De kunst van het loslaten van je ex #242 Rust im kopf bitte :(

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 19:20 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Wat kut voor je! Ik snap dat nooit; waarom mensen niet meteen aankloppen bij hun partner op het moment dat ze hun eerste twijfels ervaren. Communicatie is toch niet zo moeilijk? Maakt het niet minder vervelend voor jou alleen!

Ja, erg zuur. Je verwacht na een relatie van 4 jaar niet dat het zo eindigt. Het voelt nu zo 'niet af' voor mij.. Het is hoe dan ook altijd kut, maar zo plots maakt het voor mijn gevoel toch nog even iets lastiger

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 19:15 schreef Blabara het volgende:
Meld. Een maand geleden van de één op andere dag verlaten door mijn ex waarmee ik 2 jaar samenwoonde. Nooit iets van twijfels gemerkt en hij heeft het niet willen melden omdat ie het zelf wilde oplossen. En nu is het te laat want nu houdt hij niet meer van mij. Ik ben ergens boos (dat is al een hele vooruitgang denk ik), maar vooral erg ongelukkig. Vraag me af hoe lang ik nog mijn best moet doen om te lachen, en wanneer mijn eerste Echte lach weer verschijnd. Bluh

Sterkte, probeer veel op te trekken met vrienden/vriendinnen om gedachten te verzetten of andere dingen te doen zodat je niet teveel eraan hoeft te denken. Hier jaren geleden hetzelfde meegemaakt en zulk soort dingen zijn nooit fijn, vooral veel vragen blijven er altijd open.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 19:20 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Wat kut voor je! Ik snap dat nooit; waarom mensen niet meteen aankloppen bij hun partner op het moment dat ze hun eerste twijfels ervaren. Communicatie is toch niet zo moeilijk? Maakt het niet minder vervelend voor jou alleen!

Blijkbaar werkt het niet voor iedereen zo, hier heb ik mij 5 jaar aan iemand gegeven (met tussenpozen van aan/uit) om vervolgens achteraf weer te horen te krijgen dat er vanalles mis is. Waar ik zelf ook aandeel aan heb natuurlijk, alleen als iemand niks zegt en daarin niet duidelijk is...
(vandaar ook dat ik weer een beetje meelees)

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 19:29 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Sterkte, probeer veel op te trekken met vrienden/vriendinnen om gedachten te verzetten of andere dingen te doen zodat je niet teveel eraan hoeft te denken. Hier jaren geleden hetzelfde meegemaakt en zulk soort dingen zijn nooit fijn, vooral veel vragen blijven er altijd open.

[..]

Blijkbaar werkt het niet voor iedereen zo, hier heb ik mij 5 jaar aan iemand gegeven (met tussenpozen van aan/uit) om vervolgens achteraf weer te horen te krijgen dat er vanalles mis is. Waar ik zelf ook aandeel aan heb natuurlijk, alleen als iemand niks zegt en daarin niet duidelijk is...
(vandaar ook dat ik weer een beetje meelees)

Dankjewel . Heb jij uiteindelijk (redelijk) goed kunnen afsluiten en verwerken?

De eerste 2 weken weinig gedaan, daarna besloten mezelf te verplichten weer dingen te gaan ondernemen. Het is in ieder geval heel goed voor mijn conditie, nog nooit zoveel hardgelopen! Maar het gevoel van ongeloof krijg ik maar niet weg, en ik heb het idee dat dat voor mij de acceptatie ook in de weg staat. Accepteren lukt me in ieder geval nog niet erg...

Er zijn altijd twee kanten aan het verbaal, dat besef ik me goed. En misschien was ik blind, maar hij heeft wel echt zijn best gedaan zijn twijfels bij mij weg te houden en maakte zelfs toekomstplannen met me

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 19:47 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Je zou inderdaad denken dat iemand die in zo'n lange relatie de relatie genoeg waard vind om eerlijk te zijn naar de partner. Snap dat dat niet altijd makkelijk is over moeilijke onderwerpen, maar juist dan merk je of de relatie echt goed is of niet. Als je ook over de moeilijke onderwerpen kan communiceren zonder heisa, of whatever. Altijd vervelend als een partij dat wel doet, maar de ander spontaan uit het niets de uit knop indrukt.

