Het peutertopic (2-4 jaar) deel 218

N is wel erg bezig met wie een meisje of jongetje is, maar daar verbindt ze nog geen consequenties aan. Ze speelt tot nu toe vooral met jongetjes, en ze is niet bang om vies te worden of te vallen ofzo. Maar ze houdt echt niet van bouwen met blokken, en auto's ook niet echt. Vooral van muziek en dansen, maar dat kunnen jongens ook natuurlijk.

Ik ben er altijd wel open in uitleggen waarom er bijv. gekleurde mensen zijn, of dat sommige kindjes twee moeders hebben ofzo. Tot nu toe reageert ze niet anders op gekleurde kindjes dan op blanke. Gelukkig zag ik dat er op het nieuwe kdv wat meer diversiteit was dan op het oude wat dat betreft.

Voor de goede orde, het gender-thema is niet iets dat ik vermijd, hoor. Juist niet, ik vind het razend interessant.
Ik probeer de gender-indeling die door de commerciële markt wordt aangeboden zo veel mogelijk te negeren. Dat is iets anders dan doen alsof er geen verschil is tussen jongens en meisjes. En door mijn beroep als pedagogisch leidster ben ik er misschien wel heel erg kritisch in.

Wat jullie benoemen als "meisjes en jongens zíjn anders en gedragen zich anders, dat zie ik ook. Maar de vraag is natuurlijk in hoeverre juist dat gedrag aangeboren is

Ik denk dat we allemaal, bewust of onbewust, mensen van een bepaald geslacht op een andere manier benaderen. Zag daar laatst nog een leuk filmpje over. Mensen die dachten niet door gender gestuurd te worden, maar die wel autootjes voor jongens pakten, en poppen voor meisjes. Kinderen worden daar enorm door gevormd. Als je constant tegen een kind zegt dat het druk is, dan gaat een kind zich dar naar gedragen.

Dit zit zo diep, dat het echt niet in een generatie verandert, maar ik wil er wel mijn steentje aan bijdragen. Want het is een bron van discriminatie. Niet dat elke vorm daarvan nou zo vreselijk gevaarlijk is, maar ik wil er op micro-niveau toch aan bijdragen dat mannen en vrouwen écht gelijke kansen krijgen in het leven. Want "X is niet voor jongens" klinkt aardig hetzelfde als "X is niet voor witte kindjes".

Klopt hoor Room, goede nuance. Er is wel degelijk verschil, maar minder groot dan vaak door de maatschappij gedacht wordt. EN het is vervelend dat op basis van dat inzicht dingen worden aangenomen zeg maar.

Bij ons wordt letterlijk wel eens gezegd dat het maar goed is dat wij een zoontje hebben want wij zijn zelf geen vrouw-vrouwen zeg maar. Daar kan ik uiteraard niet tegen....

Zelf heb ik ook niks met roze, glitters en make-up... Ben dus blij dat N dat tot nu toe niet zo interessant vindt. Ze wil wel graag een staartje in, maar dat doet papa. Want die had ooit lang haar, terwijl ik altijd kort haar heb gehad
Ik ben benieuwd wat ze zelf voor kleding zal gaan kiezen, als ze daar meer interesse in gaat vertonen!

Ik heb zelf ook niks met poppen, prinsessenjurken en dat soort dingen, dus die haal ik uit eigen beweging niet in huis. Als ze er zelf om vraagt tzt mag ze dat soort speelgoed natuurlijk wel gewoon hebben.

Ze speelt het liefst met Duplo, maar ook het keukentje en tekenspullen doen het heel erg goed. Ik heb bijna alleen genderneutraal speelgoed in huis bedenk ik me nu. In haar rollenspel neigt ze wel naar het "meisjesachtige" en verzorgende merk ik. Ze doet vooral heel graag na wat man en ik doen (luiers van knuffels verschonen, eten koken, een mandje pakken en naar de winkel gaan).

Ik vind alles prima. Als ze speelgoed uit mag kiezen en ze kiest voor een auto is dat best, maar als ze een pop wil ook. Ik merk wel dat familie vaak wel met gendertypische dingen aan komt zetten: zo heeft mijn moeder gisteren een enorm Hello Kitty paardenstal + huis van een of ander nep Duplomerk gekocht (voor bij haarzelf thuis, thank the lord). "Ja, ik dacht, je hebt twee meisjes, dus dan is dit wel leuk". Ja, het is ook echt heel erg leuk, maar ze waren net zo blij geweest met een dierentuin of een piratenschip.

Ik vind zelf alles best verder, maar ik ben zelf dan ook een gamenerd die naar auto's fluit en gek is op make-up en kleding.

Dat filmpje over wat voor speelgoed aangeboden wordt aan kleine kinderen kwam laatst in Z&G voorbij

Ik kan ook slecht tegen genderstereotyperingen (ook tegen andere stereotypes trouwens), maar ben het ook eens met Exode en Away. Er zijn wel degelijk verschillen tussen jongens en meisjes (of mannen en vrouwen). In een ideale wereld worden die verschillen niet zo uitvergroot of benadrukt zoals dat nu gebeurt, maar we leven nu eenmaal in de realiteit.

Heel eerlijk ben ik eigenlijk ook op een scheve manier bevooroordeeld: ik was en ben zelf ook geen 'meisje-meisje' en kijk daarom nauwelijks op van meisjes die meer neigen naar de 'stoerdere' keuzes i.p.v. roze en glitter. Ik liep vroeger ook vooral in kapot gevallen spijkerbroeken en hing liever ondersteboven in bomen dan dat ik met barbies speelde. Bij mijn dochter zou ik dat ook helemaal prima vinden
Andersom zou ik meer 'moeite' hebben met een zoon die in roze glitterjurken loopt. Niet omdat ik hem dan minder leuk vind, maar omdat ik weet dat de maatschappij als geheel hem harder zal veroordelen. Daar kan ik van vinden wat ik wil, maar dat is wel de realiteit en mijn zoon hoeft -wat mij betreft!- niet degene te zijn die ten koste van zichzelf moet strijden om dat te veranderen.
Tegelijkertijd denk ik dat meisjes/vrouwen vaker verteld wordt dat ze iets echt niet kunnen (vakken op school, bepaalde opleidingen, banen) en ben ik daar juist weer feller op.

Nou ja, ik doe mijn best om niet teveel mee te werken aan stereotypes, maar ben me dus wel bewust van de wereld waarin we leven

_{Bovenstaande bevat wat kort-door-de-bocht-formuleringen die niet zo bedoeld zijn, maar dat praat wel makkelijker}

quote:

Op donderdag 24 augustus 2017 15:32 schreef twist02 het volgende:
Andersom zou ik meer 'moeite' hebben met een zoon die in roze glitterjurken loopt. Niet omdat ik hem dan minder leuk vind, maar omdat ik weet dat de maatschappij als geheel hem harder zal veroordelen. Daar kan ik van vinden wat ik wil, maar dat is wel de realiteit en mijn zoon hoeft -wat mij betreft!- niet degene te zijn die ten koste van zichzelf moet strijden om dat te veranderen.

Van mij hoeft mijn zoon daar ook niet per se voor te strijden. Dat doe ik wel voor hem. Want stel nou dat het niet een 'fase' oid is dat hij graag een jurk draagt, maar ook later niet 'genderconform' is, op wat voor wijze dan ook? Dan zal hij die strijd alsnog aan moeten gaan. Dan heb ik liever dat de maatschappij alvast iets meer veranderd is en dat hij als kind vanaf het begin af aan heeft meegekregen dat hij oké is zoals hij is, ongeacht wat de maatschappij daarvan vindt.

Je kan wel zeggen 'ik vind het niet leuk maar zo is de maatschappij nou eenmaal', maar op die manier verandert de maatschappij natuurlijk ook nooit.

quote:

Op donderdag 24 augustus 2017 16:05 schreef lunapuella het volgende:

[..]

Van mij hoeft mijn zoon daar ook niet per se voor te strijden. Dat doe ik wel voor hem. Want stel nou dat het niet een 'fase' oid is dat hij graag een jurk draagt, maar ook later niet 'genderconform' is, op wat voor wijze dan ook? Dan zal hij die strijd alsnog aan moeten gaan. Dan heb ik liever dat de maatschappij alvast iets meer veranderd is en dat hij als kind vanaf het begin af aan heeft meegekregen dat hij oké is zoals hij is, ongeacht wat de maatschappij daarvan vindt.

Je kan wel zeggen 'ik vind het niet leuk maar zo is de maatschappij nou eenmaal', maar op die manier verandert de maatschappij natuurlijk ook nooit.

Uiteraard geef ik mijn kind hoe dan ook mee dat hij oké is zoals hij is
Maar ook dat er mensen zijn die helaas minder tolerant zijn. Zoals Away zegt: voorbereiden op mogelijk negatieve reacties en dan zelf de keuze geven (en hem onvoorwaardelijk in die keuze steunen, dat sowieso!).

Ik moet bij dit onderwerp namelijk altijd denken aan voorbeelden in mijn eigen omgeving, waarbij ouders hun zoon haast juist stimuleren om met barbies te spelen en in jurken te lopen omdat "dat gewoon moet kunnen vandaag de dag". En "als iemand daar issues mee heeft, is dat hun probleem ".
Ja, maar ook dat van je zoon, die in al zijn kinderlijke onschuld en naïviteit totaal niet doorheeft in wat voor wereld we leven en wat voor reacties hij kan verwachten. Ik vind wel dat daar een taak ligt voor mij als ouder om mijn kind te beschermen ja.

En als blijkt dat het belangrijk genoeg is voor hem om ervoor te vechten, zal ik dat uiteraard samen met hem doen. Maar als het wél gewoon een leuke verkleed-fase is, behoed ik hem liever voor onnodige pijn (of bereid hem daar in elk geval op voor)

Onze peuter was gister verdrietig. Hij speelde met zijn vriendje. Die riep dat hij een trein was en rende over het grasveld. L zei toen "jij moet weg trein" op boze toon. Vriendje werd helemaal verdrietig. Ondanks sorry van L bleef vriendje sip. Toen gingen we naar huis (want vriendje moest naar bed) en thuis is L echt nog een tijd verdrietig geweest dat hij zijn vriendje zo sip had gemaakt.. (" en toen L zegt "GA WEG!" K drietig, niet lief van L") hij moest het toen papa thuiskwam ook meteen vertellen.. Geloof dat het kwartje wel gevallen is dat dat niet zo handig was van hem..

[ Bericht 9% gewijzigd door watmoetikkiezen op 24-08-2017 16:29:06 ]

quote:

Op donderdag 24 augustus 2017 16:23 schreef watmoetikkiezen het volgende:
Onze peuter was gister verdrietig. Hij speelde met zijn vriendje. Die riep dat hij een trein was en rende over het grasveld. L zei toen "jij moet weg trein" op boze toon. Vriendje werd helemaal verdrietig. Ondanks sorry van L bleef vriendje sip. Toen gingen we naar huis (want vriendje moest naar bed) en thuis is L echt nog een tijd verdrietig geweest dat hij zijn vriendje zo sip had gemaakt.. (" en toen L zegt "GA WEG!" K drietig, niet lief van L") hij moest het toen papa thuiskwam ook meteen vertellen.. Geloof dat het kwartje wel gevallen is dat dat niet zo handig was van hem..

+1 op dat eerste deel. Wat wel een valkuil voor mij is dat ik mij moet beseffen dat hoewel meningen van anderen voor mij geen big deal zijn (geweest). Bij de oudste merk ik nu al dat hem dat heel anders raakt. Vandaar dat ik ook de keuze bij hem laat.

Verkleedfases waarbij ze zich nog niet bewust zijn van negatieve reacties zou ik gewoon door laten gaan overigens. Frans is een maand lang in zn bumba outfit naar de go gegaan. Helemaal prima.

ah, haha, had net t eerste deel verwijderd.. dacht dat ik wat teveel doorzeurde over t onderwerp..

kwam er op neer dat ik denk dat het dragen van een jurk, hebben van rood haar of bril niet altijd hetgeen is waar je om gepest wordt maar dat je gepest wordt omdat iemand je wil pesten/je onzeker bent en dat er dan altijd wel wat gevonden wordt om je mee te pesten.
n.a.v dat ik zelf de hele basisschooltijd in lelijke joggingbroeken liep en als iemand vroeg waarom dat ik dan als antwoord had dat ik die fijner vond zitten. Nooit mee gepest, maar wat men er van vond interesseerde me ook écht niet. Altijd prima vriendjes en vriendinnetjes gehad.

[ Bericht 20% gewijzigd door watmoetikkiezen op 24-08-2017 16:40:20 ]

Ik heb dus zo'n jongenspeuter die in roze Elsa onderbroeken van zijn zus loopt, begint te glimmen als ik hem vraag of hij een jurk aan wil en het liefst nagels laat lakken. Aan de ene kant is T een heel jongensachtig wild en druk jongetje, maar aan de andere kant blijft hij gerust een kwartier stilzitten om zijn nagellak te laten drogen.
Ik ben me er heel erg van bewust dat (veel) mensen er iets van vinden als hij bijvoorbeeld in een jurk loopt, zelfs zijn eigen vader vindt er iets van, maar ik vind het niet nodig om hem in deze fase van zijn leven op te dringen dat hij per se jongenskleding aan moet. Voor nu vind ik het erg belangrijk dat hij goed in zijn vel zit. Wat anderen ervan vinden zal mij een worst wezen, ik houd evenveel van hem, of hij nu een jurk aan heeft of een trainigspak. En op dit moment heeft hij gelukkig nog niet de leeftijd dat hij zijn keuze zou moeten verdedigen. Wellicht verandert zijn voorkeur over een tijdje weer en wellicht niet. Als het niet veranderd zal ik er alles aan doen om hem te steunen, maar hoe en wat zien we evt. tegen die tijd wel. In de spoiler nog een paar plaatjes.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Vandaag nog een verse jongenskleuter van net 4 die op mijn werk de huishoek in duikt en verrukt met een prinsessenrok naar me toe komt om te vragen of ik wil helpen met aantrekken. Waarop de grootste tuttebel van de klas meteen roept: dat mag niet, dat is voor meisjes!

Jip en Janneke, en trouwens ook Dikkie Dik, vind ik soms tenenkrommend. Van sommige verhalen valt nog wel wat te maken, maar andere sla ik echt over.

Aww Nikki 😍
blij kind

Ai hupje. Jammer is dat. Hoe reageerde hij er op?

Ik was als kind ook 'anders' (stiekem nog steeds ) en als kind wordt je daardoor sneller buitengesloten. MAAR mijn vrouw was dat ook en die had massa's vrienden. Dus tja....

Als B een jurk aan wil, prima, als ie alles in het roze wil, ook prima. Maar ik sluit me wel bij eerdere opmerkingen aan. Ik zal hem altijd steunen en er 100% voor hem zijn en voor hem opkomen. Maar ik gun hem wel een makkelijk leven zogezegd. Ik maak zelf nog steeds mee dat Nederland helemaal niet zo modern en openminded is als wij denken. Ik bespaar hem graag het gevecht. Ik heb mijn portie op de barricaden wel gehad.

Ja, als er geen gevecht nodig is, is dat sowieso wel 'fijner' natuurlijk. Maar ik denk dat het beter is om wel te vechten, dan jezelf aan te passen aan de massa. Ik ben als kind ook gepest, en hoewel dat schadelijk was, denk ik dat het achteraf nog veel schadelijker was dat een groot deel van mijn omgeving deed alsof het aan mij lag. Moest ik maar niet zo slim zijn enzo. Echt, tot aan de schoolleiding aan toe werd dat gezegd.

Ik vind dat het niet de verantwoordelijkheid is van een kind om te zorgen dat het niet gepest wordt, maar van de school en ouders dat pestgedrag niet getolereerd wordt.

quote:

Op vrijdag 25 augustus 2017 10:22 schreef lunapuella het volgende:
Ja, als er geen gevecht nodig is, is dat sowieso wel 'fijner' natuurlijk. Maar ik denk dat het beter is om wel te vechten, dan jezelf aan te passen aan de massa. Ik ben als kind ook gepest, en hoewel dat schadelijk was, denk ik dat het achteraf nog veel schadelijker was dat een groot deel van mijn omgeving deed alsof het aan mij lag. Moest ik maar niet zo slim zijn enzo. Echt, tot aan de schoolleiding aan toe werd dat gezegd.

Ik vind dat het niet de verantwoordelijkheid is van een kind om te zorgen dat het niet gepest wordt, maar van de school en ouders dat pestgedrag niet getolereerd wordt.

Ik hoop ook ten zeerste dat er plek is voor mijn (alle) kinderen exact zoals ze zijn, en dat ze hun smaak, geaardheid of levenswijze niet aan hoeven passen of te verbergen imdat het zogenaamd niet geaccepteerd wordt. Dan zoek ik een ander milieu voor ze op.

Dit is ook de reden dat we verhuisd zijn. We woonden in een kakbuurt, zo bleek. En als mijn kinderen ook maar een beetje op mij lijken als puber, dan zaten ze daar iet op hun plek. We wonen nu in en buurt mer wat meer gevarieerde bevolking. Ik voel me er ook meer thuis.
2 leidsters van O hebben blauw haar, de 3e (man) heeft een baard met een vlecht daar pas ik met mijn inmiddels roze (;)) haar beter tussen dat die 13ineendozijn-buurt waar we eerder woonden

Ik betrek het wellicht teveel op mezelf, maar soms is het leven gewoon even zo. Ik ben als kind niet gepest maar hoorde er ook niet bij. Mijn ouders hebben altijd volledig achter me gestaan en me nooit willen veranderen. Dat is als ouder soms alles wat je kan doen.
Vanaf de middelbare school veranderde er veel, dan wordt je leefwereld groter en ontmoet je andere kinderen.

Ik ga zelf het gevecht niet uit de weg omdat dat niet kan. Ik ben wie ik ben. Ik hoop dat B niet al die energie kwijt hoeft te zijn in zijn leven aan 'jezelf zijn'. Ik wil niet dat hij onderdeel van de massa wordt en doet wat de maatschappij van hem wenst, maar ik wens hem ook niet toe dat ie zichzelf steeds moet verantwoorden.

Hij moet al een gevecht aan omdat ie 2 mama's heeft. Zelfs op 3 jarige leeftijd moet ie dat uitleggen aan andere kindjes. Hij is er zelf enorm trots op en kleine kinderen maken er nooit een punt van maar hij is niet gek, zelfs nu al merkt ie dat ie daardoor 'anders' is. Ik ben dan ook stiekem blij dat het een grote, mondige jongen is.

Ik woon in een stad (en in een wijk) en werk op een stadse school waar veel diversiteit is. Mijn school laat zich erop voor staan dat kinderen zo zichzelf kunnen zijn. En dat klopt grotendeels ook: er is geen dominante subcultuur en ook niet het typisch Nederlandse "doe maar gewoon etc" idee. Toch wordt ook op onze school wel gepest. Wat is het toch verschrikkelijk moeilijk om dat tegen te gaan. Ook zijn er kinderen die zich wegens huidskleur/bep achtergrond of geaardheid gediscrimineerd voelen. Terwijl ons docententeam relatief veel gekleurde en homoseksuelen heeft (die daar ook voor uit komen) en onze school progressief is en de meeste ouders en leerlingen ook. Kortom: veel kinderen en mensen moeten strijd leveren om te zijn wie ze zijn, ook als de omstandigheden op zich positief zijn of lijken. Als ouder en ook als docent kun je die strijd niet namens het kind voeren. Het lukt mij ook niet, en dat voelt erg machteloos maar is wel een gegeven. Je kunt tegen pestgedrag optreden maar daarmee is de pijn bij degene niet weg en ook het gevoel 'ik ben anders en daarom niet door iedereen geaccepteerd' niet. Ik denk dus dat hoe graag we ook willen we als ouders niet kunnen weten of kunnen voorkomen waar onze kinderen op dit gebied tegen aan zullen lopen. Het kan van alles zijn en ons kind kan zowel de gepeste zijn of diegene die zich anders voelt of juist iemand die een ander zich zo laat voelen. Want ook dat laatste is een mogelijkheid. Hupje schreef over de 'grootste tuttebel' die een opmerking naar een jongetje maakte. Misschien is die grootste tuttebel wel mijn dochter. Of is dat jongetje mijn zoon. Het kan allemaal.

Pesten en buitensluiten kun je niet altijd voorkomen nee. Helaas. En ik zie het al bij ons in de groep.
Maar toch denk ik dat diversiteit als "normaal" prettiger is om in te leven voor ons, dan een homogene wijk. Meer variatie om je mee te identifiseren.

Bijleesinhaalslag gemaakt *trots is*

Wurm help met de wekelijkse boodschappen. Wijst de bananen aan welke hij wil. Jast boontjes in een zakje, zoekt lekkere witlof uit, haalt geitenyoghurt uit de koeling (die ik moet openen natuurlijk), weet de gratis tomaatjes te liggen en pakt de "blauwe vogel" chippies voor mama en rode uitdeelzakjes of maisboogjes etc etc voor zichzelf.
"Voordelen" van allergiën is dat hij weet dat de koek en snoep afdeling beperkt is en de keuze is reuze bij de groente en fruit. Hij sjeest graag met het kleine karretje, maar mikt graag alles in de grote kar.
Momenteel is hij druk bezig met alles tellen. Eén, tjee, tie?!
Dus wij geven aan waar wat te pakken. Daarna kassajuf flirten uiteraard. Als hij een melt down heeft dan is het door honger of slaap. Ik heb 9 van 10 keer de ringsling bij en slinger hem er dan in. Flap er een borst in en dan is het vaak goed.

Puzzelen doet hij super graag. Ondertussen puzzelt hij zelfs mee met de 1500 stukjes puzzels van mij. Ik geef dan stukjes aan die passen en dan puzzelt hij ze erin. Zelf puzzelt hij graag met 3+ en 4+ puzzels, maar ook nog steeds dopjespuzzels. Hij maakt daar een soort verhaal van voor hij ze weglegt.

Slapen is hier nog altijd ruk. Meestal toch door allergiën. Vannacht dus weer feest. Elke 20 a 30 mi gezien. Ik lag dus klaarwakker te zijn toen mijn meneer van nachtdienst thuis kwam. Ik gok zomaar dat ik vanavond instort

Boeken lezen gaat hier met vlagen. Vooral dierenboeken zijn favoriet. Die met takkeherrie erbij door op knopjes drukken helemaal. Bedankt oma's.

Hij gaat trouwens ineens hard met spraakontwikkeling! Per dag hoor ik hem dingen nieuw zeggen of beter uitspreken! Mijn kleine wurm....



En tegelijk janken, want mijn kleine wurm.

Interessante discussie hierboven. Ik denk ook dat er wel verschillen zijn tussen meisjes en jongens, waardoor meiden misschien meer geneigd zijn een pop te pakken en jongens een auto. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk! Vooralsnog lijkt M. hier zelf te hebben bedacht dat roze geweldig is en dat ze de hele dag met poppen wil spelen. Van ons heeft ze het in ieder geval niet.

Wij hadden hier tot voor kort ook alleen genderneutraal speelgoed. Niet eens met een specifieke reden eigenlijk. Ik kocht gewoon wat ik leuk vond. Net als dat ze nooit roze kleding aan had, omdat ik dat geen mooie kleur vind. Inmiddels stikt ze van de poppen en draagt ze voornamelijk roze kleding. Ik koop het graag, mede omdat ze zelf aangaf dit leuk te vinden. Ik blijf ook ander speelgoed en kleuren (kleding) aanbieden, maar als ze dit leuk vindt doe ik daar niet moeilijk over. Van mijn oma kreeg ze trouwens wel een houten trein voor haar verjaardag en iedereen dacht dat de trein voor onze zoon was.

Ik was als kind ook redelijk eigenzinnig trouwens (zeker qua kleding) en vond het fijn dat mijn ouders mij daar mezelf in lieten zijn. Ik wil dat ook aan mijn kinderen meegeven.

Zo kregen N en L met kerst 2 jaar geleden allebei een auto van opa en oma, want meisjes moeten ook met auto's spelen.
Mijn reactie; ik heb nooit gezegd dat ze niet met auto's mogen spelen.
De auto's die ze kregen zijn wel geweldig. Spelen er nu nog mee.
Verder hier in huis veel Duplo! Boekjes, een keukentje met roze serviesje, veel puzzels (moet nog eens op zoek naar iets moeilijkere puzzels. Noppen puzzels is appeltje eitje voor ze).
Verder vinden ze van die foamstickers helemaal geweldig om te plakken. Gelukkig krijgen ze de achterkant er zelf af.
Van ballen worden ze ook gelukkig.
Binnenkort weer eens wat speelgoed uitzoeken. Er staat ook nog een deel in de verhuisdoos (nog steeds 😂). Kunnen we weer wat wisselen.

Nikki, wat een leuke foto's trouwens. Ook grappig om te zien hoe anders je jongend ook hierin zijn.