LIF Lifestyle
Alles over gezondheid, uiterlijke verzorging, mode, kleding, make-up, tabak, etc.
Ik heb verrassend lekker de marathon van Eindhoven volbracht. Mijn eerste sinds eind 2015. Continue getraind op 6:15 of trager en op de wedstrijddag gaat het dan als een speer en loop ik 5:53 gemiddeld. Vanaf 34km werd het echt wel zwaar, maar mijn playlist heeft nog voor verrassende adrelineboosts gezorgd op 37,38 en 40km. Ben heel erg tevreden en redelijk pijnloos (wel spierpijn, maar niet verkeerd gelopen of overbelast) 
.
.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Ik heb vanmorgen een duurloop gelopen, gelukkig bleek het niet meer te regenen. Alleen de laatste 3km kreeg ik een flinke plensbui op mijn dak. Het regenjasje dus niet voor niks meegenomen.
Het gaat wel beter, de duurlopen, maar ik mis nog het oude ritme. Maar misschien liep ik ook net wat te snel voor een duurloop. Ik ga in ieder geval proberen om weer wekelijks een duurloop te lopen. Heeft toch wel nut.
Het gaat wel beter, de duurlopen, maar ik mis nog het oude ritme. Maar misschien liep ik ook net wat te snel voor een duurloop. Ik ga in ieder geval proberen om weer wekelijks een duurloop te lopen. Heeft toch wel nut.
Zo soepel als het vorig jaar ging, zo slecht ging het nu. Ik kwam niet heel goed in een stabiel ritme. Vorige maand best wat duurlopen gedaan, conditie was goed en voor mijn gevoel liep alles prima. De benen vrijdag nog laten masseren. Echter, na 20k had ik het gevoel dat ik niet meer zo verder kon. Mogelijk toch te snel gegaan, want ik begon wel ietsje sneller dan vorig jaar.
Op een gegeven moment liep ik in een groepje van vier vrouwen, dat was hard werken, maar wel een goede houvast. Op een gegeven moment hield ik dat niet meer vol.
Met echt heel veel pijn en moeite doorgelopen. Het was er eentje met het motto 'Als ik dit kan, kan ik alles'.
Telkens als ik wilde versnellen (ik dacht, dan maar een kamikaze) werd ik ook nog eens misselijk. De laatste kilometers waren een martelgang en dat was ook echt aan mijn gezicht te zien. Zelfs de bemoedigende woorden van het Stratumseind konden me niet helpen. Na de finish kwamen dan de tranen.
Alsnog een mooie tijd, dat wel. Maar dit was mentaal en fysiek een van de zwaarste, samen met mijn eerste marathon ooit.
Op een gegeven moment liep ik in een groepje van vier vrouwen, dat was hard werken, maar wel een goede houvast. Op een gegeven moment hield ik dat niet meer vol.
Met echt heel veel pijn en moeite doorgelopen. Het was er eentje met het motto 'Als ik dit kan, kan ik alles'.
Telkens als ik wilde versnellen (ik dacht, dan maar een kamikaze) werd ik ook nog eens misselijk. De laatste kilometers waren een martelgang en dat was ook echt aan mijn gezicht te zien. Zelfs de bemoedigende woorden van het Stratumseind konden me niet helpen. Na de finish kwamen dan de tranen.
Alsnog een mooie tijd, dat wel. Maar dit was mentaal en fysiek een van de zwaarste, samen met mijn eerste marathon ooit.
Ah was het een test? Ben ik geslaagd?quote:Op zondag 8 oktober 2017 12:09 schreef DavetheNL het volgende:
[..]
Ah ja, was de naam van die man vergeten. Dank je! Zenuwachtig voor je test?
Nou de 90 minuten grens is helaas net niet gebroken, 1.30.35 is nu volgens de officiele uitslagen de tijd. Ik liep tot en met km 11 echt superstrak op schema, zat er mentaal ook heel goed in, maar mijn voeten deden zeer, de ene sliep en de andere schoof juist teveel waardoor er een blaar was gekomen. Dus toen heb ik twee keer stilgestaan om ze opnieuw te strikken. Dat heeft me uiteindelijk net teveel tijd gekost, + daarna zit je natuurlijk ook niet meer goed in die flow. Voor dat moment liep ik ook op een heerlijke plek net voor de 1.30 pacers en daarna zat ik er natuurlijk achter, veel drukker. Desalniettemin blijven knokken voor een PR en eventueel nog hopend op een goede eindsprint om onder dat 1.5u te duiken. Dat PR is ruim gelukt iig! En ik weet gewoon dat ik fit genoeg ben, als alles klopt loop ik zeker eronder.