Ik denk dat het niet eens niet eerlijk zijn is maar gewoon het feit dat er in de communicatie iets mis gaat en waarop dan een verkeerde beslissing wordt genomen (Om dingen niet te bespreken of voor hem/haar zelf te houden) en uiteindelijk klapt de boel dan en is het niet meer te herstellen of te redden.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 19:48 schreef Blabara het volgende:

[..]

Dankjewel . Heb jij uiteindelijk (redelijk) goed kunnen afsluiten en verwerken?

De eerste 2 weken weinig gedaan, daarna besloten mezelf te verplichten weer dingen te gaan ondernemen. Het is in ieder geval heel goed voor mijn conditie, nog nooit zoveel hardgelopen! Maar het gevoel van ongeloof krijg ik maar niet weg, en ik heb het idee dat dat voor mij de acceptatie ook in de weg staat. Accepteren lukt me in ieder geval nog niet erg...

Er zijn altijd twee kanten aan het verbaal, dat besef ik me goed. En misschien was ik blind, maar hij heeft wel echt zijn best gedaan zijn twijfels bij mij weg te houden en maakte zelfs toekomstplannen met me

Het is nog maar kort geleden, hoewel niet de eerste keer dus de gedachte dat het weer zo zou lopen als een van de voorgaande keren heeft mij wel behoedt voor erger denk ik. Hoewel 3 weken eerder alles betekenen voor iemand en later niks wel veel vragen oproept. Alleen antwoorden daarop krijg ik waarschijnlijk toch niet.

Bezig zijn met jezelf en een schop onder je kont geven op zulke momenten herken ik wel ja. Maar knap dat je die discipline hebt om dat evengoed te doen ondanks wat er allemaal gebeurd is.

Maakt dat het ook wel erger, omdat iemand zich anders voordoet en jou buiten de beslissingen houdt die impact op jullie samen hebben. Dat gevoel zal met tijd moeten slijten helaas.

Begrijp ik goed dat dezelfde persoon jou meerdere malen zo plots heeft verlaten? Dat moet helemaal heftig zijn, en een excuus als 'ik wilde jou er niet mee belasten' lijkt me dan niet op de plaats? Zakt de frustratie bij jou al wat, hoewel het nog kort geleden is?

Ik denk dat mijn vertrouwen wel een knauw op heeft gelopen ja. In anderen, maar ook in mezelf, want ik had tenslotte niets door. En ik vetrouwde hem volledig. Die discipline is wel met de tijd gekomen hoor. In het begin heb ik hem uiteraard geprobeerd van gedachten te doen veranderen. En meerdere gesprekken gehad, want ik probeerde het te snappen. Maarja, op een gegeven moment had ik door dat ik de antwoorden niet zou krijgen, en dat het me alleen maar meer ging frustreren dat ik voor mijn gevoel niet door hem door kon dringen. Daarnaast werd hij zelf alleen maar emotioneel, omdat hij mij geen pijn wilde doen (ja, daar had je eerder aan moeten denken..) En het 'ik wilde jou er niet mee belasten' voelde voor mij ook nog eens of hij mij indirect de schuld gaf (want blijkbaar was ik daar te zwak voor?).

Fijn trouwens dat ik het hier nog even van me af kan schrijven. Mijn omgeving heeft het zwaar met me de laatste weken, denk ik

[ Bericht 1% gewijzigd door Blabara op 01-06-2018 21:09:07 ]

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 19:15 schreef Blabara het volgende:
Meld. Een maand geleden van de één op andere dag verlaten door mijn ex waarmee ik 2 jaar samenwoonde. Nooit iets van twijfels gemerkt en hij heeft het niet willen melden omdat ie het zelf wilde oplossen. En nu is het te laat want nu houdt hij niet meer van mij. Ik ben ergens boos (dat is al een hele vooruitgang denk ik), maar vooral erg ongelukkig. Vraag me af hoe lang ik nog mijn best moet doen om te lachen, en wanneer mijn eerste Echte lach weer verschijnd. Bluh

Ik heb precies hetzelfde gehad. Woonde ook twee jaar samen (totaal 4,5 jaar samen) ontzettend kut. Het wordt beter kan ik je zeggen maar het duurt lang. Ben nu vier maanden verder en denk er nog elke dag aan.
Veel er over praten en met vrienden afspreken helpt!

