Onderbroekomjehoofd | vrijdag 3 november 2017 @ 15:25 |
Als ik in de spiegel kijk, mijn haar zit goed (net bij de kapper geweest, of paar dagen geleden, goeie lengte dus), m'n baardje staat er goed bij, leuke kleding aan etc. kortom ik zie er op mijn best uit, dan vind ik mezelf er eigenlijk best wel heel erg lekker uit zien. Ik ben best wel qua uiterlijk m'n eigen type haha. Ben overigens ook bi. Ik zou die jongen in de spiegel zeker niet afslaan als ik zelf iemand anders was. Dit is allemaal puur uiterlijk... Voor de rest vind ik mezelf toch niet echt beter dan anderen, en ik sta al helemaal niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Ben niet het type van 'kijk mij eens even'. Ja, als ik er op m'n best uitzie, dan mag ik ook best gezien worden. Maar ik heb niet het innerlijke idee dat iedereen me geweldig vind en ik het helemaal ben en blabla. Op dat vlak ervaar ik niet iets wat je volgens mij narcistisch kan noemen. Aan de andere kant vind ik mezelf bij vlagen geniaal en komt het idee de dingen allemaal op de juiste manier te zien en alles toch ook wel eens voorbij. Maar ik kan dat tegelijkertijd ook wel weer goed relativeren. Neem mezelf overigens ook zeker niet te serieus in het leven. Wat is op basis van dit stukje jullie diagnose? Ben ik een narcist of toch niet? Doorvragen mag uiteraard. | |
#ANONIEM | vrijdag 3 november 2017 @ 15:32 |
Ja | |
Gary_Oak | vrijdag 3 november 2017 @ 15:32 |
Nee. De simpelste vraag om erachter te komen of iemand een narcist is, is door dat letterlijk te vragen aan diegene. Narcisten zien dat niet als iets negatiefs, dus zullen ze het met trots toegeven. Jij twijfelt er behoorlijk aan. https://www.psychologytod(...)-one-simple-question | |
Dehelerambam | vrijdag 3 november 2017 @ 15:32 |
Als dit het is, lijk je me niet narcistisch. Je hebt zelfvertrouwen en hoewel misschien niet altijd realistisch, is dat erg handig in dit leven. Wel grappig dat het stukje alleen over jezelf gaat. Hoe verhoud je je tot anderen? | |
Jovatov | vrijdag 3 november 2017 @ 15:33 |
Elk mens heeft wel iets narcistisch in zich. Uiteindelijk ben je ook in de eerste plaats verantwoordelijk voor je eigen geluk (en daar is niets mis mee). Het wordt problematisch als je anderen misbruikt voor eigen gewin. Gebrek aan empathie voor anderen is kenmerkend voor een echte narcist. De vraag hoe je je tot anderen verhoudt is de cruciale. | |
Njosnavelin | vrijdag 3 november 2017 @ 15:36 |
Criteria uit de DSM IV:Wat denk je zelf? | |
CyberTijn | vrijdag 3 november 2017 @ 16:16 |
Het enige wat ik lees zijn redenen waarom je geen narcist bent. Op basis waar van denk je zelf dat je wel een narcist bent? | |
Hiddendoe | vrijdag 3 november 2017 @ 16:43 |
Onze hele maatschappij is narcistisch. | |
Quotidien | vrijdag 3 november 2017 @ 16:44 |
Een narcist zou al nooit dit topic openen. Volgens mij denk je zelf ook niet echt dat je narcisme hebt of wel. | |
Gary_Oak | vrijdag 3 november 2017 @ 16:48 |
Dat hij zichzelf zo nu en dan lekker vindt. Dat is eerder gewoon gezond zelfvertrouwen. | |
Magica | vrijdag 3 november 2017 @ 16:56 |
Of misplaatst Maar misschien issie gewoon erg ijdel | |
-Strawberry- | vrijdag 3 november 2017 @ 16:58 |
Je bent niet direct een narcist als je jezelf geefbaar vindt. Ja, misschien een gewone narcist. Maar geen persoonlijkheidsstoornis. Waarom maak je je hier druk om? | |
Hiddendoe | vrijdag 3 november 2017 @ 17:31 |
