Jaarlijstjes 2017!

quote:

Op woensdag 20 december 2017 16:03 schreef methodmich het volgende:
Ben ook nog bezig. Nu op 32/55. Best nog een klusje, al die omschrijvingen. Elk jaar neem ik me voor om dat gefaseerd te doen, maar dat schiet er altijd bij in. Nou ja, het is nog geen 31 december.

Heb precies hetzelfde.

Ik heb ze af hoor Maar het is nu redelijk rustig op mijn werk dus ik schrijf het af en toe eens even op allemaal. Meeste moeite gaat nu nog in youtube linkjes bij doen

Mijn jaarlijstje! Voor de youtube links (die zaten op elk "beste nummer") moet je even naar patsounds doorklikken. Kennelijk copy/paste ie dat niet op Fok
https://pat-sounds.blogsp(...)t-sounds-is-wel.html
-----

50. Tom McRae - Ah, the World! Oh, the World!
Met Tom McRae begint deze lijst omdat hij niet mag ontbreken op het gemiddelde jaarlijstje. De laatste jaren wist deze charismatische singer-songwriter niet hele noemenswaardige platen uit te brengen, maar met Ah, the World! Oh, the World! is hij een nieuwe, verrassende richting opgegaan. Minimalistischer dan ooit creëert hij een ‘soundscape’ met teksten die alleen hij zo mooi kan vormgeven.
Beste nummer: None Of This Really Matters

49. Iron & Wine - Beast Epic
Na een drietal platen waar Sam Beam meer het electronische en ‘full-band’ geluid op zocht, is hij met Beast Epic weer iets in de richting van zijn akoestische geluid waar hij groot mee is geworden. Geen enkel nummer springt er echt uit, vandaar deze lage notering, maar over het geheel genomen zeker een memorabel album en hij zal een boel fans weer hebben teruggevonden.
Beste nummer: Call It Dreaming

48. Girls in Hawaii – Nocturne
Het Belgische Girls in Hawaii heeft met Nocturne opnieuw een prachtig ingetogen album met subtiele electronische percussie gemaakt. Ik kan er weer heerlijk bij wegdromen en dit enigszins onderschatte bandje kan best wat extra aandacht krijgen.
Beste nummer: Walk

47. Mammal Hands – Shadow Work
De eerste Gondwana records notering in deze lijst. Voor het tweede jaar op rij een top 50 notering voor Mammal Hands, het broertje van GoGo Penguin met toevoeging van de saxofoon. Ritmische uptempo jazz met hypnotiserende grooves en vindingrijke liedjes. Met een glansrol voor de piano, natuurlijk.
Beste nummer: Black Sails

46. Beck – Colors
Beck is na het ingetogen Morning Phase verrassend op de proppen gekomen met het meest poppy album van zijn carriere. 11 Super gearrangeerde topsingles brengt hij ten gehore, maar het echte experimentele geluid waarmee hij groot geworden is ontbreekt.
Beste nummer: Colors

45. Thurston Moore - Rock N Roll Consciousness
Geen Sonic Youth meer, maar Thurston Moore maakt met Rock N Roll Consciousness misschien wel zijn beste album sinds Sonic Youth. Slechts 5 nummers, maar wel 5 prachtig langgerekte gitaar-gedomineerde jamsessies.
Beste nummer: Smoke of Dreams

44. Sleepy Sun - Private Tales
Sleepy Sun heeft al lang niet meer de samenstelling van hun enerverende debuutalbum(s), maar heeft met Private Tales nog niet aan kracht ingeboet. Spannende en toch heel toegankelijke psychedelische liedjes die bij vlagen aan Pink Floyd doen denken. Hoogtepuntje Seaquest is Sleepy Sun op hun best.
Beste nummer: Seaquest

43. King Krule - The OOZ
King Krule wordt door velen gezien als een van de grote alternatieve talenten van deze tijd. Dat hoor je inderdaad op elk nummer van The Ooz terug: van jazzy ‘soundscapes’, tot postpunkerige rammelnummers tot aan electronische beats, alles lijkt hij wel te beheersen. Voeg daar zijn schurende stemgeluid aan toe en dit album zou zo over een aantal jaren als een tijdloze klassieker kunnen worden gezien. Jammergenoeg is het allemaal net wat te onsamenhangend, en is het album zelf te lang, voor een écht hoge notering in mijn eigen lijstje.
Beste nummer: Logos

42. Slowdive – Slowdive
Er zijn de laatste jaren veel comebackplaten en daar is deze ‘self-titled’ van Slowdive er één van. Een hele geslaagde bovendien, waarin de gelaagde shoegaze waarmee ze beroemd mee zijn geworden meteen weer de toon zet. Prachtige plaat, met de sfeervolle afsluiter Falling Ashes als hoogtepuntje.
Beste nummer: Falling Ashes

41. Courtney Barnett & Kurt Vile - Lotta Sea Lice
Toen werd aangekondigd dat lieveling Courtney Barnett (van een van de beste platen van 2016) het ging doen met Kurt Vile begon de indie-wereld op zijn grondvesten te trillen. Een gedroomd duo, wat helaas toch niet helemaal de verwachtingen heeft waargemaakt. Desalniettemin een paar heerlijk groovende rocksongs met een aantal van hun eigen nummers in een nieuw jasje.
Beste nummer: Fear Is Like A Forest

40. Kevin Morby - City Music
Vorig jaar haalde Kevin Morby de top 3 van mijn jaarlijstje met het fantastische Singing Saw. Zover komt het met City Music helaas niet. City Music is een tikkeltje experimenteler en iets minder samenhangend dan die plaat van vorig jaar, maar haalt wel ruimschoots mijn top 50 want Kevin Morby is gewoon een gigantische klasbak en een van de beste singer-songwriters van deze tijd.
Beste nummer: City Music

39. Destroyer – Ken
Destroyer, ofwel Dan Bejar, ging de laatste platen richting new-wave classic rock met veel smooth-jazz blazers. Met deze plaat keert hij weer een beetje terug naar het rammelende geluid van zijn vroegere platen, en de vele blazersarrangementen die de vorige platen karakteriseerden zijn verdwenen. Geen slechte keuze, want Ken is wederom een prachtplaat waarin Bejar zichzelf verder ontwikkelt met iets meer gestructureerde liedjes dan we van hem gewend zijn.
Beste nummer: Sky’s Grey

38. LUWTEN – LUWTEN
Luwten is het nieuwe project van Tessa Douwstra, die met Orlando ook al een van mijn favoriete platen van Nederlandse komaf van de laatste jaren heeft gemaakt. Ook ‘self-titled’ is prachtig en dat terwijl het vrijwel het tegenovergestelde is van Orlando. Ingetogen minimalistisch gearrangeerde liedjes, met een aantal leden uit de Kyteman-stal, zetten de toon en maken dit een van de spannendste en origineelste albums van het jaar. Check vooral ook de fantastische 4-piano versie van In Over my Head.
Beste nummer: In Over my Head

37. Peter Perrett - How the West Was Won
Het voor dit jaarlijstje het laatst ontdekte album is die van Peter Perrett. Dat hij vroeger al een carriere had met de band The Only Ones wist ik niet, maar wat ik wel weet is dat dit een heerlijk punk-rock album is met loom groovende melodieen.
Beste nummer: How The West Was Won

36. St. Vincent – MASSEDUCTION
Live had St. Vincent het voor mij afgedaan, en gezien de recensies van haar huidige tour blijft ze een beetje een vreemde vertoning. Maar MASSEDUCTION is op plaat wel degelijk een klasse album, met krachtige gitaar-partijen, mooie piano-ballads en val alles wat. Misschien wel haar meest veelzijdige en toch coherente en daarmee beste album sinds haar debuut.
Beste nummer: Los Ageless

35. Dan Auerbach - Waiting on a Song
Zo vrolijk en zonnig waren weinig albums dit jaar. Dan Auerbach brengt met Waiting on a Song een heerlijk rockabilly album af met een paar fantastische meezingers. Niks bijzonders of vernieuwends aan deze plaat, maar wel een plaat die je instantaan doet glimlachen en meedansen.
Beste nummer: Shine On Me

34. Tim Darcy - Saturday Night
Tim Darcy van Ought nam even een uitstapje naar deze solo-plaat. Saturday Night is minder experimenteel en punky dan zijn werk met Ought, en hij zoekt hier meer de stevige rock & roll op. Een dozijn stevige en goed bij elkaar passende rocksongs is het resultaat. Zeker een geslaagd solo-debuut, maar we horen liever zijn bandwerk.
Beste nummer: Tall Glass Of Water

33. Four Tet - New Energy
Naar mijn mening waren zijn vorige platen minder geslaagd, maar met New Energy is Four Tet weer terug hoor! Heerlijke elektronische nummers met eindelijk weer wat meer groove, drums en ritme zoals in zijn beste dagen. Een van de beste elektronische platen van het jaar!
Beste nummer: Scientists

32. Spinvis - Trein Vuur Dageraad
Het was al weer een tijdje geleden dat Spinvis een album uitbracht, dus naar Trein Vuur Dageraad werd hard uitgekeken. Zeker naar de eerst gereleaste single Hallo Maandag waarin een gitaarsolo wordt losgelaten die we nooit van Spinvis hebben gehoord. Fantastisch nummer, en met dat nummer zijn er nog 2 andere fantastische nummers op deze plaat die zich tot het beste van zijn oeuvre kunnen rekenen: het langgerekte Stefan en Lisette, en het titelnummer Trein Vuur Dageraad (ook vrij langgerekt). De rest is wat mij betreft een beetje overbodig helaas, dus hoger op deze lijst komt Spinvis niet.
Beste nummer: Trein Vuur Dageraad

31. Noel Gallagher's High Flying Birds - Who Built the Moon?
Broer Liam haalde mijn top 50 niet (prima plaat hoor) maar Noel doet het bij mij toch wel het best. Zijn vorige 2 solo-platen vond ik ook al erg goed, en ook deze nog net op de valreep van dit jaar uitgebrachte plaat, is weer prachtig. Noel zoekt hier echt de details op met nieuwe elektronische invloeden en geïnspireerd schrijfwerk.
Beste nummer: Fort Knox

30. Yori – September
Geen idee waarom haar artiest naam van Yori Swart in Yori is veranderd, maar gelukkig is haar muziek net zo goed en misschien nog wel beter dan haar vorige albums. Weer een stel topliedjes met psychedelische inslag zoals ook Feist zo goed kan. Yori groeit maar door in kwaliteit en het is maar een kwestie van tijd tot ze doorbreekt naar het grote publiek na het winnen van de Grote Prijs een paar jaar terug.
Beste nummer: September

29. Jay Som - Everybody Works
Leuk album van multi-instrumentalist Melina Duterte met een tig aantal onweerstaanbare en gelaagde nummers, waarin vele genres terugkomen. Zo doet haar stem de muziek snel doen klinken als dreampop, maar bij vlagen horen we punkrock, new-wave synths en lo-fi opkomen. Een veelzijdig en relatief onderschat album.
Beste nummer: One More Time

