Het grote FEIJENOORD topic #2057 1-0

quote:

Op woensdag 20 september 2017 12:14 schreef Irritatie100 het volgende:
Zit vanavond nou eigenlijk bij de seizoenskaart?

quote:

Op woensdag 20 september 2017 12:16 schreef timmmmm het volgende:

[..]

Volgens mijn zus wel en dat is mijn expert op het gebied van tickets

quote:

Op woensdag 20 september 2017 12:17 schreef Irritatie100 het volgende:

[..]

Ah

Was natuurlijk altijd wel zo, maar meen me te herinneren dat daar vorig jaar ook iets mee aan de hand was.

quote:

Giovanni van Bronckhorst moet leren van zijn fouten

De eerste herfststormen zorgden voor flinke schade in Rotterdam-Zuid. Na de masterclass van Manchester City verloor Feyenoord volkomen onnodig van PSV. Giovanni van Bronckhorst heeft voorlopig genoeg gerouleerd.

Feyenoord wordt weer kampioen. Schrijf maar op met potlood. Met potlood, omdat de trainer er zijn handtekening met pen onder moet zetten. Het vertrouwen is groot in de altijd beschaafde en vriendelijke Giovanni van Bronckhorst. In Gio we trust is een gevleugelde uitdrukking in Rotterdam. De coach, die zelden over tactiek praat, groeide op met Feyenoord. In zijn jeugd werd er al vuurwerk in de tuin afgestoken als Feyenoord wat te vieren had. Via Varkenoord werd hij eerste-elftalspeler, won hij de Champions League met Barcelona en werd hij als aanvoerder van Oranje op een haar na wereldkampioen. En in zijn eerste trainersjaren bracht hij Feyenoord weer waar het hoort. Kortom, genoeg krediet voor de komende zeventig jaar.

Afgelopen week leerde dat Van Bronckhorst alle goede kaarten in handen heeft. Hij moet ze alleen goed uitspelen Dat betekent natuurlijk niet automatisch dat de coach foutloos is. Integendeel. Hij staat ook nog aan het begin van zijn loopbaan. Het is alleen wel zaak snel van fouten te leren. Vandaar ook de voorspelling met potlood.

De afgelopen week leerde dat Van Bronckhorst alle goede kaarten in handen heeft. Een ervaren, hongerige, ingespeelde groep waarvan de ruggengraat intact is gebleven en de breedte en diepte beter is geworden dankzij goed aankoopbeleid. De kaarten zijn beter dan voorafgaand aan vorig seizoen. Hij moet ze alleen wel goed uitspelen.

De afgelopen week was wat dat betreft niet echt indrukwekkend. Op z’n zachtst gezegd waren het niet de meest imponerende zeven dagen uit zijn loopbaan. Een week met twee nederlagen op rij is sowieso al erg lang geleden. De 180 minuten zonder treffer zouden doorgaans tot grote stress moeten leiden. Vreemd genoeg lijkt dat nergens voor nodig. Feyenoord ging de Champions League sowieso nooit winnen en staat nationaal op één. De enige echte schade die het opliep, is dat PSV niet al op zes punten staat en Ajax op vijf. Totaal onnodige schade vooral.

Hoe verder na de masterclass?
‘Ik ben me kapot geschrokken’, stamelde oer-Feyenoorder Jan Boskamp precies een week geleden in de rust van Feyenoord-Manchester City. Hij was niet de enige. De waterscheiding die zich in Europa voltrekt tussen de absolute top en de rest was in De Kuip live te zien. In een zee van blauw verzopen de rood-witte mannetjes. Scheel getikt in een rondo van drie kwartier. ‘Ze waren zó balvast dat we niet eens in duel kwamen’, erkende Jan-Arie van der Heijden. Maar het is ietsje te gemakkelijk de afstraffing volledig op het conto van de grote verschillen te schrijven. Manchester City was goed, maar bij Feyenoord werden alle pijnpunten zorgvuldig blootgelegd.
Supporters worden vaak afgedaan als niet geheel toerekeningsvatbare mensen, maar meestal voelt de massa haarfijn aan wat echt is en wat niet. En dus werd er die woensdagavond bij de 0-4 achterstand hartstochtelijk gezongen. Bleef bijna iedereen zitten om samen met de spelers te lijden. Zelfs de voetballers van Manchester City keken enigszins verbaasd op toen De Kuip na afloop nog vrijwel vol zat. De vernederde Feyenoord-spelers liepen bijna verlegen een rondje langs de tribunes, waar een klaterend applaus als achtergrond klonk van de gezangen voor de mannen die waren weggeveegd.

Het moet gevoeld hebben als een warme douche voor de overlevenden op het veld. Want het kapseizen van Nederlands nummer één had toch echt Titanic-achtige proporties, met de eigen aanhang als pianist die gewoon door bleef spelen tijdens de ramp. Maar het zou dom zijn de resultaten van deze blauwe storm niet serieus te nemen. Een dergelijke windkracht legt direct alle zwakke plekken feilloos bloot.

Na de masterclass in De Kuip werd er gewezen naar de formidabele reactie na nederlagen in het vorige seizoen. Naar het collectief. Maar voorbijgegaan aan de onthutste spelers, die verklaarden met een heel andere tactiek van City rekening te hebben gehouden. Voor het gemak werd ook de tweede helft tegen Heracles Almelo vergeten, toen Feyenoord al overhoop werd gespeeld.
Er was nog een helft in Eindhoven nodig om iedereen écht wakker te schudden. PSV mocht daadwerkelijk even denken beter te zijn dan Feyenoord. Slechts met een tomeloze inzet voorkwamen de bezoekers dat de ruststand niet hoger uitviel dan 1-0. Net als tegen City stond het elftal compleet verkeerd. Dat had veel te maken met de opstelling, waarbij Gio weer koos voor een kapstok, die al omviel bij de eerste jas die aan de haak werd gehangen. Een falende spits is één, maar een spits die zijn eigen team volledig ontregelt, is kamikazevoetbal. Zelfs Eric Botteghin zou meer duels winnen en ballen vasthouden voorin.

Iedereen gunt Michiel Kramer alles, maar een trainer zit er om beslissingen te nemen. Die nam Van Bronckhorst wel, maar het waren de verkeerde. Met een staf met Jan Wouters, Jean-Paul van Gastel en Roy Makaay vraag je je af hoe dat mogelijk is. Niet alleen het halsstarrige vasthouden aan Kramer, maar ook het onnodige geschuif met spelers. In de absolute topwedstrijden wil je een ingespeeld team. Dan is het zaak het succesvolle hart van je elftal te vertrouwen.

De afgelopen weken heeft Van Bronckhorst ongewild verschillende sterkhouders onnodig even aan het denken gezet. Want waar iedereen vorig seizoen wist waar hij aan toe was, hadden te veel basiskrachten de laatste tijd zo hun eigen gedachten. Spelers zijn net mensen. Zo raakte Eric Botteghin zijn record van onafgebroken speelminuten ineens kwijt aan de vooravond van de uitwedstrijd tegen Heracles. Niet echt relevant, zo’n record. Maar Botteghin kreeg echt wel mee dat de trainer ineens Jerry St. Juste wilde vanwege diens balvastheid. Jan-Arie van der Heijden had na afloop geen stem meer over, zoveel had hij moeten coachen met ineens Miquel Nelom, Kevin Diks en St. Juste om zich heen.

Het was maar Heracles en bij rust stond het gewoon 0-3. Allemaal leuk en aardig, maar tien minuten voor tijd mocht Botteghin zich alsnog warmlopen omdat Heracles de Rotterdammers naar het randje van de afgrond duwde. Het was meer geluk dan wijsheid dat Feyenoord daar de rekening al niet kreeg gepresenteerd.

Het was ook precies waar Dirk Kuijt vorig seizoen steeds discussies over had met Giovanni van Bronckhorst. De eerste wees voortdurend op de zo hoog mogelijke ondergrens, terwijl de trainer argumenteerde dat zonder de aanvoerder de bovengrens hoger lag. Inmiddels is Kuijt weg, maar liggen dezelfde keuzes er. Wil je het best mogelijke voetbal (eerste helft Heracles-uit en Willem II-thuis) of zo degelijk mogelijk spel (tweede helft PSV-uit)?

Die twee uitersten liggen dit seizoen hoe dan ook te ver uit elkaar. Bouwen doe je op de fundamenten van de succesformatie van vorig seizoen. Het is niet handig te veel stenen tegelijk te verplaatsen. Neem de uitblinker in Almelo en topscorer van de ploeg, Steven Berghuis. Die zal zich de wedstrijd tegen City ook anders hebben voorgesteld. Hij – en niet Michiel Kramer – werd geslachtofferd in de rust. Je hoeft het gevoelsmens Berghuis niet eens goed te kennen om zijn innerlijke emoties daarbij te raden.

Jens Toornstra is al een jaar de koning van De Kuip en de laatste man die je niet zou opstellen in eigen stadion. Maar toch gebeurde dat zomaar. Of wat dacht u van de man die voor hem inviel, ook al een van de geroemde pilaren onder het sterke collectief? ‘Hij was erg teleurgesteld’, erkende ook Van Bronckhorst. Jens Toornstra is al een jaar de koning van De Kuip en de laatste man die je niet zou opstellen in eigen stadion. Maar toch gebeurde dat zomaar even in de wedstrijd van zijn leven.

Zonder het zelf door te hebben, lijkt de trainer problemen te creëren die niet nodig zijn. Mannen die onvoorwaardelijk in hem vertrouwen aan het twijfelen brengen. Gio heeft lang genoeg zelf in de kleedkamer gezeten om te weten dat spelers vooral eerst aan zichzelf denken. We hoeven hem niet uit te leggen wat de voetballers elkaar vertelden in de onderlinge gesprekken. Alles en iedereen stond volkomen verkeerd. Totaal nieuwe spelers verschenen op nieuwe posities. Na twee minuten lagen alle plannen tegen zowel Manchester City als PSV bij het vuilnis. In beide gevallen stond Feyenoord direct volkomen uit het lood. Ter verdediging kun je aanvoeren dat de coach juist met het opstellen van Kramer wel vasthield aan de vertrouwde 4-3-3.

Voormalig Feyenoord-trainer Bert van Marwijk vertelt graag dat je ook moet durven verliezen met de ploeg die doorgaans wedstrijden voor je wint. Hij zweert dan ook bij automatismen. Laat je vaste elf maar ervaren wat het is tegen zo’n goede tegenstander te spelen. Dan kun je altijd ook nog samen afspreken om compacter of meer teruggetrokken te voetballen. De spelers weten in ieder geval wat ze aan elkaar hebben en kunnen terugvallen op elkaar. Zodra daar in een loodzware wedstrijd even andere pionnen worden neergezet met daarbij een nauwelijks getrainde speelwijze, wordt het niet vanzelf gemakkelijker. Integendeel.

Mannen als Botteghin, Toornstra en Berghuis moeten gewoon altijd spelen. Die kunnen echt wel 45 wedstrijden per jaar aan. Rouleren klinkt leuk, maar niet als dat ten koste gaat van je eigen kracht. En al helemaal niet als je spelers het gevoel hebben op het veld de dupe te zijn van een strategie die niet klopt.

Niet zonder Nico
Je kunt veel van Van Bronckhorst zeggen, maar zeuren doet hij nooit. Ook niet als precies datgene gebeurt waar geen pasklaar antwoord op is. Je hebt je hele selectie rond en ziet in een oogopslag waar de zwakke punten liggen. Bij een onmisbare nummer 9 bijvoorbeeld. ‘Ik verwacht hem rond de interlandbreak terug’, vertelde de trainer droogjes in de aanloop naar de topper bij PSV, alsof hij wat zoetjes bij zijn thee vroeg. Na het mislukken van de een zomer lang durende flirt met Robin van Persie was eigenlijk alleen de nummer 9-positie niet dubbel bezet. Het wegvallen van Nicolai Jørgensen lijkt nauwelijks op te vangen; zijn 21 treffers en 14 assists van vorig seizoen zijn door niemand te vervangen. En met die statistieken is niet eens het hele verhaal verteld, want de Deen is de belangrijkste verbindingsspeler. Zodra Karim El Ahmadi of Tonny Vilhena weer eens een bal verovert, kan Feyenoord met Jørgensen altijd direct door. Wie Kramer kent, weet dat bij hem de kans minstens zo groot is dat de tegenstander lekker door kan voetballen. Alleen al die wetenschap zorgt ervoor dat tien medespelers anders bewegen zodra de bal zijn kant op gaat. Het getuigt eerlijk gezegd van tactische armoede als je met Jens Toornstra, Sam Larsson, Jean-Paul Boëtius en Steven Berghuis geen goed alternatief kunt verzinnen. Alle drie hebben ze aanvallend uitstekende cijfers en ze kunnen stuk voor stuk ook op een iets andere manier die positie invullen.

Vreemd genoeg bood de tweede helft tegen PSV ondanks de 1-0 nederlaag meer perspectief dan de 0-1 overwinning van vorig seizoen Feyenoord speelde tegen PSV eigenlijk van meet af aan al met tien man. De werkelijke krachtsverschillen kwamen pas naar boven na de rode kaart voor Berghuis. Van Bronckhorst moest nu wel ingrijpen. Ineens zette Feyenoord de Eindhovenaren drie kwartier lang te kijk met een speler minder. Wie de nieuwe kampioen na negentig minuten zou moeten aanwijzen, zou waarschijnlijk voor de groenen kiezen. Maar dan wel die van de tweede helft. De ploeg die in een logische formatie speelde, waarbij de spelers zich goed voelden. De tweede helft in Eindhoven was meer dan hoopgevend voor de titelverdediger. Met Amrabat op het middenveld in plaats van Kramer. Dat heeft Van Bronckhorst goed gerepareerd, kun je dan zeggen. Maar je hoeft pas iets te repareren als het kapot is. Zelfs zonder Berghuis, Jørgensen en Larsson (waar was hij eigenlijk?) werd PSV te kijk gezet.

Invaller Sofyan Amrabat glipt tussen de PSV’ers Jorrit Hendrix en Joshua Brenet door.
Er is dus ook een kampioensteam zonder Nico te formeren. Want net als eerder tegen Heracles speelde Feyenoord bij vlagen met een vastheid die zelden te zien is in de Eredivisie. Met een iets scherper vizier en een minder goede Jeroen Zoet hadden de gasten alsnog gewonnen. Vreemd genoeg bood de tweede helft afgelopen zondag ondanks de 1-0 nederlaag meer perspectief dan de 0-1 overwinning van vorig seizoen.

Door de verkeerde opstelling bleef Feyenoord wel met lege handen achter en liep het totaal onnodig schade op. Maar wie de licht verwilderde Phillip Cocu en de opvallend rustige Giovanni van Bronckhorst na afloop goed in de ogen keek, wist dat zij ook door het resultaat heen keken. Net zoals het op het Eindhovense Stadionplein allesbehalve euforisch was na de 1-0 zege op de kampioen. Terwijl de Feyenoord-aanhang nog stond te zingen, werd er volop gediscussieerd door de Eindhovense fans. Prachtig die 1-0, maar zelden hadden ze hun ploeg zo weggedrukt zien worden. Laat staan met een man meer.

Van Bronckhorst had net zo goed een barkruk neer kunnen zetten, want iedere balverovering, omschakeling, aanvalsopzet liep spaak zodra Kramer zich ermee ging bemoeien
De vraag is of Van Bronckhorst nu lering trekt uit zijn fouten. Na de wedstrijd stelde hij goede dingen te hebben gezien van Kramer, die zich in zijn ogen regelmatig goed had aangeboden. Heel Nederland zat bulderend voor de buis.

In plaats van een Plan B koos hij voor de derde keer op rij Kramer als vervanger van Jørgensen. Hij had net zo goed een barkruk neer kunnen zetten, want iedere balverovering, omschakeling, aanvalsopzet liep spaak zodra Kramer zich ermee ging bemoeien. Hij is een redelijke en soms zelfs goede afmaker in de zestien, maar absoluut niet geschikt als verdeelstation, kapstok of zelfs maar als schakel in de huidige Feyenoord-formatie. De Rotterdammers kwamen keer op keer onder druk te staan omdat de bal voorin niet werd vastgehouden. Het was eigenlijk ronduit pijnlijk te zien hoe iedere aanvalsopzet sneuvelde bij De Lange. Dat is de Rotterdammer niet aan te rekenen, maar komt op het conto van zijn coach.

Back to basics
Waarom Feyenoord dan toch kampioen wordt? Omdat Van Bronckhorst misschien wel eigenzinnig is, maar niet blind. Omdat zelfs zonder Jørgensen deze formatie in eigen land niemand hoeft te vrezen. Integendeel. De technische staf is nu aan zet. Kramer is een geweldig wapen in veel situaties en leverde vorig seizoen een flinke bijdrage aan de titel met onder meer late goals in Nijmegen en Utrecht. Je doet hem eerder tekort door van hem te verlangen mee te voetballen, dan hem te brengen in wedstrijden die wél geschikt zijn voor zijn kwaliteiten en kaliber. Dan zijn Napoli- en AZ-uit hem niet echt op het lijf geschreven.

Feyenoord werd vorig seizoen kampioen met een basis van misschien dertien veldspelers. De as staat nog steeds, die vormt het hart van het team. Dat moet ook het fundament zijn voor nieuw succes. Dus voorlopig doet Van Bronckhorst er goed aan Brad Jones, Eric Botteghin, Jan-Arie van der Heijden, Karim El Ahmadi, Tonny Vilhena, Jens Toornstra en Steven Berghuis gewoon altijd op te stellen. Uiteraard hoort Nicolai Jørgensen, zodra hij weer fit is, ook in dit rijtje. Met de bredere selectie zijn de andere posities perfect in te vullen en zijn er ook legio mogelijkheden om op de sterke basis van vorig seizoen te bouwen.

Nu PSV en Ajax de grenzen dit seizoen niet meer over hoeven, zal het prolongeren van de titel nog moeilijker zijn dan het winnen van de schaal vorig seizoen. Maar als Van Bronckhorst zijn kaarten goed uitspeelt, staat Feyenoord zonder verdere calamiteiten komende lente opnieuw op de Coolsingel. Aan de spelers zal het in ieder geval niet liggen...

quote:

Op woensdag 20 september 2017 12:32 schreef Toiletgebruiker het volgende:
Artikeltje op VI Pro.

[..]

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:30 schreef fetX het volgende:
Leuk artikel, maar inderdaad weinig diepte. Veel herhaling ook.

Kramer kan thuis tegen ADO prima spelen, omdat je dan veel in het strafschopgebied komt. Uitwedstrijden heb je weinig tot niets aan hem.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:38 schreef Wicky15 het volgende:
Hopelijk Larsson vanavond.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:41 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Lijkt me wel toch? Hoewel ik Boetius nog steeds beter vind, maar ik heb hem echt totaal niet gezien tegen PSV, zelfs niet in jullie goede 2e helft..

(of was ie gewisseld, dit weet ik oprecht niet meer )

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:41 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Lijkt me wel toch? Hoewel ik Boetius nog steeds beter vind, maar ik heb hem echt totaal niet gezien tegen PSV, zelfs niet in jullie goede 2e helft..

(of was ie gewisseld, dit weet ik oprecht niet meer )

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:42 schreef Slobeend het volgende:

[..]

Boetius niet gezien???

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:41 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Lijkt me wel toch? Hoewel ik Boetius nog steeds beter vind, maar ik heb hem echt totaal niet gezien tegen PSV, zelfs niet in jullie goede 2e helft..

(of was ie gewisseld, dit weet ik oprecht niet meer )

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:43 schreef Mexicanobakker het volgende:

[..]

Gevaar kwam vooral van Amrabat en Toornstra in die tweede helft.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:43 schreef hhh38 het volgende:

[..]

Dan heb je echt met dichte ogen gekeken. Creëerde een kans voor zichzelf, waarna z'n schot uit de hoek werd getikt en daarna gaf ie ook nog de pass waaruit Toornstra had moeten scoren.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:43 schreef Slobeend het volgende:

[..]

Boetius speelde in de spits he. Hij bracht juist veel gevaar. Vond ik.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:31 schreef Caland het volgende:

[..]

Laten we er gewoon mee ophouden om Kramer te gedogen omdat het 'best kan tegen mindere goden'

Dat is namelijk nooit een goed argument.

quote:

Op woensdag 20 september 2017 13:45 schreef Caland het volgende:
Vrijwel elke analist vond Boetius de beste man op het veld (de tweede helft) maar Mexicanobakker heeft hem niet gezien.