Hoi! Mijn beste vriend en ik wilden al een tijd naar Berlijn toe samen, en dit voorjaar kregen we het briljante idee op de fiets te gaan. In eerste instantie gewoon een geintje, maar na wat onderzoek bleek het nog serieus haalbaar ook. Een vriendin van ons wilde ook graag mee dus op 5 augustus verzamelden we met zijn drieeën op het station van Almelo om op de fiets te stappen! De eerste dag wilden we 130 km rijden, van Almelo naar het meer de Dümmer bij Diepholz.
km 20: vlak voor Ootmarsum komt de eerste klim op de route: de Kuiperberg.
km 30: in Nordhorn brak de paniek al uit. Het regende keihard en de vriend kreeg een lekke band. Wij op zoek naar een fietsenmaker, op zaterdagmiddag, waarop alles al dicht blijkt te zijn. Na goed kijken bleek alleen het niet goed aangedraaide ventieltje te zijn losgefloept na een harde drempel met extra gewicht achterop. Na dat te hebben gefikst konden we met drie uur vertraging alsnog verder.
km 60: een natte en lege weg van Lingen naar Fresen. Er zijn werkzaamheden waardoor er geen kip op de weg is.
Schapen, beesten..
Ik had de route op het stuur en reed vaak voorop. Wel heel vaak kwam er een schreeuw van achteren omdat er drinken gepakt moest worden of een kledingstuk aan of uit moest.. Al snel spraken we af pas te stoppen als we op de top van een heuvel waren, met bepakking rijden is al zwaar genoeg.
km 110: Een mooie zonsondergang, maar helaas moesten we nog een eindje. Door de vertraging in Nordhorn konden we niet meer voor het donker aankomen bij de beoogde slaapplek, terwijl we ook nog een heuvelrug over moesten. We vonden echter dat we gewoon moesten doorrijden, anders moesten we de volgende dag nog weer kilometers gaan inhalen.
Tegen 23 uur kwamen we in het pikkedonker aan op een plekje waarvan we vonden dat we konden slapen. Aan een paadje aan de westzijde van de Dümmer. Met slechts twee zaklampen zetten we de tentjes op, met wat spanning uit angst ontdekt te worden (wildkamperen mag ook in Duitsland niet!), niet in de laatste plaats omdat de koeien in de verte wel heel erg begonnen te loeien
Ochtend! Tegen 7 uur waren we wakker.. Rechts zie een deel van mijn fiets. Gewoon mijn ouwe trouwe koffiemolentje
Fietstassen erop en een weekendtas daar op. Je verzwikt een paar keer per dag je rechterbal als je moet opstappen en je been eroverheen moet zwaaien, maar het ging per keer soepeler
Had verder nog een schoudertas bij me. Rugzakken deden we expres niet, bij 25 graden en lange inspanning broeit dat als de ziekte..
km 140: de Dümmer.
km 175: Pauze houwe in Sulingen bij een alleraardigst watermolentje.
km 200: Nienburg an der Weser. Een leuk stadje waar we een bordje voeder zijn gaan eten.
Omdat we de nacht wildkamperen best spannend vonden en er ook wel behoefte was aan een toilet en douche, hebben we op de telefoon een camping in de buurt van de beoogde slaapplaats opgezocht. Op de bonnefooi kwamen we aanrijden bij camping Winsen en we konden gelukkig nog wel terecht voor een tientje de man
Ochtend van dag 3! De camping ligt aan een leuk riviertje. Na de broodjes te hebben verorberd die we de avond ervoor konden bestellen en te hebben ingepakt gingen we om 11 uur weer verder.
km 275: de grootste plaats waar we doorheen kwamen: Celle. Gelukkig was het maandag en konden we weer boodschappen doen.
km 310: ten noorden van Gifhorn kwamen we door een veengebied. Ik gok dat hier turf wordt gewonnen.
De eerste twee dagen kwamen we nog alleen over asfaltwegen, maar vanaf deze dag hield dat wel op. Soms waren het zelfs slechts bospaadjes en moest ik goed op de route letten.
km 335: ik kreeg een lekke voorband, de vriend een lekke achterband. De voorband kon worden geplakt, zelfs zonder emmertje water, we hesen de fiets gewoon een sloot in
Met de achterband zat het wat lastiger. Die liep heeeel langzaam maar zeker leeg. Met al het plakwerk en een uitgebreid supermarktbezoek zag het eruit dat we vandaag toch echt niet de slaapplaats gingen halen. Tegen het donker kwamen we aan het Mittellandkanal, waar we stomtoevallig precies op de oude grens met de DDR onze tent langs het water opzetten terwijl we letterlijk werden leeggezogen door de muggen..
Ochtend van dag 4! Ik werd wakker door het scheepvaartverkeer en maakte deze foto bij opgaande zon, de vriendin had ook de tent aan de oever gezet.
De vriend dacht de muggen te slim af te zijn door iets verder van de kant op het dijkje te gaan slapen, tegen beter weten in
Hij heeft de hele nacht wakker gelegen omdat hij doodsbang alle dieren door het bos hoorde scharrelen
km 370: we naderen Gardelegen. We kunnen een stukje afsnijden omdat we niet langs de oorspronkelijke slaapplek hoeven. Gelukkig heb ik de route goed bestudeerd en een gezonde dosis postduiveninstinct
Hoe verder oostelijk, hoe opener het landschap wordt met grotere percelen. We merken ook dat de architectuur echt anders wordt, en meer vervallen gebouwen en slechtere fietspaden.
Stadspoort in Gardelegen.
km 400: we rijden een stuk langs de spoorlijn Hannover-Berlijn op en passeren het station van Möringen.
We zijn gek op urban exploring dus we namen even een kijkje bij het vervallen stationsgebouw..
km 410: Stendal. Een mooie stad waar we een pizzeria hebben opgezocht.
We besloten nu ook maar een camping te gaan zoeken. Niet dat we daar beter slapen maar we hebben wel voorzieningen, we beginnen de lange tocht aan ons lichaam te voelen. Lopen na het zitten lijkt meer op strompelen. Ik belde met een camping in Rathenow, 35 km verderop, waar we uiterlijk 22 uur moesten zijn terwijl het tegen 19 uur was. Snel maar smakelijk gegeten en gauw weer op de fiets.
km 425: nabij Tangermünde staken we de Elbe over.
We haalden vandaag alweer de zonsondergang niet. Het laatste half uur reden we in het donker door de bossen, gelukkig wel op doorgaande wegen. De camping bij Rathenow ligt aan een mooi meertje, waar we de volgende ochtend lekker in hebben gepootjebaad. Pootje gebaad. Bad gepootjet. Dinges.
Het was niet heel druk op de camping.
km 470: nabij Nennhausen een vervallen tankstation.
De weg verder naar Berlijn voert door een glooiend landschap en piepkleine dorpjes.
km 485: eindelijk, het eerste bord waar Berlijn op staat!
De kleine dorpjes worden groter, in een leeg landschap begint ineens het grote Berlijn met zijn voorsteden. Maar na 540 kilometer hebben we het gehaald!
De dag erop zijn we de stad gaan verkennen. Ik laat mijn vrienden eerst maar de broodnodige toeristendingen zien, je kent ze wel. Hier het Altes Museum op het Museumsinsel.
Na het nodige winkelgeweld ben ik met de vriend deze bunker op gegaan. Het is een Flakturm nabij station Gesundbrunnen. Het werd aan het eind van de Tweede Wereldoorlog gebouwd als verdedigingswerk en schuilbunker. Je hebt een mooi uitzicht over de noordelijke helft van de stad.
Zelf ken ik Berlijn inmiddels wel zo goed dat ik de toeristendingen niet meer hoef te zien. Op twee dagen zijn we allemaal voor onszelf op stap gegaan. Ik ben naar het Spreepark gegaan, een pretpark dat nu ruim vijftien jaar is gesloten, maar niet is afgebroken. Je mag er niet in maar er worden rondleidingen gegeven.
Maar DIT is pas echt spectaculair: Beelitz-Heilstätten
Een groot kuuroord uit 1890-1930, waar mensen konden herstellen van longaandoeningen. Begin 1990 is het verlaten. De talloze gebouwen zijn echter monumenten en mogen niet worden afgebroken. Een nieuwe bestemming is er echter ook niet voor gevonden.. dus behalve een deel van het complex dat nu een museum is, en een enkel gebouw dat tot appartementencomplex is verbouwd, staat het leeg..
Maar verder is Berlijn wel mooi hoor
Na zes dagen verlieten we Berlijn weer en gingen we met de trein weer naar huis. De uit de hand gelopen grap was geslaagd!
Wij danken U voor de aandacht
[ Bericht 0% gewijzigd door Prins_Pils op 17-10-2017 00:31:50 ]