Allerlei aannames die op helemaal niks gebaseerd zijn. Allereerst ben ik enkel actief op /r/incels, niet op /r/theredpill. Ik ben voornamelijk op /r/incels omdat het de enige plek is op het internet waar zelf-haat geaccepteerd en gestimuleerd wordt en ik mijn negatieve gedachten over mijzelf niet hoef te onderdrukken om maar geaccepteerd te worden. Verder heb jij als normie totaal geen idee waar /r/incels überhaupt voor staat als je alleen de frontpage leest met domme memes. Ik heb mij diep geworteld in deze community, voornamelijk via Discord en ik ken de mensen die op /r/incels vrouwenhaat posten. Ik weet dan ook dat dit een manier van het ventileren van negatieve gedachten en emoties is en niet de daadwerkelijke mening en gedachtepatronen van deze mensen.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 15:21 schreef Quotidien het volgende:
Meneer is ook actief op /r/incels en /r/theredpill, dit zijn gemeenschappen waar mensen als jajammerman op vertoeven om ongeremd op vrouwen te haten. Die types zijn van mening dat vrouwen objecten zijn en zich hiernaar maar moeten gedragen. Vrij walgelijk als je het mij vraagt. Hierdoor verdwijnt voor mij alle sympathie.
Heb je in de gaten wat er uit je toetsenbord komt?quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 15:32 schreef JaJammerJan het volgende:
[..]
Ik ben voornamelijk op /r/incels omdat het de enige plek is op het internet waar zelf-haat geaccepteerd en gestimuleerd wordt
Iedereen met gezond verstand denkt zo. Heeft niks met verleden of genen te maken.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 15:32 schreef JaJammerJan het volgende:
[..]
Maar ik realiseer mij gelukkig dat vrije wil niet bestaat en jij zo denkt/schrijft door een combinatie van je genen en ervaringen uit het verleden. Ik kan je dus nergens kwalijk voor nemen.
Jij bent niet hun.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 14:27 schreef JaJammerJan het volgende:
[..]
Recentelijk gestopt met professionele hulp na 1 jaar therapie, het uitproberen van 1 anti-depressivum, bloedonderzoek naar een lichamelijk probleem en een autisme-onderzoek.
[..]
Omdat dit activiteiten zijn die andere mensen doen om geluk uit het leven te halen en naar uit te kijken. Dus waarom niet voor mij?
Mijn ervaring is dat dit zelden zo is. Er moet iets in die activiteit zitten die jou raakt en als die er niet is, dan is 't eigenlijk wel een beetje schluss.quote:[..]
Omdat als ik het in het begin niet leuk vind ik nog altijd de hoop hebt dat het in de toekomst leuker wordt als je er beter en meer ervaren in wordt.
Zie bovenstaande.quote:[..]
Ik heb geen idee welke andere 'hoek' er nog is in het leven. Volgens mij heb ik alle terreinen wel zo'n beetje aangeraakt. Als ik muziek instrument A niet leuk vind, waarom dan wel B,C of D? Zelfde met sporten, reizen, etc.
Zelf zie ik dit niet per definitie als mislukt. Ik zie verbroken vriendschappen en verbroken intieme relaties ook niet per definitie als mislukte relaties (voor mij zijn vriendschappen ook relaties).quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 14:28 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Dat je een abbo afsluit of allerlei spullen koopt en er dan binnen een paar maanden weer mee stopt.
Niet alleen de samenleving, mijn psycholoog zei mij iedere keer dat ik de dingen die ik niet leuk vindt gewoon moet blijven doen en dat ik het dan uiteindelijk wel leuk zou gaan vinden. En dat kan een 3 maanden duren, een half jaar duren, of nog langer. Geen advies waar ik iets aan heb naar mijn mening.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 15:11 schreef Fripsel het volgende:
JajammerJan, ik herken je gevoel wel.
Je moet vinden wat je nodig hebt, voordat je verder kan. En dat kan heel lastig zijn. En hoe je denkt, kan dat ook negatief beïnvloeden. Dat kan voor de buitenwereld heel erg overkomen als "je wil niet". En er zal waarschijnlijk heel erg geroepen worden van "je moet gewoon blijven doen".
Dat zou goed kunnen. Ik denk niet eens de gedachtepatronen achter een bepaalde activiteit, maar de gedachtepatronen die ik over het leven en mijzelf heb. Ik haat deze samenleving en ik haat mijzelf. Als ik een activiteit uitvoer denk ik dat ik mij er misschien van weerhoudt om er plezier uit te halen, omdat ik weet dat het slechts de schijn van de samenleving is en hij eigenlijk wreed is, omdat ik weet dat ik eigenlijk niet goed genoeg ben.quote:En je moet ook wel blijven doen, maar wat dat precies is, kan voor iedereen anders zijn. Ik heb bij jou het idee dat het veel meer de denkpatronen erachter zijn waardoor het misgaat dan de daadwerkelijke activiteit zelf.
Ik heb het gevoel dat hoe meer ik zoek naar iets dat mij kan helpen, hoe meer opties ik afsluit en hoe minder hoop ik overhoudt. En dat weinige beetje hoop is het enige dat mij nog overeind houdt. Zo zegt mijn psycholoog dat seks iets is dat vrijwel iedereen plezier geeft en in ieder geval tijdelijk gelukkig maakt. Ik heb echter sterk het idee dat dit voor mij niet het geval gaat zijn en ik wil het dan ook niet uitproberen en deze gedachte bevestigd zien worden, omdat het de wereld enkel nog grauwer voor mij gaat maken. Dan laat ik het liever staan als iets 'onbekends' dan dat ik het geprobeerd heb en het niet werkt, zoals alles in het leven tot nu toe.quote:Je zegt dat je 1 jaar in therapie bent geweest, voor autisme onderzocht bent, 1 medicijn hebt geprobeerd, en dat is waarschijnlijk een kut weg geweest. Een heleboel gezeik "voor niks". Maar het is sowieso niet voor niks, je weet nu welk medicijn niet werkt, en welke therapie niet werk. En nu kan je verder gaan zoeken.
Ik heb nu 3 verschillende psychologen gehad, waarvan de eerste 2 gezegd hebben dat ze niet in staat waren om mij te kunnen helpen met mijn diepgewortelde problemen en ik na ongeveer een half jaar aan wachttijden en uitproberen bij die 3e terecht gekomen ben. Die mij naar mijn mening ook niet kon helpen.quote:En ik vind persoonlijk, dat dat zoeken daarnaar je wel heel moeilijk gemaakt wordt in de huidige samenleving en dat er wel heel erg makkelijk geroepen wordt "je wil niet". Ik heb nu eindelijk fijne therapie, fijne behandelaars en medicijnen die lijken te helpen. Maar ik ben letterlijk de tel aan medicijnen, gezichten en doorverwijzingen kwijt en sommige mensen zeggen graag dat het aan mij ligt.
Wilde er toch even wat nuance in gooien.
Ik merk dat je je heel erg op het geheel focus. Wanneer ik ga nadenken over ons land, en alles wat er aan de hand is, word ik ook heel ongelukkig. Daarom houd ik het liever klein en bij mezelf.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 15:59 schreef JaJammerJan het volgende:
[..]
Niet alleen de samenleving, mijn psycholoog zei mij iedere keer dat ik de dingen die ik niet leuk vindt gewoon moet blijven doen en dat ik het dan uiteindelijk wel leuk zou gaan vinden. En dat kan een 3 maanden duren, een half jaar duren, of nog langer. Geen advies waar ik iets aan heb naar mijn mening.
[..]
Dat zou goed kunnen. Ik denk niet eens de gedachtepatronen achter een bepaalde activiteit, maar de gedachtepatronen die ik over het leven en mijzelf heb. Ik haat deze samenleving en ik haat mijzelf. Als ik een activiteit uitvoer denk ik dat ik mij er misschien van weerhoudt om er plezier uit te halen, omdat ik weet dat het slechts de schijn van de samenleving is en hij eigenlijk wreed is, omdat ik weet dat ik eigenlijk niet goed genoeg ben.
