ONZ Onzin voor je leven!
Vrolijkheid troef in dit lieve forum vol humor.
Spel bedacht door: Pg_up 
Met dank aan bondage, voor het maken van de puntenteltool, en magnetronkoffie, voor het regelmatig invallen voor Pg_up als puntenteller.
Aangezien ONZ nogal dood is, presenteer ik jullie Het Dodetopicspel. Je hoeft er niks voor te doen, behalve te posten en hopen dat het lang duurt voordat er een nieuwe reactie geplaatst wordt. Elke minuut dat er na jou niks gepost is is een punt. 1 minuut en 59 seconden telt nog steeds als 1 minuut en dus 1 punt.
Tip: je kan beter niet meerdere keren achter elkaar posten, want je krijgt dus pas punten als er minstens een minuut tussen je post en de volgende post zit, ook al zijn beide posts van jou.
Voor elke minuut tussen de OP en de fipo krijg je ook gewoon een punt, maar voor de tijd tussen de lapo en de nieuwe OP krijg je geen punten. Zoals gebruikelijk is op FOK!, opent degene met de laatste post het nieuwe topic. Duurt dit te lang, dan kan een andere user dit doen en gaan we verder in het topic dat het snelst geopend is.
Meest recente update (woensdag 5 juli om 11:00):
1. magnetronkoffie / 2628
2. _--_ / 1642
3. KoningPils / 1208
4. Pg_up / 1130
5. aloa / 917
6. LurkJeRot / 897
7. devzero / 784
8. FlippingCoin / 668
9. HerrFritz / 590
10. Homijn / 580
11. Stien_Struis / 552
12. Tassendief / 535
13. Sparkle_Bunny / 452
14. Zolderkamer / 450
15. Martin_marvellous / 415
16. LLgetikt / 414
17. PartyHard / 355
18. Geerd / 292
19. PierreTT / 278
20. Cousin_Eddy / 256
21. Handleiding / 248
22. Rodgrod / 220
23. noodgang / 151
24. Pharkus / 149
25. bondage / 94
26. racerdkb / 62
27. Durmada / 54
28. 1marcelfilms / 37
29. bamibij / 35
30. Plompzakker / 29
31. Firewarrior / 25
32. haags_kwartiertje / 21
33. KaBuf / 17
34. possetje / 16
35. sinterklaaskapoentje / 14
36. Trashcanman / 12
37. CF87 / 10
38. Guus_Geluk7 / 8
39. InverHouse / 8
40. CarltonBanks / 6
41. Ou-Tannu / 6
42. Chesben / 5
43. Symphonic / 3
44. Witchybitch / 3
45. OmgevallenFlat2 / 2
46. Bartjebart / 1
47. zoekeenleven / 1
48. richolio / 1
49. hugecooll / 1
50. Eviljane / 1
Met dank aan bondage, voor het maken van de puntenteltool, en magnetronkoffie, voor het regelmatig invallen voor Pg_up als puntenteller.
Aangezien ONZ nogal dood is, presenteer ik jullie Het Dodetopicspel. Je hoeft er niks voor te doen, behalve te posten en hopen dat het lang duurt voordat er een nieuwe reactie geplaatst wordt. Elke minuut dat er na jou niks gepost is is een punt. 1 minuut en 59 seconden telt nog steeds als 1 minuut en dus 1 punt.
Tip: je kan beter niet meerdere keren achter elkaar posten, want je krijgt dus pas punten als er minstens een minuut tussen je post en de volgende post zit, ook al zijn beide posts van jou.
Voor elke minuut tussen de OP en de fipo krijg je ook gewoon een punt, maar voor de tijd tussen de lapo en de nieuwe OP krijg je geen punten. Zoals gebruikelijk is op FOK!, opent degene met de laatste post het nieuwe topic. Duurt dit te lang, dan kan een andere user dit doen en gaan we verder in het topic dat het snelst geopend is.
Meest recente update (woensdag 5 juli om 11:00):
1. magnetronkoffie / 2628
2. _--_ / 1642
3. KoningPils / 1208
4. Pg_up / 1130
5. aloa / 917
6. LurkJeRot / 897
7. devzero / 784
8. FlippingCoin / 668
9. HerrFritz / 590
10. Homijn / 580
11. Stien_Struis / 552
12. Tassendief / 535
13. Sparkle_Bunny / 452
14. Zolderkamer / 450
15. Martin_marvellous / 415
16. LLgetikt / 414
17. PartyHard / 355
18. Geerd / 292
19. PierreTT / 278
20. Cousin_Eddy / 256
21. Handleiding / 248
22. Rodgrod / 220
23. noodgang / 151
24. Pharkus / 149
25. bondage / 94
26. racerdkb / 62
27. Durmada / 54
28. 1marcelfilms / 37
29. bamibij / 35
30. Plompzakker / 29
31. Firewarrior / 25
32. haags_kwartiertje / 21
33. KaBuf / 17
34. possetje / 16
35. sinterklaaskapoentje / 14
36. Trashcanman / 12
37. CF87 / 10
38. Guus_Geluk7 / 8
39. InverHouse / 8
40. CarltonBanks / 6
41. Ou-Tannu / 6
42. Chesben / 5
43. Symphonic / 3
44. Witchybitch / 3
45. OmgevallenFlat2 / 2
46. Bartjebart / 1
47. zoekeenleven / 1
48. richolio / 1
49. hugecooll / 1
50. Eviljane / 1
w00t gewoon de top 10 binnen gedoken, en dat sinds zondag xD
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
hey daar hebben we onze vertrouwede tassendief
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
Evald Flisar (Gerlinci, 13 februari 1945) is een Sloveens schrijver, dichter, toneelschrijver, uitgever en vertaler. Hij was voorzitter van de Sloveense Schrijversbond tussen 1995 en 2002. Tegenwoordig is hij hoofdredacteur van het literaire en culturele tijdschrift Sodobnost.
Flisar werd geboren in de Sloveense regio Prekmurje in het voormalige Joegoslavië. Hij studeerde vergelijkende literatuurstudie en algemene taalkunde aan de Universiteit van Ljubljana.
Vanaf 1965 schreef hij voor verschillende kranten en literaire tijdschriften zoals Tribuna, 7D, Delo, Na¨i razgledi, Srce in oko, Dialogi, Problemi, Sodobnost en Svetla pot.
Na de uitgave van zijn eerste dichtbundel Symphonia poetica in 1966, besloot hij zijn studies op te geven en freelance kunstenaar te worden. In 1967 vertaalde hij in Murska Sobota Stefan Zweigs roman Bouwers van de wereld (Die Baumeister der Welt) naar het Sloveens (Graditelji sveta). In datzelfde jaar schreef hij ook het pamflet De zelfmoord van Christus (Kristusov samomor) dat hij zelf publiceerde. In 1968 werd zijn eerste roman Wemeling van stof (Mrgolenje prahu) uitgegeven en het jaar daarop kwam zijn tweede roman, Sterven in een spiegel (Umiranje v ogledalu) uit. Datzelfde jaar besloot hij naar het buitenland te trekken.
In Wenen schreef hij het radiodrama Het gerechtsgebouw (Sodni¨ka zgradba), dat door de jury van Radio Ljubljana met de eerste prijs bekroond werd. Daarna ging hij naar Londen, waar hij drama en Engelse taal- en letterkunde begon te studeren aan het Chiswick Polytechnic College. Verder schreef hij er radiodrama's en was hij redacteur van het Encyclopedie van de wetenschap. Hij schreef Upsetting of the Status Quo voor de Britse tv-zender BBC. In 1972 publiceerde hij in Maribor de tragikomedie De kastanjekroon (Kostanjeva krona), een toneelversie van Wemeling van stof (Mrgolenje prahu).
Daarop volgde een reis door Australië. Hij studeerde er Engels en bestuurde gedurende twee jaar een ondergrondse elektrische trein in Sidney. Vervolgens trok hij naar Azië, wat nogal een schok was. In zijn eerste reisverslag Duizend en een weg (Tisoč in ena pot, 1979) vatte Frislar de route samen van Indonesië door Thailand tot aan de opiumgebruikers aan de Birmese grens, over Nepal en helemaal tot in India. Na een tussenstop in Londen trok hij op reis door West-Afrika, een reis die hij beschreef in Ten zuiden van het noorden (Ju¸no od severa, 1981). De beste verhalen uit Australië, Azië en Afrika werden later verzameld in de bundel Reiziger in het koninkrijk der schaduwen (Popotnik v kraljestvu senc, 1992), dat bekroond werd met de Pre¨erenprijs.
Flisars meest geliefde bestemming tot op de dag van vandaag is India gebleven, waar hij nog meermaals naartoe trok. In 1984 werd een bundel van zeven verhalen De jacht op de jager en andere verhalen (Lov na lovca in druge zgodbe) uitgegeven. Op basis van zijn lange reis door Ladakhu en omliggende berggebieden ontstond de roman De tovenaarsleerling (Čarovnikov vajenec), die voor het eerst werd uitgegeven in delen in het wekelijkse tijdschrift 7D. In 1986 werd het als boek gepubliceerd. Het jaar daarop werd er in Hollywood een filmscript op de roman gebaseerd. In India ontstond ook de roman De te verre reis (Potovanje predaleč, 1998) waarvan een documentairefilm werd gemaakt. Sinds 1990 woont Evald Flisar voornamelijk in Ljubljana.
Met het toneelstuk De nimf sterft (Nimfa umre, 1989) begon een periode van drama, in het bijzonder van tragikomedies, die ook in het buitenland werden opgevoerd. Een van zijn meest succesvolle stukken is En Leonardo? (Kaj pa Leonardo?, 1992) dat bekroond werd met de Pre¨erenprijs en de Grumprijs.
Flisar werd geboren in de Sloveense regio Prekmurje in het voormalige Joegoslavië. Hij studeerde vergelijkende literatuurstudie en algemene taalkunde aan de Universiteit van Ljubljana.
Vanaf 1965 schreef hij voor verschillende kranten en literaire tijdschriften zoals Tribuna, 7D, Delo, Na¨i razgledi, Srce in oko, Dialogi, Problemi, Sodobnost en Svetla pot.
Na de uitgave van zijn eerste dichtbundel Symphonia poetica in 1966, besloot hij zijn studies op te geven en freelance kunstenaar te worden. In 1967 vertaalde hij in Murska Sobota Stefan Zweigs roman Bouwers van de wereld (Die Baumeister der Welt) naar het Sloveens (Graditelji sveta). In datzelfde jaar schreef hij ook het pamflet De zelfmoord van Christus (Kristusov samomor) dat hij zelf publiceerde. In 1968 werd zijn eerste roman Wemeling van stof (Mrgolenje prahu) uitgegeven en het jaar daarop kwam zijn tweede roman, Sterven in een spiegel (Umiranje v ogledalu) uit. Datzelfde jaar besloot hij naar het buitenland te trekken.
In Wenen schreef hij het radiodrama Het gerechtsgebouw (Sodni¨ka zgradba), dat door de jury van Radio Ljubljana met de eerste prijs bekroond werd. Daarna ging hij naar Londen, waar hij drama en Engelse taal- en letterkunde begon te studeren aan het Chiswick Polytechnic College. Verder schreef hij er radiodrama's en was hij redacteur van het Encyclopedie van de wetenschap. Hij schreef Upsetting of the Status Quo voor de Britse tv-zender BBC. In 1972 publiceerde hij in Maribor de tragikomedie De kastanjekroon (Kostanjeva krona), een toneelversie van Wemeling van stof (Mrgolenje prahu).
Daarop volgde een reis door Australië. Hij studeerde er Engels en bestuurde gedurende twee jaar een ondergrondse elektrische trein in Sidney. Vervolgens trok hij naar Azië, wat nogal een schok was. In zijn eerste reisverslag Duizend en een weg (Tisoč in ena pot, 1979) vatte Frislar de route samen van Indonesië door Thailand tot aan de opiumgebruikers aan de Birmese grens, over Nepal en helemaal tot in India. Na een tussenstop in Londen trok hij op reis door West-Afrika, een reis die hij beschreef in Ten zuiden van het noorden (Ju¸no od severa, 1981). De beste verhalen uit Australië, Azië en Afrika werden later verzameld in de bundel Reiziger in het koninkrijk der schaduwen (Popotnik v kraljestvu senc, 1992), dat bekroond werd met de Pre¨erenprijs.
Flisars meest geliefde bestemming tot op de dag van vandaag is India gebleven, waar hij nog meermaals naartoe trok. In 1984 werd een bundel van zeven verhalen De jacht op de jager en andere verhalen (Lov na lovca in druge zgodbe) uitgegeven. Op basis van zijn lange reis door Ladakhu en omliggende berggebieden ontstond de roman De tovenaarsleerling (Čarovnikov vajenec), die voor het eerst werd uitgegeven in delen in het wekelijkse tijdschrift 7D. In 1986 werd het als boek gepubliceerd. Het jaar daarop werd er in Hollywood een filmscript op de roman gebaseerd. In India ontstond ook de roman De te verre reis (Potovanje predaleč, 1998) waarvan een documentairefilm werd gemaakt. Sinds 1990 woont Evald Flisar voornamelijk in Ljubljana.
Met het toneelstuk De nimf sterft (Nimfa umre, 1989) begon een periode van drama, in het bijzonder van tragikomedies, die ook in het buitenland werden opgevoerd. Een van zijn meest succesvolle stukken is En Leonardo? (Kaj pa Leonardo?, 1992) dat bekroond werd met de Pre¨erenprijs en de Grumprijs.
Puntjes.
Zijn werk is ietwat te eendimensionaal voor mijn smaak.quote:Op woensdag 5 juli 2017 12:39 schreef Handleiding het volgende:
Wat is je persoonlijke mening over Evald?
Puntjes.
Louis Visconti (Rome, 11 februari 1791 – Parijs, 29 december 1853) was een uit Italië afkomstig Frans architect.
Visconti ontwierp vele Parijse bouwwerken, waaronder de uitbreiding van het ministerie van Financiën en Fontaine Molière (een fontein ter ere van Molière), en was korte tijd de officiële architect van het Louvre (de voltooiing van de nieuwbouw en verbouwing daarvan maakte hij door zijn overlijden niet meer mee). Hij is echter vooral beroemd geworden door zijn ontwerp van het praalgraf van Napoleon Bonaparte (1842) in Les Invalides.
Visconti kwam reeds als kind naar Parijs en verwierf al in 1799 de Franse nationaliteit. Van 1808 tot 1817 studeerde hij aan de École nationale supérieure des beaux-arts in Parijs. In 1814 won hij de tweede prijs voor architectuur van de Prix de Rome en in 1817 de architectuurprijs van de École des Beaux-Arts. Tot zijn leerlingen behoorde de Belg Joseph Poelaert, architect van het Justitiepaleis in Brussel.
Visconti ligt begraven op Père-Lachaise in Parijs.
Visconti ontwierp vele Parijse bouwwerken, waaronder de uitbreiding van het ministerie van Financiën en Fontaine Molière (een fontein ter ere van Molière), en was korte tijd de officiële architect van het Louvre (de voltooiing van de nieuwbouw en verbouwing daarvan maakte hij door zijn overlijden niet meer mee). Hij is echter vooral beroemd geworden door zijn ontwerp van het praalgraf van Napoleon Bonaparte (1842) in Les Invalides.
Visconti kwam reeds als kind naar Parijs en verwierf al in 1799 de Franse nationaliteit. Van 1808 tot 1817 studeerde hij aan de École nationale supérieure des beaux-arts in Parijs. In 1814 won hij de tweede prijs voor architectuur van de Prix de Rome en in 1817 de architectuurprijs van de École des Beaux-Arts. Tot zijn leerlingen behoorde de Belg Joseph Poelaert, architect van het Justitiepaleis in Brussel.
Visconti ligt begraven op Père-Lachaise in Parijs.
Puntjes.
vriendelijk bedankt voor je persoonlijke noot.quote:
[..]
Zijn werk is ietwat te eendimensionaal voor mijn smaak.
Op
La Amistad (Spaans: De Vriendschap) was een Spaans slaventransportschip waarop in 1839 een opstand uitbrak. Deze opstand zou bekend worden als de Amistadopstand.
La Amistad werd in Baltimore gebouwd maar droeg toen nog de naam Friendship. Na de verkoop aan een Spaanse handelaar werd deze omgedoopt tot La Amistad.
In 1839 kwamen tijdens een slaventransport van Havana naar Puerto Principe de slaven die op het schip vervoerd werden in opstand. De revolte werd beëindigd doordat de Amerikaanse marine het schip enterde voor de kust van Long Island.
Na de opstand werd het schip ondergebracht op een werf in New London in Connecticut. Na een veiling werd het schip omgedoopt tot Ion en geregistreerd in Newport in Rhode Island. De Ion werd ingezet als handelsschip. In 1844 werd het schip verkocht in Guadeloupe. Wat er daarna met het schip is gebeurd is onbekend.
In 2000 werd in de haven van Mystic (Connecticut) een replica van La Amistad gedoopt met de naam Amistad en de bijnaam Freedom Schooner. De Amistad heeft New Haven (Connecticut) als thuishaven. Het schip wordt gebruikt om voorlichting te geven over slavernij en rassendiscriminatie.
De replica heeft de volgende specificaties:
Twee masten
Lengte 24,6 meter
Breedte 7,0 meter
Diepgang 7,0 meter
La Amistad werd in Baltimore gebouwd maar droeg toen nog de naam Friendship. Na de verkoop aan een Spaanse handelaar werd deze omgedoopt tot La Amistad.
In 1839 kwamen tijdens een slaventransport van Havana naar Puerto Principe de slaven die op het schip vervoerd werden in opstand. De revolte werd beëindigd doordat de Amerikaanse marine het schip enterde voor de kust van Long Island.
Na de opstand werd het schip ondergebracht op een werf in New London in Connecticut. Na een veiling werd het schip omgedoopt tot Ion en geregistreerd in Newport in Rhode Island. De Ion werd ingezet als handelsschip. In 1844 werd het schip verkocht in Guadeloupe. Wat er daarna met het schip is gebeurd is onbekend.
In 2000 werd in de haven van Mystic (Connecticut) een replica van La Amistad gedoopt met de naam Amistad en de bijnaam Freedom Schooner. De Amistad heeft New Haven (Connecticut) als thuishaven. Het schip wordt gebruikt om voorlichting te geven over slavernij en rassendiscriminatie.
De replica heeft de volgende specificaties:
Twee masten
Lengte 24,6 meter
Breedte 7,0 meter
Diepgang 7,0 meter
Puntjes.
De Angelen waren een Germaans volk uit het noorden van Europa dat in de vroege middeleeuwen naar het huidige Groot-Brittannië verhuisde. Engeland is naar dit volk vernoemd.
De Angelen (Latijn: Anglii) behoorden tot de Ingvaeones (Noordzee-Germanen). De kern van hun gebied was waarschijnlijk het schiereiland Angeln in het oosten van Sleeswijk.
In de 5e eeuw staken zij de Noordzee over en vielen het huidige Groot-Brittannië binnen, samen met de Saksen, Friezen en de Juten. Naar het schijnt zijn alle leden van de stam in de loop van de 5e eeuw overgestoken, want nadien is er nergens op het vasteland meer iets vermeld over hen; dit in tegenstelling tot de Saksen, Friezen en Juten waarvan nog steeds afstammelingen in hun oude stamlanden wonen.
De Angelen vestigden zich in het oosten, midden en noorden van Engeland, waaronder East Anglia, Mercia en Northumbria. Hun gebied reikte tot aan Lothian in Schotland.
De Angelen (Latijn: Anglii) behoorden tot de Ingvaeones (Noordzee-Germanen). De kern van hun gebied was waarschijnlijk het schiereiland Angeln in het oosten van Sleeswijk.
In de 5e eeuw staken zij de Noordzee over en vielen het huidige Groot-Brittannië binnen, samen met de Saksen, Friezen en de Juten. Naar het schijnt zijn alle leden van de stam in de loop van de 5e eeuw overgestoken, want nadien is er nergens op het vasteland meer iets vermeld over hen; dit in tegenstelling tot de Saksen, Friezen en Juten waarvan nog steeds afstammelingen in hun oude stamlanden wonen.
De Angelen vestigden zich in het oosten, midden en noorden van Engeland, waaronder East Anglia, Mercia en Northumbria. Hun gebied reikte tot aan Lothian in Schotland.
Puntjes.
Granola eet je trouwens heel simpel. Gewoon met een beetje yoghurt en eventueel nog met wat extra vers fruit. Zo vind ik blauwe bessen altijd heerlijk. Meer heb je niet nodig om ’s ochtends je dag heerlijk en gezond te beginnen.
De hieros gamos (Oudgrieks: ἱερὸς γάμος / hieròs gámos) of hierogamie (ἱερογαμία / hierogamía of θεογαμία / theogamía) (heilig huwelijk) was in de mythologie van de Oudheid het huwelijk tussen een god en een godin, en in het bijzonder het symbolische ritueel waarin mensen deze goden voorstelden. Het betekende de vereniging van tegendelen. Het heilig huwelijk was ook de naam voor een ceremonie waarin een koning uit de Oudheid zijn macht en de vruchtbaarheid van zijn land handhaafde door gemeenschap te hebben met de priesteres van de vruchtbaarheidsgodin.
Het begrip komt ook in symbolische zin voor in de alchemie, de psychologie van Jung en het neopaganisme.
De hieros gamos van de koning met een godin zou zich voltrokken hebben in het 'heilige der heiligen' van de tempel, die doorgaans aan de Moedergodin was gewijd. De koning verenigde zich met de Godin in de gedaante van de opperpriesteres van de tempel. Aan het ritueel van seksuele copulatie gingen heel wat ceremoniële handelingen vooraf. Het ritueel was een voorwaarde voor de voortzetting van de koninklijke macht. In het oude Egypte en in andere streken rond de Middellandse zee werd de koning in archaïsche tijden zelfs ritueel gedood, indien hij zich niet tot de opgelegde proeve waardig betoonde.
Het gebruik van de hieros gamos bestond reeds in Mesopotamië, Anatolië en het oude Kanaän. In het geval van het heilig huwelijk van de koning van een Soemerische stad en de hogepriesteres van Inanna was het doel praktisch: gewone burgers maakten gebruik van de gelegenheid om met hun wederhelften gemeenschap te hebben, opdat hun kinderen in de winter geboren zouden worden, wanneer er meer tijd voor hen beschikbaar was[1].
In de Griekse mythologie is de hieros gamos het huwelijk tussen een hemelgod en een aardgodin, dat telkens opnieuw, in wisselende samenstellingen, plaatsvindt. Voorbeelden zijn de huwelijken tussen Uranus en Gaea, en tussen Cronus en Rhea.[2] Het belangrijkste voorbeeld is het huwelijk van Zeus en Hera, dat gevierd werd in het Heraion van Samos,[3] en waarschijnlijk zijn culturele voorlopers. Sommige geleerden [4] willen de term beperken tot het naspelen, maar de meesten vatten er ook echte gemeenschap ter bevordering van de vruchtbaarheid onder. Voorbeelden zijn de oeroude vereniging van Demeter met Iasion in een driemaal geploegde voor, volgens Hesiodus[5] op Kreta, bakermat van veel oud-Griekse mythen.
Walter Burkert vond het bewijs van het voorkomen van het heilig huwelijk in de Griekse cultus mager en onduidelijk: "In hoeverre het heilige huwelijk niet eenvoudigweg een zienswijze op de natuur was maar een handeling in een ritueel is moeilijk te zeggen" [6] Het bekendste voorbeeld van een ritueel heilig huwelijk werd opgevoerd tijdens de Anthesteria door de echtgenote van de Archon basileus, de koning van Athene, met Dionysus. Deze werd waarschijnlijk voorgesteld door diens priester of de basileus (koning) zelf in het Boukoleion op de Agora.[7]
De kortdurende mystieke vereniging brengt Dionysus opnieuw voort. In de Heroëncultus werden helden als Theseus en Heracles voorgesteld als halfgoden, voortgekomen uit de vereniging van een godin en een sterfelijke man.
In de alchemie staat hieros gamos voor fermentatie. Carl Jung besprak het hieros gamos in zijn boek Wandlungen und Symbole der Libido uit 1912.
In Wicca is de Grote Rite een seksueel ritueel dat voortkomt uit het heilige huwelijk. Meestal wordt het symbolisch uitgevoerd door een dolk met de punt vooruit in een schaal te leggen. Dit symboliseert de vereniging van man en vrouw in het heilige huwelijk. In de Britse oude Wicca wordt het ritueel soms in werkelijkheid uitgevoerd door een hogepriester en een hogepriesteres.
Het begrip komt ook in symbolische zin voor in de alchemie, de psychologie van Jung en het neopaganisme.
De hieros gamos van de koning met een godin zou zich voltrokken hebben in het 'heilige der heiligen' van de tempel, die doorgaans aan de Moedergodin was gewijd. De koning verenigde zich met de Godin in de gedaante van de opperpriesteres van de tempel. Aan het ritueel van seksuele copulatie gingen heel wat ceremoniële handelingen vooraf. Het ritueel was een voorwaarde voor de voortzetting van de koninklijke macht. In het oude Egypte en in andere streken rond de Middellandse zee werd de koning in archaïsche tijden zelfs ritueel gedood, indien hij zich niet tot de opgelegde proeve waardig betoonde.
Het gebruik van de hieros gamos bestond reeds in Mesopotamië, Anatolië en het oude Kanaän. In het geval van het heilig huwelijk van de koning van een Soemerische stad en de hogepriesteres van Inanna was het doel praktisch: gewone burgers maakten gebruik van de gelegenheid om met hun wederhelften gemeenschap te hebben, opdat hun kinderen in de winter geboren zouden worden, wanneer er meer tijd voor hen beschikbaar was[1].
In de Griekse mythologie is de hieros gamos het huwelijk tussen een hemelgod en een aardgodin, dat telkens opnieuw, in wisselende samenstellingen, plaatsvindt. Voorbeelden zijn de huwelijken tussen Uranus en Gaea, en tussen Cronus en Rhea.[2] Het belangrijkste voorbeeld is het huwelijk van Zeus en Hera, dat gevierd werd in het Heraion van Samos,[3] en waarschijnlijk zijn culturele voorlopers. Sommige geleerden [4] willen de term beperken tot het naspelen, maar de meesten vatten er ook echte gemeenschap ter bevordering van de vruchtbaarheid onder. Voorbeelden zijn de oeroude vereniging van Demeter met Iasion in een driemaal geploegde voor, volgens Hesiodus[5] op Kreta, bakermat van veel oud-Griekse mythen.
Walter Burkert vond het bewijs van het voorkomen van het heilig huwelijk in de Griekse cultus mager en onduidelijk: "In hoeverre het heilige huwelijk niet eenvoudigweg een zienswijze op de natuur was maar een handeling in een ritueel is moeilijk te zeggen" [6] Het bekendste voorbeeld van een ritueel heilig huwelijk werd opgevoerd tijdens de Anthesteria door de echtgenote van de Archon basileus, de koning van Athene, met Dionysus. Deze werd waarschijnlijk voorgesteld door diens priester of de basileus (koning) zelf in het Boukoleion op de Agora.[7]
De kortdurende mystieke vereniging brengt Dionysus opnieuw voort. In de Heroëncultus werden helden als Theseus en Heracles voorgesteld als halfgoden, voortgekomen uit de vereniging van een godin en een sterfelijke man.
In de alchemie staat hieros gamos voor fermentatie. Carl Jung besprak het hieros gamos in zijn boek Wandlungen und Symbole der Libido uit 1912.
In Wicca is de Grote Rite een seksueel ritueel dat voortkomt uit het heilige huwelijk. Meestal wordt het symbolisch uitgevoerd door een dolk met de punt vooruit in een schaal te leggen. Dit symboliseert de vereniging van man en vrouw in het heilige huwelijk. In de Britse oude Wicca wordt het ritueel soms in werkelijkheid uitgevoerd door een hogepriester en een hogepriesteres.
Puntjes.
We vonden het zo’n goed idee om de quinoa te garen in het bietensap, dat we er graag ook nog iets anders mee wilde maken dan een voorgerecht.
Dat werd dus deze salade waarbij we de bietenquinoa combineerde met wortel, radijsjes, geitenkaas en spinazie. Het is een goed gevulde salade met veel smaak geworden, heerlijk als lunch maar zeker op warme lente- of zomerdagen ook heel fijn als avondmaaltijd.
Dat werd dus deze salade waarbij we de bietenquinoa combineerde met wortel, radijsjes, geitenkaas en spinazie. Het is een goed gevulde salade met veel smaak geworden, heerlijk als lunch maar zeker op warme lente- of zomerdagen ook heel fijn als avondmaaltijd.
Kom pak je lasso maar
Zo vangen cowboys indianen
We rijden over prairies
Steeds op zoek naar avontuur
Heb jij me gevangen
Dan geef ik me over
Sterf ik aan de totempaal
Kom pak je lasso maar
En vang me helemaal
Zo vangen cowboys indianen
We rijden over prairies
Steeds op zoek naar avontuur
Heb jij me gevangen
Dan geef ik me over
Sterf ik aan de totempaal
Kom pak je lasso maar
En vang me helemaal
Kom pak je lasso maar
Zo vangen cowboys indianen
We rijden over prairies
Steeds op zoek naar avontuur
Heb jij me gevangen
Dan geef ik me over
Sterf ik aan de totempaal
Kom pak je lasso maar
En vang me helemaal
Kom pak je lasso maar
Zo vangen cowboys indianen
We rijden over prairies
Steeds op zoek naar avontuur
Heb jij me gevangen
Dan geef ik me over
Sterf ik aan de totempaal
Kom pak je lasso maar
En vang me helemaal
Zo vangen cowboys indianen
We rijden over prairies
Steeds op zoek naar avontuur
Heb jij me gevangen
Dan geef ik me over
Sterf ik aan de totempaal
Kom pak je lasso maar
En vang me helemaal
Kom pak je lasso maar
Zo vangen cowboys indianen
We rijden over prairies
Steeds op zoek naar avontuur
Heb jij me gevangen
Dan geef ik me over
Sterf ik aan de totempaal
Kom pak je lasso maar
En vang me helemaal
en wat vind je van negerzaad?quote:
We vonden het zo’n goed idee om de quinoa te garen in het bietensap, dat we er graag ook nog iets anders mee wilde maken dan een voorgerecht.
Dat werd dus deze salade waarbij we de bietenquinoa combineerde met wortel, radijsjes, geitenkaas en spinazie. Het is een goed gevulde salade met veel smaak geworden, heerlijk als lunch maar zeker op warme lente- of zomerdagen ook heel fijn als avondmaaltijd.
Welkom op mijn food blog Living the Green Life! Ik ben Sanne en ik schrijf hier over alles dat met vegan eten te maken heeft. We delen hier gezonde simpele recepten vinden variërend van vegan tot raw, van glutenvrij tot suikervrij en zal je lezen over vegan hotspots door heel Nederland, fijne tips, lekkere (nieuwe) vegan producten en blogs & kookboeken die je naar ons idee moet bekijken! Want plantaardig eten is geen uitdaging maar juist gezond, leuk en ontzettend lekker! Enjoy!!
Kom pak je lasso maar
Zo vangen cowboys indianen
We rijden over prairies
Steeds op zoek naar avontuur
Heb jij me gevangen
Dan geef ik me over
Sterf ik aan de totempaal
Kom pak je lasso maar
En vang me helemaal
Zo vangen cowboys indianen
We rijden over prairies
Steeds op zoek naar avontuur
Heb jij me gevangen
Dan geef ik me over
Sterf ik aan de totempaal
Kom pak je lasso maar
En vang me helemaal
Puntjes.
quote:
Kom pak je lasso maar
Zo vangen cowboys indianen
We rijden over prairies
Steeds op zoek naar avontuur
Heb jij me gevangen
Dan geef ik me over
Sterf ik aan de totempaal
Kom pak je lasso maar
En vang me helemaal
https://chickslovefood.com/quote:
Welkom op mijn food blog Living the Green Life! Ik ben Sanne en ik schrijf hier over alles dat met vegan eten te maken heeft. We delen hier gezonde simpele recepten vinden variërend van vegan tot raw, van glutenvrij tot suikervrij en zal je lezen over vegan hotspots door heel Nederland, fijne tips, lekkere (nieuwe) vegan producten en blogs & kookboeken die je naar ons idee moet bekijken! Want plantaardig eten is geen uitdaging maar juist gezond, leuk en ontzettend lekker! Enjoy!!
Ik ben een klein geel visje in een zee van blauw
S.O.S. Ik mis je
Ik ben een klein geel visje in een zee van blauw
S.O.S. toe help me
Ooit neem ik je mee heel diep onder de oceaan
Laat een mooie nieuwe wereld voor je opengaan
Voor de grijze sleur bedank je, want je hebt een magisch drankje
Maar je weet hoe het is : als je drinkt gaat het mis
(blub, blub blub, blub)Ik ben een vis
S.O.S. Ik mis je
Ik ben een klein geel visje in een zee van blauw
S.O.S. toe help me
Ooit neem ik je mee heel diep onder de oceaan
Laat een mooie nieuwe wereld voor je opengaan
Voor de grijze sleur bedank je, want je hebt een magisch drankje
Maar je weet hoe het is : als je drinkt gaat het mis
(blub, blub blub, blub)Ik ben een vis
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
Dus ik maak me los uit haar omhelzing, ze trek haar slipje uit en ik zak naar onder.
Komt me daar ineens lucht als van rotte komijnenkaas tegemoet...Ik kreeg abrupt tranen in mijn ogen van en moest vier keer slikken..
Maar ze lag daar al op haar rug met haar ogen dicht te hunkeren naar de natte dweil-sessie dus ik wilde de sfeer ook niet bederven, ik dacht gewoon doorbijten, daarna lekker genieten met de betonspuit en daarna thuis gewoon flink douchen.
Echter, toen in mijn tong er in stak en weer terugtrok uit dat korrelige stinkhok kreeg ik zo'n bittere smaak achter in mijn strot en mondholte dat ik spontaan mijn hand voor mijn mond hield, het raam open deed en
naar beneden kotste. het leek echt net of alles wat ik de laatste vijf maanden gevreten had zonder ophouden naar buiten bleef komen...
Komt me daar ineens lucht als van rotte komijnenkaas tegemoet...Ik kreeg abrupt tranen in mijn ogen van en moest vier keer slikken..
Maar ze lag daar al op haar rug met haar ogen dicht te hunkeren naar de natte dweil-sessie dus ik wilde de sfeer ook niet bederven, ik dacht gewoon doorbijten, daarna lekker genieten met de betonspuit en daarna thuis gewoon flink douchen.
Echter, toen in mijn tong er in stak en weer terugtrok uit dat korrelige stinkhok kreeg ik zo'n bittere smaak achter in mijn strot en mondholte dat ik spontaan mijn hand voor mijn mond hield, het raam open deed en
naar beneden kotste. het leek echt net of alles wat ik de laatste vijf maanden gevreten had zonder ophouden naar buiten bleef komen...
Puntjes.
Moeder tomaat en haar zoontje willen de straat oversteken.
"Vlug tomatteke, want daar komt een vrachtwagen aan!"
Ze steken over maar worden toch overreden.
"Ja", zucht moeder tomaat."Kom ketchupke, we gaan terug naar huis!"
"Vlug tomatteke, want daar komt een vrachtwagen aan!"
Ze steken over maar worden toch overreden.
"Ja", zucht moeder tomaat."Kom ketchupke, we gaan terug naar huis!"
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
Waarom bevriest een ei nooit?
omdat er een dooier in zit
omdat er een dooier in zit
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
En toen werd TS wakker en kwam er achter dat hij dit allemaal gedroomd had. Je kan tenslotte niet dronken worden van limonade.
Echt heel geloofwaardig
Echt heel geloofwaardig
Puntjes.
Juffrouw: "Jongens, een raadseltje: hoe krijg ik 2 gaten in 1 gat?" Marietje, terwijl ze met haar duim en wijsvinger een ringetje maakt en dat om haar neus doet: "Kijk, juf, ik kan het!" Juf: "Goed zo!" Jantje: "En juf, weet u hoe je 6 gaatjes in 1 gat krijgt?" Juf: "Nee, Jantje, hoe moet dat dan?" Jantje: "Dan moet u een blokfluit in uw poes stoppen!" Juf: "Jantje d'r uit! Die taal wil ik niet horen, en trouwens: een blokfluit heeft 10 gaatjes!" Jantje: "Maar ik kan toch niet weten dat u hem er helemaal in kunt stoppen?"
whahaha
en aardappel komt hijgend naar zijn vriend toegelopen en zegt hijgend:"help mijn moeder zit in de puree!"
en aardappel komt hijgend naar zijn vriend toegelopen en zegt hijgend:"help mijn moeder zit in de puree!"
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
Hey
Zit er een tomaatje en een eitje in de wachtkamer van de dokter ,
vraagt het tomaatje aan het eitje"wanneer gaat het gips er af".
Zit er een tomaatje en een eitje in de wachtkamer van de dokter ,
vraagt het tomaatje aan het eitje"wanneer gaat het gips er af".
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
Het was het weekend bloedheet, geen wonder dat het bij de kringloop storm liep wat betreft ventilatoren, vriezers, en zomer en badmode.
Vooral bikini’s en lingerie verkopen goed.
Die ouwe, slim als ie is, had in de winter al grote afgedankte partijen van bekende kledingmerken opgekocht voor een prikje.
Deze koopwaar onderscheid zich duidelijk van tweedehands kleding door het karton wat er nog in zit, de verpakking en de labels en prijskaartjes die er nog aan zitten.
Om duidelijk te maken dat het hier om nieuwe ongedragen kleding gaat laat die ouwe er alles aan zitten, alleen worden er kleine stickers met de kringloopprijs op de originele prijskaartjes geplakt, net onder de merknaam die nog duidelijk zichtbaar moet blijven.
Dit word als dagbesteding gedaan in een speciaal magazijn door mensen met een verstandelijke beperking.
Hier word de handel uit de originele verpakking gehaald, gesorteerd, gestickerd en van daaruit gaat het de winkel in een soort van graaibak. Bla..bla..afijn..
Deze gesubsidieerde mensen mogen dan wel verstandelijk beperkt zijn, helemaal achterlijk zijn ze niet en één ding hebben ze gemeen, ze hebben allemaal een teringhekel aan mijn broer.
Die functioneert sinds enige tijd als ‘’supervisor’’ van die afdeling, dit zeer tegen de zin van die ouwe maar goed, dit om de vrede thuis met mijn moeder nog enigszins te bewaren….
Echt boteren doet het dus niet tussen het personeel en mijn broer omdat ze hem zoals iedereen gewoon een enorme lul vinden.
Dit is ook iedere dag te merken aan de manier waarop ze met hem omgaan...hij is waarschijnlijk één van de weinigen die dag in dag uit door deze doelgroep in de zeik genomen word of gewoon totaal genegeerd.
Mijn broer, die toch nog wat van dit laatste toevluchtsoord wil maken teneinde nog een beetje vertrouwen te winnen bij zijn vader, besloot hier aan te willen werken.
Hij probeert ze te (ongevraagd) te helpen, wil hun problemen aanhoren en oplossen (meestal krijgt ie dan te horen dat die opgelost zijn als ie oprot) en slijmt zich bij jan en alleman te pleuris.
Nu hebben ze in de kringloop ook een ijskraam die met dit weer goed loopt
dit is gewoon een houten kraampje met een vriezer er achter waar klanten een ijsje kunnen kopen. Vooral succesvol bij kinderen.
Mijn broer besloot hier gebruik van te maken en een doos met cornetto achterover te drukken voor de mensen op de sorteer en stickerafdeling.
Het was bloedheet en hij dacht dat dit gebaar wel op prijs gesteld zou worden.
Hij kwam binnen en hield de doos in de lucht.
’’KIJK EENS, IK DENK WEL AAN JULLIE HÈ! WIE ZIN HEEFT DIE PAKT MAAR HOOR!!!
En hij legde de doos Cornetto’s op een stapel dozen met uit te zoeken lingerie.
Toen draaide ie zich om, denkend een goede beurt gemaakt te hebben en liep weg..
Echter, zo zat als ze hem zijn en zo’n hekel als ze aan hem hebben doorzagen ze zijn geslijm en gingen gelijk weg om pauze te nemen, wetende dat ze in de pauze door die ouwe toch al volop getrakteerd werden op ijs en cola en die kutzooi van mijn broer niet nodig hadden…
Ondertussen kwam er onder luid geronk een smerige, stinkende tractor met oplegger het parkeerterrein oprijden.
Mensen sprongen opzij en het lompe ding stopte vlak voor de ingang.
Men hoeste en kuchte van de stinkende zwarte rookwalmen die van het ouwe ding af kwamen.
De cabine ging open en daar was Krelis.
Groot en breed als een kleerkast, zijn vertrouwde zwarte alpino op, zijn kenmerkende blauwe stinkende overal aan en natuurlijk de oude vertrouwde klompen met strontresten.
Kauwend op pruimtabak stapte ie uit met zijn ongeschoren en groevige kop en groette mijn vader met een luid ''GOEIEMIDDAG KERL!'' tegen die ouwe die aan was komen lopen.
Amper uitgesproken kwatte ie een vette klodder bruine pruimtabak op de grond.
Toen die ouwe hem begroete en vroeg of ie iets voor hem kon doen antwoordde ie:
’’DÀ JONG VAN OE OP DIE BETONCENTRAOLE HEB UT ALTIJD OVER DIE WINKEL VAN JOU DUS IK DACHT IK KOM US FF KIJKE WANT IK HEB UN ANDERE OVE MET FORNUIS NODIG VEUR MARIE OM IN TE BAKKUH EN TE KOKUH WANT DIE OUWE IS NOAR DE KLOTE!!’’
De ouwe vertelde hem waar de betreffende afdeling was, wenste hem succes en liep verder om nog wat zaken te regelen.
De markante Krelis liep de kringloop binnen, waar hij een winkelmeisje op haar rug ’’tikte’’.
Verschrikt draaide het meisje om en keek regelrecht in het bolle gezicht van Krelis met zijn bruine tanden terwijl er spuug met pruimtabak uit zijn ongeschoren bek liep.
’’WOAR STOAN HIER DE OVES EN DE FORNUIZUH JUFFIE? KUN DE GIJ MIJ DÀ VERTELLUH?’’
Verstomd knikte het meisje angstvallig ja en gebaarde of Krelis mee wilden lopen.
Krelis bekeek de ovens, koos er één uit en het meisje haalde wat extra personeel om deze naar de tractor te laten brengen waarop Krelis besloot om nog maar wat door de winkel te lopen.
Toen hij daar bij de boekenafdeling aan kwam trok het hoekje met geloof en religie zijn aandacht.
Omdat zijn ouwe trouwe zakbijbel uit elkaar viel zag hij dit als een mooie gelegenheid om een nieuwe uit te zoeken.
Terwijl hij verschillende exemplaren bekeek viel zijn oog daar op een dertienjarig jochie dat daar wat prikkelende lectuur stond door te bladeren, op zich niks ongewoon maar toevallig was ie ook bezig desbetreffende lectuur in zijn jas te stoppen...
Resoluut stapte Krelis op de jongen af, ging er achter staan en gaf de jonge dief met een enorme klets een draai om zijn oren! De jongen schreeuwde het uit en de hele winkel keek toe!
’’ONTAARD JONG!!! VIEZE BOEKJES KIJKUH OKE, MAAR KLAUWEN DOEN WE NIE HÈ!!!’’
De jongen schreeuwde het uit en begon te janken terwijl Krelis de gestolen koopwaar afpakte.
Op het gehuil kwam de moeder van het joch af die onmiddellijk begon te schreeuwen wat er aan de hand was en waar Krelis in vredesnaam mee bezig was!!!
Toen de jongen in de armen van zijn moeder zijn verhaal deed vroeg de moeder:
’’EN VIND U DAT NORMAAL OM TE SLAAN???’’
Hierop bleef Krelis relaxed...hij draaide zich ijzig naar de boeken toe en pakte een bijbel uit het schap, hierbij zette hij zijn leesbril op en zocht een passage op, hierbij draaide hij het boek naar de vrouw en haar zoon toe en zei:
’’NIKS AAN DE HAND MEVROUWTJE, KIJK MAAR, HIER STOA UT! ONZE LIEVE HEER ZEG UT ZELF HOE WE MOTTE HANDELLUH !!!’’
En hij verwees naar de volgende teksten: Spreuken 13 vers 24: “Wie zijn stok spaart, haat zijn zoon, maar wie hem liefheeft, streeft naar vermaning voor hem”. En naar “De stok en de bestraffing geven wijsheid, maar een jongeman die aan zichzelf is overgelaten, maakt zijn moeder beschaamd”
Dit peperde ie de moeder in die van stomme verbazing niks meer wist uit te brengen en met grote stomverbaasde ogen haar zoon tegen zich aan hield…
Ondertussen kwam het winkelmeisje aan… de oven was op de oplegger van de tractor gezet..
Krelis lachte, nam een stuk pruimtabak en glimlachte naar de moeder en nam zijn pet af ter afscheid..
Eenmaal buiten sjorde ie de oven vast op de oplegger en stapte de cabine in en startte de motor.
Daar kwam echter mijn broer aangelopen en zag Krelis, omdat ie Krelis wel kende en altijd om hem moest lachen besloot ie om nonchalant het opstapje van de cabine op te springen om Krelis goedendag te zeggen.
Door het lawaai van de motor hoorde Krelis echter niks en draaide net zijn bek naar het open raampje om een kwak pruimtabak naar buiten te tuffen.
Dit kwam recht in de open bek van mijn broer terecht die net goedendag wilde zeggen, die daardoor loslieten van de tractor viel.
Terwijl ie daar op de grond lag stak Krelis die hem amper gezien had nonchalant zijn hand tegen hem op en karde weg…
Daar lag mijn broer op de grond, krabbelde overeind….van de schrik en de val had ie echter de kwat bruine pruimtabak ingeslikt die ie in zijn bek had gekregen….het zijn handen greep ie zijn strot beek en zijn ogen begonnen te tranen..terwijl ie daar stond te kokhalzen kwam die ouwe kwaad aangelopen met een stuk lingerie in zijn hand…
’’VUILE VIEZERIK!!! HOE KOMEN DIE WITTE VLEKKEN OP DIE STUKKEN??? HEB JE SOMS WEER WAT UITGEVRETEN MET JE ZIEKELIJKE GEEST????’’
Terwijl hij een stuk zwart negligé uitgespreid hield met verdachte witte vlekken er in…
Dit was het ijs wat uit de doos was gaan lekken wat mijn broer neergelegd had, niemand had hier nog naar omgekeken en het spul was door de hele voorraad gaan lekken en er waren een paar exemplaren met vlekken er in in de winkelbak terecht gekomen…
’’NOU, KRIJG IK NOG ANTWOORD??? HET ZOU NIET DE EERSTE KEER ZIJN HÈ GEFRUSTREERDE???
Mijn broer was echter niet in staat om te antwoorden, in plaats daarvan schoot ie voorover en gooide ie er plotsklaps alles uit wat ie die dag gegeten had, pardoes bij die ouwe over zijn broekspijp en over de schoenen…..waarop deze explodeerde en daarop weer een bekende traktatie van een pak slaag uitdeelde….
Later op de avond kwam er een woutenwagen het terrein oprijden, twee agenten, een vrouw en een jonge knul stapten uit en vroegen waar de leiding was, ze werden naar het kantoor van die ouwe gewezen.
Deze was net bezig om in zijn onderbroek de kotsvlekken van zijn zoon uit zijn pantalon te schrobben met een emmer en een borstel.
Er werd op de deur geklopt en de politie deed zelf open...die ouwe keek recht in de ogen van twee agenten en de vrouw met kind.
“WAT MOET DAT?’’ vroeg de ouwe onwetend.
’’JA! WIJ HEBBEN HIER EEN MELDING VAN MEVROUW HIER OVER EEN MISHANDELING VANMIDDAG! WEET U VAN DIE ZAAK?’’
Die ouwe, nog steeds slechts in onderbroek, denkend dat het om hemzelf en zijn zoon ging was even verbaasd, keek heen en weer tussen de vrouw en de agenten en barstte toen in woede uit:
’’KOMEN JULLIE DAARVOOR???? NOU ZEKER JA! DAAR WEET IK ALLES VAN! EN WAT DAN NOG???
Toen de desbetreffende agent hierop reageerde dat mevrouw hiervan erg geschrokken was en aangifte van had gedaan omdat het niet normaal was kreeg die ouwe het te kwaad:
Hij wees met zijn wijsvinger naar de agenten en naar de vrouw en raasde:
’’ OH JA???? NOU LAAT IK JULLIE DAN DIT VERTELLEN, HET IS MIJN EIGEN VLEES EN BLOED, IK HEB HEM OP DE WERELD GEZET EN ALS HET MOET HELP IK DAT VIEZE KUTJOCH ER OOK WEER AF!!!!! POLITIE OF GEEN POLITIE !!!!!
Waarop de agent zich verbaasd omdraaide naar de verbijsterde moeder, die daar met open mond en levensgrote ogen stond en vroeg:
’’Is dat zo Mevrouw? U had niks verteld van een familieband, het is evengoed strafbaar hoor maar voor de verwerking van de aangifte wel belangrijk, mijnheer hier is de vader van uw kind?’’ waarop hij wees naar die ouwe in onderbroek….
Hierop slaakte de moeder een hysterische gil en zakte huilend en tierend door haar knieën om vervolgens helemaal flauw te vallen.
Aan het einde van de dag werd de ouwe in onderbroek een politiebusje in geladen wegens bekentenis van kindermishandeling, de desbetreffende moeder werd afgevoerd per ambulance en de achtergebleven jongen werd opgevangen door het winkelpersoneel wat hem wilde troosten met een ijsje maar wat niet kon omdat de Cornetto’s op bleken te zijn…
Klacht: Een woedende Krelis kwam de volgende dag de oven terug brengen omdat zijn vrouw geen elektrische kookplaten gewend was en haar hand verbrand had.
Ze wilden er één die het deed op gas en nu zit ik iedere keer als ik hem zie in dat gezeik dat ’’ZE DAT BETER MOTTE OANGEVUH IN DIE KLOTEWINKEL!!!’’
En als klap op de vuurpeil mijn moeder hysterisch aan de telefoon met de mededeling dat ik langs het politiebureau moet rijden om die ouwe een broek te brengen in die snachts toch wel kouwe cel..
Vooral bikini’s en lingerie verkopen goed.
Die ouwe, slim als ie is, had in de winter al grote afgedankte partijen van bekende kledingmerken opgekocht voor een prikje.
Deze koopwaar onderscheid zich duidelijk van tweedehands kleding door het karton wat er nog in zit, de verpakking en de labels en prijskaartjes die er nog aan zitten.
Om duidelijk te maken dat het hier om nieuwe ongedragen kleding gaat laat die ouwe er alles aan zitten, alleen worden er kleine stickers met de kringloopprijs op de originele prijskaartjes geplakt, net onder de merknaam die nog duidelijk zichtbaar moet blijven.
Dit word als dagbesteding gedaan in een speciaal magazijn door mensen met een verstandelijke beperking.
Hier word de handel uit de originele verpakking gehaald, gesorteerd, gestickerd en van daaruit gaat het de winkel in een soort van graaibak. Bla..bla..afijn..
Deze gesubsidieerde mensen mogen dan wel verstandelijk beperkt zijn, helemaal achterlijk zijn ze niet en één ding hebben ze gemeen, ze hebben allemaal een teringhekel aan mijn broer.
Die functioneert sinds enige tijd als ‘’supervisor’’ van die afdeling, dit zeer tegen de zin van die ouwe maar goed, dit om de vrede thuis met mijn moeder nog enigszins te bewaren….
Echt boteren doet het dus niet tussen het personeel en mijn broer omdat ze hem zoals iedereen gewoon een enorme lul vinden.
Dit is ook iedere dag te merken aan de manier waarop ze met hem omgaan...hij is waarschijnlijk één van de weinigen die dag in dag uit door deze doelgroep in de zeik genomen word of gewoon totaal genegeerd.
Mijn broer, die toch nog wat van dit laatste toevluchtsoord wil maken teneinde nog een beetje vertrouwen te winnen bij zijn vader, besloot hier aan te willen werken.
Hij probeert ze te (ongevraagd) te helpen, wil hun problemen aanhoren en oplossen (meestal krijgt ie dan te horen dat die opgelost zijn als ie oprot) en slijmt zich bij jan en alleman te pleuris.
Nu hebben ze in de kringloop ook een ijskraam die met dit weer goed loopt
dit is gewoon een houten kraampje met een vriezer er achter waar klanten een ijsje kunnen kopen. Vooral succesvol bij kinderen.
Mijn broer besloot hier gebruik van te maken en een doos met cornetto achterover te drukken voor de mensen op de sorteer en stickerafdeling.
Het was bloedheet en hij dacht dat dit gebaar wel op prijs gesteld zou worden.
Hij kwam binnen en hield de doos in de lucht.
’’KIJK EENS, IK DENK WEL AAN JULLIE HÈ! WIE ZIN HEEFT DIE PAKT MAAR HOOR!!!
En hij legde de doos Cornetto’s op een stapel dozen met uit te zoeken lingerie.
Toen draaide ie zich om, denkend een goede beurt gemaakt te hebben en liep weg..
Echter, zo zat als ze hem zijn en zo’n hekel als ze aan hem hebben doorzagen ze zijn geslijm en gingen gelijk weg om pauze te nemen, wetende dat ze in de pauze door die ouwe toch al volop getrakteerd werden op ijs en cola en die kutzooi van mijn broer niet nodig hadden…
Ondertussen kwam er onder luid geronk een smerige, stinkende tractor met oplegger het parkeerterrein oprijden.
Mensen sprongen opzij en het lompe ding stopte vlak voor de ingang.
Men hoeste en kuchte van de stinkende zwarte rookwalmen die van het ouwe ding af kwamen.
De cabine ging open en daar was Krelis.
Groot en breed als een kleerkast, zijn vertrouwde zwarte alpino op, zijn kenmerkende blauwe stinkende overal aan en natuurlijk de oude vertrouwde klompen met strontresten.
Kauwend op pruimtabak stapte ie uit met zijn ongeschoren en groevige kop en groette mijn vader met een luid ''GOEIEMIDDAG KERL!'' tegen die ouwe die aan was komen lopen.
Amper uitgesproken kwatte ie een vette klodder bruine pruimtabak op de grond.
Toen die ouwe hem begroete en vroeg of ie iets voor hem kon doen antwoordde ie:
’’DÀ JONG VAN OE OP DIE BETONCENTRAOLE HEB UT ALTIJD OVER DIE WINKEL VAN JOU DUS IK DACHT IK KOM US FF KIJKE WANT IK HEB UN ANDERE OVE MET FORNUIS NODIG VEUR MARIE OM IN TE BAKKUH EN TE KOKUH WANT DIE OUWE IS NOAR DE KLOTE!!’’
De ouwe vertelde hem waar de betreffende afdeling was, wenste hem succes en liep verder om nog wat zaken te regelen.
De markante Krelis liep de kringloop binnen, waar hij een winkelmeisje op haar rug ’’tikte’’.
Verschrikt draaide het meisje om en keek regelrecht in het bolle gezicht van Krelis met zijn bruine tanden terwijl er spuug met pruimtabak uit zijn ongeschoren bek liep.
’’WOAR STOAN HIER DE OVES EN DE FORNUIZUH JUFFIE? KUN DE GIJ MIJ DÀ VERTELLUH?’’
Verstomd knikte het meisje angstvallig ja en gebaarde of Krelis mee wilden lopen.
Krelis bekeek de ovens, koos er één uit en het meisje haalde wat extra personeel om deze naar de tractor te laten brengen waarop Krelis besloot om nog maar wat door de winkel te lopen.
Toen hij daar bij de boekenafdeling aan kwam trok het hoekje met geloof en religie zijn aandacht.
Omdat zijn ouwe trouwe zakbijbel uit elkaar viel zag hij dit als een mooie gelegenheid om een nieuwe uit te zoeken.
Terwijl hij verschillende exemplaren bekeek viel zijn oog daar op een dertienjarig jochie dat daar wat prikkelende lectuur stond door te bladeren, op zich niks ongewoon maar toevallig was ie ook bezig desbetreffende lectuur in zijn jas te stoppen...
Resoluut stapte Krelis op de jongen af, ging er achter staan en gaf de jonge dief met een enorme klets een draai om zijn oren! De jongen schreeuwde het uit en de hele winkel keek toe!
’’ONTAARD JONG!!! VIEZE BOEKJES KIJKUH OKE, MAAR KLAUWEN DOEN WE NIE HÈ!!!’’
De jongen schreeuwde het uit en begon te janken terwijl Krelis de gestolen koopwaar afpakte.
Op het gehuil kwam de moeder van het joch af die onmiddellijk begon te schreeuwen wat er aan de hand was en waar Krelis in vredesnaam mee bezig was!!!
Toen de jongen in de armen van zijn moeder zijn verhaal deed vroeg de moeder:
’’EN VIND U DAT NORMAAL OM TE SLAAN???’’
Hierop bleef Krelis relaxed...hij draaide zich ijzig naar de boeken toe en pakte een bijbel uit het schap, hierbij zette hij zijn leesbril op en zocht een passage op, hierbij draaide hij het boek naar de vrouw en haar zoon toe en zei:
’’NIKS AAN DE HAND MEVROUWTJE, KIJK MAAR, HIER STOA UT! ONZE LIEVE HEER ZEG UT ZELF HOE WE MOTTE HANDELLUH !!!’’
En hij verwees naar de volgende teksten: Spreuken 13 vers 24: “Wie zijn stok spaart, haat zijn zoon, maar wie hem liefheeft, streeft naar vermaning voor hem”. En naar “De stok en de bestraffing geven wijsheid, maar een jongeman die aan zichzelf is overgelaten, maakt zijn moeder beschaamd”
Dit peperde ie de moeder in die van stomme verbazing niks meer wist uit te brengen en met grote stomverbaasde ogen haar zoon tegen zich aan hield…
Ondertussen kwam het winkelmeisje aan… de oven was op de oplegger van de tractor gezet..
Krelis lachte, nam een stuk pruimtabak en glimlachte naar de moeder en nam zijn pet af ter afscheid..
Eenmaal buiten sjorde ie de oven vast op de oplegger en stapte de cabine in en startte de motor.
Daar kwam echter mijn broer aangelopen en zag Krelis, omdat ie Krelis wel kende en altijd om hem moest lachen besloot ie om nonchalant het opstapje van de cabine op te springen om Krelis goedendag te zeggen.
Door het lawaai van de motor hoorde Krelis echter niks en draaide net zijn bek naar het open raampje om een kwak pruimtabak naar buiten te tuffen.
Dit kwam recht in de open bek van mijn broer terecht die net goedendag wilde zeggen, die daardoor loslieten van de tractor viel.
Terwijl ie daar op de grond lag stak Krelis die hem amper gezien had nonchalant zijn hand tegen hem op en karde weg…
Daar lag mijn broer op de grond, krabbelde overeind….van de schrik en de val had ie echter de kwat bruine pruimtabak ingeslikt die ie in zijn bek had gekregen….het zijn handen greep ie zijn strot beek en zijn ogen begonnen te tranen..terwijl ie daar stond te kokhalzen kwam die ouwe kwaad aangelopen met een stuk lingerie in zijn hand…
’’VUILE VIEZERIK!!! HOE KOMEN DIE WITTE VLEKKEN OP DIE STUKKEN??? HEB JE SOMS WEER WAT UITGEVRETEN MET JE ZIEKELIJKE GEEST????’’
Terwijl hij een stuk zwart negligé uitgespreid hield met verdachte witte vlekken er in…
Dit was het ijs wat uit de doos was gaan lekken wat mijn broer neergelegd had, niemand had hier nog naar omgekeken en het spul was door de hele voorraad gaan lekken en er waren een paar exemplaren met vlekken er in in de winkelbak terecht gekomen…
’’NOU, KRIJG IK NOG ANTWOORD??? HET ZOU NIET DE EERSTE KEER ZIJN HÈ GEFRUSTREERDE???
Mijn broer was echter niet in staat om te antwoorden, in plaats daarvan schoot ie voorover en gooide ie er plotsklaps alles uit wat ie die dag gegeten had, pardoes bij die ouwe over zijn broekspijp en over de schoenen…..waarop deze explodeerde en daarop weer een bekende traktatie van een pak slaag uitdeelde….
Later op de avond kwam er een woutenwagen het terrein oprijden, twee agenten, een vrouw en een jonge knul stapten uit en vroegen waar de leiding was, ze werden naar het kantoor van die ouwe gewezen.
Deze was net bezig om in zijn onderbroek de kotsvlekken van zijn zoon uit zijn pantalon te schrobben met een emmer en een borstel.
Er werd op de deur geklopt en de politie deed zelf open...die ouwe keek recht in de ogen van twee agenten en de vrouw met kind.
“WAT MOET DAT?’’ vroeg de ouwe onwetend.
’’JA! WIJ HEBBEN HIER EEN MELDING VAN MEVROUW HIER OVER EEN MISHANDELING VANMIDDAG! WEET U VAN DIE ZAAK?’’
Die ouwe, nog steeds slechts in onderbroek, denkend dat het om hemzelf en zijn zoon ging was even verbaasd, keek heen en weer tussen de vrouw en de agenten en barstte toen in woede uit:
’’KOMEN JULLIE DAARVOOR???? NOU ZEKER JA! DAAR WEET IK ALLES VAN! EN WAT DAN NOG???
Toen de desbetreffende agent hierop reageerde dat mevrouw hiervan erg geschrokken was en aangifte van had gedaan omdat het niet normaal was kreeg die ouwe het te kwaad:
Hij wees met zijn wijsvinger naar de agenten en naar de vrouw en raasde:
’’ OH JA???? NOU LAAT IK JULLIE DAN DIT VERTELLEN, HET IS MIJN EIGEN VLEES EN BLOED, IK HEB HEM OP DE WERELD GEZET EN ALS HET MOET HELP IK DAT VIEZE KUTJOCH ER OOK WEER AF!!!!! POLITIE OF GEEN POLITIE !!!!!
Waarop de agent zich verbaasd omdraaide naar de verbijsterde moeder, die daar met open mond en levensgrote ogen stond en vroeg:
’’Is dat zo Mevrouw? U had niks verteld van een familieband, het is evengoed strafbaar hoor maar voor de verwerking van de aangifte wel belangrijk, mijnheer hier is de vader van uw kind?’’ waarop hij wees naar die ouwe in onderbroek….
Hierop slaakte de moeder een hysterische gil en zakte huilend en tierend door haar knieën om vervolgens helemaal flauw te vallen.
Aan het einde van de dag werd de ouwe in onderbroek een politiebusje in geladen wegens bekentenis van kindermishandeling, de desbetreffende moeder werd afgevoerd per ambulance en de achtergebleven jongen werd opgevangen door het winkelpersoneel wat hem wilde troosten met een ijsje maar wat niet kon omdat de Cornetto’s op bleken te zijn…
Klacht: Een woedende Krelis kwam de volgende dag de oven terug brengen omdat zijn vrouw geen elektrische kookplaten gewend was en haar hand verbrand had.
Ze wilden er één die het deed op gas en nu zit ik iedere keer als ik hem zie in dat gezeik dat ’’ZE DAT BETER MOTTE OANGEVUH IN DIE KLOTEWINKEL!!!’’
En als klap op de vuurpeil mijn moeder hysterisch aan de telefoon met de mededeling dat ik langs het politiebureau moet rijden om die ouwe een broek te brengen in die snachts toch wel kouwe cel..
Puntjes.
Carnival Tobago Style!
Wat een fantastisch evenement! Ronduit ongelooflijk om het te hebben mogen meemaken!
Maandagmorgen van carnaval heet hier Jouvert (naar het Franse Jour Ouvert, voor de opening van het festijn), waarbij er om 4 uur des ochtends verzameld wordt in de straten van de steden (wij waren in het nabije Roxborough) met trucks vol schaarsgeklede vrouwen en mannen en rum. Er wordt gewined (vrouwen komen met hun kont tegen je voorkant schuren of andersom -de foto’s op Facebook komen eraan) in de duistere morgen dat het een lieve lust is. Wanneer de dames erg vlezig zijn en stevig tekeer gaan is het soms vrij pijnlijk voor jouw ‘bumper‘, heb ik gemerkt. Wanneer de zon dan opkomt is er de eerste climax, met nog meer muziek en drank. Aangezien wij die dag gingen duiken is er van rum of andere alcohol erg weinig sprake geweest. Na zonsopkomst zijn wij even gaan afkoelen in de zee, met een ‘wining-in-zwembroek-en-bikini’-sessie. Grappig, zeker als de golven ook nog eens meehelpen met het mensen tegen elkaar aanduwen.
Toen we onze kleren vervolgens weer aanhadden trokken we weer door de straten van Roxborough voor het tweede hoogtepunt van de morgen. Modder! Naar aloude creoolse traditie/Afrikaans geloof dienen de geesten van de vierders gezuiverd te worden door het rondgooien van de betere ‘slurries’. Mooi hoor, iedereen smerig. Ik kan je garanderen dat het op basale beats en met oerkreten doorspekte socanummers, uitvoeren van paringsdansen met modderige vrouwen toch wel een fenomenale belevenis genoemd mag worden. Helaas heb ik er geen foto’s van, het fototoestel mocht niet smerig worden.
Die dag is verder gespendeerd aan het duiken, de laatste hand leggen aan de kostuums voor de dag erna en het sparen van de energie.
Dinsdag immers, stond gepland als ‘non-diving-day’. We zouden carnaval vieren met onze ‘mas band’, te vergelijken met een carnavalsvereniging, wat we in feite waren. Samen met de Speyside Rangers (‘ecologisten’ met als beroep visser die ijveren voor bescherming van de wateren in en om Speyside voor het vrijwaren van ons duikplezier en hun vangst) was ons thema ‘Ridge to Reef’ ofte ‘Regenwoud tot Koraalrif‘. Algemene boodschap: het ecosysteem ‘Tobago’ is één geheel; bescherm het voor de toekomst van je kinderen en inkomsten uit toerisme! Bijna de helft van ons allen was verkleed als ‘marine creature’ (dwz vis, papegaaivis, rog, …) en zowat de andere helft was oerwoudbewoner (aap, kolibri, papegaai, vlinder,…). Ook waren er enkele mensen verkleed als ’Ranger’ die dan het ecosysteem zouden beschermen van de kwade invloeden. Ik tenslotte, was verkleed als Kwade Invloed, genaamd ’Evil Spearfisher’. Ik was verkleed als een duivel, met een speer en hoorns en ik had me voor de gelegenheid ingesmeerd met houtskool. Ook had ik me kaal laten scheren, op een sik en mohawk (beiden blond!) na. De foto’s zijn behoorlijk ’evil’, ik moest weinig moeite doen om eruit te zien als de slechterik. Vroeg in de ochtend verzamelde onze mas band voor vertrek bij ons huis. Er moesten nog enkele kostuums gemaakt worden (in Tobago zijn mensen extreem ongeorganiseerd. Ronduit vervelend, zelfs voor iemand die in Europa niet als een planwonder beschouwd wordt…) voor we konden vertrekken, waardoor iedereen enkele uren rond ons huis aan het ‘limen’ was in plaats van carnaval vieren.
Na aankomst in Scarborough (hoofdstad Tobago), was het tijd voor een goede lunch, gemaakt met lokaal voedsel (bestaande uit vlees- of visgerecht, vol stukken vet en een erg smakelijke saus; en zgn. ‘ground provisions’ ofte een mengsel van aardappelen, gekookte groene bananen -werken goed! als afrodisiacum-, zoete aardappelen, ….). Daarna was het tijd voor de ‘parade’. Wij achter onze truck, in vol ornaat en in de juiste muziek (playlistje van een uurtje; ken alle muziek intussen van buiten; prachtig souvenir; mensen die het afstudeerhok met mij gaan delen zullen het snel leren kennen) en zonder alcohol in het bloed; hebben een feestje gebouwd om U tegen te zeggen. Drie keer langs het parcours stond er een podium opgesteld voor de ‘jury’ en voor elk van deze podia deden we een soort van ‘voorstelling’ van wie we waren en wat we te vertellen hadden. Achteraf bleek dat we 4de zijn ge-eindigd. Een mooi resultaat voor de eerste keer dat deze mas-band haar ding deed.
Na de stoet zelf, was het tijd voor het diner; en aangezien het 5.30pm geweest was, mochten we aan de alcohol. Clandestien was er al een en ander genuttigd, maar nu mochten er ook openbaar, volgens CoralCay-regels, 4 pilseners genuttigd worden. Immers, de dag erna was een duikdag en het is gevaarlijk om te duiken met teveel alcohol of afgebroken alcohol in je bloed. Uitdroging is de belangrijkste oorzaak van duikongevallen met blijvend letsel.
Na het diner zagen we de andere mas-bands langskomen. Er zijn grofweg twee soorten. Je band is ofwel een ‘dance-band‘, zoals ons; of je bent een ‘steelband’. in het laatste geval heb je een gigantische truck vol met ‘steelpans’ ofte goed afgestemde olievaten, geschikt voor het produceren van calypso-muziek. Een LANGgekoesterde droom ging in vervulling. Corneel Jr. ging calypso-drummen op een steelpan. Ongelooflijk cool welke geluiden, ritmes en vibes je uit zo’n apparaat gesleept krijgt. Heerlijck ende puur genieten. De man met wie ik aan de praat raakte zei dat, op basis van mijn spel, ik duidelijk thuishoorde in de ritmesectie en dat ik een goede jazzdrummer was. Hij bood me zowaar een plek aan in zijn band. Ik moest hem helaas vertellen dat ik Europeaan was, met grote interesse maar geen tijd/mogelijkheid om zijn band te vervoegen. Vereerd verliet ik de truck….
Hierna trokken we verder de stad in, waar er blijkbaar terug modder was bovengehaald om het einde van carnaval te vieren. We dronken fris en helder Heineken bier (dat zowaar meer smaak heeft dan de lokale Stag- en Carib-brouwsels) en wat betere rumsoorten. Veel weet ik er niet meer van maar blijkbaar hebben anderen foto’s genomen. Men friste enkele dagen later mijn geheugen op en naar wat ik toen hoorde, moet het hét (of een van de) meest schandalige aangeschoten moment(en) zijn dat/die ik ooit heb meegemaakt. Gelukkig waren de duiken de dag erna zeer ondiep en makkelijk. Denk niet dat ik iets anders/meer had aangekund….
De waarde van onze activiteiten voor de locals.
Wat hebben de locals aan onze aanwezigheid? Wij, gebruinde maar nog steeds blanken, worden hier niet helemaal gezien als toeristen, maar zeker ook niet als locals. Ergo: we zijn een leuke bron van inkomsten (er is een juwelenverkoop gehouden hier, voor de internetverbinding worden we afgezet, wil je limen met locals dan vragen ze je om hun rum te betalen,…) maar toch zijn locals niet echt opdringerig naar ons geld. Naar onze vrouwen daarentegen…. Er is/was een vaste groep van zo’n vijftal mannen van de Speyside Rangers (zie hoger) die langskwamen om met onze vrijgezelle dames te feesten/ze uit te vragen voor zaterdagavond/zondag en ze stukjes Tobago te laten zien die de rest van de aanwezigen hier op de site niet te zien krijgt, of toch niet zo goedkoop. De ‘indecent proposals’ (ooit gehoord van de uitnodiging ‘shall we do 20 toes and two noses’?) vliegen je om de oren; cru gesteld: ‘die negers denken maar aan één ding’. Naast bedpartners en geld voorzien we de locals gelukkig ook van data over de koraalriffen. Deze data gaan naar de Tobago House of Assembly (THA), vrij goed vergelijkbaar met de Vlaamse regering, want de regering van deelstaat Tobago en bevoegd voor land- en persoongebonden zaken zoals milieu en onderwijs. Met name deze twee gebieden zijn zaken waarbij CoralCay samenwerkt met de THA. Over de rifgegevens krijgen we geen feedback, voor zover wij weten verdwijnen onze data in een of ander archief. Er gebeurt immers erg weinig door de overheid op het vlak van koraalrifbescherming. Het enige is het ‘Marine Park’ rond Buccoo Reef, in het westen van het eiland, maar dat Marine Park bestaat vooral op papier. In dat natuurgebied wordt naar hartenlust gevaren, gevist, ge-jetskiet, gesurft enzovoort enzovoort. Er is geen enkele consequentie aan het overtreden van de regels van dat natuurgebied. Nochtans zijn de koraalriffen, samen met de bossen en de resorts, de belangrijkste bron van inkomsten voor het eiland. Begrijpe wie kan…
Wat we wel weten: de locale Charlotteville-overheid gaat gebruik maken van onze data. Binnen de gemeenteraad wordt er gediscussieerd over de wenselijkheid van het verlengen van de pier (nu: 20 meter) naar een lengte van een kleine honderd meter, die dan tot diepwater zou lopen zodat cruiseschepen kunnen aanleggen. Deze zouden extra inkomsten voor het dorp betekenen, met aan de andere kant een grote druk op de riffen, met gevolgen voor de inkomsten uit visvangst en duikindustrie…. Hier kunnen de gegevens van CoralCay helpen in de beslissing…..
Aangezien de jeugd de toekomst is, heeft CoralCay het beleid om de locale kinderen wat bij te brengen over milieu, natuurbescherming en zorgvuldig omgaan met grondstoffen en materialen. Om dat te doen wordt er toneel gespeeld, spellen gespeeld en geknutseld met de klein mannen. Momenteel zijn we ons aan het voorbereiden op het stuk ‘Danny’s dilemma’, waarbij een vis samen met de kinderen het koraal gaat redden door het rif niet meer te vervuilen. Leuk om een beetje met die kinderen te spelen. En tenminste iets waarbij de toegevoegde waarde van ons werk voor de locale bevolking onmiddellijk duidelijk is!
En verder…
Vind ik het duiken nog steeds (na meer dan 3 maanden) supertof. Ongeacht of je iets fascinerend ziet of niet, het gevoel onder water te leven en daar iets te doen is fantastisch. Na alle gesprekken die ik tot dusver met duikers gehad heb, blijkt dat er veel meer mogelijkheden voor een duikprofessional zijn dan alleen het lesgeven aan toeristen in een tropisch resort. Iets wat me overigens niet zozeer aanspreekt; na de controleduiken met gebrevetteerde duikers die ik tot dusver deed, merk ik dat het me enerveert dat gekwalificeerde duikers achteloos met bepaalde regels of vaardigheden omgaan, omdat ze ze niet kunnen of niet weten wat de achtergrond erachter is. Toeristen. Aan de andere kant is duikles geven echt wel tof aan beginnelingen, ik hou ervan om mensen iets uit te leggen, ze fouten te laten maken en vervolgens met een welgemikte en -meende glimlach uit te leggen wat er beter kan. Mensen zo goed mogelijk maken door ze zaken zo goed mogelijk uit te leggen. Fijn. Edoch, ik wil me eerst zwaar verder bekwamen en een zo goed mogelijke duiker (far beyond Divemaster) worden voor ik iets anders ga doen in deze sport. Wellicht zijn er mogelijkheden als duikende ingenieur (commerciële duikbedrijven, het leger, …), die overigens ook beter betalen.
Muggensteek op woensdag 16 maart
Vorige woensdag, 20 maart, ben ik gestoken door een mug. Op zich absoluut geen noemenswaardig feit (gebeurt tientallen keren per dag), ware het niet dat deze mug bezoekers in zich droeg en deze ongenode gasten in mijn enkel heeft binnengelaten. Reeds de vierde muggensteek die ontstoken raakt…! Erg vervelend, vooral aangezien het op een plaats is die, onderwater, erg veel schuren tegen neopreen te verwerken krijgt. Je huid is al weker onderwater en de wrijving erbij maakt een wonde erg snel gezwollen. Op het moment van schrijven heb ik een hele week met mijn vingers gedraaid want ik mocht niet duiken. De wonde moest helen. Na meer dan een week antibiotica is de ontsteking verleden tijd en ook alle pus in de wonde is er intussen uit. Wat overblijft is een stratovulkaan-vormige wonde die nu -hoe sneller hoe beter- moet helen. Pas als er terug huid is gegroeid mag ik weer het water in. Om met kabouter Wesley te spreken: ‘IK HAAT MUGGEN!’
Kwallen op vrijdag 18 maart
Woensdag tot en met vrijdag hebben we weer in Speyside gedoken voor surveys. Typisch voor midden maart is het eerste plankton dat zich verzamelt in verschillende waterlagen. Zeer diverse wezens voeden zich met plankton waaronder grote manta rays (!!!) maar -helaas- ook kwallen. We zagen de kwalconcentratie dan ook stelselmatig toenemen vanaf woensdag. Van een enkel kwalletje op woensdag, over een waterlaag (5-7 meter diepte; ERG vervelend bij de safety stop van 3 minuten op 5 meter) met enkele kwallen op donderdag, tot een concentratie van zo’n 20 kwallen per kuub (OVERAL!) op vrijdag. Onvermijdelijk dat deze ellendige wezens je prikken. En prikken doen ze, verdomde bastaarden. Anticiperende op de kwallen had ik op vrijdag mijn ‘long’ wetsuit meegebracht. Dat neopreen apparaat heeft lange mouwen voor armen en benen en een kap voor je hoofd. Aangezien ik twee dagen ervoor volledig kaalhoofdig geworden was, was enige bescherming tegen de kwallen geboden. Het enige stuk van mijn lichaam waar de duivelse ongewervelden aankonden was mijn gezicht, minus gebied rond ogen en neus en de mond zelf. Mijn lippen kon ik helaas niet beschermen; ik heb mijn regulator 2 of 3 keer uitgespuwd in een paniekreflex omdat de tentakels mijn lippen raakten. Zeer intense pijn, kan ik je garanderen.
In deze survey had ik de ‘physical’ rol, wat in principe de leidersrol is. Bepalen wanneer en waar de lijn uitgelegd en ingerold wordt en opvolgen of je groep van vieren het goed doet. Gelukkig had ik deze rol, zodat ik afgeleid was van de kwallen tijdens de survey. De hele tijd achter letterlijk en figuurlijk extreem geïrriteerde duikers aanzwemmen, ze geruststellen en vooruitsturen; deed je de intense pijn in je gezicht van je kwallen vergeten. Intense momenten voor ons allemaal. De luchtconsumptie van iedereen lag op zo’n 150 bar, voor 37 minuten op een gemiddelde diepte van 11 meter. Dat is extreem hoog. Ik hou ervan om in crisismomenten, wanneer iedereen zwaar geëmotioneerd is, zaken te doen vooruitrollen. Na het boven komen van de duik gebruikten we meer dan een liter azijn om de pijn te verzachten. Weer een van die duikjes die je een crisismoment opleveren, maar je wel een betere duiker en duikleider maken! We namen ons voor niet meer te duiken die dag. We gingen toch, maar alleen na de garantie dat er elders, waar geen plankton was ook geen kwallen waren. Dat bleek rechtstreeks voor de voordeur van het huis van Ian Fleming te zijn. Er is daar een onderwatervlakte op 5 meter, zeer schaarsbegroeid met koraal, maar die geeft het water wel een PRACHTIGE kleur. Wanneer je op die plek bent kan je je zo voorstellen hoe iemand inspiratie krijgt voor het schrijven van een verhaal over een geheim agent, knappe vrouwen, prachtige oorden en technische snufjes. Mooi hoor.
Surfen op zondag 20 maart
Na drie dagen aan de pijnstiller en antibiotica, was mijn wonde op zijn dieptepunt. Een zwarte vlek, mijn hele linkerenkel en -voet rood van de ontsteking en een zwelling van enkele centimeters op mijn enkel. Geen probleem voor de autorit naar de andere kant van het eiland. De taxichauffeur was megacool; een rasta die vanalles zat te roken en drinken onderweg naar ons, dat verbloemde met wierrook net voor aankomst bij ons, maar zijn spraak en gedrag spraken boekdelen. Hij draaide de hele tijd Bob Marley en gelijkaardigen en maakte fijne opmerkingen over ’vibes in de nature’, ’de spirits of de cow’ en hij sprak een sporadische hond aan met ’man’ om hem uit de weg te krijgen. We namen de ‘northern road‘, wat een weg is al enkele jaren niet meer onderhouden was. Na de laatste orkaan, in november vorig jaar, zijn er wat modderstromen geweest. Dat maakt dat de weg hier en daar niet meer verhard is en je dus wat door de modder moet ploeteren. Een en ander maakt de weg vrij onpopulair; maar dat zorgt ervoor dat je zonder tegenliggers kan genieten van de leuke uitzichten over zee, bossen en rotsen. Eenmaal in Mt. Irvine aangekomen, was het tijd voor een goeie roti om de maag te vullen en om zonder pijn te kunnen surfen zat ik maar aan de codeïne. Surfers blijken erg pragmatische mensen te zijn. De ducttape werd bovengehaald om mijn voet helemaal in te tapen en waterdicht te maken. Na wat yoga-achtige relaxatie- en flexoefeningen kregen we onderricht over de te nemen stappen om fatsoenlijk op een plank recht te staan. Na een babbel met 2 65-jarige Amerikanen met lange grijze haren en baarden (super cool zicht!), die 18 en surfer waren in Californië in de 60’s, was het tijd voor een poging om de golven te berijden. Fijn. Na wat halfslachtige pogingen lukte het me om rechtop te staan en te blijven staan op een golf. Wist niet dat die dingen zo snel konden gaan. Superleuk om met je plankje overgeleverd te zijn aan het watergeweld en door slim te laveren je koers te bepalen. Wel licht gevaarlijk omdat er koraal groeit op de rotsen waar we surften (met name ‘elkhorn’ is lastig; dat groeit als een hoorn van een rendier; bovenop een rots). De kunst is om ‘in’ de golf te vallen, eerder dan ‘uit’ de golf. Goed ook weer voor de conditie. Het kostte me flink wat yoga om de dag erna mijn spieren weer in balans te brengen en soepel te krijgen.
De barbecue ‘on the beach’ die van tevoren aangekondigd was ging helaas niet door; de surfinstructor (weer een van die locals die uit zijn op blank neuckvleesch) had te hard gefeest met de dames van ons die op hun driedaagse vakantie waren, waardoor hij, met zijn kater, niet ook nog een beetje vuur en vlees kon organiseren. Jammer want de zonsondergang en de sfeer op het strand onder de wuivende (palm- en amandel-)bomen was prachtig. Veel wietrook ook en leuke reggaebeats, opnieuw. Bij terugkomst in de basis in Charlotteville waren we allemaal doodop en tevreden met wat was geweest, maar ook gefrustreerd met het feit dat we weer in het CoralCay-huis waren en moesten blijven.
Klagen over CoralCay-regels.
Een fantastische tijd heb ik hier en een van de dingen die je leert is dat perfect genot niet bestaat. Er zijn tegenvallers, met name op/over de leefwijze hier ‘on site’. De regels hier zijn dat je in het huis of de onmiddellijke omgeving ervan moet blijven, tenzij als je gaat duiken of onder toezicht van een ’staffmember’ bent. Die laatste mogelijkheid is er vooral voor een winkel-uitstapje als je je bijzonder proteïne-arme dieet wil aanvullen met wat bevroren kippenvlees of een ei. Heb de laatste drie-en-een-halve maand alles bij elkaar misschien 5 keer varken en/of rundvlees gegeten.
Dit zijn eigenlijk de enige twee dingen waarover ik echt te klagen heb: voeding en de ’cabin-fever’ ofte wat er gebeurt als je de hele tijd met dezelfde (15+) mensen in een zeer beperkte ruimte (zo’n 100m²) leeft. Relativeren en het nemen van je eigen vrijheid is imperatief. Kleine frustraties bouwen onvermijdelijk op en kunnen niet ‘gelucht’ worden. Mensen reageren hun negatieve gevoelens dan maar af op elkaar, wat dan mensen weer pissed maakt op elkaar. Je krijgt al snel een gevangenisgevoel. Wat elke persoon die bij CoralCay verblijft dan ook het meeste mist is ‘vrijheid’ en privacy. Dat laatste kan -tot op zekere hoogte en slechts voor specifieke activiteiten- geregeld worden in het washok van het complex (afgelegen, heeft een matras (!) en een deur die niet op slot gaat maar wel van binnenuit kan gesloten worden). Voor het nemen van zoveel mogelijk vrijheid heb ik mijn vuistregel: elke dag (minstens) 1 CoralCay-regel breken. Om ervoor te zorgen dat iedereen (staff en andere volunteers) me blijven vertrouwen ben ik open over mijn vuistregel en informeer ik altijd een staflid als ik een regel ga breken; meestal heeft die te maken met een beetje rum of ’blijf in de buurt van het huis’. Er is een prachtige plek, genaamd Fort Cambleton, met overzicht op de hele baai, die een dikke 5 min buiten de grenzen ligt, maar ik kom er meermaals per week voor meditatie of yoga. Vandaag ben ik naar Flagstaff Hill geweest, dat is de heuvel 200+ meter boven het dorp, met uitzicht op alle duikstekken die we tot dusver gedaan hebben. De moeite waard, net zoals de klim van meer dan een uur door het oerwoud onderweg er naartoe. Prachtig.
Aangezien ik al enige tijd niks meer gepost heb en ik jullie niet wilde bombarderen met ineens veel teveel tekst, wil ik hier even afsluiten. Ik heb nog heel wat te vertellen en ga dat ook doen. Bij dezen heb je een idee van de onderwerpen waarover ik je zeer binnenkort wil gaan vertellen:
Divemaster-trainee en de scuba-instructor
Enkele dagen vakantie en…
…de ongelooflijke dag.
Tot binnenkort!!
Wat een fantastisch evenement! Ronduit ongelooflijk om het te hebben mogen meemaken!
Maandagmorgen van carnaval heet hier Jouvert (naar het Franse Jour Ouvert, voor de opening van het festijn), waarbij er om 4 uur des ochtends verzameld wordt in de straten van de steden (wij waren in het nabije Roxborough) met trucks vol schaarsgeklede vrouwen en mannen en rum. Er wordt gewined (vrouwen komen met hun kont tegen je voorkant schuren of andersom -de foto’s op Facebook komen eraan) in de duistere morgen dat het een lieve lust is. Wanneer de dames erg vlezig zijn en stevig tekeer gaan is het soms vrij pijnlijk voor jouw ‘bumper‘, heb ik gemerkt. Wanneer de zon dan opkomt is er de eerste climax, met nog meer muziek en drank. Aangezien wij die dag gingen duiken is er van rum of andere alcohol erg weinig sprake geweest. Na zonsopkomst zijn wij even gaan afkoelen in de zee, met een ‘wining-in-zwembroek-en-bikini’-sessie. Grappig, zeker als de golven ook nog eens meehelpen met het mensen tegen elkaar aanduwen.
Toen we onze kleren vervolgens weer aanhadden trokken we weer door de straten van Roxborough voor het tweede hoogtepunt van de morgen. Modder! Naar aloude creoolse traditie/Afrikaans geloof dienen de geesten van de vierders gezuiverd te worden door het rondgooien van de betere ‘slurries’. Mooi hoor, iedereen smerig. Ik kan je garanderen dat het op basale beats en met oerkreten doorspekte socanummers, uitvoeren van paringsdansen met modderige vrouwen toch wel een fenomenale belevenis genoemd mag worden. Helaas heb ik er geen foto’s van, het fototoestel mocht niet smerig worden.
Die dag is verder gespendeerd aan het duiken, de laatste hand leggen aan de kostuums voor de dag erna en het sparen van de energie.
Dinsdag immers, stond gepland als ‘non-diving-day’. We zouden carnaval vieren met onze ‘mas band’, te vergelijken met een carnavalsvereniging, wat we in feite waren. Samen met de Speyside Rangers (‘ecologisten’ met als beroep visser die ijveren voor bescherming van de wateren in en om Speyside voor het vrijwaren van ons duikplezier en hun vangst) was ons thema ‘Ridge to Reef’ ofte ‘Regenwoud tot Koraalrif‘. Algemene boodschap: het ecosysteem ‘Tobago’ is één geheel; bescherm het voor de toekomst van je kinderen en inkomsten uit toerisme! Bijna de helft van ons allen was verkleed als ‘marine creature’ (dwz vis, papegaaivis, rog, …) en zowat de andere helft was oerwoudbewoner (aap, kolibri, papegaai, vlinder,…). Ook waren er enkele mensen verkleed als ’Ranger’ die dan het ecosysteem zouden beschermen van de kwade invloeden. Ik tenslotte, was verkleed als Kwade Invloed, genaamd ’Evil Spearfisher’. Ik was verkleed als een duivel, met een speer en hoorns en ik had me voor de gelegenheid ingesmeerd met houtskool. Ook had ik me kaal laten scheren, op een sik en mohawk (beiden blond!) na. De foto’s zijn behoorlijk ’evil’, ik moest weinig moeite doen om eruit te zien als de slechterik. Vroeg in de ochtend verzamelde onze mas band voor vertrek bij ons huis. Er moesten nog enkele kostuums gemaakt worden (in Tobago zijn mensen extreem ongeorganiseerd. Ronduit vervelend, zelfs voor iemand die in Europa niet als een planwonder beschouwd wordt…) voor we konden vertrekken, waardoor iedereen enkele uren rond ons huis aan het ‘limen’ was in plaats van carnaval vieren.
Na aankomst in Scarborough (hoofdstad Tobago), was het tijd voor een goede lunch, gemaakt met lokaal voedsel (bestaande uit vlees- of visgerecht, vol stukken vet en een erg smakelijke saus; en zgn. ‘ground provisions’ ofte een mengsel van aardappelen, gekookte groene bananen -werken goed! als afrodisiacum-, zoete aardappelen, ….). Daarna was het tijd voor de ‘parade’. Wij achter onze truck, in vol ornaat en in de juiste muziek (playlistje van een uurtje; ken alle muziek intussen van buiten; prachtig souvenir; mensen die het afstudeerhok met mij gaan delen zullen het snel leren kennen) en zonder alcohol in het bloed; hebben een feestje gebouwd om U tegen te zeggen. Drie keer langs het parcours stond er een podium opgesteld voor de ‘jury’ en voor elk van deze podia deden we een soort van ‘voorstelling’ van wie we waren en wat we te vertellen hadden. Achteraf bleek dat we 4de zijn ge-eindigd. Een mooi resultaat voor de eerste keer dat deze mas-band haar ding deed.
Na de stoet zelf, was het tijd voor het diner; en aangezien het 5.30pm geweest was, mochten we aan de alcohol. Clandestien was er al een en ander genuttigd, maar nu mochten er ook openbaar, volgens CoralCay-regels, 4 pilseners genuttigd worden. Immers, de dag erna was een duikdag en het is gevaarlijk om te duiken met teveel alcohol of afgebroken alcohol in je bloed. Uitdroging is de belangrijkste oorzaak van duikongevallen met blijvend letsel.
Na het diner zagen we de andere mas-bands langskomen. Er zijn grofweg twee soorten. Je band is ofwel een ‘dance-band‘, zoals ons; of je bent een ‘steelband’. in het laatste geval heb je een gigantische truck vol met ‘steelpans’ ofte goed afgestemde olievaten, geschikt voor het produceren van calypso-muziek. Een LANGgekoesterde droom ging in vervulling. Corneel Jr. ging calypso-drummen op een steelpan. Ongelooflijk cool welke geluiden, ritmes en vibes je uit zo’n apparaat gesleept krijgt. Heerlijck ende puur genieten. De man met wie ik aan de praat raakte zei dat, op basis van mijn spel, ik duidelijk thuishoorde in de ritmesectie en dat ik een goede jazzdrummer was. Hij bood me zowaar een plek aan in zijn band. Ik moest hem helaas vertellen dat ik Europeaan was, met grote interesse maar geen tijd/mogelijkheid om zijn band te vervoegen. Vereerd verliet ik de truck….
Hierna trokken we verder de stad in, waar er blijkbaar terug modder was bovengehaald om het einde van carnaval te vieren. We dronken fris en helder Heineken bier (dat zowaar meer smaak heeft dan de lokale Stag- en Carib-brouwsels) en wat betere rumsoorten. Veel weet ik er niet meer van maar blijkbaar hebben anderen foto’s genomen. Men friste enkele dagen later mijn geheugen op en naar wat ik toen hoorde, moet het hét (of een van de) meest schandalige aangeschoten moment(en) zijn dat/die ik ooit heb meegemaakt. Gelukkig waren de duiken de dag erna zeer ondiep en makkelijk. Denk niet dat ik iets anders/meer had aangekund….
De waarde van onze activiteiten voor de locals.
Wat hebben de locals aan onze aanwezigheid? Wij, gebruinde maar nog steeds blanken, worden hier niet helemaal gezien als toeristen, maar zeker ook niet als locals. Ergo: we zijn een leuke bron van inkomsten (er is een juwelenverkoop gehouden hier, voor de internetverbinding worden we afgezet, wil je limen met locals dan vragen ze je om hun rum te betalen,…) maar toch zijn locals niet echt opdringerig naar ons geld. Naar onze vrouwen daarentegen…. Er is/was een vaste groep van zo’n vijftal mannen van de Speyside Rangers (zie hoger) die langskwamen om met onze vrijgezelle dames te feesten/ze uit te vragen voor zaterdagavond/zondag en ze stukjes Tobago te laten zien die de rest van de aanwezigen hier op de site niet te zien krijgt, of toch niet zo goedkoop. De ‘indecent proposals’ (ooit gehoord van de uitnodiging ‘shall we do 20 toes and two noses’?) vliegen je om de oren; cru gesteld: ‘die negers denken maar aan één ding’. Naast bedpartners en geld voorzien we de locals gelukkig ook van data over de koraalriffen. Deze data gaan naar de Tobago House of Assembly (THA), vrij goed vergelijkbaar met de Vlaamse regering, want de regering van deelstaat Tobago en bevoegd voor land- en persoongebonden zaken zoals milieu en onderwijs. Met name deze twee gebieden zijn zaken waarbij CoralCay samenwerkt met de THA. Over de rifgegevens krijgen we geen feedback, voor zover wij weten verdwijnen onze data in een of ander archief. Er gebeurt immers erg weinig door de overheid op het vlak van koraalrifbescherming. Het enige is het ‘Marine Park’ rond Buccoo Reef, in het westen van het eiland, maar dat Marine Park bestaat vooral op papier. In dat natuurgebied wordt naar hartenlust gevaren, gevist, ge-jetskiet, gesurft enzovoort enzovoort. Er is geen enkele consequentie aan het overtreden van de regels van dat natuurgebied. Nochtans zijn de koraalriffen, samen met de bossen en de resorts, de belangrijkste bron van inkomsten voor het eiland. Begrijpe wie kan…
Wat we wel weten: de locale Charlotteville-overheid gaat gebruik maken van onze data. Binnen de gemeenteraad wordt er gediscussieerd over de wenselijkheid van het verlengen van de pier (nu: 20 meter) naar een lengte van een kleine honderd meter, die dan tot diepwater zou lopen zodat cruiseschepen kunnen aanleggen. Deze zouden extra inkomsten voor het dorp betekenen, met aan de andere kant een grote druk op de riffen, met gevolgen voor de inkomsten uit visvangst en duikindustrie…. Hier kunnen de gegevens van CoralCay helpen in de beslissing…..
Aangezien de jeugd de toekomst is, heeft CoralCay het beleid om de locale kinderen wat bij te brengen over milieu, natuurbescherming en zorgvuldig omgaan met grondstoffen en materialen. Om dat te doen wordt er toneel gespeeld, spellen gespeeld en geknutseld met de klein mannen. Momenteel zijn we ons aan het voorbereiden op het stuk ‘Danny’s dilemma’, waarbij een vis samen met de kinderen het koraal gaat redden door het rif niet meer te vervuilen. Leuk om een beetje met die kinderen te spelen. En tenminste iets waarbij de toegevoegde waarde van ons werk voor de locale bevolking onmiddellijk duidelijk is!
En verder…
Vind ik het duiken nog steeds (na meer dan 3 maanden) supertof. Ongeacht of je iets fascinerend ziet of niet, het gevoel onder water te leven en daar iets te doen is fantastisch. Na alle gesprekken die ik tot dusver met duikers gehad heb, blijkt dat er veel meer mogelijkheden voor een duikprofessional zijn dan alleen het lesgeven aan toeristen in een tropisch resort. Iets wat me overigens niet zozeer aanspreekt; na de controleduiken met gebrevetteerde duikers die ik tot dusver deed, merk ik dat het me enerveert dat gekwalificeerde duikers achteloos met bepaalde regels of vaardigheden omgaan, omdat ze ze niet kunnen of niet weten wat de achtergrond erachter is. Toeristen. Aan de andere kant is duikles geven echt wel tof aan beginnelingen, ik hou ervan om mensen iets uit te leggen, ze fouten te laten maken en vervolgens met een welgemikte en -meende glimlach uit te leggen wat er beter kan. Mensen zo goed mogelijk maken door ze zaken zo goed mogelijk uit te leggen. Fijn. Edoch, ik wil me eerst zwaar verder bekwamen en een zo goed mogelijke duiker (far beyond Divemaster) worden voor ik iets anders ga doen in deze sport. Wellicht zijn er mogelijkheden als duikende ingenieur (commerciële duikbedrijven, het leger, …), die overigens ook beter betalen.
Muggensteek op woensdag 16 maart
Vorige woensdag, 20 maart, ben ik gestoken door een mug. Op zich absoluut geen noemenswaardig feit (gebeurt tientallen keren per dag), ware het niet dat deze mug bezoekers in zich droeg en deze ongenode gasten in mijn enkel heeft binnengelaten. Reeds de vierde muggensteek die ontstoken raakt…! Erg vervelend, vooral aangezien het op een plaats is die, onderwater, erg veel schuren tegen neopreen te verwerken krijgt. Je huid is al weker onderwater en de wrijving erbij maakt een wonde erg snel gezwollen. Op het moment van schrijven heb ik een hele week met mijn vingers gedraaid want ik mocht niet duiken. De wonde moest helen. Na meer dan een week antibiotica is de ontsteking verleden tijd en ook alle pus in de wonde is er intussen uit. Wat overblijft is een stratovulkaan-vormige wonde die nu -hoe sneller hoe beter- moet helen. Pas als er terug huid is gegroeid mag ik weer het water in. Om met kabouter Wesley te spreken: ‘IK HAAT MUGGEN!’
Kwallen op vrijdag 18 maart
Woensdag tot en met vrijdag hebben we weer in Speyside gedoken voor surveys. Typisch voor midden maart is het eerste plankton dat zich verzamelt in verschillende waterlagen. Zeer diverse wezens voeden zich met plankton waaronder grote manta rays (!!!) maar -helaas- ook kwallen. We zagen de kwalconcentratie dan ook stelselmatig toenemen vanaf woensdag. Van een enkel kwalletje op woensdag, over een waterlaag (5-7 meter diepte; ERG vervelend bij de safety stop van 3 minuten op 5 meter) met enkele kwallen op donderdag, tot een concentratie van zo’n 20 kwallen per kuub (OVERAL!) op vrijdag. Onvermijdelijk dat deze ellendige wezens je prikken. En prikken doen ze, verdomde bastaarden. Anticiperende op de kwallen had ik op vrijdag mijn ‘long’ wetsuit meegebracht. Dat neopreen apparaat heeft lange mouwen voor armen en benen en een kap voor je hoofd. Aangezien ik twee dagen ervoor volledig kaalhoofdig geworden was, was enige bescherming tegen de kwallen geboden. Het enige stuk van mijn lichaam waar de duivelse ongewervelden aankonden was mijn gezicht, minus gebied rond ogen en neus en de mond zelf. Mijn lippen kon ik helaas niet beschermen; ik heb mijn regulator 2 of 3 keer uitgespuwd in een paniekreflex omdat de tentakels mijn lippen raakten. Zeer intense pijn, kan ik je garanderen.
In deze survey had ik de ‘physical’ rol, wat in principe de leidersrol is. Bepalen wanneer en waar de lijn uitgelegd en ingerold wordt en opvolgen of je groep van vieren het goed doet. Gelukkig had ik deze rol, zodat ik afgeleid was van de kwallen tijdens de survey. De hele tijd achter letterlijk en figuurlijk extreem geïrriteerde duikers aanzwemmen, ze geruststellen en vooruitsturen; deed je de intense pijn in je gezicht van je kwallen vergeten. Intense momenten voor ons allemaal. De luchtconsumptie van iedereen lag op zo’n 150 bar, voor 37 minuten op een gemiddelde diepte van 11 meter. Dat is extreem hoog. Ik hou ervan om in crisismomenten, wanneer iedereen zwaar geëmotioneerd is, zaken te doen vooruitrollen. Na het boven komen van de duik gebruikten we meer dan een liter azijn om de pijn te verzachten. Weer een van die duikjes die je een crisismoment opleveren, maar je wel een betere duiker en duikleider maken! We namen ons voor niet meer te duiken die dag. We gingen toch, maar alleen na de garantie dat er elders, waar geen plankton was ook geen kwallen waren. Dat bleek rechtstreeks voor de voordeur van het huis van Ian Fleming te zijn. Er is daar een onderwatervlakte op 5 meter, zeer schaarsbegroeid met koraal, maar die geeft het water wel een PRACHTIGE kleur. Wanneer je op die plek bent kan je je zo voorstellen hoe iemand inspiratie krijgt voor het schrijven van een verhaal over een geheim agent, knappe vrouwen, prachtige oorden en technische snufjes. Mooi hoor.
Surfen op zondag 20 maart
Na drie dagen aan de pijnstiller en antibiotica, was mijn wonde op zijn dieptepunt. Een zwarte vlek, mijn hele linkerenkel en -voet rood van de ontsteking en een zwelling van enkele centimeters op mijn enkel. Geen probleem voor de autorit naar de andere kant van het eiland. De taxichauffeur was megacool; een rasta die vanalles zat te roken en drinken onderweg naar ons, dat verbloemde met wierrook net voor aankomst bij ons, maar zijn spraak en gedrag spraken boekdelen. Hij draaide de hele tijd Bob Marley en gelijkaardigen en maakte fijne opmerkingen over ’vibes in de nature’, ’de spirits of de cow’ en hij sprak een sporadische hond aan met ’man’ om hem uit de weg te krijgen. We namen de ‘northern road‘, wat een weg is al enkele jaren niet meer onderhouden was. Na de laatste orkaan, in november vorig jaar, zijn er wat modderstromen geweest. Dat maakt dat de weg hier en daar niet meer verhard is en je dus wat door de modder moet ploeteren. Een en ander maakt de weg vrij onpopulair; maar dat zorgt ervoor dat je zonder tegenliggers kan genieten van de leuke uitzichten over zee, bossen en rotsen. Eenmaal in Mt. Irvine aangekomen, was het tijd voor een goeie roti om de maag te vullen en om zonder pijn te kunnen surfen zat ik maar aan de codeïne. Surfers blijken erg pragmatische mensen te zijn. De ducttape werd bovengehaald om mijn voet helemaal in te tapen en waterdicht te maken. Na wat yoga-achtige relaxatie- en flexoefeningen kregen we onderricht over de te nemen stappen om fatsoenlijk op een plank recht te staan. Na een babbel met 2 65-jarige Amerikanen met lange grijze haren en baarden (super cool zicht!), die 18 en surfer waren in Californië in de 60’s, was het tijd voor een poging om de golven te berijden. Fijn. Na wat halfslachtige pogingen lukte het me om rechtop te staan en te blijven staan op een golf. Wist niet dat die dingen zo snel konden gaan. Superleuk om met je plankje overgeleverd te zijn aan het watergeweld en door slim te laveren je koers te bepalen. Wel licht gevaarlijk omdat er koraal groeit op de rotsen waar we surften (met name ‘elkhorn’ is lastig; dat groeit als een hoorn van een rendier; bovenop een rots). De kunst is om ‘in’ de golf te vallen, eerder dan ‘uit’ de golf. Goed ook weer voor de conditie. Het kostte me flink wat yoga om de dag erna mijn spieren weer in balans te brengen en soepel te krijgen.
De barbecue ‘on the beach’ die van tevoren aangekondigd was ging helaas niet door; de surfinstructor (weer een van die locals die uit zijn op blank neuckvleesch) had te hard gefeest met de dames van ons die op hun driedaagse vakantie waren, waardoor hij, met zijn kater, niet ook nog een beetje vuur en vlees kon organiseren. Jammer want de zonsondergang en de sfeer op het strand onder de wuivende (palm- en amandel-)bomen was prachtig. Veel wietrook ook en leuke reggaebeats, opnieuw. Bij terugkomst in de basis in Charlotteville waren we allemaal doodop en tevreden met wat was geweest, maar ook gefrustreerd met het feit dat we weer in het CoralCay-huis waren en moesten blijven.
Klagen over CoralCay-regels.
Een fantastische tijd heb ik hier en een van de dingen die je leert is dat perfect genot niet bestaat. Er zijn tegenvallers, met name op/over de leefwijze hier ‘on site’. De regels hier zijn dat je in het huis of de onmiddellijke omgeving ervan moet blijven, tenzij als je gaat duiken of onder toezicht van een ’staffmember’ bent. Die laatste mogelijkheid is er vooral voor een winkel-uitstapje als je je bijzonder proteïne-arme dieet wil aanvullen met wat bevroren kippenvlees of een ei. Heb de laatste drie-en-een-halve maand alles bij elkaar misschien 5 keer varken en/of rundvlees gegeten.
Dit zijn eigenlijk de enige twee dingen waarover ik echt te klagen heb: voeding en de ’cabin-fever’ ofte wat er gebeurt als je de hele tijd met dezelfde (15+) mensen in een zeer beperkte ruimte (zo’n 100m²) leeft. Relativeren en het nemen van je eigen vrijheid is imperatief. Kleine frustraties bouwen onvermijdelijk op en kunnen niet ‘gelucht’ worden. Mensen reageren hun negatieve gevoelens dan maar af op elkaar, wat dan mensen weer pissed maakt op elkaar. Je krijgt al snel een gevangenisgevoel. Wat elke persoon die bij CoralCay verblijft dan ook het meeste mist is ‘vrijheid’ en privacy. Dat laatste kan -tot op zekere hoogte en slechts voor specifieke activiteiten- geregeld worden in het washok van het complex (afgelegen, heeft een matras (!) en een deur die niet op slot gaat maar wel van binnenuit kan gesloten worden). Voor het nemen van zoveel mogelijk vrijheid heb ik mijn vuistregel: elke dag (minstens) 1 CoralCay-regel breken. Om ervoor te zorgen dat iedereen (staff en andere volunteers) me blijven vertrouwen ben ik open over mijn vuistregel en informeer ik altijd een staflid als ik een regel ga breken; meestal heeft die te maken met een beetje rum of ’blijf in de buurt van het huis’. Er is een prachtige plek, genaamd Fort Cambleton, met overzicht op de hele baai, die een dikke 5 min buiten de grenzen ligt, maar ik kom er meermaals per week voor meditatie of yoga. Vandaag ben ik naar Flagstaff Hill geweest, dat is de heuvel 200+ meter boven het dorp, met uitzicht op alle duikstekken die we tot dusver gedaan hebben. De moeite waard, net zoals de klim van meer dan een uur door het oerwoud onderweg er naartoe. Prachtig.
Aangezien ik al enige tijd niks meer gepost heb en ik jullie niet wilde bombarderen met ineens veel teveel tekst, wil ik hier even afsluiten. Ik heb nog heel wat te vertellen en ga dat ook doen. Bij dezen heb je een idee van de onderwerpen waarover ik je zeer binnenkort wil gaan vertellen:
Divemaster-trainee en de scuba-instructor
Enkele dagen vakantie en…
…de ongelooflijke dag.
Tot binnenkort!!
TLDR
2 bananen liggen in een bed zegt de 1 tegen de ander.. : zeg lig eens recht!
2 bananen liggen in een bed zegt de 1 tegen de ander.. : zeg lig eens recht!
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
whahaha
Het loopt in de wei, en helpt tegen menstuatie?
Een tampony
Het loopt in de wei, en helpt tegen menstuatie?
Een tampony
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
Wat is groen en altijd moe?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik heb er nog een:
Wat is groen en altijd moe?
Wat is groen en altijd moe?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Puntjes.
Een olifant doet mee aan een toneelstuk. Wat denk je?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik heb er nog een:
Wat is groen en altijd moe?
Wat is groen en altijd moe?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Puntjes.
quote:
Ik heb er nog een:
Wat is groen en altijd moe?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Die is goed!
Nog eentje dan:
Een olifant doet mee aan een toneelstuk. Wat denk je?
Een olifant doet mee aan een toneelstuk. Wat denk je?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Puntjes.
quote:
Nog eentje dan:
Een olifant doet mee aan een toneelstuk. Wat denk je?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat is geel en het lacht je uit ?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Oke, laatste:
Wat is groen en altijd moe?
Wat is groen en altijd moe?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Puntjes.
quote:
Nog eentje dan:
Een olifant doet mee aan een toneelstuk. Wat denk je?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat bestaat uit 12 letters zonder klinkers?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Een olifant doet mee aan een toneelstuk. Wat denk je?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Puntjes.
Wat is groen en altijd moe?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Een olifant doet mee aan een toneelstuk. Wat denk je?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Puntjes.
quote:
Een olifant doet mee aan een toneelstuk. Wat denk je?Die snap ik nietSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Slaap omdat moe en sla omdat groenquote:
[..]
Oh Ha
Snap je hem nu? 
Puntjes.
quote:
[..]
Slaap omdat moe en sla omdat groen
Dank je!
het is groen en glijdt van een berg? Het is groen en glijdt achter die andere aan?
1: Skiwi
2: Slawine
1: Skiwi
2: Slawine
Die is al geweestquote:
het is groen en glijdt van een berg? Het is groen en glijdt achter die andere aan?
1: Skiwi
2: Slawine
Puntjes.
Het is rood en er komt stoom uit. Rara wat is het?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Er was eens een vrouw die over de brug heen liep. Op een gegeven moment hoort ze een man zingen: ‘34 tralalala!’ De vrouw snapte er niks van en liep naar de meneer toe en vroeg: ‘Waarom zingt u 34 Tralalala?’ Waarop de man antwoordde: ‘kijk maar eens in het water’. En de mevrouw keek in het water. ‘Maar ik zie helemaal niets’, zei de vrouw. ‘Buig je maar eens naar voren’, zei de man, ‘dan ziet u het wel’. De vrouw buigt voorover. Opeens duwt de man de vrouw van de brug, het water in. Hij begint weer te zingen: ‘35 tralalala!’
Wat denk je?quote:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Drie domme blondjes lopen door een gevaarlijk oerwoud. Op een bepaald moment komen ze aan een rivier die ze moeten oversteken. Maar niets is zonder gevaar: in de rivier leven namelijk gevaarlijke vissen. Ze vragen zich af hoe ze er zullen over geraken.
Opeens komt er een fee aan die zegt dat ze allemaal een wens mogen doen. Het eerste dom blondje zegt:
"Ik wou dat ik kon zwemmen."
De fee zwaait met haar toverstok en het eerste dom blondje springt in het water om over te zwemmen. Met alle gevolgen van dien: verslonden door de vissen.
Het tweede dom blondje zegt:
"Ik wou dat ik over water kon lopen."
Weer zwaait de fee met haar toverstok en het domme blondje springt op het water waar ze dan heel even op blijft staan: ze wordt in het water getrokken en verslonden.
Dan zegt het derde dom blondje:
"Ik wou dat ik bruin haar had."
Weeral zwaait de fee met haar toverstok en het dom blondje haar haar krijgt een bruine kleur. Opeens zegt het dom blondje dat nu bruin haar heeft:
"Ah, kijk daar: een brug!"
Opeens komt er een fee aan die zegt dat ze allemaal een wens mogen doen. Het eerste dom blondje zegt:
"Ik wou dat ik kon zwemmen."
De fee zwaait met haar toverstok en het eerste dom blondje springt in het water om over te zwemmen. Met alle gevolgen van dien: verslonden door de vissen.
Het tweede dom blondje zegt:
"Ik wou dat ik over water kon lopen."
Weer zwaait de fee met haar toverstok en het domme blondje springt op het water waar ze dan heel even op blijft staan: ze wordt in het water getrokken en verslonden.
Dan zegt het derde dom blondje:
"Ik wou dat ik bruin haar had."
Weeral zwaait de fee met haar toverstok en het dom blondje haar haar krijgt een bruine kleur. Opeens zegt het dom blondje dat nu bruin haar heeft:
"Ah, kijk daar: een brug!"
In de boom
Er zitten drie jongetjes in de boom . Nummer één zegt alleen maar: ‘Ja ja ja ja ja ja’. Nummer twee zegt alleen maar: ‘Met mes en vork, met mes en vork!’ En nummer drie zegt alleen maar: ‘Olé, olé, olé!’ Dan komt er een agent aan en hij vraagt: ‘Hebben jullie iemand vermoord?’ Nummer één zegt ‘Ja ja ja ja ja ja’. De agent vraagt dan: ‘Hoe hebben jullie dat dan gedaan?’ Nummer twee zegt: ‘Met mes en vork, met mes en vork.’ ‘Oké’, zegt de agent, ‘Dan gaan jullie nu de gevangenis in!’ Zegt nummer drie: ‘Olé, olé, olé!’
Er zitten drie jongetjes in de boom . Nummer één zegt alleen maar: ‘Ja ja ja ja ja ja’. Nummer twee zegt alleen maar: ‘Met mes en vork, met mes en vork!’ En nummer drie zegt alleen maar: ‘Olé, olé, olé!’ Dan komt er een agent aan en hij vraagt: ‘Hebben jullie iemand vermoord?’ Nummer één zegt ‘Ja ja ja ja ja ja’. De agent vraagt dan: ‘Hoe hebben jullie dat dan gedaan?’ Nummer twee zegt: ‘Met mes en vork, met mes en vork.’ ‘Oké’, zegt de agent, ‘Dan gaan jullie nu de gevangenis in!’ Zegt nummer drie: ‘Olé, olé, olé!’
Kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut kut
Vandaag een bijna puntloze dag zo druk
Een vel leeg papier kan altijd nog een mooie tekening worden.
in de nacht moet je ook in het nachtleven scoren jwzquote:
Ook 's nachts is het tegenwoordig te druk om echt te scoren.
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
noodgang / 66
Rodgrod / 35
Handleiding / 28
HerrFritz / 17
Geerd / 14
Pg_up / 12
Pharkus / 5
aloa / 2
haags_kwartiertje / 1
CarltonBanks / 1
Tassendief / 1
KoningPils / 1
devzero / 0
PartyHard / 0
Dit is alleen van dit topic (met een kwartier vertraging ofzo)
Rodgrod / 35
Handleiding / 28
HerrFritz / 17
Geerd / 14
Pg_up / 12
Pharkus / 5
aloa / 2
haags_kwartiertje / 1
CarltonBanks / 1
Tassendief / 1
KoningPils / 1
devzero / 0
PartyHard / 0
Dit is alleen van dit topic (met een kwartier vertraging ofzo)
Puntjes.
Noodgang haal ik vandaag dus niet meer in 
Een vel leeg papier kan altijd nog een mooie tekening worden.
De eerste helft van de ochtend is het relatief rustig volgens mijquote:
Ook 's nachts is het tegenwoordig te druk om echt te scoren.
Puntjes.
Goed topicquote:Op woensdag 5 juli 2017 16:31 schreef Pg_up het volgende:
noodgang / 66
Rodgrod / 35
Handleiding / 28
HerrFritz / 17
Geerd / 14
Pg_up / 12
Pharkus / 5
aloa / 2
haags_kwartiertje / 1
CarltonBanks / 1
Tassendief / 1
KoningPils / 1
devzero / 0
PartyHard / 0
Dit is alleen van dit topic (met een kwartier vertraging ofzo)
Ja ik zeg dat ik ook nog een leven heb, er moet ook nog gefapt worden.
Een vel leeg papier kan altijd nog een mooie tekening worden.
HerrFritz / 94
Handleiding / 37
noodgang / 33
Pharkus / 29
Stien_Struis / 27
Martin_marvellous / 27
Sparkle_Bunny / 13
FlippingCoin / 10
devzero / 6
Rodgrod / 6
haags_kwartiertje / 6
LLgetikt / 4
Pg_up / 4
aloa / 4
Hdero / 4
PartyHard / 3
PierreTT / 2
KoningPils / 1
flipsen / 0
LurkJeRot / 0
Van vorige topert
Handleiding / 37
noodgang / 33
Pharkus / 29
Stien_Struis / 27
Martin_marvellous / 27
Sparkle_Bunny / 13
FlippingCoin / 10
devzero / 6
Rodgrod / 6
haags_kwartiertje / 6
LLgetikt / 4
Pg_up / 4
aloa / 4
Hdero / 4
PartyHard / 3
PierreTT / 2
KoningPils / 1
flipsen / 0
LurkJeRot / 0
Van vorige topert
Puntjes.
Er waren tijden dat je makkelijk een paar honderd punten per dag kon pakken
En 's nachts soms 500+ punten
En 's nachts soms 500+ punten
Puntjes.
_--_ / 401
FlippingCoin / 392
PartyHard / 266
LurkJeRot / 112
Pg_up / 78
KoningPils / 44
bamibij / 35
LLgetikt / 26
PierreTT / 19
KaBuf / 17
Homijn / 11
CF87 / 10
sinterklaaskapoentje / 4
haags_kwartiertje / 4
Durmada / 3
devzero / 2
LuciferShiningOne / 0
Geralt / 0
SgtPorkbeans / 0
Topic #1
FlippingCoin / 392
PartyHard / 266
LurkJeRot / 112
Pg_up / 78
KoningPils / 44
bamibij / 35
LLgetikt / 26
PierreTT / 19
KaBuf / 17
Homijn / 11
CF87 / 10
sinterklaaskapoentje / 4
haags_kwartiertje / 4
Durmada / 3
devzero / 2
LuciferShiningOne / 0
Geralt / 0
SgtPorkbeans / 0
Topic #1
Puntjes.
quote:
_--_ / 401
FlippingCoin / 392
PartyHard / 266
LurkJeRot / 112
Pg_up / 78
KoningPils / 44
bamibij / 35
LLgetikt / 26
PierreTT / 19
KaBuf / 17
Homijn / 11
CF87 / 10
sinterklaaskapoentje / 4
haags_kwartiertje / 4
Durmada / 3
devzero / 2
LuciferShiningOne / 0
Geralt / 0
SgtPorkbeans / 0
Topic #1
toen was magnetronkoffie er zelfs niet eens!
Dat verklaart hetquote:
[..]
Heeft een ban van twee weken, komt nog wel terug denk ik
❤️🐤🐤🐤🐤🐤🐤🐤🐤❤️
Doet rubber om staven
Doet rubber om staven
Moeten we allemaal stil zijn na deze post
Pg_up: "hey homo, zeg eens wat. Ben je bot ofzo?"
Verdammte Hüte
Verdammte Hüte
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |