Zwangerschap en geboorte deel 1803

Och LeSage, wat een vervelende opmerking zeg. Kan me voorstellen dat je dat niet lekker zit, maar ik zou me maar voorhouden dat als ze er zo naief ingaat, ze zichzelf nog wel tegenkomt.

Hier ook de hormonenblues. Een van de katten is al 2 volle dagen niet thuis en dat zit me niet lekker. Het regent. En ik moet steeds halverwege de nacht naar de wc, waarna ik pas tegen de ochtend weer in slaap val en dus voel ik me de hele dag brak. Bah. Gelukkig vanavond een feestje dus kan ik fijn even de zinnen verzetten.

Ik heb vanavond een bruiloft en zit net nu met een opgeblazen gevoel en winderigheid. Timing.

quote:

Op donderdag 7 september 2017 22:55 schreef Songeur het volgende:
LadyS, je kan natuurlijk ook enkel commode en bedje doen? Kleertjes in de commode! Scheelt weer ruimte.

Ik zit inderdaad te denken aan zo'n grote van Ikea. Hemnes geloof ik. Maar ik vind hangende kleertjes ook zo leuk

LeSage, heeft dat meisje die vraag niet uit onwetendheid gevraagd? Of klonk het echt als een sneer? Zoiets als: "Als ze er meer tijd en moeite in hadden gestopt, was de bv wel gelukt". In dat laatste geval snap ik je .

Donna, no gênante momenten op de bruiloft?

Nou, ze zei vrijwel letterlijk zoiets: 'Zijn er dan niet veel vrouwen die doen alsof ze hun best hebben gedaan? Gewoon zodat ze kunnen zeggen dat ze het geprobeerd hebben?' Ze was sowieso met andere vragen ook nogal vooringenomen.
Nou ja, gevoelig puntje bij mij, dat realiseer ik me ook echt wel. Deze kwam gewoon even binnen.

Hoe gaat het bij jou? Weer wat rustiger met de harde buiken?

39 weken vandaag

En ik kon gisteren de nieuwe auto van schoonbroer niet testen. Hij heeft een heel leuk sportmodelletje gekocht, maar daar kan ik vast en zeker niet meer uit zonder getakeld te moeten worden

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 06:10 schreef LadyS het volgende:

[..]

Ik zit inderdaad te denken aan zo'n grote van Ikea. Hemnes geloof ik. Maar ik vind hangende kleertjes ook zo leuk

Wij gaan ook voor zo'n grote van Hemnes met heel veel laatjes en een bedje, we hebben nog wel een klein kastje voor er bij, maar een hangkast leek mij nu nog niet zo praktisch. We gaan morgen shoppen voor de baby

Ons beginnetje

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 07:51 schreef LeSage het volgende:
Nou, ze zei vrijwel letterlijk zoiets: 'Zijn er dan niet veel vrouwen die doen alsof ze hun best hebben gedaan? Gewoon zodat ze kunnen zeggen dat ze het geprobeerd hebben?' Ze was sowieso met andere vragen ook nogal vooringenomen.
Nou ja, gevoelig puntje bij mij, dat realiseer ik me ook echt wel. Deze kwam gewoon even binnen.

Hoe gaat het bij jou? Weer wat rustiger met de harde buiken?

Het is voor iemand makkelijk oordelen als je het zelf nog niet meegemaakt hebt, ik denk altijd maar zo; ze komen er zelf nog wel achter.

Ik heb mezelf wel voorgenomen dat ik er wel mijn best voor ga doen het te laten slagen, maar dat ik niet ten koste van mezelf en de kleine ga worstelen als het niet lukt en dat dat ook niet erg is, want dat is het ook niet

Ik heb zo'n hekel aan de moeder en bv mafia, het is zo makkelijk oordelen en doen alsof je zelf perfect bent

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 08:58 schreef rena het volgende:

[..]

Het is voor iemand makkelijk oordelen als je het zelf nog niet meegemaakt hebt, ik denk altijd maar zo; ze komen er zelf nog wel achter.

Ik heb mezelf wel voorgenomen dat ik er wel mijn best voor ga doen het te laten slagen, maar dat ik niet ten koste van mezelf en de kleine ga worstelen als het niet lukt en dat dat ook niet erg is, want dat is het ook niet

Ik heb zo'n hekel aan de moeder en bv mafia, het is zo makkelijk oordelen en doen alsof je zelf perfect bent

Waarom ga je er zelf dan aan mee doen door het de bvmaffia te noemen, ja mensen zijn fanatiek maar dat gaat twee kanten op. Hoevaak ik wel niet met de kv"maffia" te maken heb als borstvoedingsmoeder is absurd. Stop dan ook met het woord als je er zon hekel aan hebt

Welke voeding je geeft heeft een ander sowieso niets mee te maken.
Je bent geen betere moeder als je BV geeft en geen slechtere als FV geeft. BV lukt soms niet en soms wil je gewoon niet. Dat is helemaal niet erg.
Dat mag toch? Het kindje groeit, either way.
En ik ga er vanuit dat elke moeder gewoon een gezonde baby wilt.
Ik verbaas mij nog steeds waar mensen zich soms mee bemoeien en hun oordeel ergens over vellen.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 06:10 schreef LadyS het volgende:
"Als ze er meer tijd en moeite in hadden gestopt, was de bv wel gelukt".

Ik denk dat dit in een heel aantal gevallen best kan kloppen, maar het omgekeerde is in ieder geval niet waar: dat het met voldoende tijd en moeite (en voorbereiding en kennis en goede begeleiding en steun van de omgeving) uiteindelijk altijd lukt. Zelfs als je werkelijk alles goed doet kan het tóch misgaan, dat heb ik zelf helaas ook moeten ondervinden.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 09:19 schreef Budabuddumbam het volgende:

[..]