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 21:12 schreef larry_flynt het volgende:

[..]

Ik heb precies hetzelfde gehad. Woonde ook twee jaar samen (totaal 4,5 jaar samen) ontzettend kut. Het wordt beter kan ik je zeggen maar het duurt lang. Ben nu vier maanden verder en denk er nog elke dag aan.
Veel er over praten en met vrienden afspreken helpt!

Nog een lotgenoot . Dit lijkt dan toch vaker voor te komen dan ik dacht... Heb jij ooit de antwoorden gevonden waar je naar zoekt? En heb jij nog lang hoop gehad, dat het goedkwam? Rationeel weet ik dat ik geen hoop mag hebben, maar ik merk dat het er toch nog zit.

Dank AlwaysHappy

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 21:26 schreef Blabara het volgende:

[..]

Nog een lotgenoot . Dit lijkt dan toch vaker voor te komen dan ik dacht... Heb jij ooit de antwoorden gevonden waar je naar zoekt? En heb jij nog lang hoop gehad, dat het goedkwam? Rationeel weet ik dat ik geen hoop mag hebben, maar ik merk dat het er toch nog zit.

Dank AlwaysHappy

Ik hoop stiekem elke dag dat het nog goed komt ook al weet ik rationeel gezien dat ik zelf ook geen relatie meer met haar zou willen.
Heb nooit echte antwoorden gehad en ze heeft alle contact verbroken en mij overal geblokkeerd. Erg lastig vind ik het...
Weet dat ze zelf weer aan het daten is, dus het is voor haar veel makkelijker geweest.
Als je een keer wil praten dm me maar. Hebben we een praatgroepje

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 21:01 schreef Blabara het volgende:
Begrijp ik goed dat dezelfde persoon jou meerdere malen zo plots heeft verlaten? Dat moet helemaal heftig zijn, en een excuus als 'ik wilde jou er niet mee belasten' lijkt me dan niet op de plaats? Zakt de frustratie bij jou al wat, hoewel het nog kort geleden is?

Ik denk dat mijn vertrouwen wel een knauw op heeft gelopen ja. In anderen, maar ook in mezelf, want ik had tenslotte niets door. En ik vetrouwde hem volledig. Die discipline is wel met de tijd gekomen hoor. In het begin heb ik hem uiteraard geprobeerd van gedachten te doen veranderen. En meerdere gesprekken gehad, want ik probeerde het te snappen. Maarja, op een gegeven moment had ik door dat ik de antwoorden niet zou krijgen, en dat het me alleen maar meer ging frustreren dat ik voor mijn gevoel niet door hem door kon dringen. Daarnaast werd hij zelf alleen maar emotioneel, omdat hij mij geen pijn wilde doen (ja, daar had je eerder aan moeten denken..) En het 'ik wilde jou er niet mee belasten' voelde voor mij ook nog eens of hij mij indirect de schuld gaf (want blijkbaar was ik daar te zwak voor?).

Fijn trouwens dat ik het hier nog even van me af kan schrijven. Mijn omgeving heeft het zwaar met me de laatste weken, denk ik

Daar komt het kort gezegd wel op neer ja. In het begin heb ik ook wel degelijk fouten gemaakt en ben ik verkeerd omgegaan met verwachtingen die zij misschien had. Alleen als je dan actief aan jezelf gaat werken en het gebeurd nog steeds dan kan ik daar gewoon niet echt bij. Vandaar wellicht dat het ook makkelijker is.

Het is lastig uit te leggen, frustratie is het niet eens, vooral teleurstelling omdat ik wel degelijk vertrouwen had in haar. Maar andersom dus blijkbaar niet of iets dergelijks.

Ik denk niet dat je jezelf dat te zwaar moet aanrekenen of proberen te willen te snappen, uiteindelijk blijf je dan focussen op hoe het was. Je kan niet veranderen hoe hij is en welke rol hij daarin heeft gehad. Hoewel de gevolgen helaas wel voor jullie beide zijn.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 21:14 schreef AlwaysHappy het volgende:

[..]

Ja, maar informatie voor je houden en niet eerlijk zijn komt in dit geval vrijwel op hetzelfde neer je krijgt de kans niet eens om er iets aan te veranderen. Als het imo echt goed zit in een relatie...dan voelen beide partijen zich comfortabel genoeg om ook moeilijke onderwerpen op tafel te gooien.