Wat is een gewone narcist? En wanneer is narcisme een persoonlijkheidsstoornis? | |
Godshand | vrijdag 3 november 2017 @ 18:17 |
Dit dus. Narcisten twijfelen nooit en zeker niet openlijk. Diep binnenin hebben ze wel een negatief zelfbeeld maar dat zullen ze publiek nooit bekennen. Gebeurtenissen waarbij de faalbaarheid van de narcist naar voren komen en de narcist op gewezen wordt, zullen ontkent of de persoon die dit aan de kaak stelt geïntimideerd of zelfs vermoord worden. | |
Onderbroekomjehoofd | vrijdag 3 november 2017 @ 18:56 |
Nou ben ik hier ook wel redelijk anoniem hè. Reacties gelezen. Even m'n eten opeten, en dan reageren op een paar dingen..... | |
-Strawberry- | vrijdag 3 november 2017 @ 19:03 |
Een narcist is iemand waarvan we in de volksmond zeggen dat die nogal vol is van zichzelf. Als dat ziekelijke vormen aanneemt krijg je een soort Trump en spreken we van een persoonlijkheidsstoornis. Zo iemand is zijn omgeving tot last en liegt, heeft weinig empathie en doet alles voor eigen gewin. Leeft op aandacht, ten koste van anderen | |
Kamina | vrijdag 3 november 2017 @ 21:06 |
Als je aan deze criteria voldoet, ben je dan een narcist? | |
-Strawberry- | vrijdag 3 november 2017 @ 21:16 |
Dat staat er toch? Al zijn zelfdiagnoses niet zo'n goed idee natuurlijk. | |
Kamina | vrijdag 3 november 2017 @ 21:22 |
Ik ken zat mensen die aan deze criteria voldoen, maar vind hun persoonlijkheden geheel niet storend. | |
Keep_Walking | vrijdag 3 november 2017 @ 21:34 |
Het is juist goed dat je jezelf knap vindt. Met een gezonde dosis zelfvertrouwen kom je ver. Hoe oud ben je? | |
-Strawberry- | vrijdag 3 november 2017 @ 21:36 |
Gelukkig ben jij geen psycholoog dan. Maar goed, zo iemand kan zelf ook depressief worden als zijn broze ego niet de bewondering krijgt die het 'verdient' | |
Kamina | vrijdag 3 november 2017 @ 21:38 |
De DSM toch ook niet? En jij ook niet, of wel? | |
Onderbroekomjehoofd | vrijdag 3 november 2017 @ 23:59 |
Ik ben eigenlijk heel vriendelijk naar anderen toe, tenzij ik ze niet mag of er niets mee heb. Maar die laat ik vooral gewoon links liggen, niets bijzonders lijkt me. Nee, ik gebruik zeker geen mensen voor eigen gewin, heb ook voldoende empathie en zit niet berekenend in elkaar. Heb in principe het beste met mensen voor en sta met weinig meer intenties naar mensen dan er gewoon prettig contact mee te ervaren. In die zin kan ik het ook niet echt ontdekken bij mezelf. Het zal ook wel meevallen. Maar soms betrap ik mezelf wel op trekjes. | |
Onderbroekomjehoofd | zaterdag 4 november 2017 @ 00:07 |
Redelijk op mezelf, tikkeltje egocentrisch ingesteld, graag naar mezelf in de spiegel kijken. Ook is ergens wel de dieper liggende onzekerheid waar m'n narcistische neigingen wellicht een dieperliggende compensatie van zijn. Ik vind ook wanneer het gaat om mezelf van binnen, als denkende geest zeg maar, dat ik wel een grote reikwijdte qua intelligentie heb. Dat soort dingen doen me wel eens twijfelen of ik niet gewoon een beetje narcistisch ben. Maar aan de andere kant denk ik niet dat ik er ongezonde zelf-obsessies op nahoudt, verslaving aan aandacht, geadoreerd willen worden enz. wat zo kenmerkend is voor serieus narcisme. Dat heb ik allemaal niet. Ja soms op facebook of zo. Denken te hebben gefaald als je op een reactie niet genoeg lachebekjes of likes krijgt. En die neiging van ik dan wel weer een tikkeltje sad trouwens. Maar ik zie daarin wel weer hoe belangrijk ik mezelf op dat moment wel niet vind. | |
Fatoeman | zaterdag 4 november 2017 @ 00:08 |
Narcistisch Verre van. Je bent pas narcistisch als je mensen manipuleert omdat jij vindt dat je recht hebt op iets. Je voelt je niet schuldig en weet de boel te bedriegen zonder dat het er bovenop ligt. Kijk bijvoorbeeld naar trump. Zijn houding en hoe hij handen schudt lijken meer op narcisme dan alleen jezelf knap vinden | |
Onderbroekomjehoofd | zaterdag 4 november 2017 @ 00:08 |
Wellicht is het ergens ook iets typisch van deze tijd. Dat zou ook kunnen. | |
Fatoeman | zaterdag 4 november 2017 @ 00:12 |
Ik zou er iig niet wakker van liggen. Ik heb dat gevoel ook weleens | |
Onderbroekomjehoofd | zaterdag 4 november 2017 @ 00:14 |
Ja dat is echt het klassieke plaatje van de problematische, ziekelijke narcist. Dat ongezonde herken ik gelukkig niet. Wat me eigenlijk nog geweldiger maakt. Haha. | |
Onderbroekomjehoofd | zaterdag 4 november 2017 @ 00:19 |
Ach, soms je zelf een beetje kritisch onderzoeken kan in elk geval geen kwaad volgens mij. Soms denk ik wel eens dat het ook sterk is toegenomen in deze nieuwe wereld van social media en alles. Online posten, het wereldje op tv en alle andere massamedia. Constant beoordelen we elkaar. We leren onszelf te exploiteren met foto's, video's, beoordelingen, beoordelingen. Het is misschien niet gek dat narcisme daardoor toeneemt onder de mensen. Vroeger was dat er allemaal niet. | |
madam-april | zaterdag 4 november 2017 @ 00:23 |
Sinds wanneer is Trump gediagnosticeerd met een antisociale persoonlijkheidsstoornis? | |
Onderbroekomjehoofd | zaterdag 4 november 2017 @ 00:23 |
Ja als je echt een hardcore narcist bent (met de stoornis) dan ben je extreem self-centred. Tot op het eenzame af. Je niet kunnen verbinden met mensen, geen gelijkwaardigheid aan kunnen gaan enz. Maar ook een diepe minachting naar anderen (of hoort dit laatste meer bij antisociale stoornis?). Nou in lichte mate ervaar dat ik ook ergens wel soms. Vooral het écht kunnen verbinden met anderen . Maar ja, dat heeft misschien ook wel weerte maken met andere, onderliggende issues op persoonlijk vlak. | |
Fatoeman | zaterdag 4 november 2017 @ 00:26 |
Ik denk dat van het niet kunnen binden dat dat vooral met andere dingen te maken heeft. Ik heb dat ook wel. Het lijkt allemaal zo oppervlakkig te zijn | |
Onderbroekomjehoofd | zaterdag 4 november 2017 @ 01:44 |
Ja idd. vrschrik'lijk. | |
Raskolnikow | zaterdag 4 november 2017 @ 07:18 |
Je vraagt om een diagnose, maar wat zijn de problemen waar je mee worstelt? | |
BlueT | zaterdag 4 november 2017 @ 09:14 |
Ha ha, prachtige humor! | |
-Strawberry- | zaterdag 4 november 2017 @ 11:53 |
Waar heb ik het over ASPS? Ik had het over narcisme, waar veel experts het bij Trump wel over eens zijn. Al moet je als president altijd wel een beetje narcistisch zijn, bij hem is het ziekelijk. Hij kan geen kritiek incasseren, heeft weinig tot geen empathie en alles draait om zijn ego. Weet alles in speeches ook zo te draaien dat het om hem gaat. Hij overdrijft zijn eigen prestaties gigantisch. Echt een prototype narcist. | |
-Strawberry- | zaterdag 4 november 2017 @ 11:54 |
Minachting, jaloezie, etc. En je kwetsbaar opstellen doet een narcist liever niet, dus dan worden relaties erg lastig. Wederkerigheid ontbreekt ook. | |
Buurtzwaan | zondag 5 november 2017 @ 10:17 |