Als ik nu aandacht krijg van een vrouw, dan weet ik dat dat enkel is omdat ik de laatste 2 jaar mijn best gedaan heb om mijn uiterlijk zo goed mogelijk te verbeteren. Daarvoor zou ik nooit maar dan ook nooit diezelfde aandacht gekregen hebben, omdat ik toen lelijk was. Wetende dat de samenleving en hoe mensen zich tegen je gedragen zo oppervlakkig is, zorgt ervoor dat ik er niet van kan genieten. Deels omdat het geen diepgang heeft en het ook zo oneerlijk is tegen mensen die er lelijker uitzien dan ik en daar weinig aan kunnen doen en deze ervaringen niet kunnen krijgen.
Anderzijds weet ik dat goede dingen mij alleen maar overkomen, omdat ik mij voordoe als iemand die ik niet ben. Zo ben ik laatst op vakantie naar Barcelona geweest waar ik mijn negatieve gevoelens en gedragingen wegdrukte en mij sociaal/open opstelde naar iedereen. Als daar vervolgens iets goeds uit naar voren komt, zoals het maken van vrienden in het hostel waar ik sliep, dan weet ik dat dat enkel kwam doordat ik mij voordeed als iemand die ik niet ben. Voor de daadwerkelijke mij zijn er geen goede ervaringen, geen vrienden en is er geen plezier. Dan zou ik in plaats van bij andere mensen in het hostel aan te schuiven, nadat mijn negatieve zelfbeeld en twijfel weggedrukt had, eerder ergens in een hoek gaan zitten en daar alleen mijn maaltijd opeten. Niemand die dan naar mijn tafel gekomen zou zijn, of zich in mij geïnteresseerd zou hebben. Of mijn vriend zou willen zijn. En dat doet pijn, wetende dat de echte ik niet goed genoeg is voor deze wereld en ik mij moet gedragen als een extroverte, sociaal, 'normaal' persoon om goede ervaringen op te kunnen doen.
[..]
Ik heb het gevoel dat hoe meer ik zoek naar iets dat mij kan helpen, hoe meer opties ik afsluit en hoe minder hoop ik overhoudt. En dat weinige beetje hoop is het enige dat mij nog overeind houdt. Zo zegt mijn psycholoog dat seks iets is dat vrijwel iedereen plezier geeft en in ieder geval tijdelijk gelukkig maakt. Ik heb echter sterk het idee dat dit voor mij niet het geval gaat zijn en ik wil het dan ook niet uitproberen en deze gedachte bevestigd zien worden, omdat het de wereld enkel nog grauwer voor mij gaat maken. Dan laat ik het liever staan als iets 'onbekends' dan dat ik het geprobeerd heb en het niet werkt, zoals alles in het leven tot nu toe.
[..]
Ik heb nu 3 verschillende psychologen gehad, waarvan de eerste 2 gezegd hebben dat ze niet in staat waren om mij te kunnen helpen met mijn diepgewortelde problemen en ik na ongeveer een half jaar aan wachttijden en uitproberen bij die 3e terecht gekomen ben. Die mij naar mijn mening ook niet kon helpen.
Ook ben ik bij 2 verschillende psychiaters geweest, die zich allebei naar mijn mening ook geen raad wisten.
Over het algemeen ben ik met deze ervaring met de Nederlandse ggz zeer teleurgesteld. Ik kan niet anders zeggen dan dat deze professionele hulpverleners incompetent zijn. Zo heb ik zeer sterk het idee dat er iedere keer van mij verwacht werd dat ik een zeer actieve en gemotiveerde houding in zou nemen met betrekking tot mijn herstel, terwijl zij zelf een passieve houding innamen. En indien die motivatie/energie/houding ontbreekt, de behandeling eigenlijk uitzichtloos is. Dat vind ik een zeer vreemde instelling van professionele hulpverleners die weten dat hun cliënten juist bij hen zijn door een gebrek aan energie/motivatie.
Ik heb dit dan ook aangekaart en gezegd dat ik geen hoop in deze behandeling meer heb, omdat ik geen hoop in deze behandeling heb (of ook maar iets anders in de wereld). En daar waren zij het eigenlijk mee eens en toen heb ik besloten om dan ook met professionele hulp te stoppen.
Je kunt de plank niet verder mis slaan. De kern zit eerder in posts als deze, niet de vrouwenhaat of Chadhaat:quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 15:44 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Heb je in de gaten wat er uit je toetsenbord komt?
Ik heb dondersgoed in de gaten wat incels inhoudt. Heb zat op die subreddit gelezen uit een soort morbide nieuwsgierigheid, en die filosofie is vrij simpel. Vrouwen zijn oppervlakkig en vallen alleen op gespierde leeghoofen, "Chad Thundercock" in jullie jargon. Hierdoor vallen tere zieltjes als jullie buiten de boot. Heb daar wel eens een topic gelezen dat iemand als experiment zich een week ging douchen om te bewijzen dat hij niet afgewezen werd omdat die zich nooit douchte, maar omdat vrouwen zo verschrikkelijk zijn.
Boehoe het leven is niet eerlijk. Water is nat.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 16:20 schreef JaJammerJan het volgende:
[..]
Je kunt de plank niet verder mis slaan. De kern zit eerder in posts als deze, niet de vrouwenhaat of Chadhaat:
https://www.reddit.com/r/(...)gly_shaming_or_halo/
https://i.imgur.com/uGM3Zhd.jpg
https://www.reddit.com/r/(...)n_time_to_drop_some/
Sorry hoor, maar wtf heb jij voor psycholoog?quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 15:59 schreef JaJammerJan het volgende:
[..]
Niet alleen de samenleving, mijn psycholoog zei mij iedere keer dat ik de dingen die ik niet leuk vindt gewoon moet blijven doen en dat ik het dan uiteindelijk wel leuk zou gaan vinden.
Maar waarom zou je zo hard je best willen doen om deel uit te maken van een samenleving die blijkbaar slecht voor je is? Je gaat toch niet kusjekroel doen met iemand die een hekel aan je heeft?quote:[..]
Dat zou goed kunnen. Ik denk niet eens de gedachtepatronen achter een bepaalde activiteit, maar de gedachtepatronen die ik over het leven en mijzelf heb. Ik haat deze samenleving en ik haat mijzelf. Als ik een activiteit uitvoer denk ik dat ik mij er misschien van weerhoudt om er plezier uit te halen, omdat ik weet dat het slechts de schijn van de samenleving is en hij eigenlijk wreed is, omdat ik weet dat ik eigenlijk niet goed genoeg ben.
Weet je.....ik heb niet iets speciaals met mijn uiterlijk en misschien zou ik m'n uiterlijk wat meer aandacht kunnen geven...maar als ik een complimentje krijg van een vrouw, zie ik dat niet meteen als iets negatiefs. Ook zie ik het niet meteen in de context van "vriendin?/mogelijkepartner?/geefbaar?" omdat ik daar gewoon niet zoveel om geef.quote:Als ik nu aandacht krijg van een vrouw, dan weet ik dat dat enkel is omdat ik de laatste 2 jaar mijn best gedaan heb om mijn uiterlijk zo goed mogelijk te verbeteren.
Kan jij op een vriendschappelijke manier met vrouwen omgaan, J3?quote:Daarvoor zou ik nooit maar dan ook nooit diezelfde aandacht gekregen hebben, omdat ik toen lelijk was. Wetende dat de samenleving en hoe mensen zich tegen je gedragen zo oppervlakkig is, zorgt ervoor dat ik er niet van kan genieten. Deels omdat het geen diepgang heeft en het ook zo oneerlijk is tegen mensen die er lelijker uitzien dan ik en daar weinig aan kunnen doen en deze ervaringen niet kunnen krijgen.
Anders ga je dingen voor jezelf doen en niet voor een ander? Of om bij anderen in de smaak te vallen? Waarom vind je de mening van anderen zo belangrijk?quote:Anderzijds weet ik dat goede dingen mij alleen maar overkomen, omdat ik mij voordoe als iemand die ik niet ben.
Vetgedrukte weet je helemaal niet zeker.quote:Zo ben ik laatst op vakantie naar Barcelona geweest waar ik mijn negatieve gevoelens en gedragingen wegdrukte en mij sociaal/open opstelde naar iedereen. Als daar vervolgens iets goeds uit naar voren komt, zoals het maken van vrienden in het hostel waar ik sliep, dan weet ik dat dat enkel kwam doordat ik mij voordeed als iemand die ik niet ben. Voor de daadwerkelijke mij zijn er geen goede ervaringen, geen vrienden en is er geen plezier. Dan zou ik in plaats van bij andere mensen in het hostel aan te schuiven, nadat mijn negatieve zelfbeeld en twijfel weggedrukt had, eerder ergens in een hoek gaan zitten en daar alleen mijn maaltijd opeten. Niemand die dan naar mijn tafel gekomen zou zijn, of zich in mij geïnteresseerd zou hebben. Of mijn vriend zou willen zijn. En dat doet pijn, wetende dat de echte ik niet goed genoeg is voor deze wereld en ik mij moet gedragen als een extroverte, sociaal, 'normaal' persoon om goede ervaringen op te kunnen doen.
Misschien gedeelde smart, ik heb ook nog nooit een psycholoog gehad waar ik wat aan had. De enige (onvoltooide) psychologen waar ik wel wat aan had, waren allen mensen die niet als psycholoog werkzaam waren.quote:[..]
Ik heb het gevoel dat hoe meer ik zoek naar iets dat mij kan helpen, hoe meer opties ik afsluit en hoe minder hoop ik overhoudt. En dat weinige beetje hoop is het enige dat mij nog overeind houdt. Zo zegt mijn psycholoog dat seks iets is dat vrijwel iedereen plezier geeft en in ieder geval tijdelijk gelukkig maakt. Ik heb echter sterk het idee dat dit voor mij niet het geval gaat zijn en ik wil het dan ook niet uitproberen en deze gedachte bevestigd zien worden, omdat het de wereld enkel nog grauwer voor mij gaat maken. Dan laat ik het liever staan als iets 'onbekends' dan dat ik het geprobeerd heb en het niet werkt, zoals alles in het leven tot nu toe.
[..]
Ik heb nu 3 verschillende psychologen gehad, waarvan de eerste 2 gezegd hebben dat ze niet in staat waren om mij te kunnen helpen met mijn diepgewortelde problemen en ik na ongeveer een half jaar aan wachttijden en uitproberen bij die 3e terecht gekomen ben. Die mij naar mijn mening ook niet kon helpen.
Psychiaters zijn ook een beetje mafklappers, maar gewoonlijk wel al beter dan psychologen...maar goed daar heb je nu niet zoveel aan.quote:Ook ben ik bij 2 verschillende psychiaters geweest, die zich allebei naar mijn mening ook geen raad wisten.
Een houding neem je -aan- niet -in- (even tussendoor)quote:Over het algemeen ben ik met deze ervaring met de Nederlandse ggz zeer teleurgesteld. Ik kan niet anders zeggen dan dat deze professionele hulpverleners incompetent zijn. Zo heb ik zeer sterk het idee dat er iedere keer van mij verwacht werd dat ik een zeer actieve en gemotiveerde houding in zou nemen met betrekking tot mijn herstel
Naja, de energie die je mist, vind je dus (denk ik dan) door de dingen te gaan doen waar je passie voor hebt. Dat is je zoektocht. Of althans, dat is 't advies dat ik je kan geven.quote:, terwijl zij zelf een passieve houding innamen. En indien die motivatie/energie/houding ontbreekt, de behandeling eigenlijk uitzichtloos is. Dat vind ik een zeer vreemde instelling van professionele hulpverleners die weten dat hun cliënten juist bij hen zijn door een gebrek aan energie/motivatie.
Ik heb dit dan ook aangekaart en gezegd dat ik geen hoop in deze behandeling meer heb, omdat ik geen hoop in deze behandeling heb (of ook maar iets anders in de wereld). En daar waren zij het eigenlijk mee eens en toen heb ik besloten om dan ook met professionele hulp te stoppen.
Klopt, heb je gelijk in. Dit is echter een vrij centraal punt in mijn gedachtegangen en levensopvattingen geworden. Al sinds ik 14 ben houd ik mij bezig met globale geopolitieke en het socio-economische systeem dat wij op aarde hebben en de gevolgen voor de mens die daaruit naar voren komen. Ik ben ook een tijd lid geweest van een globale duurzaamheid beweging met als kernpunt de afschaffing van ons politieke apparaat en de vrije markt economie zoals wij die kennen.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 16:17 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Ik merk dat je je heel erg op het geheel focus. Wanneer ik ga nadenken over ons land, en alles wat er aan de hand is, word ik ook heel ongelukkig. Daarom houd ik het liever klein en bij mezelf.
Hoe ga je hiermee om dan? Probeer je jezelf wijs te maken dat mensen je niet aanspreken door je uiterlijk? Of accepteer je dat dit wel zo is en dat de mens nou eenmaal oppervlakkig is en je je hiertegen wel kunt verzetten, maar het beter gewoon kunt accepteren en van de positieve aandacht kunt genieten? Dat zijn in ieder geval de 2 manieren die ik geprobeerd heb, onsuccesvol.quote:Ik ben zelf bijvoorbeeld heel veel afgevallen, en merk sindsdien ook dat ik veel meer positieve aandacht krijg. Dit vind ik ook wel eens moeilijk, want ik zou veel liever benaderd worden omdat iemand denkt dat hij een leuk gesprek met me kan voeren.
Cognitieve gedragstherapie sloeg niet aan volgens mijn psycholoog en hij is daar na een paar weken mee gestopt.quote:Ik vroeg naar cognitieve gedrags therapie omdat je daar heel erg met die gedachte stromen aan de gang gaat. Je traint jezelf daar heel bewust om je af te vragen hoeveel zin het heeft om bij bepaalde dingen stil te staan. Ik merk daar zelf wel echt resultaat bij. Maar ik kan me wel voorstellen dat hoe langer je met een bepaalde manier van denken rondloopt, hoe moeilijk het wordt om het af te leren.
Hoe pak je die angst aan dan? De meeste tijd blijf ik in mijn gelimiteerde comfort-zone en hoef ik dus ook niet met die angst te dealen, maar als ik kies om dat wel te doen, zoals met een reis naar Barcelona, dan worden mijn angsten alleen maar bevestigd: 'Deze dag was geweldig, ik heb vrienden gemaakt, musea bezocht, naar het strand geweest, grappen gemaakt. WAAROM BEN IK NIET BLIJ?'quote:Ik vind het trouwens heel knap dat je durft toe te geven dat je bepaalde dingen liever niet doet, omdat je dan bang bent dat het resultaat dan zo tegen valt, dat je dan niks meer overhoud. Ik ken die angst. Maar ik heb door die angst aan te pakken (ik ben daar nog lang niet klaar mee hoor) juist geleerd, dat die angst bij je dragen zoveel energie kost dat je je juist daar somber door gaat voelen. Het is niet perse de slechte ervaring waardoor je je slecht gaat voelen, ook dat is een gedachte die je met cognitieve gedrags therapie aan kan pakken. Maar alle negatieve energie eromheen sloopt. Misschien is dat iets waar je nog wel iets mee kan als je er over nadenkt.
Diep in mijn hart wil ik denk ik ook niet meer. Diep van binnen ben ik enorm bitter richting menselijk leven, mijzelf en deze samenleving geworden en ik voel dan ook dat ik mijzelf verraad als ik mij toesta gelukkig te zijn in een menselijk lichaam met al zijn tekortkomingen en in deze samenleving, met al zijn tekortkomingen.quote:Misschien ben ik ook wel heel naïef, en heb je hier ook wel al lang over nagedacht allemaal.
