R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Beste mensen,
Ik heb even een kloon account aangemaakt, omdat ik vrij bekend ben op dit forum en ik sta op de rand van de afgrond na 14 jaar samen te zijn met mijn meissie. Ik zal alles proberen zo goed mogelijk te omschrijven, zodat het helder is. Mochten er vragen zijn dan ben ik uiteraard bereid deze te beantwoorden. Hopelijk zijn er wat mensen die mij kunnen adviseren ofzo.
Zoals gezegd ben ik al 14 jaar samen met de liefde van mijn leven. We zijn vanaf dat we 17 jaar zijn bijelkaar en wonen sinds een kleine 10 jaar samen. Eerst 6 jaar in een heel klein dorp en nu sinds 4 jaar in een groter dorp met ongeveer 10.000 inwoners.
Wij hebben in ons leven heel veel dingen meegemaakt en dit begon al op de allereerste dag dat ik haar voor de eerste keer zag. Haar ouders lagen namelijk in scheiding en er werd net niet gevochten in huis. Uiteindelijk is dat overigens goed gekomen, nadat haar moeder 6 weken uit huis is geweest.
Enkele jaren geleden kreeg mijn vriendin een ongeluk en werd aangereden. Hierdoor kwam ze 6 maanden in het ziekenhuis te liggen en hield daar beenletsel aan over, mede door toedoen van het ziekenhuis (wonden niet goed schoongemaakt). Ze moest opnieuw leren lopen, staan etc en is inmiddels al 8 jaar werkzaam in een Horeca bedrijf waar ze het reuze naar haar zin heeft, maar daar kom ik later nog op terug.
In de tussentijd heb ik gewoon gewerkt, maar op en af. Aantal keer goed pech gehad dat de bedrijven waar ik werkzaam voor was failliet gingen of ik kon het gewoon niet vinden met collega's etc. Ik ben daar zeer gevoelig voor vanwege een psychische stoornis die ik heb en die sinds vorig jaar pas erkend is (eindelijk). Ik ben dus niet iemand die langer dan 2-3 jaar bij een baas blijft hangen, ook al wil ik dat wel, het lukt telkens niet.
Sinds wij wonen waar wij nu wonen is er veel gebeurd. In de afgelopen 4 jaar hebben wij ieder jaar iemand verloren waar wij veel om geven. Zo overleed mijn oom plotseling aan een hartaanval 4 jaar geleden (waar mijn vriendin ook een goede band mee had), 3 jaar geleden mijn nicht van 32 aan een meervoudige hersentumor, 2 jaar geleden haar beste collega en vriendin aan kanker (ook net 38 ofzo) en nu staan wij op het punt om opnieuw iemand te verliezen, namelijk een vriendin van 26 ook aan kanker. Die zal op korte termijn overlijden en is niet meer te redden.
Toen wij hier kwamen wonen vertelde mijn vriendin mij; Ey ga nou eens wat doen, zoek eens wat contact etc. Uiteindelijk kwam ik bij de vereniging terecht waar ik nu bij zit en waar ik het ontzettend naar mijn zin heb. Het zijn echt vrienden geworden en ook mijn vriendin voelt zich daar welkom. Jaarlijks hebben we uitjes of komt ze kijken etc etc. En een tijdje geleden zijn we nog samen naar een bruiloft geweest van iemand uit mijn team.
Nu is het zo dat ik de afgelopen 2 jaar een ziektewetuitkering heb gehad en uiteindelijk ben ik goedgekeurd (niet geheel terecht maar goed). Ik was sinds Augustus dit jaar bezig om te solliciteren. Letterlijk honderden sollicitaties en gesprekken reeds gevoerd. Ik kon niet eerder dan Augustus solliciteren, omdat ik een ziektewetuitkering had en ik moest wachten op het eindoordeel van de arts. Mijn vriendin vertelde mij dat ze erg trots was dat ik het eindelijk inzag en dat ik zo snel reageerde. Ze maakte zich logischerwijs druk om de financiën.