Narcisten hebben in het algemeen conflicten met anderen in de omgeving, omdat ze anderen voor hun eigen gewin gebruiken. Jij komt over als iemand die ijdel is en zelf-geil is, maar dat maakt je niet meteen narcist. | |
Bananenpap | zondag 5 november 2017 @ 12:05 |
Echte narcisten praten over zichzelf in derde persoon enkelvoud. | |
Onderbroekomjehoofd | zondag 5 november 2017 @ 13:31 |
Ook lang niet altijd trouwens hoor. Heb ook dagen dat ik dat helemaal niet heb... Hoe doe je dat precies dan? Dat je zo praat van: 'Zlatan, heeft vandaag goed gespeeld', terwijl je dan zelf Zlatan bent? | |
Bananenpap | zondag 5 november 2017 @ 13:33 |
Was niet echt een serieuze opmerking, maar het valt mij wel vaak op. Gisteren ook met iemand gepraat die echt compleet vol van zichzelf was en de hele tijd op zo'n manier sprak zoals jij nu aangeeft. Vond het wel grappig eigenlijk. | |
Yiwei | zondag 5 november 2017 @ 13:59 |
Verschil in IQ maakt de beleving voor anderen veel uit. Of de frequentie aan blootstelling bepaalt ook wel of iemand de extremiteiten gaat zien en/of herkent. | |
Quotidien | zondag 5 november 2017 @ 14:08 |
Laatst een verhaal gelezen over een meisje van 18 met narcisme die haar vriendje tot zelfmoord heeft gedwongen, en na diens dood op social media allerlei campagnes voor zelfmoordslachtoffers is begonnen. Dat zet in perspectief hoe ver iemand met echt narcisme kan gaan en dat iemand die gewoon een beetje arrogant is echt niet meteen aan narcisme lijdt. | |
-Strawberry- | zondag 5 november 2017 @ 15:52 |
Damn, dat is wel een extreem geval. | |
Puntenjager | zondag 5 november 2017 @ 18:46 |
Dat vind ik altijd het probleem met psychologische tests. Want ook als een professional jou bevraagt, ben jij het nog altijd zelf die het antwoord geeft. Jij leest de vraag, denkt na over jezelf en geeft antwoord. Is dat veel betrouwbaarder als een psycholoog de vragen heeft uitgeprint en onder je neus heeft geschoven ipv dat je in je eentje op een website zit te klikken!? (Dikke kans dat je ook onder begeleiding de test op een computer invult overigens). En hoe betrouwbaar zijn die tests überhaupt!? Je voelt toch van kilometers aankomen hoe elk antwoord gewogen en geïnterpreteerd zal worden!? Je zou wel gek zijn om bijvoorbeeld bij een test tijdens een sollicitatieprocedure aan te vinken dat je iemand wel iets aan zou kunnen doen of dat je het leuk vindt om andere mensen treiteren (Okay, bij zulke tests worden doorgaans dan ook niet zulke extremen als antwoordmogelijkheid gegeven, maar dan nog...) | |
Salvad0R | zondag 5 november 2017 @ 18:51 |
Opzich is er niets mis met van jezelf houden, het wordt pas vervelend als je je niet kan verplaatsen in de gedachtegang van een ander (empathie), als je dat mist, wordt het behouden van relaties en omgang met mensen een serieus probleem. | |
-Strawberry- | zondag 5 november 2017 @ 21:43 |
De tests zijn betrouwbaar. Valide is een andere vraag. Ze meten misschien niet hoe iemand echt is, maar hoe iemand zichzelf ziet (of hoe iemand wil dat jij hem/haar ziet). Daar heb je gelijk in. Natuurlijk zijn psychologen zich daar ook bewust van. Sterker nog, daar worden best wat colleges aan gewijd. De meetinstrumenten die worden gebruikt zitten vaak wel zo in elkaar dat enige inconsistentie in de antwoorden zichtbaar is wanneer je de vragen niet naar waarheid invult. Omdat de vragenlijsten bij uitgebreide onderzoeken vrij lang zijn, is het moeilijk om consistent dezelfde leugens vol te houden. Ook vereist het wel een bepaald inzicht in jezelf en in de vragen, wat niet iedereen heeft. Bovendien heb je er bij een psycholoog niet zoveel aan om te liegen, aangezien je er meestal zit omdat je geholpen wil worden. In andere gevallen waarbij je wel baat hebt bij liegen, zoals bij assessments of verplicht psychologisch onderzoek (vanwege bijvoorbeeld criminele overtredingen) is dat een ander verhaal. Maar dan combineren ze het vaak met interviews; interviews met jou, met je familie en omgeving. Discrepanties worden dan ook eerder duidelijk. En de psycholoog bespreekt vaak de antwoorden met je naderhand, dus ook inconsistente antwoorden of vragen waar twijfel over bestaat. Daarmee is het nooit gelijk aan een zelfdiagnose (gesteld aan de hand van herkenning in bepaalde symptomen, zonder dat je weet hoe je die moet interpreteren). Meetinstrumenten vragen naar specifieke gedragingen en kennen een bepaalde score toe, wat natuurlijk al een heel ander beeld geeft dan simpelweg een paar symptomen in jezelf herkennen. Je scoort dan binnen een bepaalde 'normaal', of niet. Dat wordt gebaseerd op normgroepen. In theorie, stel je hebt een meetinstrument die meet hoe betrouwbaar jij bent als medewerker. Vrijwel iedereen wil daar positief uitkomen. Het kan zijn dat juist de mensen die liegen op de test gemiddeld té hoog scoren waardoor ze buiten de norm vallen, en daardoor verdacht zijn. Je zou dan als bedrijf bijvoorbeeld bewust kunnen kiezen voor iemand die gemiddeld scoort, en de mensen die laag én hoog scoren niet uitnodigen. Het kan dus maar zo dat wanneer je jezelf bewust beter voor doet, er juist een vreemde score uitkomt die argwaan opwerkt. Maar inderdaad, het is een bekend probleem. Bepaalde populaties zijn standaard lastiger beoordelen. Zoals, ja, narcisten. Daarom zijn er bijv. steeds meer selectieprocedures die geen vragenlijsten gebruiken, maar SJT's of gamification. Daarmee krijg je meer ongefilterde reacties van sollicitanten. | |
madam-april | zondag 5 november 2017 @ 22:08 |
Narcistische persoonlijkheidsstoornis bestaat niet meer in het DSM-V. Dat valt nu onder antisociale persoonlijkheidsstoornis. Maar dat terzijde. Sinds wanneer is hij gediagnosticeerd met een antisociale/narcistische persoonlijkheidsstoornis? | |
Puntenjager | zondag 5 november 2017 @ 22:29 |
Wat is voor jou als psycholoog (dat studeer je toch!?) het verschil tussen valide en betrouwbaar!? Ik bedoel iig de overeenkomst tussen testresultaat en je daadwerkelijke karakter. De lengte van die tests is idd vaak absurd. Ook komen dezelfde vragen tig keer terug, maar dan net even anders geformuleerd en een fractioneel ander voorbeeld. Ik snap dat ter controle is. Het probleem is alleen dat het ook net een andere herinnering (en je handelen toen) kan triggeren. Het zijn immers heel vaak voorbeelden met de vraag hoe jij daar in zou reageren. Stel bijvoorbeeld dat je mij vraagt of ik harmonieus functioneer in een groep. Dan zal ik 1 van de antwoorden in het midden aangeven. Ik ben helemaal geen trouble seeker en gedonder en gezeik loopt meestal niet goed af voor mij (ik word de groep uitgekickt), dus ik vermijd conflict liever. Echter, als je mij vraagt of ik conflicten altijd uit de weg ga dan is het antwoord 'nee'. Als het echt een belachelijke situatie is en ik word onheus bejegend, dan ga ik er snoeihard