Ik miste wel een beetje de blauwe lijn! Die was er vorige keer nog wel. En de finish van de halve is wel echt naar, een en al gekronkel door smalle straatjes waar je bijna niet meer kunt inhalen door al dat publiek, als je denkt dat je er bijna bent moet je nog best wel een stuk en zie je de finish pas op het laatst. Ook vond ik het niet zo handig dat de hele en de halve elkaar tegenkwamen onderweg, voor mij viel het nog wel mee want ik haalde alleen de enkeling die rond de 5 uur liep in, maar als je vooraan loopt kom je denk ik nog best wel een grote club mensen tegen die rond de 4.40 loopt.
Verder was het gewoon weer heel fijn in Eindhoven!
Oja en top10 bij de vrouwen senioren! (8e)
Ik hou van mij van mij van mij en van geen ander, want ik ben verreweg de leukste die ik ken!
Nu kan je dus allesquote:Op zondag 8 oktober 2017 19:22 schreef wyccie het volgende:
Zo soepel als het vorig jaar ging, zo slecht ging het nu. Ik kwam niet heel goed in een stabiel ritme. Vorige maand best wat duurlopen gedaan, conditie was goed en voor mijn gevoel liep alles prima. De benen vrijdag nog laten masseren. Echter, na 20k had ik het gevoel dat ik niet meer zo verder kon. Mogelijk toch te snel gegaan, want ik begon wel ietsje sneller dan vorig jaar.
Op een gegeven moment liep ik in een groepje van vier vrouwen, dat was hard werken, maar wel een goede houvast. Op een gegeven moment hield ik dat niet meer vol.
Met echt heel veel pijn en moeite doorgelopen. Het was er eentje met het motto 'Als ik dit kan, kan ik alles'.
Telkens als ik wilde versnellen (ik dacht, dan maar een kamikaze) werd ik ook nog eens misselijk. De laatste kilometers waren een martelgang en dat was ook echt aan mijn gezicht te zien. Zelfs de bemoedigende woorden van het Stratumseind konden me niet helpen. Na de finish kwamen dan de tranen.
Alsnog een mooie tijd, dat wel. Maar dit was mentaal en fysiek een van de zwaarste, samen met mijn eerste marathon ooit.
Ja, lijkt me wel. Knap dat je je niet uit het veld laat slaan door slapende en blarende voeten!!quote:
[..]
Ah was het een test? Ben ik geslaagd?
En dat eind is inderdaad lastig, inhalen zit er dan niet meer bij. (vorig jaar kwam dat trouwens niet door het parcours, bij mij dan)
Mooie tijd ook LT!
Nee ik wil ook niet zeggen dat ik daar nou super veel over had maar het finisht toch lekkerder met een brede rechte straat. Dit voelde een beetje claustrofobisch, al was het natuurlijk ook wel bijzonder dat er zoveel mensen staan.quote:
[..]
Ja, lijkt me wel. Knap dat je je niet uit het veld laat slaan door slapende en blarende voeten!!
En dat eind is inderdaad lastig, inhalen zit er dan niet meer bij. (vorig jaar kwam dat trouwens niet door het parcours, bij mij dan)
Mooie tijd ook LT!
Ik hou van mij van mij van mij en van geen ander, want ik ben verreweg de leukste die ik ken!
Ik ben met Yur aan het natafelen. Mooie trail gelopen. Yur top-10 op de 25 en ik top 20 op de 50 km.
Terschelling is
Terschelling is
Met een verbeten grimas en een verborgen glimlach.
Wat goed!
Ik hou van mij van mij van mij en van geen ander, want ik ben verreweg de leukste die ik ken!
Goed bezig allemaal. Ik ben net van een duurloopje terug, wilde de 21km aan gaan tikken, maar een blaar gooide roet in het eten na 8km. Toch iets meer dan 15km uiteindelijk, conditioneel klopte het allemaal. Heb nu wel door welk tempo ik op een hm moet gaan aanhouden.
Een vel leeg papier kan altijd nog een mooie tekening worden.
Mooie prestaties in Eindhoven en Terschelling
En LT, die sub 1:30 moet er toch echt eens komen. De volgende is het vast raak!
En LT, die sub 1:30 moet er toch echt eens komen. De volgende is het vast raak!
Volgens mij ben je met een 9 geslaagd LT 
Wyccie, dat klinkt als een heftige marathon.. Erg bemoedigend gheh.
Semtex, Guard en YUR ook goed gedaan!
Wyccie, dat klinkt als een heftige marathon.. Erg bemoedigend gheh.
Semtex, Guard en YUR ook goed gedaan!
Zo even bij kunnen lezen, knappe prestaties dit weekend, zeker in Eindhoven. Gefeliciteerd LT & Wyccie.
Ik ben zelf voor het eerst ècht #kapotstuk gegaan tijdens een loop.
Het ging allemaal vrij lekker tot een km of 30, daarna kwam een stukje duinen wat niet echt opschoot (de stukken strand waren echt goed te doen, in de duinen was het toch wat meer wegzakken in mul zand). Na deze duinen was een waterpost. Net als bij alle andere posten (7 in totaal, wat een weelde op een trail) even een beetje water gedronken, praatje gemaakt met de vrijwilligers en weer door. Eenmaal op het strand begonnen mijn kuiten direct te protesteren, dat zou wel eens vrij snel kramp kunnen worden.
Ervaring heeft me geleerd dat als ik zo'n moment direct mijn tubes uittrek de kramp aanval voorkomen kan worden. Dus maar even plaatsgenomen op een klein duintje en mijn tubes uitgetrokken. Kreeg meteen bezoek van een jeep met 2 EHBO-ers, die kwamen kijken waarom ik langs het parcours zat. Nadat ze gezien hadden dat ik niet in levensgevaar was reden ze door en ging ik ook weer verder.
Na nog wat watertrappelen over ondergeregende paadjes in de duinen en prachtige stukken over het strand, kwam ik bij de post op de 44 km. Marathon afstand ruim erop zitten en nog maar 6 km tot de finish. Snel bekertje water (de vrijwilligers hier waren niet echt geneigd tot een praatje) en weer door. 100 m na de post begon het; dikke kramp in mijn kuiten en bovenbenen, misselijkheid sloeg toe. Ik kwam nauwelijks meer vooruit. Wandelen hielp niks tegen de kramp, een sukkeldrafje verergerde de misselijkheid alleen maar. Ik werd aan alle kanten ingehaald door 25 km lopers. Ik liep te balen als een stekker en wist niet wat te doen. Zo nog 6 km zag ik echt niet meer zitten. Ten einde raad grabbelde ik naar het enige gelletje dat ik mijn racevest had zitten (rest van de voeding was iets anders dan gelletjes). Al kokhalzend een half gelletje naar binnen weten te krijgen en nog even run walk run gedaan. Ik kwam achter 2 dames te lopen die me net ingehaald hadden en liep een kilometer met ze mee. Ze hadden op dat moment een perfect tempo voor mij. De misselijkheid zakte, de kuiten en bovenbenen kwamen weer tot rust. Ineens was ik helemaal weer hardloper en pakte mijn tempo van de rest van de dag weer op. Weer iedereen in kunnen halen die mij in mijn "zwarte" km's voorbij was gegaan en lekker naar de finish kunnen lopen.
Aparte ervaring, die ik niet nog eens hoop mee te maken. Volgende keer wat meer letten op voldoende nitraten en zo onderweg.
Ik ben zelf voor het eerst ècht #kapotstuk gegaan tijdens een loop.
Het ging allemaal vrij lekker tot een km of 30, daarna kwam een stukje duinen wat niet echt opschoot (de stukken strand waren echt goed te doen, in de duinen was het toch wat meer wegzakken in mul zand). Na deze duinen was een waterpost. Net als bij alle andere posten (7 in totaal, wat een weelde op een trail) even een beetje water gedronken, praatje gemaakt met de vrijwilligers en weer door. Eenmaal op het strand begonnen mijn kuiten direct te protesteren, dat zou wel eens vrij snel kramp kunnen worden.
Ervaring heeft me geleerd dat als ik zo'n moment direct mijn tubes uittrek de kramp aanval voorkomen kan worden. Dus maar even plaatsgenomen op een klein duintje en mijn tubes uitgetrokken. Kreeg meteen bezoek van een jeep met 2 EHBO-ers, die kwamen kijken waarom ik langs het parcours zat. Nadat ze gezien hadden dat ik niet in levensgevaar was reden ze door en ging ik ook weer verder.
