POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Bedoel je daarmee jihadisten a la IS of? Wie je daarmee bedoelt is mijn niet helemaal duidelijk.quote:Op zaterdag 25 november 2017 14:50 schreef DeParo het volgende:
Voornaamste tegenstander van Turkije blijven toch radicale Islamisten
Klopt, zij die geregeld aanslagen plegen, het is een beetje gespleten omdat de Turkse regering enerzijds een warme ondergrond creeert voor zeer conservatieve groepen en aan de andere kant de eigen staat ondermijnd ziet worden door ongecontroleerde groepen die toeristen, seculieren, en andere groepen aanvallen die ze wat minder mogen.quote:Op vrijdag 1 december 2017 13:44 schreef Triggershot het volgende:
[..]
Bedoel je daarmee jihadisten a la IS of? Wie je daarmee bedoelt is mijn niet helemaal duidelijk.
Daar heb ik wel een beetje moeite mee, de geschiedenis in Turkije heeft over het algemeen niet een hele rijke traditie met aanslagen vanuit (radicaal-)Islamistisch kant, misschien zelfs ongehoord. De meeste Islamisten in Turkije schuwen geweld en zijn een soort van non-violent Taliban groeperingen die zich vooral vestigen achter in de moskee of een madrassa en constant Ataturk en de staat bekritiseren. De meeste Soennitische stromingen in Turkije zijn zo goed als onder controle of gelieerd aan Erdogan. Daarbuiten heb je wel de Salafistische Jihadisten en hun veelvoudige aanslagen in de afgelopen jaren, maar of ik ze onder Islamisten zou scharen? Denk het niet.quote:
[..]
Klopt, zij die geregeld aanslagen plegen, het is een beetje gespleten omdat de Turkse regering enerzijds een warme ondergrond creeert voor zeer conservatieve groepen en aan de andere kant de eigen staat ondermijnd ziet worden door ongecontroleerde groepen die toeristen, seculieren, en andere groepen aanvallen die ze wat minder mogen.
Ik doelde uiteraard op de Jihadisten. De Islamisten waar jij op doelt vinden in de Turkse staat juist een partner, het land is een stuk conservatiever geworden onder Erdogan (of de Conservatieve krachten hebben aan 'momentum' gewonnen beter gezegd). Maar dat beleid trekt tegelijkertijd bepaalde groepen Jihadisten in binnen- en buitenland aan tot bepaalde hoogte.quote:
[..]
Daar heb ik wel een beetje moeite mee, de geschiedenis in Turkije heeft over het algemeen niet een hele rijke traditie met aanslagen vanuit (radicaal-)Islamistisch kant, misschien zelfs ongehoord. De meeste Islamisten in Turkije schuwen geweld en zijn een soort van non-violent Taliban groeperingen die zich vooral vestigen achter in de moskee of een madrassa en constant Ataturk en de staat bekritiseren. De meeste Soennitische stromingen in Turkije zijn zo goed als onder controle of gelieerd aan Erdogan. Daarbuiten heb je wel de Salafistische Jihadisten en hun veelvoudige aanslagen in de afgelopen jaren, maar of ik ze onder Islamisten zou scharen? Denk het niet.
Ik denk inderdaad dat ze onder Erdogan juist prominenter naar voren zijn gekomen, de Islamisten. Erdogan is geslaagd waar Erbakan in heeft gefaald om de groep te bedienen. Ik heb de stelling al eerder op FOK! geponeerd, daar waar bijna de hele wereld in de ban was van Bagdadi en IS, heeft Erdogan zich in exact dezelfde tijd en jaren ontpopt tot de echte Kalief. Weliswaar met hele grote ideologische verschillen onderling, maar het is denk ik toch wel safe to say dat Erdogan de enige echte geslaagde Kalief is.quote:
[..]
Ik doelde uiteraard op de Jihadisten. De Islamisten waar jij op doelt vinden in de Turkse staat juist een partner, het land is een stuk conservatiever geworden onder Erdogan (of de Conservatieve krachten hebben aan 'momentum' gewonnen beter gezegd). Maar dat beleid trekt tegelijkertijd bepaalde groepen Jihadisten in binnen- en buitenland aan tot bepaalde hoogte.
Laten we ook niet vergeten dat Turkije wel degelijk een van de grootste 'verliezers' is van de Arabische opstanden. Enkele jaren geleden probeerde Erdogan de exacte rol die jij beschrijft ook regionaal in te vullen. Een soort van Turks leiderschap als alternatief voor Sektarische of Etnische groepsvorming. Met de Arabische Opstanden en alle regionale gevolgen is Erdogan zowel regionaal als binnen de eigen grenzen bijzonder veel terrein verloren. Alhoewel hij dat 'verlorene binnen de eigen grenzen' wel weer op andere dictatoriale wijze heeft proberen goed te maken.quote:
[..]
Ik denk inderdaad dat ze onder Erdogan juist prominenter naar voren zijn gekomen, de Islamisten. Erdogan is geslaagd waar Erbakan in heeft gefaald om de groep te bedienen. Ik heb de stelling al eerder op FOK! geponeerd, daar waar bijna de hele wereld in de ban was van Bagdadi en IS, heeft Erdogan zich in exact dezelfde tijd en jaren ontpopt tot de echte Kalief. Weliswaar met hele grote ideologische verschillen onderling, maar het is denk ik toch wel safe to say dat Erdogan de enige echte geslaagde Kalief is.
Hoe beschouw jij de Russisch-Turkse relatie tegenwoordig? Lijkt steeds meer van historische vijanden naar strategische partners. Dat is ook wel opvallend te noemen. Dan zal het nog wel even duren voordat we Constantinopel weer te zien krijgen
.
Ik zie dat echt heel anders dan jij, vooral sinds de Arabische lente heeft hij enorm veel meer macht verworven en naar zich toegetrokken. Niet alleen politiek, maar ook in faam. Zo is hij van premier naar symbolische presidentschap gegaan en daar vanuit de de Facto leider van het land die het nieuwe presidentieel systeem die hij hoogstwaarschijnlijk ook in 2019 gaat winnen zo goed als heeft gedicteerd aan het parlement hoe het er uit moet komen te zien. Heeft hij de invloed en de macht van voormalig bondgenoot Gulen(isten) zo goed als uitgeschakeld, heeft hij de voormalige oppositie van Bahceli, de nationalisten bijna volledig onder zijn controle. Is hij de man die vaak in een zin met Ataturk en Sultan Abdulhamid II wordt genoemd als de stichter van 'nieuw-Turkije', is 'hij een man die een coup heeft neergeslagen samen met het volk" en heeft hij meerdere malen gedemonstreerd dat er gehoor is aan zijn oproep bij Turken wereldwijd. (als laatstgenoemde niet de ultieme definitie is van Kalief, dan weet ik het ook niet meer. )quote:
[..]
Laten we ook niet vergeten dat Turkije wel degelijk een van de grootste 'verliezers' is van de Arabische opstanden. Enkele jaren geleden probeerde Erdogan de exacte rol die jij beschrijft ook regionaal in te vullen. Een soort van Turks leiderschap als alternatief voor Sektarische of Etnische groepsvorming. Met de Arabische Opstanden en alle regionale gevolgen is Erdogan zowel regionaal als binnen de eigen grenzen bijzonder veel terrein verloren. Alhoewel hij dat 'verlorene binnen de eigen grenzen' wel weer op andere dictatoriale wijze heeft proberen goed te maken.
Hij speelt Barzani uit tegen Bagdad en Bagdad tegen Barzani en zijn er in Syrie en Irak door Turkije getrainde proxies die zweren bij de naam van Allah, Erdogan en Turkije.
Turkije heeft economische tegenslagen, aanslagen en verslechtering van de reputatie (in het Westen) te verduren gehad, maar dat maakt de positie van Erdogan ( en de koers die hij vaart) alleen maar sterker als je het mij vraagt.
Ik zie het inderdaad als strategische partners, de Westerse belangen stroken niet altijd met de Turkse belangen. De Turkse toenadering richting Rusland zie ik dan meer als een noodzakelijke strategie van Turkije voor zelf-preservatie en niet compleet geïsoleerd te raken. Dat Poetin ook een NAVO bondgenoot tegen het Westen zelf kan uitspelen en daarmee ook nog eens invloeden van de VS kan verminderen is natuurlijk heerlijk voor Rusland.quote:Hoe beschouw jij de Russisch-Turkse relatie tegenwoordig? Lijkt steeds meer van historische vijanden naar strategische partners. Dat is ook wel opvallend te noemen. Dan zal het nog wel even duren voordat we Constantinopel weer te zien krijgen
Ik denk dat jij prima kan argumenteren dat Erdogan aan macht in eigen land heeft gewonnen. Maar tegelijkertijd heeft hij ook veel terrein verloren. Het terrein dat hij heeft gewonnen moest hij uit noodzaak veroveren. Ik vraag me af of zijn positie daardoor echt sterker is geworden. Zijn de Turken zo onverdeeld positief over zijn optreden tegen de Coup-plegers en na de Coup? Of na zijn grondwetswijziging? Ik vraag het me af. Laten we niet vergeten dat enkele jaren geleden Turkije intern veel stemmers op dezelfde lijn had. Dat Erdogan zelfs de Koerden min of meer in zijn zak had met allerlei beloftes dat ze hun Cultuur mochten behouden etc. Dat is allemaal weg. De Turkse staat is nu nog veel meer gepolariseerd dan voorheen en ik betwijfel of Erdogan daarmee echt sterker is geworden.quote:
[..]