28. Jen Cloher - Jen Cloher
De vriendin van Courtney Barnett en dat horen we goed terug. Met dezelfde no-nonsense attitude passeren hier de lekkerst rammelende rocknummers. Misschien net wat experimenteler dan Barnett zelf, maar zeker niet minder goed. Het enige dat wellicht mist is een echte hit, in de ruime zin van het woord, al komt Shoegazers in de buurt. Een topplaat van een rockchick die toch al wel wat langer dan Barnett zelf aan de weg timmert.
Beste nummer: Shoegazers

27. Broken Social Scene - Hug of Thunder
Super-indiegroep Broken Social Scene is na 7 jaar terug met Hug of Thunder, en brengen hier hun best plaat af sinds 2005 na het licht tegenvallende Forgiveness Rock Record. Een veelvoud aan veelzijdige nummers van het collectief aan Canadese artiesten, en ook Feist zingt hier weer een nootje mee. Maar bovenal weer een goede plaat van bandleider Kevin Drew en een waardevolle comeback.
Beste nummer: Hug of Thunder

26. Hidden Orchestra - Dawn Chorus
Weinig jazz in mijn jaarlijstje dit keer. Niet omdat er weinig goede jazz albums zijn uitgebracht in 2017, maar wel omdat ze lastig zijn te rangschikken in deze lijst. Gelukkig hebben we Hidden Orchestra nog die er met deze minimalistische electro-jazz plaat hoog in komen. Een aantal zorgvuldig gearrangeerde composities brengt je van begin tot einde in een trans. Perfecte herfst/winterplaat.
Beste nummer: Still

25. Moses Sumney – Aromanticism
Revalatie (in veel jaarlijstjes) van het jaar is toch Amerikaanse Ghanees Moses Sumney. In de aanloop naar zijn album-release werd hij veel gehyped en, wat bleek, zeer terecht. Een prachtig verstilde R&B plaat met sfeervolle arrangementen die romantischer overkomt dan de titel doet vermoeden. Een absolute wegdroomplaat.
Beste nummer: Plastic

24. LCD Soundsystem - American Dream
De andere comebackplaat van het jaar is die van LCD Soundsystem, in veel jaarlijstjes de #1. Zo hoog kwamen ze niet bij mij, want op hoogtepuntje Tonite na staat er toch weinig écht memorabels op deze plaat; tenminste, als je het vergelijkt met de andere platen van James Murphy en consorten. Een topplaat en het is eigenlijk vooral het wat eentonige geluid dat deze niet naar de #1 in mijn jaarlijst opstuwt.
Beste nummer: Tonite

23. Stef Kamil Carlens - Stuck in the Status Quo
Het lijkt ondertussen alsof Zita Swoon niet meer bestaat, en dat Stef Kamil vanaf nu vooral muziek onder zijn eigen naam uitbrengt. Maar de vybe en klasse van Zita Swoon blijft hier desalniettemin fier overeind. Met de ondertussen steeds vaker door Afrikaanse muziek geinspireerde muziek overtuigd muzikale alleskunner Stef Kamil opnieuw. Met vooral hoogtepuntje Going Home waan je je bovendien meteen op vakantie met deze buitengewoon opgewekte plaat.
Beste nummer: I’m Going Away

22. Spoon - Hot Thoughts
Nog nooit heeft Spoon een slechte plaat gemaakt, en ook nu niet. Met Hot Thoughts zoeken ze wat meer de funk en soul op, en ook dat blijken ze kunnen. Albumknallers Can I Sit Next to You and titelnummer Hot Thoughts behoren tot het beste dat de band voortbracht, en ook de rest van de nummers is goud. Jammer wel een beetje dat het experiment een beetje naar de achtergrond is gebracht.
Beste nummer: Can I Sit Next To You

21. This Is the Kit - Moonshine Freeze
Eén van de mooiere folk-platen van het jaar: Moonshine Freeze van This Is The Kit. Deze folk-band van Kate Stables werd ooit ontdekt door Elbow frontman Guy Garvey, maar is nooit écht doorgebroken. Nu deze nieuwste door John Parish is geproduceerd en op gerenommeerd label Rough Trade is uitgebracht misschien toch wel die doorbraal. De klasse spat namelijk van dit album af en folk wordt op spannende wijze gecombineerd met experiment en psychedelica, inclusief banjo.
Beste nummer: Bullet Proof

20. Grizzly Bear - Painted Ruins
Het indie-folk gezelschap Grizzly Bear, met hun doorgaans prachtige samenzang, brengt met Painted Ruins een van hun, naar mijn eigen mening, beste albums uit. Fijn hypnotiserende nummers die redelijk toegankelijk zijn maar spannend genoeg om een heel album te boeien. Geen overbodig experiment en een heel fijne balans van begin tot eind.
Beste nummer: Three Rings

19. Fleet Foxes - Crack-Up
Een band in hetzelfde straatje als Grizzly Bear is Fleet Foxes. Met hun eerste plaat in 5 jaar overtuigen ze mij misschien net als Grizzly Bear het meest tot nu toe. Crack-Up is veel minder een liedjesplaat dan hun vorige albums, en veel meer een conceptplaat met een overkoepelend thema. Prachtig meanderende nummers die in elkaar overlopen en die vooral instrumentaal indrukwekkend zijn vormgegeven.
Beste nummer: I Am All That I need / Arroyo Seco / Thumbprint Scar

18. Foxygen – Hang
Er zijn momenteel niet veel vreemdere acts dan Foxygen op het wereldtoneel, en dat blijkt maar eens te meer met hun nieuwste album. Het album springt van Abba naar disco naar funk naar experimentele rock en is zeer bevreemdend. Maar het werkt zeer goed en de uitschieters, het funky door blazers gedragen On Lankershim en afsluiter Rise Up wedijveren voor de beste nummers van het jaar.
Beste nummer: On Lankershim

17. Melanie De Biasio – Lilies
Melanie de Biasio is het best bewaarde geheim van België. Deze prachtig zingende jazz-zangeres heeft al meerdere zwoele donkere platen uitgebracht en brengt met Lilies misschien wel haar meest melodieuze en samenhangende album tot nu toe. Vooral het duistere openingsnummer Your Freedom Is The End Of Me is indrukwekkend, maar de kwaliteit blijft het hele album nagenoeg gehandhaafd. Met fluisterzachte piano en drums is Lilies de perfecte plaat voor deze tijd van het jaar.
Beste nummer: Your Freedom is the End of Me

16. James Holden & The Animal Spirits - The Animal Spirits
Elektronica pionier James Holden zoekt op The Animal Spirits het Afrikaanse experiment op en slaagt daar wonderwel in. Opnieuw een mix van krautrock met electronica, maar dit keer tilt de afrobeat het geheel naar een hoger plan. Waar het vorige album Inheritors wel erg ontoegankelijk is, is deze plaat wellicht voor meer luisteraars geschikt. In ieder geval weer een indrukwekkende plaat van misschien wel een van de grotere geweldenaars in de elektronische muziek.
Beste nummer: Pass Through The Fire

15. Warhaus – Warhaus
Warhaus, gedragen door Balthazar zanger Maarten Devoldere, brengt met ‘selftitled’ al weer zijn 2e plaat uit. Was het debuut nog een funky plaat gedomineerd door duistere grooves, deze veel meer ingetogen 2e leg is meer een ode aan de dit jaar overleden Leonard Cohen. Met Devoldere zijn zware stem, aangevuld met de zwoele stem van zijn vriendin Silvie Kreusch, hebben we bovendien de perfecte samenzang.
Beste nummer: Everybody

14. Roger Waters - Is This the Life We Really Want?
De eerste soloplaat van Roger Waters sinds hele lange tijd, en wat een comeback! Een plaat zoals we deze van Waters kunnen verwachten: duister, doemdenkend en in de stijl van Amused to Death en mijn bijna favoriete Pink Floyd plaat The Final Cut.
Beste nummer: Is This The Life We Really Want?

13. Arcade Fire - Everything Now
Voor velen was Everything Now een flop; een mislukte poging om vernieuwend te zijn en in de richting van mainstream pop te gaan. Nou op zich is dat laatste wel gelukt, Everything Now was een echte wereldwijde hit en een originele klassieker. Voor mij was de rest van het album ook ruim boven gemiddeld. Nee, niet zo goed als de andere albums van Arcade Fire, maar ze hebben de lat dan ook heel erg hoog gelegd. Maar met een paar uitermate goede nummers als Signs of Life, Put Your Money On Me en zelfs het zoetsappige Chemistry is dit album gewoon een topper.
Beste nummer: Put Your Money On Me

12. Portico Quartet - Art in the Age of Automation
Eén keer heeft dit kwartet het als trio geprobeerd, en dat was niet erg geslaagd. Kennelijk wilden ze wel weer verder als kwartet en dat hoor je meteen terug: Art in the Age of Automation is namelijk gewoon weer een onververvalst Portico Quartet album. Sfeervolle jazz met de nodige elektronische invloeden en tegen het minimalistische aan dit keer. Vooral op het pareltje Endless.
Beste nummer: Endless

11. The War on Drugs - A Deeper Understanding
The War On Drugs zijn in een paar jaar uitgegroeid van underground rock-bandje tot de lieveling onder vrijwel de hele alternatieve muziekwereld. Lost In The Dream bouwde voort op het geluid van de onderschatte debuutplaten van de band met langgerekte nummers, en A Deeper Understanding bouwt daar verder op voort. Nóg langere nummers, nog nauwkeuriger uitgedachte composities maar ook wat meer afwisseling. Het uptempo Holding On past prima naast het traag opbouwende Thinking of A Place. Enige smet? Na Thinking of A Place had het perfecte einde gepast. En kennelijk staan er nog 3 nummers achter; ik weet niet eens hoe ze klinken.
Beste nummer: Thinking of a Place

10. Hurray for the Riff Raff - The Navigator
Deze Puerto Ricaanse maakte met The Navigator dan misschien haar definitieve doorbraak. Experimentele rock met een Carribisch tintje zoals je dat zelden eerder hebt gehoord. Een politiek activistisch album dat rept over het opgroeien en het vinden van jezelf in het povere Puerto Rico. Prachtig.
Beste nummer: The Navigator

9. Stillwave - Sell Another Soul
De op één na hoogste notering van Nederlandse bodem (ohjee, wat is de hoogste dan?) komt van het Utrechtse Stillwave. Het Nederlandse broertje van Slowdive, maar wel bijna 30 plaatsen hoger gerangschikt. Een paar jaar terug had ik ze al in de gaten en met Sell Another Soul is hier dan eindelijk het langverwachte debuut. Hypnotiserende shoegaze dat wordt afgewisseld met veelzijdige melodieen alsof de band al jaren op het hoogste podium staat.
Beste nummer: She Flies Like A Tracer

