ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #149 GGZ

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 15:42 schreef Diqiu-Long het volgende:
Over de huidige diagnose van autisme: als je vroeger met asperger werd gediagnosticeerd dan zou je tegenwoordig gewoon onder autisme spectrum vallen. Dus zal wel dat het ruimer is....

Nee, die garantie had je helemaal niet (al was het natuurlijk wel waarschijnlijk). Je neemt aan dat het dus dan wel ruimer is geworden en dat klopt denk ik ook niet. De toename was er trouwens al voor de DSM-5, de DSM-5 is er nog maar sinds een paar jaar.
Zelf sta ik er volgens mij zelfs met DSM-IV in (ze waren nog bezig met omschakelen of zo).

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 15:42 schreef Diqiu-Long het volgende:
Over de huidige diagnose van autisme: als je vroeger met asperger werd gediagnosticeerd dan zou je tegenwoordig gewoon onder autisme spectrum vallen. Dus zal wel dat het ruimer is....

Als ik het goed heb begrepen, bleek het bij veel mensen moeilijk in welke categorie ze nou eigenlijk thuishoren en hebben ze er daarom nou ASS van gemaakt.

Op zich vind ik het wel positief dat daarmee bepaalde hokjes zijn verdwenen. Anderzijds heeft het woord 'Asperger' een minder negatieve lading wat betreft stigmatisering dan 'Autisme Spectrum Stoornis'.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 16:32 schreef Diqiu-Long het volgende:
Ja dat met die negatieve lading klopt wel.... daarom heb ik heel lang gewacht met de diagnose. Ook omdat ik anders bij het CBR een Ja op het formulier had moeten invullen, wat ik niet gedaan heb aangezien ik nog niet gediagnosticeerd was. Zo'n diagnose brengt dus ook nadelen met zich mee en het is altijd wikken en wegen: vertel ik het mensen of niet?

Nou toen ik in Engeland bij Hever Castle was, liepen er mensen rond met hulphonden. Dus ik uit interesse vragen of die honden ook voor autisten zijn: zonder dat ik direct vertel, dat ik ook autisme heb. Nee dat deed mijn moeder wel Die heb ik toen gezegd, dat ik het niet leuk vind als ze dat vertelt.

Ik zou heel voorzichtig zijn voordat je dat zegt. Je kan dan beter de problemen op zich benoemen waar je last van hebt, anders gaan mensen puur op basis van wat zij van autisme weten (meestal bijzonder weinig) dingen invullen wat jij niet zou kunnen.

Ik noem maar een situatie hoor. Maar stel dat mensen op je werk vragen waarom jij altijd zo stil bent en of jij het wel leuk vindt. Dan kan je nog steeds met de waarheid antwoorden, maar maak je er bijvoorbeeld van: "Ik vind het hartstikke gezellig. Maar ik ben niet zo goed in social talk, dus daarom val ik op de achtergrond. Mocht ik soms een ongeinteresseerde indruk maken of te direct zijn. Dat is echt niet bedoeld om iemand anders te kwetsen. Meestal ben ik mij niet eens bewust dat ik zo overkom op anderen en daar zitten ook zeker geen kwade intenties achter. Mocht het tussen ons voorkomen: zeg het mij alsjeblieft"

Misschien een slecht advies hood, maar ik probeer met je mee te denken

Goeiemiddag! Hoe is het hier?

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 17:07 schreef Dactylus het volgende:
Goeiemiddag! Hoe is het hier?

Relatief goed.

Ben nog steeds op zoek naar nieuwe hulpverleners
Dit is gewoon heel vervelend zo, blijkt lastig te zijn iets passends te vinden en veel doodlopende wegen. Vanmorgen begrepen dt ik weer bij af ben wat zoeken betreft.

M'n traject bij het LKH loopt gelukkig wel nog even (als 't goed is).

Voor de rest heb ik nog steeds wat shit van begin dit jaar en eind vorig jaar en daar baal ik nog steeds van en volgend jaar waarschijnlijk ook. Hartstikke bedankt, hulp-verlening

Ben nog steeds bezig de rotzooi van de laatste jaren op te ruimen en m'n diverse trajecten die ik 2015 al in wilde zetten, verlopen op 't moment vrij goed.

Ik heb nauwelijks nog contact met familie (gewoon geen zin meer in) en ik bedenk me net dat ik vanavond iets heb! kuuuuuuuut

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 17:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Relatief goed.

Ben nog steeds op zoek naar nieuwe hulpverleners
Dit is gewoon heel vervelend zo, blijkt lastig te zijn iets passends te vinden en veel doodlopende wegen. Vanmorgen begrepen dt ik weer bij af ben wat zoeken betreft.

M'n traject bij het LKH loopt gelukkig wel nog even (als 't goed is).

Voor de rest heb ik nog steeds wat shit van begin dit jaar en eind vorig jaar en daar baal ik nog steeds van en volgend jaar waarschijnlijk ook. Hartstikke bedankt, hulp-verlening [ afbeelding ]

Ben nog steeds bezig de rotzooi van de laatste jaren op te ruimen en m'n diverse trajecten die ik 2015 al in wilde zetten, verlopen op 't moment vrij goed.

Ik heb nauwelijks nog contact met familie (gewoon geen zin meer in) en ik bedenk me net dat ik vanavond iets heb! kuuuuuuuut

Maar toch vooruitgang an sich. Das lekker!

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 17:20 schreef Dactylus het volgende:

[..]

Maar toch vooruitgang an sich. Das lekker!

Mwah....ik was 2 jaar geleden ruwweg net zo ver en de belangrijkste reden dat het nu weer gaat, is omdat ik niet meer door bepaalde menselijke bottlenecks gehinderd wordt in m'n progressie. Wat ik nu doe is vooral compensatie van de achteruitgang die mij door anderen aangedaan is. Ik word daar niet bepaald vrolijk van.
Ik vind 't niet lekker, eerder bitter. Als mensen normaal hadden gedaan, was ik nu veel verder geweest dan ik nu ben.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 17:27 schreef Diqiu-Long het volgende:

[..]

Dat laatste herken ik wel: het geen zin hebben, daar heb achteraf wel een beetje spijt van gekregen. Ik had nooit zin om mijn oma te bezoeken, ookal heb ik haar altijd lief gehad. Nou en vorig jaar viel dus de bom: ze was gestorven en zat wat gezellig in IJsland Vanaf dat moment is bij mij alles bergafwaarts gegaan, op het rijbewijs behalen na

Maar bij mijn familie: ze komen gewoon nooit op bezoek! Mijn oudste (half)broer was zelf offended toen ik hem vroeg of hij iets had van een ontwikkelingstoornis. Want ja dat moest ik voor het onderzoek naar autisme invullen! En die broer woont letterlijk op loopafstand, alleen hij ziet mij duidelijk niet zitten en ik denk dat mijn ouders er mede schuld aan zijn.

Alleen mijn andere broertjes komen ook nooit op bezoek en ik moet altijd eerst vragen of ik langs mag komen, en op een gegeven moment stop je met vragen. Want ze zijn toch altijd druk druk....

Mijn ouders daarin tegen draag ik wel op handen en voeten, al is dat vooral vanwege mijn vader die afasie aan zijn herseninfarct overgehouden heeft. En ja het is naast mijn vriendin mijn enige sociale contact..... ben zelfs al zover dat ik ze maar mee op reis neem en alles betaal, want voor de rest heb ik niemand.

Mijn familie begrijpt mij niet, ze lijken ook niet veel interesse te hebben in -mij-.
Verder ging 't binnen m'n familie niet bepaald over rozen en dat neem ik ze nog steeds kwalijk, omdat ze nooit echt lijken te beseffen wat voor negatieve impact ze op me hebben als ze me niet serieus nemen.

Zoals dat gedoe met m'n zusje paar jaar terug en die stomme lijmpogingen (die gewoon egoïstische grondslag hadden, wat -IK- wou, vonden ze niet belangrijk).

Heb je aan alleen je vriendin wel genoeg?
En hoe zit 't met de sociale contacten van je vriendin?

Als het om familiebezoek gaat, ben ik ook best passief; ik ben niet zo van sociale interactie. Het gekeuvel en de angst/frustratie dat een gesprek verstomt doordat ik niet weet hoe ik die aan de gang moet houden spelen daar in wel een rol.

@Magnetronkoffie, ah oke, dat moet je niet hebben nee. Succes verder in wat je nog hebt lopen!

Fuckerdefuck. Broer onverwacht op bezoek. Hij was er om half een 'voor een kopje koffie' en zit nu nog steeds met mijn lief te keuvelen en metal te luisteren. Ik ben het lawaai een paar uur geleden al ontvlucht.

Jankend in bed liggen terwijl je geacht wordt de gezellige gastvrouw uit te hangen.

Onverwacht bezoek, die mijn veilige cocon (lees: mijn huis) binnenkomt... Ook al is het mijn broer die ik keitof vind.

Soms is mijn brein echt een klootzak.

quote:

Een interessante vraag is, -waarom- doen deze mensen eigenlijk zo? Als het destructief is om het zo te doen, waarom daarmee doorgaan?

Autisme is niet het maatschappelijke probleem, zoveel is me wel duidelijk.

Sorry ik had even niet meer op dit bericht gereageerd omdat ik niet echt een goed antwoord had. Waarom is autisme niet het maatschappelijke probleem?

quote:

Even tussendoor, je hebt ook extraverte autisten. Eigenlijk was ik zelfs tot voor kort niet zo goed van het bestaan hiervan op de hoogte, maar eigenlijk (hehe) staarde het al jaren in m'n gezicht en zag ik het niet
Zelf val ik denk ik in de categorie "zit ergens halverwege tussen introvert en extravert", maar uiteraard dan op een autistische manier.

Ik vind contact wel leuk, maar heb de neiging VEEEEL te veel te willen, waardoor ik in 't verleden geregeld over de kop ben gegaan en ik van burn-out naar burn-out ging. Dus eigenlijk moet ik mezelf continu matigen en keuzes maken, kosten/baten analyses uitvoeren (en soms besluit ik dingen heel snel, of verander ik min of meer continu kleine dingetjes, lastig uit te leggen).

Maar er zijn ook extraverte autisten. Ik loop een beetje achter in het herkennen van deze, maar de introverte of "de halverweggetjes" herken ik tegenwoordig wel
Of in elk geval bij de vrouwen, want daar richt ik me meer op.

Maar verkijk je niet op introvert/extravert, want bij autisten is deze spreiding er ook. Ze lijken voor een buitenstaander misschien meer introvert, maar dat is vaak ook meer een noodzaak om de energiebalans neutraal te houden.

Ja ik ken ook maar 2 autistische personen, de 1 is vrij introvert en de ander wat extraverter. Ik ken er niet genoeg om hier uitspraak over te doen. Dus mijn idee was ook nergens op gebaseerd eigenlijk.

quote:

Waarom zou het isolerend -werken- als autisme als anders gezien zou worden dan...tsja, dan wat precies geeninspiratie?
Het is niet het labeltje dat zo isolerend werkt, waarom vind je dat?

Omdat autisten er naar gaan leven.Ik vind dat je op dit forum overkomt alsof jij dat ook doet. Daarom ben ik blij dat dit niet zo is. Het helpt mensen niet vind ik. Maar dat is mijn mening.

quote:

Veel mensen zijn dol op status. Ze dichten zichzelf status toe, menen dat "als ik geen gelijk heb, dan haal ik mijn gelijk gewoon" en "fake it till you make it" en "rules are meant to be broken" ook echt zo zijn.

Ze hebben veel trekken die ergens halverwege autistische trekken en sociophatische trekken in zitten.

Maar tegenwoordig moet je sociophatisch zijn om succes te hebben in het werk en ook wel privéleven. Dus eigenlijk is dat dan wat men beschouwd als "normaal"

quote:

Dan heb ik aan jou de (voor mij retorische) vraag: -Waarom- zou je die persoon -willen- vragen naar diens hobby's?

Nou, dat hoeft natuurlijk niet, beter van niet nee. Dat kan als je echt niets anders meer hebt om het over te hebben.

quote:

Owww facebook! Haha ja, moet je dit plaatje eens zien!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Heb ik van facebook geript Leuk he?

Dat is wel schattig ja leuk gevonden

quote:

In hoeverre vind je hygiëne niet zo heel erg belangrijk?
Wat zou je wel tolereren en wat niet?
Ik hoop dat je (bijvoorbeeld) met schoenen op bed staan met de hondenpoep er nog aan, niet oké vindt?

Nou, het huis hoeft niet blinkend schoon te zijn bijv. Want dat kost veel tijd en ik kan me voorstellen dat iemand dat aan iets beters wil besteden. Maar ik vind het wel getuigen van respect op zich als het schoon is.. en ik ben er ook wel blij mee als mensen hun huis schoonhouden als ik op visite kom.. maar ik begrijp het ook als dat niet zo is. Met schoenen op bed staan met hondenpoep is iets wat niemand zou tolereren denk ik. Tenzij het per ongeluk is maar dan nog.

quote:

Ze zijn vooral bang om "buiten de pas" te lopen wat de sociale regeltjes betreft, ze lijken echt moeite te moeten doen om zich buiten deze kaders te begeven, daar waar ik daar nauwelijks moeite mee heb. Vaak zijn die aangeleerde regeltjes dermate dogmatisch dat het vooruitgang in de weg staat, zelfs dat het destructief kan zijn (kijk hier maar naar pestgedrag, weer).

Er zijn meer voorbeelden, maar ik wil deze post toch afgemaakt hebben en dit voorbeeld voldoet op zich ook wel

Tja, er zitten inderdaad voor- en nadelen aan. Meeloopgedrag en afzondering zijn allebei niet gezond.

quote:

Uitblinken wordt niet universeel beloond hoor....ik denk dat je hier toch iets niet goed ziet.
Het is niet helemaal het geval, maar het was toch jouw suggestie om dit wel zo te doen??
Wat heeft het onder druk zetten door de ouders hiermee te maken??
Dat traineeship is denk ik alleen maar voor de absolute uitblinkers, maar het gros is zeg maar normaal hoogbegaafd en de autisten in deze groep pissen nu voor een groot deel buiten de pot.
Weet eigenlijk niet waarom je anders deze trainers aankaartte maar ik begrijp sowieso niet echt waar je hiermee nou heen wilt.

Ik nam VMBO alleen maar in de mond om aan te geven dat het helemaal niet wenselijk is dat de minderheid zich altijd maar aan de meerderheid zou moeten aanpassen. Daar ging het me om.

Oh, oké. Ik begrijp het nu zelf ook niet helemaal meer. Ik heb hier geen uitgebreide kennis over, dus ik neem maar aan wat je zegt.

quote:

Op zaterdag 30 september 2017 15:42 schreef magnetronkoffie het volgende:

Het is idd heel makkelijk om iemand de zwarte piet toe te spelen, en dat is ook wat er gebeurt.

[quote] Op woensdag 11 oktober 2017 10:19 schreef magnetronkoffie het volgende:

Dus idd slechte diagnostisering. Ik ben zelf al langer voorstander van een objectievere wijze van vaststellen van autisme. Genonderzoek zou hier een grote factor kunnen zijn, maar biedt geen absolute garantie denk ik, al ligt het voor de hand dat dit wel het geval zou zijn. Er is nog teveel over onbekend en het is denk ik nog niet op grote schaal uitvoerbaar.

Dat ze schijnbaar achteraf vermoeden dat de helft van de diagnoses niet klopt, vind ik raar en kwalijk. Als je je werk niet op een gedegen wijze uitvoert en daarna concludeert dat "de helft niet klopt", dan weet je toch waar de oorzaak ligt?

En ben benieuwd naar de bron van deze (en andere) uitspraken van schrijver.

nou dit is maar 1 persoon. Ik denk niet dat alle psychiaters die de diagnose zelf vaststelden het met deze schrijfster eens zullen zijn. Waarom is gen onderzoek onbetrouwbaar? Wel interessant dat er wel 10 genen in verband worden gebracht met autisme. Ik vraag me alleen af waarom het dan nog niet op deze manier wordt onderzocht bij individuele personen? Maar daar moet ik me even over inlezen. Maar dat doe ik liever niet want het maakt me dan gewoon boos dat ze blijkbaar al vrij ver zijn maar dat nog steeds niet tot ander soort diagnostiek heeft geleid.

quote:

Als ik dit zou combineren met bovenstaande, zou ik -kunnen- concluderen dat het aantal correct-gediagnostiseerden ook flink is toegenomen. Ik vind dit een goede ontwikkeling en ik kom geregeld mensen tegen die letterlijk een lijdensweg van jaaaaren achter de rug hebben (vaak zelfs tientallen jaren. Gewoonlijk zijn dit vrouwen die eerst een reeks onjuiste diagnoses hadden zoals borderline of onvolledige zoals stoornissen in de angst/paniek hoek).
Zelf val ik toevallig ook in deze groep en ik ben blij dat ik later toch gevonden ben.

Ja dat vind ik ook wel echt fijn voor jullie. Ik ken ook mensen met problemen die ze een plek konden geven door hun diagnose en dat gun ik ze. Dat gevoel is nuttig voor hen, maar zelf zit ik gewoon anders in elkaar

quote:

Ik ben trouwens benieuwd waar de schrijver dit op gebaseerd heeft.
Ervanuitgaande dat schrijver met "nieuwe autisten" doelt op de groep van sinds 1990, zou het aantal diagnoses ver20voudigd zijn en zou 80% van deze groep een IQ van boven de 100 hebben...blijkbaar staat autisme dus idd in verband met een hoger IQ maar eerlijk gezegd denk ik dat ik liever de cijfers zelf zou willen zien. Dit lijkt me gewoon wat onwaarschijnlijk of 't ligt aan m'n ochtendwiskunde [ afbeelding ].

Ik vind 't trouwens een wat suggestief stukje, de intentie is om deze toename als een nadeel te zien, waarbij m.i. dit stukje eentonig is weergegeven.

Ik ben het wel eens dat het eenzijdig is, maar dat komt denk ik omdat alle informatie vanuit de GGZ ook eenzijdig is. De schrijfster geeft een mening. Maar hoe ze aan die informatie komt en of het wel betrouwbare statistieken zijn weet ik ook niet.

quote:

Bijvoorbeeld het gedeelte van de bijstand bij het studeren en later bij de post-studie. Je kunt er toch ook voor kiezen deze hulp niet te gebruiken?

Tuurlijk kun je daarvoor kiezen. Maar de verleiding wordt wel groot. Zelfde met Wajong. Je moet een jezelf wegcijferend of erg op status gericht karakter hebben om 'gratis geld' terwijl je ondertussen op je gemak kunt doen waar je zin in hebt, jezelf te ontwikkelen in wat je wilt zonder druk te voelen te weerstaan. Ervan uitgaande dat iemand geen perspectief heeft op een goed alternatief.

quote:

Zelf herken ik het "je gaat dan leven naar je diagnose" niet. Als ik dat had gedaan, had ik nooit m'n traumabehandeling van de grond gekregen. Mijn ervaring is ook dat autisten over het algemeen gesproken wat nuchterder zijn en zich niet zo laten meeslepen door de diagnostisering. Wel vind ik dat je ze van de juiste informatie moet kunnen voorzien, maar ik vind de GGZ eerlijk gezegd nog steeds veel fout doen, alsof ze ervoor kiezen (psychologen?)