Tevens zijn we al 3 jaar bezig om vader en moeder te worden. Na uitgebreid onderzoek bleek dat wij niet natuurlijk zwanger kunnen worden. De ''fout'' ligt bij mij. Hiervoor zijn we dit jaar een traject ingegaan bij het Erasmus in Rotterdam. Door middel van een ICSI-behandeling kunnen wij alsnog vader en moeder worden.Wel moest mijn vriendin 5 kilo afvallen oftewel erbij sporten. En ze werkt nog eens 40-45 uur per week en ik deed op dat moment niets.
In November zouden wij terug moeten komen bij het ziekenhuis, maar je raad het al. Enkele dagen voor we zouden gaan kwam ze met het nieuws dat ze twijfelt aan onze relatie. Ze zag op tegen de datum van het ziekenhuis en of we het wel allemaal konden rondbreien. Aan de ene kant heeft ze gelijk, omdat ik al een aantal keer een kans heb gehad wat betreft werk etc, maar aan de andere kant denk ik; Een baby dat gaat 9 maanden duren. Geef mij dan ook die tijd, je zag dat ik goed bezig was.
Op haar werk is ze heel goed met haar collega's, zelfs te goed misschien. Ze gaat graag op stap, feestjes en dat soort dingen. Dat is na de dood van haar beste collega meer geworden (die hield daar ook van, maar stierf alleen en was vaak eenzaam, eeuwige vrijgezel en kwam vaak de verkeerde mannen tegen zeg maar). Ik heb haar die vrijheid NOOIT ontnomen, omdat ik wist dat ze dat gemist heeft in haar jeugd, mede door toedoen van haar ouders. Ze zorgde immers altijd voor alles en iedereen.
Nu is de situatie zo dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Ze loopt bij een psycholoog voor haarzelf, maar niet voor onze relatie. Ik heb haar verteld dat die psycholoog het waarschijnlijk erger maakt. Waarom? Als jij met een vraag komt; Ik heb altijd voor anderen gezorgd, wat moet ik doen? Dan zegt die psycholoog uiteraard dat je voor jezelf moet kiezen.
Onze relatie is ALTIJD goed geweest. Samen op vakantie, samen lachen en huilen, respect, waardering, goede sex (nog steeds) en zelden tot nooit ruzie. Weleens discussies maar geen ruzie. Tevens drink ik niet, drugs gebruik ik niet en geweld gebruik ik al helemaal niet. Ik ben eigenlijk een lief persoon die ook liefde nodig heeft en zij idem.
Nu is het zo dat ik bij mijn ouders verblijf voor inmiddels 10+ dagen en ik het zelf misschien erger heb gemaakt door haar te appen, vanwege onzekerheid en het ongewisse. Dit heb ik niet gewild, maar als ze in mijn schoenen had gestaan had ze hetzelfde gedaan denk ik. Wel hebben we enkele malen per email contact gehad.
In deze emails geeft ze de volgende punten aan;
Financiën (daar was ik mee bezig en ik heb vrijdag bijvoorbeeld weer een gesprek staan)
Vrijheid (die ze altijd van mij gekregen heeft maar toch heeft ze het gevoel een bepaalde verantwoordelijk richting mij te hebben)
Genegenheid (die gaf ik haar erg veel, zeker toen ik net wegging en dat vond ze ook heel fijn.)
Huishouden (oftewel of ik vaker dingen zelf wil zien, maar het probleem is ik zie het niet en dat stinkt haar terecht. Ook dit is op te lossen lijkt mij bijv met een memo bord ofzo)
Ik denk dat ze zich teveel spiegelt aan haar collega's die vaak jonger zijn en lekker alles los en vast neuken wat er is en lekker zuipen. Ik merk dat ze dat ook wil, maar dat heeft ze altijd tot op zekere hoogte gemogen. Het is voor mij dus een raadsel en het kwam als koude kak op mijn dak waar dit ineens vandaan komt.
1 week voordat ze met dit verhaal kwam hadden we nog wereldse sex en was het hou van je, wil je niet kwijt en we gaan ervoor he in 2018 en ineens PATS BOEM.
Ik ben nu 31 en mijn leven is helemaal vernield. Ik verlies haar, mijn 2 honden en 3 katten en mijn vrienden die ik net had opgebouwd daarzo. Nu ik 100 kilometer verder zit denk ik; Wat nu? Ik heb hier bij mijn ouders helemaal niets en ik wil dat het goed komt, maar wat te doen?