Ik zie dat echt heel anders dan jij, vooral sinds de Arabische lente heeft hij enorm veel meer macht verworven en naar zich toegetrokken. Niet alleen politiek, maar ook in faam. Zo is hij van premier naar symbolische presidentschap gegaan en daar vanuit de de Facto leider van het land die het nieuwe presidentieel systeem die hij hoogstwaarschijnlijk ook in 2019 gaat winnen zo goed als heeft gedicteerd aan het parlement hoe het er uit moet komen te zien. Heeft hij de invloed en de macht van voormalig bondgenoot Gulen(isten) zo goed als uitgeschakeld, heeft hij de voormalige oppositie van Bahceli, de nationalisten bijna volledig onder zijn controle. Is hij de man die vaak in een zin met Ataturk en Sultan Abdulhamid II wordt genoemd als de stichter van 'nieuw-Turkije', is 'hij een man die een coup heeft neergeslagen samen met het volk" en heeft hij meerdere malen gedemonstreerd dat er gehoor is aan zijn oproep bij Turken wereldwijd. (als laatstgenoemde niet de ultieme definitie is van Kalief, dan weet ik het ook niet meer. )
Dat laatste wellicht, maar dat heeft ook bijgedragen aan die radicale sfeer in Turkije zo nu en dan, wat betreft het eerste ben ik niet met je eens. Barzani was een partner in zijn strijd tegen de PKK. Problemen met Koerden in eigen land hebben die relatie wel degelijk moeilijker gemaakt. Een strijd die Erdogan niet eens per se had hoeven voeren wellicht en indien wel dan nog vooral tegen de PKK en de Syrische Koerden. En evenmin kunnen we zeggen dat de Turks-Irakese relaties nou zo bijzonder sterk zijn.quote:Hij speelt Barzani uit tegen Bagdad en Bagdad tegen Barzani en zijn er in Syrie en Irak door Turkije getrainde proxies die zweren bij de naam van Allah, Erdogan en Turkije.
https://www.al-monitor.co(...)ce-battle-mosul.html
Ik denk dat je er binnen Turkije nog over kan discussieren, alhoewel ik het betwijfel, maar regionaal gezien heeft hij toch duidelijk terrein verloren. Turkije was toch zich aan het ontpoppen als regionaal leider en vrijwel niemand in de regio heeft het vandaag de dag over Turkije dus wat dat betreft.quote:Turkije heeft economische tegenslagen, aanslagen en verslechtering van de reputatie (in het Westen) te verduren gehad, maar dat maakt de positie van Erdogan ( en de koers die hij vaart) alleen maar sterker als je het mij vraagt.
[..]
Bovendien twee landen die qua hierarchie en structuur steeds meer op elkaar lijken, ooit eens van de term modern authoritarianism gehoord, denk dat we daar beide landen wel onder kunnen scharen, en nog wat partners die zich daarbij kunnen aansluiten enigszins.quote:Ik zie het inderdaad als strategische partners, de Westerse belangen stroken niet altijd met de Turkse belangen. De Turkse toenadering richting Rusland zie ik dan meer als een noodzakelijke strategie van Turkije voor zelf-preservatie en niet compleet geïsoleerd te raken. Dat Poetin ook een NAVO bondgenoot tegen het Westen zelf kan uitspelen en daarmee ook nog eens invloeden van de VS kan verminderen is natuurlijk heerlijk voor Rusland.
In Turkije ongetwijfeld, maar overal buiten Turkije is het tegenovergestelde waar. Het Turkse optreden sinds 2011 met betrekking tot Syrië heeft grandioos gefaald. De macht van Turkije is uiterst beperkt gebleken en andere spelers hebben die ruimte met genoegen ingenomen.quote:
[..]
Ik zie dat echt heel anders dan jij, vooral sinds de Arabische lente heeft hij enorm veel meer macht verworven en naar zich toegetrokken. Niet alleen politiek, maar ook in faam.
Dit heeft hij tot dit jaar continu volgehouden. Het land met een lange grens met Syrië en een van de belangrijkste handelspartners bleek te weinig invloed te hebben om dat te bewerkstelligen. Rusland en Iran hebben mooie winsten behaald, Turkije heeft enkel hoon van de wereld ontvangen.quote:ISTANBUL NOV. 22, 2011— In his most blatant criticism yet of Syria’s political repression, the prime minister of Turkey said for the first time on Tuesday that President Bashar al-Assad of Syria should resign, raising the pressure on Mr. Assad from a country that Syria had once counted as its friendliest neighbor and economic partner.
http://www.nytimes.com/20(...)ent-should-quit.html
Verder natuurlijk prima dat Erdogan zich puur richt op interne aangelegenheden. Dat doet hij kennelijk ook goed gezien de steun binnen Turkije.
Die Würde des Menschen ist unantastbar. Sie zu achten und zu schützen ist Verpflichtung aller staatlichen Gewalt.
Veel terrein verloren in het binnenland bedoel je? Zo ja, op wat voor gebied bedoel je dan precies, want ik zou niet weten op welk gebied hij in het binnenland er zwakker op is geworden. Onverdeeld (positief/negatief) lijkt me een groot woord. Erdogan moest het altijd al hebben van 41(t/m)51% (afhankelijk van welke uitslag en verkiezing je wilt nemen) van de stemmen. Hij is daarmee veruit de grootste, maar onverdeeld is niet echt van toepassing, een aantal groepen willen niks van Erdogan weten natuurlijk, waaronder de CHP, goed voor minimaal een kwart van de stemmen.quote:
[..]
Ik denk dat jij prima kan argumenteren dat Erdogan aan macht in eigen land heeft gewonnen. Maar tegelijkertijd heeft hij ook veel terrein verloren. Het terrein dat hij heeft gewonnen moest hij uit noodzaak veroveren. Ik vraag me af of zijn positie daardoor echt sterker is geworden. Zijn de Turken zo onverdeeld positief over zijn optreden tegen de Coup-plegers en na de Coup? Of na zijn grondwetswijziging? Ik vraag het me af. Laten we niet vergeten dat enkele jaren geleden Turkije intern veel stemmers op dezelfde lijn had. Dat Erdogan zelfs de Koerden min of meer in zijn zak had met allerlei beloftes dat ze hun Cultuur mochten behouden etc. Dat is allemaal weg. De Turkse staat is nu nog veel meer gepolariseerd dan voorheen en ik betwijfel of Erdogan daarmee echt sterker is geworden.
Naar mijn weten zijn de beloftes voor de Koerden grotendeels uitgevoerd en nog steeds van kracht, wat bedoel je precies met "dat is allemaal weg"? In de laatste landelijke verkiezingen (2e van 2015) zijn het juist de Koerden (sympathisanten) die Erdogan's partij juist weer aan de macht hebben geholpen. Nadat de gevechten met de PKK opnieuw begon verloor de pro-Koerdische HDP partij 18 zetels aan de AKP. Hierdoor kon de AKP weer solo regeren.
Je link zou ik eigenlijk hebben gebruikt om juist te demonstreren dat Erdogan Barzani en Bagdad tegen elkaar heeft uitgespeeld, dan wel geprobeerd. Toen Abadi een issue maakte van Turkse troepen in Irak verwijs hij naar afspreken met Barzani, toen Barzani op de solotour ging met het referendum zocht hij weer Bagdad op.quote:Dat laatste wellicht, maar dat heeft ook bijgedragen aan die radicale sfeer in Turkije zo nu en dan, wat betreft het eerste ben ik niet met je eens. Barzani was een partner in zijn strijd tegen de PKK. Problemen met Koerden in eigen land hebben die relatie wel degelijk moeilijker gemaakt. Een strijd die Erdogan niet eens per se had hoeven voeren wellicht en indien wel dan nog vooral tegen de PKK en de Syrische Koerden. En evenmin kunnen we zeggen dat de Turks-Irakese relaties nou zo bijzonder sterk zijn.
https://www.al-monitor.co(...)ce-battle-mosul.html
Turkije, Iran en Rusland zijn op dit moment de enige landen die een serieuze inbreng hebben en rol spelen in Syrie, de EU-deal met Turkije is natuurlijk ook wel van enig belang. Dus dat vrijwel niemand het heeft over Turkije in de regio lijkt me nogal een statement?quote:Ik denk dat je er binnen Turkije nog over kan discussieren, alhoewel ik het betwijfel, maar regionaal gezien heeft hij toch duidelijk terrein verloren. Turkije was toch zich aan het ontpoppen als regionaal leider en vrijwel niemand in de regio heeft het vandaag de dag over Turkije dus wat dat betreft.