Dat is mooi. Ik ben ook blij dat je die traumabegeleiding hebt kunnen regelen
Wat me wel verbaast, dat ze dat überhaupt toestaan aan autisten, omdat alle problemen dan normaal gesproken op autisme worden gegooid

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 09:53 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik krijg er ook een naar gevoel bij. Stel je blijkt inderdaad autistisch te zijn. Daarmee veranderen je behoeften en verlangens niet. Het is niet zo dat je met zo'n diagnose opeens gaat denken: "Oh, dus daarom heb ik weleens problemen in het sociale contact. Nou, dan blijf ik voortaan lekker alleen thuis in plaats van zoveel moeite doen om meer aansluiting te kunnen vinden bij anderen."

Het is jammer dat in de GGZ eigenlijk alleen wordt gekeken naar diagnosen en welke behandelingen daarop aansluiten. Er wordt niet gekeken naar wat je wel kan, wat je wilt bereiken en in hoeverre je daartoe gemotiveerd bent.

Je hebt exact mijn gevoel verwoord... dit is helemaal hoe ik erover denk...
Mijn psycholoog zei dat een diagnose autisme juist zei dat ik niet schuldig was aan dat anderen niet goed met mij om gingen (omdat ze dus niet wisten dat ze rekening moesten houden met autisme). Hoewel ik het lief vond dat ze dat zei, vind ik van niet. Daarnaast kun je als je autistisch bent ook niet alle problemen daaraan wijten. Dan stagneert je psychologische groei.
Eigenlijk zegt zo'n diagnose "Vergeet het maar. Je zal nooit echt goed zijn in sociaal contact en altijd een beetjje vreemd zijn. Dat je gepest was, was je eigen schuld. Je bent ook raar. Je zal nooit een normaal mens zijn en wij willen je niet helpen met je problemen, alleen maar rare psychologische rapporten schrijven over hoe afwijkend je wel niet bent. Val ons niet meer lastig"

[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 11-10-2017 18:17:09 ]

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 15:23 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik denk dat ik je begrijp.

Het zouden aanwijzingen voor autisme kunnen zijn, echter onzekerheid als gevolg van dingen in het verleden kunnen een enorme impact op je hebben.

Mensen zonder autisme kunnen makkelijker sociale vaardigheden leren, doch ook dan gaat het niet vanzelf. Als jij vroeger altijd gepest werd bijvoorbeeld of altijd buiten werd gesloten, krijg je de kans niet om sociale vaardigheden te leren. Het enige wat je dan leert, is dat de meeste mensen je niet aardig vinden en dat dingen die je doet vaak niet goed zijn. Je bent dan altijd alert op jezelf en dan gaat het juist fout.

Had op school, redelijk wat vrienden, werd weleens gepest, maar pestte ook weleens. Een denk ik normale jeugd. Ik heb trouwens ook een hoog iq, dus zou zeggen je kan alles leren, maar dat is toch niet zo .

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 18:04 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Je hebt exact mijn gevoel verwoord... dit is helemaal hoe ik erover denk...
Mijn psycholoog zei dat een diagnose autisme juist zei dat ik niet schuldig was aan dat anderen niet goed met mij om gingen (omdat ze dus niet wisten dat ze rekening moesten houden met autisme). Hoewel ik het lief vond dat ze dat zei, vind ik van niet. Daarnaast kun je als je autistisch bent ook niet alle problemen daaraan wijten. Dan stagneert je psychologische groei.
Eigenlijk zegt zo'n diagnose "Vergeet het maar. Je zal nooit echt goed zijn in sociaal contact en altijd een beetjje vreemd zijn. Dat je gepest was, was je eigen schuld. Je bent ook raar. Je zal nooit een normaal mens zijn en wij willen je niet helpen met je problemen, alleen maar rare psychologische rapporten schrijven over hoe afwijkend je wel niet bent. Val ons niet meer lastig"

Ik denk niet dat een psych het zo benadert, maar ik snap wel helemaal dat het zo op jou overkomt en dat is ook helemaal niet gek.