in. Conclusie: Puntenjager is helemaal niet harmonieus en maakt problemen. Zijn eerste antwoord zal gelogen zijn, want het komt niet overeen met het antwoord op de controlevraag (ik weet niet hoe die gelijksoortige vragen officieel genoemd worden). De conclusie is alleen niet correct. Mijn beide antwoorden zijn waar. Het ligt er dus maar net aan waar je precies bij jezelf aan denkt als je 1 van de meerkeuze antwoorden aanvinkt. Ook kun je jezelf vaak wel in verschillende antwoorden vinden. Dan moet je het antwoord geven dat het best bij je past krijg je altijd te horen. Alleen maar al te vaak is dat haast niet te doen en prik je maar blind 1 van de 2 of zelfs 3 antwoorden die wel mogelijk zijn. Echter door de uitvergroting van kleine verschillen in de eindscore per categorie krijg je dan wèl een behoorlijk vertekend resultaat. Om maar te zwijgen over de discrepantie die dan opeens aanwezig is in die controlevragen (maar in je karakter helemaal niet zo sterk). [ Bericht 0% gewijzigd door Puntenjager op 05-11-2017 22:48:24 ] | |
Puntenjager | zondag 5 november 2017 @ 22:45 |
Als hij al officieel gediagnosticeerd is, zal hij dat natuurlijk nooit openbaar maken. Sterker nog, zelfs een simpel IQ-testje weigert hij te doen. Hij scoort echter wèl veeeuuul hoger qua IQ dan zijn bloedeigen minister van buitenlandse zaken (Tillerson) | |
madam-april | maandag 6 november 2017 @ 00:07 |
Ik reageerde hierop: Ze stelt dat Trump en persoonlijkheidsstoornis heeft. Zolang hij niet officieel gediagnosticeerd is, is dat niet met zekerheid te zeggen. Vandaar mijn vraag, wanneer heeft hij die officiële diagnose gekregen. | |
Roberta_J | maandag 6 november 2017 @ 00:11 |
Als Trump geen narcist is, dan is niemand het. Bedoel, damn waar moet je dat type mensen anders in godsnaam nog in zoeken als voorbeeld? | |
Puntenjager | maandag 6 november 2017 @ 00:18 |
Nee, niet met zekerheid. Wèl met grote waarschijnlijkheid. Overigens schrijft -Aardbeitje- "een soort Trump". Ze zegt dus niet dat Trump officieel is gediagnosticeerd met narcisme. Maar goed, ze impliceert wèl dat Trump een ziekelijke Narcist is. Maar zelfs voor de grootste Trump-adept lijkt het me toch moeilijk om dat niet te zien Dit dus. [ Bericht 18% gewijzigd door Puntenjager op 06-11-2017 00:34:58 ] | |
kzomba | maandag 6 november 2017 @ 00:30 |
nee, je bent een dromer en nog jong, als je straks misschien terminale kanker krijgt of iemand anders overlijd aan kanker waarvan je houdt of je wordt dakloos ofzo dan zullen die dromerige gedachte wel weg gaan. Je kan ook gewoon ouder worden met gedoseerde tegenslagen die het leven altijd met zich meebrengt, dan zal het op den duur ook wel minder worden. | |
-Strawberry- | maandag 6 november 2017 @ 08:04 |
Het ding met een openlijk narcist is dat de symptomen voor zich spreken. Ze zijn makkelijk herkennen. En zoals ik al zei: er zijn klinisch psychologen die hem ook zien als het prototype narcist, in hoeverre die stoornis nog op zichzelf bestaat dan. Verder wat hierboven wordt gezegd. Laten we de discussie over Trump verder niet doen. Ik ben ervan overtuigd dat hij op het spectrum valt, maar het is geen officiële diagnose nee. Voor wat het waard is (Overigens pas geleden een lezing gehad over ASPD en narcisme, daar werd niet geschroomd om Trump als voorbeeld te nemen door experts in het vakgebied. Dat zegt wel iets.) | |
-Strawberry- | maandag 6 november 2017 @ 08:24 |
|