Ik weet dat mijn tante haar vanavond belt en ik spreek haar donderdagavond even. Zaterdag ga ik denk ik wel met de vereniging het uitje doen en een vriend raadde mij aan om haar zondag even lekker mee te nemen naar de schaatsbaan, maar aan de andere kant komt dat misschien opdringerig over, omdat ze aangaf rust te willen. Ik kan niet begrijpen dat je iemand waar je zoveel van houd en dat doet ze, zo ineens kan behandelen.
Ze is van een lieve, open, eerlijke, charmante en zorgzame vrouw INEENS omgeslagen naar iemand die alleen wil zijn, koud is en weinig empathie heeft. Ik begrijp er werkelijk niets van aan een kant.
Nu zul je denken; Ze wil ermee stoppen. Maar er zijn een aantal dingen waaraan ik denk waarvan ik zeg; Ze wil niet stoppen. Ze heeft namelijk de afspraak bij het ziekenhuis VERZET en niet geannuleerd. Verzet naar volgende week al zelfs. Tevens draagt ze onze verlovingsring nog.
Ik weet het niet meer en sorry voor het warrige verhaal.
Ik heb even een kloon account aangemaakt, omdat ik vrij bekend ben op dit forum en ik sta op de rand van de afgrond na 14 jaar samen te zijn met mijn meissie. Ik zal alles proberen zo goed mogelijk te omschrijven, zodat het helder is. Mochten er vragen zijn dan ben ik uiteraard bereid deze te beantwoorden. Hopelijk zijn er wat mensen die mij kunnen adviseren ofzo.
Zoals gezegd ben ik al 14 jaar samen met de liefde van mijn leven. We zijn vanaf dat we 17 jaar zijn bijelkaar en wonen sinds een kleine 10 jaar samen. Eerst 6 jaar in een heel klein dorp en nu sinds 4 jaar in een groter dorp met ongeveer 10.000 inwoners.
Wij hebben in ons leven heel veel dingen meegemaakt en dit begon al op de allereerste dag dat ik haar voor de eerste keer zag. Haar ouders lagen namelijk in scheiding en er werd net niet gevochten in huis. Uiteindelijk is dat overigens goed gekomen, nadat haar moeder 6 weken uit huis is geweest.
Enkele jaren geleden kreeg mijn vriendin een ongeluk en werd aangereden. Hierdoor kwam ze 6 maanden in het ziekenhuis te liggen en hield daar beenletsel aan over, mede door toedoen van het ziekenhuis (wonden niet goed schoongemaakt). Ze moest opnieuw leren lopen, staan etc en is inmiddels al 8 jaar werkzaam in een Horeca bedrijf waar ze het reuze naar haar zin heeft, maar daar kom ik later nog op terug.
In de tussentijd heb ik gewoon gewerkt, maar op en af. Aantal keer goed pech gehad dat de bedrijven waar ik werkzaam voor was failliet gingen of ik kon het gewoon niet vinden met collega's etc. Ik ben daar zeer gevoelig voor vanwege een psychische stoornis die ik heb en die sinds vorig jaar pas erkend is (eindelijk). Ik ben dus niet iemand die langer dan 2-3 jaar bij een baas blijft hangen, ook al wil ik dat wel, het lukt telkens niet.
Sinds wij wonen waar wij nu wonen is er veel gebeurd. In de afgelopen 4 jaar hebben wij ieder jaar iemand verloren waar wij veel om geven. Zo overleed mijn oom plotseling aan een hartaanval 4 jaar geleden (waar mijn vriendin ook een goede band mee had), 3 jaar geleden mijn nicht van 32 aan een meervoudige hersentumor, 2 jaar geleden haar beste collega en vriendin aan kanker (ook net 38 ofzo) en nu staan wij op het punt om opnieuw iemand te verliezen, namelijk een vriendin van 26 ook aan kanker. Die zal op korte termijn overlijden en is niet meer te redden.
Toen wij hier kwamen wonen vertelde mijn vriendin mij; Ey ga nou eens wat doen, zoek eens wat contact etc. Uiteindelijk kwam ik bij de vereniging terecht waar ik nu bij zit en waar ik het ontzettend naar mijn zin heb. Het zijn echt vrienden geworden en ook mijn vriendin voelt zich daar welkom. Jaarlijks hebben we uitjes of komt ze kijken etc etc. En een tijdje geleden zijn we nog samen naar een bruiloft geweest van iemand uit mijn team.
