R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Nee verre van zelfs. Ik wil ook helemaal niet negatief over haar zijn nogmaals zij kan hier ook niks aan doen. Het liefst zou ik nu naar haar toe rijden om haar te steunen en helpen waar ik kan. Maar ik ben nu zwart en kan dus niks anders als haar laten gaan...quote:Op maandag 18 september 2017 18:32 schreef Asil het volgende:
Oh zo bedoelde ik het niet. Je bent zelf zo negatief over haar (en de borderline) dat het logischer zou zijn voor jou dat je blij zou zijn dat het voorbij is. Maar dat ben je niet.
ah dus dat jij niet instaat was om deze specifieke relatie met deze persoon tot een goed eind te brengen betekend dat alle relaties met iemand met borderline fout gaan lopenquote:
[quote][ afbeelding ] Op maandag 18 september 2017 18:23 schreef summer2bird het volgende:
Lekker je ex aan de schandpaal timmeren op een publiek forum
Dit staat vast ook op Facebook?
[/quote
Het laatste wat ik wil is haar aan de schandpaal nagelen. En nee ik hou me verre van fb. Ik probeer een verhaal neer te zetten voor mensen die net als ik in hetzelfde schuitje zitten of net iemand zijn tegengekomen met de diagnose. Het is echt een ontzettende lieverd en aan die buien etc kan ze zelf ook weinig doen maar eerlijk zoals ik er nu bijzit.....het had beter geweest als ik dit na de eerste rode vlagen had uitgezocht. Ik hoop oprecht voor je dat je nooit zelf in deze situatie zalt terechtkomen.
Alleen dit soort conclusies maken je al een lul de behanger
los van wat er in die relatie nu werkelijk gebeurd is
maar toch moet iedereen wegrennen als ze iemand met borderline tegen komenquote:
[..]
Nee verre van zelfs. Ik wil ook helemaal niet negatief over haar zijn nogmaals zij kan hier ook niks aan doen. Het liefst zou ik nu naar haar toe rijden om haar te steunen en helpen waar ik kan. Maar ik ben nu zwart en kan dus niks anders als haar laten gaan...
Ook al zou je zo naar haar terug gaan als zij het zou willen
Je spreekt jezelf ook wat tegen
Geef het dan wat tijd. Zij krijgt nu hulp en dan kan jij voor jezelf ook wat dingen op een rijtje zetten.quote:
[..]
Nee verre van zelfs. Ik wil ook helemaal niet negatief over haar zijn nogmaals zij kan hier ook niks aan doen. Het liefst zou ik nu naar haar toe rijden om haar te steunen en helpen waar ik kan. Maar ik ben nu zwart en kan dus niks anders als haar laten gaan...
Nou ja, het is natuurlijk wel verdomde lastig. Ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar ik zou het een vriend bijvoorbeeld niet aanraden om het te proberen.quote:Op maandag 18 september 2017 18:37 schreef Allures het volgende:
[..]
ah dus dat jij niet instaat was om deze specifieke relatie met deze persoon tot een goed eind te brengen betekend dat alle relaties met iemand met borderline fout gaan lopen
Als we het hebben over échte borderliners dan he, niet de 'ik ben gescheiden met ruzie dus mijn ex was een borderliner'
dat ligt helemaal aan de borderliner in kwestie. Zit nogal veel verschil inquote:
[..]
Nou ja, het is natuurlijk wel verdomde lastig. Ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar ik zou het een vriend bijvoorbeeld niet aanraden om het te proberen.
Als we het hebben over échte borderliners dan he, niet de 'ik ben gescheiden met ruzie dus mijn ex was een borderliner'
Zo schijnen degene met een hoog iq veel beter met de stoornis om te kunnen gaan dan degene met een laag iq (ook wel logisch). En dingen als is er medicatie, begeleiding etc
Ik ken er meerderen die prima functioneren, getrouwd, baan, kindjes en allemaal zonder dat er ook maar iets van medicatie nodig is
En er zijn ook gradaties in de diagnose. Volgens mij word gewoon 'borderline' en alleen dat nog maar zelden gegevens
Heb jezelf de diagnose toevallig? Je valt me op allerlei punten aan feit is nou eenmaal dat iemand met de diagnose heel veel moeite heeft met intieme relaties. En ja ik zou zo naar haar teruggaan. Ik zit er te ver in. Ben zielsveel van haar gaan houden zo gaat dat maar als ik het over kon doen had ik het ook wel geweten.quote:
[..]
ah dus dat jij niet instaat was om deze specifieke relatie met deze persoon tot een goed eind te brengen betekend dat alle relaties met iemand met borderline fout gaan lopen
Alleen dit soort conclusies maken je al een lul de behanger
nee ik vind gewoon dat je dom lultquote:
[..]
Heb jezelf de diagnose toevallig? Je valt me op allerlei punten aan feit is nou eenmaal dat iemand met de diagnose heel veel moeite heeft met intieme relaties. En ja ik zou zo naar haar teruggaan. Ik zit er te ver in. Ben zielsveel van haar gaan houden zo gaat dat maar als ik het over kon doen had ik het ook wel geweten.
typisch dat je dat ook weer probeert af te schuiven Ik ben niet de enige in dit topic trouwens. Maar die anderen zijn vast mijn vriendinnen die maar 1 kant van het verhaal kennen of zo
Been there done that.
Meisje leren kennen in het buitenland (ik woonde daar, zij ook, maar beide niet afkomstig uit dat land).
Daar was het een half jaar prima, het was een fotomodelletje, ze was schathemeltjerijk waardoor er 0,0 druk op haar stond, geen familie etc. In de buurt die haar controleerde etc. dat deed (achteraf) haar ziektebeeld goed. Ik hoef ook niet op een euro te kijken en we hebben daar ruim een half jaar lang als Koning en Koniging geleefd. Elke dag uit eten, shoppen, etc. Ze had wel eens een moodswing, maar zeer beperkt en verklaarbaar door kleinigheidjes.
Na een maand of 8 zijn we verhuisd naar haar stad (een zeer grote stad in Europa). Daar woonden haar ouders ook en ging het langzaam veranderen. Zeer wereldvreemde ideeën (als in: we gaan panden kopen en investeren in vastgoed (dat had ik nl in NL lopen) en dan kijken naar panden van 20 miljoen. Als ik dan zei dat het toch echt niet ging gebeuren op die schaal was het oorlog. Als ik iets zei van haar uitgave patroon: gelijk oorlog en zo steeds meer en vaker. Ze had ook geen vriendinnen. Altijd heel kort en heel intensief, maar nooit langer dan een paar maanden.
Daarna zijn we nog een tijd in NL komen wonen en daar ging het echt mis. Als ik van huis was geweest was het altijd afwachten hoe haar toestand was. Dat kon gaan van uitbundig totaan een mislukte zelfmoordpoging.
Op een dag kreeg ik een appje dat het over was, zomaar, uit het niks, nadat de dag ervoor door haar nog werd gesproken over toekomstplannen etc.
Lang verhaal kort: daarna nog wel geprobeerd maar een mega groot drama.
Ik heb het op een gegeven moment resoluut verbroken, nooit meer contact gehad.
Denk er wel nog aan terug en twijfel soms aan mezelf in de zin van: was ze nou wel echt ziek of was ik lastig?
Terwijl ik weet dat ze de diagnose borderline had. Fucked up people!
Ow, ben nu gelukkig getrouwd in een rustige relatie
!
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2017 19:11:25 ]
Meisje leren kennen in het buitenland (ik woonde daar, zij ook, maar beide niet afkomstig uit dat land).
Daar was het een half jaar prima, het was een fotomodelletje, ze was schathemeltjerijk waardoor er 0,0 druk op haar stond, geen familie etc. In de buurt die haar controleerde etc. dat deed (achteraf) haar ziektebeeld goed. Ik hoef ook niet op een euro te kijken en we hebben daar ruim een half jaar lang als Koning en Koniging geleefd. Elke dag uit eten, shoppen, etc. Ze had wel eens een moodswing, maar zeer beperkt en verklaarbaar door kleinigheidjes.
Na een maand of 8 zijn we verhuisd naar haar stad (een zeer grote stad in Europa). Daar woonden haar ouders ook en ging het langzaam veranderen. Zeer wereldvreemde ideeën (als in: we gaan panden kopen en investeren in vastgoed (dat had ik nl in NL lopen) en dan kijken naar panden van 20 miljoen. Als ik dan zei dat het toch echt niet ging gebeuren op die schaal was het oorlog. Als ik iets zei van haar uitgave patroon: gelijk oorlog en zo steeds meer en vaker. Ze had ook geen vriendinnen. Altijd heel kort en heel intensief, maar nooit langer dan een paar maanden.
Daarna zijn we nog een tijd in NL komen wonen en daar ging het echt mis. Als ik van huis was geweest was het altijd afwachten hoe haar toestand was. Dat kon gaan van uitbundig totaan een mislukte zelfmoordpoging.
Op een dag kreeg ik een appje dat het over was, zomaar, uit het niks, nadat de dag ervoor door haar nog werd gesproken over toekomstplannen etc.
Lang verhaal kort: daarna nog wel geprobeerd maar een mega groot drama.
Ik heb het op een gegeven moment resoluut verbroken, nooit meer contact gehad.
Denk er wel nog aan terug en twijfel soms aan mezelf in de zin van: was ze nou wel echt ziek of was ik lastig?
Terwijl ik weet dat ze de diagnose borderline had. Fucked up people!
Ow, ben nu gelukkig getrouwd in een rustige relatie
![ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2017 19:11:25 ]
Als ze nou gewoon goed in haar vel zat ipv door de woonkamer schreeuwen dat ze het allemaal niet meer weet. Ze slaat zichzelf ook vertelde ze de laatste keer, had ik het moeilijk gehad maar zoals ze zichzelf nu voelt etc vind ik het echt superlastig om haar te laten gaan. Het gaat gewoon echt niet goed met haar. En ik kan gewoon helemaal niks...quote:
Been there done that.
Meisje leren kennen in het buitenland (ik woonde daar, zij ook, maar beide niet afkomstig uit dat land).
Daar was het een half jaar prima, het was een fotomodelletje, ze was schathemeltjerijk waardoor er 0,0 druk op haar stond, geen familie etc. In de buurt die haar controleerde etc. dat deed (achteraf) haar ziektebeeld goed. Ik hoef ook niet op een euro te kijken en we hebben daar ruim een half jaar lang als Koning en Koniging geleefd. Elke dag uit eten, shoppen, etc. Ze had wel eens een moodswing, maar zeer beperkt en verklaarbaar door kleinigheidjes.
Na een maand of 8 zijn we verhuisd naar haar stad (een zeer grote stad in Europa). Daar woonden haar ouders ook en ging het langzaam veranderen. Zeer wereldvreemde ideeën (als in: we gaan panden kopen en investeren in vastgoed (dat had ik nl in NL lopen) en dan kijken naar panden van 20 miljoen. Als ik dan zei dat het toch echt niet ging gebeuren op die schaal was het oorlog. Als ik iets zei van haar uitgave patroon: gelijk oorlog en zo steeds meer en vaker. Ze had ook geen vriendinnen. Altijd heel kort en heel intensief, maar nooit langer dan een paar maanden.
Daarna zijn we nog een tijd in NL komen wonen en daar ging het echt mis. Als ik van huis was geweest was het altijd afwachten hoe haar toestand was. Dat kon gaan van uitbundig totaan een mislukte zelfmoordpoging.
Op een dag kreeg ik een appje dat het over was, zomaar, uit het niks, nadat de dag ervoor door haar nog werd gesproken over toekomstplannen etc.
Lang verhaal kort: daarna nog wel geprobeerd maar een mega groot drama.
Ik heb het op een gegeven moment resoluut verbroken, nooit meer contact gehad.
Denk er wel nog aan terug en twijfel soms aan mezelf in de zin van: was ze nou wel echt ziek of was ik lastig?
Terwijl ik weet dat ze de diagnose borderline had. Fucked up people!
Ow, ben nu gelukkig getrouwd in een rustige relatie
Maar jij kunt haar ook niet redden....quote:
[..]
Als ze nou gewoon goed in haar vel zat ipv door de woonkamer schreeuwen dat ze het allemaal niet meer weet. Ze slaat zichzelf ook vertelde ze de laatste keer, had ik het moeilijk gehad maar zoals ze zichzelf nu voelt etc vind ik het echt superlastig om haar te laten gaan. Het gaat gewoon echt niet goed met haar. En ik kan gewoon helemaal niks...
Dan is dat ene puntje weer ff goed en na een half uur begint het volgende weer!
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2017 19:30:05 ]
Nee dat besef is er ook en dat doet pijn. Die omslag ineens na het 2 jaar echt super gehad te hebben. Dat accepteren heb ik ook ontzettend veel moeite mee. Dat geswitch de hele tijd. We hadden echt alles voor elkaar over en zo plotsklaps is alles ineens anders. Niet iets minder maar gewoon rockbottom. Mijn hersens kunnen dat gewoon even niet rijmen.
Top dat je eroverheen bent gekomen en dat je nu alles lekker op de rit hebt..
Top dat je eroverheen bent gekomen en dat je nu alles lekker op de rit hebt..
De mijne toen ook niet. Maar het ligt echt niet aan jou of mij.quote:
Nee dat besef is er ook en dat doet pijn. Die omslag ineens na het 2 jaar echt super gehad te hebben. Dat accepteren heb ik ook ontzettend veel moeite mee. Dat geswitch de hele tijd. We hadden echt alles voor elkaar over en zo plotsklaps is alles ineens anders. Niet iets minder maar gewoon rockbottom. Mijn hersens kunnen dat gewoon even niet rijmen.
Top dat je eroverheen bent gekomen en dat je nu alles lekker op de rit hebt..
Zij zijn ziek. Echt ziek, en trekken iedereen daar (onbewust) in mee. Zuigen je leeg en laten je geruineerd achter.
Ik laat mijn eigen geluk niet van een ander afhangen, ben volledig onafhankelijk en heb mijn eigen leven. Maar dan nog weet zo iemand je te raken.
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2017 19:38:24 ]
Haar zussen hebben gelijk, jullie passen niet bij elkaar. Eigenlijk past er vrijwel niemand bij een borderliner. Tenzij je het zelf ook bent. Ze zijn op elk willekeurig moment een ander persoon of in een andere stemming, dat hou je alleen bij als je zelf ook een beetje getikt bent. Heb zelf 2 vriendinnen met borderline gehad voor langere tijd. Het werkt gewoon niet tenzij medicatie of vele intensieve frequente gesprekken met een psychiater. Het is in elk geval geen recept voor een lang en gelukkig samenzijn. Of je zou je geheel moeten onderwerpen aan haar grillen en telkens in haar emoties meegaan, maar dan ben je gewoon een spel aan het spelen.
[ Bericht 19% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2017 19:42:28 ]
[ Bericht 19% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2017 19:42:28 ]
Waar heb je dat gelezen? Weet je dat nog?quote:
[..]
Ja antidepressiva hebben tijd nodig om hun werking te doen. Het kan ook nog zijn dat nadat je ermee gestopt bent ze daarna niet meer aanslaan. Hoe dat werkt weet ik ook niet maar dat heb ik gelezen.
Waarom is ze eigenlijk met de AD gestopt?
Bij ervaringen van gebruikers toen ik op het middel dat ik neem zocht. Daar waren mensen bij wie het de tweede keer niet meer aansloeg en dus wat anders gingen proberen. Kan je geen directe link geven helaas.quote:Op maandag 18 september 2017 19:42 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Waar heb je dat gelezen? Weet je dat nog?
Het is op het moment zover dat ik geen flauw idee meer heb wie ik ben. De afgelopen tijd ben ik alleen maar met haar bezig geweest. Met alle liefde trouwens en juist daardoor is dit nogal zuur. Ik ben verhuisd voor haar en ben nu terug in me oude woonplaats. Ondertussen is iedereen hier verder gegaan natuurlijk. Huisje boompje beestje en ik zit naar de klote bij me ouders op een zolder. Vriendin weg, huis weg,hond weg en een hoop vrienden. Komt allemaal wel weer goed maar het is een lange weg...quote:
[..]
De mijne toen ook niet. Maar het ligt echt niet aan jou of mij.
Zij zijn ziek. Echt ziek, en trekken iedereen daar (onbewust) in mee. Zuigen je leeg en laten je geruineerd achter.
Ik laat mijn eigen geluk niet van een ander afhangen, ben volledig onafhankelijk en heb mijn eigen leven. Maar dan nog weet zo iemand je te raken.
Je ontwijkt goed mijn reactie die uit echte ervaring voortkomt.quote:
[..]
Het is op het moment zover dat ik geen flauw idee meer heb wie ik ben. De afgelopen tijd ben ik alleen maar met haar bezig geweest. Met alle liefde trouwens en juist daardoor is dit nogal zuur. Ik ben verhuisd voor haar en ben nu terug in me oude woonplaats. Ondertussen is iedereen hier verder gegaan natuurlijk. Huisje boompje beestje en ik zit naar de klote bij me ouders op een zolder. Vriendin weg, huis weg,hond weg en een hoop vrienden. Komt allemaal wel weer goed maar het is een lange weg...
Maar uiteindelijk beter! Veel beter.quote:
[..]
Het is op het moment zover dat ik geen flauw idee meer heb wie ik ben. De afgelopen tijd ben ik alleen maar met haar bezig geweest. Met alle liefde trouwens en juist daardoor is dit nogal zuur. Ik ben verhuisd voor haar en ben nu terug in me oude woonplaats. Ondertussen is iedereen hier verder gegaan natuurlijk. Huisje boompje beestje en ik zit naar de klote bij me ouders op een zolder. Vriendin weg, huis weg,hond weg en een hoop vrienden. Komt allemaal wel weer goed maar het is een lange weg...
Is bij mij overigens al jaar of 7 geleden.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 18-09-2017 19:54:04 ]
De mijne niet bedoel je?quote:
[..]
Je ontwijkt goed mijn reactie die uit echte ervaring voortkomt.
Ik dacht 5 jaar therapie ze kan me handvaten geven etc. Diep van binnen weet ik ook gewoon dat dit niet gaat werken. Zoals ze nu is werkt het met niemand. Het zure is alleen dat het zolang wel goed gegaan is. En juist omdat ik haar niet over mijn grenzen heen heb laten gaan zitten we nu zo waarschijnlijk.quote:
Haar zussen hebben gelijk, jullie passen niet bij elkaar. Eigenlijk past er vrijwel niemand bij een borderliner. Tenzij je het zelf ook bent. Ze zijn op elk willekeurig moment een ander persoon of in een andere stemming, dat hou je alleen bij als je zelf ook een beetje getikt bent. Heb zelf 2 vriendinnen met borderline gehad voor langere tijd. Het werkt gewoon niet tenzij medicatie of vele intensieve frequente gesprekken met een psychiater. Het is in elk geval geen recept voor een lang en gelukkig samenzijn. Of je zou je geheel moeten onderwerpen aan haar grillen en telkens in haar emoties meegaan, maar dan ben je gewoon een spel aan het spelen.
Een relatie met een borderliner kan wel werken, maar dat geldt eigenlijk alleen voor degenen die al ervaring hebben met therapie en zodoende enig inzicht hebben gekregen in hun eigen gedrag en het effect op anderen. Dan is het nog heel erg moeilijk en kan je van tijd tot tijd rekenen op escalaties. Het verschil is wel dat hij/zij sneller voor rede vatbaar is.
Mensen met borderline die nog niet dat inzicht hebben of dermate instabiel blijven dat hun stoornis te overheersend aanwezig is .... verspil je energie er niet aan.
Mensen met borderline die nog niet dat inzicht hebben of dermate instabiel blijven dat hun stoornis te overheersend aanwezig is .... verspil je energie er niet aan.
Nou alsof de duivel ermee speelt krijg ik net een mailtje. Op een wachtlijst voor traumatherapie en 3x in de week contact met het ggz. Waarvoor ze nou toch weer mailt??? Ik weet het is het aantrekken en afstoten. Zooooo lastig allemaal....
Wat maakt het nu precies lastig voor je?quote:
Nou alsof de duivel ermee speelt krijg ik net een mailtje. Op een wachtlijst voor traumatherapie en 3x in de week contact met het ggz. Waarvoor ze nou toch weer mailt??? Ik weet het is het aantrekken en afstoten. Zooooo lastig allemaal....
Als je dat concreet kunt benoemen, is het wat makkelijker om manieren te vinden om ermee om te gaan.
|
|
