Kwak, nog gefeliciteerd met Melba! Wat een vent wordt het al zeg.
Hoe gaan jullie om met peuters die ineens echt een heel erg grote voorkeur voor de andere ouder hebben? L. is de eerste 1,5 jaar een enorm mammaskindje geweest. Pappa was prima, maar mamma had de voorkeur. Dat ging geleidelijk over in 50/50, iedereen is leuk.
Sinds ik zwanger ben en minder energie heb, is dat enorm overgeslagen in team pappa. Ook dat vond ik nog helemaal prima. Maar de afgelopen weken doet ze echt boos tegen me en word ik afgewezen. Brullen-brullen-brullen als pappa moet werken en ze bij mij moet blijven. Grommen naar me. Slaan, schoppen, alles. Als we een uur of 2 alleen zijn gaat het wel weer. Maar zodra pappa weer in het zicht is, is het weer grommen en boos zijn.
Ik probeer er weinig aandacht aan te besteden en gewoon normaal naar haar te doen. Niet extra te pushen en haar uit zichzelf naar me toe te laten komen. Maar dat is soms best moeilijk.
Is dat herkenbaar en hoe gaan jullie daarmee om?