Waarom ga je er zelf dan aan mee doen door het de bvmaffia te noemen, ja mensen zijn fanatiek maar dat gaat twee kanten op. Hoevaak ik wel niet met de kv"maffia" te maken heb als borstvoedingsmoeder is absurd. Stop dan ook met het woord als je er zon hekel aan hebt

Begrijp me niet verkeerd, misschien heb ik het verkeerd verwoord, het had ook elk ander woord dan BV kunnen zijn, ik heb een hekel aan alles waarin mensen tot het extreme hun mening doorduwen om andere mensen een rotgevoel te bezorgen over zichzelf en dat kan religieus fanatisme zijn maar ook over zoiets als het moederschap wat ik erg veel zie gebeuren op internet en ook in het echte leven. Als ik nu al zie, als aanstaande nieuwe moeder, waar je mee te maken krijgt aan veroordelen en ongevraagde meningen terwijl het juist een periode zou moeten zijn waarin je elkaar kunt steunen en helpen waar het kan. Ik geloof echt in leven en laten leven.

Ik wil zelf trouwens ook BV gaan geven als het me lukt, dus hierin is BV echt een voorbeeldwoord, sorry.

Ik wilde helemaal geen discussie openen, ik bedoelde het juist positief en niet negatief 😳 BV, KV, iedereen moet doen waar zij zich goed bij voelen

Ik had mezelf ook voorgenomen om borstvoeding te geven zo lang het goed gaat. Heb super begeleiding gehad van de kraamhulp en het was ook meteen goed op gang. Kraamhulp waarschuwde me al dat ik gevoelig was voor ontstekingen omdat ik de eerste al na 3 dagen te pakken had. Dus na 4 borstontstekingen in 3 weken tijd was ik er wel klaar mee. Misschien had ik meer kunnen doen maar vond niet dat het ten kosten van mezelf moest gaan. Was voor V. ook niet leuk zon gestresste mama als hij honger had

Mensen vinden altijd wel wat om over te zeuren. Eerst bv/fv. Daarna volgt de doorslaapvraag (gevolgd door een kamp 'nou de mijne sliep al met 3 weken door!!!! *trots*' of juist een 'nou, ik voed al tig jaar en heb nog steeds x nachtvoedingen *trots*', beide snap ik niet...). Later wil iedereen weten of ze al tijgeren/kruipen/zitten en vanaf wanneer om vervolgens te vergelijken met hun (vaak uiteraard veel snellere) kinderen.
En sinds N bijna een jaar was kwam de vraag: 'loopt ze al? Nee???? Nou, de mijne......'

Vanaf nu doen we het gewoon nooit meer goed. Dus moeten we vooral doen waar we zelf achter staan en wat we het beste vinden voor onze kindjes!

Ik denk dat minstens een kwart van mijn werk (voor de winkel en als draagconsulent) bestaat uit ouders geruststellen en in hun kracht zetten. Je doet het goed, je kindje is prachtig, je bent een goede moeder/vader. Je mag je kindje de hele dag vasthouden als jij dat nodig vindt (maar vergeet niet om zelf te eten/drinken/slapen/plassen) en het is ook okee om ruimte voor jezelf te nemen. Jij bent de moeder/vader, jij mag beslissen, vertrouw op je eigen oordeel. Zorg voor jezelf, zorg voor je kindje, je mag 'fouten' maken, je mag radicaal van keuze switchen enzovoorts.

Ik merk dat dat inderdaad veel komt doordat ouders (met name van pasgeboren babys) zo open staan voor alles en dat de omgeving (ook professionals) meent dat zij van alles te zeggen hebben over het kindje. Dat is niet zo. Een moeder is, hoewel regelmatig overweldigd en totaal ondersteboven, heel goed in staat om zelf haar weg te vinden en om indien nodig uit eigen intiatief om hulp of advies te vragen. Dat lijken mensen toch vaak te vergeten.

Einde frustratiepuntje Ik krijg het verder niet bijgetikt. Ik lees mee en leef mee, maar elke keer als ik aan een post begin zijn we alweer een half topic verder en weet ik niet meer wat te typen. Maar ik zie jullie wel

Ik denk dat zo'n opmerking over bv meer uit onwetendheid gemaakt wordt, en niet met een verwijt erin verstopt.
Ik wist eerst ook totaal niet wat er allemaal bij kwam kijken als je bv wil geven, en dacht ook dat het vooral een kwestie van doorzetten was.
Nu weet ik dat het niet vanzelfsprekend is dat het lukt als je maar graag genoeg wilt, maar dat er een hele hoop factoren mee kunnen spelen.

En ik blijf er ook bij dat er ook mensen zijn waarbij het met wat doorzettingsvermogen wel gelukt zou zijn, maar het is ieders eigen keuze, en wat iemand anders ervan vindt is niet belangrijk.

Ik geloof ook vast dat het bij mij met heel veel doorzettingsvermogen misschien wel was gelukt. Maar juist dat doorzettingsvermogen is iets wat ik moeilijk vind om over te oordelen.
In hoeverre is het het waard om tegen iedere voeding als een berg op te zien? Iedere keer huilen? Voelt dat je gevoel tegenover je kind een knauw krijgt door het voeden?
En dan vind ik het moeilijk als iemand het heeft over 'iets meer je best doen'. Het gaat naast het lichamelijke aspect wbt voeden ook over je psychische gesteldheid.
En dat geldt wat mij betreft over alles wat komt kijken bij kinderen opvoeden. Oordelen is zo makkelijk, maar uiteindelijk doen we allemaal ons best om gelukkig en gezonde kindjes op de wereld te zetten.