Nu is het zo dat ik de afgelopen 2 jaar een ziektewetuitkering heb gehad en uiteindelijk ben ik goedgekeurd (niet geheel terecht maar goed). Ik was sinds Augustus dit jaar bezig om te solliciteren. Letterlijk honderden sollicitaties en gesprekken reeds gevoerd. Ik kon niet eerder dan Augustus solliciteren, omdat ik een ziektewetuitkering had en ik moest wachten op het eindoordeel van de arts. Mijn vriendin vertelde mij dat ze erg trots was dat ik het eindelijk inzag en dat ik zo snel reageerde. Ze maakte zich logischerwijs druk om de financiën.
Tevens zijn we al 3 jaar bezig om vader en moeder te worden. Na uitgebreid onderzoek bleek dat wij niet natuurlijk zwanger kunnen worden. De ''fout'' ligt bij mij. Hiervoor zijn we dit jaar een traject ingegaan bij het Erasmus in Rotterdam. Door middel van een ICSI-behandeling kunnen wij alsnog vader en moeder worden.Wel moest mijn vriendin 5 kilo afvallen oftewel erbij sporten. En ze werkt nog eens 40-45 uur per week en ik deed op dat moment niets.
In November zouden wij terug moeten komen bij het ziekenhuis, maar je raad het al. Enkele dagen voor we zouden gaan kwam ze met het nieuws dat ze twijfelt aan onze relatie. Ze zag op tegen de datum van het ziekenhuis en of we het wel allemaal konden rondbreien. Aan de ene kant heeft ze gelijk, omdat ik al een aantal keer een kans heb gehad wat betreft werk etc, maar aan de andere kant denk ik; Een baby dat gaat 9 maanden duren. Geef mij dan ook die tijd, je zag dat ik goed bezig was.
Op haar werk is ze heel goed met haar collega's, zelfs te goed misschien. Ze gaat graag op stap, feestjes en dat soort dingen. Dat is na de dood van haar beste collega meer geworden (die hield daar ook van, maar stierf alleen en was vaak eenzaam, eeuwige vrijgezel en kwam vaak de verkeerde mannen tegen zeg maar). Ik heb haar die vrijheid NOOIT ontnomen, omdat ik wist dat ze dat gemist heeft in haar jeugd, mede door toedoen van haar ouders. Ze zorgde immers altijd voor alles en iedereen.
Nu is de situatie zo dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Ze loopt bij een psycholoog voor haarzelf, maar niet voor onze relatie. Ik heb haar verteld dat die psycholoog het waarschijnlijk erger maakt. Waarom? Als jij met een vraag komt; Ik heb altijd voor anderen gezorgd, wat moet ik doen? Dan zegt die psycholoog uiteraard dat je voor jezelf moet kiezen.
Onze relatie is ALTIJD goed geweest. Samen op vakantie, samen lachen en huilen, respect, waardering, goede sex (nog steeds) en zelden tot nooit ruzie. Weleens discussies maar geen ruzie. Tevens drink ik niet, drugs gebruik ik niet en geweld gebruik ik al helemaal niet. Ik ben eigenlijk een lief persoon die ook liefde nodig heeft en zij idem.
Nu is het zo dat ik bij mijn ouders verblijf voor inmiddels 10+ dagen en ik het zelf misschien erger heb gemaakt door haar te appen, vanwege onzekerheid en het ongewisse. Dit heb ik niet gewild, maar als ze in mijn schoenen had gestaan had ze hetzelfde gedaan denk ik. Wel hebben we enkele malen per email contact gehad.
In deze emails geeft ze de volgende punten aan;
Financiën (daar was ik mee bezig en ik heb vrijdag bijvoorbeeld weer een gesprek staan)
Vrijheid (die ze altijd van mij gekregen heeft maar toch heeft ze het gevoel een bepaalde verantwoordelijk richting mij te hebben)
Genegenheid (die gaf ik haar erg veel, zeker toen ik net wegging en dat vond ze ook heel fijn.)