Erg kut voor jullie allebei iig. Hoop dat het snel slijt Sterkte nog!

Dat is zeker waar, helemaal bij zulke cruciale dingen.

Dankje. Dat komt wel goed

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 21:36 schreef larry_flynt het volgende:

[..]

Ik hoop stiekem elke dag dat het nog goed komt ook al weet ik rationeel gezien dat ik zelf ook geen relatie meer met haar zou willen.
Heb nooit echte antwoorden gehad en ze heeft alle contact verbroken en mij overal geblokkeerd. Erg lastig vind ik het...
Weet dat ze zelf weer aan het daten is, dus het is voor haar veel makkelijker geweest.
Als je een keer wil praten dm me maar. Hebben we een praatgroepje

Denk dat iedereen dat wel heeft, ook iemand die het uitmaakt of aan de andere kant staat. Je hebt toch dingen gedeeld samen en herinneringen aan elkaar, dat is voor beide niet iets wat zomaar weg is. Maar lastig is het zeker helemaal zo abrupt.

Rationeel gezien weet ik het inderdaad ook, vertrouwen kun je elkaar niet meer. Maar ja, ik zag ons samen oud worden en het feit dat ik geen enkele kans heb gehad om zijn twijfels weg te nemen, maakt dat ik het zo moeilijk kan afsluiten. En dan wil hij ook nog eens vrienden blijven. Zachte heelmeesters....

Ik heb nu jouw verhaal gelezen, larry_flint. Ik wilde je dm'en maar dat gaat helaas niet, kan nog geen berichten sturen.. In jouw geval helemaal bizar dat ze ook erna niet meer met jou wilde communiceren. Mijn ex wil zo vaak met me praten als ik wil, waarschijnlijk uit schuldgevoel.

Hoe hebben jullie het opgelost met jullie huis, ben jij gebleven? Ik zit nu momenteel ergens anders, twijfel erg of ik er wil gaan wonen, het was tenslotte ONS huis. En alle herinneringen lijken nu een zwart randje te hebben.

Vrienden blijven is altijd een lastige, heb ook wel eens aan de andere kant gestaan dat ik het zelf uitgemaakt had. (Wel op een normale manier) En toen ook aangegeven, voor vragen en om er toch te zijn omdat het al lastig genoeg is zo'n breuk.

Maar dat verschilt per persoon of je zoiets wil en wat je verwachtingen daarin zijn en hoe het gevoel is.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 22:00 schreef Blabara het volgende:
Rationeel gezien weet ik het inderdaad ook, vertrouwen kun je elkaar niet meer. Maar ja, ik zag ons samen oud worden en het feit dat ik geen enkele kans heb gehad om zijn twijfels weg te nemen, maakt dat ik het zo moeilijk kan afsluiten. En dan wil hij ook nog eens vrienden blijven. Zachte heelmeesters....

Ik heb nu jouw verhaal gelezen, larry_flint. Ik wilde je dm'en maar dat gaat helaas niet, kan nog geen berichten sturen.. In jouw geval helemaal bizar dat ze ook erna niet meer met jou wilde communiceren. Mijn ex wil zo vaak met me praten als ik wil, waarschijnlijk uit schuldgevoel.

Hoe hebben jullie het opgelost met jullie huis, ben jij gebleven? Ik zit nu momenteel ergens anders, twijfel erg of ik er wil gaan wonen, het was tenslotte ONS huis. En alle herinneringen lijken nu een zwart randje te hebben.

Ik had het geluk dat het een huur appartement is en ik er eerder woonde. Alle meubels heb ik ook zelf gekocht dus dat was makkelijk. Zij heeft echt alleen haar eigen spullen meegenomen.
Heb zelf ook veel herinneringen in het huis maar vind het zo fijn wonen dat ik er toch wel blijven. Heb wel wat verandert en maak er langzaam iets van wat helemaal van mij is.
Hadden ook samen een kat en die is gelukkig ook gebleven.
Kan zeggen wat ik wil over mij ex maar over spullen heeft ze totaal niet moeilijk gedaan. Misschien ook uit een schuld gevoel.
Laatste keer dat ik haar zag kwam ze haar laatste spullen ophalen met haar zusje. Toen kon ze mij nog niet eens aankijken. Dat was zo raar...

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 22:27 schreef S95Sedan het volgende:
Vrienden blijven is altijd een lastige, heb ook wel eens aan de andere kant gestaan dat ik het zelf uitgemaakt had. (Wel op een normale manier) En toen ook aangegeven, voor vragen en om er toch te zijn omdat het al lastig genoeg is zo'n breuk.

Maar dat verschilt per persoon of je zoiets wil en wat je verwachtingen daarin zijn en hoe het gevoel is.

Ik weet hierin echt nog niet wat ik wil. Enerzijds wil ik hem niet uit mijn leven, hij is de persoon die mij het beste kent en alles van me weet. Anderzijds is het nu ook de persoon die me voor mijn gevoel maanden in de waan heeft gelaten en dat neem ik hem ontzettend kwalijk. Bovendien wil ik niet dat hij dit uit medelijden of schuldgevoel doet. En dan hebben we het inderdaad nog niet gehad over hoop of verwachtingen.. Maar misschien is dit ook nog veel te vroeg om over na te denken

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 22:29 schreef larry_flynt het volgende:

[..]

Ik had het geluk dat het een huur appartement is en ik er eerder woonde. Alle meubels heb ik ook zelf gekocht dus dat was makkelijk. Zij heeft echt alleen haar eigen spullen meegenomen.
Heb zelf ook veel herinneringen in het huis maar vind het zo fijn wonen dat ik er toch wel blijven. Heb wel wat verandert en maak er langzaam iets van wat helemaal van mij is.
Hadden ook samen een kat en die is gelukkig ook gebleven.
Kan zeggen wat ik wil over mij ex maar over spullen heeft ze totaal niet moeilijk gedaan. Misschien ook uit een schuld gevoel.
Laatste keer dat ik haar zag kwam ze haar laatste spullen ophalen met haar zusje. Toen kon ze mij nog niet eens aankijken. Dat was zo raar...

Fijn dat je hier zo goed mee om kan gaan. En de kat geeft vast ook troost Wij zijn samen in dit huis getrokken, alle spullen samen gekocht en het samen ingericht. Maar het is een erg fijn appartement, en eigenlijk wil ik naast mijn vriend ook niet nog eens mijn huis kwijt zijn.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 22:40 schreef Blabara het volgende:

[..]

Ik weet hierin echt nog niet wat ik wil. Enerzijds wil ik hem niet uit mijn leven, hij is de persoon die mij het beste kent en alles van me weet. Anderzijds is het nu ook de persoon die me voor mijn gevoel maanden in de waan heeft gelaten en dat neem ik hem ontzettend kwalijk. Bovendien wil ik niet dat hij dit uit medelijden of schuldgevoel doet. En dan hebben we het inderdaad nog niet gehad over hoop of verwachtingen.. Maar misschien is dit ook nog veel te vroeg om over na te denken

Zou kunnen dat het te vers is, hoewel als je ook nog een huis samen hebt enzo, wellicht wordt het dan wel erg veel en blijf je in dat gevoel hangen? Dat zou ik hebben dan in iedergeval.

quote:

Op vrijdag 1 juni 2018 23:54 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Zou kunnen dat het te vers is, hoewel als je ook nog een huis samen hebt enzo, wellicht wordt het dan wel erg veel en blijf je in dat gevoel hangen? Dat zou ik hebben dan in iedergeval.

Ik ben vooral bang dat ik hoop blijf houden dat het goedkomt. Niet nu, maar wanneer we allebei genoeg rust en ruimte hebben gehad..

quote:

Op zaterdag 2 juni 2018 17:47 schreef Blabara het volgende:

[..]

Ik ben vooral bang dat ik hoop blijf houden dat het goedkomt. Niet nu, maar wanneer we allebei genoeg rust en ruimte hebben gehad..

https://www.datingsitekiezen.nl/artikelen/valse-hoop

Sterkte

quote:

Op zaterdag 2 juni 2018 17:47 schreef Blabara het volgende:

[..]

Ik ben vooral bang dat ik hoop blijf houden dat het goedkomt. Niet nu, maar wanneer we allebei genoeg rust en ruimte hebben gehad..

Ik denk dat iedereen dat wel heeft. Uiteindelijk kan niemand dat zeggen.

Ja hoi meld!

Sinds 2 maanden weer vrijgezel na een relatie van 2 jaar.
Was bezig om daar werk te zoeken en daar te gaan samenwonen.. (is ruim een uur met de auto)

Nadat ik in feb. Te horen heb gekregen dat ik ms heb heeft hij het opeens uitgemaakt eind april.
Hij twijfelde al zo lang(weinig van gemerkt) en had het nooit bespreekbaar gemaakt. Want meneer kwam er na 2 jaar achter dat ik niet zijn type ben.
En ja het laatste zetje kwam van de diagnose.

Maar tering wat is het moeilijk allemaal..

Dankjewel Mojo.Jojo . Goed artikel. Ik weet ook echt wel dat er een grote kans is dat het valse hoop is, maar van concrete toekomstplannen maken (ook door hem) naar einde relatie gaat voor mijn hersenen gewoon te snel.. Daarnaast gaat het om (in mijn ogen natuurlijk) dingen die we hadden op kunnen lossen wanneer er op tijd alarm was geslagen. Ik merk daarom dat ik het wel fijn vind om vast te houden aan het idee dat we de komende maanden beiden de ruimte nemen om met onszelf aan de slag te gaan en dan te kijken wat er nog over is (en wie weet wil ik dan inderdaad zélf wel helemaal niet meer). Maar wellicht een beetje kop in het zand steken en heel gevaarlijk.

@Roosszz, Pff jij ook al?! Wat is dat toch met die mannen? Enorm kut, zeker wanneer je ook nog met een ziekte te maken hebt. Ikzelf zit nog middenin het verdriet, dus kan je weinig advies geven behalve: jank, praat erover, slaap goed (heel lastig, ik weet het) en probeer enigszins afleiding te zoeken (ook erg lastig), anders blijf je echt de hele dag erin hangen en maak je jezelf helemaal gek. Sterkte!

quote:

Op zaterdag 2 juni 2018 21:42 schreef Blabara het volgende:


@Roosszz, Pff jij ook al?! Wat is dat toch met die mannen? Enorm kut, zeker wanneer je ook nog met een ziekte te maken hebt. Ikzelf zit nog middenin het verdriet, dus kan je weinig advies geven behalve: jank, praat erover, slaap goed (heel lastig, ik weet het) en probeer enigszins afleiding te zoeken (ook erg lastig), anders blijf je echt de hele dag erin hangen en maak je jezelf helemaal gek. Sterkte!

Ja echt hoor.. en zo makkelijk doorgaan met zijn leven. Maar ondertussen wel contact zoeken..
Ik weet dat het beter voor mij is dat het uit is , maar toch ook daar een leven opgebouwd en dat valt ook aardig weg..
Gelukkig wel lieve vrienden, maar ik ben dan weer zijn al 2 maanden verder, hup doorgaan..

quote:

Op zaterdag 2 juni 2018 20:44 schreef roosszz het volgende:
Ja hoi meld!

Sinds 2 maanden weer vrijgezel na een relatie van 2 jaar.
Was bezig om daar werk te zoeken en daar te gaan samenwonen.. (is ruim een uur met de auto)

Nadat ik in feb. Te horen heb gekregen dat ik ms heb heeft hij het opeens uitgemaakt eind april.
Hij twijfelde al zo lang(weinig van gemerkt) en had het nooit bespreekbaar gemaakt. Want meneer kwam er na 2 jaar achter dat ik niet zijn type ben.
En ja het laatste zetje kwam van de diagnose.

Maar tering wat is het moeilijk allemaal..

Klote, vervelend ook dat je ziekte uiteindelijk het beslissende ding was.

Niet iemand zijn/haar type, wat een flauwekul is dat. Dan is iemand dus gewoon niet eerlijk.

quote:

Op zaterdag 2 juni 2018 22:03 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Klote, vervelend ook dat je ziekte uiteindelijk het beslissende ding was.

Niet iemand zijn/haar type, wat een flauwekul is dat. Dan is iemand dus gewoon niet eerlijk.

Ja indd. Ben ook niet gek weet heel goed waarom het er toen uit kwam.
Maar meneer wil het niet toegeven ;x
Maakt het accepteren van alles een stuk moeilijker!

Hij zag gewoon zijn toekomst in duigen vallen,bang dat ik zijn huis niet meer kan schoonmaken, het eten optijd op tafel zetten enz.