Ik probeerde ook geen discussie aan te zwengelen over wat wel/niet goed is bij voeding, ik vond het eigenlijk vooral confronterend dat ik blijkbaar mijn vorige ervaring niet helemaal verwerkt had

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 10:31 schreef Little_Miss_Naughty het volgende:
Ik denk dat zo'n opmerking over bv meer uit onwetendheid gemaakt wordt, en niet met een verwijt erin verstopt.
Ik wist eerst ook totaal niet wat er allemaal bij kwam kijken als je bv wil geven, en dacht ook dat het vooral een kwestie van doorzetten was.
Nu weet ik dat het niet vanzelfsprekend is dat het lukt als je maar graag genoeg wilt, maar dat er een hele hoop factoren mee kunnen spelen.

En ik blijf er ook bij dat er ook mensen zijn waarbij het met wat doorzettingsvermogen wel gelukt zou zijn, maar het is ieders eigen keuze, en wat iemand anders ervan vindt is niet belangrijk.

Ik snap je stuk heel goed. Ik vond het vooral ongepast om zo'n opmerking te plaatsen bij onbekenden, tijdens een voorlichting, waarbij 2 mensen in het voorstelrondje net hebben verteld dat het de eerste keer niet gelukt is en ze hopen dat het deze keer wel gaat lukken. Slik zo'n opmerking dan even in en vertel die op de terugweg tegen je vriend ofzo

Ik vind het ook wel vreemd om zulke opmerking te maken als je zelf nog nooit hebt kunnen ervaren hoe het is om borstvoeding te geven. & ik kan me goed voorstellen dat je je daar rot door kunt voelen LeSage. Het is vaak toch al zo'n gevoelig iets (bij mij tenminste wel). Misschien heeft dat meisje in haar omgeving ook nog weinig verhalen gehoord over hoe de borstvoeding kan verlopen? Ik wilde bij de eerste keer ook heel graag borstvoeding geven en dat is wel gelukt & op zich ben ik blij dat ik het heb kunnen doen al was het maar voor een paar maanden. Maar ik vraag me ook wel af hoe ik die tijd had ervaren als ik het niet had gedaan. Bij mij had het veel invloed op mijn stemming in negatieve zin en ik vind het jammer dat ik misschien mede daardoor niet zo vrolijk terugdenk aan die eerste tijd. Natuurlijk weet je niet zeker waardoor je stemming bepaald is omdat er op dat moment zoveel andere aspecten spelen (slapeloze nachten, wennen aan een ander leven en een grote verantwoordelijkheid). Ik merkte wel dat mijn stemming een stuk beter werd toen ik met de BV stopte. Bij de tweede eigenlijk weer precies dezelfde ervaring. Ook BV gegeven en mijn stemming was in die periode ook niet zo goed. Nu ik gestopt ben voel ik me zoveel beter. Deze keer vond ik het wel makkelijker om de keus te maken om te stoppen (ivm mijn eerste ervaring), maar ik merk wel dat oordelen vanuit de buitenwereld me de eerste keer een extra beladen gevoel gaven om te stoppen. Nu durfde ik meer uit te gaan van mijn eigen gevoel, omdat ik al eens ervaren had dat het stoppen ook veel positiefs had opgeleverd.

Maar eigenlijk hoor ik hier helemaal niet dus .

Waarom zou je stemming minder goed geweest zijn bij BV? De enige die voeding kan geven?

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 12:34 schreef LeSage het volgende:

[..]

Ik snap je stuk heel goed. Ik vond het vooral ongepast om zo'n opmerking te plaatsen bij onbekenden, tijdens een voorlichting, waarbij 2 mensen in het voorstelrondje net hebben verteld dat het de eerste keer niet gelukt is en ze hopen dat het deze keer wel gaat lukken. Slik zo'n opmerking dan even in en vertel die op de terugweg tegen je vriend ofzo

Veel mensen zijn totaal niet meelevend en vooral met zichzelf bezig.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 12:52 schreef vencodark het volgende:
Waarom zou je stemming minder goed geweest zijn bij BV? De enige die voeding kan geven?

Ja dat speelde denk ik mee. & ik voel me zelf echt niet prettig bij voeden in het openbaar/bij anderen dan mijn partner/baby/dreumes. Dus daardoor voelde ik me gestresst bij kraamvisites en kon ik niet op pad gaan of hooguit een half uurtje en dat gaf me soms een heel beklemmend gevoel. & ook veel gevoelens van eenzaamheid. Maar ik denk dat het ook meespeelt dat ik tegenstrijdige gevoelens had. Ik vond het wel superbelangrijk om bv te geven en had ook het gevoel dat dat het beste was. Ik kon ook niet goed accepteren van mezelf dat ik die gedachten/gevoelens had omdat ik het egoïstisch vond van mezelf tov de baby.

En toch, en het is misschien vloeken in de kerk, denk ik dat die opmerking van dat meisje in heel veel gevallen wél opgaat en dat kleurt zo'n opmerking behoorlijk. Ik heb bv gegeven, zwarte sneeuw gezien en toch doorgezet. Omdat ík dat belangrijk vond. Zonder een oordeel te hebben over een ander. Ik ben trots op wat me daarin gelukt is en ik zal nóóit een oordeel uitspreken naar andere mensen hun situatie, maar soms voel ik hem wel (mede door die zwarte sneeuw dus.) Dat laat ik niet merken, want wat ik vind is niet belangrijk, maar hoe vaak mensen uit mijn omgeving niet zeggen dat ze héél graag willen en er alles voor over hebben er ergens in de eerste periode mee stoppen na een rondje clusteren 'omdat de melk op was' of dat soort flauwekul zonder ook maar een seconde een LK overwogen te hebben of gewoon op basis van een gebrek aan kennis die knoop doorhakken. Dan wil je níet heel graag en dan heb je er ook niet veel voor over.

Is dat erg? Nee, absoluut niet. Het is eenieders eigen keuze, maar het maakt wel dat dit soort onwetende dames dat soort opmerkingen durven maken, denk ik. Als dát de voorbeelden zijn uit je omgeving, dan snap ik het wel. Ze had nog steeds haar woorden in moeten slikken, maar door de dynamiek van wij/zij en alle maffia's die we daarin onderscheiden, durven mensen ook gewoon misschien niet te zeggen dat het voor hén gewoon genoeg was en dat ze daarom wilden stoppen. Omdat dat er mag zijn, omdat het hun lijf is en hun kindje. Zet daar de strijd van andere vrouwen die wél heel graag willen en met alle hulp van dien er niet in slagen tegenover en je hebt per definitie een pijnlijke lading te pakken als mensen dit soort opmerkingen maken.

That having said: laat iedere vrouw voeden hoe ze wil, met borst of fles en laten we lekker alleen oordelen over onze eigen wensen, successen en momenten waarop het niet lukte. De rest is namelijk helemaal niet belangrijk.

[ Bericht 1% gewijzigd door Kimpossible op 09-09-2017 13:23:14 ]

Ik denk dat heel veel oordelen ook vooral interpretaties zijn. Het voorbeeld van dat meisje op de cursus kan gewoon een oprechte vraag zijn.
Ik zeg al niet meer hardop dat ik borstvoeding geef, dat de andere twee ook lang borstvoeding hebben gehad, dat ik drie keer thuis ben bevallen, dat mijn baby vlot ontwikkelt, tenzij er specifiek naar gevraagd wordt. Ik veroordeel anderen niet als het bij hen anders gaat, maar ik merk wel altijd dat de ander gauw in de verdediging schiet.

Ik heb best een sloot problemen gehad met de borstvoeding. Spoed KS, kraamvrouwenkoorts met opnieuw ziekenhuisopname, kind wat niet wilde aanhappen dus eerste maanden fulltime gekolfd, veel pijn, veel borstontstekingen, spruw, een kind wat niet goed groeide, een blindedarmoperatie en ten slotte nog een dieet wat vrij was van koemelk, soja, ei en pinda vanwege allergieën bij mijn baby. Toch voed ik nu ruim 2 jaar.

Dat ik toch ben doorgegaan heeft denk ik het meest te maken met het feit dat het deed mij echt goed deed als het lukte, ik voelde me trots, het vijzelde mijn zelfbeeld op en (mede daarom) wilde ik het perse volhouden. Dat was zeg maar de basis voor mijn doorzettingsvermogen. Ik kan me indenken dat wanneer je die andere kant dus niet meemaakt dat je je dan afvraagt waar je het dan nog voor doet. Als het je dus neerslachtig en depressief maakt of als je buitenhuis voeden heel vervelend vindt in plaats van een probleemloze ervaring. KV is een prima alternatief waar niet zoveel nadelen aan kleven dus logisch dat je daar dan voor kiest.

Daarnaast liggen ieders grenzen ergens anders en dat kan lastig invoelbaar zijn voor een ander. Daar gaat doorgaans een heel leven aan doorgemaakte ervaringen aan vooraf. Dat kan er bijvoorbeeld ook toe leiden dat iemand al meteen voor KV kiest, wat natuurlijk ook prima is en waar een ander niets over te zeggen heeft.

Wat ik wel lastig vind is dat het soms voelt alsof ik niet 'mag' zeggen dat ik trots ben op het feit dat het mij gelukt is om lang borstvoeding te geven. Dat ik blij ben dat ik doorgezet heb omdat ik me anders echt bijzonder kut zou hebben gevoeld. Want het feit dat ik dat zo voel wordt door sommige anderen, wat Wup al zegt, opgevat als een aanval op hun doen of laten.

Verder slechte bijlees, maar wilde Kris nog wel even een hart onder de riem steken. Ik vind het dapper dat je toch die suikertest gaat doen en hopelijk kun je het daarna loslaten of er gericht iets mee doen.

Oh en ik heb mijn baby gevoeld vannacht. Wel alleen als ik op mijn buik lig, dan heeft hij/zij kennelijk iets om zich tegen af te zetten.

Ik denk dat iets soms vooral veroordelend voelt omdat je zelf ook al in bepaalde mate dat oordeel naar jezelf hebt. Bijvoorbeeld in mijn geval dat ik me al egoïstisch voel ten opzichte van de baby en als iemand dan een kleine opmerking/oordeel zou hebben in diezelfde richting, zou ik dat heel zwaar opnemen, omdat ik zelf dan ook het gevoel heb dat er een kern van waarheid in zit.

Als mensen trots zijn op een lange borstvoedingsperiode en ondanks vele problemen hebben doorgezet, kan ik daar alleen maar respect voor hebben. Ik zou zelf heel trots zijn geweest als ik het wel had kunnen doorzetten ondanks dat het negatieve gevoel zo overheerste op dat moment. (Terwijl er juist lichamelijk niet zo veel problemen waren, behalve 1 borstontsteking). Dat iemand dan zo veel kan doorstaan en toch doorzet vind ik superknap. Juist omdat ik het zelf zo moeilijk vond. Ik zou dat dan ook niet als een negatief oordeel van de ander voelen, maar het gewoon een hele mooie prestatie vinden van de ander. Dus de trots zou ik niet onder stoelen of banken steken voor een ander, heel terecht trots !

Hallo allemaal,

Ik ben nieuw op dit forum. Twee weken geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Een hele schok, want ik was 'gewoon' aan de pil.
Mijn partner en ik wilden ooit wel kinderen, maar op dit moment studeer ik nog en wonen wij in een eenkamerappartenent. Op alle vlakken dus niet ideaal.

Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger ben, begon ik toch anders na te denken over alles. Al snel besloten mijn partner en ik dat een kindje erg welkom zou zijn. Voor alle praktische bezwaren hebben we immers nog 8 maanden de tijd om oplossingen te vinden. Woonruimte is het grootste probleem, aangezien je zo'n 10 jaar ingeschreven moet staan voor een sociale huurwoning.

In verband met buikklachten en bloedverlies kreeg ik al snel een echo. Tot onze grote schrik ben ik niet zwanger van 1 kindje, maar van een tweeling. Op de echo waren geen kloppende hartjes te zien. Geen zorgen zei de gyn, de zwangerschap was hiervoor te pril.

5 dagen later moesten wij terug komen voor een echo, maar wederom was er niks te zien. Beide vruchtzakjes zaten er nog, maar geen kloppende hartjes.

Gisteren hebben wij wederom een echo gehad met hetzelfde verhaal. Volgens de gyn zou ik nu 7 weken zwanger zijn. Volgende week moet ik nu weer voor een echo, als er dan weer geen hartjes te zien zijn dan volgt een curretage.

Inmiddels heb ik nog bijna continu bloedverlies. Het is niet ontzettend veel, maar wel eng. Mijn borsten doen wel zeer en ik ben ook wel misselijk, maar wellicht zit dat tussen mijn oren?

Zijn hier ervaringsdeskundigen met een soortgelijke ervaring? Inmiddels vliegen mijn emoties alle kanten op. Rationeel weet ik dat nu 2 kindjes krijgen ontzettend zwaar zal zijn. Aan de andere kant geloof ik ook dat er een weg is, zolang er een wil is. En de wil is er zeker. Ik hoop vrijdag in ieder geval 1 hartje te zien kloppen, maar bereid mij op alles voor. Ondertussen gaat de tijd ontzettend traag voorbij.. Wat duurt wachten dan lang..

BN99, wat een rollercoaster moet dat zijn zeg!
Rond 7 weken is er volgens mij vaak al wel een kloppend hartje te zien als alles goed zit, maar kan me voorstellen dat die termijn niet per se helemaal accuraat is aangezien jullie er niet mee bezig waren (en dus weinig inzicht in je cyclus hebben).
Hier in OUD is ook een topic "Zwanger...en dan gaat het mis", daar staan veel ervaringservaringsverhalen rondom miskramen, curettages e.d. (al hoop ik uiteraard dat dat jullie bespaard blijft!).
Heel veel sterkte met afwachten tot volgende week

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 17:09 schreef twist02 het volgende:
BN99, wat een rollercoaster moet dat zijn zeg!
Rond 7 weken is er volgens mij vaak al wel een kloppend hartje te zien als alles goed zit, maar kan me voorstellen dat die termijn niet per se helemaal accuraat is aangezien jullie er niet mee bezig waren (en dus weinig inzicht in je cyclus hebben).
Hier in OUD is ook een topic "Zwanger...en dan gaat het mis", daar staan veel ervaringservaringsverhalen rondom miskramen, curettages e.d. (al hoop ik uiteraard dat dat jullie bespaard blijft!).
Heel veel sterkte met afwachten tot volgende week

Dankjewel. Ook buiten mijn stopweken om had ik regelmatig bloedverlies, dus qua cyclus was het sowieso één groot zooitje.

Volgens de gyn was het een kwestie van 50/50. Heb inderdaad ook over het andere topic getwijfeld, maar ik hoop nog steeds dat het toch gewoon goed gaat.. Kon je de tijd maar naar voren spoelen..

Lang getwijfeld of ik wel zou reageren, maar ben zelf altijd wel voorstander van een tegengeluid

Qua voedingsdiscussie denk ik dat Vieve wel een punt heeft: als je om wat voor reden dan ook zelf met vervelende gevoelens terugkijkt op een bepaalde periode, trek je je bepaalde opmerkingen al snel aan denk ik, omdat het voelt alsof iemand anders bevestigt wat je zelf al denkt (ook al is dat ten onrechte!).

Ik kan me voorstellen dat termen als 'bv-maffia' vervelend over kunnen komen, maar dat wil niet zeggen dat er niet zoiets bestaat (geloof me ).
Is wat mij betreft een geval "Wie de schoen past..." Als jij kiest voor bv en daar gelukkig van wordt, terwijl je anderen in hun waarde laat, gaat zo'n term dus niet over jou. Weinig reden om je dan aangesproken/beledigd te voelen, lijkt me.
Ik voel me andersom ook niet aangesproken door de term kv-maffia (al moet ik bekennen dat ik er wel nieuwsgierig van word ), simpelweg omdat ik anderen niet ongevraagd lastig val met meningen of tips over voeding.

Persoonlijk(!) vind ik wel dat er soms een bijna ongezonde druk op moeders lijkt te liggen als het om bv gaat. Ik lees en hoor echt veel te veel verhalen waarbij moeders er zo'n beetje aan onderdoor gaan en dat lijkt me in geen enkel geval de bedoeling.

Opmerkingen dat "iedereen bv kan geven als je maar graag genoeg wilt" vind ik simpelweg lomp. Er is geen enkele lichaamsfunctie die bij 100% van de mensen 'werkt', dus ook bij bv niet. Je zegt tegen iemand die onvruchtbaar is toch ook niet dat "iedereen kinderen kan krijgen als je maar graag genoeg wilt"

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 13:16 schreef Kimpossible het volgende:
Dan wil je níet heel graag en dan heb je er ook niet veel voor over.

Ja, het is niet salonfähig om rechtstreeks voor kunstvoeding te kiezen, dus dan maar via een halfslachtige poging tot borstvoeding. Dat komt veel voor, merkte ik toen ik met consultatiebureau, huisarts, kinderarts en lactatiekundige bezig was om de borstvoeding te laten slagen. Hoe vaak ik niet gehoord heb "Je hebt er in ieder geval alles aan gedaan", met een ondertoon van: "Je kan nu met opgeheven hoofd overstappen op kunstvoeding". Ik was daar helemaal niet op uit, ik wilde gewoon écht borstvoeding geven.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 17:32 schreef twist02 het volgende:
Opmerkingen dat "iedereen bv kan geven als je maar graag genoeg wilt" vind ik simpelweg lomp. Er is geen enkele lichaamsfunctie die bij 100% van de mensen 'werkt', dus ook bij bv niet. Je zegt tegen iemand die onvruchtbaar is toch ook niet dat "iedereen kinderen kan krijgen als je maar graag genoeg wilt"

Dit! Ik kon het eerst niet verkroppen dat het drinken aan de borst niet goed ging ondanks alle inzet en gunstige omstandigheden, tot ik me bedacht dat je borstvoeding in het rijtje van zwanger worden, zwanger zijn en bevallen moet zien. Allemaal processen waar je uiteindelijk minder grip op hebt dan je misschien denkt, en die voor veel mensen anders verlopen dan gehoopt.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 18:19 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Ja, het is niet salonfähig om rechtstreeks voor kunstvoeding te kiezen, dus dan maar via een halfslachtige poging tot borstvoeding. Dat komt veel voor, merkte ik toen ik met consultatiebureau, huisarts, kinderarts en lactatiekundige bezig was om de borstvoeding te laten slagen. Hoe vaak ik niet gehoord heb "Je hebt er in ieder geval alles aan gedaan", met een ondertoon van: "Je kan nu met opgeheven hoofd overstappen op kunstvoeding". Ik was daar helemaal niet op uit, ik wilde gewoon écht borstvoeding geven.

[..]

Dit! Ik kon het eerst niet verkroppen dat het drinken aan de borst niet goed ging ondanks alle inzet en gunstige omstandigheden, tot ik me bedacht dat je borstvoeding in het rijtje van zwanger worden, zwanger zijn en bevallen moet zien. Allemaal processen waar je uiteindelijk minder grip op hebt dan je misschien denkt, en die voor veel mensen anders verlopen dan gehoopt.

Nou dat! Borstvoeding geven kan en mag gewoon tegenvallen en als iemand dan de overstap wil maken naar kv is dat zijn of haar goedrecht. Wanneer dat gebeurt met een waslijst aan slappe verhalen vind ik dat persoonlijk naar, omdat ik zelf wél heel hard heb moeten knokken om het te laten slagen en ik die stomme verhalen dan lastig te verkroppen vind. Zeg dan gewoon dat het je minder bracht dan je gehoopt of gedacht had, dus dat het niet meer hoefde. Maar inderdaad: met al het gewij en gezij op deze wereld, lijkt men dat niet te durven en dát is precies waar dit soort discussies mede ontstaan denk ik.

Maar juist dat 'dan wil je niet heel graag en heb je er niet veel voor over' stuit mij tegen de borst. Daar kún je als buitenstaander nou eenmaal niet over oordelen. Voor sommigen is bv hetgeen dat bovenaan staat, voor mij is dat ook het genieten van mijn kindje, het hebben van een 'roze wolk'. De vorige keer had ik die niet door de poging tot borstvoeding. Inderdaad, ik had dan nog allerlei oplossingen kunnen zoeken, en wellicht was het dan wel gelukt, maar daar werd ik niet gelukkig van.

Daarbij eens met wat twist zegt, niet ieder lichaam is blijkbaar goed in staat om het zelf op te lossen.

BN99, heel veel sterkte komende week. Ik hoop ontzettend dat je een kloppend hartje gaat zien!

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 18:42 schreef LeSage het volgende:
Maar juist dat 'dan wil je niet heel graag en heb je er niet veel voor over' stuit mij tegen de borst. Daar kún je als buitenstaander nou eenmaal niet over oordelen. Voor sommigen is bv hetgeen dat bovenaan staat, voor mij is dat ook het genieten van mijn kindje, het hebben van een 'roze wolk'. De vorige keer had ik die niet door de poging tot borstvoeding. Inderdaad, ik had dan nog allerlei oplossingen kunnen zoeken, en wellicht was het dan wel gelukt, maar daar werd ik niet gelukkig van.

Het ging Kimpossible om het verschil tussen woorden en daden bij mensen in haar omgeving, jouw situatie is toch heel anders? Ik vind het juist knap dat je vooraf al bedacht hebt waar je prioriteiten liggen! Dan kun je dat straks ook bewaken. Ik heb me regelmatig afgevraagd of de voordelen van moedermelk wel opwogen tegen de nadelen en ik zou hier een volgende keer waarschijnlijk andere keuzes in maken.

Edit:
Of eigenlijk: ik hoop dat ik dan sterk genoeg in mijn schoenen sta om daar andere keuzes in te maken, want afgelopen keer was ik nogal een emotioneel wrak als het om borstvoeding ging. Dus ik vind het moedig van je!

[ Bericht 1% gewijzigd door Viv op 09-09-2017 19:16:34 ]

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 17:32 schreef twist02 het volgende:
Lang getwijfeld of ik wel zou reageren, maar ben zelf altijd wel voorstander van een tegengeluid

Qua voedingsdiscussie denk ik dat Vieve wel een punt heeft: als je om wat voor reden dan ook zelf met vervelende gevoelens terugkijkt op een bepaalde periode, trek je je bepaalde opmerkingen al snel aan denk ik, omdat het voelt alsof iemand anders bevestigt wat je zelf al denkt (ook al is dat ten onrechte!).

Ik kan me voorstellen dat termen als 'bv-maffia' vervelend over kunnen komen, maar dat wil niet zeggen dat er niet zoiets bestaat (geloof me ).
Is wat mij betreft een geval "Wie de schoen past..." Als jij kiest voor bv en daar gelukkig van wordt, terwijl je anderen in hun waarde laat, gaat zo'n term dus niet over jou. Weinig reden om je dan aangesproken/beledigd te voelen, lijkt me.
Ik voel me andersom ook niet aangesproken door de term kv-maffia (al moet ik bekennen dat ik er wel nieuwsgierig van word ), simpelweg omdat ik anderen niet ongevraagd lastig val met meningen of tips over voeding.

Persoonlijk(!) vind ik wel dat er soms een bijna ongezonde druk op moeders lijkt te liggen als het om bv gaat. Ik lees en hoor echt veel te veel verhalen waarbij moeders er zo'n beetje aan onderdoor gaan en dat lijkt me in geen enkel geval de bedoeling.

Opmerkingen dat "iedereen bv kan geven als je maar graag genoeg wilt" vind ik simpelweg lomp. Er is geen enkele lichaamsfunctie die bij 100% van de mensen 'werkt', dus ook bij bv niet. Je zegt tegen iemand die onvruchtbaar is toch ook niet dat "iedereen kinderen kan krijgen als je maar graag genoeg wilt"

De manier waarop jij dingen verwoordt = Precies hoe ik het denk, maar dan logischer uitgesproken

BN99, wat ontzettend heftig! Hopelijk zien jullie gewoon hartjes bij de volgende echo

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 18:53 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Het ging Kimpossible om het verschil tussen woorden en daden bij mensen in haar omgeving, jouw situatie is toch heel anders? Ik vind het juist knap dat je vooraf al bedacht hebt waar je prioriteiten liggen! Dan kun je dat straks ook bewaken. Ik heb me regelmatig afgevraagd of de voordelen van moedermelk wel opwogen tegen de nadelen en ik zou hier een volgende keer waarschijnlijk andere keuzes in maken.

Dankje precies dit namelijk.

LeSage, dat jij je gekwetst voelt komt naar mijn idee júist door dames zoals uit mijn voorbeeld. Een voorbeeld iets te dichtbij om echt 'buitenstaander' te kunnen zijn, overigens. Juist niet de vrouwen die knokken en het gevecht niet winnen, maar de vrouwen die helemaal niet echt willen en daar niet eerlijk over durven te zijn en vervolgens moet allerlei slappe verhalen komen die gewoon onjuist zijn, dat is wat mij raakt. Omdat ik eenzelfde strijd voerde als jou, als Lu, als Vivi en alle anderen, met die nuance dat ik dankbaar ben dat het hier uiteindelijk wel gelukt is.

Stoppen zonder strijd is een persoonlijke keuze, die er mag zijn zonder dat daar flauwekul argumenten voor over tafel hoeven vliegen. Jouw lijf, jouw borsten, jouw baby. Zeg dan gewoon dat je niet meer wilde, zodat het de vrouwen die een echte strijd leveren niet hoeft te raken omdat het van die druiven oplevert die stomme vragen stellen tijdens voorlichtingen omdat ze de realiteit niet kennen, noch begrijpen (door gebrek aan ervaring en niet-volledige verhalen). Wees gewoon eerlijk, omdat dat er altijd mag zijn.

Ik snap je wel Kim, maar ook dan denk ik dat er bij die vrouwen vast een intern gevecht is geweest.

Even iets heel anders, ik had net een heel komisch gesprek met vriend. Achtergrondinformatie: vriend heeft dit moment een zeer heftige vorm van verkoudheid. Vindt hij.
Ik: 'Van mij mag de kleine toch echt wel gaan komen.'
Hij: 'Van mij mag hij nu nog wel een weekje blijven zitten hoor.'
Ik:
Hij: 'Ik ben nu zo moe en last van mijn keel enzo.'
Ik: 'Ik ben 39 weken zwanger en jíj loopt te miepen over dat je vandaag een paar keer je neus hebt moeten snuiten?'
Hij: 'Ik ben verkouden en jij loopt ook de hele tijd van blablablabla.'
Ik: 'Je kunt niets verzinnen wat ik de hele dag verkeerd doe?'
Hij: 'Nee eigenlijk niet.'

Oh LeSage, dat klinkt als een echte mannengriep 😈 Wist je niet dat dat héél zwaar is?

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 19:43 schreef rena het volgende:
Oh LeSage, dat klinkt als een echte mannengriep 😈 Wist je niet dat dat héél zwaar is?

Jawel, eigenlijk wel

Misschien moet je hem even een ruggenprik aanbieden. Zodat het wat draaglijker wordt enzo.

LeSage die manflu Wat vreselijk voor hem. Wens hem maar veel sterkte zo met een verkoudheid aan het einde van jouw zwangerschap, lijkt me erg heftig!

Even een vraagje tussendoor: zijn er meer dames hier die eerder een ks hebben gehad en die nu last hebben van het binnenste litteken? Ik heb de afgelopen dagen steeds meer pijn. Ik voel mijn kindje goed, dus ben daarvoor niet angstig, maar inmiddels kan ik bijna geen beweging meer maken of zelfs stilliggen zonder pijn Woensdag gaan we naar de vk, dan leg ik het daar ook even voor, maar wilde even kijken of er herkenning is hier. Ze waarschuwde de vorige keer al dat het door verklevingen wat pijnlijker of gevoeliger kan zijn, maar dit..

Toch is het mijn ervaring dat vrouwen die minimaal geprobeerd hebben om bv te geven, op meer begrip/respect/etc. kunnen rekenen dan degenen die rechtstreeks voor fv kiezen. Dus ik snap bovenstaande irritatie vanwege die 'halfslachtige' pogingen wel gedeeltelijk, maar moet eerlijk bekennen dat zulke pogingen ook wel een beetje in de hand gewerkt worden...

Het is mij meer dan eens overkomen dat een moeder die 'maar' een paar weken bv gegeven had, een hart onder de riem gestoken werd met een bemoedigend "Maar je hebt het in elk geval geprobeerd!" waarna een pijnlijke stilte volgde en mensen mij vervolgens niet aan durfden te kijken

Overigens denk ik dat de bv/fv discussie er wel echt eentje is waarbij mensen zich soms wat zorgvuldiger uit mogen drukken (van beide 'kanten' trouwens!).
Ik heb een weloverwogen beslissing gemaakt waar ik geen seconde spijt van heb gehad en nog steeds achtersta, dus voor mij is het vrij eenvoudig om opmerkingen naast me neer te leggen. Maar alleen al de opmerking "Ik kies voor bv, omdat ik het beste wil voor mijn kindje" is eigenlijk natuurlijk behoorlijk lullig. Je hoeft geen lange tenen te hebben om daar achteraan te horen "...en jij wilt dat dus blijkbaar niet."

Rena, goed om te horen dat er mensen zijn voor wie mijn geratel logisch klinkt!

LeSage, je vriendin zal maar moeten bevallen terwijl je zelf verkouden bent..! Teh horror!
Ik hoop dat-ie zich snel beter voelt, zodat je kunt bevallen

Ik plaste deze week twee streepjes en kom even buurten! Hallo

LeSage, oei ja menflu! Juist het perfecte moment voor een baby. De kraam wil vast ook voor hem een bammetje smeren kunnen jullie lekker cocoonen.

Nou Twist, ik sluit me aan bij Rena, je kunt dingen heel mooi en goed zeggen

CE, wat heftig dat het zo'n pijn doet. Neem je snel contact op met je vk?

Ik zal de tips even aan vriend doorgeven. Die ruggenprik zal vast een goed idee zijn

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 07:51 schreef LeSage het volgende:
Nou, ze zei vrijwel letterlijk zoiets: 'Zijn er dan niet veel vrouwen die doen alsof ze hun best hebben gedaan? Gewoon zodat ze kunnen zeggen dat ze het geprobeerd hebben?' Ze was sowieso met andere vragen ook nogal vooringenomen.
Nou ja, gevoelig puntje bij mij, dat realiseer ik me ook echt wel. Deze kwam gewoon even binnen.

Hoe gaat het bij jou? Weer wat rustiger met de harde buiken?

Late reactie

Klinkt inderdaad niet echt vriendelijk.... Heb inmiddels de hele volgende discussie gelezen en snap waarom het gevoelig ligt bij je. Maar het zegt meer over haar dan over jou

Harde buiken zijn wel iets minder. Maar met een stukje wandelen net was het weer continue af en aan aan de gang . Ook als ik moet bukken ofzo. Nu hang ik in joggingbroek op de bak en is het rustig. Maandag ga ik het ook maar bespreken met de vk, ook met het oog op mijn werk.

Verder las ik weer dat zich nieuwe mensen gemeld hebben, maar ik zit mobiel, dus kan slecht namen teruglezen (en onthouden lukt helemaal niet meer 😓). Welkom!
En voor de tweelingzwangere: ik ga duimen voor hartjes!

Welkom Okola en BN99. Hopelijk binnenkort toch kloppende hartjes BN99, wat zullen jullie in enorme spanning zitten.

Die hele borstvoedingsdiscussie hoop ik nog een hele tijd te ontlopen. Ik ga wel proberen om borstvoeding te geven, die dingen zijn niet voor niets al die tijd al zo warm en gevoelig.

Ik kan me alleen heel erg voorstellen dat ik net als Vieve niet zo comfortabel zou zijn met voeden in het openbaar, en voor mij is openbaar iedereen die niet de baby of mijn lief is. Daar zie ik dus echt wat tegenop. Misschien ga ik wel altijd in een aparte ruimte voeden, of dat het me afgedekt met een doek wel lukt.

Wat betreft borst of kunstvoeding, ik heb eerder de borst gegeven en dat is altijd redelijk probleemloos gegaan dus mag echt niet mopperen. Er zijn inderdaad verhalen van mensen in mijn omgeving die met borstvoeding bepaalde situaties als probleem zien waar ik dus echt geen probleem zie (bijvoorbeeld een kindje wat elk uur wilt drinken).
Het is wat dat betreft heel persoonlijk en ook tijdens de borstvoedingsperiode kan je nog wisselen wat betreft je grenzen. Zoals Pannekoekmix zegt ik dacht ook dat buitenhuis de borst geven echt niets voor mij was tot mijn baby honger had en NU wilde drinken, de eerste keer stuntel je een beetje maar daarna heb ik er geen moeite meer mee gehad.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 20:12 schreef twist02 het volgende:
Toch is het mijn ervaring dat vrouwen die minimaal geprobeerd hebben om bv te geven, op meer begrip/respect/etc. kunnen rekenen dan degenen die rechtstreeks voor fv kiezen. Dus ik snap bovenstaande irritatie vanwege die 'halfslachtige' pogingen wel gedeeltelijk, maar moet eerlijk bekennen dat zulke pogingen ook wel een beetje in de hand gewerkt worden...

Dat zeker, zoals ik al zei is het niet sociaal wenselijk om rechtstreeks voor kunstvoeding te kiezen. Een vriendin die dat wel gedaan heeft bij beide kinderen, kreeg flink wat tegengas van de verloskundige. Toezeggen dat je het in ieder geval wil proberen is dan de makkelijkere weg.