Hallo allemaal,
Gisteren heb ik besloten dat ik het roer eens flink ga omgooien in mijn leven. Ik leef te destructief en begin het zat te worden.
Ik ben bijna 29, single, heb een goede baan en inkomen. Mijn leven draait om een paar dingen: werken, feesten/zuipen, met geld smijten, uitbrakken en weer werken. Ik ben al sinds m’n puberteit een stevige drinker en hoewel ik me niet verslaafd voel, weet ik dondersgoed dat het niet veel scheelt. Waar veel van m’n vrienden (ook oude stapvrienden) settelen met hun partner en kinderen krijgen, hang ik nog steeds minimaal één keer per weekend in de kroeg of in de club. Mijn hele leven is er ook een beetje op ingericht, ik heb er mijn vrienden op uitgezocht en woon midden in het centrum van een leuke stad waar altijd wat te doen is.
Ik heb een goed stel hersens en een gezond lichaam, dus alles om maatschappelijk succesvol te worden. En eigenlijk ben ik dat ook redelijk: goede baan, appartement, veel vrienden, leuke hobby’s etc. Maar mede ingegeven door het feit dat ik single ben (en dus vaak op jacht ga) en dat ik toch al een stevige drinker ben, ben ik ieder weekend helemaal naar de klote. Dan kost het me tot dinsdag om weer een beetje normaal te worden en om mijn sporten en andere gezonde gewoontes op te pakken, tot het weer vrijdag is.
Daar komt nog bij dat ik en een aantal van mijn vrienden niet alleen de alcohol omarmen, maar ook verschillende drugs. Zo gaat het van kwaad tot erger, de katers worden zwaarder en er moet ieder weekend maar weer een nieuw extreem hoogtepunt bereikt worden inclusief onveilige seks, aanvaringen met de politie etc.
Mijn baan vergt veel van mijn mentale capaciteit, ik werk veel over (in de avond, weekenden). Ik heb alle vrijheid om te gaan en staan waar ik wil, maar wil wel graag een goede output verzorgen en de verwachtingen die men van mij heeft, waarmaken cq overtreffen.
Vorige week kreeg ik last van fysieke klachten vanwege de werkdruk: duizelig, transpireren, heel zwaar ademen). Omdat ik geen zin heb om overspannen te raken, ben ik meteen naar huis gegaan en heb ik de dagen er na minder veel werk gedaan. Met de gedachte: dan maar iets minder kwaliteit aan de dag leggen, mijn gezondheid is prioriteit 1.
Door deze werkdruk (maar ook door mijn karakter en m’n slappe ruggengraat) ga ik ieder weekend helemaal naar de klote, en dit weekend is het weer flink uit de klauwen gelopen. Extreem veel gezopen, drugs gebruikt, allemaal domme en gevaarlijke dingen gedaan, de buren tot wanhoop gedreven door met mijn vrienden keiharde muziek op te zetten en heel veel geld uitgegeven / kwijt, geen idee waaraan. Gisteren kwam de spijt, maar dan is het al gebeurd. En ik was er zelf bij, dus ik kan ook niemand anders dan mezelf de schuld geven. Ik neem volledige verantwoordelijkheid voor alles wat ik doe en heb gedaan.
Ik heb al eens vaker tegen mezelf gezegd dat ik minder destructief moet leven, en die boodschap kwam altijd maar half bij mezelf aan. Sommige van mijn vrienden met wie ik zo naar de klote ga, hebben precies datzelfde: het moet maar eens klaar zijn met deze shit, maar toch gebeurt het een volgend weekend (of het weekend daarop) weer. Het idee dat het stoer is om altijd maar naar de klote te zijn, is volgens mij wel aan het kantelen binnen mijn vriendenkring.
Door de combinatie van deze zware kater en de klachten die ik vanwege de werkdruk ondervind, is denk ik bij mij het kwartje nu gevallen. Ik voel me fysiek en mentaal een wrak (nog steeds last van een kater), adem lastig, slaap slecht en voel me somber en warrig. Kan me totaal niet concentreren. De enige gedachten die mij een positief gevoel geven, is dat ik me over een paar dagen veel beter voel als ik 100% inzet op mijn gezondheid door goed slapen en eten, en de gedachte dat ik lekker bij m’n scharrel in bed lig.
Ik heb besloten om te stoppen met dit destructieve leven en wat meer te gaan leven op de manier die ik altijd heb veracht: burgerlijk, wat meer aandacht voor familie, een relatie zoeken, wat vaker rust nemen en energie steken in gezonde hobby’s, die ik gelukkig ook genoeg heb. Ik realiseer me dat de mensen die ik als ‘saai’ bestempel, aan het einde van de dag veel beter af zijn dan ik. Dus de mensen die lekker met hun partner een film kijken op vrijdagavond op de bank, die met mate drinken en die ook oog hebben voor andere zaken dan plat vermaak. Ik heb me altijd een beetje verheven gevoeld boven zulke types, maar totaal ten onrechte natuurlijk. Opeens krijg ik het gevoel dat ik ook wel zo zou willen zijn. En dat mijn uitspraken ‘ik neem nooit kinderen’ en ‘ik ga nooit in een dorp wonen’ misschien ook slechts voor een bepaalde levensfase gelden.
Ik realiseer me dat ik ‘in the heat of the moment’ nu een beetje compensatiegedrag ten aanzien van bijvoorbeeld afgelopen weekend vertoon, maar we moeten ergens beginnen. Ik wil zowel korte termijn-dingen bereiken, als achterliggende zaken. Dit is mijn actielijst:
- Minder vaak alcohol drinken en sowieso de komende paar weken niets
- Als ik drink, minder veel drinken
- Geen sigaretten meer en alleen bij hoge uitzondering een sigaartje roken, ik rook sowieso alleen als ik drink
- Helemaal geen drugs meer (dit ging toch alleen in combi met alcohol)
- Veel groente en fruit eten – dit doe ik al – maar nu ook in het weekend
- Eerder naar bed gaan, en in plaats van met de smartphone in de hand in slaap te vallen, een beetje ontspanningsoefeningen doen
- Minder prikkels in het algemeen opzoeken: rustige muziek luisteren ipv al die herrie
- Destructieve vrienden meenemen in deze flow in plaats van teruggetrokken worden in hun/onze oude gewoontes
- Lekker gaan sporten, wandelen en fietsen
- Minder opgefokt gedrag vertonen, met name in het verkeer kan ik opgefokt doen, ik rij veel boetes en veroorzaak soms gevaarlijke situaties door mijn ongeduld (niet in combinatie met drank).
- Mijn vakanties en weekendjes weg iets minder in het teken laten staan van excessief uitgaan, niet drinken of uitgaan is geen doel op zich maar het kan allemaal best wat minder.
- Een relatie zoeken. Ik heb een handjevol exen en scharrels en wat hen allemaal met elkaar verbindt, is dat ze net als ik ieder weekend hun kop eraf zuipen. Ik mis eigenlijk best een steady relatie, en compenseer dat met allerlei booty calls, semi-onveilige seks en Tinder-hookups die toch maar een tijdelijk prettig gevoel geven. Ik mag van geluk spreken dat ik hier nooit gedonder mee heb gehad.
- Ik spendeer ook vrij veel tijd aan gamen, porno kijken/rukken en doelloos computeren. Ik wil de tijd die ik daarmee weggooi nuttiger gaan gebruiken.
Verder moet ik maar eens wat meer tijd en geld spenderen aan positieve zaken, zoals reizen of andere mensen helpen. Zo veel mensen die dat op hun sterfbed zeggen, maar dan is het al te laat. Ik zit voor m’n gevoel nu op een all time low, en op een soort pad dat hoe dan ook doodloopt. De stofjes in mijn hoofd zijn ‘op’ en ik voel me leeg, ik kan niet wachten om een soort frisse, nieuwe start te maken.
Het bovenstaande klinkt als één groot deprimerend verhaal, maar de andere kant is dat ik gewoon een leuke, gezonde gast met een goede dosis humor en een positieve instelling ben. Het is zonde om dat zo te verkloten door altijd maar domme dingen te doen.
Dit topic is voor mij een beetje een stok achter de deur. Tevens ben ik benieuwd: wie heeft wel eens in een vergelijkbare situatie gezeten? Is het je gelukt om je leven om te gooien en wat heeft het je opgeleverd of gekost? Ik realiseer me dat deze post klinkt als een vrij impulsieve verandering van levensstijl, hebben jullie daarin nog tips?
Alleen al dit neerzetten geeft me een positief gevoel, zo van, ik neem het serieus. Tevens zal ik zo nu en dan een update posten.
[ Bericht 0% gewijzigd door Waterkoker88 op 08-08-2017 09:16:40 (paar herkenbare details verwijderd) ]