Rusland volg ik te beperkt en oppervlakkig om daar een uitgebreid oordeel over te kunnen vellen, maar in het geval van Turkije vermoed ik dat het na Erdogan wel afgelopen is met de "one-man-rule". Erdogan is een merk in Turkije geworden die verschillende groepen bij elkaar houdt, groepen die zelfs hun traditionele partijen hebben verlaten vanwege Erdogan, denk hierbij aan Koerden, conservatieven, nationalisten en Islamisten. Op het moment dat Erdogan zich terugtrekt of komt te overlijden denk ik dat Turkije daar op korte termijn automatisch mee wordt veroordeeld tot coalitiepartners.quote:Bovendien twee landen die qua hierarchie en structuur steeds meer op elkaar lijken, ooit eens van de term modern authoritarianism gehoord, denk dat we daar beide landen wel onder kunnen scharen, en nog wat partners die zich daarbij kunnen aansluiten enigszins.
Ik begin fan te worden van de Saoedische kroonprins.
Gezien z’n liberale ideeen als vrouwen in auto/stadions, plan voor strand met bikini’s, bioscopen en theaters heropenen. Ik denk persoonlijk dat de VS hier enige vorm van macht in heeft.
Gezien z’n liberale ideeen als vrouwen in auto/stadions, plan voor strand met bikini’s, bioscopen en theaters heropenen. Ik denk persoonlijk dat de VS hier enige vorm van macht in heeft.
In Rotterdam verdienen ze het, in Den Haag verdelen ze het en in Amsterdam smijten ze het over de balk.
Jules Deelder, may he rest in peace
Jules Deelder, may he rest in peace
Als we het hebben van de Turkse houding rond '12 t/m laat '14 zou ik het met je eens geweest zijn. De Turkse houding was gedurende deze periode bijzonder passief tot aan het verwarrende toe welke uitkomst ze nou precies aan het steunen waren. Dat begon zeker in 2015 wel langzamerhand te veranderen.quote:
[..]
In Turkije ongetwijfeld, maar overal buiten Turkije is het tegenovergestelde waar. Het Turkse optreden sinds 2011 met betrekking tot Syrië heeft grandioos gefaald. De macht van Turkije is uiterst beperkt gebleken en andere spelers hebben die ruimte met genoegen ingenomen.
Op dit moment zit Turkije meer in het Iraans-Russische alliantie dan de Westerse, met grote genoegen van Iran en Rusland.quote:Dit heeft hij tot dit jaar continu volgehouden. Het land met een lange grens met Syrië en een van de belangrijkste handelspartners bleek te weinig invloed te hebben om dat te bewerkstelligen. Rusland en Iran hebben mooie winsten behaald, Turkije heeft enkel hoon van de wereld ontvangen.
Syria: Russia, Turkey, Iran agree on safe zones at ceasefire talks
Russia, Iran And Turkey: The Real Power Brokers In Syria
Russia, Turkey and Iran Propose Conference on Postwar Syria’s Future
Russia, Turkey, Iran discuss Syria ceasefire in Astana
Dat zowel Rusland als Iran Turkije als een serieus onderhandelpartner zien in Syrië lijkt mij wel evident.
Populist hé. Hij respecteert de tradities, normen en waarden van het land en zorgt voor vooruitgang op vele gebieden, dan boeit het Hassan en Ahmet bijzonder weinig dat Journalist X is opgepakt.quote:Verder natuurlijk prima dat Erdogan zich puur richt op interne aangelegenheden. Dat doet hij kennelijk ook goed gezien de steun binnen Turkije.
Voor de Arabische Opstanden was er tegenstand maar was Turkije niet zo gepolariseerd. Nu, en met alle ontwikkelingen binnen de Turkse grenzen, is Turkije zeer gepolariseerd en dat is zijn zwakte. Turkije is niet uniform, dat is het wellicht nooit geweest, maar Erdogan heeft er ook een staat van gemaakt waar je of voor bent of tegen. Er is geen middenweg meer. Dat is zijn zwakte sinds de Arabische revoluties.quote:
[..]
Veel terrein verloren in het binnenland bedoel je? Zo ja, op wat voor gebied bedoel je dan precies, want ik zou niet weten op welk gebied hij in het binnenland er zwakker op is geworden. Onverdeeld (positief/negatief) lijkt me een groot woord. Erdogan moest het altijd al hebben van 41(t/m)51% (afhankelijk van welke uitslag en verkiezing je wilt nemen) van de stemmen. Hij is daarmee veruit de grootste, maar onverdeeld is niet echt van toepassing, een aantal groepen willen niks van Erdogan weten natuurlijk, waaronder de CHP, goed voor minimaal een kwart van de stemmen.
De rust in de Koerdische gebieden die is weg en er heerst een enorme gespannen en anti-Koerdische sfeer in Turkije waar juist de 'gemeenschapsbanden' onder druk zijn komen te staan en Erdogan, door die constitutionele hervormingen, niet meer zo afhankelijk is van de Koerdische stem, buiten dat is dus de rust weg en de Turks-Koerdische strijd voor een groot gedeelte weer opgelaaid, de oude spanningen zijn terug. Wat betreft de HDP vergelijk je het met de twee verkiezingen in 2015. Als je de situatie van nu vergelijkt met 2011, of daarvoor, toen was er niet eens een HDP of was het Koerdische blok vele malen kleiner. Als je toch kijkt naar 2015 moet je ook in ogenschouw nemen dat veel Koerden niet gingen stemmen uit angst of overstapten naar de AKP vanwege angst wat er zou gebeuren als de HDP weer een grote slag zou slaan.quote:Naar mijn weten zijn de beloftes voor de Koerden grotendeels uitgevoerd en nog steeds van kracht, wat bedoel je precies met "dat is allemaal weg"? In de laatste landelijke verkiezingen (2e van 2015) zijn het juist de Koerden (sympathisanten) die Erdogan's partij juist weer aan de macht hebben geholpen. Nadat de gevechten met de PKK opnieuw begon verloor de pro-Koerdische HDP partij 18 zetels aan de AKP. Hierdoor kon de AKP weer solo regeren.
[..]
Dat kan allemaal zijn maar nu heeft Turkije helemaal geen bondgenoten tussen die twee over, en de enige reden waarom Barzani opgegeven moest worden was ivm opgelopen spanningen met Koerden in de eigen regio, wat voorheen simpelweg niet was. De plotselinge hetze jegens Barzani ging ook nog eens gepaard met een heleboel anti-Koerdische retoriek in de Turkse media. Turkije en Irak hebben wellicht samengewerkt tegen de Koerden in Irak maar er zijn nog altijd Turkse troepen aanwezig tot grote onvrede van Baghdad. Deze relatie is voor de rest afhankelijk van hoe nauw verbonden Erdogan blijft met Iran, die relatie is redelijk op dit moment, maar waar enkele jaren geleden Turkije nog Iran als 'kleinere' bondgenoot moest beschouwen moet het nu lijdzaam toezien hoe Iran, met veel loyalere bondgenoten, een duidelijkere leiderspositie inneemt en een rol die Turkije voor die landen, inclusief Irak, niet kan vervullen.quote:Je link zou ik eigenlijk hebben gebruikt om juist te demonstreren dat Erdogan Barzani en Bagdad tegen elkaar heeft uitgespeeld, dan wel geprobeerd. Toen Abadi een issue maakte van Turkse troepen in Irak verwijs hij naar afspreken met Barzani, toen Barzani op de solotour ging met het referendum zocht hij weer Bagdad op.
[..]
Turkije is aanwezig in Syrie maar om nu te zeggen dat het echt een significante rol speelt in het vredesproces vind ik te ver gaan. Het feit dat je aanwezig bent betekent niet dat je ook echt iets zeggen hebt. De relaties van Turkije met Assad zijn daarvoor ook veel te anders dan Iran en Rusland die hebben. Uiteraard was mijn uitspraak een overstatement, een overdrijving, maar ik denk dat we wel rustig kunnen zeggen dat Turkije geen echte leidersrol meer speelt zoals die het voorheen, dat wil zeggen voor de Arabische opstanden, duidelijker in probeerde te nemen.quote:Turkije, Iran en Rusland zijn op dit moment de enige landen die een serieuze inbreng hebben en rol spelen in Syrie, de EU-deal met Turkije is natuurlijk ook wel van enig belang. Dus dat vrijwel niemand het heeft over Turkije in de regio lijkt me nogal een statement?
[..]
Datzelfde kan wellicht over Poetin worden gezegd afhankelijk van hoe Goed ze hun 'opvolger' opleiden. Wat is de potentie voor een burgeroorlog met of zonder het wegvallen van Erdogan op korte termijn in dat land? Wat is jouw gevoel daarbij met betrekking tot dat onderwerp dan?quote:Rusland volg ik te beperkt en oppervlakkig om daar een uitgebreid oordeel over te kunnen vellen, maar in het geval van Turkije vermoed ik dat het na Erdogan wel afgelopen is met de "one-man-rule". Erdogan is een merk in Turkije geworden die verschillende groepen bij elkaar houdt, groepen die zelfs hun traditionele partijen hebben verlaten vanwege Erdogan, denk hierbij aan Koerden, conservatieven, nationalisten en Islamisten. Op het moment dat Erdogan zich terugtrekt of komt te overlijden denk ik dat Turkije daar op korte termijn automatisch mee wordt veroordeeld tot coalitiepartners.
