26 november 2016; In de voetsporen van Duran Duran #1: Bezoek aan PolonnaruwaNa weer een heerlijke nacht in onze bungalow en een uitgebreid ontbijt is het tijd voor onze verplaatsing. Het uitchecken neemt behoorlijk wat tijd in beslag vanwege de busladingen Chinezen die ook op dat moment aan het uitchecken zijn. Tussen de bussen ontdek ik onze nieuwe chauffeur genaamd Pali. Als ik zijn auto zie, maak ik me toch wel enigszins zorgen. Niet over de staat, maar over het formaat. Mijn koffer past net achterin met een paar kleine tassen, maar de koffer van mijn verloofde moet op de bijrijdersstoel. Die nog verpakt is in het fabrieksplastic. Net als de achterbank. Gelukkig heeft hij een airco zodat we niet wegdrijven van ons zweet op het plastic.
Met Pali, onze chauffeur en voormalige boeddhistische monnik en voormalige mijnenveger gaan we op weg naar Polonnaruwa. Vandaag treden we dan eindelijk echt in de voetsporen van Duran Duran. Dat doen we wel via Hotel Sigiriya aan de voet van de rots, waar we de komende nachten zullen verblijven en waar we onze bagage alvast af kunnen geven.
Onderweg rijden we langs het Minneriya National Park aan de Minneriya Wewa (kunstmatig meer). Voordat we er langs rijden staat langs de weg een kleine Hindu-tempel voor de god Ganesha, de god met het "olifantenhoofd", die de beschermheilige van reizigers is. Pali stopt en brengt een klein offer, zodat wij veilig door kunnen rijden en wellicht nog een olifant zullen zien. Hij heeft ons net verteld dat hij een boeddhistische monnik is geweest, dus ik vraag hoe dat zit.
Geen probleem, antwoordt hij,
Ganesha is een lieve god. Een paar kilometer later stopt Pali weer. Nu bij een restaurant waar we omheen kunnen lopen. Aan de achterkant kunnen we het nationale park in wandelen en kijken we uit over het meer:
Zie daar, een olifant. In de verre verte.
Na deze korte tussenstop rijden we weer verder in de richting van Polonnaruwa. Bij een ander restaurantje langs de weg stoppen we voor de lunch. Het restaurantje ziet er niet bijster goed uit, maar de rijst met curry smaakt geweldig. Alles gemaakt met verse groenten uit hun eigen tuin. En als klap op de vuurpijl haalt Pali drie desserts voor ons: Een bakje Ambewela Yogurt voor elk. De lekkerste yoghurt die ik ooit geproefd heb! Uiteindelijk betaal ik 800 SLR voor al het eten, de drankjes en de desserts. Geen geld natuurlijk.
Wat wel weer absurd duur is, zijn de prijzen voor de entree tot Polonnaruwa. Buitenlandse gasten betalen 3.500 SLR per persoon. Lokale bezoekers gaan voor een fractie van de prijs naar binnen. Het museum is wel een aanrader om snel een overzicht te krijgen. Ook dit complex is namelijk enorm en kent vele hoogtepunten.
Toilet: (Positieve) discriminatie? De kwaliteit ervan is overigens niet dermate dat de belachelijke meerprijs voor buitenlandse bezoekers gerechtvaardigd is. Verre van zelfs.
Polonnaruwa is een heel groot complex met vele sites die je kunt bezoeken. Van de eerste site heb ik niet echt mooie foto’s. Dit is van de tweede site:
Het eerste paleis van de koning.
Het zwembad van de koning. Zit er iemand met een f$%cking cobra. Of ik hem wil zien terwijl hij met zijn fluit speelt. Nee dank je.
Maansteen. Voornamelijk bedoeld voor het vegen van je voeten.
Als we teruglopen naar de auto om van deze site naar de volgende site te rijden, worden we weer besprongen door de verkopers van allerlei prullaria. Mijn verloofde heeft altijd moeite met nee zeggen, dus ook nu volgt weer een eindeloos gejengel. :’).
Gelukkig weet ze zich uiteindelijk te verontschuldigen en bereiken we na een stukje rijden de derde site:
De oude tempel van de tand.
Daar vinden we een Buddha voor elke windrichting.
Aparte dagoba/stupa. Van de vierkante variant.
Als we van deze site willen vertrekken, komen we weer een stel verkopers van prullaria tegen. Dan heeft één van de mannen in de gaten dat we uit Nederland komen. In perfect Nederlands vraagt hij:
‘Lief klein olifantje kopen?’ Nee dank u, antwoord ik. De man achter hem verkoopt echter kokosnoten en we hebben best dorst. Dan gaat er niets boven een verse, jonge kokosnoot. Met veel behendigheid hakt de verkoper de kokosnoten voor ons open. Heerlijk!
Als de kokosnoten op zijn, rijden we naar de vierde site:
De stervende Buddha. Ook uit de clip van Duran Duran.
De gestorven Buddha aanschouwt de wereld met compassie. Ook uit de clip van Duran Duran. Wij zitten een tijdje op een rots tegenover de beelden. Het is een mooie rustgevende omgeving en de beelden zijn prachtig sereen. Dan gaan wij door naar de voor ons laatste site (er zijn er meer, maar dit waren toch wel de hoogtepunten).
Schoenen uit om de clip van Duran Duran te herleven. In de ruïnes van het paleis heb je trappen omhoog. Het paleis had 7 niveaus, welke gelijk ook de 7 stappen naar verlichting moeten voorstellen. De traptreden naar die niveaus moeten volgens de overlevering achterwaarts beklommen worden, waarbij de traptredes per niveau ook hoger worden. Het laatste niveau is dus het moeilijkst. Toch handig om een voormalige boeddhistische monnik als chauffeur en gids bij je te hebben. Zo leer je nog eens wat.
Mijn verloofde betreedt de wereld van Duran Duran. En toevallig ook het best bewaarde paleis van Sri Lanka. Met Buddha natuurlijk.
Dit is de tempel tegenover het paleis waar de mannen van Duran Duran ook liepen.
Voor de mensen die de clip van Duran Duran nog eens willen zien:
(Rio en Hungry Like The Wolf zijn ook in Sri Lanka opgenomen, maar daar zie je deze culturele hoogtepunten niet in.)
Vanaf 2.27 zie je trouwens Sigiriya Rock waar we de volgende dag heen gaan.
Vanaf 4.05 zie je de stervende en gestorven Buddha.
Vanaf 4.43 zie je het laatste paleis van de koning.
Na deze vijfde site rijden we weer terug naar ons hotel. Met Pali spreken we af dat hij ons overmorgen komt ophalen om ons naar Kandy te rijden via een paar tussenstops. Morgen beklimmen we de rots. De kamers zijn niet zo mooi als bij Amaya Lake Resort, maar ze volstaan. De rest van de dag liggen we in het zwembad en nadat tussen 19.30 en 20.00 uur de Chinese busladingen van het buffet hebben genuttigd, nemen wij plaats in het restaurant om op ons gemak de dag af te sluiten met een prima maaltijd.
27 november 2016. In de voetsporen van Duran Duran #2: Een fijne zondagochtendwandeling naar Sigiriya Rock PalaceEen droom van mijn verloofde gaat vandaag in vervulling. Als kind wilde ze al naar Sigiriya. Al zien we er wel tegenop. Het is nog vroeg op de dag, maar het is alweer snikheet.
Uitzicht van het hotel op Sigiriya Rock. We zijn vol goede moed. We zien wel of we de top bereiken. Zo’n 4.000 SLR per persoon (lokalen voor een – je raadt het al – fractie van onze prijs) later ga ik zeker voor de top. Aan het begin van de trap staat een aantal gidsen de bezoekers al op te wachten. Het is niet verplicht, maar ik vind het wel prettig om er één mee te nemen.
Het blijkt een ontzettend behulpzame gids. Ondersteuning voor mijn verloofde de hele weg naar de top van de rots en hij weet veel te vertellen.
De spiegelwand en wenteltrap naar de muurschilderingen van de meisjes in de mist. Die je niet mag fotograferen.
Wat?
Hoe het was. De leeuweningang in vroeger tijden. Mijn verloofde twijfelt nog. Het zware deel moet nu komen. Al vond ik het deel hiervoor al een pokkestuk.
De originele en de 'nieuwe' trap.
Laatste treden. 1302 treden. Makkie na wat EPO en een ondersteunende gids voor mijn verloofde. Ja, ik sta als een malloot te grijnzen. Maar we hebben het toch maar even gedaan ondanks onze fysieke problemen. In ruim een uur. Dat wel.
Uitzicht op het noorden. Dat is dus de rots vanwaar je een mooi uitzicht hebt op Sigiriya. Is ook een stuk goedkoper.
.
Het zwembad van de koning en zijn 500 vrouwen.
Vanaf zijn troon keek de koning hier naar zijn 500 dansende vrouwen.
Some late night club dancing, grijnst onze gids.
De watertuin beneden. Daar zijn we gestart, daar moeten we nu ook weer naar terug.
Uitzicht op het zuiden. En daar in het midden ligt ons zwembad. Waar ik zo een duik in ga nemen. Ik zeg zo, maar de weg naar beneden vond ik misschien nog wel enger. Zeker met de instelling van de Sri Lankanen m.b.t. de persoonlijke ruimte: Die bestaat niet. Een man achter mij loopt een deel van de weg naar beneden constant in mijn rug te duwen, totdat we op een punt komen waar hij er daadwerkelijk langs kan.
Met trillende benen geraken we uiteindelijk weer beneden. Vandaag zet ik geen stappen meer. Ons hotel is niet ver weg, maar toch nemen we een tuk tuk na onze gids betaald te hebben.
In het volgende deel: Op naar Kandy via een erotisch reliëf en wat tourist traps[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 15-08-2017 13:12:51 ]