Over dat laatste, je snapt toch wel, dat er enige motivatie moet zijn? Dat je niet snapt hoe, kan ik begrijpen. En dat je van angst zo lam slaat dat je denkt dat er geen opties meer zijn, kan ik me ook voorstellen. Maar niet dat je diep in je hart echt niet wil, als dat wel zo is kunnen hulpverleners ook weinig voor je doen denk ik, en dat bedoel ik niet lullig.
Gelukkig hoef je voor 't verbeteren van de wereld niet een genie te zijn.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 17:09 schreef Quotidien het volgende:
Misschien kun je je ongekende intellect inzetten om de wereld te beteren?
Ik zit een beetje in de afwachtmodus.... misschien dat ie nog op andere posts gaat reageren (al dan niet inhoudelijk).quote:
ik kende iemand die dacht dat die film op hem gebaseerd was, incluis de Jason Bourne trilogie..quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 18:25 schreef Quotidien het volgende:
Good Will Hunting complex noem ik het
Allebei? Dat zijn toch totaal andere films? Alleen de acteur is dezelfdequote:Op zaterdag 7 oktober 2017 19:39 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
ik kende iemand die dacht dat die film op hem gebaseerd was, incluis de Jason Bourne trilogie..
Jep. Hij dacht dat de overheid een complot tegen hem had.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 19:46 schreef Quotidien het volgende:
[..]
Allebei? Dat zijn toch totaal andere films? Alleen de acteur is dezelfde
Ik herken dat gevoel van in overdrive zijn en alles teveel overdenken. Bij mij zit het hem dan meer in mijn trauma's en mijn opvoeding en dat ik daardoor heel veel moeite heb met mijn plek vinden en het gevoel heb dat er geen plek voor ben. Hoe meer ik in die gedachtes blijf hangen, hoe depressief ik word. En het is ook echt zo extreem geweest dat het me niet meer uitmaakte wat ze in me stopte, als het maar ophield. Daarom zou ik toch de medicijnen nog niet opgeven.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 16:56 schreef JaJammerJan het volgende:
[..]
Klopt, heb je gelijk in. Dit is echter een vrij centraal punt in mijn gedachtegangen en levensopvattingen geworden. Al sinds ik 14 ben houd ik mij bezig met globale geopolitieke en het socio-economische systeem dat wij op aarde hebben en de gevolgen voor de mens die daaruit naar voren komen. Ik ben ook een tijd lid geweest van een globale duurzaamheid beweging met als kernpunt de afschaffing van ons politieke apparaat en de vrije markt economie zoals wij die kennen.
Echter heb ik mij sinds een jaar geleden gedwongen om mij niet meer met politiek of economie bezig te houden, omdat de wil tot verandering van de mensheid simpelweg ontbreekt totdat de situatie onhoudbaar wordt voor het merendeel van de samenleving. En dat demotiveert enorm.
Dus ik herken wel dat het nadenken over dit soort zaken niet gezond is. Mijn psycholoog heeft met een intelligentie-onderzoek dit probleem ook al aangekaart, omdat ik qua analytisch denkvermogen zeer hoog scoor (IQ van 134 op dit vlak) en dit wel eens de reden zou kunnen zijn van mijn depressiviteit. Hij heeft echter weinig hulp geboden bij het veranderen van dit gedachtepatroon en zelf lukt het mij ook niet. Mijn hersenen zijn continu in overdrive om alles te analyseren om mij heen en dat is vaak onbewust.