[ Bericht 2% gewijzigd door DeParo op 01-12-2017 15:59:47 ]
Waarom zeg je dat? Voor de Arabische lente zijn er ook meerdere stemmen tegen Erdogan geweest, het verzet richting Erdogan was niet kleinschalig, zelfs het leger had er een mening over. Is de AKP nauw aan een verbod ontsnapt, braken kort daarna de Ergenekon rechtzaken uit en was de strijd tegen de PKK in een dieptepunt geraakt. Dus ik weet niet of ik het met je eens kan zijn dat de polarisatie minder was in Turkije. Sure, er was geen bitchfight tussen Erdogan en de Gulenisten, maar groepen stonden wel lijnrecht tegenover elkaar. Niet te vergeten dat de pogingen om cultureel te verzoenen met de Koerden juist gebeurde in 2012-2015, gedurende de Arabische opstand.quote:
[..]
Voor de Arabische Opstanden was er tegenstand maar was Turkije niet zo gepolariseerd. Nu, en met alle ontwikkelingen binnen de Turkse grenzen, is Turkije zeer gepolariseerd en dat is zijn zwakte. Turkije is niet uniform, dat is het wellicht nooit geweest, maar Erdogan heeft er ook een staat van gemaakt waar je of voor bent of tegen. Er is geen middenweg meer. Dat is zijn zwakte sinds de Arabische revoluties.
Ben het niet met je eens, de regering en het leger hebben juist de Koerden in Cizre en Sur geprezen vanwege het feit dat ze niet hebben geheuld met de PKK. Zelfs als je kijkt naar de ultra-nationalistische Grijze Wolven zie je een mate van pro-Koerdische uitingen. Zo zijn het vooral 'de Armeniërs en Mossad die achter de aanslagen zitten' volgens hen, 'alles in het belang om een wig te drijven tussen de Turken en Koerden'. De spanningen zijn er wel, maar in mijn ogen niet vergelijkbaar met vroegere periodes. De militante strijd van de PKK heeft een dieptepunt bereikt en zelfs toen HDP leiders werden gearresteerd bleef het relatief grotendeels rustig.quote:De rust in de Koerdische gebieden die is weg en er heerst een enorme gespannen en anti-Koerdische sfeer in Turkije waar juist de 'gemeenschapsbanden' onder druk zijn komen te staan en Erdogan, door die constitutionele hervormingen, niet meer zo afhankelijk is van de Koerdische stem, buiten dat is dus de rust weg en de Turks-Koerdische strijd voor een groot gedeelte weer opgelaaid, de oude spanningen zijn terug. Wat betreft de HDP vergelijk je het met de twee verkiezingen in 2015. Als je de situatie van nu vergelijkt met 2011, of daarvoor, toen was er niet eens een HDP of was het Koerdische blok vele malen kleiner. Als je toch kijkt naar 2015 moet je ook in ogenschouw nemen dat veel Koerden niet gingen stemmen uit angst of overstapten naar de AKP vanwege angst wat er zou gebeuren als de HDP weer een grote slag zou slaan.
Ik denk niet dat de Koerden zijn overgestapt of uit angst niet hebben gestemd in de 2e verkiezingen van 2015, daar dat de HDP in de meeste oosterse provincies nog steeds de grootste is geworden. Hoewel je voor 2011 idd geen HDP had, had je natuurlijk wel de BDP die opkwam voor de Koerdische belang en zich als Koerdisch profileerde. De successen van de HDP hebben ze niet gekend, maar zowel de BDP als HDP waren de enige rivalen van de AKP in de oosterse provincies voor de Koerdische stem. Ik den niet dat als Erdogan zijn Koerdische sympathisanten -veelal ook conservatieve Islamisten - verliest hij nog de absolute zeggenschap gaat krijgen, zeker niet in de oosterse provincies.
Sensatiemedia hebben we het dan over denk ik, ik denk dat je lastig goede voorbeelden kunt vinden van pro-Erdogan media waarin echt de Koerdische identiteit of volk werd aangepakt, ook niet als het gaat om de PYD of PKK. Ik denk dat als de onafhankelijkheidsdroom van de Noord-Iraakse Koerden vooral theoretisch blijft de relaties met Turkije wel stabiel blijft. De Erdogan-Barzani knuffelende kiekjes zullen we niet snel zien, maar agressieve diplomatie en sancties evenmin.quote:Dat kan allemaal zijn maar nu heeft Turkije helemaal geen bondgenoten tussen die twee over, en de enige reden waarom Barzani opgegeven moest worden was ivm opgelopen spanningen met Koerden in de eigen regio, wat voorheen simpelweg niet was. De plotselinge hetze jegens Barzani ging ook nog eens gepaard met een heleboel anti-Koerdische retoriek in de Turkse media. Turkije en Irak hebben wellicht samengewerkt tegen de Koerden in Irak maar er zijn nog altijd Turkse troepen aanwezig tot grote onvrede van Baghdad. Deze relatie is voor de rest afhankelijk van hoe nauw verbonden Erdogan blijft met Iran, die relatie is redelijk op dit moment, maar waar enkele jaren geleden Turkije nog Iran als 'kleinere' bondgenoot moest beschouwen moet het nu lijdzaam toezien hoe Iran, met veel loyalere bondgenoten, een duidelijkere leiderspositie inneemt en een rol die Turkije voor die landen, inclusief Irak, niet kan vervullen.
Turkije zal ook niet met haar nieuwe fragiele 'bondgenoten' van Iran en Rusland willen botsen, waardoor het haar regionale ambities flink zal indampen inderdaad. Buiten de Turkse 'rode lijnen' van 'geen Koerdische staat' zal het niet veel eisen hebben. Iets waar Rusland en Iran niet veel moeite mee hebben.
In de door Turkije bezette gebieden in Syrië kunnen we het er wel volgens mij over eens zijn dat Turkije het daar voor het zeggen heeft en ook daadwerkelijk in samenwerking met Rusland en Iran een wapenstilstand tussen de rebellen en Hezbollah/ Assad kan afdwingen. Daarmee zal het niet evenveel tegenwicht kunnen bieden als bijvoorbeeld Rusland of Iran zelf natuurlijk, maar in veel vredesoverleggen en conferenties was Turkije wel een partij, waar een ander supermacht zoals de VS volledig was buitengesloten.quote:Turkije is aanwezig in Syrie maar om nu te zeggen dat het echt een significante rol speelt in het vredesproces vind ik te ver gaan. Het feit dat je aanwezig bent betekent niet dat je ook echt iets zeggen hebt. De relaties van Turkije met Assad zijn daarvoor ook veel te anders dan Iran en Rusland die hebben. Uiteraard was mijn uitspraak een overstatement, een overdrijving, maar ik denk dat we wel rustig kunnen zeggen dat Turkije geen echte leidersrol meer speelt zoals die het voorheen, dat wil zeggen voor de Arabische opstanden, duidelijker in probeerde te nemen.
Ik denk dat het aftreden / overlijden van Erdogan wel een recept is voor een burgeroorlog in Turkije. Als de Koerdische stemmer van de AKP wegvalt en zich aansluit bij de HDP zal de Koerdische zaak alleen maar sterker dan ooit worden, met alle - militante - gevolgen van dien. Na Erdogan zouden de republikeinen weleens de grootste partij kunnen worden, republikeinen zijn niet blij met de Islamistische koers van Erdogan in het publieke domein, de islamisten zullen de 'verworven' rechten niet willen inleveren, de nationalisten zijn de ideale doelgroep om een etnische oorlog met de Koerden uit te lokken en de Koerden zullen "nu of nooit"' denken. Al met al geen hele fijne vooruitzicht als er geen Erdogan(/Gul) alternatief te vinden is.quote:Datzelfde kan wellicht over Poetin worden gezegd afhankelijk van hoe Goed ze hun 'opvolger' opleiden. Wat is de potentie voor een burgeroorlog met of zonder het wegvallen van Erdogan op korte termijn in dat land? Wat is jouw gevoel daarbij met betrekking tot dat onderwerp dan?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-12-2017 23:07:26 ]
Ik zeg niet dat er geen tegenstand was, maar de economie liep en Erdogan had een 'pacificatie-beleid' voor groepen als de Koerden, met alle problemen die met de Arabische Opstanden zijn gekomen is veel van dat ogenschijnlijke 'samenhorige' beleid compleet ondermijnd, ondanks dat er wel degelijk al felle tegenstander was, deze situatie heeft uiteindelijk significant aan verdere polarisatie bijgedragen.quote:
[..]
Waarom zeg je dat? Voor de Arabische lente zijn er ook meerdere stemmen tegen Erdogan geweest, het verzet richting Erdogan was niet kleinschalig, zelfs het leger had er een mening over. Is de AKP nauw aan een verbod ontsnapt, braken kort daarna de Ergenekon rechtzaken uit en was de strijd tegen de PKK in een dieptepunt geraakt. Dus ik weet niet of ik het met je eens kan zijn dat de polarisatie minder was in Turkije. Sure, er was geen bitchfight tussen Erdogan en de Gulenisten, maar groepen stonden wel lijnrecht tegenover elkaar. Niet te vergeten dat de pogingen om cultureel te verzoenen met de Koerden juist gebeurde in 2012-2015, gedurende de Arabische opstand.
[..]
Ik las laatst nog een artikel over hoe Koerden weer volledig onderwerp van spot en nijt zijn in Turkije. Dat het juist veel meer en duidelijker in het straatbeeld terug is te vinden:quote:Ben het niet met je eens, de regering en het leger hebben juist de Koerden in Cizre en Sur geprezen vanwege het feit dat ze niet hebben geheuld met de PKK. Zelfs als je kijkt naar de ultra-nationalistische Grijze Wolven zie je een mate van pro-Koerdische uitingen. Zo zijn het vooral 'de Armeniërs en Mossad die achter de aanslagen zitten' volgens hen, 'alles in het belang om een wig te drijven tussen de Turken en Koerden'. De spanningen zijn er wel, maar in mijn ogen niet vergelijkbaar met vroegere periodes. De militante strijd van de PKK heeft een dieptepunt bereikt en zelfs toen HDP leiders werden gearresteerd bleef het relatief grotendeels rustig.
The HDP’s June 2015 electoral breakthrough also showed Erdogan that winning the Kurdish vote as before is no longer possible.
Kurtcu added, “Lacking the qualities of a reformist leader, the pragmatist Islamist tyrant followed in the footsteps of Turkey's former right-wing prime ministers. Erdogan immediately struck a security deal with the military and left the Kurdish issue in their hands, fanned nationalist hysteria to draw the nationalist voters around his government, turned a blind eye on IS attacks against the HDP and with MHP support he grabbed the power in the November 2015 snap elections and waged the biggest war ever against Kurdish settlements — PKK strongholds and HDP voter bases — since 1938. Human casualties were immense, and according to leaked media reports these were a part of a ‘crackdown plan’ inspired by the Sri Lankan army operations against the Tamil Tigers; this plan included the liquidation of the HDP. Hence the crackdown on the HDP leadership.”
In Kurdish majority towns and cities, the central government has been replacing signs with wording in Kurdish with Turkish-language ones. This is in addition to the arbitrary arrests of lawmakers that have been taking place and how the Kurdish political movement is being supplanted. This shows that Kurdish preferences do not matter to the central government and that the AKP will replace Kurdish politicians regardless. Under such conditions, voter turnout is expected to be low.
Kurdophobia is on the rise
The new opposition party — the Iyi (Good) Party — is an alternative hub for nationalist, Islamist groups and the official party program refers to the Kurdish problem as “the eastern and southeastern problem.” Since Kobane, almost all actions of the Turkish government have indicated that it is not only the terror organization PKK that they despise, but also the Kurdish identity.
So the Turkish political spectrum is moving toward the right and also toward being more exclusionary when it comes to the Kurds. Once the HDP is out of the picture, there will be no competition and no alternative to Erdogan. Huda-Par — the Kurdish Sunni fundamentalist Islamist Party — has oscillated between supporting and criticizing the AKP in an attempt to strategize its own survival. There is a possibility that Huda-Par would rally pious votes for Erdogan again. Although Huda-Par's vote potential is not comparable to the HDP's, if the HDP is not allowed to campaign, Huda-Par might deliver some votes to the AKP base.
End of communal identities
Ayhan Bilgen, an HDP lawmaker who was recently released from prison, explained in a TV appearance that almost all books in the prison’s library are self-help or self-improvement books. He believes that the government wants to convey the message to the inmates to focus on saving themselves and to forget about their communal ties. In many ways, from workers’ rights to women’s rights, group activities have been silenced under the emergency law. The AKP believes that if group attachments are weakened, so will the opposition against the state. The Kurds represent the most dangerous group identity.
Bilgen told Al-Monitor, “Erdogan now produces politics for an ultranationalistic bloc. The attitude of this alliance toward the Kurds has traditionally been denial and elimination. In other words, because Erdogan failed to carry the challenges of peace, now we all have to pay the price of conflict.”
Read more: http://www.al-monitor.com(...)e.html#ixzz50Bifywot
Dus ik vind die verbetering wel aardig meevallen.
Punt is vooral dat mensen tijdens die verkiezingen of niet stemden of uit angst weer op de AKP. HDP is nog altijd significant groter dan de voorganger(s) in het verleden. Verder kijkend naar recente ontwikkelingen, minder Koerden die durven stemmen of anders uit angst stemmen, toenemende repressie, dan denk ik dat net als in het artikel hierboven wordt gesuggeerd dat een terugkeer naar hoe het ooit was niet meer kan voor Erdogan en dat hij dit zelf ook weet wat het interessant maakt in het kader van bepaalde politieke ontwikkelingen die hij heeft doorgevoerd in Turkije dus.quote:Ik denk niet dat de Koerden zijn overgestapt of uit angst niet hebben gestemd in de 2e verkiezingen van 2015, daar dat de HDP in de meeste oosterse provincies nog steeds de grootste is geworden. Hoewel je voor 2011 idd geen HDP had, had je natuurlijk wel de BDP die opkwam voor de Koerdische belang en zich als Koerdisch profileerde. De successen van de HDP hebben ze niet gekend, maar zowel de BDP als HDP waren de enige rivalen van de AKP in de oosterse provincies voor de Koerdische stem. Ik den niet dat als Erdogan zijn Koerdische sympathisanten -veelal ook conservatieve Islamisten - verliest hij nog de absolute zeggenschap gaat krijgen, zeker niet in de oosterse provincies.
[..]
Voor de media moet je even in de vorige link kijken wat voor politiek geluid zij verkondigen. Het grote Turkse probleem is dat door te kiezen tegen een onafhankelijk Koerdistan in Irak, uit angst voor gelijkaardige aspiraties in eigen land onder Koerden, ze tegelijkertijd ook hun invloed in Irak hebben opgegeven. Irak en Turkije kunnen doen alsof ze nu een prachtige alliantie hebben, maar vrij recent nog maakten ze elkaar nog voor rotte vis uit ivm de aanwezigheid van Turkse troepen en dat Turkije niet mocht meedoen bij de bevrijding van Mosul, verder de toekomstige status van Kirkuk met vele Turkmenen, en de aanwezigheid van de PMU in de strijd, volgens Turkije een Sji'itische terreurbeweging, maar met de Sji'itische regeringen waar Turkije nou mee moet samenwerken toch een groot probleem.quote:Sensatiemedia hebben we het dan over denk ik, ik denk dat je lastig goede voorbeelden kunt vinden van pro-Erdogan media waarin echt de Koerdische identiteit of volk werd aangepakt, ook niet als het gaat om de PYD of PKK. Ik denk dat als de onafhankelijkheidsdroom van de Noord-Iraakse Koerden vooral theoretisch blijft de relaties met Turkije wel stabiel blijft. De Erdogan-Barzani knuffelende kiekjes zullen we niet snel zien, maar agressieve diplomatie en sancties evenmin.
Dat is toch ironisch dan, het enige waar Turkije zich dan in kan verenigen met Iran en Irak en mogelijk Assad (zal ook gecompliceerd worden), dat zal dan de tegenstand zijn ivm Koerden. De angst voor hun nationale aspiraties. Nou dat zal de Koerdische zaak en spanningen binnen Turkije ook niet veel beter maken. Ik heb dan de Russen even buiten beeld gelaten omdat zij juist de Syrische Koerden als belangrijke bondgenoot zien in de strijd tegen IS in deze, de Russen willen hen betrekken bij de onderhandelingen, Turkije wil daar niks van weten en een nieuwe conflict dreigt:quote:Turkije zal ook niet met haar nieuwe fragiele 'bondgenoten' van Iran en Rusland willen botsen, waardoor het haar regionale ambities flink zal indampen inderdaad. Buiten de Turkse 'rode lijnen' van 'geen Koerdische staat' zal het niet veel eisen hebben. Iets waar Rusland en Iran niet veel moeite mee hebben.
https://www.al-monitor.co(...)n-erdogan-putin.html
[..]
Zie hierboven, net als met Irak blijft die samenwerking natuurlijk gebouwd op tijden van achterdocht en wantrouwen, er is enige noodzaak om samen te werken maar ik zou daar nou niet een sterke positie van Turkije in zien. Laten we niet vergeten dat Turkije pas kon optreden in Syrie na toestemming van Rusland en werd het gebied dat Turkije bezet ook voor een groot deel meeveroverd door de Russische troepen en hulp in de strijd. De prijs die Turkije hiervoor betaalde was dat het de oppositie in Aleppo moest ophouden te steunen en die stad overdroeg, feitelijk, aan Assad. Dat betekent misschien dat de Turken mogen aanschuiven maar wel aan een Russische hand. Het enige wat de Turken willen bereiken is dat de Syrische Koerden niet deelnemen aan de vredesonderhandelingen en Turkije over hun gebieden controle krijgen. En laat dat nou net iets zien wat Rusland niet bereid is op het ogenblik om te geven. Heeft Turkije dan zo'n machtige rol? Het moet nu zelfs weer naar de VS keren om ervoor te zorgen dat de Syrische Koerden niet door Amerikanen worden bewapend, ze leken steun te hebben, maar eigenlijk is er weinig concreet gezegd of gebeurt. Kortom ik zou niet zeggen dat de Amerikanen echt bezig zijn met Syrie, dus het niet zoveel uitmaakt dat ze er in Sochi niet bij zijn, maar ook dat de Turken nou niet echt heel sterk ogen in dit hele gebeuren.quote:In de door Turkije bezette gebieden in Syrië kunnen we het er wel volgens mij over eens zijn dat Turkije het daar voor het zeggen heeft en ook daadwerkelijk in samenwerking met Rusland en Iran een wapenstilstand tussen de rebellen en Hezbollah/ Assad kan afdwingen. Daarmee zal het niet evenveel tegenwicht kunnen bieden als bijvoorbeeld Rusland of Iran zelf natuurlijk, maar in veel vredesoverleggen en conferenties was Turkije wel een partij, waar een ander supermacht zoals de VS volledig was buitengesloten.
[..]
Ik had gelezen dat Erdogan weinig meer is dan de 'praatpop' van een groep neo-nationalisten, traditionele nationalisten, en Moslim nationalisten. Deze groepen zijn anti-Westers en Eur-Azie gericht: https://www.al-monitor.co(...)en-super-powers.htmlquote:Ik denk dat het aftreden / overlijden van Erdogan wel een recept is voor een burgeroorlog in Turkije. Als de Koerdische stemmer van de AKP wegvalt en zich aansluit bij de HDP zal de Koerdische zaak alleen maar sterker dan ooit worden, met alle - militante - gevolgen van dien. Na Erdogan zouden de republikeinen weleens de grootste partij kunnen worden, republikeinen zijn niet blij met de Islamistische koers van Erdogan in het publieke domein, de islamisten zullen de 'verworven' rechten niet willen inleveren, de nationalisten zijn de ideale doelgroep om een etnische oorlog met de Koerden uit te lokken en de Koerden zullen "nu of nooit"' denken. Al met al geen hele fijne vooruitzicht als er geen Erdogan(/Gul) alternatief te vinden is.
Het ligt aan de persoonlijkheid van een type Erdogan vinden. Misschien wordt er al iemand voorbereid. Zijn er kandidaten?
Ander nieuws:
Opec reaches deal with Russia to extend oil cuts through 2018
https://www.ft.com/content/03242c9c-05d6-3ce9-8732-b11abca356fb
Opec reaches deal with Russia to extend oil cuts through 2018
https://www.ft.com/content/03242c9c-05d6-3ce9-8732-b11abca356fb
Zeer belangrijk voor de machtsbalans in het Midden-Oosten.quote:The world’s biggest oil producers have agreed to extend a deal to curb oil production throughout 2018 to shrink swollen stockpiles and keep prices above $60 a barrel.
Saudi Arabia and Russia, whose combined production makes up a fifth of global supplies, have together led an effort by 24 countries inside and outside the Opec cartel to curb global production by 1.8m barrels next year. If an agreement had not been reached on Thursday, the deal was set to expire in March.
“By agreeing a nine month extension this shows a serious commitment from Saudi Arabia and Russia to keep pushing down inventories while propping up the price,” said Jason Schenker at Prestige Economics.
The agreement means Saudi Arabia and Russia – whose output totals more than 20m barrels a day — have stood by a deal sealed by Russian President Vladimir Putin and King Salman last year, and which has dominated crude markets for the past 18 months.
Ahead of the meeting, Russia, the largest oil producer outside Opec, had been at odds with other members over how long to extend the deal, which first came into effect in January. But Thursday’s agreement shows a line has been drawn a line under their differences.
The deal is likely to be reassessed in the middle of next year when Opec has its next scheduled meeting.
Former Egyptian PM missing after being held in UAE
https://www.ft.com/tour. https://www.ft.com/content/5a233d90-d776-11e7-a039-c64b1c09b482
https://www.ft.com/tour. https://www.ft.com/content/5a233d90-d776-11e7-a039-c64b1c09b482
Het Arabische blok blijft veel samenwerken in deze tijden en omgeving.quote:Ahmed Shafiq has been arrested in the United Arab Emirates and deported to Cairo less than a week after he announced his intention to run again for the Egyptian presidency, according to his lawyer. Dina Adly Hussein, confirmed the Egyptian former prime minister’s arrest on her Facebook page. She said he had been deported on a private plane to Egypt and that she had lost contact with him. Mr Shafiq had said on Wednesday that he planned to return to contest presidential elections due in the spring. In a surprise twist later in the day he appeared in a pre-recorded video broadcast by Al Jazeera television to say that the authorities in the Emirates were preventing him from leaving the country for reasons he did not understand. A retired air force general, Mr Shafiq was a finalist in the presidential election of 2012 but lost narrowly to Mohamed Morsi, the Islamist candidate who ruled for a year before being ousted by a popularly-backed military coup. If allowed to run, Mr Shafiq could be a serious challenger to Abdel Fattah al-Sisi, who is reaching the end of his first term. As a former military man and an opponent of the Islamists, he is likely to appeal to the voters who support Mr Sisi but may be disillusioned with his rule because of high prices and continued attacks by jihadis. In 2012 Mr Shafiq was backed by sections of society that feared rule by the Islamists and also mobilised electoral networks that had supported the regime of Hosni Mubarak, the president toppled by an uprising in 2011. Mr Mubarak appointed Mr Shafiq prime minister during his final days in power. Mr Shafiq fled to the Emirates immediately after the 2012 election in what was seen as a bid to escape retribution by the incoming Muslim Brotherhood regime. He spoke only rarely to the press, occasionally voicing disagreement with the policies of Mr Sisi, the current president who led the 2013 coup. Pro-regime television in Egypt unleashed a storm criticism of Mr Shafiq after he revealed his intention to run for president, with some commentators accusing him of working in league with the ousted Brotherhood, which has been declared a terrorist organisation. The UAE has been a staunch supporter of Mr Sisi. It has poured billions of dirham into the Egyptian economy to help prop it up after the ousting of the Islamists. Anwar Gargash, the UAE minister for foreign affairs tweeted on Wednesday that Mr Shafiq was free to leave but the UAE was disappointed he had shown no gratitude for its hospitality.
Voormalig Jemenitische president Saleh (75) gedood:
https://www.nrc.nl/nieuws(...)aleh-gedood-a1583603
Zijn niet veel leiders nog van over ongeveer zeven jaar later.
https://www.nrc.nl/nieuws(...)aleh-gedood-a1583603
Overigens leuke foto die bij dit artikel werd gezet via Twitter:quote:De voormalige president van Jemen Ali Abdullah Saleh is op maandag gedood door rivaliserende Houthi-rebellen. Dat meldt een radiostation dat actief is in het gebied dat gecontroleerd wordt door de Houthi’s. Bronnen binnen de partij van Saleh bevestigen zijn dood. Dat zou ten zuiden van de hoofdstad Sana’a zijn gebeurd, meldt het Saoedische mediakanaal Al-Arabiya. Bij deze militaire actie is ook Yassser al-Awadi, assistent-generaal van de Volkspartij (GPC), gedood. Via Twitter is een aantal foto’s opgedoken van de omgekomen ex-president. In een video, uitgezonden op een lokaal televisiestation, ligt Saleh op een deken die wordt vastgehouden door feestvierende Houthi-rebellen. Hij heeft een wond aan zijn hoofd. Bronnen uit de Houthi-beweging melden dat strijders de bewapende auto van Saleh beschoten met een raketwerper waarna ze de voormalig president doodschoten. Eerder op de dag werd het huis van Saleh in de hoofdstad Sana’a opgeblazen. Wraak voor overstap naar coalitie Saoedi-Arabië De moord op de 75-jarige Saleh is overduidelijk een wraakactie van de shi’itische rebellenbeweging. Zaterdag maakte Saleh een opmerkelijke overstap bekend, van het kamp van de Houthi’s naar de grote vijand: Saoedi-Arabië. Meer dan twee jaar vocht Saleh aan de zijde van de Houthi-rebellen tegen zijn opvolger president Abd Rabbuh Mansur Hadi, die wordt gesteund door een internationale coalitie onder leiding van Saoedi-Arabië. Saleh was de machtige man achter de schermen die er mede voor zorgde dat de Houthi’s, gebruikmakend van de politieke chaos in het land, in september 2015 hoofdstad Sana’a veroverden op het Jemenitische leger. Een half jaar eerder waren president Hadi en zijn ministers naar Saoedi-Arabië gevlucht. Lees ook het achtergrondartikel van NRC-redacteur Floris van Straaten Oorlog maakt Jemen tot een hel op aarde Afgezet door protesten burgerbevolking Saleh werd op 17 juli 1978, op 36-jarige leeftijd, president van Noord-Jemen. Na de samenvoeging met het zuiden van Jemen werd hij in 1990 president van het gehele land. De in het dorpje Bait al-Ahmar geboren Saleh onderhield goede betrekkingen met Saoedi-Arabië en de Verenigde Staten. Hij was een belangrijke bondgenoot in de strijd tegen terrorisme. Over de mensenrechtenschendingen die plaatsvonden in land en de corruptie in het armlastige land werd decennialang gezwegen. Lees ook: Het jaar van de Arabische Lente, deel drie: Jemen Dat veranderde doordat duizenden veelal jonge Jemenieten in 2011 en 2012 de straat op gingen om te protesteren tegen zijn dictatoriale bestuur. De bevolking was geïnspireerd door de massale volksprotesten in Tunisië, Egypte en andere Arabische landen en richtte ook tentenkampen op in de hoofdstad. Saleh reageerde met harde hand; veiligheidsdiensten doodden honderden burgers tijdens de protesten. Na politieke druk van de voormalig Amerikaanse president Barack Obama gaf Saleh zijn macht over aan vicepresident Hadi. In ruil kreeg hij immuniteit.
