Gevoelloosheid

quote:

Op woensdag 24 mei 2017 22:54 schreef jodelahity het volgende:
Waarom zou je willen dat dit verdwijnt naarmate je ouder wordt?

Omdat het hem belemmert in zijn omgang met andere mensen.

quote:

Op woensdag 24 mei 2017 09:39 schreef Stoney3K het volgende:

[..]

Aan een diagnose op zich heb he ook helemaal niets, behalve een 'stickertje' waarmee je je gaat identificeren. Het risico daarvan is dat je naar dat stickertje gaat leven en bepaalde symptomen van dat stickertje alleen nog maar meer op gaan vallen (omdat ze de diagnose bevestigen).

Doe geen moeite om daar achteraan te gaan als het je geen begrip of ondersteuning oplevert, want dan kost het je alleen maar een hoop ellende.

En vergeet niet dat er geen voorschrift is over wat je wel of niet aan emoties "moet" uiten.

Het idee is dat je jezelf daarna beter begrijpt en wellicht kunt leren omgaan met je 'stickertje'.

Ervan uitgaande dat het iets is wat bij hem hoort en niet te behandelen is.

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 09:29 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Omdat het hem belemmert in zijn omgang met andere mensen.

Zegt hij dat? 😉

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 10:10 schreef Keep_Walking het volgende:

[..]

Zegt hij dat? 😉

Ja, zie post 9.

TS, kan je wel emoties bij anderen herkennen en begrijpen?

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 23:15 schreef Danz22 het volgende:

[..]

Ik maak bijna dagelijks mee dat mensen mij niet snappen of dat ik iemand anders niet snap. Ik let niet echt op hoe vreemd mensen naar mij kijken.
Ik begrijp echt niet waarom ik zo ben. Ik heb het al mijn hele leven.

Hoe voel je je over/bij de vrouwen in je familie?

schaad je er andere mensen mee? Want dat kan nogal als je niet echt empathisch bent....dat kan nogal hand in hand gaan met immoreel gedrag

TS, heb je het idee dat je wel eens mentaal "uitcheckt" als mensen over-emotioneel zijn, bijvoorbeeld als ze hun intense verdriet naar jou toe uiten?

Hoe zien je vriendschappelijke en romantische relaties eruit, is er altijd een beetje (emotionele) afstand tussen jou en mensen?

Als je naar je ouders kijkt, heb je dan het idee dat één of beide ouders emotioneel uit balans is, bijvoorbeeld omdat ze emotioneel heel intens zijn of dat ze juist emotioneel afgevlakt en afwijzend zijn?

Ben je erg op jezelf, deal je het liefst zelf met je emotionele pijn of praat je erover en zoek je steun bij je geliefden?

Zie je een hoge emotionaliteit bij mensen als een zwakte?

Dat je emoties wellicht niet bewust ervaart wilt meteen zeggen dat je geen emotioneel persoon bent, je emotionele sensaties kunnen onbewust vanwege verschillende redenen "onderdrukt" worden.

Google eens op Alexithymia en gerelateerde termen om wat meer inzichten te krijgen in het emotionele spectrum.

Echter wat je verreweg het beste kunt doen om je eigen emotionaliteit te vergroten is juist naar anderen te kijken. Het is namelijk zo dat aan alles wat we zeggen, doen en denken een emotionele sensatie aan de grondslag ligt, en door jezelf aan te leren om deze onderliggende emotionele drijfveren bij anderen te lezen verbreed je je emotionele bewustzijn drastisch, en dit zorgt er weer voor dat je bij jezelf je emotionele ervaringen in kaart kan brengen. Zodra je emotionele empathie vergroot wordt zul je meer in contact komen met je eigen emotionele wereld, en daardoor misschien wel veel meer kleur aan het leven krijgen. Lees je breed in wat emoties als angst, woede, verdriet en vreugde precies zijn, waardoor ze getriggerd worden en wat hun functie is. Probeer je bewust te worden wat mensen precies voelen als ze dingen zeggen en doen, en met de tijd zal je veel meer in contact komen met jezelf.

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 09:29 schreef -Strawberry- het volgende:

En het verdriet is natuurlijk dat die persoon verdwijnt, dat je nooit meer gezellig kunt praten met elkaar, etc. Dat gemis voel jij ook niet?

Erg of toe te geven maar nee, niet echt. Ik kan wel verdriet voelen en alles hoor. Maar al deze emoties zijn niet sterk bij mij.

quote:

Op donderdag 25 mei 2017 09:24 schreef LittleLady het volgende:

[..]

Tja ik niet, mensen worden wel boos of kijken verward als ik mijn mening zeg, ik kan gewoon niet overdreven doen zoals ik dat zie. Wil niet zeggen dat iets mij niet kan raken, maar ik hoef niet zo nodig overal bij de huilen of meelevend te zijn, ook als het mezelf betrefd kap ik dingen snel af van doe normaal, men kon zo doorzagen over het verlies van mijn man en na mijn ongeluk bleven mensen maar zagen dat ik wel dood had kunnen zijn, ja en morgen val ik misschien van de trap en breek ik mijn nek. Ben ik dan gevoelloos of gewoon nuchter, aan de andere kant, van de week ging hier een cavia dood, ach dat raakt mij wel, dat ik even een traantje weg moet wrijven, ach en bij een film met name over verlies van een geliefde kan ik ook wel even een traantje wegpinken, maar denk dat je die beelden meer aan mijn eigen herinnering gelinkt zijn.

