van een ADHD'er?

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 18:40 schreef Huppelmuts het volgende:


Zijn er nog tips die jullie hebben voor de partner van een ADHD'er?

Als jij voor je partner kunt onthouden waar die de sleutels/telefoon/bril/portemonnee heeft gelaten, tijdens het langslopen in de keuken even kunt checken of de kookplaten en de oven uitstaan en een eventuele bij het koffiezetapparaat gevonden koffie naar je partner toe kunt brengen met een kusje, ben je al een heel eind op weg, denk ik.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 18:50 schreef Sarasi het volgende:

[..]

Als jij voor je partner kunt onthouden waar die de sleutels/telefoon/bril/portemonnee heeft gelaten, tijdens het langslopen in de keuken even kunt checken of de kookplaten en de oven uitstaan en een eventuele bij het koffiezetapparaat gevonden koffie naar je partner toe kunt brengen met een kusje, ben je al een heel eind op weg, denk ik.

Wil je weten hoe vaak ik hem vanuit mijn ooghoeken om zich heen zie kijken en dan zeg ik alleen maar "op het aanrecht" ofzo. Dan loopt hij daarheen, hoor ik vanuit de keuken een gemompelde dankjewel en komt hij met zijn telefoon weer teruggelopen.

Vorige week was hij aan zn pc aan het prutsen. Zie ik hem op een gegeven moment naar de keuken, dan naar de slaapkamer, door de woonkamer in en weer richting keuken lopen. Ondertussen hevig zuchtend.
Vanaf de bank zeg ik alleen "WC", dus hij loopt braaf de wc in om daar inderdaad het dopje en de schroevendraaier die hij zocht terug te vinden.

En de gevonden koffie kom ik niet alleen bij het koffiezetapparaat tegen hoor.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 18:40 schreef Huppelmuts het volgende:


Zijn er nog tips die jullie hebben voor de partner van een ADHD'er?

Huppel

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 18:57 schreef Huppelmuts het volgende:

[..]



Wil je weten hoe vaak ik hem vanuit mijn ooghoeken om zich heen zie kijken en dan zeg ik alleen maar "op het aanrecht" ofzo. Dan loopt hij daarheen, hoor ik vanuit de keuken een gemompelde dankjewel en komt hij met zijn telefoon weer teruggelopen.

Vorige week was hij aan zn pc aan het prutsen. Zie ik hem op een gegeven moment naar de keuken, dan naar de slaapkamer, door de woonkamer in en weer richting keuken lopen. Ondertussen hevig zuchtend.
Vanaf de bank zeg ik alleen "WC", dus hij loopt braaf de wc in om daar inderdaad het dopje en de schroevendraaier die hij zocht terug te vinden.

En de gevonden koffie kom ik niet alleen bij het koffiezetapparaat tegen hoor.

Hahaha, zo herkenbaar!

Maar wat voor tips wil je hebben? Voor jou, voor hem, iets meer richting zou wel fijn zijn.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:01 schreef -Miauw- het volgende:

[..]

Huppel

Hoi jij!

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:03 schreef Sarasi het volgende:

[..]

Hahaha, zo herkenbaar!

Maar wat voor tips wil je hebben? Voor jou, voor hem, iets meer richting zou wel fijn zijn.

Voor mij vooral. Hij heeft 12 jaar geleden de diagnose gekregen, het is voor hem niet nieuw.
Voor mij het allemaal nieuw. Ik heb nog nooit van zo dichtbij en zo intensief te maken gehad met ADHD en ik loop er nu best wel tegenaan dat ik veel van zijn ADHD-gedrag zeg maar opvat als aanval/afwijzing waardoor ik keihard mn onzekerheid schiet.
Ik heb geen idee hoe ik hem dat op een goede manier kan uitleggen en hoe ik dat gevoel bij mezelf kan veranderen/weghalen.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:07 schreef Huppelmuts het volgende:

[..]

Voor mij vooral. Hij heeft 12 jaar geleden de diagnose gekregen, het is voor hem niet nieuw.
Voor mij het allemaal nieuw. Ik heb nog nooit van zo dichtbij en zo intensief te maken gehad met ADHD en ik loop er nu best wel tegenaan dat ik veel van zijn ADHD-gedrag zeg maar opvat als aanval/afwijzing waardoor ik keihard mn onzekerheid schiet.
Ik heb geen idee hoe ik hem dat op een goede manier kan uitleggen en hoe ik dat gevoel bij mezelf kan veranderen/weghalen.