8. Susanne Sundfor - Music for People in Trouble
De Zweedse Sussane Sundfor is bekend geworden om haar uptempo electropop, maar ze gaat hier volstrekt de tegenovergestelde richting op. Minimalistische chamberpop waar vooral haar prachtige stemgeluid de toon zet. Troostende composities, aangezet door trompet, piano en zacht gitaargeluid. Eén van de vele wegdroom-platen van dit jaar die mijn lijstje hebben gehaald.
Beste nummer: Mantra

7. Portugal. The Man – Woodstock
2017 is dan, na zo’n 10+ albums, dankzij de megahit Feel It Still eindelijk de doorbraak van het no-nonsense Portugal. The Man dat altijd precies doet wat ze zelf willen. Wat de band al jaren in zich had vertaalt zich in deze zeer dansbare knaller van slechts twee-en-halve minuut. Maar het is niet de enige uitschieter op de plaat, waarin de band zich net als alle vorige albums opnieuw subtiel vernieuwt. Opener Number One is wat mij betreft de grote knaller van het album en kan ook zo in de top 5 van de beste nummers van 2017 komen. Maar ook het groovy So Young is fantastisch.
Beste nummer: Number One

6. Nick Mulvey - Wake Up Now
Een andere indrukwekkende transformatie komt van Nick Mulvey. Nummer voor nummer bracht hij de plaat op Spotify uit, en elk nummer was weer even goed en deed nog meer smachten naar de hele plaat. Wat meteen bleek is dat hij het akoestische meer ingetogen geluid van First Mind had ingeruild voor meer psychedelische uptempo composities. Van het door blazers ingekleurde traag opgebouwde Unconditional tot het opzwepende funky Transform Your Game, Wake Up Now is een bezwerende trip van begin tot eind.
Beste nummer: Transform Your Game

5. The National - Sleep Well Beast
The National zoekt met Sleep Well Beast weer eens een iets uitbundiger geluid op. Naast de prachtige ballads en fluisterzachte piano-liedjes die je ook op dit album kan terugvinden, horen we namelijk ook nummers die wat losbandiger zijn. Zo is het prijsnummer The System Only Dreams in Total Darkness één van hun beste nummers ooit. Waanzinnig zoals dit nummer wordt opgebouwd en door de gitaarsolo’s door midden gekliefd wordt. Maar zeker ook de rocker TurtleNeck zorgt voor een veelzijdigheid van het album dat ik op Trouble Will Find Me totaal miste.
Beste nummer: The System Only Dreams In Total Darkness

4. Thomas Azier – Rouge
De beste Nederlandse plaat komt van deze bijna onNederlandse jongen. Was zijn debuut nog geïnspireerd door de Berlijnse elektroscene, Rouge is een Franse kijk op de wereld. Romantische nummers als het solo-piano nummer Babylon zijn indrukwekkend, maar ook een nummer als Talk To Me, met een synth-riedeltje uit de beste dagen van de New-Wave, tilt dit album naar het allerhoogste niveau.
Beste nummer: Talk To Me

3. Christian Scott Atunde Adjuah - Ruler Rebel
Het beste album van het drieluik albums dat Christian Scott dit jaar uitbracht was de eerste van dat drieluik. Hiermee is dit meteen het beste jazz-album van het jaar. Meer dan op zijn vorige albums krijgt het trompetgeluid van Scott weer een hoofdrol, maar ook vooral drummer Corey Fonville een glansrol. Maar ook zeker de toevoeging van Afrikaanse percussie maakt dit een exotische meester-jazz plaat. Jammer dat zijn andere twee albums dit niveau bij verre niet hebben gehaald.
Beste nummer: New Orleanian Love Song II

2. Feist – Pleasure
Feist is terug, en hoe. Op Metals van alweer 5 jaar terug was al te horen dat één van de meest talentvolle muzikanten van onze tijd steeds meer het experiment opzoekt, en dat culmineert zich op Pleasure. Tig luisterbeurten heeft het nodig om elk detail van deze plaat op te speuren. Van spontante metal-achtige gitaarsolo’s, korte gitaarsteken, subtiele piano-klanken, elk nummer wordt je meerdere keren verrast door Feist haar vindingrijkheid en muzikaliteit. Een beste nummer bevat deze plaat nauwelijks, alles is goed, maar als we er dan toch eentje moeten kiezen is Get Not High, Get Not Low toch wel het prijsnummer.
Beste nummer: Get Not High, Get Not Low

1. Peter Silberman – Impermanence
The Antlers frontman Peter Silberman maakte het beste album van 2017. Impermanence is misschien wel het meest bijzondere album dat ik heb gehoord in jaren. Minimalistisch vormgegeven met slechts een gitaar, wat elektronica en zijn hyptoniserende stemgeluid fluistert hij zich bijna door het album heen. Maar van begin tot einde beklijft deze droevige en zéér traag opgebouwde plaat, die je of je het nou wilt of niet als een golf de nacht in sleurt. En hiermee wordt eigenlijk het hele jaar wordt samengevat. Meer dan ooit tevoren domineert de minimalistische muziek deze jaarlijst, en met Impermanence culmineert zich dit in een nagenoeg perfecte plaat, die zeker niet geschikt is voor elk moment van de dag.
Beste nummer: New York

Leuk Nor! Staan wel een paar interessante dingen in die ik nog niet zo goed ken en wel eens beter wil beluisteren.

We gaan er 6 dubbelen zo te zien en die staan allemaal zo'n beetje tussen 11 en 40 bij jou.

Vooruit, een eerste poging:

1 Kaprekar's Constant - Fate Outsmarts Desire
2 Wobbler - From Silence To Somewhere
3 Ryuichi Sakamoto - async
4 Gentle Knife - Clock Unwound
5 Judy Dyble & Andy Lewis - Summer Dancing
6 Frank Zappa - Halloween '77 (6 shows op usb-stick)
7 Big Big Train - Grimspound
8 Steven Wilson - To The Bone (Super Deluxe Edition 2cd+dvd+bluray)
9 Lunatic Soul - Fractured
10 various - Bob Stanley & Pete Wiggs present English Weather

11 Anouar Brahem - Blue Maqams
12 King Crimson - Live In Chicago, June 28, 2017
13 King Gizzard And The Lizard Wizard with Mild High Club - Sketches Of Brunswick East
14 Richard Barbieri - Planets + Persona
15 Tim Bowness - Lost In The Ghost Light
16 Rikard Sjöblom's Gungfly - On Her Journey To The Sun
17 Nad Sylvan - The Bride Said No
18 Steve Jansen - The Extinct Suite
19 Schnauser - Irritant
20 Big Big Train - The Second Brightest Star

21 Daniel Cavanagh - Monochrome
22 Steve Hackett - The Night Siren
23 Roger Waters - Is This The Life You Really Want?
24 Bjorn Riis - Forever Comes To An End
25 The Tangent - Slow Rust Of Forgotten Machinery
26 Cosmograf - The Hay-Man Dreams
27 Snarky Puppy - Culcha Vulcha
29 Dave Kerzner - Static
30 Trio Da Kali & Kronos Quartet - Ladilika

31 Glass Hammer - Untold Tales
32 Kaipa - Children Of The Sounds
33 Steve Winwood - Greatest Hits Live
34 Beatrix Players - Magnified
35 Lifesigns - Cardington
36 King Crimson - The Elements 2017 (2cd)
37 various - Oté Maloya - The Birth Of Electric Maloya On Réunion Island 1975-1986
38 King Crimson - Heroes (EP)
39 Brian Eno - Reflection
40 Mike Oldfield - Return To Ommadawn

41 Rick Wakeman - Piano Portraits
42 Blackfield - Blackfield V
43 The Mute Gods - Tardigrades Will Inherit The Earth
44 Hudson (Dejohnette Grenadier Medeski & Scofield) - Hudson
45 Spock's Beard - Snow Live
46 King Gizzard And The Lizard Wizard - Murder Of The Universe
47 Ulver - Riverhead (OST)
48 Ondatrópica - Baile Bucanero
49 EYE - Vision And Ageless Light
50 Jethro Tull - The String Quartets

51 Big Big Train - Merry Christmas (cd single)
52 Steve Hackett & Djabe - Summer Storms And Rocking Rivers
53 King Giazard And The Lizard Wizard - Flying Microtonal Banana
54 Frank Zappa - Rollo (RSD 2017)
55 Pond - The Weather
56 White Willow - Future Hopes
57 Damanek - On Track
58 Fish On Friday - Quiet Life
59 Gizmodrome - Gizmodrome
60 Leif Ove Andsnes - Sibelius

61 Virgil Howe & Steve Howe - Nexus
62 Asia - Symphonia - Live in Bulgaria 2013
63 Steve Howe - Anthology 2: Groups & Collaborations
64 Geoffrey Downes & Christopher Braide - Skyscraper Souls - DBA3
65 World Trade - Unify
66 Yes - Topographic Drama
67 Yak - Alas Salvation
68 UK Subs - Ziezo

REISSUE
1 Allan Holdsworth - The Man Who Changed Guitar Forever - The Allan Holdsworth Collection (12cd)
2 Godley & Creme - Body Of Work 1978-1988
3 Chicago - Chicago II (Steven Wilson remaster)
4 Tim Blake - Tim Blake's New Jerusalem
5 Gentle Giant - Three Piece Suite (Steven Wilson remastered)
6 No-Man - Returning Jesus (2cd)
7 King Crimson - Earthbound (cd+dvd)
8 Jon Hassell - Dream Theory In Malaya
9 XTC - Black Sea (Steven Wilson remaster) (cd+bluray)
10 Rick Wakeman - Country Airs (original recording)

11 Jethro Tull - Songs From The Woods (3cd+2dvd)
12 Marillion - Misplaced Childhood (4cd+bluray)
13 Tim Blake - Crystal Machine
14 Emerson Lake & Palmer - Welcome Back, My Friends, To The Show That Never Ends - Ladies And Gentlemen
15 Gandalf - Journey To An Imaginary Land
16 Bodast - Towards Utopia
17 Collosseum - Valentyne Suite
18 Emerson Lake & Palmer - Works volume 2 (including Works Live)
19 Emerson Lake & Palmer - Works volume 1
20 Emerson Lake & Palmer - Black Moon (including Live at the Royal Albert Hall)

21 Emerson Lake & Palmer - In The Hot Seat (including Now Tour 97/98)
22 Unitopia - More Than A Dream - The Dream Complete (3cd)
23 Emerson Lake & Palmer - Love Beach

En een bijzondere vermelding voor de losse delen van de enorme doos (in mijn volgorde van favoriet):
Pink Floyd - The Early Years - 1969 Dramatis/Ation
Pink Floyd - The Early Years - 1970 Devi/Ation
Pink Floyd - The Early Years - 1971 Reverber/Ation
Pink Floyd - The Early Years - 1968 Germin/Ation
Pink Floyd - The Early Years - 1965-1967 Cambridge St/Ation
Pink Floyd - The Early Years - 1972 Obfusci/Ation

FILM
Frank Zappa - Eat That Question

Deze 10 hebben de meeste indruk gemaakt:

Kendrick - DAMN
Laura Marling - Semper Femina
Mount Eerie - A Crow Looked at Me
SZA - CTRL
Priests - Nothing Feels Natural
Idles - Brutalism
LCD Soundsystem - American Dream
Father John Misty - Pure Comedy
Vagabon - Infinite Worlds
Jlin - Black Origami

Fijne dagen, .