Huishouden (oftewel of ik vaker dingen zelf wil zien, maar het probleem is ik zie het niet en dat stinkt haar terecht. Ook dit is op te lossen lijkt mij bijv met een memo bord ofzo)
Ik denk dat ze zich teveel spiegelt aan haar collega's die vaak jonger zijn en lekker alles los en vast neuken wat er is en lekker zuipen. Ik merk dat ze dat ook wil, maar dat heeft ze altijd tot op zekere hoogte gemogen. Het is voor mij dus een raadsel en het kwam als koude kak op mijn dak waar dit ineens vandaan komt.
1 week voordat ze met dit verhaal kwam hadden we nog wereldse sex en was het hou van je, wil je niet kwijt en we gaan ervoor he in 2018 en ineens PATS BOEM.
Ik ben nu 31 en mijn leven is helemaal vernield. Ik verlies haar, mijn 2 honden en 3 katten en mijn vrienden die ik net had opgebouwd daarzo. Nu ik 100 kilometer verder zit denk ik; Wat nu? Ik heb hier bij mijn ouders helemaal niets en ik wil dat het goed komt, maar wat te doen?
Ik weet dat mijn tante haar vanavond belt en ik spreek haar donderdagavond even. Zaterdag ga ik denk ik wel met de vereniging het uitje doen en een vriend raadde mij aan om haar zondag even lekker mee te nemen naar de schaatsbaan, maar aan de andere kant komt dat misschien opdringerig over, omdat ze aangaf rust te willen. Ik kan niet begrijpen dat je iemand waar je zoveel van houd en dat doet ze, zo ineens kan behandelen.
Ze is van een lieve, open, eerlijke, charmante en zorgzame vrouw INEENS omgeslagen naar iemand die alleen wil zijn, koud is en weinig empathie heeft. Ik begrijp er werkelijk niets van aan een kant.
Nu zul je denken; Ze wil ermee stoppen. Maar er zijn een aantal dingen waaraan ik denk waarvan ik zeg; Ze wil niet stoppen. Ze heeft namelijk de afspraak bij het ziekenhuis VERZET en niet geannuleerd. Verzet naar volgende week al zelfs. Tevens draagt ze onze verlovingsring nog.
Ik weet het niet meer en sorry voor het warrige verhaal.
Ik benoem slechts de feiten hoe het gegaan is. We hebben BEIDE fouten gemaakt, niet de een meer als de ander. Hou op zeg.quote:Op maandag 11 december 2017 20:36 schreef LurkJeRot het volgende:
[..]
Man man man, lees je eigen posts nou eens terug. Wijzen met je vingertje, stampvoeten... dit is toch geen manier om met zoiets om te gaan?
Als je wil blijven volharden in die hele ik kan goed zien wanneer ze iets meent of niet bullshit niet nee.quote:
Breitling - Instruments for Professionals
Wat bedoel je?quote:
[..]
Als je wil blijven volharden in die hele ik kan goed zien wanneer ze iets meent of niet bullshit niet nee.
Ik weet altijd precies bij wie ik moet klagen over bepaalde dingen en wie er dan met me mee zal praten of er tegen in zal gaanquote:
Als ik bijv een eind aan mijn relatie wil maken, weet ik echt de juiste persoon wel voor de 'och jee meid, wat een klootzak!!' reacties. Als ik mijn relatie wil behouden dan heb ik ook nog wel 'je moet er niet zo zwaar aan tillen, hij bedoelt het niet zo' vriendinnen
Je keus met wie je zo'n gesprek aan gaat geeft al een beetje aan wat je zelf wilt.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
stel he ! zij heeft jou in jouw ogen maanden voor het spreekwoordelijke lapje gehouden , ondanks in jouw ogen oneerlijk. Zij is klaar met jouw... wat wil je doen ? liefde / gevoel kan je niet kopen.
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
dat wou ik aangeven je zoekt de persoon op die je gevoel bevestigdquote:
[..]
Ik weet altijd precies bij wie ik moet klagen over bepaalde dingen en wie er dan met me mee zal praten of er tegen in zal gaan
Als ik bijv een eind aan mijn relatie wil maken, weet ik echt de juiste persoon wel voor de 'och jee meid, wat een klootzak!!' reacties. Als ik mijn relatie wil behouden dan heb ik ook nog wel 'je moet er niet zo zwaar aan tillen, hij bedoelt het niet zo' vriendinnen
Je keus met wie je zo'n gesprek aan gaat geeft al een beetje aan wat je zelf wilt.