Kun je voorbeelden geven van gedragingen die je dat gevoel geven?

quote:

Op zondag 28 januari 2018 17:22 schreef Skull-splitter het volgende:
Als ADD'er kan ik ook wel constateren dat die H er terecht bijgekomen is. Ik kan uren stilzitten maar in gedachten vooral onrustig zijn.

Dit dus. Ik kan alleen stilzitten als ik achter m'n laptop zit. Vroeger als kind, kon ik uren lezen. Boeken had ik in een dag, vaak zelfs nog minder dan een dag, uit. Toen kwam internet net op. Heb nog MS-DOS leren programmeren als 13/14-jarige. (inmiddels ruimschoots vergeten hoe dat werkte hoor ) toen eenmaal de pc steeds meer onderdeel van het dagelijks bestaan werd heeft mijn hyperfocus zich daarheen verplaatst.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:20 schreef Sarasi het volgende:

[..]

Kun je voorbeelden geven van gedragingen die je dat gevoel geven?

Wij wonen niet samen, ik woon 200km bij hem vandaan.
We hebben dus veel contact via de app.

In mijn ogen is het een kleine moeite om gewoon even te appen dat je druk bent, geen tijd hebt, even rust nodig hebt of iets dergelijks. Hij kiest dan voor zwijgen, vaak wel lezen wat ik stuur maar gewoon niet antwoorden. Ik blijf aangeven dat ik daar heel slecht mee kan omgaan maar er komt geen verandering, of dat gaat een dag of 2 wel goed en dan is het weer op.
Omgekeerd, als ik dus niet reageer omdat ik hooguit 1x in het half jaar een keer 's middags in slaap val zonder dat van tevoren aan te geven (dan lees ik de apps dus ook niet) dan krijg ik dat best wel lang te horen.

Als ik geen goedemorgen app dan kan het makkelijk gebeuren dat ik pas laat in de avond iets van hem hoor. Als hij dan belooft om zijn best te gaan om eraan te denken om mij te appen ofzo dan kost het mij moeite om dat NIET op te vatten als uit het oog uit het hart (snap je me?), vaak is zijn verklaring om geen contact op te nemen ook heel simpel en logisch "maar IK heb niets te melden!". Dat geeft voor mij aan dat het toch niet boeit of ik misschien wel iets te melden zou hebben en dat geeft mij een onbelangrijk gevoel.

Veel dingen die hij doet word ik behoorlijk op afgebrand. Een paar maanden terug stuurde hij een gewaagde foto en het duurde even voor ik reageerde omdat ik even naar de wc moest. Hij zag dat als afwijzing, desinteresse enz..
Van de week tijdens een behoorlijk intiem gesprek over porno gebeurde het vaak zat dat hij een kwartier of langer stil bleef (daar ben ik inmiddels al aan gewend, zocht ik ook niets achter, raakte me niet persoonlijk ofzo) opeens krijg ik middenin dat gesprek het bericht dat het licht onder de keukenkastjes inmiddels ook is opgehangen. En ik krijg hem niet duidelijk dat dat op mij ook behoorlijk overkomt als afwijzing en desinteresse.

Zijn go-to-phrase is in dat soort gevallen ook heel vaak: "maar dat is anders...."

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:37 schreef Huppelmuts het volgende:
opeens krijg ik middenin dat gesprek het bericht dat het licht onder de keukenkastjes inmiddels ook is opgehangen. En ik krijg hem niet duidelijk dat dat op mij ook behoorlijk overkomt als afwijzing en desinteresse.

Zijn go-to-phrase is in dat soort gevallen ook heel vaak: "maar dat is anders...."

Dat schiet hem te binnen, en MOET het dan kwijt. Ik herken dat heel erg van mezelf. Maakt niet uit met wie of waar het gesprek over gaat, als me iets te binnen schiet oh ja dat wil ik nog zeggen, dan flap ik het er ook meteen uit. De meeste mensen die me kennen zijn daar inmiddels aan gewend, nemen het voor kennisgeving aan en gaan gewoon verder met het gesprek waar het gebleven was.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 18:40 schreef Huppelmuts het volgende:


Zijn er nog tips die jullie hebben voor de partner van een ADHD'er?

Wat zijn de issues waar je het meeste last van hebt?

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:46 schreef DJMO het volgende:

[..]