Ik vind dit ook een nogal domme opmerking van jouw psycholoog. En ik vind hoe jij ernaar kijkt een stuk realistischer maar ook constructiever.

Heb je nou officieel de diagnose ASS gekregen of moet je daarop nog getest worden? Als dat laatste het geval is, vind ik het echt heel dom en minachtend van jouw psycholoog.

Als je wel de diagnose hebt, kan je via de gemeente in aanmerking komen voor coaching. Dan wordt er ook wat praktischer gekeken, bijvoorbeeld hoe het zit met je planning maar ook kunnen ze je helpen om sociale contacten aan te gaan en te onderhouden. Ik denk dat een coach die gespecialiseerd is juist minder gefixeerd is op jouw diagnose en meer kijkt vanuit jouw mogelijkheden. En op momenten dat je het overzicht verliest om alles te begrijpen, kan je op hem/haar terugvallen.

http://www.mindfulnessbijautisme.nl

Ik had dit pas geleden gevonden. Maar er bestaat mindfullness speciaal voor mensen met ASS. Dat kan je helpen om het piekeren te verminderen en niet verstrikt te raken in je gedachten.

Autistisch of niet. Gek ben je sowieso niet en je komt er wel!

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 20:12 schreef DaMook het volgende:

[..]

Had op school, redelijk wat vrienden, werd weleens gepest, maar pestte ook weleens. Een denk ik normale jeugd. Ik heb trouwens ook een hoog iq, dus zou zeggen je kan alles leren, maar dat is toch niet zo .

Waarom denk je zelf dat het autisme is?

Bij mij wordt Asperger vermoed, maar men wil het niet officieel vaststellen omdat ik af en toe een jointje rook. Als ik niets had gezegd (en dus niet eerlijk was geweest) was er niets aan de hand.

Een psych stelt alleen hele simpele vragen die je jezelf niet afvraagt. Dat is hun werk. Dat zet je aan het denken en je geeft de psych het antwoord op jouw probleem.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 20:51 schreef DoubleUU het volgende:
Een psych stelt alleen hele simpele vragen die je jezelf niet afvraagt. Dat is hun werk. Dat zet je aan het denken en je geeft de psych het antwoord op jouw probleem.

Mijn probleem was niet dat ik niet nadacht, maar dat ik doodliep omdat ik niet verder kon komen zonder hulp.
Als er al iets is wat ik veel doe, dan is het wel nadenken dus daar heb ik echt geen hulp bij nodig

Wat ik wel nodig heb (of had), is iemand aan wie ik me kan spiegelen en iemand met verstand van zaken. Daar heb ik veel meer aan dan aan een betaalde muur van vlees die mij wisjmaakt dat ie mij helpen kan.

Hallo, wordt pdd-nos gerekend tot autisme en is het even erg als gewone autisme?

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 20:47 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Waarom denk je zelf dat het autisme is?

Omdat ik echt alles op een vaste manier wil doen, dingen hetzelfde wil hebben, op de plekken waar ik wat doe. De rest boeit me niet. En omdat ik sociale contacten echt vermijd zoveel als mogelijk.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 20:47 schreef DoubleUU het volgende:
Bij mij wordt Asperger vermoed, maar men wil het niet officieel vaststellen omdat ik af en toe een jointje rook. Als ik niets had gezegd (en dus niet eerlijk was geweest) was er niets aan de hand.

Herkenbaar. Bij mij wilde ze geen depressie/burn-out vaststellen omdat ik dronk. Ja hallo ik dronk op dat moment zoveel omdat ik dat had. Nu ik eruit ben drink ik ook een heel stuk minder.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2017 20:51 schreef DoubleUU het volgende:
Een psych stelt alleen hele simpele vragen die je jezelf niet afvraagt. Dat is hun werk. Dat zet je aan het denken en je geeft de psych het antwoord op jouw probleem.

Die stelde allerlei vragen en gaf dan antwoorden die ik zelf al weet, maar waar ik niets mee deed, ook niet door hem.