Na nog wat watertrappelen over ondergeregende paadjes in de duinen en prachtige stukken over het strand, kwam ik bij de post op de 44 km. Marathon afstand ruim erop zitten en nog maar 6 km tot de finish. Snel bekertje water (de vrijwilligers hier waren niet echt geneigd tot een praatje) en weer door. 100 m na de post begon het; dikke kramp in mijn kuiten en bovenbenen, misselijkheid sloeg toe. Ik kwam nauwelijks meer vooruit. Wandelen hielp niks tegen de kramp, een sukkeldrafje verergerde de misselijkheid alleen maar. Ik werd aan alle kanten ingehaald door 25 km lopers. Ik liep te balen als een stekker en wist niet wat te doen. Zo nog 6 km zag ik echt niet meer zitten. Ten einde raad grabbelde ik naar het enige gelletje dat ik mijn racevest had zitten (rest van de voeding was iets anders dan gelletjes). Al kokhalzend een half gelletje naar binnen weten te krijgen en nog even run walk run gedaan. Ik kwam achter 2 dames te lopen die me net ingehaald hadden en liep een kilometer met ze mee. Ze hadden op dat moment een perfect tempo voor mij. De misselijkheid zakte, de kuiten en bovenbenen kwamen weer tot rust. Ineens was ik helemaal weer hardloper en pakte mijn tempo van de rest van de dag weer op. Weer iedereen in kunnen halen die mij in mijn "zwarte" km's voorbij was gegaan en lekker naar de finish kunnen lopen.
Aparte ervaring, die ik niet nog eens hoop mee te maken. Volgende keer wat meer letten op voldoende nitraten en zo onderweg.
Met een verbeten grimas en een verborgen glimlach.
Gisteren m'n eerste halve marathon gelopen in 1:51:51. Was tot het gaatje, maar uiteindelijk super tevreden. Tijd valt me echt heel erg mee 
If you shoot this man, you die next. Repeat. If you shoot this man, you die next.
http://www.ibood.com/electronics-nl/nl/
Misschien interessant voor hier? Kleur, navigatie enz voor weinahg
Misschien interessant voor hier? Kleur, navigatie enz voor weinahg
Just remember, you can't climb the ladder of success with your hands in your pockets. ~Arnold Swarzenegger
Tijd voor een nieuwequote:
Ik mag momenteel niks meer kopen van m'n vrouw
F means you're fucked
Heeft er iemand hier ervaring met de marathon van Parijs? Het wordt voor mij die of weer Rotterdam over 6 maanden
Ik heb op wat schaafplekken na weer redelijke frisse benen na Trail du Barrage 
. Het was echt een heel lange dag. We gingen zondagochtend heen en na de wedstrijd gelijk weer terug. Ik had dus wel een beetje moeite om wakker te blijven. Het ging verder eigenlijk zoals verwacht. De eerste 16 kilometer deed ik binnen twee uur. En de laatste 12 kilometer heb ik toch nog flink moeten werken. Ik kwam nog net onder de 4 uur binnen, dus dat was op zich wel ok. Het streven was heel blijven, niet te diep gaan en dat laatste UTMB punt grijpen voor OCC (wat nog verre van zeker is of ik die ga doen). Dat is gelukt dus ik ben tevreden.
. Het was echt een heel lange dag. We gingen zondagochtend heen en na de wedstrijd gelijk weer terug. Ik had dus wel een beetje moeite om wakker te blijven. Het ging verder eigenlijk zoals verwacht. De eerste 16 kilometer deed ik binnen twee uur. En de laatste 12 kilometer heb ik toch nog flink moeten werken. Ik kwam nog net onder de 4 uur binnen, dus dat was op zich wel ok. Het streven was heel blijven, niet te diep gaan en dat laatste UTMB punt grijpen voor OCC (wat nog verre van zeker is of ik die ga doen). Dat is gelukt dus ik ben tevreden.
Parijs is echt heel gaaf maar ik durf niet te zeggen of het mooier is dan Rotterdam. Die heb ik namelijk nooit zelf gelopen.quote:
Heeft er iemand hier ervaring met de marathon van Parijs? Het wordt voor mij die of weer Rotterdam over 6 maanden
Parijs lijkt me leuk om te doen vanwege de omvang (de grootste na New York geloof ik) en de route. Ook wel een redelijk vlak parcours toch?quote:
[..]
Parijs is echt heel gaaf maar ik durf niet te zeggen of het mooier is dan Rotterdam. Die heb ik namelijk nooit zelf gelopen.
Rotterdam is vooral geweldig omdat het een snelle marathon is, met veel publiek langs de kant. Dat laatste zou in Parijs dan weer een stuk minder zijn, had ik gehoord.
Eh, ¤60 of zo?quote:
[..]
Wat is 'niet de hoofdprijs'?
Potentieel heb ik wel interesse. Maar ben me nog aan het orienteren op wat er verkrijgbaar is. (En dat is nogal veel....)
Huilen dan.