Dat schiet hem te binnen, en MOET het dan kwijt. Ik herken dat heel erg van mezelf. Maakt niet uit met wie of waar het gesprek over gaat, als me iets te binnen schiet oh ja dat wil ik nog zeggen, dan flap ik het er ook meteen uit. De meeste mensen die me kennen zijn daar inmiddels aan gewend, nemen het voor kennisgeving aan en gaan gewoon verder met het gesprek waar het gebleven was.

Nee. Hij was tijdens het gesprek ermee bezig. Het schoot hem niet te binnen. Terwijl wij een intiem en ook heel persoonlijk gesprek hadden op een tijdstip dat mensen op bed liggen was hij vooral bezig met een lamp onder een keukenkastje hangen.
Maar o wee als ik overdag tijdens een intiem gesprek even stil blijf om naar de wc te gaan

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:51 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Wat zijn de issues waar je het meeste last van hebt?

Het moeten smeken om aandacht. Daar krijg ik een heel naar gevoel van.

Het feit dat ik word afgebrand op gedrag wat hij in tienvoud doet.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:52 schreef Huppelmuts het volgende:

[..]

Nee. Hij was tijdens het gesprek ermee bezig. Het schoot hem niet te binnen. Terwijl wij een intiem en ook heel persoonlijk gesprek hadden op een tijdstip dat mensen op bed liggen was hij vooral bezig met een lamp onder een keukenkastje hangen.
Maar o wee als ik overdag tijdens een intiem gesprek even stil blijf om naar de wc te gaan

oh oke, dan begreep ik je verkeerd. Maar als je dan zegt; ik ga even naar de wc ik reageer over tien minuten pas weer? Zou dat helpen?

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:54 schreef DJMO het volgende:

[..]

oh oke, dan begreep ik je verkeerd. Maar als je dan zegt; ik ga even naar de wc ik reageer over tien minuten pas weer? Zou dat helpen?

Geen idee. Ik denk dat het gesprek dan voor hem ook gewoon afgelopen is, al komt het maar door de concentratiespanne van een goudvis die blijkbaar gepaard gaat met ADHD.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 19:52 schreef Huppelmuts het volgende:

[..]

Het moeten smeken om aandacht. Daar krijg ik een heel naar gevoel van.

Het feit dat ik word afgebrand op gedrag wat hij in tienvoud doet.

Hmmm... dat is op zich niet iets wat bij ADHD hoort. ADHD zou wel een rol kunnen spelen hierin hoe hij zich als persoon heeft ontwikkeld.

Maak je ergens wel op dat hij beseft wat voor impact zijn gedrag heeft op jou? Zegt hij weleens "Sorry dat ik zo lastig ben voor je". Geeft hij je weleens zomaar een cadeautje, waaruit je kan opmaken dat hij iets goed wilt maken met je? Of heeft hij soms iets opgeruimd voor je of een klus gedaan; iets wat hij normaal gesproken juist niet doet?

Als je die empathie niet bij hem kan ontdekken, dan is er meer aan de hand dan alleen ADHD.


Overigens snap ik heel goed dat jij een naar gevoel krijgt als je moet smeken om aandacht.

quote:

Op dinsdag 30 januari 2018 20:13 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Hmmm... dat is op zich niet iets wat bij ADHD hoort. ADHD zou wel een rol kunnen spelen hierin hoe hij zich als persoon heeft ontwikkeld.

Maak je ergens wel op dat hij beseft wat voor impact zijn gedrag heeft op jou? Zegt hij weleens "Sorry dat ik zo lastig ben voor je". Geeft hij je weleens zomaar een cadeautje, waaruit je kan opmaken dat hij iets goed wilt maken met je? Of heeft hij soms iets opgeruimd voor je of een klus gedaan; iets wat hij normaal gesproken juist niet doet?

Als je die empathie niet bij hem kan ontdekken, dan is er meer aan de hand dan alleen ADHD.


Overigens snap ik heel goed dat jij een naar gevoel krijgt als je moet smeken om aandacht.

Constant sorry en excuses en empathie. Dat maakt het juist zo moeilijk om te snappen waarom het niet wordt veranderd.

Smeken om aandacht zie je niet als ADHD-trekje? Ik lees juist overal dat een ADHD'er zo druk en chaotisch kan zijn dat je hem echt wel even erop moet attenderen dat er nog een wereld om hem heen bestaat. Om nog maar te zwijgen over de hyperfocus.