[Mammapoli] deel 20

Waarschijnlijk kennen velen van jullie Githa niet, en mij waarschijnlijk ook niet, maar we hebben beide een redelijke history op Fok!. Githa veel in OUD en ik vanalles met Sport en onzin. We lurkten beide nog wel, maar actief posten was er al even niet bij.

Morgen is haar crematie na een zwaar en moedig gevecht van 3,5 jaar.

Ik weet niet eens of ik deze post ga plaatsen, maar wil toch onze ervaring opgeschreven hebben.

Net na kerst 2018 hebben we een afspraak bij de Radioloog. De huisarts kon ook een verwijzing voor kerst regelen, maar Githa wou zorgeloos eerst de feestdag door. Dat deze voor haar al niet meer zorgeloos waren werd mij snel duidelijk, ze had er een slecht gevoel over. 2 januari werd haar slechte gevoel bevestigd. Kanker. Trippel negatief. Waarschijnlijk erfelijk, maar zeer snel gevonden en geen uitzaaing te vinden.

Kort daarop zijn we begonnen met chemo. 4 AC kuren en nog 18 van een andere, ben de naam vergeten. Na 3 maanden de eerste scan te zien te krijgen was het feest. Niets meer terug te vinden, dus snel schakelen voor een operatie. Githa wilde geen enkel risico en koos voor dubbele amputatie met directe reconstructie.
Tijdens deze operatie is ook direct een okseltoilet uitgevoerd. Tijdens de poortwachterklier-check vonden ze een klein celletje, vandaar dat dan alles eruit gehaald werd. Ongeveer 25 klieren zijn verwijderd, alle 25 waren schoon na inspectie in het lab. Tijd voor een feestje dus. Dat vervolgens de borstrecontructie faalde door een E. colie besmetting mocht de pret eigenlijk niet drukken. Dat was iets voor later.

Githa sterkte weer aan. Begon haar pruik thuis te laten en was wel content met de GI Jane look. Uitjes werden weer volop gepland en beleefd. Tot ze na 3 maanden iets in haar oksel voelde. Weer naar de radioloog, weer die blik waarin je kunt zien dat het niet ok is, en weer daarin bevestigd worden. Het is weer terug. Wat we apart vonden is dat de artsen dit nog steeds geen uitgezaaide borstkanker wilde noemen. In een klier is behandelbaar en opereren is mogelijk. En Githa was er weer snel bij, dus het is allemaal klein en de hoop bleef hoog op genezing. "De klier die besmet was hoorde bij het okseltoilet verwijderd te zijn, maar zat dieper als verwacht en is gemist", was het antwoord op de vraag hoe het daar kon komen. Dikke dikke pech dus gewoon. Tijdens deze reeks chemo behandelingen kwam er op een scan ook een klein vlekje achter haar sleutelbeen naar voren.

Dit vlekje bleek echter niet te opereren en bleken opeens afhankelijk van bestralingen en chemo. Vragen of armamputatie als redding voor ons ook prima was, werd vakkundig als onmogelijk uitgelegd, maar ja, als patient wil je veel doen om te overleven.

Helaas bleek voor Githa het allemaal net te weinig of net te laat te zijn. We hebben de laatste maanden van elke dag het beste proberen te maken en hoe slecht het ook ging, dat bleef ons motto. Ze is ondanks dat ze als de dood was voor het einde, rustig maar compleet op ingeslapen. Met mij en onze 17 jarige zoon aan haar zijde is ze gegaan zoals ze graag gewild had. Thuis samen met ons.

Wat mij zo trots maakte is dat hoe moeilijk het ook was, dat ze van alle gegeven tijd het beste ervan wou maken. Verwennen van de peetkindjes, lekker drinken met vrienden of spelletjes spelen thuis. Alles wat binnen haar mogelijkheden lagen werd uit de kast gehaald. Ook ben ik trots op mijn zoon, die het liefste 100km ver weg wou zijn, maar toch geen enkele keer verzaakt heeft als hem iets gevraagd werd om te doen.

Githa zou niets liever gehad hebben dan dat wij weer ons leven op gaan pakken en plezier blijven maken. En dat gaan we ook gewoon doen.

Oh hemel, @Spooky4u, wat een verhaal. Gecondoleerd.
Moge Githa rusten in vrede.

quote:

Op maandag 27 juni 2022 21:05 schreef Spooky4u het volgende:
Waarschijnlijk kennen velen van jullie Githa niet, en mij waarschijnlijk ook niet, maar we hebben beide een redelijke history op Fok!. Githa veel in OUD en ik vanalles met Sport en onzin. We lurkten beide nog wel, maar actief posten was er al even niet bij.

Morgen is haar crematie na een zwaar en moedig gevecht van 3,5 jaar.

Ik weet niet eens of ik deze post ga plaatsen, maar wil toch onze ervaring opgeschreven hebben.

Net na kerst 2018 hebben we een afspraak bij de Radioloog. De huisarts kon ook een verwijzing voor kerst regelen, maar Githa wou zorgeloos eerst de feestdag door. Dat deze voor haar al niet meer zorgeloos waren werd mij snel duidelijk, ze had er een slecht gevoel over. 2 januari werd haar slechte gevoel bevestigd. Kanker. Trippel negatief. Waarschijnlijk erfelijk, maar zeer snel gevonden en geen uitzaaing te vinden.

Kort daarop zijn we begonnen met chemo. 4 AC kuren en nog 18 van een andere, ben de naam vergeten. Na 3 maanden de eerste scan te zien te krijgen was het feest. Niets meer terug te vinden, dus snel schakelen voor een operatie. Githa wilde geen enkel risico en koos voor dubbele amputatie met directe reconstructie.
Tijdens deze operatie is ook direct een okseltoilet uitgevoerd. Tijdens de poortwachterklier-check vonden ze een klein celletje, vandaar dat dan alles eruit gehaald werd. Ongeveer 25 klieren zijn verwijderd, alle 25 waren schoon na inspectie in het lab. Tijd voor een feestje dus. Dat vervolgens de borstrecontructie faalde door een E. colie besmetting mocht de pret eigenlijk niet drukken. Dat was iets voor later.

Githa sterkte weer aan. Begon haar pruik thuis te laten en was wel content met de GI Jane look. Uitjes werden weer volop gepland en beleefd. Tot ze na 3 maanden iets in haar oksel voelde. Weer naar de radioloog, weer die blik waarin je kunt zien dat het niet ok is, en weer daarin bevestigd worden. Het is weer terug. Wat we apart vonden is dat de artsen dit nog steeds geen uitgezaaide borstkanker wilde noemen. In een klier is behandelbaar en opereren is mogelijk. En Githa was er weer snel bij, dus het is allemaal klein en de hoop bleef hoog op genezing. "De klier die besmet was hoorde bij het okseltoilet verwijderd te zijn, maar zat dieper als verwacht en is gemist", was het antwoord op de vraag hoe het daar kon komen. Dikke dikke pech dus gewoon. Tijdens deze reeks chemo behandelingen kwam er op een scan ook een klein vlekje achter haar sleutelbeen naar voren.

Dit vlekje bleek echter niet te opereren en bleken opeens afhankelijk van bestralingen en chemo. Vragen of armamputatie als redding voor ons ook prima was, werd vakkundig als onmogelijk uitgelegd, maar ja, als patient wil je veel doen om te overleven.

Helaas bleek voor Githa het allemaal net te weinig of net te laat te zijn. We hebben de laatste maanden van elke dag het beste proberen te maken en hoe slecht het ook ging, dat bleef ons motto. Ze is ondanks dat ze als de dood was voor het einde, rustig maar compleet op ingeslapen. Met mij en onze 17 jarige zoon aan haar zijde is ze gegaan zoals ze graag gewild had. Thuis samen met ons.

Wat mij zo trots maakte is dat hoe moeilijk het ook was, dat ze van alle gegeven tijd het beste ervan wou maken. Verwennen van de peetkindjes, lekker drinken met vrienden of spelletjes spelen thuis. Alles wat binnen haar mogelijkheden lagen werd uit de kast gehaald. Ook ben ik trots op mijn zoon, die het liefste 100km ver weg wou zijn, maar toch geen enkele keer verzaakt heeft als hem iets gevraagd werd om te doen.

Githa zou niets liever gehad hebben dan dat wij weer ons leven op gaan pakken en plezier blijven maken. En dat gaan we ook gewoon doen.

Ik herinner me jullie beiden nog. Wat een verdrietig bericht. Heel veel sterkte voor jou en je zoon, morgen met de crematie maar zeker ook daarna

Och lieve Githa 😢... Ik herinner me haar heel goed. We waren tegelijk zwanger. Heb jullie een paar keer ontmoet.

Lieve Spooky en lieve zoon, gecondoleerd en heel veel sterkte met dit verlies 🕯😘

Gecondoleerd Spooky4u. Ik kan me Githa nog goed herinneren. Wat een verdrietig nieuws
En fijn dat je het wel hebt willen delen hier.

Heel veel sterkte morgen

Dankjulliewel

We hebben inderdaad wat OUD meetings bezocht ja, sorry als ik de namen niet meer weet

Gecondoleerd.

Gecondoleerd en sterkte @Spooky4u en jullie zoon!

quote:

Op maandag 27 juni 2022 21:05 schreef Spooky4u het volgende:
Waarschijnlijk kennen velen van jullie Githa niet, en mij waarschijnlijk ook niet, maar we hebben beide een redelijke history op Fok!. Githa veel in OUD en ik vanalles met Sport en onzin. We lurkten beide nog wel, maar actief posten was er al even niet bij.

Morgen is haar crematie na een zwaar en moedig gevecht van 3,5 jaar.

Ik weet niet eens of ik deze post ga plaatsen, maar wil toch onze ervaring opgeschreven hebben.

Net na kerst 2018 hebben we een afspraak bij de Radioloog. De huisarts kon ook een verwijzing voor kerst regelen, maar Githa wou zorgeloos eerst de feestdag door. Dat deze voor haar al niet meer zorgeloos waren werd mij snel duidelijk, ze had er een slecht gevoel over. 2 januari werd haar slechte gevoel bevestigd. Kanker. Trippel negatief. Waarschijnlijk erfelijk, maar zeer snel gevonden en geen uitzaaing te vinden.

Kort daarop zijn we begonnen met chemo. 4 AC kuren en nog 18 van een andere, ben de naam vergeten. Na 3 maanden de eerste scan te zien te krijgen was het feest. Niets meer terug te vinden, dus snel schakelen voor een operatie. Githa wilde geen enkel risico en koos voor dubbele amputatie met directe reconstructie.
Tijdens deze operatie is ook direct een okseltoilet uitgevoerd. Tijdens de poortwachterklier-check vonden ze een klein celletje, vandaar dat dan alles eruit gehaald werd. Ongeveer 25 klieren zijn verwijderd, alle 25 waren schoon na inspectie in het lab. Tijd voor een feestje dus. Dat vervolgens de borstrecontructie faalde door een E. colie besmetting mocht de pret eigenlijk niet drukken. Dat was iets voor later.

Githa sterkte weer aan. Begon haar pruik thuis te laten en was wel content met de GI Jane look. Uitjes werden weer volop gepland en beleefd. Tot ze na 3 maanden iets in haar oksel voelde. Weer naar de radioloog, weer die blik waarin je kunt zien dat het niet ok is, en weer daarin bevestigd worden. Het is weer terug. Wat we apart vonden is dat de artsen dit nog steeds geen uitgezaaide borstkanker wilde noemen. In een klier is behandelbaar en opereren is mogelijk. En Githa was er weer snel bij, dus het is allemaal klein en de hoop bleef hoog op genezing. "De klier die besmet was hoorde bij het okseltoilet verwijderd te zijn, maar zat dieper als verwacht en is gemist", was het antwoord op de vraag hoe het daar kon komen. Dikke dikke pech dus gewoon. Tijdens deze reeks chemo behandelingen kwam er op een scan ook een klein vlekje achter haar sleutelbeen naar voren.

Dit vlekje bleek echter niet te opereren en bleken opeens afhankelijk van bestralingen en chemo. Vragen of armamputatie als redding voor ons ook prima was, werd vakkundig als onmogelijk uitgelegd, maar ja, als patient wil je veel doen om te overleven.

Helaas bleek voor Githa het allemaal net te weinig of net te laat te zijn. We hebben de laatste maanden van elke dag het beste proberen te maken en hoe slecht het ook ging, dat bleef ons motto. Ze is ondanks dat ze als de dood was voor het einde, rustig maar compleet op ingeslapen. Met mij en onze 17 jarige zoon aan haar zijde is ze gegaan zoals ze graag gewild had. Thuis samen met ons.

Wat mij zo trots maakte is dat hoe moeilijk het ook was, dat ze van alle gegeven tijd het beste ervan wou maken. Verwennen van de peetkindjes, lekker drinken met vrienden of spelletjes spelen thuis. Alles wat binnen haar mogelijkheden lagen werd uit de kast gehaald. Ook ben ik trots op mijn zoon, die het liefste 100km ver weg wou zijn, maar toch geen enkele keer verzaakt heeft als hem iets gevraagd werd om te doen.

Githa zou niets liever gehad hebben dan dat wij weer ons leven op gaan pakken en plezier blijven maken. En dat gaan we ook gewoon doen.

He shit, wat een vervelend nieuws. Heel veel sterkte en dank voor het delen

Wat verschrikkelijk! Ken jullie nog wel. Veel, heel veel sterkte.

De naam ken ik wel ja, ik las in de tijd dat jullie zoon werd geboren mee.
Heel veel sterkte voor jullie

Wat een bekende namen en wat een heftig verdrietig verhaal. Heel veel sterkte voor jullie

Gecondoleerd en heel veel sterkte voor jou en je zoon

Wat een ontzettend verdrietig bericht, ik herinner me Githa zeker nog wel. Heel veel sterkte samen, en bedankt dat je het ons hebt laten weten. XXX

Ik herinner mij Githa zeer zeker. Jullie zoon is een week na de mijne geboren.

Wat een ontzettend naar nieuws.
Heel veel sterkte samen.

En/of ik Githa nog ken, jeetje...
Ik kan me haar heel goed herinneren en zeker jou en jullie zoon J.

Héél veel sterkte voor jullie en haar familie.

Dankbaar voor alle berichten hierboven, maar ongerust wat jullie allemaal in de mammapolie doen... rot eens op Hier wil je niet zijn

Heel erg veel sterkte @Spooky4u en familie.
Wat ontzettend kl..e dat je net die vreselijke pech hebt

^{Als dit of dat andere topic ophoog schiet krijg ik al de rillingen}

quote:

Op dinsdag 28 juni 2022 19:38 schreef Spooky4u het volgende:
Dankbaar voor alle berichten hierboven, maar ongerust wat jullie allemaal in de mammapolie doen... rot eens op Hier wil je niet zijn

Tuurlijk kennen we jullie

Heel veel sterkte gewenst van ons

quote:

Op maandag 27 juni 2022 21:38 schreef Spooky4u het volgende:
Dankjulliewel

We hebben inderdaad wat OUD meetings bezocht ja, sorry als ik de namen niet meer weet

Niet van belang dat je de namen niet meer weet Wij 'kennen' jullie zeker wel, mijn dochter is iets ouder dan jullie zoon.

Heel veel sterkte voor jullie en dat alle liefdevolle en mooie herinneringen langzaam maar zeker het verdriet en gemis wat mogen verzachten

Gecondoleerd

Ter info: alle FOK!kers waarvan bekend is dat ze zijn overleden, hebben sinds vandaag In Memoriam bij hun username staan. Dat geldt dus ook voor de desbetreffende vrouwen uit deze reeks.

[ Bericht 0% gewijzigd door Viv op 01-12-2022 17:20:01 ]