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
Ik wijs niet. Volgens mij heb ik ook recht op uitleg toch? Zo werken die dingen in een relatie. IK IK IK heb fouten gemaakt, maar zij ook, onder andere het niet communiceren, gevoel delen wanneer het moest. Moest ik haar dan ook maar aan de kant zetten daarom? Of omdat ze zo ontzettend verlegen was en dat in eerste instantie niet wilde veranderen etc?quote:
Als je blijft wijzen naar anderen komt het nooit meer goed.
Als je steeds iemand verlaat voor problemen zul je nooit gelukkig worden. Het is op te lossen weet je wel. De liefde is er nog steeds anders had ze die afspraak wel geannuleerd en haar ring afgedaan lijkt mij.
Dan stopt mijn leven, zo simpel is het.quote:Op maandag 11 december 2017 20:40 schreef Joene het volgende:
stel he ! zij heeft jou in jouw ogen maanden voor het spreekwoordelijke lapje gehouden , ondanks in jouw ogen oneerlijk. Zij is klaar met jouw... wat wil je doen ? liefde / gevoel kan je niet kopen.
Als vrouw zijnde: dit is heus waar bijzonder onsexy en sneu. Ik zou er hard van weg rennenquote:
[..]
Dan stopt mijn leven, zo simpel is het.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ze verlaat je pas na 14 jaar. Als jij 14 jaar lang een lamlendig iemand kan blijven, kan zij ook blijven zijn zoals zij wil zijn.quote:
[..]
Ik wijs niet. Volgens mij heb ik ook recht op uitleg toch? Zo werken die dingen in een relatie. IK IK IK heb fouten gemaakt, maar zij ook, onder andere het niet communiceren, gevoel delen wanneer het moest. Moest ik haar dan ook maar aan de kant zetten daarom? Of omdat ze zo ontzettend verlegen was en dat in eerste instantie niet wilde veranderen etc?
Als je steeds iemand verlaat voor problemen zul je nooit gelukkig worden. Het is op te lossen weet je wel. De liefde is er nog steeds anders had ze die afspraak wel geannuleerd en haar ring afgedaan lijkt mij.
Ik ben het met je eens dat het beter was geweest als ze met je had gesproken. Nu komt het als verrassing. Ik denk dat we het hier allemaal weleens mee gemaakt hebben.
Die collega waar ze mee sprak daar sprak ze mee omdat die net van haar kerel af is die zich echt belachelijk slecht gedroeg. Die gebruikte drugs, zoop zich kapot en had geen tijd voor het kind. Dus dan zou ze zich spiegelen aan een collega die in een veel ergere situatie zit? Oke....quote:
[..]
Ik weet altijd precies bij wie ik moet klagen over bepaalde dingen en wie er dan met me mee zal praten of er tegen in zal gaan
Als ik bijv een eind aan mijn relatie wil maken, weet ik echt de juiste persoon wel voor de 'och jee meid, wat een klootzak!!' reacties. Als ik mijn relatie wil behouden dan heb ik ook nog wel 'je moet er niet zo zwaar aan tillen, hij bedoelt het niet zo' vriendinnen
Je keus met wie je zo'n gesprek aan gaat geeft al een beetje aan wat je zelf wilt.
nou ik zou vast 6 planken bestellenquote:
[..]
Dan stopt mijn leven, zo simpel is het.
A command line lets you get intimate with your computer, data and protocols. GUIs are like wearing full body condoms.
En hier is alle reden die zij zou moeten hebben om te weten dat ze de juiste keuze maakt door bij je weg te gaan.quote:
[..]
Dan stopt mijn leven, zo simpel is het.
Breitling - Instruments for Professionals
Nee, ze spiegelde haar relatie of jou als persoon heus niet aan de situatie bij die collega. Ze koos de collega omdat die bekend is met het zichzelf bevrijden van een juk, het voor jezelf kiezen en opgelucht zijn met het eindelijk weer vrijgezel zijn. Daarom. Ze zocht bevestiging dat dat een goede keus kan zijn.quote:
Die collega waar ze mee sprak daar sprak ze mee omdat die net van haar kerel af is die zich echt belachelijk slecht gedroeg. Die gebruikte drugs, zoop zich kapot en had geen tijd voor het kind. Dus dan zou ze zich spiegelen aan een collega die in een veel ergere situatie zit? Oke....
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Kan toch dat er dingen waren in de situatie van die collega die ze ook in haar eigen relatie herkende. Of überhaupt dat ze door de verhalen van die collega ook wat bewuster over haar eigen relatie ging denken.quote:
[..]
Die collega waar ze mee sprak daar sprak ze mee omdat die net van haar kerel af is die zich echt belachelijk slecht gedroeg. Die gebruikte drugs, zoop zich kapot en had geen tijd voor het kind. Dus dan zou ze zich spiegelen aan een collega die in een veel ergere situatie zit? Oke....
Van inspiratie moet ze je óók al voorzien?quote:
[..]
Dan stopt mijn leven, zo simpel is het.
Ze wil je niet meer, daarom is ze zo kil. Ze wil je afstoten en irriteert zich waarschijnlijk aan jouw aanwezigheid. Krijg je als je te jong een lange relatie aangaat.
En blijkbaar is zij verantwoordelijk voor zijn leven, zijn geluk. Dat is nogal wat om van iemand te vragen. Ik zou daar niet verantwoordelijk voor willen zijn. Heel benauwend.quote:Op maandag 11 december 2017 20:46 schreef Boca_Raton het volgende:
Van inspiratie moet ze je óók al voorzien?
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Uiteraard kan dat en dat ontken ik ook nergens, maar waarom meteen opgeven terwijl we dus net bezig waren etc vul het zelf in. Het Erasmus traject liep en loopt nog steeds he.quote:
[..]
Kan toch dat er dingen waren in de situatie van die collega die ze ook in haar eigen relatie herkende. Of überhaupt dat ze door de verhalen van die collega ook wat bewuster over haar eigen relatie ging denken.
Waarom niet vechten? Waarom meteen oke doei? Wij hebben nog nooit eerder in een situatie als dit gezeten he. Het is niet dat ik al 14 jaar niets doe ofzo. Ook ik heb het huis geverfd en ook ik laat dagelijks de honden uit etc etc. Ik bedoel daarmee te zeggen dat er ook heel veel positieve dingen zijn en ik denk dat ze bepaalde dingen nu terecht negatiever ziet als dat ze daadwerkelijk zijn. Alles is op te lossen.
Aaahhw nee je gaat nu toch niet als een labiel 15 jarig meisje doen hequote:
[..]
Dan stopt mijn leven, zo simpel is het.
Je snapt er echt helemaal, maar dan ook he le maal niks van.quote:
[..]
Uiteraard kan dat en dat ontken ik ook nergens, maar waarom meteen opgeven terwijl we dus net bezig waren etc vul het zelf in. Het Erasmus traject liep en loopt nog steeds he.
Waarom niet vechten? Waarom meteen oke doei? Wij hebben nog nooit eerder in een situatie als dit gezeten he. Het is niet dat ik al 14 jaar niets doe ofzo. Ook ik heb het huis geverfd en ook ik laat dagelijks de honden uit etc etc. Ik bedoel daarmee te zeggen dat er ook heel veel positieve dingen zijn en ik denk dat ze bepaalde dingen nu terecht negatiever ziet als dat ze daadwerkelijk zijn. Alles is op te lossen.
Breitling - Instruments for Professionals
Nee dat zie je verkeerd. Zij GAF mij geluk. Iets wat ik als kind nooit gehad heb. Dat gevoel gaf ik haar ook, omdat ook zij dat gevoel nooit gehad had thuis. Daarom matchte we ook zo goed. We snappen elkaar etc etc. Natuurlijk is zij daar niet verantwoordelijk voor, maar ik wil niet opnieuw beginnen en die keuze heb ik gemaakt dan stopt mijn leven.quote:
[..]
En blijkbaar is zij verantwoordelijk voor zijn leven, zijn geluk. Dat is nogal wat om van iemand te vragen. Ik zou daar niet verantwoordelijk voor willen zijn. Heel benauwend.
