TRU The truth is in here and out there
Je ziet het niet maar toch is het er... Alles over mysterieuze, onverklaarde, spirituele en occulte zaken.
Theoretisch valt er ook genoeg over te zeggen, wetenschappelijke indicaties die duiden op een ziel: www.evidenceforthesoul.weebly.com
Maar los van theorie en redenering is het direct te ervaren, heel gemakkelijk, en wel nu.
Namelijk door het feit dat alles dat jij kan zien, je niet kan zijn.
Jij ziet je lichaam.
Jij voelt je lichaam.
Er is dus iets diepers, iets wat dichterbij is, iets groters.
edit: En het zelfde geldt voor al je gedachtes natuurlijk, die zie je ook.
Stel het op de proef, door bijvoorbeeld je ogen dicht doet en je lichaam te observeren en voelen, je hoofd, je hart etc.
En wat eigenaardig is, is dat wie jij dan wel bent totaal niet te vinden is. Er is gewoon niets waar je de vinger op kan leggen van wie jij bent, en er blijft dus ook niet echt iets van je over, behalve een erg goed gevoel van vrede.
Dit compleet realiseren (en belichamen), is het doel van de oosterse religies zoals het boeddhisme, hindoeïsme, taoïsme en arguably van het christendom.
Ik beoefen al een tijdje meditatie en dit onderzoeken, en ik had het al zo vaak gehoord, maar op de een of andere manier werd het laatst gewoon opeens wat duidelijker.
En het is zo overduidelijk, zo simpel en overigens zo leuk en bevrijdend!
Jij bent niet wat je kan zien! Of course! Wauw.
Disclaimer, het (beginnen met het) ontdekken van het diepere gevoel van zijn kan nogal uitdagend zijn aangezien de bijna altijd geest veel gewent is constant van hot naar her te gaan en dus heel moeilijk stil kan blijven.
Daarom wordt concentratie meditatie altijd aangeraden voor mensen om te beginnen, wat je ook al tot rust bent en wat op zichzelf no-self kan openbaren
En het brengt onverwerkte emoties aan het licht, gepaard met de ego structuur die erom heen zat om die emoties te onderdrukken, dat kan confronterend en wat verwarrend zijn, want het leek alsof je die persoon was. En er zit vaak veel meer onderdrukt dan men vaak denkt.
Ook kunnen existentiële angsten de kop opsteken, van negatieve conditionering over God, de leegte, het bestaan etc.
Maar let er op dat dat dus slechts tijdelijke gedachten/gevoelens zijn die de diepere staat van zijn ziet, en de angsten zijn gebonden aan spanning in het lichaam (een soort trauma), wat dus niet de natuurlijke vrije staat voorstelt.
[ Bericht 1% gewijzigd door alwaysbenice op 06-06-2017 23:03:51 ]
Maar los van theorie en redenering is het direct te ervaren, heel gemakkelijk, en wel nu.
Namelijk door het feit dat alles dat jij kan zien, je niet kan zijn.
Jij ziet je lichaam.
Jij voelt je lichaam.
Er is dus iets diepers, iets wat dichterbij is, iets groters.
edit: En het zelfde geldt voor al je gedachtes natuurlijk, die zie je ook.
Stel het op de proef, door bijvoorbeeld je ogen dicht doet en je lichaam te observeren en voelen, je hoofd, je hart etc.
En wat eigenaardig is, is dat wie jij dan wel bent totaal niet te vinden is. Er is gewoon niets waar je de vinger op kan leggen van wie jij bent, en er blijft dus ook niet echt iets van je over, behalve een erg goed gevoel van vrede.
Dit compleet realiseren (en belichamen), is het doel van de oosterse religies zoals het boeddhisme, hindoeïsme, taoïsme en arguably van het christendom.
Ik beoefen al een tijdje meditatie en dit onderzoeken, en ik had het al zo vaak gehoord, maar op de een of andere manier werd het laatst gewoon opeens wat duidelijker.
En het is zo overduidelijk, zo simpel en overigens zo leuk en bevrijdend!
Jij bent niet wat je kan zien! Of course! Wauw.
Disclaimer, het (beginnen met het) ontdekken van het diepere gevoel van zijn kan nogal uitdagend zijn aangezien de bijna altijd geest veel gewent is constant van hot naar her te gaan en dus heel moeilijk stil kan blijven.
Daarom wordt concentratie meditatie altijd aangeraden voor mensen om te beginnen, wat je ook al tot rust bent en wat op zichzelf no-self kan openbaren
En het brengt onverwerkte emoties aan het licht, gepaard met de ego structuur die erom heen zat om die emoties te onderdrukken, dat kan confronterend en wat verwarrend zijn, want het leek alsof je die persoon was. En er zit vaak veel meer onderdrukt dan men vaak denkt.
Ook kunnen existentiële angsten de kop opsteken, van negatieve conditionering over God, de leegte, het bestaan etc.