Wat bedoel je met die laatste zin? Wel apart inderdaad want de dood van je man is wel iets zwaars normaal gesproken. Ik moest trouwens wel lachen om "de scheiding kon mij geen ruk schelen". Ik merk in mijn omgeving ook dat mensen extreem nuchter zijn, ik denk dat het ook komt door de manier waarop je bent opgevoed. Zij zijn zelf ook heel nuchter opgevoed. Het is een vicieuze cirkel.

quote:

Op vrijdag 26 mei 2017 01:18 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Wat bedoel je met die laatste zin? Wel apart inderdaad want de dood van je man is wel iets zwaars normaal gesproken. Ik moest trouwens wel lachen om "de scheiding kon mij geen ruk schelen". Ik merk in mijn omgeving ook dat mensen extreem nuchter zijn, ik denk dat het ook komt door de manier waarop je bent opgevoed. Zij zijn zelf ook heel nuchter opgevoed. Het is een vicieuze cirkel.

Ik heb veel gehuild om mijn man, maar dat was vooral in de avond als je alleen zit, maar kreeg al snel het idee, dan kwam er visite en proberen ze op je gevoel in te praten, ( gaat het allemaal wel een beetje, je voelt je zeker nu wel eenzaam, oohh je bent nog zoooo jong, oohh wat erg ), tenminste zo voelde het, met hun oohhh's en aahhww's en dan willen ze gewoon dat je gaat huilen want dan kunnen zij je troosten en voelen zij zich beter.

Met mijn laatste zin bedoel ik vooral, als ik in een film zie dat iemand alles heeft gegeven en dan op eind toch geliefde verliest of zelf doodgaat, ja dan weet ik hoe dat voelt, hebben destijds alles gedaan, overal geweest en uiteindelijk toch dat iemand sterft, dat gevoel van verlies, ja dat raakt mij enorm.

quote:

Op vrijdag 26 mei 2017 09:05 schreef LittleLady het volgende:

[..]

Ik heb veel gehuild om mijn man, maar dat was vooral in de avond als je alleen zit, maar kreeg al snel het idee, dan kwam er visite en proberen ze op je gevoel in te praten, ( gaat het allemaal wel een beetje, je voelt je zeker nu wel eenzaam, oohh je bent nog zoooo jong, oohh wat erg ), tenminste zo voelde het, met hun oohhh's en aahhww's en dan willen ze gewoon dat je gaat huilen want dan kunnen zij je troosten en voelen zij zich beter.

Met mijn laatste zin bedoel ik vooral, als ik in een film zie dat iemand alles heeft gegeven en dan op eind toch geliefde verliest of zelf doodgaat, ja dan weet ik hoe dat voelt, hebben destijds alles gedaan, overal geweest en uiteindelijk toch dat iemand sterft, dat gevoel van verlies, ja dat raakt mij enorm.

Waarom kijk je dat soort films dan??

quote:

Op vrijdag 26 mei 2017 09:05 schreef LittleLady het volgende:

[..]

Ik heb veel gehuild om mijn man, maar dat was vooral in de avond als je alleen zit, maar kreeg al snel het idee, dan kwam er visite en proberen ze op je gevoel in te praten, ( gaat het allemaal wel een beetje, je voelt je zeker nu wel eenzaam, oohh je bent nog zoooo jong, oohh wat erg ), tenminste zo voelde het, met hun oohhh's en aahhww's en dan willen ze gewoon dat je gaat huilen want dan kunnen zij je troosten en voelen zij zich beter.

Met mijn laatste zin bedoel ik vooral, als ik in een film zie dat iemand alles heeft gegeven en dan op eind toch geliefde verliest of zelf doodgaat, ja dan weet ik hoe dat voelt, hebben destijds alles gedaan, overal geweest en uiteindelijk toch dat iemand sterft, dat gevoel van verlies, ja dat raakt mij enorm.

Nou, dat klinkt toch echt niet alsof je gevoelloos bent hoor. Maar dat eerste herken ik echt enorm. Zo'n gruwelijke hekel aan! Mensen zeggen zulk soort dingen zelfs als er niets is! Dan vragen ze op zo'n bezorgde toon "Is er wat?" Of dan gaan ze uit zichzelf je aanraken in de hoop dat dit een reactie terweeg brengt ofzo. Het zou echt verboden moeten worden, zeker in een volle ruimte waar anderen bij zijn. Ik kan het vaak wel negeren en onverschillig reageren, maar niet iedereen kan dat en dan is het gewoon een vorm van publieke vernedering. Ik begrijp niet waar mensen het lef vandaan halen, bemoei je met je eigengevoelens denk ik dan. Maar dat willen ze niet, ze zijn zelf waarschijnlijk helemaal messed up en dan willen ze zich op een ander kunnen concrentreren zodat niemand door heeft hoe zij zich voelen. Misschien bedoelen ze het op bewust niveau niet slecht, maar als je je nog niet slecht voelde ga je je wel zo voelen door zulke types.