Een chick van mijn studie is in de afgelopen weken een redelijk goede vriendin geworden. Geen romantische gevoelens voor haar, maar ze is gewoon tof om mee om te gaan.
Echter de laatste weken heb ik een beetje gevoel alsof ik met een manisch persoon heb te maken. Als we in een groep zijn lijkt ze me gewoon expres te ontwijken, ook in studieverband. We zijn dan bezig, maar spreekt me echt veel minder aan dan de anderen en kijkt me gewoon bijna niet aan... terwijl ze dat eerst wel deed.
Maar daarentegen vraagt ze de laatste tijd vaker of ik haar ergens mee kan helpen of om een kop koffie te doen en dan is ze heel open. Tot van de week ze een halve (eigenlijk een hele) mental breakdown kreeg en in tranen uitbarste, alles zat der even tegen. Twee uur een luisterend oor geweest, meerdere malen op verzoek knuffels moeten geven etc.
Allemaal prima, daar zijn vrienden voor denk ik dan. Maar de volgende dag kan ze gewoon weer redelijk afstandelijk zijn als we in een groep zitten te werken. Like wtf
Al gevraagd of er wat aan de hand is, maar dat is er niet volgens haar. Hoe aardig ik der ook vind, heb geen zin in iemand die me de hele dag vrijwel negeert en 's avonds of de volgende dag weer compleet het tegenovergestelde is. Vooral omdat het in het begin gewoon normaal ging en toen haar vriendschap echt waardeerde, maar zo wordt dat een stuk moeilijker.
Wat moet ik hiermee aan? Wil haar graag als vriend behouden, maar dan wel zoals het was en niet zoals het nu is. Gewoon bot zeggen dat als het zo gaat worden dat ik niet meer zitten te wachten op een vriendschap?
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.