quote:
Op vrijdag 28 juli 2017 21:58 schreef Teslynd het volgende:[..]
O, dus de pups waren niet meer dan een van de aanwezige elementen, maar jij als mens wel een bedreigende factor? Op de foto liepen ze als een drieëenheid door het huis met hun vrij lompe lijfjes. Dat had makkelijk als een bedreiding kunnen overkomen voor een bange iele hond.
Is onderdanigheid in het algemeen niet een ingefokt deel van die rassen? Ze zien er altijd iel en neurotisch uit.
Volgens mij vindt ze het huis het engst (ookal woont ze er al ruim een jaar), en dan (onbekende) mensen, en op de laatste plaats andere honden. De meeste volwassen honden zijn niet bang voor pups, in ieder geval niet als de pups al kunnen kijken en lopen (ik heb wel eens gehoord van honden die blinde pas geboren pups heel eng vinden). Dit hondje toonde op een gegeven moment zelfs even interesse, ze snuffelde door de tralies heen aan één van de pups die op dat moment aan het spelen was met een broertje vlak naast haar bench. Ondanks het vrij lompe spelletje met gegrauw en gepiep was ze daar niet zo extreem bang voor. Ik ben wel benieuwd hoe ze buiten gereageerd zou hebben op de pups, daar voelt ze zich van wat ik begreep zelfverzekerder.
Wat betreft het karakter; dit hondje is een Spaanse podenco(-achtige, het is geen erkend ras en dit hondje is ergens uit de bergen van Spanje geplukt dus heeft uiteraard ook geen afstammingspapieren oid). Podenco's schijnen wel gevoelige hondjes te zijn, maar ik weet niet of onderdanigheid per se ingefokt is; normaal gesproken zouden ze wel in een roedel moeten kunnen functioneren. Van wat ik begreep worden dit soort hondjes tijdens een jacht met een groep losgelaten in een gebied waar konijnen zitten, en de hondjes jagen de konijnen dan op en/of bijten ze direct dood, terwijl de jagers op de konijnen schieten (ja, dwars tussen de honden door dus. Het hele idee van dierenwelzijn en goed voor je hond zorgen is daar iets anders dan hier geloof ik). Maar dit hondje is zo angstig dat ze dus niet in een roedel kan functioneren. Ze is 'in het wild' gevonden en heeft in Spanje in een asiel gezeten, maar bungelde daar van wat ik begreep door haar angst helemaal onder aan de rangordeladder. Het was zo erg dat ze daarom weer uit het asiel werd gehaald en dat er in Nederland een baasje werd gezocht.
Ik vond het nogal een zielig verhaal. Als ik dan naar onze zelfverzekerde, verwende en goed gesocialiseerde pups kijk ben ik vooral heel blij dat zij het zo goed doen en zo'n mooie toekomst tegemoet gaan.
Vandaag hadden we trouwens het laatste uitje met z'n allen; morgenochtend om 9u staan de baasjes van Geel op de stoep om hem te halen. We zijn vandaag naar de kinderboerderij geweest, de pups vonden het spannend maar leuk (zoals wel heel veel dingen, eigenlijk).
Een loeiend kalfje, superinteressant!
(vlak daarna kwam er een boze Jack Hussel met een hele grote mond uit een tegenover gelegen huis gestormd, toen vloog het drietal aardig snel achteruit)
Terrastraining, braaf liggen en wachten totdat de baas klaar is met het kopje koffie
Konijnenhokken werden schoongemaakt, altijd boeiend
En dit enge knording was eigenlijk ook niet meer zo eng nadat er een paar koekjes uitgedeeld werden.
En morgen dus al het vertrek van Geel. Ik heb vanavond vast de contracten in orde gemaakt, mijn man heeft de handleidingen uitgeprint en ingebonden, wij zijn er wat dat betref helemaal klaar voor.
"If cats looked like frogs we'd realize what nasty, cruel little bastards they are." ~ Terry Pratchett.
Kom eens kijken
F&F / Op de Beestenboerderij, Deel III!