quote:
Op zondag 30 juli 2017 13:05 schreef wonderer het volgende:[..]
Ik ben juist blij dat het nu "trending" is en dat er meer acceptatie en informatie beschikbaar is, zodat meer mensen hun leven op de manier kunnen leven zoals zij dat willen in plaats van wat de maatschappij hen opdringt. Dat types als jij last krijgen van een geimplodeerd brein en dit soort posts maken, neem ik dan maar voor lief.
Deze post is al van jaren geleden, maar ik wil hem bij deze graag even quoten
Ik denk dat het punt vooral is dat veel mensen hun mening uiten over genderdysforie en het blijkt een onderwerp te zijn wat bij iedereen emoties losmaakt. Zodoende is het moeilijk om objectieve informatie eruit te filteren.
Ik quote een zin van een artikel over genderdysforie op Wikipedia.
Genderdysforie (ook wel bekend als geslachtsidentiteitsstoornis) is een gevoel van onvrede (dysforie) met het eigen biologische geslacht.
Deze zin beschrijft helemaal niet wat het 'gevoel van onvrede met het biologische geslacht' inhoudt.
Voor mezelf werd pas duidelijker wat het is toen ik over de recente theorie las dat tijdens de zwangerschap door een verstoorde hormoonbalans in de baarmoeder de hersenen van de foetus zich op een manier gaan ontwikkelen die meer overeenkomsten krijgt met de hersenen van de andere sexe.
Toen kon ik mij pas een voorstelling maken wat iemand met genderdysforie zou kunnen ervaren. Dan stel ik mij iets voor dat bijvoorbeeld een transvrouw (geboren als man) in de kindertijd zou kunnen denken: "Waarom heb ik een piemel? Dat hoort helemaal niet bij mij! Ik hoor een vagina te hebben, want ik ben een meisje." En daarna bijvoorbeeld de hoop koestert: "Als ik in de puberteit kom en ik krijg borstjes, dan hoop ik dat die piemel eraf valt en dan krijg ik alsnog een vagina." En uiteindelijk dringt het besef door dat dat niet gaat gebeuren en dat ze eigenlijk een man is ... dwz het fysieke lichaam heeft van een man. Er zit niks anders op dan te aanvaarden dat de persoon een man is.
Het zou kunnen dat dit tientallen jaren nog redelijk goed gaat. Bijvoorbeeld als de persoon een sportieve goed-uitziende man is die in het leven succes heeft qua studies en opleidingen, veel vrienden heeft, succes bij de vrouwen waartoe 'hij' zich daadwerkelijk seksueel aangetrokken voelt en uiteindelijk gaat trouwen met een leuke vrouw en kinderen krijgt.
Maar ondanks het leven wat zo succesvol en leuk leek, wordt de persoon dat die gevoelens van onvrede eigenlijk nooit zijn verdwenen. De persoon kijkt in de spiegel, ziet een goed-uitziende man, maar denkt toch "dit ben ik niet... Ik ben een vrouw en ik kan alleen mezelf zijn als ik het lichaam heb van een vrouw. Ik besef hoe drastisch het is om hormonen te slikken en een operatie te ondergaan. Ik weet dat ik daarmee heel veel dingen kwijtraak die mij dierbaar zijn in mijn leven. Maar het is voor mij de enige manier om vrede met mezelf te krijgen."
~~~~~
Ik beweer overigens helemaal niet dat iedere MtV het op deze manier ervaart. Maar heb ik het goed dat het kan voorkomen dat zo'n persoon het op deze manier ervaart?
Dan begrijp ik ook waarom mensen met een lichtere mate van genderdysforie zich bijvoorbeeld non-binair noemen. Niet omdat het nu een trend is en dat ze zich een speciaal sneeuwvlokje kunnen voelen. Maar omdat zowel het woord "man" of "vrouw" niet matcht met wie ze zijn.
~~~~~~
Veel mensen weten dus niet wat genderdysforie is. Wat via de media wordt getoond, zijn vooral meningen en stellingen.