Ik accepteer dat het zo is, soms is het ook niet erg. Want een eerste indruk is geen blijvende indruk. Ik heb best vaak dat mensen onder de indruk zijn van wat er uit me komt(In het echt dan, online wilt dat niet zo lukken ). Dus die bevestiging van dat er meer is dan de buitenkant komt dan later nog wel.quote:Hoe ga je hiermee om dan? Probeer je jezelf wijs te maken dat mensen je niet aanspreken door je uiterlijk? Of accepteer je dat dit wel zo is en dat de mens nou eenmaal oppervlakkig is en je je hiertegen wel kunt verzetten, maar het beter gewoon kunt accepteren en van de positieve aandacht kunt genieten? Dat zijn in ieder geval de 2 manieren die ik geprobeerd heb, onsuccesvol.
Ik ben heel klein begonnen. Ik was heel depressief en had eigenlijk helemaal geen zelfvertrouwen meer door een combinatie van fibromyalgie en ptss. Ik heb echt begeleiding aan huis gehad om weer op te krabbelen en om weer dingen te gaan doen. Dus dat met eerst een dagritme krijgen en iedere dag iets liefst tegen mezelf zeggen. Zorgen dat ik iedere dag heel eventjes buiten kwam. Medicijnen om me rustig te houden. Er kwam dan iedere dag even iemand met me praten hoe het met me ging. Op gegeven moment ging ik lijstjes maken van kleine dingetjes die ik wilde doen, nagels lakken, een liedje oefenen op de gitaar, een bosje bloemen kopen, mijn lievelings eten maken, in het park zitten. Zonder datum, zonder verplichting. Maar dan zou ik iedere dag een dingetje doen, en ik moest proberen nooit verder te kijken dan een dag. Dus ik deed dit niet omdat ik me over een jaar goed te voelen, en omdat ik over een jaar weer een normaal werkend gezond mens wilde zijn (want dat gaf me veel te veel druk). Maar omdat ik vandaag gewoon door moest komen, en vandaag iets te doen moest hebben.quote:Hoe pak je die angst aan dan? De meeste tijd blijf ik in mijn gelimiteerde comfort-zone en hoef ik dus ook niet met die angst te dealen, maar als ik kies om dat wel te doen, zoals met een reis naar Barcelona, dan worden mijn angsten alleen maar bevestigd: 'Deze dag was geweldig, ik heb vrienden gemaakt, musea bezocht, naar het strand geweest, grappen gemaakt. WAAROM BEN IK NIET BLIJ?'
Kon je hier met je therapeut over praten? Want ik denk dat het wel belangrijk is dat je in het echt iemand vind die dit serieus neemt.quote:Diep in mijn hart wil ik denk ik ook niet meer. Diep van binnen ben ik enorm bitter richting menselijk leven, mijzelf en deze samenleving geworden en ik voel dan ook dat ik mijzelf verraad als ik mij toesta gelukkig te zijn in een menselijk lichaam met al zijn tekortkomingen en in deze samenleving, met al zijn tekortkomingen.
Ben je je er van bewust hoe extreem dit klinkt? Of is dit je wanhoop die een punt probeert te maken?quote:Ik voel mij als een geïndoctrineerd lid van de HitlerJugend die in Nazi-Duitsland woont en zich realiseert hoe slecht hijzelf is en hoe slecht Nazi-Duitsland is. Echter weet diegene heel goed dat hij door jarenlange indoctrinatie en de reputatie van zijn lidmaatschap, nooit meer iets anders kan zijn en hij ook de keuze niet meer heeft om ergens anders dan in Nazi-Duitsland te wonen. Kan hij dan nog oogkleppen opdoen en met zijn leven doorgaan, wetende tot wat voor misdaden hij als HitlerJugend toe in staat is en wat voor misdaden de samenleving waar hij deel van uitmaakt, Nazi-Duitsland, toe in staat is?
Bedoel je dat je 25 kg geleden minder goed in je vel zat of dat hij je toen fysiek minder aantrekkelijk gevonden zou hebben?quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 22:38 schreef DancingPhoebe het volgende:
En ik ben met iemand samen die me 25 kilo geleden echt niet had gewild. Met een kutkarakter en nog minder zwaar overigens evengoed niet.
Tja das inderdaad dubbel, maar tja, dat schiet af en toe door mn hoofd, dan haal ik mn schouders op...
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |