Depressief door de hormonen, deel 11

Je zoekt eigenlijk geen gewone psycholoog, maar een alternatieve, aangezien je zonder medicijnen wil? Wat voor alternatieve therapieën denk je aan?

Een psycholoog geeft geen alternatieve therapieën, maar psychotherapie. Of iemand nou vrijgevestigd is of aangesloten is bij een ggz-instelling. Een psycholoog schrijft ook per definitie geen medicijnen voor want het is geen arts. Als je een vrijvestigd psycholoog zoekt dan kun je kijken op 1np.nl. Bedenk wel dat deze therapeuten geen contract hebben met verzekeraars en dat je dus alles zelf moet betalen. Of iemand verstand heeft van een ppd dus je na moeten vragen. Ik raad je in ieder geval af om zomaar een random iemand die zich psycholoog noemt te nemen maar goed te letten of iemand een big-registratie heeft.

Veel makkelijker is om je gewoon wel aan te melden bij een pop-poli en eventuele weerstand tegen medicatie uit te leggen. Daar ben je heus niet de enige in en niemand zal een patiënt dwingen om medicatie nemen tegen zijn of haar zin.

quote:

Op maandag 16 september 2019 09:09 schreef miss_sly het volgende:
Je zoekt eigenlijk geen gewone psycholoog, maar een alternatieve, aangezien je zonder medicijnen wil? Wat voor alternatieve therapieën denk je aan?

Ja geen idee, dit is haar idee. Ik vroeg me enkel af of zoiets wel bestaat en of het überhaupt zonder medicijnen kan.

quote:

Op maandag 16 september 2019 09:16 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Ja geen idee, dit is haar idee. Ik vroeg me enkel af of zoiets wel bestaat en of het überhaupt zonder medicijnen kan.

Ik ben er zonder medicatie uit gekomen. Maar was er erg snel bij. Dat was bij een reguliere psycholoog. Mijn idee is dat de klik die ik met hem had, nog het meest bijgedragen heeft. We hadden een goede interactie en dan kun je sneller stappen zetten/onderwerpen aansnijden.

Maar de stap zetten is wel belangrijk, ga geen weken zoeken naar iemand die perfect lijkt.

Ik zou het eerlijk gezegd via de huisarts laten lopen en daar samen kijken welke therapie op dit moment het beste aan zou sluiten. Je spreekt over een post partum depressie, maar je vrouw is op dit moment opnieuw zwanger toch? Dat lijkt mij niet geheel onbelangrijk om mee te nemen in de beslissing welke hulp ze nodig heeft.

Die stap mag ze toch echt zelf zetten. En ja ze is nu in de 21ste week. Dus ze wil geen medicijnen want ze denkt dat ze zo haar baby vergiftigen.
Ja ze is behoorlijk loco op het moment maar ik ben wel blij dat ze zelf toch ook wel in lijkt te zien dat ze het nodig heeft.
Maar niemand ervaring met alternatieve therapieën e.d?

quote:

Op maandag 16 september 2019 11:03 schreef Cryptocoryne het volgende:
Die stap mag ze toch echt zelf zetten. En ja ze is nu in de 21ste week. Dus ze wil geen medicijnen want ze denkt dat ze zo haar baby vergiftigen.
Ja ze is behoorlijk loco op het moment maar ik ben wel blij dat ze zelf toch ook wel in lijkt te zien dat ze het nodig heeft.
Maar niemand ervaring met alternatieve therapieën e.d?

Waar maak je je eigenlijk druk om? Je lijkt toch zelf geen concrete stappen te zetten om haar of jullie aankomende kind te helpen.
Dan kun je beter maar gewoon lang leve de lol aanhouden toch?

quote:

Op maandag 16 september 2019 11:03 schreef Cryptocoryne het volgende:
Die stap mag ze toch echt zelf zetten. En ja ze is nu in de 21ste week. Dus ze wil geen medicijnen want ze denkt dat ze zo haar baby vergiftigen.
Ja ze is behoorlijk loco op het moment maar ik ben wel blij dat ze zelf toch ook wel in lijkt te zien dat ze het nodig heeft.
Maar niemand ervaring met alternatieve therapieën e.d?