Zijn niet veel leiders nog van over ongeveer zeven jaar later.
UAE and Saudi Arabia forge economic and military alliance
https://www.ft.com/content/f2306d1c-d99a-11e7-a039-c64b1c09b482
https://www.ft.com/content/f2306d1c-d99a-11e7-a039-c64b1c09b482
Natuurlijk niet geheel nieuw of onverwacht maar wel degelijk belangrijk.quote:Simeon Kerr in Dubai
5 HOURS AGO 1
The United Arab Emirates and Saudi Arabia have launched an economic and military partnership in a move that threatens to further weaken the Gulf Cooperation Council, the Arab world’s only functioning trade bloc.
The announcement came hours before the GCC on Tuesday held its first summit since Saudi Arabia, the UAE and Bahrain imposed a regional embargo on neighbouring Qatar, triggering the oil-rich Gulf’s worst crisis in decades.
Sheikh Khalifa bin Zayed al-Nahyan, the UAE president, said in a statement that a “joint co-operation committee” would be established to co-ordinate in “all military, political, economic, trade and cultural fields”.
Saudi Arabia and the UAE, the Gulf’s largest economies, have been forging a deeper alliance in recent years and have pursued increasingly assertive foreign policies. The two countries are the main members of a coalition fighting Iranian-backed Houthi rebels in Yemen’s almost three-year war and are at the forefront of Arab efforts to counter Tehran’s influence in the Middle East.
The aggressive stance is being driven by Mohammed bin Salman, the Saudi crown prince and Mohammed bin Zayed al-Nahyan, Abu Dhabi’s crown prince and the UAE’s de facto leader. The pair enjoy a close working relationship and represent a younger generation of Gulf leaders keen to modernise their oil-dependent states while brooking little dissent. They are hawks on Iran and view political Islam as a threat to the stability of the region.
Riyadh and Abu Dhabi accuse Qatar, long viewed as a maverick in the Gulf, of sponsoring terrorism and supporting Islamist groups such as the Muslim Brotherhood and Hamas, the Palestinian militant faction.
Qatar, which hosted the US’s biggest military base in the Middle East and is the world’s top exporter of liquefied natural gas, denies the allegations.
Doha has said it is willing to discuss an end to the six-month dispute, which has turned western allies against each another. But Saudi Arabia and the UAE have shown little appetite for compromise, insisting that Qatar agree to a list of extraordinary demands, including the closure of Al Jazeera, its satellite television network.
The crisis has driven the GCC, which also includes Kuwait, Oman and Bahrain, to the brink of collapse and forced Qatar to turn to Turkey, Iran and Oman to sustain imports.
The GCC was formed in 1981 to promote security and economic co-operation among the six Gulf states and counter regional threats after the Iranian revolution in 1979.
Kuwait, which has acted as the mediator in the dispute with Qatar, hosted Tuesday’s summit. Tamim bin Hamad Al Thani, Qatar’s emir, is scheduled to attended the meeting. But Saudi Arabia, the UAE and Bahrain sent low-level representatives to the summit.
Some of the Gulf’s economic partners, such as the UK, are worried that the regional spat could jeopardise plans to negotiate trade deals.
For Abbas, come hell or intifada, Jerusalem is the hill to die on:
The PA president is leading the charge against American plans to recognize Jerusalem as Israel's capital and move the embassy; if violence ensues, it will have stemmed from the top
https://www.timesofisrael(...)-the-hill-to-die-on/
The PA president is leading the charge against American plans to recognize Jerusalem as Israel's capital and move the embassy; if violence ensues, it will have stemmed from the top
https://www.timesofisrael(...)-the-hill-to-die-on/
Interessante ontwikkeling zou dit zijn. Wat betekent dit voor de positie van Abbas in de Palestijnse Gebieden?quote:Even if he doesn’t mean to, US President Donald Trump’s policy shift on Jerusalem is likely to drop Israel into a stew of trouble that it’s doubtful the country wants. Even if only a sliver of the threats issued in the past days from Palestinians and Arab states are made good on, Israeli citizens are liable to pay a heavy price for Trump following through, with the widespread support of mainstream Israeli leaders, on his campaign promise of moving the embassy.
Trump is expected Wednesday to declare US recognition of Jerusalem as Israel’s capital and to order the start of work to move the embassy from Tel Aviv to Jerusalem, White House officials confirmed Tuesday. US recognition of Jerusalem as Israel’s capital is legitimate, almost banal; the same goes for moving the embassy there. But the warnings coming from even moderate Arab states show how sensitive the Jerusalem issue is and how problematic it can be to deal with even for them.
While the embassy move is expected to take months if not years, merely the prospect of it, as well as the recognition of Jerusalem, have inspired a blizzard of warnings of possible violence in the West Bank and elsewhere.
In a series of phone calls Tuesday, Trump made clear to Arab leaders his plans to move the embassy and recognize the city as Israel’s capital. He spoke about it with Palestinian Authority President Mahmoud Abbas, Jordan’s King Abdullah, Egypt’s Abdel-Fatah El-Sissi and Saudi King Salman. The leaders of all of the Sunni Arab states considered to be “moderate,” or those that have covert security ties with Israel, warned of the grave consequences of the move, and of an escalation in violence because of the disregard for Muslim sensitivities around the world.
King Mohammed VI of Morocco, the Arab League, the top Islamic body al-Azhar also all emphasized that moving the embassy could have serious consequences.
Leading the chorus, rather than being led this time, is Abbas. He has spoken in recent days with every Arab and European leader he could and warned them that an action like this could lead to violence on the ground.
Should there be an actual increase in violence, it won’t stem from attacks by “lone wolves” or smaller Palestinian factions; rather, the descent into chaos will have been orchestrated from above, by the chairman himself, just like in the bad old days of Yasser Arafat.
For Abbas, Jerusalem is a red flag. When he was negotiating for the Palestine Liberation Organization at Camp David in 2000, he was among the leaders of the camp who stood against a deal giving up Palestinian sovereignty over the Temple Mount. Any time Jerusalem moves to the top of the Middle East agenda, Abbas speaks up, and loudly.
Mahmoud Abbas gives a speech during a meeting of Palestinian leadership in the West Bank city of Ramallah on July 21, 2017. (FLASH90)
Even if he doesn’t mean to, US President Donald Trump’s policy shift on Jerusalem is likely to drop Israel into a stew of trouble that it’s doubtful the country wants. Even if only a sliver of the threats issued in the past days from Palestinians and Arab states are made good on, Israeli citizens are liable to pay a heavy price for Trump following through, with the widespread support of mainstream Israeli leaders, on his campaign promise of moving the embassy.
Trump is expected Wednesday to declare US recognition of Jerusalem as Israel’s capital and to order the start of work to move the embassy from Tel Aviv to Jerusalem, White House officials confirmed Tuesday. US recognition of Jerusalem as Israel’s capital is legitimate, almost banal; the same goes for moving the embassy there. But the warnings coming from even moderate Arab states show how sensitive the Jerusalem issue is and how problematic it can be to deal with even for them.
Get The Times of Israel's Daily Edition by email and never miss our top stories FREE SIGN UP
While the embassy move is expected to take months if not years, merely the prospect of it, as well as the recognition of Jerusalem, have inspired a blizzard of warnings of possible violence in the West Bank and elsewhere.
US President Donald Trump arrives for a speech at the Rotunda of the Utah State Capitol on December 4, 2017 in Salt Lake City, Utah. George Frey/Getty Images/AFP)
In a series of phone calls Tuesday, Trump made clear to Arab leaders his plans to move the embassy and recognize the city as Israel’s capital. He spoke about it with Palestinian Authority President Mahmoud Abbas, Jordan’s King Abdullah, Egypt’s Abdel-Fatah El-Sissi and Saudi King Salman. The leaders of all of the Sunni Arab states considered to be “moderate,” or those that have covert security ties with Israel, warned of the grave consequences of the move, and of an escalation in violence because of the disregard for Muslim sensitivities around the world.
King Mohammed VI of Morocco, the Arab League, the top Islamic body al-Azhar also all emphasized that moving the embassy could have serious consequences.
Leading the chorus, rather than being led this time, is Abbas. He has spoken in recent days with every Arab and European leader he could and warned them that an action like this could lead to violence on the ground.
Should there be an actual increase in violence, it won’t stem from attacks by “lone wolves” or smaller Palestinian factions; rather, the descent into chaos will have been orchestrated from above, by the chairman himself, just like in the bad old days of Yasser Arafat.
For Abbas, Jerusalem is a red flag. When he was negotiating for the Palestine Liberation Organization at Camp David in 2000, he was among the leaders of the camp who stood against a deal giving up Palestinian sovereignty over the Temple Mount. Any time Jerusalem moves to the top of the Middle East agenda, Abbas speaks up, and loudly.
Israeli police square off against rock throwers during a riot in the neighborhood of Wadi Joz on July 21, 2017. (Judah Ari Gross/Times of Israel)
Last July, amid the crisis over metal detectors at the Temple Mount, he made the unprecedented move of freezing security coordination with Israel, and now he is practically ordering his men to escalate violence. His Fatah faction published on Tuesday an official announcement calling for “days of rage” on Wednesday, Thursday and Friday, and for mass protests.
It is likely that a green light will be given to the Tanzim militia to send people out into the streets and to his security forces to look the other way.
Abbas, at least for now, looks determined not to cede to Hamas or anyone else his leading role in the battle for Jerusalem, no matter the price. He may not care too much if the Palestinian public blames him for the collapse of the Fatah reconciliation process with Hamas, but he will not allow himself to be accused of surrendering and relinquishing Jerusalem.
Mjah, Trump laat zijn 4D chess magic los op het Midden Oosten.
De Palestijnen kunnen op twee manieren reageren. Naar de onderhandelingstafel om een betere positie te krijgen of gaan rellen en aanslagen plegen om de verhuizing van een gebouw.
Ze gaan vol voor dat tweede natuurlijk, waardoor de positie van Israel/VS in dit verhaal nog sterker gaat worden. Ik heb medelijden met Abbas en de hysterische moslims. Trump veegt ze zo van tafel.
De Palestijnen kunnen op twee manieren reageren. Naar de onderhandelingstafel om een betere positie te krijgen of gaan rellen en aanslagen plegen om de verhuizing van een gebouw.
Ze gaan vol voor dat tweede natuurlijk, waardoor de positie van Israel/VS in dit verhaal nog sterker gaat worden. Ik heb medelijden met Abbas en de hysterische moslims. Trump veegt ze zo van tafel.
Ik denk wel dat dit grote gevolgen kan hebben voor Abbas, maar het feit dat Hamas een derde intifada [misschien] zou willen beginnen om een Amerikaanse erkenning, zegt genoeg over hoe hypocriet de Palestijnen in dit hele conflict staan na alles wat ze hebben uitgevreten via internationale organisaties en instanties.quote:
Mjah, Trump laat zijn 4D chess magic los op het Midden Oosten.
De Palestijnen kunnen op twee manieren reageren. Naar de onderhandelingstafel om een betere positie te krijgen of gaan rellen en aanslagen plegen om de verhuizing van een gebouw.
Ze gaan vol voor dat tweede natuurlijk, waardoor de positie van Israel/VS in dit verhaal nog sterker gaat worden. Ik heb medelijden met Abbas en de hysterische moslims. Trump veegt ze zo van tafel.
Precies wat Trump ook zei. Jeruzalem niet erkennen heeft niets gedaan voor het vredesproces.quote:
[..]
Ik denk wel dat dit grote gevolgen kan hebben voor Abbas, maar het feit dat Hamas een derde intifada [misschien] zou willen beginnen om een Amerikaanse erkenning, zegt genoeg over hoe hypocriet de Palestijnen in dit hele conflict staan na alles wat ze hebben uitgevreten via internationale organisaties en instanties.
Erdogan en Macron slaan handen ineen tegen Trump
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan en de Franse president Emmanuel Macron gaan de handen ineenslaan tegen de Amerikaanse president Donald Trump. Trump kondigde afgelopen week aan de Amerikaanse ambassade in Israël te verplaatsen naar Jeruzalem. Dat willen Turkije en Frankrijk voorkomen.
Dat meldt persbureau Reuters. De twee presidenten concludeerden na een telefoongesprek dat de Amerikaanse beslissing slecht is voor de stabiliteit in de regio. Ze spraken af om samen te proberen de beslissing van Trump ongedaan te maken.
Volgens Erdogan is de beslissing van Trump in strijd met internationaal recht. ‘Het is niet zo eenvoudig om wereldleider te zijn,’ zegt Erdogan, ‘Een sterke positie hebben betekent nog niet dat je dit recht hebt.’ Volgens de Turkse president is het in het belang van de mensheid dat de status quo in Jeruzalem wordt gehandhaafd. Dat meldt de Turkse krant Hurriyet.
Rellen in Jeruzalem
Trump kondigde op 6 december aan dat hij de ambassade zou verplaatsen van Tel Aviv naar Jeruzalem. De dagen daarop braken er rellen uit. Vanochtend vielen er twee doden aan Palestijnse zijde.
Donderdag braken ook rellen uit op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. De Palestijnse terreurbeweging Hamas riep na Trumps verklaring op tot een derde intifada tegen Israël. Met de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël ‘opent hij de poorten naar de hel’, klonk het dreigend van de zijde van Hamas.
Traangas inzetten om de menigte verspreiden
In de buurt van Ramallah op de Westelijke Jordaanoever moesten Israëlische soldaten onder meer traangas inzetten om de menigte te verspreiden nadat ze werden bekogeld met stenen. Volgens een woordvoerder van het Israëlische leger waren honderden mensen betrokken bij het gooien van stenen. Tijdens de rellen werden ook Amerikaanse vlaggen verbrand.
------------------------------------------------------------------
Wat denkt die nep mascara Napoleon wel niet. Alsof de VS 1 stap gaan inbinden. Not gonna happen.
Dit kost hem alles. Zoveel weet ik wel. Met hem plannen maken over een verdere integratie van de EU == Nazi 1933.
[ Bericht 0% gewijzigd door Drugshond op 10-12-2017 09:03:56 ]
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan en de Franse president Emmanuel Macron gaan de handen ineenslaan tegen de Amerikaanse president Donald Trump. Trump kondigde afgelopen week aan de Amerikaanse ambassade in Israël te verplaatsen naar Jeruzalem. Dat willen Turkije en Frankrijk voorkomen.
Dat meldt persbureau Reuters. De twee presidenten concludeerden na een telefoongesprek dat de Amerikaanse beslissing slecht is voor de stabiliteit in de regio. Ze spraken af om samen te proberen de beslissing van Trump ongedaan te maken.
Volgens Erdogan is de beslissing van Trump in strijd met internationaal recht. ‘Het is niet zo eenvoudig om wereldleider te zijn,’ zegt Erdogan, ‘Een sterke positie hebben betekent nog niet dat je dit recht hebt.’ Volgens de Turkse president is het in het belang van de mensheid dat de status quo in Jeruzalem wordt gehandhaafd. Dat meldt de Turkse krant Hurriyet.
Rellen in Jeruzalem
Trump kondigde op 6 december aan dat hij de ambassade zou verplaatsen van Tel Aviv naar Jeruzalem. De dagen daarop braken er rellen uit. Vanochtend vielen er twee doden aan Palestijnse zijde.
Donderdag braken ook rellen uit op de Westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. De Palestijnse terreurbeweging Hamas riep na Trumps verklaring op tot een derde intifada tegen Israël. Met de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël ‘opent hij de poorten naar de hel’, klonk het dreigend van de zijde van Hamas.
Traangas inzetten om de menigte verspreiden
In de buurt van Ramallah op de Westelijke Jordaanoever moesten Israëlische soldaten onder meer traangas inzetten om de menigte te verspreiden nadat ze werden bekogeld met stenen. Volgens een woordvoerder van het Israëlische leger waren honderden mensen betrokken bij het gooien van stenen. Tijdens de rellen werden ook Amerikaanse vlaggen verbrand.
------------------------------------------------------------------
Wat denkt die nep mascara Napoleon wel niet. Alsof de VS 1 stap gaan inbinden. Not gonna happen.
Dit kost hem alles. Zoveel weet ik wel. Met hem plannen maken over een verdere integratie van de EU == Nazi 1933.
[ Bericht 0% gewijzigd door Drugshond op 10-12-2017 09:03:56 ]