Zo, het jaar is ten einde, dus bij uitstek hét moment om alle aangeschafte en gekregen albums uit 2017 weer op een rijtje te zetten. Dit is het resultaat:

55. TOGO ALL STARS - Self Titled
Het leuke van een lidmaatschap van de Excelsior Recordings supportersclub is dat je maandelijks wordt getrakteerd op een cadeautje. Daar zitten uiteraard ook platen tussen die ik zelf niet zo snel zou aanschaffen. Deze titelloze van Togo All Stars valt in die categorie. Persoonlijk denk ik bij het Afrikaanse land vooral aan voetballer Emmanuel Adebayor. Togo heeft natuurlijk meer te bieden, zo bewijzen deze muzikale all stars. Leuk en best verrassend, maar het neemt niet weg dat Adebayor mijn eerste referentie blijft bij het horen van de naam Togo.
Favoriete track: Akpesse

54. MICH - Self Titled
Het Amsterdamse MICH debuteert met een plaat waarop invloeden uit onder meer punk, new wave en shoegaze hoorbaar zijn. Maar dan wel in een eigen jasje. In nog geen half uur kachelen ze er een dozijn liedjes doorheen. Vanaf de hoes staart een kat ons aan, die volgens de band refereert naar de 'laughing bursting with tears'-smiley. Die gelijkenis hoor ik niet terug in de muziek, wel denk ik dat de kat geen hapklare brokken krijgt voorgeschoteld van zijn baasjes.
Favoriete track: Salah

53. HALLO VENRAY - Where Is The Funky Party?
De mannen van Hallo Venray lopen al een tijd mee. In hun lange loopbaan brachten ze diverse prima platen uit, waarvanThe More I Laugh, The Hornier Due Gets uit 1992 uit mijn favoriet is. En blijft, constateer ik na het beluisteren van dit Where Is The Funky Party?. Een gewaagd album in die zin dat het er bij tijd en wijle flink op los rockt. Ze hadden er duidelijk zin in, maar het lijkt mij uiteindelijk meer een plaat die er om schreeuwt live gespeeld te worden.
Favoriete track: Stories

52. NOUVEAU VÉLO - Reflections
Een nieuwe fiets is leuk, maar ondanks de bandnaam hebben deze Brabanders goed in de gaten dat je het op een oude fiets moet leren. Reflections knipoogt qua sound dan ook duidelijk naar de sixties en de Amerikaanse gitaarpopbandjes van eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Dat levert een leuke plaat op, die uitnodigt om achterop te springen voor een onbezorgd ritje door de zon.
Favoriete track: Together Again

51. JACLE BOW - What's All The Mumble About
Dit Belgische bandje heeft goed geluisterd naar The Rolling Stones en The Beatles, maar misschien nog wel meer naar The Faces en, recenter, Oasis. Onbezorgde gitaarpop met her en der verbluffend lekkere refreintjes. Tegelijkertijd wordt ook duidelijk dat Jacle Bow nog tijd nodig heeft om meer eigen smoel te creëren, want niet elk nummer is even sterk en iets meer afwisseling was uiteindelijk ook wel prettig geweest.
Favoriete track: Lucky



50. MOOON - Mooon's Brew
Drie langharige jongens uit Aarle-Rixtel. Twee broers en een neef. Je zou bijna denken aan een Nederlandse variant op Kings Of Leon en misschien is Mooon dat ook wel. Het verhaal wil dat zij enkele jaren geleden bij een verbouwing een verzameling oude platen vol garagerock en blues vonden. Daarna pakten ze zelf de instrumenten op en het resultaat is te horen op deze sympathieke eerste plaat.
Favoriete track: Mary You Wanna

49. VÉRITÉ - Somewhere In Between
Het was in de zomer. Ik stond in mijn vaste platenzaak en daar klonk een alleraardigst electropop nummer met damesvocalen door de speakers. Mijn interesse was gewekt, zeker toen de volgende track ook aantrekkelijk klonk. Somewhere In Between van Vérité, het alter ego van de Amerikaanse Kelsey Byrne, verdween in de tas. Enige maanden later constateer ik dat de magie van het moment er een beetje af is. Het geluid van Vérité is onmiskenbaar van nu, maar de waarheid gebiedt te zeggen dat lang niet alle songs zijn even sterk als de twee die ik toen precies hoorde.
Favoriete track: Phase Me Out

48. THE MYSTERONS - Meandering
De Nederlandse band The Mysterons heeft wat mij betreft de voornaamste troef in zangeres Josephine van Schaik, wiens stem mij geregeld aan Kate Bush doet denken. Of een sprookjesprinses, want dat past ook prima bij de muziek van de band. The Mysterons doen niet echt aan simpele liedjes, maar slaan eigenlijk voortdurend allerlei zijwegen in. Soms raak ik ze kwijt in het doolhof, maar op de beste momenten dartel ik aan de hand van Josephine mee richting uitgang.
Favoriete track: Turkish Delight

47. GIRL RAY - Earl Grey
Drie gezellige Engelse meiden van amper achttien jaar besloten op de middelbare school om samen muziek te maken. Girl Ray was geboren. Zangeres Poppy Hankin zingt flarden uit de dagboeken van het drietal, terwijl haar vriendinnen haar op lekker rammelende wijze begeleiden. Lekker fris, zoals je gezien hun leeftijd mag verwachten. Dat betekent ook dat ze nog genoeg moeten leren, want niet iedere song is even leuk, maar dit Earl Grey bevat genoeg kopjes thee die heerlijk smaken.
Favoriete track: Don't Go Back At Ten

46. RAMONA - Self Titled
De Nederlandse Ramona Verkerk belandde ooit in Antwerpen omdat haar Nederlandse docenten aan de Toneelacademie haar muziek te afwijkend vonden. Dan is België een mooi alternatief, want daar kijken ze niet op van een grillig plaatje met invloeden van PJ Harvey, Joni Mitchell en CocoRosie. Af en toe klinkt haar muziek verraderlijk lichtvoetig, want er ligt ook altijd wel een stukje duisternis op de loer. Ramona is wat mij betreft een belofte, die we snel moeten inlijven in het Nederlandse muzieklandschap voor de Belgen het doen. We zijn immers Hakim Ziyech ook al kwijt.
Favoriete track: On My Own

45. INTERGALACTIC LOVERS - Exhale
Intergalactic Lovers, de band rond de fantastische zangeres Lara Chedraoui, eindigde met voorganger Little Heavy Burdens hoog in mijn jaarlijst van destijds. Dat zit er voor Exhale niet in. Het is zeker geen slecht album en de sterke punten, vooral de zang van Chedraoui, zijn nog altijd in ruime mate aanwezig. Toch mist deze plaat iets dat ik in het eerdere werk wel hoorde. Misschien net een stukje onbevangenheid, geen idee. Jammer, maar het blijft een sympathiek bandje.
Favoriete track: Between The Lines

44. HYPOCHRISTMUTREEFUZZ - Hypopotomonstrosesquipedaliophobia
De prijs voor de merkwaardigste bandnaam gaat dit jaar waarschijnlijk naar de Belgen van Hypochristmutreefuzz. En dan kiest de groep rond frontman Ramses Van den Eede ook nog eens voor een enorm lange albumtitel, namelijk de benaming voor 'angst voor lange woorden'. Denk echter niet dat dit een stelletje grappenmakers zijn, want in de muziek van dit noisecollectief is nergens een knipoog te vinden. Ook geen hapklare brokken. Wel grillige, stekelige muziek met invloeden uit hiphop, maar Captain Beefheart en The Birthday Party zijn ook nooit ver weg. Nondeju, wat een plaat, maar wat mij betreft niet geschikt voor dagelijkse consumptie.
Favoriete track: Gums Smile Blood

43. PUMAROSA - The Witch
De belangrijkste troef van het Engelse Pumarosa is zangeres Isabel Muñoz-Newsome, die zowel zacht en lieflijk als hard en koel kan zingen. Dat is handig, want daardoor vindt ze binnen elk nummer van haar band wel de juiste manier om de boodschap te vangen. Zelf noemen ze hun stijl 'industrial spiritual'. Zal best, het is wat mij betreft vooral een verzameling prettig groovende songs geworden die je bij vlagen betoveren en spontaan doen aansluiten in de heksenkring.
Favoriete track: Priestess

42. ROSE ELINOR DOUGALL - Stellular
Ooit, toen Rose Elinor Dougall nog 'Rosay' heette, maakte ze deel uit van The Pipettes, die in hun polka dot jurkjes een mooie hedendaagse interpretatie van de girlgroups van de jaren zestig gaven. Solo zoekt ze het meer in de hoek waar pakweg Blondie ook verkeert. Liefde en romantiek voeren de boventoon in haar werk, maar ze is duidelijker ouder, wijzer, directer en rijper. Op de beste momenten klinkt dat woest aantrekkelijk en is Rose de buurvrouw waar je dolgraag een kopje suiker gaat lenen.
Favoriete track: Closer

41. BLACK GRAPE - Pop Voodoo
Zo, is dat even een comeback! Een jaar of twintig na de laatste plaat is Black Grape weer terug. En Shaun Ryder en Paul 'Kermit' Leveridge zijn in vorm. Het duo gaat ouderwets tekeer en geeft af op alles wat hen op wat voor manier dan ook tegenstaat, president Trump voorop. Funky en fel alsof het weer 1995 is, het jaar waarin Black Grape de beste plaat uit het oeuvre opnam. Pop Voodoo komt er in de buurt, for sure. En fuck you als je daar anders over denkt!
Favoriete track: Money Burns



40. THE KIK - Hertaalt!
2017 was een druk jaar voor The Kik, want behalve studioplaat Stad En Land bracht de groep rond Dave von Raven ook nog dit Hertaalt! uit. Een verzameling Nederlandstalige covers van bekende hits van onder meer The Kinks, R.E.M., The Rembrandts, Oasis, Adele, The Backstreet Boys en uiteraard The Beatles. Von Raven bewijst dat hij prima uit de voeten kan met deze hertalingen en komt regelmatig verrassend uit de hoek. Erg leuk.
Favoriete track: Geen Rooie Cent

39. HANNI EL KHATIB - Savage Times
Hanni El Khatib, wiens ouders hun wieg hadden staan in respectievelijk Palestina en de Filippijnen, groeide op in San Francisco. Als onbezorgde skater luisterde hij in zijn jonge jaren zowel naar punk, hiphop als naar oude platen van pa en ma. Niet zo gek dus dat al die invloeden te horen zijn op deze plaat, die eigenlijk een bundeling is van vijf EP's. Enige samenhang valt nauwelijks te ontdekken, sommige songs zijn niet meer dan korte schetsen, maar er staan ook enkele pareltjes op die Savage Times de moeite van beluisteren meer dan waard maken.
Favoriete track: Paralyzed

38. DOUGLAS FIRS - Hinges Of Luck
Met zijn band Douglas Firs presenteert de Belg Gertjan Van Hellemont zich al enkele platen als het Vlaamse antwoord op Ryan Adams. Ook Hinges Of Luck sluit moeiteloos aan in die traditie, al is er wel iets veranderd. Douglas Firs maakt nog altijd melancholieke, melodieuze 'Vlamericana', maar voor het eerst ook met ruimte voor elektronische invloeden. Het resultaat is een interessante plaat met prettige luisterliedjes.
Favoriete track: Hannah

37. MAC DEMARCO - This Old Dog
Oudere honden zijn vaak lekker rustig. Nemen een groot deel van de dag de tijd om aangenaam te luieren. Een beetje zoals een slacker als Mac DeMarco het liefst doet. Relaxed, beetje zingen. Nummers die altijd goed in elkaar zitten, lekker voortkabbelen en waarop het prettig meedeinen is. Perfect geschikt voor in de zomer, als de temperatuur je vanzelf dwingt om je niet al te druk te maken. Maar af en toe duikt er ineens toch een stukje jeugdige energie op en zet DeMarco je op het verkeerde been. Alsof de oude hond even een paar minuten dolt als een puppy. Leuk, even meespelen, aaien en dan weer kalm aan.
Favoriete track: My Old Man

36. FINK - Resurgam
Op de platen van Fin Greenall, de spil van Fink, is het eigenlijk altijd donker. Resurgam vormt hierop geen uitzondering. Vanuit die duisternis komt echter wel veel moois op ons af. Bijna bezwerend brengt Fink een verzameling weemoedige songs. Nee, een vrolijke Frans is hij niet. Op sobere wijze verhaalt hij over mislopende relaties en andere zware zaken in het leven. Bijzondere plaat.
Favoriete track: Word To The Wise

35. THE KIK - Stad En Land
The Kik-frontman Dave von Raven ontvluchtte het drukke leven in zijn geliefde Rotterdam en kwam tot rust op 'het platteland'. Maar ja, dan trekt de hectiek van de stad natuurlijk toch. Het is de voornaamste thematiek in de nummers op Stad En Land, al duiken er uiteraard ook altijd vrouwen op. Daar verandert geen woonplaats iets aan. Muzikaal gezien put Von Raven nog steeds uit de sixties, maar dan wat breder dan alleen de beatmuziek van eerdere platen. Niets mis mee.
Favoriete track: Mooie Meid

34. VALERIE JUNE - The Order Of Time
Schrijven over Valerie June is schrijven over de stem. Die is namelijk all over the place. Nasaal, een beetje lijzig, soms hoog als Joanna Newsom en vrijwel altijd rauw als schuurpapier. Of ze muzikaal gezien nu een afslag richting country, soul, gospel, rock of welk ander genre dan ook neemt, de karakteristieke stem geeft ieder nummer haar eigen handtekening. Daar moet je van houden en de ene keer komt haar voornaamste troef ook beter tot zijn recht dan de andere keer.
Favoriete track: Shakedown

33. PASCAL DEWEZE - Cult Of Yes
Het duurde even voor Pascal Deweze een studioplaat onder eigen naam uitbracht. De Belg maakt namelijk al jaren fijne muziek in bands als Metal Molly, Chitlin' Fooks, Mitsoobishy Jacson, Broken Glass Heroes en natuurlijk Sukilove. Deweze is nooit bang om te experimenteren, al komt zijn voorliefde voor melodie en The Beatles eigenlijk altijd bovendrijven. Op Cult Of Yes is dat niet anders. Ik had ook niets minder van hem verwacht.
Favoriete track: Beautiful Penelope

32. DONNIE - BFMJT
De Amsterdamse rapper Donnie, ook wel bekend als De Fenomeen, bouwt onder de vleugels van De Jeugd Van Tegenwoordig aan een heerlijk oeuvre. Op BFMJT verzorgt Bas Bron de productie en is de invloed van De Jeugd nooit ver weg, maar Donnie heeft zelf ook genoeg klasse om onderscheidend te blijven. Spitsvondige teksten, een glansrol voor darter Raymond van Barneveld en een aantal sterke songs maken van BFMJT een leuke plaat, al staan er ook een paar missers op. Kan gebeuren toch, gap?
Favoriete track: Vleermuis

31. PERFUME GENIUS - No Shape
Op zijn vorige albums toonde Mike Hadreas meerdere gezichten. Het ingetogen Put Your Back N 2 It liet een man horen als een borrelend vat vol twijfels, angstig bijna. Opvolger Too Bright was compleet anders, hierop klonk Hadreas boos en strijdvaardig. No Shape combineert het beste van beide stijlen. Alles begint eigenlijk voortdurend met Hadreas achter de piano, die met zijn hoge stem af en toe de rillingen op je lijf zingt. Gaandeweg wordt de boel soms behoorlijk ontregeld en dat is niet altijd fijn voor de luisterervaring, maar de balans slaat absoluut uit naar de positieve kant.
Favoriete track: Wreath



30. BAXTER DURY - Prince Of Tears
Ha, daar is-ie weer! Baxter Dury, de man die inmiddels een uiterst interessante discografie heeft opgebouwd. Ook Prince Of Tears is weer een typisch Dury-album. In amper een half uur komt alles wat daarbij hoort voorbij. Praatzang, geestige teksten, damesvocalen, strijkers, koortjes en als klap op de vuurpijl nog een vlammende tirade van Jason Williamson (Sleaford Mods). Beroemd gaat Dury er niet mee worden, erg leuk is het wel.
Favoriete track: Miami

29. SPINVIS - Trein Vuur Dageraad
Geluidskunstenaar en knip-en-plak-poëet Erik de Jong debuteerde in 2002 als Spinvis met een titelloos debuut. Hij maakte direct naam met dit verrassende album. Zijn fans roemden zijn vermogen om met op het oog los van elkaar staande zinnen toch een verrassend beeld van het alledaagse leven te schetsen. Eigenlijk is dat nooit veranderd, want ook het melancholieke Trein Vuur Dageraad past prima in zijn oeuvre en bevat weer enkele songs die in de toekomst moeiteloos op die ultieme 'Spinvis Best Of' kunnen staan.
Favoriete track: Stefan en Lisette

28. ALDOUS HARDING - Party
Een stukje onthaasten met een folkzangeres uit Nieuw-Zeeland. Die kwalificatie was zonder meer van toepassing op de debuutplaat van Aldous Harding. Nu is daar Party en in tegenstelling tot de vrolijke titel is er van een feeststemming geen sprake. De excentrieke Harding grijpt je bij de strot met een verzameling behoorlijk lo-fi klinkende songs, waarin ze een moeilijke periode uit haar liefdesleven op knappe wijze van zich afzingt.
Favoriete track: Imagining My Man

27. CHUCK PROPHET - Bobby Fuller Died For Your Sins
Een van de songs op dit album van gitaarvirtuoos Chuck Prophet heet Bad Year For Rock And Roll, waarin hij een ode brengt aan een aantal overleden grootheden zoals David Bowie. Het zou ook moeiteloos kunnen worden opgedragen aan Tom Petty, een man aan wie Prophet mij op dit album regelmatig doet denken. Vanwege zijn stemgeluid is de vergelijking met Ray Davies ook nooit ver weg. Fijne plaat vol tijdloze gitaarpop.
Favoriete track: Open Up Your Heart

26. JASON ISBELL AND THE 400 UNIT - The Nashville Sound
Jason Isbell moest de onvolprezen Drive-By Truckers verlaten om zijn eigen werk volledig tot bloei te laten komen. In die band mocht hij ook steeds vaker songs aanleveren, maar er was simpelweg meer ruimte nodig, zeker toen de spanningen in de band toenamen en verslavingen hem in hun greep kregen. Solo leverde Isbell al enkele ijzersterke albums af en ook The Nashville Sound bevat alt. country van hoog niveau. Dankzij de aanwezigheid van een prima band bovendien net iets meer in een rockjasje dan op de voorgangers. Zit hem ook als gegoten.
Favoriete track: Anxiety

25. HET ZESDE METAAL - Calais
De nieuwste van Het Zesde Metaal, Calais, bereikte ons land pas dit jaar. In zijn thuisland België bracht Wannes Cappelle het album vorig jaar al uit. Gelukkig volgde Nederland, want wederom levert Het Zesde Metaal een fijn werkstuk af. Calais ademt nostalgie, weemoed en romantiek, natuurlijk weer gezongen in dat soms onverstaanbare West-Vlaams. Dat draagt alleen maar bij aan de sfeer. 't Is nog al nie naar de wuppe!
Favoriete track: Achter Zoveel Jaar

24. STEF KAMIL CARLENS - Stuck In The Status Quo
De geniale frontman van Zita Swoon heeft zijn sporen in de muziek ruimschoots verdiend. Dit jaar achtte Stef Kamil Carlens de tijd rijp om met een soloplaat onder eigen naam op de proppen te komen. Stuck In The Status Quo heeft vooral een volwassen geluid. Mooie luisterliedjes, fraai gitaarspel, goed gezongen en met de juiste hulp van muzikale gasten. Toch mis ik de grilligheid die zijn werk zo kenmerkt, die plotse wendingen en verrassende uithalen met zijn stem. Daarom is dit wat mij betreft een sterke plaat, maar net niet de geweldige plaat die SKC in zich moet hebben.
Favoriete track: Stuck In The Status Quo

23. MOSS - Strike
Tien jaar na de debuutplaat kwam Moss begin dit jaar met het vijfde album Strike op de proppen. Daarmee keerde de band rond Marien Dorleijn terug naar de roots, want meer dan op de voorgangers viert de gitaarpop hoogtij. Natuurlijk, Moss zou Moss niet zijn als er geen elektronische accenten worden gelegd, maar het is toch vooral een luisterplaat geworden waarop de donkere tijden zijn verdreven door de frisse sound van weleer. Een paar mindere nummers maken dat er op de bowlingbaan net geen sprake is van een strike, maar een dikke spare zit er zeker in voor Moss!
Favoriete track: The Promise

22. DANIELE LUPPI & PARQUET COURTS - Milano
Na een eerdere muzikale ode aan Rome met hulp van Jack White en Norah Jones besloot de Italiaan Daniele Luppi om nu eens de liefde te verklaren aan Milaan. Een stad die zo te horen een heel ander karakter heeft, want hij liet de New Yorkse rammelband Parquet Courts en de excentrieke Yeah Yeah Yeahs-frontvrouw Karen O invliegen. Zij vangen de broeierige cultuur van Milaan in de jaren tachtig, vol 'fashionistas, misfits, outcast en junkies' in een geïnspireerd klinkende collectie rocksongs. Project meer dan geslaagd!
Favoriete track: Memphis Blues Again

21. SPOON - Hot Thoughts
Voor Hot Thoughts zocht Britt Daniel, de frontman van de fantastische band Spoon, het weer wat meer in de hoek die hij eerder al eens incidenteel verkende. De funky hoek dus, al dan niet geïnspireerd door Prince. Een verrassende, maar behoorlijk uitpakkende keuze, want door dit andere geluid onderscheidt dit album zich van de rest van het oeuvre. Aan de andere kant is het wel zo dat juist een écht Spoon-nummer, catchy, groeiend in intensiteit en met fijne pianoklanken, in mijn ogen uiteindelijk het prijsnummer is.
Favoriete track: I Ain't The One



20. J. BERNARDT - Running Days
De mannen van Balthazar gebruiken de pauze met de band stuk voor stuk zeer nuttig. Na Warhaus (Maarten Devoldere) en Zimmerman (Simon Casier) kwam ook Jinte Deprez met een soloplaat. Hij bedient zich van het pseudoniem J. Bernardt en laat een voorliefde voor hiphop, R&B en elektronica doorwerken in zijn geluid. Het resultaat is een sfeervolle, soms zelfs dansbare plaat boordevol sterke songs. Eigenlijk maakt dit werk alleen maar extra nieuwsgierig naar een nieuwe Balthazar, want de heren bevinden zich onmiskenbaar in een zeer creatieve periode.
Favoriete track: Calm Down

19. THE MOLOCHS - America's Velvet Glory
Twee doodnormale gasten staren je aan vanaf de platenhoes. De één met een Oasis-kapsel uit de tijd dat Oasis nog leuk was, de ander met bril en keurig overhemd. Ze zouden bij je in de straat kunnen wonen. Lijkt me gaaf, want als Lucas Fitzsimons en Ryan Foster dan oefenen in hun garage, zou ik zeker luisteren. De twee spelen namelijk heerlijk rammelende nummers met een licht psychedelisch sixties sausje. Lekker kort en bondig. America's Velvet Glory zorgt iedere keer weer een heerlijk half uurtje.
Favoriete track: No More Cryin'

18. SAMPHA - Process
Sampha Sisay , een Engelsman met Afrikaanse roots, werkte met onder meer Drake, Kanye West en Solange. Met het met de Mercury Prize bekroonde Process stapte hij dit jaar zelf in de schijnwerpers. Hij wisselt op deze sterke plaat net zo eenvoudig een intieme pianosong af met een urban sound die heel erg van nu klinkt. Zijn prettige stem houdt alles moeiteloos bij elkaar en ondanks de toch wel zware thematiek blijft het geheel toegankelijk. Indrukwekkend debuut.
Favoriete track: Blood On Me

17. RYAN ADAMS - Prisoner
De grillige topmuzikant Ryan Adams deed natuurlijk altijd al waar hij zin in had, maar inmiddels is hij op het punt beland dat hij zich helemaal nergens meer iets van aantrekt. Dus als hij 1989 van Taylor Swift volledig wil coveren, dan doet hij dat. En als hij, zoals op Prisoner, zijn gebroken hart eens niet wil vangen in zijn geliefde countryjasje maar in een rocksausje, dan doet hij dat dus ook. Het maakt deze plaat er één in de traditie van pakweg Bruce Springsteen en Tom Petty. Uiteraard gemaakt met de achteloze vanzelfsprekendheid die Adams zo kenmerkt.
Favoriete track: Outbound Train

16. CHERRY GLAZERR - Apocalipstick
Rammelend indiebandje dat wordt aangevoerd door de negentienjarige Clementine Creevy. Zij steelt de show met haar vocalen. Als ze wil krijsen, doet ze het. Wil ze liefjes klinken, dan doet ze dat. Wil ze spannend zijn, nou, dan doet ze dat ook. Ze zit bovendien vol met goede ideeën, waardoor de fijne refreintjes en bruggen je om de oren vliegen. Verslavend leuk.
Favoriete track: Nurse Ratched

15. KELELA - Take Me Apart
Als je achternaam Mizanekristos luidt, is het logisch dat je het in je muzikale loopbaan bij je voornaam laat. Kelela, een Amerikaanse met Ethiopische roots, heeft ook de klasse om een zangeres te worden waarvan de achternaam overbodig is. Na jaren in de schaduw van onder meer Solange en Gorillaz pakt ze nu zelf de terechte shine met een van de beste R&B platen van dit jaar. Haar sound, met invloeden uit hiphop en dance, is heel erg van nu en past perfect bij haar warme stem. Kelela overtuigt op alle fronten, zowel in de emotionele ballads als in de verleidelijke liedjes voor in de slaapkamer.
Favoriete track: Frontline

14. WARHAUS - Self Titled
Nog geen jaar na zijn solodebuut is Maarten Devoldere weer terug met een tweede plaat onder de naam Warhaus. Hij presenteert zich andermaal als de Belgische Leonard Cohen in een verzameling songs vol donkere romantiek. Vluchtige ontmoetingen in donkere gelegenheden, verleidelijke vrouwen, gevaar ligt op de loer. Vaak loopt het niet goed af. De doorrookte stem van Devoldere, fraai contrasterend met de heldere zang van partner Sylvie Kreusch, is perfect geschikt voor de poëzie van het nachtleven. Opnieuw een indrukwekkend werkstuk, waarmee hij de 'strijd' met Balthazar-collega Jinte Deprez wat mij betreft net wint. Laat die nieuwe bandplaat maar snel komen!
Favoriete track: Love's A Stranger

13. TAYLOR SWIFT - Reputation
Voorganger 1989 was wat mij betreft een ingenieuze popplaat waarop Taylor Swift de ene topsong aan de andere koppelde. Opvolger Reputation heeft wat meer luisterbeurten nodig om in de armen te worden gesloten. Maar dan duiken de slimme hooks, onweerstaanbare refreinen en leuke vondsten weer op. Precies zoals je van Swift mag verwachten. Misschien over de hele linie net niet zo geweldig als 1989, maar ze bevestigt haar reputatie wel degelijk met een van de interessantste albums binnen haar genre.
Favoriete track: Call It What You Want

12. SZA - Ctrl
Solána Rowe trekt zich weinig aan van muzikale hokjes. In een poging haar stijl te definiëren komt R&B het dichtst in de buurt, maar dan wel met flarden soul, hiphop en dance. In haar teksten neemt ze geen bepaald geen blad voor haar mond. SZA vertelt openhartig over mannen die behalve met haar ook met andere dames het bed delen, stukgelopen relaties, seks, jaloezie en alles waar een moderne '20 something' vrouw mee te maken krijgt. Ondanks de rafelige randjes en de rauwe thematiek is dit wel degelijk een parel, exemplarisch voor een genre waarin momenteel misschien wel de spannendste dingen gebeuren.
Favoriete track: Prom

11. TYLER, THE CREATOR - Flower Boy
Tyler, the Creator is nooit vies van enige controverse. In het verleden schreef hij enkele ronduit homofobe nummers, maar op dit album komt de rapper volledig verrassend zelf uit de kast. Het maakt Flower Boy zijn meest persoonlijke plaat tot nu toe. Daarnaast lijkt hij de grilligheid die hem in het verleden soms parten speelde van zich af te hebben geschud, want dit album kent nauwelijks zwakke plekken. Sterker nog, Tyler laat de ene sterke song op de andere volgen!
Favoriete track: Pothole



10. JILLETTE JOHNSON - All I Ever See In You Is Me
De Amerikaanse Jillette Johnson debuteerde enige jaren geleden met Water In A Whale, een album vol prettige pianopop. Bekend werd ze er niet mee. Zonde, want deze dame verdient veel meer luisteraars. Dat bewijst All I Ever See In You Is Me wel, wederom een verzameling pianosongs in de lijn van pakweg Carole King, of, om het wat moderner te houden, Fiona Apple. Met haar prettige stem laveert ze soepeltjes langs grootse refreinen, ingehouden bruggen en alles wat ze daar tussenin maar tegenkomt. Om verliefd op te worden!
Favoriete track: Like You Raised Me

9. BENJAMIN CLEMENTINE - I Tell A Fly
Op zijn vorige plaat, bekroond met de Mercury Prize, leerden we Benjamin Clementine toch vooral kennen als een zanger met een paar flexibele stembanden, die zijn nummers het liefst vanachter de piano bracht. Op I Tell A Fly breekt hij met dit stempel. Clementine gooit alle registers open. Pop, soul, gospel, koorzang, furieus toetsenwerk, theatrale passages en elf nummers die voortdurend een andere kant op lijken te gaan dan je aanvankelijk denkt. Bijzonder werkstuk!
Favoriete track: Phantom Of Aleppoville

8. BROKEN SOCIAL SCENE - Hug Of Thunder
Na zeven jaar komt het Canadese supercollectief Broken Social Scene weer met een nieuwe plaat. Een blik op de line-up zorgt al voor hoge verwachtingen, want iedereen is van de partij, inclusief Leslie Feist. Het lijkt wel een muzikale variant op de jaarlijkse All Star Game in de NBA. En dan moet je de plaat nog draaien! Alles wordt uit de kast gehaald in een collectie sprankelende songs. Sterke refreinen, harmoniezang, opzwepende melodieën, verrassende wendingen; dit Hug Of Thunder is een comeback om de vingers bij af te likken!
Favoriete track: Stay Happy

7. PHOEBE BRIDGERS - Stranger In The Alps
De 23-jarige Phoebe Bridgers presenteert zich op haar debuutplaat zeker niet als een vrolijke jongedame. Haar teksten staan vol met sombere bespiegelingen. In dat opzicht is ze te vergelijken met Julien Baker. Bridgers zoekt het muzikaal echter wat breder dan haar generatiegenote en dat is een slimme zet, want daardoor is er meer ruimte voor lucht en krijgt haar geluid een interessante variatie. Beklemmend mooi en wat mij betreft een van de beste nieuwkomers van dit jaar.
Favoriete track: Demi Moore

6. THE MOONLANDINGZ - Interplanetary Class Classics
The Moonlandingz is een samenwerkingsverband tussen de knotsgekke zanger van Fat White Family, de gitarist van diezelfde band en leden van The Eccentronic Research Council. Sean Lennon tekent voor het grootste deel van de productie, doet ook mee en in het slotnummer duikt zelfs Yoko Ono op. Het resultaat is een maffe, maar onweerstaanbare plaat die een verzameling songs herbergt met wortels in punk, psychedelica, krautrock en disco, inclusief meezingers. Volslagen kierewiet!
Favoriete track: Sweet Saturn Mine

5. WILLIAM PATRICK CORGAN - Ogilala
William Patrick Corgan, in de muziekwereld beter bekend als Billy, besloot zijn vijftigste verjaardag aan te grijpen om een plaat te maken in de traditie van de American Recordings van Johnny Cash. Met Rick Rubin als producer dus. Het levert een verbluffend mooi album op, waarin de stem van Corgan in de schijnwerpers staat, slechts begeleid door gitaar, piano en strijkers. Alsof hij je vanuit een hoek van de kamer toezingt. Corgan klinkt zeer bevlogen, waardoor de toch al fraaie songs alleen maar meer zeggingskracht krijgen. Minstens zo goed als zijn beste Pumpkins-platen!
Favoriete track: The Spaniards

4. CURTIS HARDING - Face Your Fear
De soul zit duidelijk in het lichaam van Curtis Harding, die ooit achtergrondzang voor OutKast verzorgde. Zijn vorige plaat bevatte nog de nodige gitaren, maar op Face Your Fear heeft hij die een veel minder prominente rol toebedeeld. De soul moet eruit en komt op de beste momenten vanuit zijn tenen. Het levert een geweldige plaat op, waarop ook gospelinvloeden hoorbaar zijn. Een aantal songs klinkt al bij de eerste luisterbeurt als klassiekers uit vervlogen tijden en dat is razend knap.
Favoriete track: Need Your Love

3. DUA LIPA - Self Titled
,,In the beginning, God created heaven and earth". Een donkere vrouwenstem valt in en ze heeft mij direct te pakken. Het is het startpunt voor een hele rij catchy topsongs vol grootse refreinen, heerlijke bruggetjes en altijd is er die bijzondere stem. De bloedmooie Dua Lipa, een Britse met Kosovaarse roots, levert hier een ijzersterk debuutalbum af vol ingenieuze popnummers. Ze verslaat wat mij betreft ook haar ervaren concurrentie moeiteloos en het is dat er op de tweede helft van de plaat net een paar mindere nummers staan, anders had deze popprinses nog wat hoger op het podium gestaan!
Favoriete track: Genesis

2. KENDRICK LAMAR - DAMN.
Met DAMN. bouwt Kendrick Lamar moeiteloos verder aan een oeuvre dat stilaan legendarische vormen aanneemt. Fantastische beats, prima raps en vooral de ijzersterke verhalen, doorspekt met religieuze verwijzingen, zijn de voornaamste ingrediënten van een topplaat die van begin tot eind boeit. Er is een glansrol voor Rihanna, Bono mag een stukje meezingen, maar aan het einde van de dag is het altijd Lamar die in het middelpunt staat. Luisteren, nog eens luisteren en dan alleen maar concluderen: damn!
Favoriete track: DUCKWORTH.

1. FOXYGEN - Hang
Ergens tijdens het schrijven van de nummers voor Hang moeten Sam France en Jonathan Rado het idee hebben gekregen hun vaak naar de sixties knipogende muziek te laten begeleiden door een symfonieorkest. In het verleden boden de mannen van Foxygen wel eens iets te veel ruimte aan slechte ideeën, maar deze vondst is briljant. Van begin tot einde zit je in een heerlijke achtbaan, waarin werkelijk van alles gebeurt. Ondersteund door de jonge honden van The Lemon Twigs en dat geweldige orkest zorgt Foxygen zowel muzikaal als tekstueel voor een glimlach van oor tot oor.
Favoriete track: Mrs. Adams

Interessante lijst Methodmich, met maar 3 overeeenkomsten Veel belgisch en nederlands, opvallend.
Een paar waar ik wel benieuwd naar ben, oa Girl Ray, Ramona en Molochs.

Ook veel waar ik wel wat van heb beluisterd maar toch niet interessant genoeg vond, oa Rose Elinor Dougall, Nouveau Velo (ondanks dat ik hun eerste wel goed vond) en Jilette Johnson.

Foxygen is wel een verrassing. Op Dauwpop een paar jaar geleden wat het ook een echt stuiterconcert, veel wisselingen in tempo en stijl, bijzonder, had ik ook niet direct bij jou bedacht.

Een deel van de Nederlandse inbreng komt ook wel voort uit maandcadeaus van de Excelsior Recordings Supportersclub, want die had ik waarschijnlijk anders niet allemaal aangeschaft.

Foxygen heb ik de vorige platen ook van, met name We Are The 21st Century Ambassadors Of Peace & Magic vond ik ook tof, maar deze klopt nog beter. Vermoedelijk door de geringe lengte, zodat er ook minder plek is voor missers.

Jillette leek mij wel precies iets voor jou eigenlijk.

Lekker lijstje mm!

Mooie lijst Methodmich! Tevens de eerste waarmee ik er meer dan 2 dubbel.

Paar nummers Molochs beluisterd; ik vind You and Me stukken interessanter dan het getipte 'No More Crying'

01 Michael Head & The Red Elastic Band - Adios Señor Pussycat
Micheal Head is al jaren een van de best bewaarde geheimen van Engeland.De voormalig zanger van de cultbands The Pale Fountains en Shack bewijst op Adios señor Pussycat opnieuw een even unieke als briljante songwriter te zijn.Dit wordt nog eens extra onderstreept door de bijna perfecte muzikale omlijsting van The Red Elastic Band.

02 Ryan Adams - Prisoner
Het duurde voor mij vrij lang voordat dit album mij greep, ik vond het nogal gelikt allemaal. Toen ik eenmaal de schoonheid begon in te zien van de liedjes op zich heeft Prisoner me niet meer losgelaten. Adams' vorige scheidingsplaat, Heartbreaker, blijft mijn favoriet maar Prisoner komt heel dichtbij.

03 The Dream Syndicate - How Did I Find Myself Here?
Zoals zo vaak liep ik op een grauwe donderdag in november de Plato in Groningen binnen en werd meteen gegrepen door geweldige baslijntje. Het bleek het 11 minuten durende titelnummer te zijn van de nieuwe Dream Syndicate. Uiteraard kocht ik de plaat en wat een beslissing.Passie, gedrevenheid en 8 geweldige liedjes die 50 jaar gitaar muziek samenvatten.

04 Mark Lanegan - Gargoyle
De zoveelste mooie plaat van de voormalig zanger van The Screaming Trees. Vernieuwend is het allemaal niet maar de liedjes zijn al jaren van zeer hoog niveau en met een stem als die van Mark Lanegan kun je weinig fout doen.

05 Fink - Resurgam
Mooi opgebouwde liedjes die net als bij Mark Lanegan naar een hoger plan worden getild door door de prachtige stem van Fin Greenall. Hoogtepunt is het openingsnummer die door de opbouw een spanningsboog meekrijgt waar je U tegen zegt.

06 Forest Swords - Compassion
07 The National - Sleep Well Beast
08 Angelo De Augestine - Swim Inside The Moon
09 Kevin Morby - City Music
10 Colin Stetson - All This I Do For Glory
11 Howie Payne - Mountain
12 Justin Townes Earle - Kids In The Street
13 Thurston Moore - rock n roll consciousness
14 Liam Gallagher - As You Were
15 Tom McRae - Ah The World, Oh The World
16 Slowdive - Slowdive
17 Neil Finn - Out Of Silence
18 Broken Social Scene - Hug Of Thunder
19 James Holden And The Animal Spirits - The Animal Spirits
20 Nathan Fake - Providence

Leuk, die michael head!

In fases deze keer:

50. Portico Quartet - Lost in the age of automation
Weer terug van trio naar kwartet produceert dit gezelschap een eclectisch en fraai klinkend klankentapijt. Een grootse cocktail van elektronica, ambient en jazz.

49. Kaitlyn Aurelia Smith - The Kid
Eindelijk weet Kaitlyn mij haar universum binnen te trekken met dit een tikkeltje psychedelische ambient album.

48. Forest Swords - Compassion
Mooie elektronische collages met dubby invloeden, waarin steeds iets nieuws te ontdekken valt. 'Panic', 'Arms Out' en 'Raw Language' zijn top. Maar ook afsluiter 'Knife Edge' kan niet onvermeld blijven.

47. Iron & Wine - Beast Epic
Fraai, ingetogen folkalbum met krachtige songs die grotendeels live zijn opgenomen.

46. Douglas Firs - Hinges of Luck
België is dit jaar goed vertegenwoordigd in mijn top 50. Mooi roots/americana album, met een vleugje elektronica. 'How can you know', 'Hannah' en 'Judy' vind ik het mooist.

45. Grandaddy - Last Place
Terug van weggeweest, deze indie rockband, met wat sombere teksten hier en daar, gemaskeerd door uptempo en opgewekte synthesizer sounds, zoals vanouds.

44. Marika Hackman - I'm not your man
Engelse singer-songwriter bezingt in dromerige rock haar persoonlijke leven. Met opener 'Boyfriend' is de toon meteen gezet en 'Gina's World' en 'Violet' zijn pareltjes.

43. Hand Habits - Wildly Idle (Humble before the void)
Mooie lo-fi songs, sfeervol en persoonlijk. Wat komt ze heerlijk binnen met opener 'Flower Glass'.

42. Vagabon - Infinite Worlds
Debuutalbum van Multi-instrumentalist Laetitia Tamko. Eén van de grotere verrassingen voor mij dit jaar met haar eigenzinnige indie rocksound met een flinke scheut elektronica. 'Cleaning House' is adembenemend mooi.

41. Four Tet - New Energy
Eerder werk van Four Tet kon mij nooit zo bekoren, maar deze plaat wel. Misschien is het de variatie die me aanspreekt, waar zijn eerdere albums vaak wat meer stijlvast waren.

Wordt vervolgd...

40. Yori Swart - September
Haar debuutalbum liet ik aan mij voorbijgaan, maar dit album is daarvoor te goed. Sfeervolle nummers in folk/roots/blues stijl.

39. Courtney Barnett and Kurt Vile - Lotta Sea Lice
Tekstueel vermakelijk en muzikaal sfeervol album van deze twee geweldige singer-songwriters. Vile blinkt uit op 'Continental Breakfast' en Barnett is fantastisch in haar versie van Vile's 'Peeping Tomboy'.

38. Spoon - Hot Thoughts
Verfrissend en gevarieerd album van deze in oorsprong postpunk georiënteerde band. Wat is "I ain't the one' een mooi nummer.

37. Warhaus - selftitled
Wat een heerlijke lome en pakkende songs wederom! Een mooie voortzetting van het debuutalbum van vorig jaar met de fraaiste titel van 2016. Enige minpunt is dat ze niet opnieuw een aansprekende albumtitel hebben gekozen.

36. School is Cool - Good News
Catchy songs van Vlaamse band met fijne eighties feel/sound.

35. Luwten - selftitled
Indie openbaring van Nederlandse bodem

34. Grizzly Bear - Painted Ruins
Geen 'Shields' maar nog steeds prachtige muziek met enkele uitschieters, zoals 'Losing all sense', Four Cypresses', 'Neighbors' en 'Sky took hold'. Knap ook hoe deze band het voor elkaar krijgt dat je hun muziek niet in een hokje kunt stoppen met hun caleidoscopische sound.

33. Tom Hickox - Monsters in the deep
Mooie songs, warme bariton, beetje barokpop, snufje americana en een vleugje elektronica. Een artiest die meer aandacht verdient dan hij tot nu toe krijgt. Luister naar het ingetogen 'The Plough', het uitbundige 'Istanbul' of het mooie 'Perseus and Lampedusa'.

32. Kevin Morby - City Songs
Ene ode aan de grote stad, bezongen in 12 fraaie liedjes. Behalve de titelsong zijn 'Come to me know' en 'Night time' favoriet.

31. Japanese Breakfast - Soft Sounds from another Planet
Mooi dromerig indie rockalbum, met invloeden van dreampop en shoegaze.

30. Lost Horizons - Ojala
Vijftien pareltjes van songs van diverse gerespecteerde muzikanten. Elk nummer is raak.

29. Torres - Three Futures
Een eigenzinnige artiest, enigszins in de stijl van St. Vincent. Een persoonlijk album, waarin muzikaal gezien niet de makkelijkste weg wordt gekozen.

28. Hundred Waters - Communicating
Dromerige folktronica met invloeden van jazz en shoegaze. Wat heeft 'Wave to Anchor' een heerlijke groove en wat is 'Blanket Me' ontstellend mooi.

27. Charlotte Gainsbourg - Rest
Mooie en gevarieerde popsongs die gedrenkt zijn in broeierige elektronica.

26. Michael Chapman - 50
Wat een talent voor tekstschrijven! En wat een fraaie muzikale omlijsting. Folk, country, roots, blues en jazz zijn invloeden die duidelijk te horen zijn. Geproduceerd door Steve Gunn, die ook meespeelt op het album.

25. Julie Byrne - Not even happiness
Wonderschone kleine liedjes die uitblinken in grootsheid. Luister naar het prachtige 'Natural Blue'.

24. Ariel Pink - Dedicated to Bobby Jameson
Alles behalve een slaapverwekkend album. Psychedelisch en ingenieus. Uitschieters zijn voor mij behalve de titelsong 'Another Weekend', 'Feels like heaven' en 'Do yourself a favor'.

23. Kelly Lee Owens - selftitled
Sfeervol en groovy elektronica album. Wat is '8' een fijne afsluiter! Bezwerend.

22. Nadine Shaw - Holiday Destination
Maatschappij kritische rocksongs. Doet in de verte denken aan PJ Harvey. En wat zijn 'Yes Men' en 'Mother Fighter' toch heerlijke songs.

21. James Holden & The Animal Spirits - The Animal Spirits
Intrigerend, spannend en bezwerend elektronica album met invloeden van jazz, gnawa en krautrock. Intelligent en complex ook. Favoriet: 'Pass through the fire', 'Each moment like the first', 'Thunder Moon Gathering' en het melancholische 'The Neverending'.

20. Father John Misty - Pure Comedy
Haalt voor mij zeker niet het niveau van zijn vorige album ('I love you, Honeybear') dat muzikaal beter was, maar ook dit album is pure klasse, zeker tekstueel.

19. GAS - Narkopop
Geen beter ambient album tegengekomen dit jaar.

18. The Weather Station - selftitled
Mooi contemplatief album van één van de beste Canadese singer-songwriters.

17. Girls in Hawaii - Nocturne
Stuk voor stuk prachtige liedjes vol melancholie van deze Waalse band. Doet in de verte soms denken aan Radiohead ('Cyclo'). Voor mij het beste album van onze zuiderburen dit jaar.

16. Brand New - Sciencefiction
Prachtig rockalbum met verfijnd gitaarspel en hier en daar een ruig en duister randje, zoals in de mooie openingssong 'Lit me up'.

15. Fleet Foxes - Crack-up
Mooi derde album van deze indie folkband. Oorstrelend, sfeervol en rijk aan details.

14. King Krule - The Ooz
Rock meets jazz meets soul meets hiphop. Spannend!

13. Algiers - The Underside of Power
In stijlen gevarieerd album (punk, soul, ambient, gospel) met een flinke dosis tekstueel venijn. Er zijn dit jaar vermoedelijk weinig meer urgente albums uitgebracht. Favoriet: 'Death March', Mme Rieux' en 'The Cycle/The Spiral:'.

12. LCD Soundsystem - American Dream
Een psychedelische rollercoaster met veel hoogtepunten. James Murphy mag nog even blijven.

11. St. Vincent - Masseduction
Enigszins poppy, maar niet zodanig dat ze de massa daadwerkelijk weet te verleiden; daarvoor zit Masseduction te ingenieus en eigenzinnig in elkaar. Knappe plaat.

Lekker lijstje vooralsnog! Veel overlapping met de mijne

10. Kendrick Lamar - Damn
Damn! Wat lekker weer. Eén van de weinige hiphop artiesten die mij weet te boeien, zowel tekstueel als muzikaal. Knap ook hoe hij dit album weer een heel andere sfeer weet mee te geven dan zijn vorige albums.

9. Feist - Pleasure
Misschien de minst toegankelijke plaat van Feist tot nu toe, maar daarom zeker niet minder. Eerder beter zou ik zeggen. Ongepolijst, rauw en tegelijk intiem en lieflijk bij vlagen. Favoriete nummers: 'I wish I didn't miss you, 'Get not high, get not low' en 'A man is not his song'.

8. The XX - I See You
Waren de vorige albums minimalistisch te noemen, dit album van The XX is voller van geluid, zonder dat dit ten koste gaat van het gevoel van intimiteit dat de vorige albums wisten op te roepen. Razendknap gedaan. 'A violent noise', 'Performance','Brave for you' en 'On Hold' zijn favoriet.

7. The National - Sleep Well Beast
Wat een constante kwaliteit leveren deze heren toch. Zo ontzettend knap. Misschien niet heel vernieuwend (al wordt er op dit album wat meer geflirt met elektronica), maar het verveelt mij geen seconde en wordt zelfs na iedere luisterbeurt mooier. 'Carin at the liquorstore', 'Walk it back', 'Guilty Party' en 'Dark side of the gym' zijn favoriet.

6. Big Thief - Capacity
Hun debuutalbum (2016) kon mij niet echt bekoren, maar met dit voortreffelijke album pakken ze mij compleet in. En over albumhoezen gesproken: Wat een mooie, intieme foto op de hoes. Zo laat het album zich ook beluisteren; als een intiem en kwetsbaar egodocument. 'Mary' is wat mij betreft één van de mooiste songs van 2017 en 'Mythological Beauty' komt in de buurt. Kippenvel.

5. Slowdive - selftitled
Weergaloze comeback van de (shoegaze) meesters van de melancholie. Met de prachtige opener 'Slomo' word ik direct hun dromerige universum ingezogen en na ruim 45 minuten blijf ik verdwaasd en als in trance achter. Heerlijk! Behalve het genoemde 'Slomo' zijn 'Sugar for the pill' en 'No longer making time' favoriet.

4. Perfume Genius - No Shape
Waren zijn drie eerdere albums al prachtig (en inktzwart) , dit album is qua productie 'next level' en wederom betoverend mooi.

3. Phoebe Bridgers - Stranger in the Alps
Dit abum is meermaals omschreven als hét debuutalbum van 2017 en daar ben ik het hartgrondig mee eens. Ik kom superlatieven tekort om dit bloedstollend mooie album te omschrijven. Deze singer-songwriter is begenadigd met een groot talent voor tekstschrijven. Vervolgens weet ze haar songs te verpakken in prachtige arrangementen met fraaie melodieën, waarbij ze mede door de eenvoud van de songs een welhaast mystieke sfeer oproept. Wat een talent! Ieder nummer is een pareltje, maar 'Smoke Signals', 'Funeral', 'Killer' en 'You missed my heart' zijn favoriet.

2. The War on Drugs - A Deeper Understanding
Voor mij beslist één van de hoogtepunten dit jaar. Wat een sound! Less is niet altijd more, zoals in dit geval. A Deeper Understanding is een gelaagd en meeslepend album met fraaie gitaarwolken en introspectieve teksten. Een overstap naar een major label hoeft gelukkig niet te leiden tot een knieval voor commercie, getuige dit album. Hulde!

1. Julien Baker - Turn Out the Lights
Na haar prachtige maar onder de radar gebleven debuutalbum 'Sprained Ankle' is dit het tweede album van Julien Baker. Was 'Sprained Ankle' al ontstellend mooi, deze plaat is zo mogelijk nog mooier, op een pijnlijke en schurende manier. Een emotionele rollercoaster zonder weerga, maar zonder dat het ontaardt in zelfbeklag en hopeloosheid. Geen enkel album komt zo bij mij binnen als dit album dit jaar.

quote:

Op zondag 24 december 2017 20:43 schreef ranja het volgende:
Paar nummers Molochs beluisterd; ik vind You and Me stukken interessanter dan het getipte 'No More Crying'

Dat kan uiteraard, mijn favoriete track hoeft niet altijd dezelfde te zijn als van iemand anders. Zie ook de overlap met Norrage, die bij dezelfde platen doorgaans wel een ander favoriet nummer zocht.

Maar in elk geval gaaf dat je The Molochs hebt beluisterd. Is denk ik ook wel wat voor jou toch?

quote:

Op maandag 25 december 2017 09:24 schreef kciR het volgende:
.

MM, veel overlap met jou dit jaar. Waaronder ook veel platen die nét niet mijn top 50 haalden; Ryan Adams (die is last minute eraf gevallen), Baxter Dury, Intergalactic Lovers, The Mysterons, Curtis Harding, Stef Kamil Carlens..

Ik zag het je, leuk. Is altijd wel volgens mij, dat we redelijk wat overlappen. Alleen zonde van met name Adams en Harding, met het oog op de totaallijst!

quote:

Op woensdag 27 december 2017 14:46 schreef methodmich het volgende:

[..]

Dat kan uiteraard, mijn favoriete track hoeft niet altijd dezelfde te zijn als van iemand anders. Zie ook de overlap met Norrage, die bij dezelfde platen doorgaans wel een ander favoriet nummer zocht.

Maar in elk geval gaaf dat je The Molochs hebt beluisterd. Is denk ik ook wel wat voor jou toch?

Ja, beetje britpop past wel bij mij

Ik verwacht en hoop trouwens dat er ook nog wel een jaarlijstje van Alpeko gaat volgen! Dus dan wordt de eindlijst nog gevarieerder.