Mijn advies zou zijn contact op te nemen met de verloskundige en/of de huisarts en samen een plan op te stellen voor het komend jaar (ja, ook voor de periode na de bevalling).
Een combinatie van thuiszorg (iemand die helpt met het huishouden en de kinderen) en gesprekstherapie kunnen al veel doen.
Als je je pro-actief opstelt en samen een plan maakt, laat je zien dat je de problemen serieus neemt, zelf tot een oplossing probeert te komen en dat je een capabele ouder bent. Hiermee voorkom je ander gezeur (zie ander topic).

quote:

Op maandag 16 september 2019 11:22 schreef Molo het volgende:

[..]

Waar maak je je eigenlijk druk om? Je lijkt toch zelf geen concrete stappen te zetten om haar of jullie aankomende kind te helpen.
Dan kun je beter maar gewoon lang leve de lol aanhouden toch?

Omdat ik er helemaal klaar mee ben. Ik ga haar niet smeken op m'n knieën of ze alsjeblieft hulp wil accepteren, zij is nu aan zet.

quote:

Op maandag 16 september 2019 12:16 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Omdat ik er helemaal klaar mee ben. Ik ga haar niet smeken op m'n knieën of ze alsjeblieft hulp wil accepteren, zij is nu aan zet.

Waarom wilden jullie ook alweer nóg een kind?

quote:

Op maandag 16 september 2019 12:16 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Omdat ik er helemaal klaar mee ben. Ik ga haar niet smeken op m'n knieën of ze alsjeblieft hulp wil accepteren, zij is nu aan zet.

Niet smeken, je vertelt haar dat JULLIE NU hulp gaan inschakelen.

Ik wil het niet te groot maken, of overdrijven, of je/jullie bang maken, maar het kán echt heel erg verkeerd lopen als een pre/post partum depressie niet wordt onderkend en behandeld. DOE IETS!

quote:

Op maandag 16 september 2019 12:23 schreef Molo het volgende:

[..]

Waarom wilden jullie ook alweer nóg een kind?

Dat mensje was niet gepland geloof ik...

Regel hulp. Ook als ze zelf niet wil

Ja gisteren ben ik flink uit m'n slof geschoten, tegen haar gezegd wat haar depressie met mij en de kinderen doet en dat ze vandaag moet bellen voor een afspraak omdat ik zo niet verder wil en als ze niks doet wil ik een scheiding en allebei m'n kinderen want ik trek dit zo niet langer. En nu zoekt mevrouw online naar alternatieve routes voor hulp. Gewoon de kortste en makkelijkste weg kiezen komt blijkbaar niet in haar op en intussen staat ons huwelijk op springen. En begrijp me niet verkeerd hoor, als ze gewoon in normale staat is, is het gewoon een heel leuke meid maar de afgelopen maanden was er geen land mee te bezeilen. En iedereen hier denkt maar dat ik lekker achterover leun en toe zit te kijken hoe ze langzaam kapot gaat maar dat is niet zo, ik heb vanalles geprobeerd maar niks lijkt aan te komen bij haar. En ook mijn geduld is een keer op en die dag was gisteren.

Begrijpelijk, dat je geduld opraakt. In dit geval zijn er alleen maar verliezers. Een depressie vraagt heel veel van de partner. Goed dat je je grens hebt gesteld. Ben je ook zelf naar de huisarts geweest om naar mogelijkheden te vragen? Of heb je zelf de verloskundige gebeld voor advies? Heb je uitgelegd/uitgezocht dat jullie kinderen écht niet uit huis worden geplaatst als je reguliere hulp zoekt? Bv de al vaak genoemde POP-poli. Wellicht krijg je nog meer ruzie met je vrouw als je daadwerkelijk op zoek gaat naar hulp, maar veel slechter dan dit kan het niet worden.
Sterkte...

Toen ze met haar pillen stopte heb ik daar een gesprek met onze huisarts over gehad, die gaf aan dat ze mijn zorgen heel goed begreep, maar dat ik beter contact op kon nemen met haar behandelaar, alleen was het beste mens net 3 weken weg voor vakantie en kreeg ik haar vervanger aan de lijn. Bij de poppoli is ze wel aangemeld maar omdat destijds haar behandeling nog gewoon liep is besloten na een kennismaking gesprek dat ze bij haar huidige behandelaar zou blijven. Maar toen ging alles nog redelijk goed, want toen slikte ze gewoon keurig haar medicijnen. Na die drie weken heb ik die psychiater nog een keer gebeld, ze heeft mijn verhaal aangehoord, geprobeerd om een afspraak te maken met mijn vrouw, en m'n vrouw heeft die afspraak toen een uur voor ze er moest zijn afgebeld, daarop heeft haar behandelaar contact opgenomen met de poppoli, die hebben een paar keer geprobeerd om een afspraak te maken, maar daar draait ze zich steeds onderuit. En ik kan gewoon zo weinig doen, ik kan haar moeilijk aan haar haren meeslepen. Dus ja, ik heb vanalles geprobeerd maar niks lijkt echt goed aan te komen.

quote:

Op maandag 16 september 2019 13:46 schreef Cryptocoryne het volgende:
Toen ze met haar pillen stopte heb ik daar een gesprek met onze huisarts over gehad, die gaf aan dat ze mijn zorgen heel goed begreep, maar dat ik beter contact op kon nemen met haar behandelaar, alleen was het beste mens net 3 weken weg voor vakantie en kreeg ik haar vervanger aan de lijn. Bij de poppoli is ze wel aangemeld maar omdat destijds haar behandeling nog gewoon liep is besloten na een kennismaking gesprek dat ze bij haar huidige behandelaar zou blijven. Maar toen ging alles nog redelijk goed, want toen slikte ze gewoon keurig haar medicijnen. Na die drie weken heb ik die psychiater nog een keer gebeld, ze heeft mijn verhaal aangehoord, geprobeerd om een afspraak te maken met mijn vrouw, en m'n vrouw heeft die afspraak toen een uur voor ze er moest zijn afgebeld, daarop heeft haar behandelaar contact opgenomen met de poppoli, die hebben een paar keer geprobeerd om een afspraak te maken, maar daar draait ze zich steeds onderuit. En ik kan gewoon zo weinig doen, ik kan haar moeilijk aan haar haren meeslepen. Dus ja, ik heb vanalles geprobeerd maar niks lijkt echt goed aan te komen.

Dat is ook logisch, met haar ziekte. Want dat is het, he. Als ze met een open beenbreuk op de grond zou liggen, en ze zou zeggen dat ze niet naar het ziekenhuis wil, zou je haar dan ook laten liggen en zeggen "tja, ik kan haar niet dwingen?"

quote:

Op maandag 16 september 2019 14:10 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Dat is ook logisch, met haar ziekte. Want dat is het, he. Als ze met een open beenbreuk op de grond zou liggen, en ze zou zeggen dat ze niet naar het ziekenhuis wil, zou je haar dan ook laten liggen en zeggen "tja, ik kan haar niet dwingen?"

Dan zou ik om een ziekenwagen bellen. Wat stel je voor, ze knockout slaan, in de kofferbak ermee en afleveren bij de dokter? Dat gaat toch niet. En bovendien is ze met vlagen reteagresief tegen me en dan moet ik ook echt moeite doen om te zorgen dat ze me niet aanvliegt.

Doet jullie huisarts ook aan thuisbezoek? Desnoods zonder haar naar de huisarts om het probleem bespreekbaar te maken? Gelet op het feit dat ze zwanger is lijkt het mij dat de hulpdiensten echt wel bereid zijn mee te denken aan een oplossing om je vrouw de hulp aan te bieden die ze nodig heeft, ook als ze daarvoor niet zelf naar de dokter wil gaan. Het gaat immers niet alleen om haar, maar ook om jullie ongeboren kind die indirect gevaar kan lopen.

En ik snap dat jij het zat bent, maar de bal bij haar laten liggen is niet redelijk. Het is geen eigenwijs kind waar je me te maken hebt, maar een vrouw met psychische problematiek. Haar weerstand is een gevolg daarvan, dat kan je haar niet direct kwalijk nemen. Je verwacht nu meer van haar dan ze kan en daarmee wordt veel op het spel gezet.

quote:

Op maandag 16 september 2019 14:18 schreef Cryptocoryne het volgende:

[..]

Dan zou ik om een ziekenwagen bellen. Wat stel je voor, ze knockout slaan, in de kofferbak ermee en afleveren bij de dokter? Dat gaat toch niet. En bovendien is ze met vlagen reteagresief tegen me en dan moet ik ook echt moeite doen om te zorgen dat ze me niet aanvliegt.

Wellicht kun je via huisarts of poppoli een bezoek aan huis regelen?

Begrijp me goed, ik kan me echt heel goed voorstellen dat je het heel moeilijk hebt en niet weet wat je moet doen! Echt! Maar opgeven en het erbij laten zitten is geen optie.

Ik was depressief tijdens de zwangerschap en ik geloof dat die periode voor mijn partner de zwaarste is geweest die we in de 14 jaar dat we samen zijn hebben meegemaakt. Een depressieve partner is echt heel zwaar, maar je wil en kunt niet opgeven.

En ik ben zo blij dat hij mij niet opgegeven heeft toen!

Zelf depressief geweest zijnde denk ik dat je voor haar moet beslissen. Vaal ben je daar zelf echt nirt toe in staat als je zo ziek bent. Bel de behandelaar, maak evt een afspraak met en/of zonder je vrouw, om te vertellen hoe jij het ervaart. Nu!

quote:

Op maandag 16 september 2019 13:46 schreef Cryptocoryne het volgende:
Toen ze met haar pillen stopte heb ik daar een gesprek met onze huisarts over gehad, die gaf aan dat ze mijn zorgen heel goed begreep, maar dat ik beter contact op kon nemen met haar behandelaar, alleen was het beste mens net 3 weken weg voor vakantie en kreeg ik haar vervanger aan de lijn. Bij de poppoli is ze wel aangemeld maar omdat destijds haar behandeling nog gewoon liep is besloten na een kennismaking gesprek dat ze bij haar huidige behandelaar zou blijven. Maar toen ging alles nog redelijk goed, want toen slikte ze gewoon keurig haar medicijnen. Na die drie weken heb ik die psychiater nog een keer gebeld, ze heeft mijn verhaal aangehoord, geprobeerd om een afspraak te maken met mijn vrouw, en m'n vrouw heeft die afspraak toen een uur voor ze er moest zijn afgebeld, daarop heeft haar behandelaar contact opgenomen met de poppoli, die hebben een paar keer geprobeerd om een afspraak te maken, maar daar draait ze zich steeds onderuit. En ik kan gewoon zo weinig doen, ik kan haar moeilijk aan haar haren meeslepen. Dus ja, ik heb vanalles geprobeerd maar niks lijkt echt goed aan te komen.

Je mag best trots zijn op jezelf dat je niet opgeeft. En je weet waarom ze steeds afzegt; ze is bang om haar kind kwijt te raken. Is er iemand die ze vertrouwt die met haar kan praten en haar uitleg dat als ze zo door gaat, de kans dat het fout gaat te groot wordt?

Ik snap dat ze bang is dat ze haar kinderen weghalen, maar hulp weigeren helpt daar niet bij.. Mijn vriend (met andere geestelijke aandoening) stopte met medicatie en wilde na een tijd ook geen contact meer met hulpverleners. Doordat ze wisten dat het niet goed ging, maar ze geen contact kregen, werden ze juist bezorgder omdat ze het niet in de gaten konden houden. Resultaat was dat juist daardoor ons kind tijdelijk uit huis moest en er een melding bij veilig thuis werd gedaan, totdat ze meer zekerheid en contact hadden.

Succes hiermee, weet hoe frusterend het kan zijn en hoe machteloos je je kan voelen..

Ze is vannacht opgenomen op de paaz.

quote:

Op dinsdag 17 september 2019 07:27 schreef Cryptocoryne het volgende:
Ze is vannacht opgenomen op de paaz.

Crisis?
Sterkte.

quote:

Op dinsdag 17 september 2019 07:27 schreef Cryptocoryne het volgende:
Ze is vannacht opgenomen op de paaz.

Wat ontzettend verdrietig en fijn.
Ontzettend goed dat ze intensieve hulp krijgt, en jij ook!
Was het uit de hand gelopen, aangezien het vannacht gebeurde?

Sterkte voor jullie allemaal!