Maar let er op dat dat dus slechts tijdelijke gedachten/gevoelens zijn die de diepere staat van zijn ziet, en de angsten zijn gebonden aan spanning in het lichaam (een soort trauma), wat dus niet de natuurlijke vrije staat voorstelt.
[ Bericht 1% gewijzigd door alwaysbenice op 06-06-2017 23:03:51 ]
Niet mijn subforum maar interessante gedachte. Nieuw voor mij in ieder geval. Heb je nog iets van een linkje naar wat voor meditatietechniek precies ofzo?
Ja, ik schreef dit vandaag toevallig. Het is allemaal heel simpel, het is vooral gewoon oefenen en ervaren.
https://www.reddit.com/r/(...)_techniques/dihgl5i/quote:All techniques are for what you describe and all techniques can work equally well.
So you can just pick one that seems interesting to you.
90 min a day to start with is probably a big challenge, great if you can manage it, but it's not uncommon for people to want to go too fast, fail and become demotivated, don't be like that! Maybe start slower and build up. However practicing mindfulness during the day I think can be applied as much as you can (but always without being hard on yourself).
But in general the (good) advice I think is:
1 - Learning to concentrate.
Because of the way we have been living with sooo many different things popping up at a high rate, so many different social rules, so focused outward constantly, (often with an underlying sense of fear because we walk around with unprocessed confusing harsh experiences from childhood, negative conditioning), our minds tend to be very very scattered.
By learning to cultivate one pointed awareness you lay the foundation to become focused and create effective meditations and mindfulness.
You can pick mantra meditation (like repeating a thought you like) or doing breath concentration practices, perhaps for 20 min a day, 2x day.
2 - (Applying) self-inquiry
I think it's important when doing mindfulness to keep in mind and understand the core principle of all the eastern religions: no-self, the realization of which brings classical enlightenment.
Simply know and see that experience wise, you can not only be your body/thoughts/emotions/(world)
Because there is something that sees them, so what it seeing them cannot be it.
Knowing this is enough, and concentration practice can naturally also lead to the realization of this.
But if you feel like it, maybe you can add 2x 10 min of self-inquiry practice as well.
So what you do is you simply focus on the sense of 'I am', which actually cannot be found, and you just be and investigate and feel that mystery, just through being (focused inward), doing nothing.
3 - And another practice that substitutes all these practices and is often recommend to do a little bit is metta.
So if you want to go all out, maybe add 5 min of this as well.
In short, you pick different kinds of people (people you love, dislike, are neutral) and yourself and you try to sincerely wish them well, love them, perhaps by thinking: 'May you be happy and peaceful' a few times.
4 - Mindfulness, just carefully observing what is, during the day, can be applied as much as you can.
5 - Perhaps also if you feel like, join a meditation group/perhaps find a teacher, this can make things easier.
Have fun! And again, don't be hard on yourself, be patient, but keep at it and let the positive results motivate you and become the effortless drive eventually.
Edit: also plentiful emotions will come up over time, try to be as friendly and open as you can to them.
edit 2:And if you don't feel like doing concentration or self-inquiry, I think noting/labeling practice is amazing, it's a mix of the 2.
You just sit as awareness, and when a thought comes up you label it in your mind as thought, when an image comes up you label that as image and when a feeling comes up, you label the feeling and you focus on the feeling for a few seconds.
Peace
Het werkt trouwens ook heel goed tegen fysieke pijn.
Wat eerst een extreme aversie opbracht kan nu bekeken worden in rust, het is immers toch niet wie je bent, en dan stelt zo'n sensatie op eens niet meer zo veel voor.
En het kan zelfs goed gebruikt worden om het lichaam bewust te observeren en dus de identificatie te verbreken.
Overigens ter nuance is het misschien goed om te zeggen dat dit niet betekent dat je lichaam/geest er niet tot doen, 'omdat jij het niet bent', en wat met een beetje pech gebruikt wordt om onderdrukte emoties te blijven negeren.
Jou individuele expressie is ook wat je bent, maar gelukkig ben je veel meer dan dat.
Wat eerst een extreme aversie opbracht kan nu bekeken worden in rust, het is immers toch niet wie je bent, en dan stelt zo'n sensatie op eens niet meer zo veel voor.
En het kan zelfs goed gebruikt worden om het lichaam bewust te observeren en dus de identificatie te verbreken.
Overigens ter nuance is het misschien goed om te zeggen dat dit niet betekent dat je lichaam/geest er niet tot doen, 'omdat jij het niet bent', en wat met een beetje pech gebruikt wordt om onderdrukte emoties te blijven negeren.
Jou individuele expressie is ook wat je bent, maar gelukkig ben je veel meer dan dat.
sekte brainwash rap werkt alleen als guru knap isquote:Op dinsdag 6 juni 2017 00:31 schreef alwaysbenice het volgende:
Theoretisch valt er ook genoeg over te zeggen, wetenschappelijke indicaties die duiden op een ziel: www.evidenceforthesoul.weebly.com
Maar los van theorie en redenering is het direct te ervaren, heel gemakkelijk, en wel nu.
Namelijk door het feit dat alles dat jij kan zien, je niet kan zijn.
Jij ziet je lichaam.
Jij voelt je lichaam.
Er is dus iets diepers, iets wat dichterbij is, iets groters.
Stel het op de proef, door bijvoorbeeld je ogen dicht doet en je lichaam te observeren en voelen, je hoofd, je hart etc.
En wat eigenaardig is, is dat wie jij dan wel bent totaal niet te vinden is. Er is gewoon niets waar je de vinger op kan leggen van wie jij bent, en er blijft dus ook niet echt iets van je over, behalve een erg goed gevoel van vrede.
Dit compleet realiseren (en belichamen), is het doel van de oosterse religies zoals het boeddhisme, hindoeïsme, taoïsme en arguably van het christendom.
Ik beoefen al een tijdje meditatie en dit onderzoeken, en ik had het al zo vaak gehoord, maar op de een of andere manier werd het laatst gewoon opeens wat duidelijker.
En het is zo overduidelijk, zo simpel en overigens zo leuk en bevrijdend!
Jij bent niet wat je kan zien! Of course! Wauw.
Disclaimer, het (beginnen met het) ontdekken van het diepere gevoel van zijn kan nogal uitdagend zijn aangezien de bijna altijd geest veel gewent is constant van hot naar her te gaan en dus heel moeilijk stil kan blijven.
Daarom wordt concentratie meditatie altijd aangeraden voor mensen om te beginnen, wat je ook al tot rust bent en wat op zichzelf no-self kan openbaren
En het brengt onverwerkte emoties aan het licht, gepaard met de ego structuur die erom heen zat om die emoties te onderdrukken, dat kan confronterend en wat verwarrend zijn, want het leek alsof je die persoon was. En er zit vaak veel meer onderdrukt dan men vaak denkt.
Ook kunnen existentiële angsten de kop opsteken, van negatieve conditionering over God, de leegte, het bestaan etc.
Maar let er op dat dat dus slechts tijdelijke gedachten/gevoelens zijn die de diepere staat van zijn ziet, en de angsten zijn gebonden aan spanning in het lichaam (een soort trauma), wat dus niet de natuurlijke vrije staat voorstelt.
jij hebt geen profiel plaatje
dus werkt niet
ik heb geen leeftijd , geen lichaam. Ik heb alleen maar een persoonlijkheid
FOK! is net een groot tijdschrift
Je hebt wel een lichaam, en ook een persoonlijkheid, die overigens niet anders is dan je lichaam.quote:Op dinsdag 6 juni 2017 19:42 schreef Vimbavimba het volgende:
ik heb geen leeftijd , geen lichaam. Ik heb alleen maar een persoonlijkheid
Maar dat ben je dus niet, want zoals je zegt, dat heb je.
Ik vind het nog niet helemaal overtuigend aangetoond met de voorbeelden die je hier noemt...
Het idee dat je je lichaam bent, is sowieso een van de meest hardnekkige ideeën. We identificeren ons over het algemeen zeer sterk daarmee. Dat ben je niet zomaar even kwijt. Maar oefeningen gericht erop om dat te onderzoeken kunnen idd goed helpen lijkt me.
Zelf vind ik het gedachte-experiment wel goed waarbij je je voorstelt dat je een been kwijt raakt: gaat daarmee een stukje van 'jou' verloren? En dan een arm eraf: is er iets verminderd aan 'jou'?
En zo kun je al je lichaamsdelen wegdenken; al verlies je al je ledematen, 'jij' blijft gewoon bestaan. Dus jij bent inderdaad niet je lichaam.
Toch wordt het natuurlijk wat lastiger als je je hersenen wegdenkt...of je hart. Toch wel moeilijk om te blijven bestaan dan.
Het idee dat je je lichaam bent, is sowieso een van de meest hardnekkige ideeën. We identificeren ons over het algemeen zeer sterk daarmee. Dat ben je niet zomaar even kwijt. Maar oefeningen gericht erop om dat te onderzoeken kunnen idd goed helpen lijkt me.
Zelf vind ik het gedachte-experiment wel goed waarbij je je voorstelt dat je een been kwijt raakt: gaat daarmee een stukje van 'jou' verloren? En dan een arm eraf: is er iets verminderd aan 'jou'?
En zo kun je al je lichaamsdelen wegdenken; al verlies je al je ledematen, 'jij' blijft gewoon bestaan. Dus jij bent inderdaad niet je lichaam.
Toch wordt het natuurlijk wat lastiger als je je hersenen wegdenkt...of je hart. Toch wel moeilijk om te blijven bestaan dan.
Oh ja, dit process duurt wel jaren, en ik ben ook nog niet klaar.
Er zit vaak ook echt bakken aan opgekropte emoties in mensen (uit de jonge kindertijd) dat tijd nodig heeft om allemaal verwerkt te worden.
-
Wat ik persoonlijk eigenlijk de beste ervaringsgerichte voorbeelden vind (dus los van wetenschappelijk bewijs) is dat je in diepe slaap ook nog bestaat.
Het lijkt misschien niet zo, maar toch is er een subtiel gevoel wat je kan herinneren (en wat zelfs sterker kan worden, zelfs tot aan 'bewust' altijd de diepe slaap mee maken), en we vinden droomloze slaap ook allemaal lekker.
Er zit vaak ook echt bakken aan opgekropte emoties in mensen (uit de jonge kindertijd) dat tijd nodig heeft om allemaal verwerkt te worden.
-
Wat ik persoonlijk eigenlijk de beste ervaringsgerichte voorbeelden vind (dus los van wetenschappelijk bewijs) is dat je in diepe slaap ook nog bestaat.
Het lijkt misschien niet zo, maar toch is er een subtiel gevoel wat je kan herinneren (en wat zelfs sterker kan worden, zelfs tot aan 'bewust' altijd de diepe slaap mee maken), en we vinden droomloze slaap ook allemaal lekker.
https://en.m.wiktionary.org/wiki/personaquote:
[..]
Je hebt wel een lichaam, en ook een persoonlijkheid, die overigens niet anders is dan je lichaam.
Maar dat ben je dus niet, want zoals je zegt, dat heb je.
1 + 1 = blauw
Maar dan ga je je hersenen als 1 ding beschouwen wat een 'ik' zou zijn of voortbrengen. Maar als je de hersenen uit elkaar haalt, welke cellen bevat dan het volledige 'ik'? Geen enkele, het zijn meerdere cellen bij elkaar die een ik vormen, of iets wat meent dat er een ik is.quote:
Toch wordt het natuurlijk wat lastiger als je je hersenen wegdenkt...of je hart. Toch wel moeilijk om te blijven bestaan dan.
Alleen met je hart voorbeeld kan ik niets, dat is gewoon een pomp. Tenzij je gelooft dat het de zetel is van je gevoelens en emoties enzo. Dan kun je net zo goed je lever er ook bij noemen, of welk ander orgaan.
Boeddhisme stelt trouwens ook zo iets, dat een ik niet bestaat omdat het een samengesteld iets is (de 'skandha's'). Persoonlijk vind ik het idee van een ik alleen maar praktisch maar soms kan men er ook te ver mee gaan.
Nou ja, er is natuurlijk wel de ervaring van het zijn van een 'ik', een soort centraal punt waaraan de gevoelens en gedachtes en alles verschijnt. Het punt waar de 'ik-entiteit' als kern wordt ervaren is het gebied tussen de ogen zou ik zeggen. Of zijn we heel sterk geïdentificeerd met het zien van de ogen? Over die vraag breek ik nog wel eens mijn hoofd... 
Maar het ik als centrale waarnemer wordt ervaren ergens bij het oog-gebied in ieder geval naar mijn ervaring...
Wat het hart betreft: niemand beschouwt het hart als orgaan als zetel van gevoelens en emoties. Het gaat dan meer om hartgebied. Concreter: dat gebied als energiecentrum (hartchakra)
Maar het ik als centrale waarnemer wordt ervaren ergens bij het oog-gebied in ieder geval naar mijn ervaring...Wat het hart betreft: niemand beschouwt het hart als orgaan als zetel van gevoelens en emoties. Het gaat dan meer om hartgebied. Concreter: dat gebied als energiecentrum (hartchakra)
Het punt van achter de ogen is een heel sterk punt van identificatie ja.
Er wordt wel vaak gezegd dat in het hart gebied je bron ligt (in relatieve zin, in absolute zin besta je nergens/overal), in mijn ervaring merk ik ook steeds meer dat daar iets diepers ligt waar ik moeilijk bij kom, een soort subtiel zwart gat (niet in negatieve zin).
Er wordt wel vaak gezegd dat in het hart gebied je bron ligt (in relatieve zin, in absolute zin besta je nergens/overal), in mijn ervaring merk ik ook steeds meer dat daar iets diepers ligt waar ik moeilijk bij kom, een soort subtiel zwart gat (niet in negatieve zin).
Ik zit volgens mij in een kundalini-proces al een tijdje. Ik ervaar dan ook ontzettend veel activiteit rondom dat gebied. Deze week (en zeker vandaag) is het ook weer erg aan het rommelen. Helaas vaak nogal beangstigend omdat het eng voelt om signalen in dat soort gebieden te voelen.
Angst is altijd on-concreet, want wanneer het echt gezien wordt zie je de illusie ervan.quote:
Ik zit volgens mij in een kundalini-proces al een tijdje. Ik ervaar dan ook ontzettend veel activiteit rondom dat gebied. Deze week (en zeker vandaag) is het ook weer erg aan het rommelen. Helaas vaak nogal beangstigend omdat het eng voelt om signalen in dat soort gebieden te voelen.
Ik kan je aanraden om noting practice te doen, om even een goed onderscheid te kunnen zien tussen je gedachtes en je gevoelens, en negatieve gevoelens die zo maar op kunnen komen komen dus altijd van opgeslagen verkramping/trauma, dat zien kan de angst wellicht al wat verminderen, want dan zie je dat het vanuit je ego structuur komt en niet vanuit de werkelijkheid.
Dus wat je doet, je mediteert of gebruikt het in je dagelijks leven en:
- Wanneer er een (subtiele) gedachte opkomt label je dat in door te denken: 'gedachte'
- Wanneer er een beeld op komt noem je dat als 'beeld'
- Wanneer een gevoel je aandacht vraagt benoem je dat als 'gevoel' en voel je dat gericht voor een paar seconde.
Wanneer er niks gebeurd voel je gewoon het niets/jezelf.
Volledig toelaten angst te voelen, met volle aandacht, en het verdwijnt snel. Blijf dit herhalen, en het zal vanzelf overgaan. Je leert het als het ware af.quote:
Ik zit volgens mij in een kundalini-proces al een tijdje. Ik ervaar dan ook ontzettend veel activiteit rondom dat gebied. Deze week (en zeker vandaag) is het ook weer erg aan het rommelen. Helaas vaak nogal beangstigend omdat het eng voelt om signalen in dat soort gebieden te voelen.
1 + 1 = blauw
Het enige wat onwaar is in je verhaal is dit.quote:
En wat eigenaardig is, is dat wie jij dan wel bent totaal niet te vinden is.
Je kunt jezelf prima vinden, als je maar niet in je lichaam "zoekt". Zoeken uberhaupt brengt je verder weg van hetgeen dat je zoekt, je moet het ervaren, 100% concentratie
Lambo of Rekt
Het is een beetje zoals tijd: alles verandert continu, het is als een stroom. Maar kijkt men naar een klok dan kan men stellen dat er een enkel moment is.quote:
Nou ja, er is natuurlijk wel de ervaring van het zijn van een 'ik', een soort centraal punt waaraan de gevoelens en gedachtes en alles verschijnt. Het punt waar de 'ik-entiteit' als kern wordt ervaren is het gebied tussen de ogen zou ik zeggen. Of zijn we heel sterk geïdentificeerd met het zien van de ogen? Over die vraag breek ik nog wel eens mijn hoofd...
Net als een rivier kan men die wel blokkeren en van baan veranderen, of er een bassin van maken of vrij natuurlijk laten stromen. Met meditatie kun je dan obstakels verwijderen waardoor de stoffen die de rivier vervoert beter verspreid kunnen worden ipv zich op te hopen (waardoor verderop stoffen weer ontbreken).
Ik zou het eerder de beleving van 'ik' noemen dat gestoeld is in het diepste van ons wezen, heel instinctief gaan we gevaar uit de weg of handelen we als dat moet zonder dat het denken ons remt.
Intelligentie aan het werk naar mijn mening.
Intelligentie aan het werk naar mijn mening.
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Dat hele 'ik' is het gevolg van een zelfbeschermingsmechanisme.
Logischerwijs ben ie niet je lichaam, want je lichaam projecteert de illusie die wij 'ik' noemen.
Logischerwijs ben ie niet je lichaam, want je lichaam projecteert de illusie die wij 'ik' noemen.
1 + 1 = blauw
Klopt, echter lineair als de mens is, het verleden is onze toekomst.quote:
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Nee. Het heden is het enige moment dat ooit bestaan heeft en ooit zal bestaan.quote:Op maandag 12 juni 2017 00:39 schreef bedachtzaam het volgende:
[..]
Klopt, echter lineair als de mens is, het verleden is onze toekomst.
1 + 1 = blauw
Wederom goed, hoe uit zich dat in de huidige wereld?quote:Op maandag 12 juni 2017 06:28 schreef Kamina het volgende:
[..]
Nee. Het heden is het enige moment dat ooit bestaan heeft en ooit zal bestaan.
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Als eeuwig achter de feiten aanlopen.quote:
[..]
Wederom goed, hoe uit zich dat in de huidige wereld?
1 + 1 = blauw
Toen ik klein was had ik wel eens momenten dat ik ineens helemaal verbaasd kon zijn dat ik een lichaam had. Ik verwonderde me er echt over, alsof het voorheen niet zo was geweest.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 12-06-2017 17:24:08 ]
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 12-06-2017 17:24:08 ]
En wat zijn de feiten?quote:
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Reactie in plaats van actie.quote:
[..]
Dat wat is en was, minstens 1,8 seconden geleden, als ik het me goed herinner.
Leven we toch een beetje in het verleden.
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Eigenlijk leven we altijd een beetje in het verleden, maar het is het enige heden dat we ooit zullen kennen. Dus daar doen we het maar mee.quote:
[..]
Reactie in plaats van actie.
Leven we toch een beetje in het verleden.
En alles is actie en reactie, daar is niet aan te ontkomen. Maar dat willen we ook eigenlijk niet.
1 + 1 = blauw
Ja wellicht idd. Het kan een oefening zijn. Leer er ook wel steeds meer mee omgaan doordat ik toch wel steeds meer erop durf te vertrouwen dat het met dat ontluikende energieproces te maken heeft en derhalve dus niet levensgevaarlijk. Maar soms slaat dan toch de twijfel toe.quote:
Volledig toelaten angst te voelen, met volle aandacht, en het verdwijnt snel. Blijf dit herhalen, en het zal vanzelf overgaan. Je leert het als het ware af.
ABN, ook thnx!
Tot die ontdekking ben ik zelf ook gekomen in meditatie. Het ego is idd een zelfbeschermingsmechanisme. Om die reden dus ook iets met een functie waar best dankbaar gebruik van gemaakt mag worden..... Het probleem alleen is vaak dat het voor ons als hét zelf voelt. De meeste mensen denken dat dat is wie ze zijn, met alle gevolgen van dien. Het zelfbeschermingsmechanisme leeft ons i.p.v. andersom. En dáár valt dus een hele grote winst te behalen.quote:
Dat hele 'ik' is het gevolg van een zelfbeschermingsmechanisme.
Logischerwijs ben ie niet je lichaam, want je lichaam projecteert de illusie die wij 'ik' noemen.
Toch even een kanttekening plaatsen, de beleving van 'ik' is anders dan het denkbeeldige ego ofwel persoonlijkheid.quote:
[..]
Tot die ontdekking ben ik zelf ook gekomen in meditatie. Het ego is idd een zelfbeschermingsmechanisme. Om die reden dus ook iets met een functie waar best dankbaar gebruik van gemaakt mag worden..... Het probleem alleen is vaak dat het voor ons als hét zelf voelt. De meeste mensen denken dat dat is wie ze zijn, met alle gevolgen van dien. Het zelfbeschermingsmechanisme leeft ons i.p.v. andersom. En dáár valt dus een hele grote winst te behalen.
Ook jij spring instinctief opzij wanneer een auto op je af rijdt, of vlucht wanneer dat moet zonder dat het denken je in de weg zit.
Dat 'ik' is intelligentie die elk wezen (mens/dier) bezielt, volledig natuurlijk.
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Ik ben niet mijn lichaam.
Ik ben het niet die het eten verteert, dat is de taak van het lichaam. Ik ben het niet die het hart laat kloppen, dat is de taak van het lichaam. Ik ben het niet die adem, dat is de taak van het lichaam. Ik ben het niet die lig, zit of sta, dat is de taak van het lichaam. Ik ben het dus ook niet die denk, dat is de taak van het lichaam (brein/verstand).
Dit zijn gedachten die zwart op wit zijn geschreven. Ik ben het dus niet die dit bedacht en geschreven heb, dat was de taak van het lichaam .
Als ik het niet ben wie is het dan die dit bedacht en geschreven heeft?
Het leven is 1 grote mindfuck van het brein/denken. Het gaat er alleen maar om hoe de mindfuck ervaren zal worden.
Of is dit ook weer 1 grote mindfuck?
Ik ben het niet die het eten verteert, dat is de taak van het lichaam. Ik ben het niet die het hart laat kloppen, dat is de taak van het lichaam. Ik ben het niet die adem, dat is de taak van het lichaam. Ik ben het niet die lig, zit of sta, dat is de taak van het lichaam. Ik ben het dus ook niet die denk, dat is de taak van het lichaam (brein/verstand).
Dit zijn gedachten die zwart op wit zijn geschreven. Ik ben het dus niet die dit bedacht en geschreven heb, dat was de taak van het lichaam .
Als ik het niet ben wie is het dan die dit bedacht en geschreven heeft?
Het leven is 1 grote mindfuck van het brein/denken. Het gaat er alleen maar om hoe de mindfuck ervaren zal worden.
Of is dit ook weer 1 grote mindfuck?
Ik vind het leven ook wel heel raar maar inderdaad het gaat er alleen om hoe jij het ervaart.
Verder kan je alleen maar zeggen dat 'het is', al het anderen is al te veel, elk woord eigenlijk al, waarom zou je er ook iets over moeten zeggen?
Daarom spreken verlichte mensen ook zo hoog over stilte, zodat het kinderlijk innerlijk geluk gevonden kan worden, dat we slechts vergeten waren.
Verder kan je alleen maar zeggen dat 'het is', al het anderen is al te veel, elk woord eigenlijk al, waarom zou je er ook iets over moeten zeggen?
Daarom spreken verlichte mensen ook zo hoog over stilte, zodat het kinderlijk innerlijk geluk gevonden kan worden, dat we slechts vergeten waren.
Jij vindt het leven dus raar. Is dat dan wie jij ben, dat jij diegene bent die de wereld raar vindt? Betekent dat dan dat jij over jezelf vindt dat jij niet 'raar' bent? De wereld is in de war maar jij niet, of zo iets?quote:
Ik vind het leven ook wel heel raar maar inderdaad het gaat er alleen om hoe jij het ervaart.
Verder kan je alleen maar zeggen dat 'het is', al het anderen is al te veel, elk woord eigenlijk al, waarom zou je er ook iets over moeten zeggen?
Daarom spreken verlichte mensen ook zo hoog over stilte, zodat het kinderlijk innerlijk geluk gevonden kan worden, dat we slechts vergeten waren.
Zoals jij zegt, "het is wat het is, hoe kan het dan raar zijn? Of word je dan in de maling genomen en is de wereld helemaal niet raar en is het slechts je innerlijke projecie op de wereld?
Grappig van je om je antwoord in beeldspraak te geven maar hij klopt niet met wat je eerder verteld heb of ben je in die korte tijd van mening veranderd? (met betrekking tot dat jij de wereld raar vindt)
[ Bericht 14% gewijzigd door max555 op 30-06-2017 21:52:06 ]
[ Bericht 14% gewijzigd door max555 op 30-06-2017 21:52:06 ]
Dat ik het raar vind is een menselijke projectie, maar ik vind t wel raar dat dat een menselijke projectie is
[ Bericht 5% gewijzigd door alwaysbenice op 01-07-2017 12:15:48 ]
[ Bericht 5% gewijzigd door alwaysbenice op 01-07-2017 12:15:48 ]
Het is idd menselijk want dat is wat mensen doen, maar dat is toch niet raar? Dat is dan toch iets wat bij het mens zijn hoort? Dan zou het zo kunnen zijn dat jij je zelf misschien raar vind dat jij menselijke eigenschappen hebt.quote:
Dat ik het raar vind is een menselijke projectie, maar ik vind t wel raar dat dat een menselijke projectie is
Even terug gaan naar je eerdere uitspraak 'ik vind de wereld raar', Als dat de projectie zou zijn dan kan je het ook omdraaien naar de gedachten dat jij het 'raar' vindt van jezelf als mens dat jij menselijke eigenschappen hebt.
Dat jij dat 'raar' vindt dat zijn dus jouw gedachten over jou, dus jij ben je denken en het denken is een taak van het lichaam. (brein/denken)
Ben jij dan in dat opzicht wel je lichaam?
Mijn gedachten hier over,
Als je het over het IK hebt dan kan dat IK zich zelf niet zien. Misschien is dat wel de reden waarom het IK alles naar buiten toe zal projecteren anders kan het zich zelf niet waarnemen, niet identificeren.
Het IK wil wel heel graag bewijs krijgen dat hij bestaat en volgens mij kan dat alleen maar met projectie.
Zonder projectie, wat bestaat uit het verhaal wat je gedachten over bijvoorbeeld jezelf of over iets of iemand anders heeft gemaakt, kan het IK geeneens bestaan.
Maar het kan ook net zo goed mindfuck zijn, dus hang me er niet aan op
Als je het over het IK hebt dan kan dat IK zich zelf niet zien. Misschien is dat wel de reden waarom het IK alles naar buiten toe zal projecteren anders kan het zich zelf niet waarnemen, niet identificeren.
Het IK wil wel heel graag bewijs krijgen dat hij bestaat en volgens mij kan dat alleen maar met projectie.
Zonder projectie, wat bestaat uit het verhaal wat je gedachten over bijvoorbeeld jezelf of over iets of iemand anders heeft gemaakt, kan het IK geeneens bestaan.
Maar het kan ook net zo goed mindfuck zijn, dus hang me er niet aan op
Het oneindige, de 'no-self' zoals de boeddhisten dat noemen, de non-dualiteit, heeft inderdaad projectie nodig om zichzelf te kunnen ervaren.
Zonder dualiteit geen non-dualiteit.
Maar je kan wel het pure IK ervaren in diepe meditatie/stilte, wat ervaren wordt als perfectie, ultieme rust, bliss, nirvana.
Zonder dualiteit geen non-dualiteit.
Maar je kan wel het pure IK ervaren in diepe meditatie/stilte, wat ervaren wordt als perfectie, ultieme rust, bliss, nirvana.
Geen dualiteit maar vrede.quote:Op vrijdag 30 juni 2017 23:29 schreef alwaysbenice het volgende:
Het oneindige, de 'no-self' zoals de boeddhisten dat noemen, de non-dualiteit, heeft inderdaad projectie nodig om zichzelf te kunnen ervaren.
Zonder dualiteit geen non-dualiteit.
Maar je kan wel het pure IK ervaren in diepe meditatie/stilte, wat ervaren wordt als perfectie, ultieme rust, bliss, nirvana.
Een mens zonder mening is een mens die leeft in vrede.
Probeer alleen maar eens in deze maatschappij te leven zonder een mening.
Mensen kunnen vaak naar je mening vragen of vinden dat je altijd een mening moet hebben over alles en iedereen omdat ze je dan pas kunnen zien.
Maar het enige wat ze kunnen zien zijn hun eigen gedachten over de mening van de ander.
En dat is dan wie je bent voor een ander.
En die gedachten/mening die ze daarover hebben kan best 'vijandig' zijn waardoor de ander gezien wordt als een 'vijand' met alle negatieve emoties die daarbij horen en dat is dan wat de 'vijand' doet.
De 'vijand' is alleen dichterbij, alleen heeft die hun er van overtuigd dat de ander de 'vijand' is.
Hoe kan er innerlijke vrede zijn als de gedachten vijandig zijn?
Bill Murray danst altijd in het midden.quote:
[..]
Geen dualiteit maar vrede.
Een mens zonder mening is een mens die leeft in vrede.
Probeer alleen maar eens in deze maatschappij te leven zonder een mening.
Mensen kunnen vaak naar je mening vragen of vinden dat je altijd een mening moet hebben over alles en iedereen omdat ze je dan pas kunnen zien.
Maar het enige wat ze kunnen zien zijn hun eigen gedachten over de mening van de ander.
En dat is dan wie je bent voor een ander.
En die gedachten/mening die ze daarover hebben kan best 'vijandig' zijn waardoor de ander gezien wordt als een 'vijand' met alle negatieve emoties die daarbij horen en dat is dan wat de 'vijand' doet.
De 'vijand' is alleen dichterbij, alleen heeft die hun er van overtuigd dat de ander de 'vijand' is.
Hoe kan er innerlijke vrede zijn als de gedachten vijandig zijn?
1 + 1 = blauw
Mooi omschreven! Helemaal waar...quote:
[..]
Geen dualiteit maar vrede.
Een mens zonder mening is een mens die leeft in vrede.
Probeer alleen maar eens in deze maatschappij te leven zonder een mening.
Mensen kunnen vaak naar je mening vragen of vinden dat je altijd een mening moet hebben over alles en iedereen omdat ze je dan pas kunnen zien.
Maar het enige wat ze kunnen zien zijn hun eigen gedachten over de mening van de ander.
En dat is dan wie je bent voor een ander.
En die gedachten/mening die ze daarover hebben kan best 'vijandig' zijn waardoor de ander gezien wordt als een 'vijand' met alle negatieve emoties die daarbij horen en dat is dan wat de 'vijand' doet.
De 'vijand' is alleen dichterbij, alleen heeft die hun er van overtuigd dat de ander de 'vijand' is.
Hoe kan er innerlijke vrede zijn als de gedachten vijandig zijn?
Het is al een hele bevrijding je te realiseren dat het allemaal maar tijdelijke bewegingen zijn, die uiteindelijk weer weg-ebben.
Soms kun je als mens, je bijvoorbeeld druk maken over je sociale positie. Vroeger kon ik mij hier ook behoorlijk druk over maken, en soms nog wel eens. Dat de meningen van anderen je ineens behoorlijk veel kunnen doen. Een voorbeeld is bijvoorbeeld je sociaal-maatschappelijke positie. Of je wel iets voorstelt. Of je met je baan en je opleiding, je arbeidsverleden, of wat dan ook, niet 'kansloos' bent. Of je wel voldoet aan verwachtingen. Of, vul zelf maar een voorbeeld in waar je je vanuit je ego-ik-identificatie erg druk om kan maken.
Uiteindelijk zijn het allemaal ingebeelde zorgen. Alleen JIJ maakt zich er op een zeker moment werkelijk druk om. De bedachte anderen in je hoofd op dat moment 'met hun meningen', zijn helemaal niet met jou bezig. Die zijn met zichzelf bezig, met weer hun eigen persoonlijke, een-persoons-privézorgen. Zo is ieder mens altijd bezig met de zorgen van zijn eigen privé-gedachtegeest.
En soms verenigen mensen zich wel eens daarin. Zeker wanneer men met elkaar is. En dan bevestigen we elkaars zorgen en angsten, en wrijven die er nog eens lekker in (of proberen die weg te nemen natuurlijk bij elkaar). Zo houden we dat in stand, die ego-realiteit.
Maar uiteindelijk ebben al die momenten weer weg. De energie die in een moment van de tijd even in geconcentreerde energie samenkwam, valt weer uit elkaar, alsof er nooit iets gebeurt is.
Ja dat ten volle realiseren, geeft een grote vrijheid.
De fout van de menselijke denkgeest is voortdurend dat wat hij op een moment in de tijd waarneemt, aan te nemen voor een permanent verschijnsel met een eeuwige, vaste waarheid. Dat is dus niet zo. Alles is ontzettend relatief en valt uiteindelijk na elke samenvloeiing weer net zo hard uitelkaar. Het bestaat dan niet meer. Eigenlijk heeft het nooit bestaan. Dat dacht je alleen maar. Dat is de mindfuck... eens je dat gaat zien, wordt het leven zo veel makkelijker.
Al waar we ons druk over maken, wordt gemaakt door onze eigen geest!
|
|
